Χωρίς το νόμιμο επίδομα τριετίας οι συμβασιούχοι που προσλαμβάνονται ● Οι υπεργολάβοι επικαλούνται άρνηση της εταιρείας για τη χορήγηση του επιδόματος ● Πώς η επιχείρηση αναδεικνύεται σε ένα από τα «καλύτερα» πεδία εφαρμογής του νόμου Χατζηδάκη για τον περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης μετά την παράνομη και καταχρηστική απόλυση του προέδρου στο σωματείο των εργαζομένων ταχυμεταφορέων Ταχυδρομείων, από την εργοδότρια εταιρεία

Την ώρα που τα δημόσια ΕΛΤΑ έχουν μετατραπεί σε εργασιακή γαλέρα εργολαβικών εργαζομένων, στους οποίους αρνούνται τη νόμιμη αύξηση από τις τριετίες, ταυτοχρόνως αναδεικνύονται και σε ένα από τα «καλύτερα» πεδία εφαρμογής του νόμου Χατζηδάκη για τον περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης. Απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα τι κάνει η πανελλήνια ομοσπονδία σωματείων των ΕΛΤΑ; Σφυρίζει αδιάφορα. Γιατί, όπως κατανοήσαμε από την τηλεφωνική συνομιλία με τη νέα πρόεδρό της, Β. Ανδρέου, «άλλο οι συμβασιούχοι κι άλλο οι μόνιμοι». Πώς λέγανε παλιά, άλλο οι Έλληνες οικοδόμοι κι άλλο οι μετανάστες Αλβανοί; Κάπως έτσι. Κι έπειτα αναρωτιούνται οι συνδικαλιστές γιατί απομακρύνονται οι νέοι από τα σωματεία και γιατί μειώνονται τα μέλη τους.

Όμως, από πού να πρωτοξεκινήσει κανείς περιγράφοντας την κατάσταση στα ΕΛΤΑ; Από τις εργολαβικές εταιρείες που παρέχουν φτηνό εργατικό δυναμικό με ανανεούμενες συμβάσεις διάρκειας ενός μήνα για δουλειές βαριές, μετά και τη μετατροπή της επιχείρησης -εν μέσω πανδημίας- σε μία, επί της ουσίας, μεταφορική εταιρεία; Για τις εταιρείες, εργολάβους και υπεργολάβους, που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, υποκαθιστώντας πλήρως τον ρόλο του ΟΑΕΔ στην ανεύρεση εργασίας; Για τους μισθούς των 660 ευρώ μικτά, έναντι των οποίων οι εργαζόμενοι εργολαβικοί είναι υποχρεωμένοι να υφίστανται τις όποιες μετακινήσεις ή αναθέσεις επιπλέον καθηκόντων, βάσει του ισχυρού διευθυντικού δικαιώματος;

Ας ξεκινήσουμε από τη χθεσινή είδηση: Την παράνομη και καταχρηστική απόλυση του προέδρου στο σωματείο των εργαζομένων ταχυμεταφορέων Ταχυδρομείων, από την εργοδότρια εταιρεία ΕΛΤΑ Courier Αργυρούπολης. Η εταιρεία είχε ζητήσει, ως όφειλε, τη γνώμη της Επιτροπής Προστασίας Συνδικαλιστικών Στελεχών του άρθρου 15 του νόμου 1264/82. Και η επιτροπή, η οποία –μέχρι την κατάργησή της από τον Κωστή Χατζηδάκη– απαρτιζόταν από έναν πρωτοδίκη δικαστή, έναν εκπρόσωπο των εργοδοτών και έναν εκπρόσωπο των εργαζομένων, αποφάνθηκε ότι η απόλυση δεν αιτιολογείται, διότι «δεν συντρέχει σπουδαίος λόγος καταγγελίας της σύμβασης».

Ο δρόμος για την απόλυση του συνδικαλιστή άνοιξε αμέσως μετά την κατάργηση της Επιτροπής, με τον τελευταίο εργασιακό νόμο του Κ. Χατζηδάκη. «Η συγκεκριμένη απόλυση είναι ηλίου φαεινότερον ότι έχει σκοπό να φιμώσει τη συνδικαλιστική δράση ολόκληρου του σωματείου και να τρομοκρατήσει τους εργαζομένους, ώστε να μη διεκδικούν τα στοιχειώδη δικαιώματά τους», επισήμανε η ΓΣΕΕ στην ανακοίνωση με την οποία δημοσιοποιήθηκε η απόλυση.

Κύμα οργής

Άραγε, τι λόγους έχει μια δημόσια επιχείρηση να απολύει συνδικαλιστές και να αντιτίθεται στη συνδικαλιστική δράση; Βασικά, να ανακόψει το κύμα οργής που αναπτύσσεται στο εσωτερικό της επιχείρησης και, κυρίως, στους συμβασιούχους, οι οποίοι κατ’ εκτίμηση, ξεπερνούν τους 2.000. Συμβασιούχοι οι οποίοι, μεταξύ άλλων, έχουν κατοχυρώσει το 10% των τριετιών, αναγκάζονται να εργάζονται χωρίς την προσαύξηση, επειδή τα ΕΛΤΑ αρνούνται να συνυπολογίσουν το επίδομα στις συμφωνίες που κλείνουν με τους εργολάβους. Το αποτέλεσμα από τη μη αναγνώριση των τριετιών είναι οι εργαζόμενοι να χάνουν περίπου 200 ευρώ τον μήνα, ενώ, εάν τολμήσουν να διεκδικήσουν τις τριετίες, θα βρεθούν εκτός επιχείρησης, τον επόμενο μήνα. Διότι οι συμβάσεις που υπογράφουν οι εργαζόμενοι, όπως ενδεικτικά συμβαίνει με έναν εκ των υπεργολάβων, τη SPEEDCON SMPS, που δραστηριοποιείται προμηθεύοντας προσωπικό στα ΕΛΤΑ για λογαριασμό της «ONEX TECHNOLOGY SYSTEMS & BUSINESS SOLUTIONS S.E», διαρκούν μόλις 30 ημέρες. Η ανανέωσή της εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και, φυσικά, από το εάν ο εργαζόμενος συνεχίσει να διεκδικεί τις τριετίες του.

Κάτω από άλλες συνθήκες και σε άλλες εποχές, η περικοπή των αμοιβών κατά 25% -30% από την παρακράτηση νόμιμων επιδομάτων θα ήταν αφορμή για το συνδικάτο της επιχείρησης, στη συγκεκριμένη περίπτωση την ΠΟΣΤ, να ενεργοποιηθεί και να σταθεί αλληλέγγυο με τους συμβασιούχους. Να προσφύγει στην Επιθεώρηση Εργασίας και να παρέμβει δυναμικά. Πολύ περισσότερο που σε λίγο καιρό οι συμβασιούχοι στα ΕΛΤΑ θα ξεπεράσουν σε αριθμό το μόνιμο προσωπικό.

Δυστυχώς, τίποτε από αυτά δε συμβαίνει σήμερα, καθώς η κρίση και η παρακμή του συνδικαλιστικού κινήματος έχει αποτύπωμα και στα ΕΛΤΑ. Αρκετά από τα συνδικαλιστικά στελέχη της προηγούμενης διοίκησης της ΠΟΣΤ φρόντισαν να είναι από τα πρώτα στη λίστα της «εθελουσίας» εξόδου. Και η σημερινή πρόεδρος, η οποία δηλώνει οικονομολόγος, ακούγεται πολύ απασχολημένη για να ασχοληθεί και με τους συμβασιούχους. Όσο για το άλλοτε κραταιό κίνημα των ταχυδρομικών υπαλλήλων στις δεκαετίες του ‘90 και του 2000, που γέννησε συνδικαλιστικά στελέχη έμπειρα και δραστήρια, αυτό είναι απλώς μια ανάμνηση.