Αναδημοσιεύουμε από τον Σχολιαστή της ΕΠΗΕΑ την ανακοίνωση-καταγγελία της Εργασιακής Επιτροπής του ΔΟΛ για την υπογραφή των νέων ατομικών συμβάσεων που συναποφάσισαν οι εκπρόσωποι συντακτών με τον Ψυχάρη. Με λίγα λόγια δηλαδή, οι εκπρόσωποι των συντακτών αποφάσισαν για την τύχη των εργαζομένων κάθε ειδικότητας στο ΔΟΛ.
Αφού ο Ψυχάρης ξεφορτώθηκε την πλειονότητα των αγωνιζόμενων εργαζόμενων από διάφορους κλάδους, δεν χρειάζεται να κρατά καν τα προσχήματα. Οι συνάδελφοι που, από σήμερα το πρωί, περνούν από το λογιστήριο για να υπογράψουν τις νέες τους συμβάσεις καλούνται ταυτόχρονα να αξιολογήσουν τους άλλους συναδέλφους τους! Καλείσαι, λοιπόν, και το κεφάλι να σκύψεις και τον συνάδελφο να ρουφιανέψεις.
Ακολουθεί η ανακοίνωση-καταγγελία της Εργασιακής Επιτροπής του ΔΟΛ:
Σαράντα νοματαίοι αποφάσισαν για τις ζωές 550 συναδέλφων για τουλάχιστον 5 χρόνια!!!
Ο νέος εργασιακός μεσαίωνας που επιβάλλει ο Ψυχάρης είναι ήδη πραγματικότητα στο πρωτοποριακό του μαγαζί:
· H ταφόπλακα μπήκε και το μελάνι της σφραγίδας των σωματείων μας ξεθώριασε.
· Δεν χρειάζεται πλέον τα σωματεία να διαπραγματευτούν τίποτα: αρκεί ο συσχετισμός στο εσωτερικό του κάθε κάτεργου, για να επιβάλλονται οι όροι που θέλει ο κάθε εργοδότης. Σαράντα νοματαίοι αποφάσισαν για τις ζωές 550 συναδέλφων για τουλάχιστον 5 χρόνια!!!
· Έτσι, η "διαπραγμάτευση" θα γίνεται άμεσα ανάμεσα στον εργοδότη και τον υπάλληλό του, που "ελεύθερα" θα "συμφωνεί" με τις ορέξεις του (για να μην απολυθεί). Και κατόπιν θα βγάζει και "ανακοίνωση" με την υπογραφή "εκπρόσωποι των εργαζομένων".
Δεν χρειάζεται ούτε όλοι οι εργαζόμενοι της κάθε επιχείρησης να έχουν -ακόμα και τυπικά- λόγο για την εκπροσώπησή τους: αρκεί να υπάρχει ένα στρώμα περιούσιων υπαλλήλων που να μιλάει εξονόματός τους (το μοντέλο είχε ευδοκιμήσει πολύ ωραία κατά τη μεσοπολεμική περίοδο στη Γερμανία -μετά το '33 και πριν αυτή καταρρεύσει στρατιωτικά). Οι "συντάκτες" φαίνεται να ταιριάζουν απολύτως στις νέες αυτές προδιαγραφές -ιδιαίτερα αν έχουν φάει στη μάπα 4 χρόνια διεκπεραίωσης της μνημονιακής προπαγάνδας.
· Ακόμα και αυτοί, άλλωστε, δε χρειάζεται να έχουν και ιδιαίτερο "λόγο". Αρκεί να καλούνται για να "ενημερωθούν" -και πολύ τους πάει!- όπως εξηγούν και τα σχετικά emails ["κρίνουμε αναγκαίο να σας ενημερώσουμε, για" το “προϊόν συμφωνίας, μεταξύ των εκπροσώπων και της διοίκησης” ...]. Το οποίο θα μπορούσε στην επόμενη φάση να καταστεί και περιττό -όπως είναι ήδη για τους περισσότερους άλλους (τεχνικούς, διοικητικούς, κλπ.). Οι ίδιοι άλλωστε οι δημοσιογράφοι το επικύρωσαν δια της μαζικής απουσίας τους από μια προαποφασισμένη δήθεν “συνέλευση”...
· Ακόμα, μπορεί πλέον να εφαρμόζεται ακατάσχετα η ορουελική νεογλωσσία κατά το μνημονιακό και τροϊκανό πρότυπο: έτσι, μπορεί χωρίς ντροπή να βαφτίζεται "ικανοποίηση του αιτήματός μας" η παραβίασή του -όπως τα 2 χρόνια να γίνονται 5 και να σερβίρεται ως "ικανοποίηση". Ένα πενταετές συμβόλαιο ικανοποίησης το οποίο ο εργοδότης μπορεί να προσβάλει ανά πάσα στιγμή και να το αντικαταστήσει με νέο ιδιωτικό συμφωνητικό, το οποίο οι όροι του θα είναι πιο άθλιοι από το προηγούμενο. Επίσης , και η εξαφάνιση του αιτήματος για "μη απολύσεις" βαφτίζεται πάλι "ικανοποίηση" .Άλλη μία ικανοποίηση του εργοδότη είναι και αυτή της αποδοχής μίας αποζημίωσης απόλυσης που έχει παγώσει μνημονιακά από το Νοέμβριο του 2012 παύοντας κάθε ωρίμανση της αποζημίωσης. Οι ορουελικές αυτές ασκήσεις ταιριάζουν άλλωστε πλήρως και στρουκτουραλιστικά με τη δημοσιογραφική αναπαραγωγή της κυβερνητικής και μνημονιακής προπαγάνδας -που εξασφαλίζει και την τραπεζική χρηματοδότηση του μαγαζιού.
Τέλος, ατομικά θα "κληθεί" ο καθείς να συνυπογράψει τη "συμφωνία" της εργοδοσίας και των εκπροσώπων της, για να αναλάβει επίσης "ελεύθερα" και "ατομικά" την ευθύνη της σκλαβιάς του.
Όμως δεν πρέπει να μείνουμε σε αυτή τη μασκαράτα “διαπραγματεύσεων”, “γενικών συνελεύσεων”, “εκπροσώπων”, “συμφωνιών”, κ.ο.κ., με την οποία ασφαλώς ο Ψυχάρης κάνει τη δουλειά του και δίνει και γραμμή και στους υπόλοιπους μιντιάδες και βάλε. Γιατί δεν είναι μόνο θέατρο, είναι και δηλητήριο σε όλη τη γραμμή: εξαφανίζει τη δυνατότητα της εργασίας να ανακτήσει την αξιοπρέπεια και την ευθύνη της συλλογικά. Πώς μπορεί “εκπρόσωποι” εργαζομένων να “διαπραγματεύονται” και μάλιστα να φτάνουν και σε “συμφωνίες” με τους εργοδότες τους και να εξακολουθούν να είναι μέλη σωματείων που το απαγορεύουν αυτό και που επιβάλλουν σεβασμό συλλογικών διαπραγματεύσεων (από το σωματείο); Εκτός και αν τα ίδια αυτά σωματεία έχουν τα ίδια εργοδοτική γραμμή, ίσως και στο εσωτερικό τους (γιατί, αν μαθαίνουμε καλά, την ίδια ώρα που ο Ψυχάρης καλεί τους εργαζομένους του να υπογράψουν νέες ατομικές συμβάσεις, το ίδιο ακριβώς φαίνεται να κάνουν και τα δύο μεγάλα σωματεία του τύπου- συντακτών και ,διοικητικών με τους δικούς του υπαλλήλους)!
Η Εργασιακή Επιτροπή του ΔΟΛ, μαζί με το σύνολο των εργαζομένων του (συντακτών, διοικητικών, τεχνικών, κλητήρων, κλπ.) θα συνεχίσει να αγωνίζεται για τα δικαιώματα , των εργαζομένων και της κοινωνίας γενικά . Για να ξαναοικοδομήσουμε το συσχετισμό που μας πρέπει. Για να οικοδομήσουμε την ενότητα του κλάδου μας και των σωματείων μας. Για να απαντήσουμε σε όλες τις επιθέσεις των εργοδοτών και των εθνικών και πολυεθνικών τους υπαλλήλων.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!
Η Εργασιακή Επιτροπή του ΔΟΛ 24/1/2014
Πηγή: Κατάληψη ΕΣΗΕΑ
