193 κράτη αποτελούν τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών. Τον περίφημο ΟΗΕ. Κι από όλα αυτά τα κράτη μπροστά στο μακελειό δεν ακούστηκε τίποτα… παρά μονάχα η βραχνή φωνή του Μπαν Γκι Μουν- του Γ.Γ. του ΟΗΕ- να μιλάει με μια ελαφρά δυσαρέσκεια για την «ένταση» στην περιοχή της Γάζας.

Μου θύμισε τον «συνωστισμό» στη προκυμαία της Σμύρνης, την «ανταλλαγή προσφύγων», στις οργανωμένες πορείες θανάτου των Ποντίων της Μ. Ασίας, την «απόβαση» της Τουρκίας με την ετικέτα της ειρηνευτικής δύναμης στην Κύπρο. Μπορεί η διεθνής διπλωματία να διαλέγει την αγγλική γλώσσα για να περιγράψει   όλα τα παραπάνω. Εμείς όμως εδώ στην Ελλάδα είμαστε τυχεροί. Απλά επειδή μιλάμε μια γλώσσα που μπορεί να περιγράψει την αλήθεια. Απλά επειδή έχουμε τις λέξεις που από μόνες τους δίνουν και την ερμηνεία.

135 χώρες έχουν αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης. Όχι … η Ελλάδα δεν είναι μια από αυτές. Κι όσοι έχυναν  τα δάκρυα τους στο τοίχος του Βερολίνου δεν βρήκαν να πουν μια κουβέντα όταν χτιζόταν το άλλο τοίχος ντροπής στη Γάζα. Όσο κι αν οι λαοί δεν συμφωνούν πάντα με τις αποφάσεις των κυβερνώντων τους οφείλουν να αντιδρούν . Διαφορετικά θα έχουν για πάντα το ρόλο του συνένοχου. Δεν χωρούν «ίσες αποστάσεις» όταν δεν υπάρχουν δύο ίσα άκρα. Μας έπιασε ο πόνος για τους Παλαιστίνιους; Ρώτησε ένας φίλος μου. Όχι. Ο πόνος δεν έχει κάνει με τους Παλαιστίνιους, του Ισραηλινούς, τους μαύρους ή τους άσπρους. Γιατί απλά είναι ο ίδιος για όλους.

Έπρεπε να σκοτωθούν πάνω από 1000 άνθρωποι. Τρεις στους τέσσερεις είναι άμαχοι. Χρειάστηκε να περάσουν τόσες πολλές μαύρες μέρες θρήνου, μίσους, πόνου για να τηλεφωνηθούν ο νομπελίστας Μπάρακ με τον παλιό του φίλο, τον πρωθυπουργό Μπενιαμίν. Φαίνεται δεν τους ενημέρωσαν πως δεν είναι μέλη της “Χαμάς” οι νεκροί. Άοπλα παιδιά είναι οι περισσότεροι, που δεν μπορούν να φύγουν όταν πετάνε τα αεροπλάνα από πάνω τους. Είναι εγκλωβισμένα στην λωρίδα της κόλασης.

Το άλλοθι που προσφέρει η οργάνωση “Χαμάς” στο Ισραήλ, στις ΗΠΑ και σε όλο τον δυτικό κόσμο, ήταν και είναι περισσότερο από αρκετό. Αρκετό για να τους εξιλεώσει εις το όνομα της πάταξης της τρομοκρατίας. Το ίδιο έργο έπαιξε και μετά το χτύπημα στους δίδυμους πύργους. Άλλα και παλιότερα όταν βομβάρδιζαν τα σχολεία και τα νοσοκομεία της Γιουγκοσλαβίας στο όνομα της πάταξης της τρομοκρατικής πολιτικής του Μιλόσεβιτς. Για τους καημένους τους Κροάτες. Καλά, και οι καημένοι οι Σέρβοι; …Ας πρόσεχαν…

Ευτυχώς που στην Ελλάδα η τρομοκρατία είναι στην φυλακή. Δεν κινδυνεύουμε. Κι όπως έγραψε ο Όμηρος πριν χιλιάδες χρόνια και ξαναέγραψε ο Νίκος Μπογιόπουλος στις μέρες μας… «Εμάς ο κύκλωπας θα μας φάει τελευταίους».

O τίτλος του άρθρου, αποτελεί παράφραση από στίχο του Πάμπλο Νερούντα για τον βομβαρδισμό της Ισπανίας.

Στα πλαίσια των εκδηλώσεων «Λήμνος - Καλοκαίρι 2014», τη Δευτέρα 11 Αυγούστου 2014 και ώρα 21.00, στην πίσω αυλή του Γυμνασίου Μύρινας, θα γίνει παρουσίαση του βιβλίου μου "Μη μου πεις το τέλος".

Μπορείτε να βρείτε περισσότερα για τη Μαρία στην ιστοσελίδα της www.marialiaska.gr