Κινηματογραφικό αφιέρωμα με τίτλο «Ο ελκυστικός κόσμος της Γκέισας», οργανώνει στις 2 και 9 Αυγούστου το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ) στο Μουσείο Μετάξης Σουφλίου με αφορμή την περιοδική έκθεση «Σαν μετάξι».
Στις 2 Αυγούστου και ώρα 21.30 θα προβληθεί η ταινία «Αναμνήσεις μιας Γκέισας», ενώ στις 9 Αυγούστου το κοινό μπορεί να παρακολουθήσει, με ελεύθερη είσοδο και στις δύο προβολές, τη ρομαντική κωμωδία «Αγαπημένη μου Γκέισα». Πληροφορίες για τις δράσεις που φιλοξενούνται στο Μουσείο Μετάξης στο τηλέφωνο 2554023700, καθημερινά από τις 10.00 έως τις 18.00 εκτός Τρίτης.
Η ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου από το 1991 σε επανέκδοση με νέες ψηφιακές κόπιες.
Ένας πολιτικός, έπειτα από μια συνεδρίαση στη βουλή όπου εκφωνεί μάλλον μια ποιητική ανακοίνωση παρά έναν πολιτικό λόγο, εγκαταλείπει το κοινοβούλιο και το σπίτι του, κι εξαφανίζεται χωρίς ν' αφήσει κανένα ίχνος. Ένας δημοσιογράφος που κάνει ρεπορτάζ στην παραμεθόριο για τους εγκλωβισμένους στα σύνορα μετανάστες και πρόσφυγες διαφόρων φυλών, συναντά έναν άντρα που η εξωτερική του εμφάνιση ταιριάζει με τα χαρακτηριστικά του αγνοούμενου πολιτικού. Παρά τις έρευνές του και μια συνάντηση που καταφέρνει να οργανώσει ανάμεσα στον άγνωστο και τη Γαλλίδα γυναίκα του πολιτικού, η ταυτότητα του αγνώστου παραμένει ανεξακρίβωτη. Η γυναίκα δεν τον αναγνωρίζει, κι εκείνος δε φαίνεται διατεθειμένος ούτε για μια στιγμή να μας δώσει ένα σημάδι ότι δεν πρόκειται για τον πολιτικό που αγνοείται. Σ’ αυτόν τον κατακερματισμένο κόσμο όπου έχει καταφύγει, στην απομόνωση ενός κόσμου με δικό του θεό και νόμο, συμπιεσμένο ανάμεσα σε εμπόδια, σύνορα και όρια, όλα μετεωρίζονται σε μιαν αβέβαιη πραγματικότητα…
«Πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά μας το σεβασμό προς τις παραδοσιακές ηθικές αξίες. Αντ' αυτού τα παιδιά διδάσκονται ότι έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να είναι ομοφυλόφιλοι». –Μάργκαρετ Θάτσερ, στο συνέδριο των Συντηρητικών, 1987.
Στα τέλη των ‘80s στην Αγγλία ο πανικός κι ο φόβος απέναντι στον γκέι πληθυσμό είχε κορυφωθεί, με το 75% του κόσμου να δηλώνει πως η ομοσεξουαλική πράξη είναι «συνήθως ή πάντα λάθος». Η πλατφόρμα των Συντηρητικών για τις εκλογές του ‘87 πάτησε εν μέρει και σε αυτή την τάση, υπογραμμίζοντας τη στήριξη των Εργατικών για τα γκέι δικαιώματα.
Μετά την σαρωτική επικράτηση της παράταξής της, η Θάτσερ εισήγαγε το Άρθρο 28 το οποίο απαγόρευε «την προώθηση της ομοφυλοφιλίας» από τις τοπικές αρχές. Η μεγάλη ομπρέλα της ισχύος του νόμου συμπεριλάμβανε της αναφοράς στα σχολεία σχετικών ιδεών, ενώ σταδιακά μια σειρά οργανισμών στήριξης του γκέι πληθυσμού άρχισαν να περιορίζονται, να συρρικνώνονται, να αυτο-λογοκρίνονται και, τελικά, να αφανίζονται. Εγκαθιδρύοντας στην ουσία μια κουλτούρα απόλυτης σιωπής γύρω από την ύπαρξη γκέι ατόμων στην κοινωνία.
Ο νόμος και η καταστροφική του επίδραση ίσχυε από το 1988 μέχρι το 2003 στην Αγγλία. Η Σκωτία τον είχε ακυρώσει από το 2000, όμως σε εκείνη την ψηφοφορία η Βουλή των Λόρδων στην Αγγλία απέρριψε την πρόταση των Εργατικών για ακύρωση του Άρθρου 28, με την τότε σκιώδη υπουργό εκπαίδευσης των Συντηρητικών Τερέσα Μέι να δηλώνει πως επρόκειτο για μια «νίκη για την κοινή λογική». (Αν αναρωτιέστε κι ο Ντέιβιντ Κάμερον τι ρόλο παίζει σε όλα αυτά, φυσικά συνέχισε λυσσαλέα να εναντιώνεται στην ακύρωση του Άρθρου μέχρι και το 2003 όταν πέρασε η σχετική πρόταση νόμου των Εργατικών.)
Ο νόμος είχε προφανώς φρικτές άμεσες συνέπειες, με το κλίμα στα σχολεία και κατ’επέκταση στην κοινωνία να ευνοεί τον αυτο-περιορισμό και το κρύψιμο– αυτό εξάλλου είναι και το θέμα της νέας ταινίας Blue Jean (τώρα στις αίθουσες) που έρχεται ως ένα από τα πιο δυνατά πρόσφατα ντεμπούτα του αγγλικού σινεμά. Στην ταινία, η Τζιν είναι δασκάλα γυμναστικής στο Νιουκάσλ του 1988, το διάστημα πριν την ψήφιση του άρθρου. Ζει στην ουσία μια διπλή ζωή. Προσπαθεί να διατηρήσει την ψευδαίσθηση μιας «νορμάλ» και «αποδεκτής» ζωής, προσπαθώντας να μην ταράζει τα νερά σε αυτό το επικίνδυνο και τεταμένο κλίμα.
Η έλευση μιας νέας μαθήτριας θα ταράξει τις ισορροπίες. Η Λόις κι η Τζιν θα αναγνωρίσουν η μία την άλλη σε ένα γκέι μπαρ, και η απόσταση ανάμεσα στις δύο γενιές κρύβει και μια τεράστια διαφορά στην αντιμετώπιση του ευρύτερου κλίματος. Η Λόις αναζητά μια μέντορα. Η Τζιν αναζητά μια αίσθηση ειρηνικής κανονικότητας. Πού μπορεί να οδηγήσει αυτή η συνύπαρξη;
Την ταινία σκηνοθετεί η Τζόρτζια Όκλεϊ, την οποία συναντήσαμε στο περσινό φεστιβάλ Βενετίας όπου έγινε η παγκόσμια πρεμιέρα του φιλμ – το οποίο έκτοτε έχει κερδίσει ένα σωρό βραβεία σε διάφορα φεστιβάλ, ανάμεσα στα οποία το γυναικείας ερμηνείας για τη Ρόζι ΜακΓιούαν (Τζιν) στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το φιλμ της μας εντυπωσίασε ως ντεμπούτο, ενώ είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο όλο το κοινωνικοπολιτικό κλίμα της εποχής τοποθετείται στα περιθώρια της ιστορίας της Τζιν, με τις συνέπειες της επερχόμενης ψήφισης του Άρθρου να αποτυπώνονται μέσα από τις αναταράξεις της προσωπικής της ιστορίας.
Αναταράξεις και συνέπειες που εν τέλει δεν διορθώνονται ποτέ με ευκολία, όχι σε περιπτώσεις τόσο καταστροφικά οπισθοδρομικών κινήσεων. Μπορεί το Άρθρο 28 να είναι παρελθόν εδώ και 20 χρόνια στην Αγγλία, όμως μέχρι και πριν λίγα χρόνια το 29% των καθηγητών δευτεροβάθμιας εκαπίδευσης στη χώρα δεν ήξεραν αν μπορούν να διδάξουν οτιδήποτε σχετικά με ΛΟΑΤΚΙ+ ζητήματα. Ενώ η διαθέσιμη σχετική βιβλιογραφία παραμένει σε μεγάλο βαθμό απούσα από τις σχολικές βιβλιοθήκες αλλά και τα εκπαιδευτικά προγράμματα.
Για όλα αυτά κουβεντιάσαμε με την Τζόρτζια Όκλεϊ, η οποία είχε πάρα πολλά να πει. Πάνω στην απόφασή της να τοποθετήσει αυτή την ιστορία την περίοδο της ψήφισης του Άρθρου 28, στην προσπάθειά της να αφήσει την πολιτική στο περιθώριο της ιστορίας, στην δική της διαδρομή μέχρι το coming out, και τελικά στο πώς το Άρθρο μοιάζει με διάφορους τρόπους, να ρίχνει ακόμα τη σκιά του πάνω στην κοινωνία.
Η Τζόρτζια Όκλεϊ στο φεστιβάλ της Τραϊμπέκα το 2017. BRENT N. CLARKE/INVISION/AP
Κοινωνικά και πολιτικά είναι πολύ φορτισμένη η ιστορία όμως έχει ενδιαφέρον η επιλογή να πείτε την ιστορία μιας απλής γυναίκας, όχι μιας ακτιβίστριας ας πούμε.
Με ενδιαφέρει πολύ η ιδέα κουήρ ανθρώπων, και στο τώρα αλλά πόσο μάλλον στο τότε, που αν έκαναν coming out θα εξοστρακίζονταν από τις οικογένειές τους, θα ζούσαν περιθωριοποιημένες, όπως φαίνεται στο φιλμ. Είναι συναρπαστικό λοιπόν κάτι τέτοιο, αλλά από την άλλη με οδήγησε σε μια άλλη σκέψη.
Τι θα σήμαινε μια τέτοια coming out διαδικασία για ένα άτομο που είχε μια «νορμάλ» δουλειά, που ήθελε να κρατήσει μια νορμάλ ισορροπία στη ζωή του, που να μη θέλει να καθορίζεται από αυτό το ένα κομμάτι της ταυτότητάς του; Συνδέθηκα με αυτή την ιδέα.
Όταν πρωτοέκανα coming out, είχα αυτές τις ερωτήσεις στο μυαλό μου. Γιατί πρέπει αυτό να είναι το θέμα στα χείλη όλων; Γιατί να μην είναι απλά ένα κομμάτι του ποια είμαι και να συνεχίσω να είμαι όπως ήμουν, με αυτό το θέμα κάπως στο φόντο; Πάντα με ενδιέφεραν αυτές οι ερωτήσεις, γιατί όσο πιο πολύ καιρό είμαι out, τόσο πιο πολύ συνειδητοποιώ ότι έχεις κάπως αυτή την ευθύνη, να πετάξεις περήφανα την σημαία σου. Ταυτόχρονα υπάρχει μια σύγκρουση εκεί– κάποιες φορές, απλά δεν θες.
Κάποιες φορές μπαίνεις σε ένα ταξί κι ο ταξιτζής υποθέτει ότι η κοπέλα σου είναι απλώς μια φίλη σου ή αδερφή σου, κι απλά κάποιες φορές δεν θες να τους διορθώσεις.
Οπότε είχα αυτές τις ερωτήσεις στο μυαλό μου. Για το να μην θες να καθορίσεις τον εαυτό σου από αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι του ποια είσαι. Εκεί ταίριαξε περισσότερο η ευαισθησία μου ως αφηγήτρια, αντί με μια γυναίκα που η ζωή της ήταν «νορμάλ». Υπήρχαν έτσι διάφορες λεπτές αποχρώσεις που μπορούσα να ακολουθήσω, αντί να επιτρέψω στην ιστορία αυτού του χαρακτήρα να καταληφθεί από κάτι πολύ μεγάλο και ευθέως πολιτικό.
Και μιλώντας για τα πολιτικά ζητήματα που εγείρονται, έχει ενδιαφέρον ότι είναι πάντα στο περιθώριο της αφήγησης. Ακούμε για παράδειγμα τις καθοριστικές εξελίξεις και τις αποφάσεις της κυβέρνησης Θάτσερ μέσα από ηχητικά αποσπάσματα σε ένα ραδιόφωνο που παίζει. Πόσο σημαντικό ήταν λοιπόν να τοποθετήσεις την ιστορία σε αυτή την εποχή; Ήταν κάτι που προέκυψε αφού είχες σκεφτεί το στόρι;
Είναι κάπως και τα δύο. Σκεφτόμασταν αυτές τις θεματικές και ξέραμε τι θέλουμε να πούμε, δοκιμάζαμε άλλα αφηγηματικά πλαίσια, και εκεί σκέφτηκα πως θέλω κάτι αληθινό. Θέλω μια στιγμή στο χρόνο. Ίσως κάτι από κάποιο άρθρο εφημερίδας. Κάτι που θα μου επιτρέψει να κάνω ενδελεχή έρευνα και να φύγει το φόκους από τις Μεγάλες Ιδέες. Να υπάρχει δηλαδή ένα πλαίσιο που από μόνο του θα νοηματοδοτεί την ιστορία, ώστε να μπορέσω να κοιτάξω τις πιο λεπτές αποχρώσεις εγώ.
Οπότε αναζητούσα αληθινές ιστορίες μες στις οποίες θα μπορούσε να υπάρξει η δική μας ιστορία. Και πέτυχα τότε αφηγήσεις σε πρώτο πρόσωπο, από γυναίκες που δούλευαν στις αρχές ‘90s ή τέλη ‘80s, και διάβασα συνεντεύξεις τους για τις εμπειρίες τους ως λεσβίες δασκάλες στα σχολεία όταν ήρθε αυτός ο νόμος από την κυβέρνηση Θάτσερ.
Με ενθουσίασε το να μαθαίνω για τις εμπειρίες τους. Τις γνώρισα, και μου δόθηκε η ευκαιρία να βάλω και μερικές δικές μου εμπειρίες και ιδέες σε ένα πλαίσιο που υπήρχε ήδη εκεί και ήταν ιστορικά συγκλονιστικό. Συγχώνευσα τις δικές τους ιστορίες με τη δική μου μέσα σε εκείνη την εποχή, και δημιούργησα κάτι fictional.
Οπότε το ταιμλάιν της ιστορίας μου χτίστηκε έτσι. Μελέτησα το νόμο, τις εφημερίδες, το ραδιόφωνο της εποχής, τι έγινε πότε. Και δόμησα την ιστορία βάση του πότε έρχονταν οι διάφορες διακοπές στο σχολικό πρόγραμμα– Χριστούγεννα, Πάσχα κλπ. Κι ουσιαστικά ταίριαξα την πλοκή σε όλη τη διαδρομή προς την εφαρμογή του νόμου. Αυτό με ενδιέφερε, το πώς οδηγηθήκαμε προς τα εκεί. Γιατί όταν έφτασε η ώρα και εφαρμόστηκε, όλοι σταμάτησαν να μιλάνε γι’αυτό. Γίνεται συχνά αυτό με πολλές μαζικές αντιδράσεις.
Αλλά καθώς φτάναμε σε εκείνο το σημείο, υπήρχαν τεράστιες αντιδράσεις. Άρθρα, ντιμπέιτ στο ραδιόφωνο, συγκεντρώσεις. Είναι συναρπαστικό να το σκέφτεσαι. Δεν είχαμε ίντερνετ, υπήρχε μια εφημερίδα που διάβαζαν όλοι, αν είχε ένα άρθρο που έλεγε κάτι αρνητικό για τη γκέι κοινότητα ξέρεις ότι θα το διαβάσουν όλοι, και καταλήγεις να έχεις υπερβολικά έντονη συναίσθηση του τι συμβαίνει γύρω σου.
Οπότε από τη μία με ενδιέφερε πολύ η συγκεκριμένη περίοδος, αλλά ταυτόχρονα προσπαθούσα να σπρώξω το πολιτικό στοιχείο του στόρι στο φόντο. Αλλά δείχνοντας παράλληλα την επίδραση που είχε στον χαρακτήρα της Τζιν, ακόμα κι όταν δεν βρίσκεται στο επίκεντρο της ιστορίας. Εξάλλου έτσι συμβαίνει και στην πραγματικότητα– ακόμα και κρατώντας τις πολιτικές εξελίξεις στο περιθώριο της καθημερινότητάς σου, δε γίνεται παρά να καθορίσουν την ζωή σου σε σημαντικό βαθμό.
Κι η εμπειρία της Τζιν, είναι μια fictional ηρωίδα, δεν προσπαθώ να πω ότι είναι η εμπειρία ΟΛΩΝ των κουήρ γυναικών. Είναι σπουδή χαρακτήρα μιας γυναίκας, της εμπειρίας της, και μια σπουδή πάνω στις αποφάσεις και στη ζωή της.
Παράλληλα με τη Τζιν ακολουθούμε και την Λόις, την μαθήτρια που έρχεται στο σχολείο και ταρακουνάει και την ίδια την Τζιν. Είναι τελείως διαφορετική η αντιμετώπισή της από εκείνη της δασκάλας της. Πιστεύεις πως πάντα μια γενιά μπορεί να πάει τα πράγματα μέχρι ένα σημείο και μετά υπάρχει αναγκαστικά ένα χάσμα;
Ναι, πάντα με ενδιέφερε η ιδέα του κενού ανάμεσα στις γενιές, ιδιαίτερα ανάμεσα σε μέλη της γκέι κοινότητας. Γιατί είναι αδύνατον να καταλάβεις πραγματικά τι βίωσαν οι άνθρωποι που έζησαν 30 χρόνια πριν από σένα. Έχω σχετική εμπειρία από τη δική μου οικογένεια. Είναι εύκολο να κοιτάξεις κάποιον που είναι 60 χρόνια μεγαλύτερος, να δεις τον τρόπο με τον οποίο εξέφραζαν το κουήρνες τους –ή που δεν το εξέφραζαν φυσικά– και να κάνεις κρίσεις βάσει του πώς ζεις εσύ τη ζωή σου. Που δεν είναι δίκαιο, γιατί τα πράγματα διαρκώς αλλάζουν.
Το συνειδητοποίησα αυτό, ότι ήταν κάτι που έκανα κι εγώ στη ζωή μου. Κι άρχισα να σκέφτομαι πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα, και να κατανοώ συμπεριφορές που ελπίζω ότι δεν εφάρμοζα ποτέ τώρα. Όμως δε μπορείς ποτέ να καταλάβεις πραγματικά γιατί οι άνθρωποι έκαναν ό,τι έκαναν– ζούσαν ριζικά διαφορετικές ζωές, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, κι αυτή είναι η μόνη βέβαιη αλήθεια.
Ήταν κάτι που παρατηρήσαμε και στο σετ της ταινίας. Είχαμε μαζί κάποιες από τις δασκάλες που είχαν εμπνεύσει το στόρι, ήταν στο σετ και μας έδιναν συμβουλές ενώ γυρίζαμε. Εκείνες ήταν μεγαλύτερες, μετά ήμουν εγώ και άλλες γυναίκες της γενιάς μου, και μιλάγαμε με τις νεαρότερες ηθοποιούς για τις δικές τους εμπειρίες. Και μας έλεγαν ότι το TikTok τις ενέπνευσε να κάνουν coming out, κάτι με το οποίο εγώ προφανώς δε μπορώ να συνδεθώ καθόλου– πόσο μάλλον οι δασκάλες, που ήταν ακόμα μια γενιά πιο πίσω, και ένιωθαν μίλια μακριά από αυτή την πραγματικότητα.
Είχαν στο μυαλό μου αυτή την αποσύνδεση, πόσο δύσκολο είναι να συμπάσχεις πλήρως, και έτσι εν μέρει προέκυψε το πώς η Λόις κι η Τζιν στην ταινία επηρεάζουν και σπρώχνουν η μία την άλλη. Γιατί υποθέτουν ότι έχουν τις ίδιες εμπειρίες, αλλά δεν έχουν καθόλου ίδιες εμπειρίες τελικά. Οπότε ήταν σίγουρα στο μυαλό μου αυτή η απόσταση που παρατηρείς.
Πόσο σημαντικό είναι σε μια τέτοια διαδικασία ζωής να μπορείς να βρεις παραδείγματα μεγαλύτερης γενιάς, να σε καθοδηγήσουν με κάποιο τρόπο; Η οικογένεια που διαλέγεις δηλαδή. Πώς βρήκες εσύ τη δική σου διαδρομή;
Δεν είχα μοντέλα εγώ στη ζωή μου, δεν ήξερα μεγαλύτερες κουήρ γυναίκες που να είχαν πετυχημένες σχέσεις, ή παιδιά, δεν είχα έκθεση σε τέτοιες συνθήκες. Δεν είναι φυσικά ίδιο για όλους αυτό– η κοπέλα μου είχε ανθρώπους στη ζωή της από πολύ μικρή για να την καθοδηγήσουν. Αλλά η απουσία τέτοιων μοντέλων είναι τεράστιο πράγμα, κι οπωσδήποτε αυτός είναι ο λόγος που έχω τον χαρακτήρα της Λόις στην ταινία.
Γιατί εγώ ήμουν η Λόις προφανώς. [γελάει] Δεν ήμουν η Τζιν. Πήγαινα σχολείο όταν εμφανίστηκε αυτός ο νόμος, και σα να μην έφτανε αυτό, έλειπαν και τα μοντέλα από τη ζωή μου. Κάποια στιγμή πριν λίγα συμμετείχαν σε ένα πρόγραμμα με μέντορες για το φεστιβάλ του Λονδίνου, που αφορούσε μόνο κουήρ και τρανς δημιουργούς, και σε δυο βδομάδες γίναμε σαν οικογένεια, είδαμε τόσες ταινίες μαζί. Ως εκείνο το σημείο της ζωής μου δεν είχα νιώσει ποτέ έτσι.
Και τα γκέι μπαρ όπως τα βλέπουμε στην ταινία, δεν υπήρχαν στα αλήθεια στο Λονδίνο όταν μεγάλωνα, σιγά-σιγά εξαφανίζονταν όταν εγώ έκανα coming out. Οπότε την ένιωσα πολύ την απουσία κάποιου μοντέλου. Πάντα σκέφτομαι πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μου αν ήταν τα πράγματα διαφορετικά εκεί. Κι ακόμα νιώθω υπάρχει πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει.
Ο νόμος τώρα δεν ισχύει ακόμα στην Αγγλία, αλλά τι παραμένει πίσω από την εφαρμογή του;
Ο νόμος καταργήθηκε το 2003 από την κυβέρνηση των Εργατικών, τον ξεφφορτώθηκαν, δεν υπάρχει πια. Αλλά μόλις το 2018 οι τοπικές κυβερνήσεις άρχισαν να επανεισάγουν στα εκπαιδευτικά προγράμματα των σχολείων το να διδάσκουν σε παιδιά δημοτικού για τους διαφορετικούς τύπους οικογένειας. Δεν είναι καν σεξουαλική αγωγή, είναι η εξήγηση για τις διαφορετικές οικογένειες που υπάρχουν, με τρόπο κατάλληλο για νεαρές ηλικίες. Αλλά ακόμα κι έτσι, υπήρχαν τεράστιες αντιδράσεις από κομμάτια του κοινού. Το 2018!
Έγιναν συγκεντρώσεις, γονείς έπαιρναν τα παιδιά τους από τα σχολεία… Οπότε θα λέγαμε πώς υπάρχει ένα τεράστιο απομεινάρι από τον νόμο, γιατί είναι ζήτημα ακόμα και σήμερα. Από δική μου εμπειρία, η 6χρονη θετή μου κόρη που σπουδάζει σε ένα βρετανικό σχολείο στην Ισπανία, οπότε έχει το βρετανικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Υπάρχει ελάχιστη εκπαίδευση για άλλους τύπους οικογενειών και το πώς μοιάζουν. Νιώθουμε πως πρέπει να βρίσκουμε εμείς τα βιβλία να εξηγούμε στα παιδιά τι συμβαίνει στον κόσμο μας. Κάνουμε εμείς τη δουλειά γιατί υπάρχουν ακόμα αντιστάσεις, η δουλειά δεν γίνεται από μόνη της.
Υπάρχει οπωσδήποτε πρόοδος αλλά ναι, υπάρχει ακόμα μια τεράστια σκιά που έχει αφήσει πίσω του το Section 28.
Η ταινία Blue Jean κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Filmtrade. Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του ‘22 στο φεστιβάλ Βενετίας.
Ο Κίλιαν Μέρφι δεν επελέγη τυχαία από τον Κρίστοφερ Νόλαν για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη βιογραφική ταινία με θέμα τη ζωή και το έργο του J Robert Oppenheimer, πατέρα της ατομικής βόμβας, ενός ανθρώπου αφοσιωμένου στο έργο του, σχεδόν εξαϋλωμένου που ζούσε πίνοντας μαρτίνι και καπνίζοντας.
Για την επιλογή που έκανε, ο Νόλαν έχει ότι "προσπαθώ να μην σκέφτομαι ηθοποιούς καθώς ετοιμάζω μια ταινία, αλλά τα μάτια του Κίλιαν ήταν τα μόνα μάτια που ξέρω ότι μπορούσαν να βγάλουν αυτή την ένταση".
Για να υποδυθεί τον ρόλο, ο 47χρονος πρωταγωνιστής του Peaky Blinders υπέβαλε τον εαυτό του σε εξαντλητικές και ανθυγιεινές δοκιμασίες για να αποκτήσει την αποστεωμένη όψη του Αμερικανού φυσικού επιστήμονα.
"Έτρωγε ένα αμύγδαλο τη μέρα"
Όπως αποκάλυψε η συμπρωταγωνίστριά του, Έμιλι Μπλαντ, η οποία υποδύεται τη σύζυγό του Κίτι, ο Κίλιαν Μέρφι "έτρωγε ένα αμύγδαλο τη μέρα". Και ο ίδιος ο Ιρλανδός ηθοποιός είπε σε συνέντευξη που παραχώρησε στους New York Times ότι για να προετοιμαστεί για τον ρόλο έφτασε πολλές φορές στα άκρα καθώς είχε αποφασίσει να χάσει πολύ βάρος για να μοιάζε με τον σχεδόν σκελετωμένο εμβληματικό φυσικό.
Μιλώντας στους New York Times, ο σταρ είπε πώς χρειάστηκε περισσότερους από πέντε μήνες πριν από τα γυρίσματα για να προετοιμαστεί τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά για τον ρόλο.
Ομολόγησε ότι "αγάπησε" τη σωματικότητα της προετοιμασίας για τον ρόλο, λέγοντας πώς ήθελε να χάσει βάρος για να δώσει αυτή τη διάσταση του Οπενχάιμερ και να δείξει ότι ήταν ένας άνθρωπος που ήταν απορροφημένος από τη δουλειά του και "δεν έτρωγε ποτέ".
"Μου αρέσει να παίζω με το σώμα μου και ο Οπενχάιμερ είχε μια πολύ ξεχωριστή σωματικότητα και σιλουέτα, την οποία ήθελα να προσεγγίσω σωστά" είπε.
Και συμπλήρωσε: "Έπρεπε να χάσω αρκετά κιλά και δουλέψαμε πολύ με τους υπεύθυνους για τα κοστούμια της ταινίας. Ο Οπενχάιμερ ήταν πολύ αδύνατος, σχεδόν σκελετωμένος. Ζούσε με μαρτίνι και τσιγάρα. Είχε αυτά τα τόσο λαμπερά μάτια και ήθελα να αποδώσω το βλέμμα του με τα ορθάνοιχτα μάτια. Δουλέψαμε πολύ την σιλουέτα, την κίνηση και τις εκφράσεις του πριν ξεκινήσουμε".
Ο δημοφιλής Ιρλανδός ηθοποιός τόνισε πάντως ότι "δεν προτείνει" την ακραία δίαιτα αλλά βρήκε ενδιαφέρον ότι κατάλαβε πόσο λίγο του χρειαζόταν να φάει. Σε άλλη συνέντευξή του στην εφημερίδα Guardian είπε ότι "γίνεσαι κάπως ανταγωνιστικός με τον εαυτό σου, κάτι που δεν είναι υγιές. Δεν θα το συμβούλευα".
Ο ηθοποιός είπε ότι δεν θέλει να αποκαλύψει ακριβώς πόσα κιλά έχασε για τον ρόλο, αλλά είπε πώς η ταραχώδης φύση των γυρισμάτων τον έκανε να σταματήσει να ανησυχεί για το φαγητό, ενώ και για τον ύπνο του είπε ότι κοιμόταν για πολύ λίγες ώρες κατά τη διάρκεια τους.
"Έτρεχα με απίστευτη ενέργεια. Πέρασα ένα όριο πέρα από το οποίο δεν με ένοιαζε το φαγητό, δεν με ένοιαζε τίποτα".
Εξηγώντας ότι ο Νόλαν τους είχε δώσει έξι μήνες για να προετοιμαστούν, είπε: "Είχαμε πολύ χρόνο να προετοιμαστούμε, ο Κρις αφιερώνει πάντα πολύ χρόνο στην προετοιμασία, κάτι που μου αρέσει, οπότε είχαμε περίπου έξι μήνες πριν ξεκινήσουμε πραγματικά τα γυρίσματα. Βουτάς σε αυτό, βυθίζεσαι".
Η νέα ταινία του Νόλαν παρακολουθεί τον Οπενχάιμερ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, την εποχή που ξεδιπλώνεται το άκρως απόρρητο σχέδιο Μανχάταν που στον πυρήνα του έχει τον σχεδιασμό της ατομικής βόμβας.
Η ταινία είναι διασκευή του βραβευμένου με Πούλιτζερ βιβλίου του 2006American Prometheus: The Triumph And Tragedy Of J Robert Oppenheimer, των Κάι Μπερντ και Μάρτιν Τζ Σέργουϊν που καταγράφει με λεπτομέρειες την προσωπική ζωή του Οπενχάιμερ.
Αφιέρωμα στις πρώτες ταινίες μικρού μήκους σημαντικών
Ελλήνων σκηνοθετών, σε επιμέλεια του Παντελή Βούλγαρη
Πέμπτη 3- Παρασκευή 4- Σάββατο 5 Αυγούστου 2023
Στο «Σινέ Αυλή» της Κινηματογραφικής Λέσχης Άνδρου
Στο πλαίσιο του 9ου Διεθνούς Φεστιβάλ Άνδρου
«Παλιοί Φίλοι-Πρώτες Εικόνες» είναι ο τίτλος του τριήμερου αφιερώματος που επιμελήθηκε ο Παντελής Βούλγαρης, στο οποίο θα παρουσιαστούν οι πρώτες ταινίες μικρού μήκους σημαντικών Ελλήνων σκηνοθετών. Οι προβολές θα πραγματοποιηθούν στο «Σινέ Αυλή» της Κινηματογραφικής Λέσχης Άνδρου, την Πέμπτη 3, την Παρασκευή 4 και το Σάββατο 5 Αυγούστου 2023, στο πλαίσιο του 9ου Διεθνούς Φεστιβάλ Άνδρου.
Για τους κινηματογραφιστές της γενιάς μου, ιστορικό το καρπούζι που παίζει στην «Εκπομπή»-τη μόνη μικρού μήκους ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου.
Τα λίγα γυρίσματα έγιναν το 1968 και κράτησαν 6 μήνες.
Δεν ήταν συνεχόμενα, δεν υπήρχαν τα απαραίτητα.
Κανονίζονταν όποτε βρίσκονταν διαθέσιμα μηχανήματα, λίγο φιλμ και λίγα χρήματα.
Μαζί με τους ηθοποιούς στην «Εκπομπή» πρωταγωνιστούσε και ένα καρπούζι.
Θυμάμαι λοιπόν τον Αγγελόπουλο να κυκλοφορεί παντού στην Αθήνα, μέρα και νύχτα, έχοντας το στην αγκαλιά του. Δεν το άφηνε από τα μάτια του, δεν το εμπιστευόταν σε ξένα χέρια. Και επειδή τότε καρπούζια υπήρχαν μόνο το καλοκαίρι και το πολυκαιρισμένο καρπούζι της ταινίας μέρα με τη μέρα σάπιζε και τρέχαν τα ζουμιά, ο Θόδωρος είχε γίνει νοσοκόμα του και έκλεινε τις τρύπες με γάζες και σελοτέιπ.
Αξέχαστη εικόνα.
Ήταν οι εποχές που όλοι οι συνάδελφοι βάζαμε ένα χέρι ο ένας στην ταινία του άλλου, που παίζαμε ρόλους, κάναμε κομπαρσιλίκι, κουβαλούσαμε έπιπλα, όλα για χάρη του σινεμά.
Στο τριήμερο αφιέρωμα «Παλιοί Φίλοι-Πρώτες Εικόνες» το Φεστιβάλ Άνδρου σε συνεργασία με την Κινηματογραφική Λέσχη Άνδρου θα προβάλει ταινίες μικρού μήκους αγαπημένων σκηνοθετών στο φιλόξενο και δροσερό «Σινέ Αυλή».
Κάθε βράδυ θα μοιραζόμαστε μικρές ιστορίες από την τρέλα και την αγωνία για καλό πλάνο των τότε νέων συναδέλφων.
Σήμερα, σχεδόν όλοι, έχουν φύγει από τη ζωή.
Στο λευκό πανί θα αναστήσουμε και θα τιμήσουμε τα πρώτα τους βήματα στο σινεμά, εικόνες που επαλήθευσαν τις υποσχέσεις για μετέπειτα σημαντικές κινηματογραφικές και τηλεοπτικές δημιουργίες.
Ευχαριστούμε, για τη χορήγηση της άδειας προβολής και για την παραχώρηση των ταινιών:
Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ
Την ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ
Τη Φοίβη Αγγελοπούλου
Την Υβόννη Μαλτέζου
Τη Ράνια Μπριλάκη
Το Φώτο Λαμπρινό
Τον Κωστή Θέο
Το Θόδωρο Μαραγκό
Τον Τζαννέτο Κομινέα
Το Δημήτρη Σταύρακα
Το Γιώργο Λιαρόπουλο
Την Εύα Στεφανή
Το Χρήστο Παληγιαννόπουλο
Τον Κωνσταντίνο Κανελλόπουλο
Την ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΑΕ
Το Νίκο Θεοδοσίου
Το Δημήτρη Σπύρου
Τον Κυριάκο Χατζημιχαηλίδη
INFO
«Παλιοί Φίλοι-Πρώτες Εικόνες»
Πέμπτη 3 Αυγούστου-Παρασκευή 4 Αυγούστου-Σάββατο 5 Αυγούστου 2023
Στο «Σινέ Αυλή» της Κινηματογραφικής Λέσχης Άνδρου, στη Χώρα Άνδρου
Στο πλαίσιο του 9ου Διεθνούς Φεστιβάλ Άνδρου
Ώρα έναρξης προβολών: 21:00
Είσοδος με κουπόνι οικονομικής ενίσχυσης της Κινηματογραφικής Λέσχης Άνδρου , 5 ευρώ. Τα κουπόνια διατίθενται στο «Σινέ Αυλή» την ημέρα της κάθε προβολής, μία ώρα πριν από την έναρξη.
Σαράντα χωριά, μερικά από τα οποία στις πιο δυσπρόσιτες ορεινές περιοχές της Ηλείας, επισκέπτεται το φετινό καλοκαίρι το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους με το πρόγραμμα «Σινεμά στις πλατείες». Το πρόγραμμα διοργανώνεται για 10η διαδοχική χρονιά και σχεδιάστηκε με διττό στόχο: Αφενός να προσφέρει τη δυνατότητα στα παιδιά των απομακρυσμένων περιοχών και στις οικογένειές τους να παρακολουθήσουν δωρεάν στη μεγάλη οθόνη ποιοτικές ταινίες από τον σύγχρονο ελληνικό και ευρωπαϊκό κινηματογράφο και αφετέρου να αποτίσει φόρο τιμής στους πλανόδιους κινηματογραφιστές των περασμένων εποχών που μέχρι και τη δεκαετία του 1970 περιόδευαν τα καλοκαίρια στην ελληνική επαρχία, ψυχαγωγώντας τους κατοίκους της.
Φέτος, το Φεστιβάλ Ολυμπίας επισκέπτεται για πρώτη φορά τα χωριά Άσπρα Σπίτια, Δαφνιώτισσα, Φιγαλεία (Παύλιτσα), Χρυσοχώρι (Τρύπες), Πανόπουλο, Δουνέικα, Ανεμοχώρι, Σαλμώνη, Κουζούλι και Ξυλοκέρα, ενώ επίσης φτάνει μέχρι την Αρτέμιδα (Κουμουθρέκα), τη Μηλέα (Σκλήβα), τη Δαφνιώτισσα, τα Πετράλωνα (Βερβίτσα) και άλλες απομακρυσμένες κοινότητες της Ηλείας. Για τις προβολές έχει εξασφαλίσει 28 ελληνικές και ευρωπαϊκές ταινίες μυθοπλασίας και κινουμένου σχεδίου. Όλες οι ξένες ταινίες μυθοπλασίας προβάλλονται με ελληνικούς υπότιτλους ενώ οι ταινίες κινουμένου σχεδίου είναι μεταγλωττισμένες στην ελληνική γλώσσα. Οι προβολές διοργανώνονται σε συνεργασία με τον Τομέα Πολιτισμού της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας και τους κατά τόπο πολιτιστικούς και άλλους φορείς.
Το πρόγραμμα των προβολών
15/07: Ανεμοχώρι, Ο Ψύλλος
16/07: Αρχαία Πίσα, Το κολιέ
22/07: Χάβαρι, Σούπερ Τριχόμπαλας, η σωτηρία του μέλλοντος
23/07: Κατσαρού, Σούπερ Τριχόμπαλας, η σωτηρία του μέλλοντος
23/07: Τραγανό, Το Φως που σβήνει
24/07: Αυγείο, Βιτούς
26/07: Σχίνοι, Η πολεμίστρια
27/07: Δαφνιώτισσα, Σούπερ Τριχόμπαλας, η σωτηρία του μέλλοντος
28/07: Αρήνη, Σούπερ Τριχόμπαλας, η σωτηρία του μέλλοντος
30/07: Ροβιάτα, Το δέντρο που πληγώναμε
31/07: Νέα Φιγαλεία, Ο Ψύλλος
01/08: Πετράλωνα, Η πολεμίστρια
02/08: Καρδαμάς, Οι μικροί λύκοι
04/08: Αρετή, Ο Μίνι και οι κλέφτες του μελιού
05/08: Πλατιάνα, Σιρκλίν, Κοκό και άγριος Ρινόκερος
Το Park your Cinema, η ενότητα υπαίθριων κινηματογραφικών προβολών του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ), συνεχίζεται και τον Ιούλιο και προσκαλεί το κοινό σε αξέχαστες βραδιές κάτω από τ’ αστέρια στο Ξέφωτο του Πάρκου Σταύρος Νιάρχος.
Φέτος το καλοκαίρι, στο Park your Cinema προβάλλονται ταινίες για ενήλικες, επιλεγμένες από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (ΦΚΘ), που βλέπουν το μέλλον ως μια συναρπαστική βόλτα στο άγνωστο. Παράλληλα, στο Park your Cinema Kids, οι ταινίες που επιλέγει το Παιδικό και Εφηβικό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθήνας (AΤΗICFF), υπενθυμίζουν σε μικρούς και μεγάλους ότι η μαγεία μπορεί να κρύβεται πίσω από τις φαινομενικά πιο συνηθισμένες ιστορίες.
Τα προγράμματα Park your Cinema και Park your Cinema Kids πραγματοποιούνται με ελεύθερη είσοδο χάρη στην αποκλειστική δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Το πρόγραμμα προβολών για τον μήνα Ιούλιο, αναλυτικά, έχει ως εξής:
Βασισμένη στο μυθιστόρημα του Έρνεστ Κλάιν, η ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ, εκτυλίσσεται στο 2045, όταν ο πλανήτης βρίσκεται στα πρόθυρα της καταστροφής και του χάους. Η ανθρωπότητα έχει βρει τη σωτηρία στο OASIS, ένα σύμπαν εικονικής πραγματικότητας, το οποίο έχει κατασκευάσει ο εκκεντρικός Τζέιμς Χάλιντεϊ. Όταν ο Χάλιντεϊ πεθαίνει, αφήνει πίσω του μία αμύθητη περιουσία στον πρώτο άνθρωπο που θα βρει ένα ψηφιακό πασχαλινό αυγό, το οποίο έχει κρύψει κάπου στο OASIS. Έτσι ξεκινά ένας διαγωνισμός που συνεπαίρνει όλο τον πλανήτη. Όταν ο νεαρός Γουέιντ Γουάτς αποφασίζει να συμμετάσχει στον διαγωνισμό, ρίχνεται σε ένα επικίνδυνο, πέρα από τα όρια της πραγματικότητας παιχνίδι θησαυρού μέσω ενός φανταστικού σύμπαντος μυστηρίου, ανακάλυψης και κινδύνου. Μια συναρπαστική εφηβική περιπέτεια από τον κορυφαίο μετρ του κινηματογραφικού παραμυθιού.
Κυριακή 09/07, 21.00, Ξέφωτο
Οι άνδρες με τα μαύρα (Men in Black)
ΗΠΑ, 1997
Σκηνοθεσία: Μπάρι Σόνενφελντ
Σενάριο: Εντ Σόλομον
Πρωταγωνιστούν: Τόμι Λι Τζόουνς, Γουίλ Σμιθ
Η ταινία ακολουθεί τα κατορθώματα των πρακτόρων Κέι (Τόμι Λι Τζόουνς) και Τζέι (Γουίλ Σμιθ), μελών ενός άκρως απόρρητου οργανισμού που έχει ιδρυθεί για να μελετά τη δράση των εξωγήινων στη Γη. Οι δύο πράκτορες βρίσκονται στη μέση του δολοφονικού σχεδίου ενός διαγαλαξιακού τρομοκράτη, ο οποίος έχει έρθει στη Γη για να δολοφονήσει δύο πρέσβεις διαφορετικών γαλαξιών. Μια διασκεδαστική κωμική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, με απολαυστικό χιούμορ, εντυπωσιακά σκηνικά και πρωτοποριακά, για την εποχή της, ειδικά εφέ, που οδήγησε σε αρκετές κινηματογραφικές συνέχειες.
Mε τις φωνές των: Μεν Μπερτ, Ελίσα Νάιτ, Τζεφ Γκάρλιν
Ένα φανταστικό και τρυφερό διαστημικό ταξίδι για μικρούς και μεγάλους. Για εκατοντάδες μοναχικά χρόνια, ο ΓOΥOΛ-Υ κάνει αυτό ακριβώς για το οποίο τον είχαν κατασκευάσει. Όταν όμως γνωρίζει την ΕΥΑ, ένα «παράξενο» ρομπότ αναζήτησης, ανακαλύπτει ένα νέο προορισμό στη ζωή του και μια απίστευτη περιπέτεια ξεκινά. Μία από τις κορυφαίες ταινίες της Pixar για τη δύναμη της αγάπης και της ελπίδας που φυτρώνει σε ένα μετα-Αποκαλυπτικό μέλλον. Η ταινία θα προβληθεί στα αγγλικά με ελληνικούς υπότιτλους. Η προβολή είναι ειδικά προσαρμοσμένη ώστε να είναι προσβάσιμη σε άτομα με αυτισμό και άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα αισθητηριακής επεξεργασίας.
Ο σκηνοθέτης Τιμ Μπάρτον αποτίνει έναν ξεκαρδιστικό φόρο τιμής στις ταινίες εισβολής εξωγήινων της δεκαετίας του 1950. Ένας ιπτάμενος δίσκος που μεταφέρει μια ομάδα Αρειανών, προσγειώνεται στην έρημο της Νεβάδα. Παρά τους ισχυρισμούς τους ότι έρχονται με ειρηνικές διαθέσεις, γρήγορα «εξαϋλώνουν» μία ομάδα άτυχων ανθρώπων, ξεκινώντας έναν αλλόκοτο υψηλής τεχνολογίας πόλεμο με τρελά ειδικά εφέ. Μια sci-fi παρωδία από έναν ευφυή και αγαπημένο σκηνοθέτη που καταφεύγει με τρυφερότητα στις κινηματογραφικές του καταβολές.
Η προβολή είναι ειδικά προσαρμοσμένη ώστε να είναι προσβάσιμη σε άτομα με αυτισμό και άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα αισθητηριακής επεξεργασίας.
Playtime PARK YOUR CINEMA ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ
Παρασκευή 27/07, 21.00, Ξέφωτο
Playtime
Γαλλία - Ιταλία, 1967
Σκηνοθεσία: Ζακ Τατί
Σενάριο: Ζακ Τατί, Ζακ Λαγκράνζ, Αρτ Μπούχβαλντ
Πρωταγωνιστούν: Ζακ Τατί, Μπάρμπαρα Ντένεκ
Μια περιήγηση σ’ ένα φουτουριστικό Παρίσι, που συντίθεται από ευθείες γραμμές και πολυώροφα κτίρια από γυαλί κι ατσάλι, φαρδιές λεωφόρους και ψυχρούς, τεχνητούς εσωτερικούς χώρους. Δυο χαρακτήρες πέφτουν συνέχεια ο ένας πάνω στον άλλο κατά τη διάρκεια μιας μέρας: η Μπάρμπαρα, μια νεαρή Αμερικανίδα τουρίστρια, επισκέπτεται το Παρίσι μαζί μ’ ένα γκρουπ μεσόκοπων Αμερικανίδων, κι ο κύριος Ιλό, ένας Γάλλος σε σύγχυση, χαμένος στη νέα, μοντέρνα πόλη του Παρισιού. Μια πρωτοποριακή, πανέξυπνη κωμωδία για τον σύγχρονο άνθρωπο, γυρισμένη από έναν από τους σημαντικότερους Γάλλους σκηνοθέτες.
Μια ευτυχισμένη, ασυνήθιστη οικογένεια, η οικογένεια των Μαδριγάλ, ζει, κρυμμένη στα βουνά της Κολομβίας, σε ένα μαγικό σπίτι, σε μια πόλη γεμάτη ζωή, σε ένα φανταστικό μέρος που λέγεται Ενκάντο. Η μαγεία αυτή του Ενκάντο έχει ως αποτέλεσμα όλα τα παιδιά στην οικογένεια να είναι ευλογημένα καθένα και με ένα μοναδικό μαγικό δώρο. Όλα εκτός από ένα, την Μίραμπελ. Μια μέρα, όμως, η Μίραμπελ ανακαλύπτει πως η μαγεία της οικογένειάς της βρίσκεται σε κίνδυνο και αποφασίζει πως εκείνη, η μόνη Μαδριγάλ που δεν έχει κάποιο μαγικό χάρισμα, μπορεί να είναι η μοναδική ελπίδα σωτηρίας.
Η ταινία θα προβληθεί μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.
Σάββατο 08/07, 21:00, Ξέφωτο
Ο Κοτολαγός και το Χάμστερ του Σκότους (Hopper et le Hamster des Ténèbres)
Βέλγιο, 2022
Σκηνοθεσία: Μπεν Στάσεν, Μπένζαμιν Μουσκέ
Σενάριο: Ντέιβιντ Κόλαρντ
Η ταινία ακολουθεί έναν νεαρό ήρωα γεννημένο μισό κοτόπουλο, μισό λαγό που υιοθετήθηκε από τον Βασιλιά Πίτερ, έναν διάσημο λαγο-εξερευνητή. Πρόθυμος να ταιριάξει και να αγαπηθεί παρά τη διαφορετικότητά του, έχει εμμονή με την περιπέτεια… αν και αδέξιος. Όταν ο μεγαλύτερος εχθρός του βασιλείου, ο ίδιος του ο θείος, δραπετεύσει από τη φυλακή και απειλήσει να ανατρέψει τον πατέρα του, ο Κοτολαγός θα ξεκινήσει έναν επικό αγώνα ενάντια στον χρόνο για να τον σταματήσει.
Η ταινία θα προβληθεί μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.
Σάββατο 15/07, 21:00, Ξέφωτο
Βρέχει Κεφτέδες (Cloudy with a Chance of Meatballs)
Ο Φλιντ Λόκγουντ είναι ένας φιλόδοξος εφευρέτης, όμως όλες του οι δημιουργίες μόνο προβλήματα φέρνουν στη μικρή του πόλη. Κι όμως, ο Φλιντ είναι αποφασισμένος να σχεδιάσει κάτι που θα κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους. Όταν το τελευταίο του κατασκεύασμα, μια μηχανή που μετατρέπει το νερό σε φαγητό, καταστρέφει κατά λάθος την πλατεία της πόλης και εκτοξεύεται στα σύννεφα, ο Φλιντ θεωρεί ότι η καριέρα του έχει τελειώσει. Μέχρι που κάτι απίστευτο συμβαίνει: ο ουρανός αρχίζει να βρέχει τσίζμπεργκερ! Η μηχανή του τελικά δουλεύει! Ο γαστρονομικός καιρός γνωρίζει αυτόματα τεράστια επιτυχία και το όνειρο του Φλιντ γίνεται πραγματικότητα. Μέχρι που η μηχανή αρχίζει να συμπεριφέρεται αλλοπρόσαλλα, εκτοξεύοντας μακαρονάδες-ανεμοστρόβιλους και γιγάντιους κεφτέδες. Τώρα ο Φλιντ θα πρέπει να συνεργαστεί με τη νεαρή μετεωρολόγο Σαμ Σπαρκς για να σταματήσουν τη μηχανή και να σώσουν τον κόσμο από τα απειλητικά καιρικά φαινόμενα φαγητού. Η ταινία θα προβληθεί μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.
Η προβολή είναι ειδικά προσαρμοσμένη ώστε να είναι προσβάσιμη σε άτομα με αυτισμό και άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα αισθητηριακής επεξεργασίας.
Σάββατο 22/07, 21:00, Ξέφωτο
Αστερίξ: Το Μυστικό του Μαγικού Ζωμού (Astèrix: Le Secret de la Potion Magique)
Γαλλία, 2018
Σκηνοθεσία: Λούις Κλισί και Αλεξάντρ Αστιέ
Σενάριο: Αλεξάντρ Αστιέ, Λούις Κλισί
Έπειτα από μια πτώση κατά τη συγκομιδή του γκι, ο δρυΐδης Πανοραμίξ αποφασίζει πως είναι καιρός να εξασφαλίσει το μέλλον του χωριού. Μαζί με τον Αστερίξ και τον Οβελίξ ξεκινά ένα ταξίδι στον γαλατικό κόσμο, αναζητώντας έναν νεαρό, ταλαντούχο δρυΐδη, για να του μεταδώσει το Μυστικό του Μαγικού Ζωμού. Οι θρυλικοί Γαλάτες επιστρέφουν σ’ αυτή τη διασκεδαστική ταινία κινουμένων σχεδίων που σφύζει από δράση, αστείες στιγμές, ατακοδόρικους διαλόγους και ποπ αναφορές καθώς ξετυλίγει μία πρωτότυπη ιστορία που παραμένει πιστή στο πνεύμα των θρυλικών κόμικς των Goscinny και Uderzo, και υπόσχεται να προσφέρει απολαυστικό θέαμα στους νέους και τους παλιότερους φίλους του γαλατικού χωριού. Η ταινία θα προβληθεί μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.
Η προβολή είναι ειδικά προσαρμοσμένη ώστε να είναι προσβάσιμη σε άτομα με αυτισμό και άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα αισθητηριακής επεξεργασίας.
Σάββατο 29/07, 21:00, Ξέφωτο
Η Οικογένεια του Μεγαλοπατούσα (Bigfoot Family)
Βέλγιο, 2020
Σκηνοθεσία: Τζέρεμυ Ντέγκρουσον, Μπεν Στάσεν
Σενάριο: Μπομπ Μπάρλεν, Καλ Μπρούνκερ
Ο αγαπημένος Μεγαλοπατούσας και η οικογένειά του επιστρέφουν στη μεγάλη οθόνη για μια αξέχαστη περιπέτεια! Λίγους μήνες μετά την επανασύνδεσή της, η οικογένεια του Άνταμ ζει ευτυχισμένη και εκείνος αρχίζει να συνηθίζει σιγά-σιγά τις νέες του δυνάμεις. Αλλά όταν ο Μεγαλοπατούσας αποφασίσει να φύγει για να σώσει μια κοιλάδα από τη σατανική εταιρεία πετρελαίου Χ Tract, θα εξαφανιστεί, οπότε η Σέλι, ο Άνταμ, ο Γουίλμπερ και ο Τράπερ θα αποφασίσουν να ερευνήσουν τι συνέβη.
Η ταινία θα προβληθεί μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.
Εφυγε σε ηλικία 92 ετών ο Μπάρι Νιούμαν, πρωταγωνιστής της θρυλικής cult ταινίας της δεκαετίας του 1970, «Σαν Φρανσίσκο :Ώρα μηδέν» (Vanishing point).
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, δεν χρειάστηκε παρά μόνο μια ταινία, το «Σαν Φρανσίσκο ώρα μηδέν» (Vanishing Point), ώστε ο ηθοποιός Μπάρι Νιούμαν, που πέθανε την σε ηλικία 92 ετών, να γράψει Ιστορία.
Παίζοντας τον Κοβάλσκι, έναν σιωπηλό πρώην αστυνομικό που για κάποιους λόγους εγκατέλειψε το Σώμα και ζει πλέον μεταφέροντας αυτοκίνητα από την μια άκρη της Αμερικής στην άλλη, ο Νιούμαν έφτιαξε έναν ρόλο που τον μετέτρεψε σε σύμβολο αντίδρασης και επαναστατικότητας.
Στην υπέροχη αυτή ταινία, ο Κοβάλσκι για τον οποίο δεν ξέρουμε απολύτως τίποτα (αλλά σιγά- σιγά μαθαίνουμε), θα έρθει αντιμέτωπος με τον νόμο, από την στιγμή που δέχεται να μεταφέρει από το Ντένβερ στο Σαν Φρανσίσκο και μέσα σε πολύ περιορισμένο χρονικό διάστημα, μια Dodge Challenger. Το ασταμάτητο ταξίδι του στην καρδιά της Αμερικής σου δίνει την αίσθηση ότι ο ίδιος ο Κοβάλσκι ξέρει ότι αυτό το ταξίδι μπορεί να του κοστίσει τα πάντα, συμπεριλαμβανομένης της ζωής του. Αλλά θα παλέψει για να εξασφαλίσει ότι, αν αυτό είναι το τέλος, θα φύγει με τους δικούς του όρους.
Παραγωγής 1971, η ταινία του Ρίτσαρντ Σαράφιαν αγαπήθηκε για τον αέρα επαναστατικότητας που καθόλη την διάρκειά της μεταφέρει και σήμανε μια πολύ καλή αρχή για τον Μπάρι Νιούμαν που είχε ήδη πρωταγωνιστήσει σε μια εξίσου ενδιαφέρουσα ταινία, τον «Δικηγόρο» (The lawyer, 1970). Ωστόσο, παρά τις εμφανίσεις του σε κάποιες ταινίες που επίσης έκαναν αίσθηση (αν και μικρότερη), τον «Ασύλληπτο φυγάδα» (Fear is the key), τον «Ανθρωπό μας από το Σάλτσμπουργκ» (The Salzburg Connection) και άλλες, ο Μπάρι Νιούμαν δεν έγινε ποτέ μεγάλο όνομα του κινηματογράφου και στην πραγματικότητα παρέμεινε μέχρι το τέλος ο ηθοποιός της «μιας ταινίας».
Ο δικηγόρος Τόνι Πετροτσέλι στην σειρά «Petrocelli» (που στηρίχθηκε στην ταινία «Ο δικηγόρος») ανήκει στους διασημότερους του Μπάρι Νιούμαν
Πάντα στην δεκαετία του 1970, ο Νιούμαν επανέλαβε στην τηλεόραση τον ρόλο του ηθικού και πεισματάρη δικηγόρου Τόνι Πετροτσέλι που είχε παίξει στον κινηματογραφικό «Δικηγόρο». Και πράγματι, αυτή η σειρά, «Petrocelli» (1974- 1976) ανήκει στις μεγάλες στιγμές της καριέρας του. Είναι επίσης η μόνη δουλειά του για την οποία διακρίθηκε: υπήρξε υποψήφιος για το ΕΜΥ και στις Χρυσές Σφαίρες.
Γεννημένος και μεγαλωμένος στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης (7 Noεμβρίου 1930), ο Νιούμαν παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στο κολέγιο δίπλα στον διάσημο εκπαιδευτή υποκριτικής Λι Στράσμπεργκ ο οποίος τον ενέπνευσε να γίνει ηθοποιός. Αφού αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Brandeis και υπηρέτησε στο στρατό, ο Nιούμαν μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να σπουδάσει με τον παλιό του δάσκαλο. Ετσι μπήκε στον χώρο του θεάτρου και αργότερα του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
Ο Νιούμαν αποσύρθηκε από τον χώρο του θεάματος το 2015. Τελευταία του ταινία είναι το οικογενειακό δράμα «Raise Your Kids on Seltzer» ενώ ανάμεσα στις ελάχιστες που γύρισε τα τελευταία 20 χρόνια ανήκει και ο «Εγγλέζος» του Στίβεν Σόντερμπεργκ.
Στα 91 της χρόνια πέθανε η ηθοποιός και τραγουδίστρια Σούλη Σαμπάχ.
Τη θλιβερή είδηση γνωστοποίησε, μέσω Facebook, ο πρόεδρος του ΣΕΗ, Σπύρος Μπιμπίλας.
Η Σούλη Σαμπάχ τα τελευταία χρόνια είχε απομονωθεί στο σπίτι της στην περιοχή της Πανόρμου, αντιμετωπίζοντας προβλήματα με την υγεία της.
Η ανάρτηση για τον θάνατο της Σούλης Σαμπάχ
«Ακόμα μία θλιβερή αποχώρηση. Ακόμα μια σπουδαία κυρία του θέατρου μας ταξίδεψε χτες βράδυ για το φως… Η Σούλη Σαμπάχ (κατά κόσμον Αναστασία Χριστοδούλου, γεννημένη το 1932), η σπουδαία αρτίστα, που θριάμβευσε στην επιθεώρηση και στο τραγούδι (ποιος δεν θυμάται την τσιγγάνα να τραγουδά το θρυλικό ''Γαρύφαλλο στ’ αυτί'' στην σπουδαία ταινία Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο), που έζησε μια ζωή πλάι στον σύζυγό της, λαμπερό κωμικό Δημήτρη Νικολαΐδη, δεν είναι πια εδώ… Όσοι την γνωρίσαμε θα την θυμόμαστε για το μπρίο, το ταλέντο και την ευγένειά της. Την είχαμε τιμήσει στο ημερολόγιο του 2019 απο το ΤΑΣΕΗ. Καλό ταξίδι αγαπημένη μας…» έγραψε ο Σπύρος Μπιμπίλας.
Σύμφωνα με ανακοίνωση που έκανε ο Σπύρος Μπιμπίλας στο Facebook, η οικογένειά της δεν επιθυμεί να ανακοινώσει την μέρα, την ώρα και τον τόπο που θα γίνει η κηδεία της Σούλης Σαμπάχ, καθώς θέλουν να γίνουν όλα σε στενό οικογενειακό κύκλο.
Έκανε την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο μαζί με τους Βασίλη Αυλωνίτη, Μίμη Φωτόπουλο και Τζένη Καρέζη. Πρωταγωνίστησε επίσης στις ταινίες Η Βίλλα Των Οργίων, Η καφετζού, Δελησταύρου και υιός, Ο λουστράκος, Διακοπές στην Αίγινα, Θα σε κάνω βασίλισσα, Ο παπατρέχας, κ.ά.
Έπαιξε επίσης στην τηλεόραση σε γνωστές σειρές όπως το Κόκκινο Δωμάτιο, Κλείσε τα μάτια, Η καλή πεθερά, αλλά και στο θέατρο σε σημαντικές παραστάσεις.
Γεννημένη το 1932 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, η Αναστασία Χριστοδούλου, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, υιοθέτησε το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Σούλη Σαμπάχ που σημαίνει "φως της ανατολής, φως της αυγής" στα αραβικά.
Τη δεκαετία του 1950 ήρθε στην Αθήνα και άρχισε να τραγουδάει στο γνωστό κοσμικό κέντρο «Τζάκι».
Την είδηση του θανάτου της έκανε γνωστή ο πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών Σπύρος Μπιμπίλας, με ανάρτησή του στο facebook. «Ακόμα μία θλιβερή αποχώρηση.. Ακόμα μια σπουδαία κυρία του θεάτρου μας ταξίδεψε χτες βράδυ για το φως….Η Σούλη Σαμπάχ (κατά κόσμον Αναστασία Χριστοδούλου γεννημένη το 1931) η σπουδαία αρτίστα, που θριάμβευσε στην επιθεώρηση και στο τραγούδι (ποιος δεν θυμάται την τσιγγάνα να τραγουδά το θρυλικό “Γαρύφαλλο στ’ αυτί” στη σπουδαία ταινία ΛΑΤΕΡΝΑ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ), που έζησε μια ζωή πλάι στον σύζυγο της λαμπερό κωμικό Δημήτρη Νικολαΐδη δεν είναι πια εδώ… Όσοι την γνωρίσαμε θα την θυμόμαστε για το μπρίο, το ταλέντο και την ευγένεια της.
Την είχαμε τιμήσει στο ημερολόγιό του 2019 από το ΤΑΣΕΗ.
Καλό ταξίδι αγαπημένη μας…».
Η Σούλη Σαμπάχ ήταν σύζυγος του επίσης ηθοποιού Δημήτρη Νικολαΐδη.
Συλλυπητήριο μήνυμα της ηγεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού για την απώλεια της Σούλης Σαμπάχ.
Συλλυπητήρια από ΥΠΠΟΑ
Η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Από την πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο, το 1955, ως τσιγγάνα στο «Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο» του Αλέκου Σακελλάριου, η Σούλη Σαμπάχ, με την έντονη προσωπικότητα και την ξεχωριστή φωνή της, έκλεψε την παράσταση από τους πρωταγωνιστές της ταινίας. Για πολλές δεκαετίες ακόμη, μοιράστηκε με το κοινό το ταλέντο και το πηγαίο της χαμόγελο, στο μουσικό θέατρο, στην κωμωδία, στην τηλεόραση, πολύ συχνά μαζί με τον σύντροφο της ζωής της Δημήτρη Νικολαϊδη, με τον οποίο υπήρξαν ένα από τα αγαπημένα καλλιτεχνικά ζευγάρια του ελληνικού θεάματος. Ευγενής και χαρισματική, είναι από τα πρόσωπα που συνδημιούργησαν την ιστορία της ελληνικής κωμωδίας, η οποία εξακολουθεί να είναι ιδιαίτερα δημοφιλής σε θεατές όλων των ηλικιών. Εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στους οικείους και στους φίλους της».
Ο υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Νικόλας Γιατρομανωλάκης έκανε την εξής δήλωση:
«Η δουλειά του καλλιτέχνη είναι τέτοια, που αργά ή γρήγορα θα νιώσεις μοναξιά, αν δεν έχεις κάποιον δικό σου άνθρωπο στη ζωή. Ο καλλιτέχνης παλεύει με τη ματαιοδοξία του, με τα εγώ του. Και όταν τα φώτα σβήσουν, τότε αντιλαμβάνεται πως όλη η ζωή του κρεμόταν σε ένα τεντωμένο σχοινί χωρίς γυρισμό» είπε σε μια από της τελευταίες της συνεντεύξεις για το θέατρο και την επιθεώρηση που τόσο αγάπησε. Με το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο να σημαίνει «φως της αυγής» η Σούλη Σαμπάχ φώτισε με το ταλέντο της και τον ελληνικό κινηματογράφο αλλά και την τηλεόραση για πολλές δεκαετίες, και παρέμεινε αγαπητή και δημοφιλής σε πολλές διαφορετικές γενιές θεατών. Συλλυπητήρια στους οικείους και στους πολυάριθμους φίλους της».
ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ, 1985 (Argentina, 1985) του Σαντιάγκο Μίτρε | Ταινία Έναρξης ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΙΣΠΑΝΟΦΩΝΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΑΘΗΝΑΣ
Το 7ο FeCHA ανακοίνωσε τους πρώτους τίτλους του φετινού πλούσιου προγράμματός του, καθώς και τους καλεσμένους του.
Το Φεστιβάλ Ισπανόφωνου Κινηματογράφου Αθήνας - FeCHA επιστρέφει για 7η χρονιά, μεταξύ 25-31 Μαΐου, για να σημάνει για μια ακόμη φορά την έναρξη της θερινής κινηματογραφικής σεζόν, και να αναδείξει τον κινηματογραφικό πλούτο των ισπανόφωνων χωρών.
Με ξεχωριστή χαρά, το 7ο FeCHA ανακοινώνει τους πρώτους τίτλους του φετινού πλούσιου προγράμματός του, όπως και τους καλεσμένους του.
Η επίσημη έναρξη του Φεστιβάλ θα γίνει με την ταινία ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ, 1985 (Argentina, 1985) του Σαντιάγκο Μίτρε, με πρωταγωνιστές τους Ρικάρντο Νταρίν και Πίτερ Λανσάνι. Υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας και βραβευμένη με Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, η ταινία ξετυλίγει το κουβάρι της πραγματικής ιστορίας του δικαστικού αγώνα για να αποδοθεί δικαιοσύνη στα θύματα της Χούντας της Αργεντινής και να καταλογιστούν ευθύνες στους στρατηγούς της δικτατορίας.
Η αυλαία του Φεστιβάλ θα πέσει με την ταινία 75 ΜΕΡΕΣ (75 Días) σε σενάριο και σκηνοθεσία του Μαρκ Ρομέρο, βασισμένη στα ανατριχιαστικά γεγονότα της πραγματικής υπόθεσης που συγκλόνισε την Ισπανία και έμεινε γνωστή στην ιστορία ως «Οι Φόνοι της Αλκάσερ».
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΓΟΝΤΑΙ (Historias Para no Contar) του Σεσκ Γκάι ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΙΣΠΑΝΟΦΩΝΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΑΘΗΝΑΣ
Το 1ο Φεστιβάλ FeCHA έκανε το 2016 ποδαρικό με την ταινία «Τρούμαν» και φέτος ο σκηνοθέτης της, Σεσκ Γκάι, θα επισκεφτεί για πρώτη φορά το Φεστιβάλ με τη νέα του κωμική ταινία ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΓΟΝΤΑΙ (Historias Para No Contar). Βραβευμένος με Goya Καλύτερης Ταινίας και Σεναρίου για την ταινία «Τρούμαν», ο Γκάι είναι ένας από τους καλύτερους σύγχρονους Ισπανούς σκηνοθέτες, ενώ οι ταινίες του έχουν κερδίσει καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία. Στην Ελλάδα έχουν προβληθεί μεταξύ άλλων οι ταινίες του "Ένα Πιστόλι σε Κάθε Χέρι", "Τρούμαν", και "Οι Γείτονες Από Πάνω".
Ο Ισπανός βραβευμένος σεναριογράφος και σκηνοθέτης Φέλιξ Βισκαρέτ είναι ο δεύτερος καλεσμένος του 7ου Φεστιβάλ Ισπανόφωνου Κινηματογράφου Αθήνας. Παράλληλα με την παρουσία του στην προβολή της ταινίας ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΙΕΣ (No Mires a Los Ojos), ο Βισκαρέτ θα παρουσιάσει ένα masterclass με θέμα τη συγγραφή σεναρίου που βασίζεται σε λογοτεχνικό έργο.
Το masterclass θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 26 Μαΐου στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, με ελεύθερη είσοδο. Ο σκηνοθέτης είναιβραβευμένος με Goya Καλύτερου Προσαρμοσμένου Σεναρίου για την ταινία «Bajo Las Estrellas», ενώ έχει υπογράψει το σενάριο και τη σκηνοθεσία της μίνι σειράς τεσσάρων επεισοδίων παραγωγής Netflix, «Cuatros Estaciones en Habana», που βασίζονται στα αστυνομικά μυθιστορήματα του Κουβανού συγγραφέα Λεονάρδο Παδούρα.
Η αφίσα του 7ου Φεστιβάλ Ισπανόφωνου Κινηματογράφου Αθήνας - FeCHA αποτίει φόρο τιμής στον Ισπανό καλλιτέχνη Joan Miró, με αφορμή τα 130 χρόνια από τη γέννησή του.
Οι προβολές του 7ου Φεστιβάλ Ισπανόφωνου Κινηματογράφου Αθήνας - FeCHA θα πραγματοποιηθούν στους θερινούς κινηματογράφους Ελληνίς Cinemaχ Europa Cinemas και Αελλώ Cinemax, ενώ παράλληλες προβολές και δράσεις θα φιλοξενήσουν το Ινστιτούτο Θερβάντες της Αθήνας, η Ελληνοαμερικανική Ένωση, το Exile Room και το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.
Πληροφορίες για τις πρώτες ταινίες του 7ου FeCHA
ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ, 1985 (Argentina, 1985) του Σαντιάγκο Μίτρε | Ταινία Έναρξης
ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ, 1985 (Argentina, 1985) του Σαντιάγκο Μίτρε | Ταινία Έναρξης ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΙΣΠΑΝΟΦΩΝΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΑΘΗΝΑΣ
Η ταινία "Αργεντινή, 1985" είναι εμπνευσμένη από την αληθινή ιστορία των απίθανων ηρώων Χούλιο Στρασέρα, Λουίς Μορένο Οκάμπο και της νεαρούς ηλικίας νομικής τους ομάδας, σε μια μάχη Δαβίδ εναντίον Γολιάθ όπου, υπό συνεχείς απειλές, τόλμησαν να ασκήσουν δίωξη στην πιο αιματηρή στρατιωτική δικτατορία της Αργεντινής, ενάντια στις πιθανότητες και τον χρόνο, για να αποδοθεί δικαιοσύνη στα θύματα της Χούντας και να καταλογιστούν ευθύνες στους στρατηγούς της δικτατορίας. Το δικαστικό δράμα του Σαντιάγκο Μίτρε με πρωταγωνιστές τους Ρικάρντο Νταρίν και Πίτερ Λανσάνι, που ρίχνει φως σε μια ιστορικά σκοτεινή περίοδο της πρόσφατης ιστορίας της Αργεντινής, έχει κερδίσει 17 βραβεία και 39 συνολικά υποψηφιότητες, μέσα στα οποία Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και Καλύτερης Ιβηρο-Αμερικανικής Ταινίας στα Βραβεία Goya. Ήταν υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας και για Βραβείο Bafta Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας.
75 ΜΕΡΕΣ (75 Días) του Μαρκ Ρομέρο | Ταινία Λήξης
75 ΜΕΡΕΣ (75 Días) του Μαρκ Ρομέρο | Ταινία Λήξης FECHA
Βασισμένη στα γεγονότα της πραγματικής υπόθεσης που συγκλόνισε την Ισπανία και έμεινε γνωστή στην ιστορία ως "Οι Φόνοι της Αλκάσερ". Το 1992 στο Αλκάσερ, μια μικρή πόλη της Ισπανίας κοντά στη Βαλένθια, τρία κορίτσια ηλικίας 14 και 15 ετών, εξαφανίστηκαν ένα βράδυ ενώ προσπαθούσαν να φτάσουν με ωτοστόπ στο διπλανό χωριό, όπου γινόταν ένα σχολικό πάρτι. 75 μέρες μετά βρέθηκαν τα πτώματά τους. Τριάντα χρόνια μετά, ο Ισπανός σκηνοθέτης Μαρκ Ρομέρο επανεξετάζει την αληθινή ιστορία που συγκλόνισε ένα ολόκληρο έθνος, για την ακραία βιαιότητα των εγκλημάτων, την αμφιλεγόμενη αστυνομική έρευνα και την διεφθαρμένη κάλυψη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Η ταινία «75 Μέρες» θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο στους κινηματογράφους από την Rosebud.21.
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΓΟΝΤΑΙ (Historias Para no Contar) του Σεσκ Γκάι| Παρουσία του σκηνοθέτη
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΓΟΝΤΑΙ (Historias Para no Contar) του Σεσκ Γκάι | Παρουσία του σκηνοθέτη ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΙΣΠΑΝΟΦΩΝΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΑΘΗΝΑΣ
Η νέα κωμική ταινία του Σεσκ Γκάι ("Ένα Πιστόλι σε Κάθε Χέρ", "Τρούμαν", και "Οι Γείτονες Από Πάνω"). Μια σπονδυλωτή ιστορία πέντε κεφαλαίων, με φανταστικούς χαρακτήρες διαφορετικών ηλικιών που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ζωής. Μια πληθωρική κωμωδία χαρακτήρων με τους Αντόνιο ντε λα Τόρε, Μαριμπέλ Βερντού, Άννα Καστίγιο, Τσίνο Νταρίν και Χαβιέρ Ρέι που καταπιάνεται με τις αστείες καταστάσεις, στις οποίες έχουμε βρεθεί όλοι μας, αλλά που ευχόμαστε να μην τις ήξερε κανείς ή να μπορούσαμε να τις ξεχάσουμε. Πέντε ιστορίες και μαζί μια σαρκαστική, αλλά και τρυφερή οδή στην ανικανότητα των ανθρώπων να τιθασεύουν τα συναισθήματά τους, ακόμα και όταν γνωρίζουν ότι πρέπει.
Η ταινία «Αυτά που δεν Λέγονται» θα κυκλοφορήσει τον Ιούνιο στους κινηματογράφους από την One from the Heart.
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΙΕΣ (No Mires a Los Ojos) του Φέλιξ Βισκαρέτ | Παρουσία του σκηνοθέτη
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΙΕΣ (No Mires a Los Ojos) του Φέλιξ Βισκαρέτ | Παρουσία του σκηνοθέτη ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΙΣΠΑΝΟΦΩΝΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΑΘΗΝΑΣ
Ο Δαμιάν μόλις απολύθηκε από την εταιρεία στην οποία εργαζόταν για 20 χρόνια. Μετά από έναν έντονο και βίαιο διαπληκτισμό με το πρώην πια αφεντικό του, θα του ξεφύγει και θα κρυφτεί στο πρώτο μέρος που θα βρει: στο εσωτερικό μιας ντουλάπας που έχει φορτωθεί σε ένα φορτηγάκι. Πριν προλάβει να βγει, η ντουλάπα μεταφέρεται στην κρεβατοκάμαρα ενός ζευγαριού, της Λουθία και του Φέντε, ένα ζευγάρι συνομηλίκων του που μένουν με την έφηβη κόρη τους, Μαρία. Μια παρόρμηση θα οδηγήσει τον Δαμιάν να μείνει με την οικογένεια ως μια κρυφή παρουσία και να τους παρατηρεί, μέσα από τις σκιές. Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Ισπανού συγγραφέα Χουάν Χοσέ Μιγιάς.
Το 7ο Φεστιβάλ Ισπανόφωνου Κινηματογράφου Αθήνας - FeCHA θα πραγματοποιηθεί μεταξύ 25-31 Μαΐου2023.
Το 7ο FeCHA πραγματοποιείται στο πλαίσιο του Athens City Festival από τον Δήμο Αθηναίων.
