Δεν μπορεί να μην παραδεχτεί κανείς πως η ΝΔ βλέπει μπροστά. Τι κι αν το ενδεχόμενο εκλογών γίνεται όλο και πιο πιεστικό;  Ξηλώνονται όλα τα διευθυντικά στελέχη του δημοσίου που είχαν αναδειχθεί με αντικειμενικά κριτήρια και στη θέση τους μπαίνουν οι κομματικά αρεστοί με μία μόνο υπογραφή: Του οικείου υπουργού.

Μεθοδικά ετοιμάζεται ένας κομματικός στρατός προϊσταμένων σε όλα τα νευραλγικά πόστα της δημόσιας διοίκησης. Ένας στρατός που θα παραμείνει σε θέσεις κλειδιά ακόμα κι όταν η συγκυβέρνηση περάσει στην πλευρά της αντιπολίτευσης.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Το καλοκαίρι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταθέτει άλλον ένα μεταρρυθμιστικό νόμο για την επιλογή των στελεχών του Δημοσίου. Εκεί περιγράφονται με εξονυχιστική λεπτομέρεια φανταχτερές διαδικασίες  για τα τεστ δεξιοτήτων και το ρόλο του Ειδικού Συμβουλίου Επιλογής Προϊσταμένων, που δεν έχουν καμία σημασία καθώς όλα αυτά προβλέπονται για το απώτερο μέλλον. Το ζουμί είναι στις μεταβατικές διατάξεις, που θεσμοθετούν τον εξής νεωτερισμό: Με πρόσχημα την αλλαγή των οργανογραμμάτων, θα καθαιρεθούν όλοι οι προϊστάμενοι που είχαν επιλεγεί αντικειμενικά και θα διοριστούν νέοι με απόφαση υπουργού.  

Έτσι κι έγινε. Καθαιρέθηκαν 13 συνολικά στελέχη που είχαν αναδειχθεί με τις κρίσεις του 2010 (ο νόμος Ραγκούση, αν και δεν εφαρμόστηκε πλήρως, αποτελεί το πιο αντικειμενικό σύστημα κρίσεων που έχει εφαρμοστεί τουλάχιστον ως τώρα) και τη θέση τους πήραν άλλοι που κρίθηκαν... από το αφεντικό. Ανάμεσα τους και μία Γενική Διευθύντρια που παρότι πληρεί τυπικά τις προϋποθέσεις, είχε καταγγελθεί από τέως Υπουργό Εσωτερικών ως «κοπανατζού» γιατί έλειπε σκανδαλωδώς για ένα χρόνο με αναρρωτική χωρίς να έχει νοσηλευτεί ούτε μια ημέρα σε νοσοκομείο.

Το ίδιο μοντέλο θα εφαρμοστεί μέχρι το τέλος του μήνα και στα υπόλοιπα Υπουργεία. Αυτοί που θα διορισθούν, θα αναλάβουν και τις αρμοδιότητες των αξιολογητών. Θα έχουν από μόνοι τους την απόλυτη εξουσία της αξιολόγησης χωρίς να διαθέτουν καμία αξιοκρατική νομιμοποίηση, παρά μόνο την εύνοια του Υπουργού.

Έχουν ήδη απολυθεί 8.500 εργαζόμενοι και σειρά παίρνουν άλλοι 6.500. Τηρουμένων των αναλογιών η κυβέρνηση εφαρμόζει στο δημόσιο ότι έκανε στην ΕΡΤ.  Την κατάργησε κατηγορώντας την για αδιαφάνεια και κρατισμό (αληθές ως ένα βαθμό καθώς ήταν διαρκείς οι κυβερνητικές παρεμβάσεις, συναντούσαν όμως την αντίσταση των εργαζομένων που απαντούσαν με απεργίες) για να στήσει ένα απόλυτα κομματικό μαγαζί. Ψήφισε με τυμπανοκρουσίες τον ιδρυτικό νόμο της ΝΕΡΙΤ, που προέβλεπε Εποπτικό Συμβούλιο σε ρόλο «θεματοφύλακα ανεξαρτησίας» και στη συνέχεια τον τροποποίησε νύχτα, προβλέποντας ότι θα ορίζεται από την κυβερνητική πλειοψηφία.

Η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, αφού λοιδώρησε συλλήβδην τους δημοσίους υπαλλήλους ως ανίκανους, επίορκους και βύσματα, επικαλείται την ανάγκη για μεταρρύθμιση για να στήσει από την αρχή ένα πελατειακό κράτος που ανάλογο του έχει μόνο στην εποχή των κλαμάτων στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση, θα βρεθεί αντιμέτωπος με δύο εξίσου προβληματικές επιλογές: 'Η να ριψοκινδυνεύσει το μπλοκάρισμα των πολιτικών του από εχθρικά διακείμενα στελέχη σε όλα τα υπουργεία του δημοσίου ή να κάνει και αυτός μεταβατική κομματική εκκαθάριση και να βάλει τους δικούς του ανθρώπους, επεκτείνοντας τον φαύλο κύκλο του κομματικού κράτους.

Για να μην γίνει αυτό, το θεσμικό πλαίσιο για τη θωράκιση της αξιοκρατίας του Δημοσίου πρέπει να είναι έτοιμο να εφαρμοστεί άμεσα. Η προετοιμασία του δεν αφορά μόνο τους ειδικούς της Κουμουνδούρου, αλλά και τους εργαζόμενους και τους επιστήμονες της Δημόσιας Διοίκησης.