Aνακοίνωση από το Σχέδιο Β για το Εurogroup

Δευτέρα, 25/06/2018 - 08:00
Σχέδιο Β, Aνακοίνωση για το χτεσινό Εurogroup

Καλώς μας ήρθε η Ενισχυμένη Εποπτεία, αλλιώς Τέταρτο Μνημόνιο…

Πρώτο, Η συνεδρίαση του Eurogroup ολοκληρώθηκε χτες με μια γελοία, και κυρίως υβριστική και προκλητική δήλωση του γάλλου επιτρόπου Πιέρ Μοσκοβισί «Η ελληνική κρίση τέλειωσε σήμερα». Ας επισκεφτεί αυτός ο κύριος Άγιος Βασίλης μια ελληνική οικογένεια στις μεγάλες πόλεις ή στην ύπαιθρο για να δει μια στυγνή πραγματικότητα. Η ελληνική κρίση θα λήξει μόνον όταν η ελληνική οικογένεια θα ζει με ασφάλεια, χωρίς κίνδυνο να χάσει το διαμέρισμα στους πλειστηριασμούς, η κόρη ή ο γιός 30 ή 40 ετών θα έχει δουλειά, το μικρό θα μπορεί χωρίς στέρηση να μαθαίνει αγγλικά ή μπαλέτο, και το κυριακάτικο γεύμα δεν θα είναι της ντροπής.

Δεύτερο, Η απόφαση, για την οποία πανηγυρίζουν υποκριτικά Μοσκοβισί και Τσακαλώτος είναι τόσο αρνητική για το θέμα του χρέους, ώστε να μη ικανοποιεί στοιχειωδώς τον ελληνικό λαό, αλλά ούτε καν το ίδιο το αντιλαϊκό Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που τελικά μένει εκτός οικονομικού προγράμματος, γιατί δεν ικανοποιήθηκε ο όρος του για ελάφρυνση του χρέους. Την επόμενη βδομάδα που θα συνεδριάσει το ΔΝΤ, την υπόθεση της Ελλάδας θα την συζητήσει για πρώτη ουσιαστικά φορα μα βάση το άρθρο 4, δηλαδή για χώρες εκτός χρηματοδότησης του Ταμείου. Όπως γράφουν οι σημερινοί FinancialTimes, «η τελική συμφωνία αφήνει εκτός τα σχέδια που είχαν επεξεργασθεί κυβερνήσεις της Ε.Ζ. να συνδυασθεί η οικονομική επίδοση της Ελλάδας με μειώσεις του χρέους, μια ιδέα που πριν λίγο ήταν κεντρική για το πακέτο, αλλά περιθωριοποιήθηκε τις πρόσφατες εβδομάδες».

Τρίτο, Με μια ασύλληπτη επίδειξη εξευτελισμού του ελληνικού λαού και ποδοπάτησης κάθε έννοιας στοιχειώδους εθνικής κυριαρχίας «αποφάσισαν και διέταξαν» την δημοσιονομική πολιτική της Ελλάδας για πάνω από τέσσερις δεκαετίες, με την υποχρέωσή της για πρωτογενές πλεόνασμα 2,2% μέχρι το 2032 και 2,2% μέχρι το 2060, όταν δηλαδή οι νέες και οι νέοι των 30 ετών που δεν βλέπουν φως σε σχέση με το δικαίωμα στην εργασία θα έχουν γίνει 70ρηδες, στην ηλικία της σύνταξης. Ο πλεονασματικός προϋπολογισμός όμως είναι το υπ’ αριθμόν ένα αξεπέραστο εμπόδιο προκειμένου να βγει μια χώρα από την ύφεση, όπου προϋπόθεση είναι η αύξηση των δημοσίων δαπανών σε επενδύσεις και ενίσχυση της καταναλωτικής ζήτησης.

Τέταρτο, Εξευτελιστική για τη χώρα μας και εκδήλωση αποικιακής νοοτροπίας είναι και η υπόσχεση ότι η Ευρωζώνη έχει τη μεγαλοθυμία να επανεξετάσει το χρέος της Ελλάδας το 2032 και να μας δώσει κάποιους μποναμάδες που δεν μπορεί σήμερα. Δεν παίρνουν καν υπόψη ότι το 2032 μπορεί να μη υφίσταται Ευρωζώνη ούτε καν Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πέμπτο, Με την τελευταία δόση του δανείου του ESMκατά 15 δις ευρώ ανάλογη θα είναι και η επιβάρυνση του χρέους της Ελλάδας κατά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που φτάνει πια τα 61,9 δις ευρώ! Δεδομένου ότι η Ελλάδα εξαναγκάζεται τα προσεχή χρόνια σε πρωτογενές πλεόνασμα (δηλαδή το νέο χρέος δεν κατευθύνεται σε επενδυτικές ή κοινωνικές δημόσιες δαπάνες), σημαίνει ότι όλη αυτή η τεράστια επιβάρυνση προορίζεται όχι για την ανάπτυξη της οικονομίας, αλλά για την εξυπηρέτηση του ήδη υπάρχοντος χρέους, είτε με τη μορφή πληρωμής τοκοχρεωλυσίων (3,3 δις ευρώ για το Δ.Ν.Τ. ή τις κεντρικές ευρωπαϊκές τράπεζες)είτε με την δημιουργία διαθεσίμων (9,6 δις ευρώ), που μαζί με άλλα ποσά αποτελούν ουσιαστικά ένα είδος της περιβόητης «πιστοληπτικής γραμμής» (συνολικού ύψους γύρο στα 24 δις ευρώ) που ζητούσε ο Στουρνάρας και αρνιόταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

‘Εκτο, Η χαριστική περίοδος των 10 ετών και η επιμήκυνση κατά 10 έτη του χρόνου εξόφλησης των δανείων δεν αφορά σε όλο τον δανεισμό 180 δις ευρώ της Ελλάδας, ούτε καν σε όλο τουλάχιστον τον δανεισμό από κοινοτικές πηγές, αλλά μόνο στον δεύτερο δανεισμό από τον EFSF, 96,6 δις ευρώ. Οι υπόλοιπες δανειακές υποχρεώσεις των επομένων ετών μαζί με τις πιέσεις από ένα υποχρεωτικά υπερπλεονασματικό προϋπολογισμό ακραίας δημοσιονομικής αυστηρότητας, αποτελούν παγίδα σε κάθε εγχείρημα δημιουργίας μιας ισχυρής αναπτυξιακής δυναμικής στη χώρα μας.

Έκτο τέλος, ίσως και το πιο σημαντικό, όλες αυτές οι ρυθμίσεις συνοδεύονται από τους «Έξι Άξονες Παρεμβάσεων της Ενισχυμένης Εποπτείας», που εγκρίθηκαν οριστικά στο Eurogroup, δεν δόθηκαν όμως στη δημοσιότητα καθαρά για λόγους παραπλάνησης της κοινής γνώμης στην Ελλάδα. Θα ανακοινωθούν όμως σε λίγες μέρες από την Επιτροπή και, δυστυχώς, θα έχουμε μπροστά μας όλη την εφιαλτική εικόνα, που περιλαμβάνει νέα ακραία μέτρα για τις ιδιωτικοποιήσεις ενέργειας, υποδομών, Επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας, τα δημοσιονομικά, εργασιακά και ασφαλιστικά ζητήματα.

Την πιο ειλικρινή δήλωση μετά το τέλος του Eurogroup την έκανε ο επικεφαλής του ESM Ρέκλινγκ, «Επικροτώ και χαιρετίζω την Ενισχυμένη Εποπτεία».
Το τέταρτο δημαδή Μνημόνιο.




"Το Πολιτικό Σύστημα Εξουσίας Βρίσκεται σε Προχωρημένη Σήψη Καιρός να μπεί στο Χρονοντούλαπο της Ιστορίας, του Γ. Περάκη"

Δευτέρα, 07/05/2018 - 09:00
Το Πολιτικό Σύστημα Εξουσίας Βρίσκεται σε Προχωρημένη Σήψη Καιρός να μπεί στο Χρονοντούλαπο της Ιστορίας

Η Ελλάδα μαραζώνει, οι νέοι Ελληνες μεταναστεύουν, οι υπόλοιποι εντός των συνόρων βλέπουν το βιός τους να απομειώνεται, να κατάσχεται και να φτωχοποιούνται μέρα με τη μέρα. Οι διάφοροι ψευδοπροφήτες ηγέτες και ηγετίσκοι, «αυθεντικοί» και «μαιμούδες» επαγγελματίες και ερασιτέχνες γωλοτοποιοί της πολιτικής αναμασάνε ανερυθρίαστα και με περίσσιο θράσος τα ίδια παραμύθια της χαλιμάς, όπως και οι προηγούμενοι. Οι σημερινοί έχουν αποθρασύνθεί επικίνδυνα.

Το αύριο εάν παραδοθούμε

Α) Συντάξεις

  • Εκρηξη της φτώχειας προβλέπεται από το 2019, με τους νεόπτωχους εργαζόμενους, συνταξιούχους, ανέργους και νέους να αυξάνονται αλματωδώς. Σήμερα το 48% του πληθυσμού, δηλαδή 5,1 εκατομμύρια άτομα, ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, που είναι 382 ευρώ τον μήνα.... Και από αυτό το 48% υπάρχουν 1,5 εκατομμύρια άτομα που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, δηλαδή κάτω από 182 ευρώ τον μήνα. Μάλιστα στη χώρα μας στην κατηγορία των φτωχών-ανέργων τα επίσημα στοιχεία είναι εντυπωσιακά αφού εντάσσονται ο ένας στους δύο ανέργους (48%). Η μέση σύνταξη που σήμερα είναι 722 ευρώ, με τις μειώσεις που έρχονται το 2019-2020 η μέση σύνταξη, θα πέσει στα 480 ευρώ και αν εφαρμοστεί και η μείωση του αφορολόγητου, οπότε θα μπουν οι χαμηλές συντάξεις στη φορολόγηση, τότε η μέση καθαρή σύνταξη στην Ελλάδα θα διαμορφωθεί στα 450 ευρώ.
  • ΟΟΣΑ: Καταργήστε φοροαπαλλαγές, μειώστε το αφορολόγητο, είναι το «μεταρρυθμιστικό» πακέτο που προτείνει ο ΟΟΣΑ για τη «μεταμνημονιακή» Ελλάδα και περιλαμβάνει κατάργηση φοροαπαλλαγών και αύξηση φόρων σε καύσιμα και ΦΠΑ. Οι ιθύνοντες του Οργανισμού εκτιμούν ότι η Ελλάδα πρέπει να συνεχίζει απαρέγκλιτα στον δρόμο των μεταρρυθμίσεων και μετά το τέλος του προγράμματος υιοθετώντας λύσεις και πρακτικές που θα διασφαλίσουν την επίτευξη των υψηλών δημοσιονομικών στόχων που έχουν τεθεί, όπως η κατάργηση φορολογικών απαλλαγών που εξακολουθούν να ισχύουν και το δημοσιονομικό τους κόστος ξεπερνάει το 1,1 δισ.ευρώ.
  • Σύνταξη... στα 71! Εδώ οι προτάσεις που εμπεριέχεται στην έκθεση του ΟΟΣΑ αναφέρει πως ένα «εκτεταμένο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων» θα έπρεπε να περιλαμβάνει την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης κατά τέσσερα έτη έως το 2030, δηλαδή από τα 67 στα 71 έτη!. (Γιατί δεν το κάνουμε άμεσα στα 90 για να μην ταλαιπωρούμαστε όλοι).
Β) Μισθοί

  • Στα εργασιακά, ο ΟΟΣΑ συναινεί με την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων ανά κλάδο και με δικαιοδοσία πάνω σε ένα «ευρύ φάσμα συνθηκών εργασίας». Διευκρινίζει όμως ότι οι νέες συλλογικές συμβάσεις δεν πρέπει να επεκτείνονται αυτόματα σε όλες τις επιχειρήσεις του εκάστοτε κλάδου, ενώ θα πρέπει να είναι αρκετά «ευέλικτες» ώστε να μπορούν να προσαρμοστούν στις συνθήκες που επικρατούν σε κάθε εταιρεία (τι είδους κλαδικές συμβάσεις θα είναι αυτές μόνο αυτοί γνωρίζουν).
  • Σε επίπεδο μισθών, ο ΟΟΣΑ προτείνει ο μειωμένος βασικός μισθός που σήμερα δίνεται σε νέους κάτω των 25 ετών να συνδεθεί εφεξής με την προϋπηρεσία παρά με την ηλικία. Στην πράξη αυτό σημαίνει πως ακόμα και πρεσβύτεροι νεοεισερχόμενοι
  • Στην αγορά εργασίας θα μπορούν να κατρακυλήσουν στο κλιμάκιο των 510,95 ευρώ. Στην έκθεση προτείνεται επίσης η μόνιμη κατάργηση των ωριμάνσεων και των όποιων επιδομάτων λάμβαναν όσοι αμείβονται με τον βασικό μισθό οι οποίες ούτως ή άλλως έχουν ανασταλεί έως ότου η ανεργία πέσει κάτω από το 10%. Ο Οργανισμός επισημαίνει πως τα διάφορα επιδόματα δημιουργούν πολλά «φουσκωμένα» κλιμάκια κατώτατου μισθού, «μειώνοντας» την ανταγωνιστικότητα. Οσον αφορά την «μετα-Μνημόνιο» εποχή, ο ΟΟΣΑ αποφεύγει να ταχθεί υπέρ της αύξησης του βασικού μισθού την οποία επιθυμεί η κυβέρνηση, προτρέποντας την Αθήνα να συστήσει επιτροπή κοινωνικών εταίρων και ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων οι οποίοι θα εξετάσουν ανοιχτά τυχόν προσαρμογές.
  • Η έκθεση προτείνει επίσης ενοποίηση των διάφορων προγραμμάτων κοινωνικής ασφάλισης και επιδομάτων, καλύτερη στόχευσή τους.
Γ) Φορολογικά

  • Παρεμβάσεις στον ΦΠΑ, Στο μέτωπο των φόρων, ο ΟΟΣΑ τάσσεται υπέρ της κατάργησης εξαιρέσεων από τον ΦΠΑ αλλά και από άλλους φόρους, όπως οι φόροι στα καύσιμα, κλπ.
  • Μείωση του αφορολογήτου απο τα 8.636,00 ευρώ στα 5.685,00 ευρώ, με αποτέλεσμα ο φόρος να διαμορφώνεται ως εξής:
Πίκακας 1. Αύξηση του φόρου μετά τη μείωση του αφορολογήτου
Ετήσιο Εισόδημα σε ευρώ Μισθωτός χωρίς παιδιά Μισθωτός με παιδιά
Φόρος Σήμερα Φόρος με Μείωση του Αφορογήτου Αυξηση Φόρου Φόρος Σήμερα Φόρος με Μείωση του Αφορογήτου Αυξηση Φόρου
5.000,00 0,00 0,00 0,00 0,00 0,00 0,00
6.000,00 0,00 70,00 70,00 0,00 20,00 20,00
6.500,00 0,00 180,00 180,00 0,00 130,00 130,00
7.000,00 0,00 290,00 290,00 0,00 240,00 240,00
7.500,00 0,00 400,00 400,00 0,00 350,00 350,00
8.000,00 0,00 510,00 510,00 0,00 460,00 460,00
8.500,00 0,00 620,00 620,00 0,00 570,00 570,00
9.000,00 80,00 730,00 650,00 30,00 680,00 650,00
10.000,00 300,00 950,00 650,00 250,00 900,00 650,00
15.000,00 1.400,00 2.050,00 650,00 1.350,00 2.000,00 650,00
20.000,00 2.500,00 3.150,00 650,00 2.450,00 3.100,00 650,00
30.000,00 5.500,00 6.150,00 650,00 5.450,00 6.100,00 650,00


Δ) Πλειστηριασμοί

  • Εντατικοποίηση των πλειστηριασμών, Ιδιαίτερη μνεία στην έκθεση, γίνεται στους πλειστηριασμούς και στην προσπάθεια που πρέπει να γίνει προκειμένου να εντατικοποιηθεί το μέτρο, έτσι ώστε να προκύψουν καλύτερα εισπρακτικά αποτελέσματα.
Ε) Ιδιωτικοποιήσεις ( καταλήστευση εννοούν)

  • Ιδιωτικοποιήσεις, που σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, πρέπει να «επεκταθούν», ενώ στην έκθεση σημειώνεται η ανάγκη για «αλλαγές» (μειώσεις εννοούν), στα προγράμματα Πρόνοιας και Κοινωνικής Προστασίας.Το πρόγραμμα αφορά 19 ιδιωτικοποιήσεις. Τα 10 είναι λιμάνια, ενώ περιλαμβάνονται κρατικά ακίνητα, τα ΕΛΤΑ και η ΕΥΔΑΠ μεταξύ άλλων. Οπως αναφέρει η έκθεση της Κομισιόν, «με βάση τις τρέχουσες συνθήκες, τα έσοδα για το πρώτο εξάμηνο του 2018 εκτιμώνται στο 1 δισ. ευρώ, ενώ επίκειται και το κλείσιμο της οικονομικής συμφωνίας για την αξιοποίηση του Ελληνικού». Σύμφωνα με διατάξεις που εμπεριέχονται στο πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, η διαχείριση των δημόσιων επιχειρήσεων μεταφέρεται απευθείας στην ΕΕΣΥΠ (Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας), ενώ καταργείται η ίδρυση της Εταιρείας Δημόσιων Συμμετοχών (ΕΔΗΣ), στην οποία θα μεταβιβάζονταν οι συμμετοχές του Δημοσίου. Οι εταιρείες έχουν χωριστεί σε τρεις κατηγορίες.
  1. 1)Στις εισηγμένες (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ).
  2. 2)Σε αυτές όπου το Δημόσιο έχει τη μετοχική πλειοψηφία και άρα διαθέτει μεγάλη ευελιξία κινήσεων (ΟΑΣΑ, μαζί με τις θυγατρικές του ΟΣΥ και ΣΤΑΣΥ, ΕΛΤΑ, Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, Οργανισμό Κεντρικών Αγορών και Αλιείας, Κεντρική Αγορά Θεσσαλονίκης, Ανώνυμη Εταιρεία Διώρυγας Κορίνθου, Ελληνικές Αλυκές και ΟΑΚΑ).
  3. 3)Στις μη εισηγμένες, όπου το Δημόσιο είναι μέτοχος μειοψηφίας, δηλαδή το 25% του Διεθνούς Αερολιμένος Αθηνών, την ΕΤΒΑ Βιομηχανικές Περιοχές κλπ.
  4. 4)Καταστήματα Αφορολόγητων Ειδών.
  5. 5)Οι συμμετοχές πλειοψηφίας και μειοψηφίας του Δημοσίου που μεταβιβάζονται αυτοδικαίως στο υπερταμείο αφορούν τις εταιρείες ΟΑΣΑ και τις θυγατρικές του (ΟΣΥ Α.Ε., ΣΤΑΣΥ Α.Ε.), ΟΣΕ Α.Ε., ΟAKA, ΕΛΤΑ, ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ, Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών, Ελληνικές Αλυκές, ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ, Ανώνυμη Εταιρεία Διώρυγας Κορίνθου (ΑΕΔΙΚ), Οργανισμός Κεντρικών Αγορών και Αλιείας (ΟΚΑΑ Α.Ε.), Κεντρική Αγορά Θεσσαλονίκης (ΚΑΘ Α.Ε.), ΔΕΘ - Helexpo και Καταστήματα Αφορολογήτων Ειδών.
«Βγαίνουμε από τα μνημόνια καθαρά, χωρίς νέες δεσμεύσεις», δηλώνουν ο κ. Τσίπρας και οι υπουργοί του. Θαύμα-θαύμα, έχουν ανακαλύψει την μηχανή τηλεμεταφοράς του χρόνου και έχουμε γυρίσει το 2010 την εποχή που μας αλυσόδεσαν με τα μνημόνια.

Για την «αποκατάσταση της τάξης», τους δύο υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ, τον κ. Τσακαλώτο και κ. Σταθάκη δεν τους κατηγορεί κανείς για «προδότες της τάξης τους», με δεδομένο τη δήλωση του πόθεν έσχες τους, αλλά για τη μή τήρηση της ρήσης του έτερου πόλου του δικομματισμού Κωστάκη Καραμανλή «σεμνά και ταπεινά»».

Εχετε κάθε δικαίωμα στη σεβάσμια περιουσία σας (ως πρός το μέγεθος, αλλά και ως πρός τη διαχείριση της). Δεν έχετε κανένα δικαίωμα όμως στα χρήματα (μείωση συντάξεων) αλλά και στη περιουσία του Ελληνικού λαού («ιδιωτικοποιήσεις» της ΔΕΗ, κλπ). Απλά δεν σας ανήκουν και δεν νομιμοποιήστε να αποφασίσετε διότι με τις εκλογές του 2015 έχετε μαζί με το κ. Καμμένο το 39,15% των ψηφισάντων και το 19,57% των εγγεγραμμένων.

Εάν σας παίρνει κάντε δημοψήφισμα για τη μείωση των συντάξεων, αλλά και για τη ΔΕΗ ή δεν τα αξιολογήτε ως «εθνικά θέματα».



Πηγές:
1. Σάββα Ρομπόλη: Νέα μελέτη του ομότιμου καθηγητή του Παντείου
2. topontiki.gr
3. skai.gr



Γιάννης Περάκης
Οικονομολόγος

«Ύβρις» για το λαό της Ηλείας και για τον κόσμο της Αριστεράς η συμμετοχή του Τσίπρα στα εγκαίνια του Μουσείου Μπελογιάννη

Τρίτη, 28/03/2017 - 07:00
  • ΣΧΕΔΙΟ Β
  • Δευτέρα, 27 Μαρτίου εγκαινιάζεται στην Αμαλιάδα το Μουσείο Μπελογιάννη. Η   συμμετοχή του Τσίπρα είναι προσβολή   και πρόκληση πρώτα – πρώτα για το λαό της Ηλείας , που βλέπει να καταστρέφεται όχι μόνο η αγροτική παραγωγή του πλούσιου κάμπου του Νομού τους, αλλά και να χάνει την περιουσία τουαπό τη δυσβάκτακτη φορολογία που τους έχει επιβάλει η κυβέρνηση Σύριζα- ΑΝΕΛ.  Δεύτερο για τον κόσμο της Αριστεράς,γιατί η κυβέρνηση Τσίπρα εκμεταλλεύθηκε τα οράματα και τις ελπίδες του, για να επιβάλει την πιο σκληρή αντιλαϊκή πολιτική, ξεπερνώντας κατά πολύ όλες τις προκάτοχες μνημονιακές κυβερνήσεις.
  • Το ΣΧΕΔΙΟ Β καταδικάζει τη συμμετοχή του ΤΣΊΠΡΑ στα εγκαίνια στο σπίτι του εκτελεσμένου αγωνιστή της αριστεράς που «επέλεξε» το εκτελεστικό απόσπασμα, για να μείνει πιστός στις ιδέες τουκαινα μην υπογράψει δήλωση. Είμαστε βέβαιοι ότι λαός της Ηλείας θα εκδηλώσει ειρηνικά τη διαμαρτυρία του ενάντια σ’ ένα πρωθυπουργό που έχει ξεπουλήσει τη χώρα μας. Που έχει ευτελίσει και ευτελίζει καθημερινά με την πολιτική του τα οράματα της Αριστεράς. Που καταφεύγει σε επικοινωνιακές φιέστες, για να σκεπάσει την υποκρισία του και την εξαπάτηση των εργαζομένων, των ανέργων και των συνταξιούχων.
  • Ο   διαπρύσιος κήρυκας και ο πιο πρόθυμος εκτελεστής της πολιτικής των μνημονίων Ε.Ε – ΔΝΤ δεν μπορεί να είναι ανάμεσα σ’ αυτούς που θα τιμήσουν έναν αγωνιστή της Αριστεράς του αναστήματος του Μπελογιάννη.

Σχέδιο Β: Επισημάνσεις για το Eurogroup - 21.2: «Ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα αφήσει μόνο καμένη γη, θα αφήσει και την κατάρα του»

Τετάρτη, 22/02/2017 - 20:00
Σχέδιο Β :
«Ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα αφήσει μόνο καμένη γη, θα αφήσει και την κατάρα του»


Πρώτον, η βαθιά και πλήρης αποτυχία του πολύχρονου προγράμματος Ευρωζώνης και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά στη χθεσινή συνάντηση τουEurogroup, με το αναμενόμενο αλαλούμ μετά το τέλος μιας συνεδρίασης, που πήρε αποφάσεις χωρίς να πάρει αποφάσεις, όπως προκύπτει από το εντυπωσιακό γεγονός ότι δεν υπήρξε καν γραπτή ανακοίνωση σε σχέση με τη συμφωνία. Βρισκόμαστε σε μια βαθιά σήψη των μηχανισμών της τρόικα και των εγχώριων εγκαθέτων τους, που κάνει την πολιτική τους ακόμη πιο επικίνδυνη και απρόβλεπτη. Χαρακτηριστικό είναι ότι όλους αυτούς του μήνες η κυβέρνηση ετοίμαζε την Ελλάδα για έξοδο στις αγορές και ποσοτικές χαλαρώσεις και ξαφνικά προέκυψαν -ως κεντρικά θέματα- η μείωση του αφορολόγητου ή το τσεκούρωμα των συντάξεων.

Δεύτερο, υπάρχουν όμως τρεις συγκεκριμένες διαπιστώσεις, που μπορούν ν γίνουν με βεβαιότητα. Το ΔΝΤ, παρά τις κοροϊδίες της κυβέρνησης ότι θα μείνει έξω από το ελληνικό πρόγραμμα, συμμετέχει και πρωταγωνιστεί σε νέα μέτρα σε βάρος της Ελλάδας. Τα επονομαζόμενα «τεχνικά κλιμάκια» που ανακρίνουν ως ιερά εξέταση υπουργούς και ανώτατα στελέχη των δημόσιων υπηρεσιών, θα επανέλθουν άμεσα θριαμβευτικά στην Ελλάδα, για να συνεχίσουν την εξευτελιστική για το λαό μας Ιερά Εξέταση. Οι αρνητικές παρεμβάσεις για το ασφαλιστικό, το συνταξιοδοτικό και το εργασιακό έγιναν αποδεκτές και από τα τρία μέρη της χθεσινής σύσκεψης, συμπεριλαμβανόμενης και της ελληνικής κυβέρνησης.

Τρίτο, τα κατασκευάσματα της κυβέρνησης ότι «ένα ευρώ κόβεται, ένα ευρώ προστίθεται», η μετονομασία της «λιτότητας» σε «μεταρρυθμίσεις» όπως η «τρόικα» που βαπτίστηκε «θεσμοί», ότι πια θα έχουμε μεταρρυθμίσεις αλλά όχι δημοσιονομικούς περιορισμούς είναι γελοία και ανυπόστατα. Για τον απλούστατο λόγο ότι τα μέτρα που προτείνονται από το ΔΝΤ ως μεταρρυθμίσεις – αύξηση του αριθμού των φορολογουμένων στα πιο πληττόμενα στρώματα, κατάργηση της προσωπικής διαφοράς κι άλλοι περιορισμοί στο ποσό των συντάξεων - έχουν άμεσο, μετρήσιμο και γνωστό περίπου (3,5 δις ευρώ) μέγεθος. Απλώς η προώθηση των «μεταρρυθμίσεων» από το ΔΝΤ δείχνει την απόφασή τους να βάλουν το νυστέρι ακόμα πιο βαθιά, να ξεκαθαρίσουν όσα ψίχουλα κοινωνικού κράτους φυτοζωούν, όπως σε σχέση με τις ομαδικές απολύσεις, τις συλλογικές συμβάσεις, τις ρυθμίσεις του συνδικαλιστικού νόμου.

Τέταρτο, το κεντρικό ενδιαφέρον της κυβέρνησης δεν είναι η υπεράσπιση των εργαζομένων, αλλά η υπεράσπιση του εαυτού της και της καρέκλας που έχει κάθε κυβερνητικό στέλεχος. Αυτό που έχει γίνει σποραδικά από ρυθμίσεις του τρίτου μνημονίου ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή μια σειρά επώδυνα μέτρα να αρχίζουν την εφαρμογή τους στο μέλλον, τώρα συστηματοποιείται ως τεχνική. Η κυβέρνηση συναινεί με τα επώδυνα μέτρα, επιβεβαιώνει την υποτέλειά της, αλλά εκλιπαρεί για μια αναβολή, ειδικά μάλιστα τώρα, όταν οι εκλογές πλησιάζουν εκ των πραγμάτων όλο και πιο κοντά.Ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα αφήσει μόνο καμένη γη, θα αφήσει και την κατάρα του για το μέλλον.

Πέμπτο, όλο αυτό το διάστημα η ΝΔ αποδείχνει ότι δεν είναι ούτε κατά διάνοια αντιπολίτευση. Το κεντρικό επιχείρημά της είναι ότι οι ευθύνες της κυβέρνησης βρίσκονται στο ότι καθυστερεί να έρθει σε συμφωνία με συνέπεια το 2017 να τείνει να γίνει 2015. Την ίδια γραμμή έχουν όλο αυτόν τον καιρό και άλλα κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ και τα περισσότερα από τα κεντρικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Από ισχυρές φωνές ο λαός καλείται να φτάσει σε ένα ακραία παράλογο και αυτοκτονικό σημείο, δηλαδή να εύχεται και να προσεύχεται οι νέοι περιορισμοί στις συντάξεις και οι νέες φορολογικές να γίνουν όσο το δυνατό πιο σύντομα, να ξεμπερδεύουμε.

Όλα αυτά δείχνουν ότι το όλο σύστημα – Ευρωζώνη, ΔΝΤ, κόμματα θυγατρικές τους στην Ελλάδα, όχι μόνο είναι βάναυσο και απάνθρωπο, αλλά είναι και σάπιο. Και ότι όσο πιο γρήγορα υπάρξει μια ολοκληρωτική στροφή, τόσο καλύτερα για τον τόπο


Α.ΑΛΑΒΑΝΟΣ : «Η περίπτωση Δρίτσα : Από το Λιμάνι της Αγωνίας στο Λιμάνι της Προδοσίας»

Σάββατο, 02/07/2016 - 20:07
Α. ΑΛΑΒΑΝΟΣ : «Η περίπτωση Δρίτσα : Από το  Λιμάνι της Αγωνίας στο Λιμάνι της Προδοσίας»ΣΧΕΔΙΟ Β

«Η σημερινή ψηφοφορία στην Βουλή είναι αποκαλυπτική για το ποια είναι η ανίερη συμμαχία που κυβερνά και κακοποιεί την Ελλάδα. Η σύμβαση για την πώληση του ΟΛΠ στους Κινέζους ψηφίστηκε στην Βουλή από το μπλοκ ΣΥΡΙΖΑ- ΝΔ με δορυφόρους τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ, τα υπολείμματα του ΠΑΣΟΚ και το ανύπαρκτο κόμμα Θεοδωράκη. Είναι ίδια ακριβώς «εταιρία» που ψήφισε το τρίτο μνημόνιο το οποίο δυναστεύει σήμερα τον ελληνικό λαό.

Αποκαλυπτική επίσης για την ηθική εξαχρείωση του στελεχικού δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ είναι η περίπτωση του υπουργού Ναυτιλίας.Ο Θ. Δρίτσας δημιούργησε την πολιτική του σταδιοδρομία στην τοπική αυτοδιοίκηση και έπειτα στη Βουλή ως επικεφαλής του Λιμανιού της Αγωνίας, της παράταξης που ως ιερό στόχο της πρόβαλε την υπεράσπιση με κάθε μέσο του δημόσιου χαρακτήρα του λιμανιού. Σήμερα τον ακούσαμε να υπερασπίζεται με κάθε τρόπο την εκποίηση του ιστορικού λιμανιού του Πειραιά που είναι το κέντρο της θαλάσσιας δικτύωσης όλης της χώρας, καθώς και όλων των άλλων μεγάλων ελληνικών λιμανιών. Από το Λιμάνι της Αγωνίας στο Λιμάνι της Προδοσίας. Τέλος επειδή πολλοί επιδιώκουν να περάσουν μέσα στο λαό την αντίληψη ότι η ιδιωτικοποίηση συντελεί στον ευρωπαϊκό εκσυγχρονισμό της χώρας ας μη κρύβει την αλήθεια από τον κόσμο. Σύμφωνα με τα κείμενα της Ε.Ε. το 90% των λιμανιών της βόρειας Ευρώπης  και το 83% των ευρωπαϊκών μεσογειακών χωρών ανήκουν στο δημόσιο ή στην αυτοδιοίκηση. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ χάρισε στην Ελλάδα άλλο ένα χρυσό μετάλλιο, αυτό της μοναδικής ευρωπαικής χώρας με ιδιωτικοποιημένα όλα τα μεγάλα λιμάνια της.

Αυτή η πορεία ιστορικής παρακμής της χώρας μπορεί, πρέπει και θα τερματιστεί με την απελευθέρωσή της από την Ευρωζώνη και τις μνημονιακές κυβερνήσεις.»

Ομιλία Αλ. Αλαβάνου στον Πειραιά: «Ο Τσίπρας κι η παρέα του εγκληματούν και οι εγκληματίες κάθονται στο σκαμνί»

Τρίτη, 24/05/2016 - 15:01
Ομιλία Αλ. Αλαβάνου σε συγκέντρωση ναυτεργατών στον Πειραιά:

Πρώτο, θα ήθελα να πω μια κουβέντα ενθάρρυνσης και εμψύχωσης προς τους ναυτεργάτες που οργανώνουν τη σημερινή συγκέντρωση για το λιμάνι του Πειραιά. Ο τομέας των λιμανιών είναι εκείνος που η παθιασμένη, δυναμική και συντονισμένη εργατική και ευρύτερη κοινωνική αντίσταση έχει μέχρι τώρα ακυρώσει την επιθετική υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κύριοι του λιμανιού είναι το δημόσιο και η αυτοδιοίκηση στο 90% των λιμανιών της Βόρειας Ευρώπης (4% ιδιωτικά), στο 83% των λιμανιών των μεσογειακών χωρών (11% ιδιωτικά), στο 47% της Μεγάλης Βρετανίας (9% ιδιωτικά). Δύο φορές οδηγήθηκε σε ναυάγιο το εγχείρημα της Επιτροπής να φέρει κανονιστικές διατάξεις που προωθούν την παράδοση των λιμανιών σε μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις, μια το 2001 και μια το 2004. Τώρα βρίσκεται σε εξέλιξη η τρίτη απόπειρα, με την νέα Πρόταση Κανονισμού για την Διείσδυση της Αγοράς στις Λιμενικές Υπηρεσίες και την Οικονομική Διαφάνεια στα Λιμάνια, από όπου προέρχονται και τα στοιχεία που σας ανάφερα. Με αυτή την έννοια ναι, έχετε απόλυτο δίκιο που δεν παραιτείστε από τη μάχη, ο πόλεμος μπορεί να κερδηθεί. Και κάτι άλλο. Την ιδιωτικοποίηση του Πειραιά τη θέλει η Ευρωπαϊκή Ένωση, νομικά όμως σήμερα δεν μπορεί να την επιβάλλει με κανένα τρόπο, απλούστατα γιατί δεν διαθέτει τα νομικά μέσα, της τα έχει στερήσει προς το παρόν τουλάχιστον το εργατικό κίνημα των ευρωπαϊκών λιμανιών. Η ευθύνη, η αποκλειστική ευθύνη, η ευθύνη 100% ανήκει στον Τσίπρα και την παρέα του.

Δεύτερο, το πολιτικό και επικοινωνιακό κατεστημένο επιχειρεί να εμφανίσει τον αγώνα σας ως ιδιοτελή, υπερβολικό, προκατειλημμένο, παλαιολιθικό, αντιδραστικό στην πρόοδο, ακραίο, ανυπόληπτο. Την ίδια λάσπη, καχυποψία και ανυποληψία καλλιεργεί κι απέναντι σε κάθε συνηγορία της αριστεράς στην υπόθεσή σας, όπως τώρα η δική μου. Ωραία λοιπόν, ούτε θα αναμασήσω όσα είπε ο φίλος πρόεδρός σας στην εισαγωγή του, ούτε θα πω τη δική μου εκτίμηση. Ας ακούσουμε, σε εισαγωγικά τις εκτιμήσεις του γερμανικού Spiegel, σε άρθρο του για τον Πειραιά: «Η Cosco δεν υποχρεούται να πληρώσει τους μισθούς των συλλογικών συμβάσεων, δεν υπάρχει πια επιχειρησιακή εκπαίδευση και το προσωπικό για τους γερανούς έχει μειωθεί… Τις θέσεις εργασίας τις προμηθεύει ένα ιδιωτικό πρακτορείο πια κι όχι το συνδικάτο. Ένας λιμενεργάτης παίρνει το ένα τρίτο από αυτά που κέρδιζε… Υπάρχουν απολύσεις, άλυτες εργατικές διαφορές, καταγγελίες των εργαζομένων ότι η εταιρία δεν τους αφήνει χρόνο για την τουαλέτα…Όσο περισσότερο επενδύει η Κίνα, τόσο πιο ενδεχόμενο είναι ότι οι κοινωνικές κατακτήσεις της Ελλάδας θα καταρρέουν». Αυτά σε ένα άρθρο πριν ένα μήνα περίπου, τις μέρες του ξεπουλήματος του ΟΛΠ.

Λέγεται επίσης ότι η επίθεση ενάντια στην Cosco, μια επιχείρηση που συνεχώς γιγαντώνεται, είναι η συνηθισμένη επίθεση της αριστεράς ενάντια σε κάθε τι σύγχρονο και τεχνολογικά ανεπτυγμένο, υποστήριξη κάθε παλιού και διεφθαρμένου. Ωραία, ας μη μιλήσουμε εμείς, ας μιλήσουν τα ίδια τα πεπραγμένα της εταιρίας που ιδρύθηκε το 1961, τα χρόνια του Μεγάλου Άλματος προς τα Εμπρός του Μάο για την υποχρεωτική κολεκτιβοποίηση, την σοσιαλιστική εκβιομηχάνιση, και την εξόντωση των αντεπαναστατών κι έχει εξελιχθεί με τον στόλο της σε κεντρική δύναμη της επιχειρηματικής επέκτασης του οικονομικού καπιταλισμού παγκοσμίως. Τα μέτρα αμοιβών, απασχόλησης, ασφάλειας της εργασίας, σεβασμού του περιβάλλοντος είναι τα κινέζικα μέτρα, εντελώς απαράδεκτα. Αναφέρω χαρακτηριστικά δύο μόνο εγγραφές από το ποινικό μητρώο της Cosco. Στις 31 Ιουλίου 2009 το πλοίο της FullCityέχει ένα πρόβλημα στη μηχανή και αδειάζει 200 τόνους βαρύ μαζούτ στην περιοχή Langesund της Νορβηγιάς, προστατευμένο βιότοπο για τα θαλασσοπούλια και περιοχή προστασίας της άγριας φύσης. Ο καπετάνιος του τιμωρείται με 6 μήνες φυλάκιση. Στις 9 Απριλίου 2010 το πλοίο MVShenNeng 1 παραβιάζει για συντόμευση και οικονομία το νόμιμο δομολόγιο, μπαίνει στην απαγορευμένη θαλάσσια ζώνη του Great Keppel Island στην Αυστραλία και διαρρέει 975 τόννους βαρειού μαζουτ στην προστατευόμένη, μεγαλύτερη περιοχή κοραλλιογενών υφάλων στον κόσμο. Οι ποινές που προβλέπονται: 1.000.000 δολλάρια για την ιδιοκτησία, 220.000 για τον καπετάνιο.

Και κάτι ακόμα με την ευκαιρία. Οι κινεζικές επενδύσεις, εκτός από τον αποδομητικό ρόλο που έχουν για τα εργασιακά δικαιώματα στον τόπο μας, έχουν και οργανικό στοιχείο της στρατηγικής τους την παρουσία της Ελλάδας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί ο Πειραιάς είναι η πύλη στα κινέζικα προϊόντα για την μεγάλη αγορά της. Αυτό, για να σημειώσω ότι το θέμα μιας ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής είναι πιο περίπλοκο από το να λέμε εύκολα «εμείς θα έχουμε στήριγμα την Κίνα, τη Ρωσία, το Ιράν».

Όσα είπα πριν δεν αποτελούν συχωροχάρτι για τα συνδικάτα και την αριστερά, δεν σημαίνουν ότι όλα πηγαίνουν ρολόι από την πλευρά μας. Υπάρχουν και ελλείψεις και λάθη και ουσιαστικές διορθώσεις που πρέπει να γίνουν: πλήρης δημοκρατία στη βάση, άνοιγμα στην κοινωνία, αποκομματικοποίηση, φροντίδα για τη λειτουργία της επιχείρησης όταν μάλιστα είναι δημόσια, συγκροτημένο σχέδιο για μια σύγχρονη και τεχνολογικά ανανεωμένη λειτουργία του δημόσιου λιμανιού.

Τρίτο, η παρουσία της China Ocean Shipping Company ενδεχομένως να αυξήσει τον όγκο των εμπορευμάτων και τον τζίρο στο λιμάνι του Πειραιά. Μπορεί, ας πούμε ότι είναι σίγουρο, αφού μεγάλο μέρος των κινέζικων εξαγωγών προς την Ευρώπη θα διακινούνται μέσω αυτής της θαλάσσιας πύλης. Θα είναι μεγάλο λάθος όμως αν τις εισπράξεις της εταιρίας τις θεωρήσουμε ελληνικές εισπράξεις, δεδομένου ότι το οικονομικό όφελος της Ελλάδας από το ιδωτικοποιημένο λιμάνι με τη μορφή μισθώματος παραχώρησης θα είναι υποπολλαπλάσιο των εσόδων που θα είχε αν είχε μείνει σε ελληνικά χέρι, έστω και με πολύ πιο μειωμένη κίνηση. Και θα είναι ακόμα μεγαλύτερο λάθος αν τον εισπρακτικό παράγοντα τον θεωρήσουμε αποκλειστικό κριτήριο για την απόδοση ενός λιμανιού. Το λιμάνι είναι πολυπαραγοντικό, έχει πολλαπλές σημαντικότατες πλευρές. Συνδέεται με τη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία που στην Ελλάδα καταρρέει. Το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας είναι το κέντρο της θαλάσσιας δικτύωσης όλης της χώρας, που στην περίπτωσή μας, με τα τόσα νησιά και τις εκτεταμένες παραλίες αποτελεί το νευρικό και κυκλοφορικό της σύστημα. Βιώνει τον σφυγμό όλης της χώρας, τις αποτυχίες ή τις δυσχέρειές της, τις λύσεις ή τα άλυτα προβλήματα, όπως το βλέπουμε παραστατικά με το προσφυγικό πρόβλημα, που εγκαθίσταται με οξύτητα και δραματικότητα στις προκυμαίες του. Το λιμάνι είναι πηγή απασχόλησης για χιλιάδες ανθρώπους, πηγή εισοδημάτων για μια ολόκληρη στεφάνη συμπληρωματικών δραστηριοτήτων, από τον επισιτισμό μέχρι τα ναυτικά πρακτορεία. Το λιμάνι είναι σημείο συγκέντρωσης και διάχυσης στον περιβάλλοντα χώρο των νέων τεχνολογιών. Το λιμάνι συνδέεται άμεσα με την εθνική άμυνα, αλλά και με την προστασία από το λαθρεμπόριο, την εισαγωγή όπλων ή ναρκωτικών. Το λιμάνι έχει μια ισχυρή πτυχή τουριστικών δραστηριοτήτων, ειδικά σε μια τέτοια περίπτωση που η ιστορία του τραβάει χιλιετίες πίσω και μπορούσε να αποτελεί ένα μοναδικό χώρο αναψυχής και περιπάτου, όπως το λιμάνι της Κπεγχάγης, αν είχε αναδειχθεί η αρχιτεκτονική του κληρονομιά και δεν καταντούσε το έκτρωμα που είναι τώρα. Σε όλα αυτά είναι σαφές ότι η εκποίησή του λειτουργεί απολύτως αρνητικά.

Τέταρτο, η πώληση του Πειραιά, αλλά και σε συνέχεια του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, της Ραφήνας, της Πάτρας, της Καβάλας, της Αλεξανδρούπολής, του Βόλου, της Ελευσίνας, της Ηγουμενίτσας, του Ηρακλείου, της Κέρκυρας, του Λαυρίου, όλων δηλαδή των σημαντικών πυλών της Ελλάδας προς την Ανατολή, τη Δύση και το Νότο δεν είναι μια εξαίρεση. Είναι εφαρμογή από την κυβέρνηση Συριζα – Ανελ μιας συνολικής πολιτικής άρνησης του συλλογικού χώρου, εκποίησης της λαϊκής ιδιοκτησίας, ανισόρροπης ανάπτυξης, παραβίασης της φύσης και του περιβάλλοντος. Αυτά εκφράζονται παντού, στα Ρυθμιστικά σχέδια, στα χωροταξικά για τον τουρισμό, στα αεροδρόμια, παντού. Από τη Γερμανία κι άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, από την Αμερική, τη Ρωσία, την Κίνα «μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά πέσανε πάνω στην εργατιά» και στις σάρκες της Ελλάδας. Πόσο αξιολύπητη και προδομένη νιώθει κανείς την πατρίδα του διαβάζοντας χτες ότι το ΤΑΙΠΕΔ διαφημίζει στονEconomist ότι στο Ποσείδι Χαλκιδικής βγαίνει στο σφυρί μεγάλη έκταση του δημοσίου με εκτεταμένη παραλία στο σφυρί. Αποκορύφωμα όλων η ίδρυση με τον αισχρό νόμο που ψηφίσθηκε χτες της Ελληνικής (τάχα) Εταιρίας Συμμετοχών και Περιουσίας. Η Εταιρία δεν ανήκει στον δημόσιο τομέα, κινείται με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας. Στόχος η αποπληρωμή του διεθνούς χρέους, 50% των εσόδων της κατευθύνονται εκεί. Η διάρκεια της είναι ένας αιώνας μείον ένα έτος, το ΤΑΙΠΕΔ που ενσωματώνεται είχε διάρκεια 6 ετών. Όλα τα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού κράτους μεταβιβάζονται σε αυτήν. Η Εταιρεία Δημοσίων Συμμετοχών που αποτελεί θυγατρική γίνεται ιδιοκτήτρια και εκποιεί τις όλες δημόσιες συμμετοχές σε επιχειρήσεις. Το Επόπτικό Συμβούλιο, το ανώτερο όργανο που διορίζει και το Διοικητικό Συνμβούλιο έχει 3 μέλη προτεινόμενα από την κυβέρνηση εφόσον όμως υπάρχει σύμφωνη γνώμη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, ενώ τα άλλα δύο, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου ορίζονται απευθείας από αυτούς. Οι εργασιακές σχέσεις για το προσωπικό της, οι χειρότερες: δανεισμός από εταιρίες, συμβάσεις έργου, ορισμένου και αόριστου χρόνου, σχέσεις εντολής. Ιερός σκοπός ένας: η εκποίηση της περιουσίας του λαού.

Πέμπτο, όλα αυτά, από το λιμάνι του Πειραιά μέχρι την Εταιρία Συμμετοχών και Περιουσίας δεν συνιστούν δεξιά, αντιδραστική πολιτική. Συνιστούν εθνική προδοσία από την κυβέρνηση Συριζα – Ανελ. Συνιστούν έγκλημα κατά του λαού. Και οι εγκληματίες θα καθίσουν στο σκαμνί.

Ο Τσίπρας, ο Καμμένος, ο Δρίτσας, ο Δραγασάκης, ο Σταθάκης δεν έχουν να δώσουν πολιτικό λόγο μόνο για τις άθλιες πράξεις τους, αλλά είναι υπόλογοι στη δικαιοσύνη για ιδιοτελή παραβίαση του ίδιου του Συντάγματος. Το άρθρο 106 του Συντάγματος που αναφέρεται στα της δημόσιας περιουσίας στην παράγραφο 1 αναφέρει ως στόχους της οικονομικής δραστηριότητας του Κράτους την «εδραίωση της κοινωνικής ειρήνης και την προστασία του γενικού συμφέροντος» - του «γενικού» κι όχι του «ιδιωτικού» ώστε έτσι, άρθρο 2, το Kράτος προγραμματίζει και συντονίζει την οικονομική δραστηριότητα στη χώρα». Οι παράγραφοι 3, 4 και 5 αναφέρονται στην εξαγορά από το κράτος ιδιωτικών επιχειρήσεων. Το αντίθετό της, η αγορά κρατικής περιουσίας από ιδιώτες, στην έκταση μάλιστα που γίνεται, δεν έχει καμία μνεία στο Σύνταγμα. Απολύτως καμία. Ελπίζω ότι οι Δικηγορικοί Σύλλογοι της χώρας θα κινηθούν άμεσα δικαστικά σε βάρος του πρωθυπουργού και των αρμοδίων υπουργών.

Υπάρχει βέβαια και το «Λιμάνι της Αγωνίας», δημοτική παράταξη του Πειραιά με επικεφαλής τον Δρίτσα και μέλος την άλλη βουλευτή του Συριζα εδώ, τη Σταματάκη. Ονομάσθηκε έτσι η παράταξη για να εκφράσει την αγωνία της και την απόλυτη αντίθεσή της στην ιδιωτικοποίηση του Πειραιά. Ο τίτλος της είναι παρμένος από την ομώνυμη ταινία του Καζάν που αναφέρεται στη συμμορία των μαφιόζων και δολοφόνων, εργατοπατέρων προδοτών των συμφερόντων των λιμενεργατών. Αν επιμένουν λοιπόν να την κρατήσουν, αν δεν έχουν την αξιοπρέπεια να πάνε σπίτι τους, ας την ονομάσουν «Λιμάνι της Προδοσίας» ή «Λιμάνι της Μαφίας» που ξεπούλησε τον Πειραιά.

Και τέλος: Οι φυλές και λαοί που κατοίκησαν αυτόν τον τόπο είναι «λαοί της θάλασσας». Ζούσαν και ζουν στα παράλια, στα νησιά, σε λοφώδεις και ορεινούς τόπους, οι περισσότεροι όχι απρόσιτα μακρινοί από τη θάλασσα. Μέσα, δίπλα, κοντά στη θάλασσα είναι οι περισσότερες σκέψεις, δραστηριότητες, πόνοι και χαρές τους. Τα πλοία, οι βάρκες, τα αγκυροβόλια, οι θαλασσινοί διατρέχουν τη σκέψη και την τέχνη τους εδώ και χιλιετίες. Η πρώτη φορά που συναντάται σε κείμενο η λέξη «λιμήν» είναι στην Ιλιάδα, ραψωδία Α, στίχος 432: «ότε δη πολυβανθέος λιμένος ίκοντο…». Όταν ο Οδυσσέας και οι ναύτες του «έφτασαν στο βαθύ λιμάνι» της Θήβης στην Τρώαδα Στη συνέχεια ο Όμηρος περιγράφει αναλυτικά τις διαδικασίες ελλιμενισμού της εποχής: κατεβάζουν τα πανιά, χαλαρώνουν τα ξάρτια, επιστρέφουν το κατάρτι στη θέση του, με τα κουπιά φέρουν το πλοίο στο αραξοβόλι, ρίχνουν στη θάλασσα τις αγκυρόπετρες,, δένουν τις πρυμάτσες, βγαίνουν στην ακρογιαλιά. Η Οδύσσεια πάλι τραγουδάει τα δεκαετή πάθη του Οδυσσέα από το λιμάνι της εκστρατείας τον νόστο στο λιμάνι της πατρίδας. Τα λιμάνια, η θάλασσα, τα πλοία, οι αέρηδες σαλπάραν στην ελληνική ποίηση και μουσική από τον Όμηρο ταξιδεύουν μέχρι σήμερα. Στην πρώτη συλλογή του, στο πρώτο ποιήμα της, στην πρώτη στροφή της ο Οδυσσέας Ελύτης γράφει για σας, τους ναυτεργάτες: «Ο έρωτας/ Το Αρχιπέλαγος/ Κι η πρώρα των αφρών του/ Κι οι γλάροι των ονείρων του/ Στο πιο ψηλό κατάρτι ο ναύτης ανεμίζει/ Ένα τραγούδι».

Ο καθένας μας όταν σκέφτεται μόνος του την έννοια «πατρίδα» ξεκινάει από κάποια παιδική εικόνα που έκφραζε το χώρο έξω από το σπίτι και τους ανθρώπους έξω από την οικογένεια. Θυμάμαι, στη βεράντα του σπιτιού μας στην Τήνο, καταμεσής του λιμανιού, με τα πόδι σηκωμένα στα δάχτυλα για να έχω ορίζοντα μπροστά μου, να βλέπω τους αχθοφόρους κατά δεκάδες να αδειάζουν τα καίκια με τα τσιμέντα, τα καρπούζια, τα σιδερικά και να τα βάζουν σε τεράστια μακρόστενα καρότσσια χωρλίς μηχανή, του λεμβούχους να αδειάζουν τους προσκυνητές από το «Αιγαίον» του Τυπάλδου και το «’Ερση» του Τόγια, τους ναυτεργάτες να κατεβάζουν με γάντζους αγελάδες στην προκυμαία. Και κάποια απογεύματα να πηγαίνω στο τεβερνάκι των αχθοφόρων δίπλα στη Μαλαματένια, στους οποίους ανήκαν και οι θείοι μου Γιώργης και Κωσταντής, να ακούω «ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το΄χει ζήσει» για «τρικυμίσμένες θάλασσες, νησιά του αρχιπελάγους», όπως λέει ο Νίκος Καββαδίας.

Τα λέω αυτά, όχι από ρομαντισμό για μια χαμένη εποχή, αλλά για να τονίσω ότι η εκποίηση των λιμανιών είναι κάτι περισσότερο από ένα πολιτικό και οικονομικό έγκλημα. Είναι ένα σοκ πολιτισμού. Μας αποκόπτει από στοιχεία που αποτελούν σταθερές στην παράδοσή και την καθολική μας ταυτότητα. Μας κάνει ξένους με τα λιμάνια, τα ενσωματώνει σε μια εχθρική «ετερότητα», μη φιλική και μη επισκέψιμη.

Στα μέσα του 5ου π.Χ. αιώνα, με πρόταση του Περικλή και με σχέδια του ναυάρχου Θεμιστοκλή ολοκληρώνεται το κτίσιμο των Μακρών Τειχών Αθήνας Πειραιά, ακριβώς για να εξασφαλίσουν συνεχώς ρέουσα την ζωτική αρτηρία ενός τόπου με το λιμάνι της. Σήμερα, δυόμιση χιλιάδες χρόνια μετά έρχεται το Μέγα Σινικό Τείχος για να αποκόψει και να κόψει κάθε επαφή ανάμεσα στην πόλη και το λιμάνι.

Ο δημοσιογράφος του Spiegel τελειώνει το άρθρο του γράφοντας ότι εδώ, στην Πειραϊκή και τη Σαλαμίνα, έγινε η ναυμαχία ανάμεσα στους Έλληνες και τους Ασιάτες εισβολείς που έληξε με μεγάλη νίκη των Ελλήνων, ιστορικής σημασίας για όλη την Ευρώπη. Τότε η Ελλάδα, και η Ευρώπη λέει, συνέτριψαν τον επιτιθέμενο. Σήμερα έχουν ηττηθεί.


Εδώ κάνει μεγάλο λάθος. Όχι δεν έχουμε ηττηθεί. Θα νικήσουμε.-


Το Σχέδιο Β για το Πολυνομοσχέδιο Σύριζα: Ακόμη και τα δισέγγονά μας θα βρουν μια χώρα πουλημένη, χωρίς Δημόσια περιουσία

Σάββατο, 21/05/2016 - 18:02
Η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου με το πολυνομοσχέδιο των 7.000 σελίδων ληστεύει το λαό και την Κυριακή στη Βουλή οι 153 Βουλευτές χωρίς ίχνος ντροπής παραδίδουν τους εργαζόμενους και συνταξιούχους στους δανειστές.

Με το πολυνομοσχέδιο όχι μόνο αυξάνεται ο ΦΠΑ, η κινητή και σταθερή τηλεφωνία, βενζίνη, πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης, καφέδες και ποτά, όχι μόνο επιβάλλεται ο αυτόματος κόφτης, για να έχουν οι δανειστές στα χέρια τους δυνατότητας  μόνιμης «δημοσιονομικής προσαρμογής» μισθών και συντάξεων, όχι μόνο καταργείται το ΕΚΑΣ από τους χαμηλοσυνταξιούχους και απόκληρους της κοινωνίας, όχι μόνο ξεπουλιέται η Δημόσια περιουσία στους δανειστές, αλλά προβλέπεται και σύσταση ανεξάρτητης αρχής που «δεν υπόκειται σε έλεγχο από κυβερνητικά όργανα, κρατικούς φορείς ή άλλες διοικητικές αρχές», υποθηκεύοντας με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση την Εθνική Ανεξαρτησία της χώρας.

-Είναι ντροπή να δηλώνει ο υπουργός οικονομικών στη Βουλή ότι δεν μπορεί η κυβέρνηση να κάνει διαφορετικά, παρά αυτό που απαιτεί η τρόικα και να μη βρίσκεται ανάμεσα στους 153 Βουλευτές του Σύριζα – ΑΝΕΛ ούτε ένας με αξιοπρέπεια και να παραιτηθεί από μια τέτοια δουλική συμπεριφορά.

-Αν υπάρχει μια ελπίδα, αυτή δεν μπορεί να προέλθει από τους Βουλευτές του Σύριζα, που «σαν έτοιμοι από καιρό» έχουν πάρει τις αποφάσεις τους να παραδώσουν τη χώρα στο υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων για 99 χρόνια. Αλλά από το λαό στο δρόμο με αίτημα να ανατραπεί η άθλια συγκυβέρνηση   Σύριζα- ΑΝΕΛ.

-Το ΣΧΕΔΙΟ Β καλεί όλα τα μέλη του, τους εργαζόμενους και συνταξιούχους, τους νέους που πλήττονται από την ανεργία, να κατέβουν όλοι στο Σύνταγμα, Κυριακή, 22 Μαΐου, ώρα 17.30.


Το πολυνομοσχέδιο δεν πρέπει να περάσει.  

«Μάγοι, Γόητες, Οιωνοσκόποι και Τσαρλατάνοι»

Πέμπτη, 19/05/2016 - 10:00
Από την ομιλία του Αλ. Αλαβάνου στον Πύργο Ηλείας

Νομίζω ότι ο μεγαλύτερός μας αντίπαλος σε αυτές τις δύσκολες μέρες που περνάμε εδώ κι έξι χρόνια, δεν είναι ούτε ο υπουργός οικονομικών ούτε η καγκελάριος της Γερμανίας, ούτε η διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ούτε ο πρόεδρος της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Ένας σκληρός αντίπαλος που, όμως, μπορεί να γίνει ο μεγαλύτερός μας σύμμαχος.

Κρίσεις με χαρακτηριστικά την έντονη, βαθιά και εξαιρετικά επίμονη οικονομική και κοινωνική παρακμή δεν περιορίζονται στον επηρεασμό της ζωής των άτυχων που τις βιώνουν. Όπως και οι μεγάλοι πόλεμοι, επηρεάζουν μακροπρόθεσμα την εθνική ταυτότητα ή, για να αποφευχθεί κάθε φυλετική ερμηνεία αυτού του όρου, τον λαό και τον πολιτισμό ενός τόπου. Οι Γερμανοί φέρουν ακόμα μέσα τους το σύνδρομο ενοχής για τη στάση της χώρας τους στον πρώτο και τον Α’ και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Εγγλέζοι περιφέρονται γύρω από τον βρετανικό ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατία, άλλοι με νοσταλγία, άλλοι με αυταπάτες ότι είναι ακόμα αυτοκρατορική δύναμη, άλλοι με λύπη. Οι Αλβανοί έχουν την αίσθηση ότι αιωνίως θα ζουν σε μια χώρα σε κρίση.

Αυτή την επίδραση της ευρωπαϊκής κρίσης στην εθνική ταυτότητα τη βλέπουμε πολύ καθαρά στην περίπτωση της Μεγάλης Βρετανίας. Κι είναι καλό αυτό για την ίδια, γιατί η συζήτηση για το Brexit, για τις δύο εναλλακτικές επιλογές, γίνεται δημόσια, ανοιχτά και σε βάθος. Χαρακτηριστική εκδήλωση αυτού του φαινομένου είναι η άγρια σύγκρουση που έχει ανάψει ανάμεσα στους ιστορικούς, διαιρώντας την ακαδημαϊκή κοινότητα από την Οξφόρδη μέχρι το πιο ακραίο περιφερειακό πανεπιστήμιο. Από τη μια οι «Ιστορικοί για τη Βρετανία» που υποστηρίζουν ότι οι κοινοβουλευτικοί τους θεσμοί έχουν μια σαφή εντοπιότητα, ότι εκεί η πρόοδος βημάτιζε συνεχώς με μεταρρυθμίσεις, κι όχι με αιματηρές επαναστάσεις και αντεπαναστάσεις όπως σε Γαλλία ή Γερμανία, κι ότι πάντα υπήρχε μια βρετανική ιδιαιτερότητα απέναντι στην Ευρώπη. Το αντίπαλο στρατόπεδο, χωρίς τίτλο αλλά οπαδοί της παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ένωση, υποστηρίζουν ότι από τις λεγεώνες του Καίσαρα μέχρι τους ναπολεόντειους πολέμους κι από εκεί μέχρι την πτώση του τείχους του Βερολίνου, η Βρετανία έχει υπάρξει ως ευρωπαϊκή δύναμη.

Δυστυχώς, αληθινά δυστυχώς, ανάλογες συζητήσεις για τους εναλλακτικούς δρόμους δεν γίνονται ούτε στην επιστημονική κοινότητα –με ελάχιστες τιμητικές εξαιρέσεις - ούτε στον δημόσιο διάλογο στην Ελλάδα. Αδιάκοπο κουβεντολόι με μαντείες για το τι μαγειρεύεται στο Eurogroup ή για τις ανούσιες, ασήμαντες και ανύπαρκτες διαφορές στα πλαίσια ενός υποτελούς στους ξένους δικομματισμού.

Πολλές φορές οι μικρές συζητήσεις λίγων φίλων ή συγγενών στο τραπέζι μιας ταβέρνας ή στον κήπο ενός σπιτιού ή κάποιων ανήσυχων νέων σε μια καφετέρια είναι κλάσεις ανώτερες από τα τραπέζια και τα παράθυρα των κεντρικών τηλεοράσεων. Μιλάνε με απλά λόγια για την ιστορία μας, για τα παραδείγματα άλλων χωρών, για τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα του λαού μας.

Αξίζει να την κάνουμε αυτή τη συζήτηση. Αξίζει να σκεφτούμε αυτός ο πολυβασανισμένος και ταπεινωμένος λαός με τι κώδικες, με τι αξίες, με τι δυνατότητες, γενικά με ποιά χαρακτηριστικά θα διαμορφώσει από εδώ και πέρα την πορεία του και με ποιά θα βγει από την κρίση.

Όπως και σε κάθε λαό, αν αναλογισθούμε το παρελθόν, θα βρούμε αρνητικά και θετικά χαρακτηριστικά. Αρνητικά θα μπορούσαμε να πούμε τη διχόνοια, από τον Πελοποννησιακό Πόλεμο –μια που βρισκόμαστε εδώ– μέχρι τον εμφύλιο της δεκαετίας του ’40. Την προγονολατρεία - νιώθουμε μοναδικοί για τον Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, αυτός όμως θυσίασε την ίδια του τη ζωή στον αγώνα ενάντια στον ξένο κατακτητή και δεν περιοριζόταν στις δάφνες των προπατόρων του όπως εμείς. Η εξάρτηση - από την υποταγή στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία μέχρι το πατριαρχείο, την τουρκοκρατία ή την ξενοδουλεία της ιθύνουσας πολιτικής τάξης, αλλά και ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας, όλα τα χρόνια μετά την απελευθέρωση μέχρι σήμερα.

Δίπλα σε αυτά, πάλι όπως σε κάθε λαό, θα βρούμε τα θετικά χαρακτηριστικά, που πάντα υπερτονίζονται για να δυναμώσουν την αυτοεκτίμηση, όπως το φιλότιμο, η ιδιόρρυθμη εργατικότητα, το εμπορικό δαιμόνιο, η ναυτική ικανότητα.

Υπάρχει όμως κάτι πιο σημαντικό, πολύτιμο και εξαιρετικά αναγκαίο για σήμερα. Η ικανότητα αυτών των κοινωνιών που αναπτύχθηκαν στα παράλια του Αιγαίου και του Ιονίου να συγκρούονται, να αναμετρώνται και να εξέρχονται νικηφόρες απέναντι στις επικρατούσες συμβατικές αντιλήψεις. Η ικανότητα να επινοούν εντελώς καινοτομικούς ριζοσπαστικούς δρόμους στις σκέψεις και στη δράση, να έχουν τη γενναιότητα να βηματίσουν προς το διαφορετικό. Έτσι γεννήθηκε η ελληνική σοφία, όχι από το κεφάλι ή το πόδι ενός θεού, αλλά από έναν λαό, που κατέστησε ξεπερασμένη την ερμηνεία του κόσμου ως παράγωγου μια ανώτερης δύναμης, έκανε χωρίς δισταγμό πέρα τους θεούς, τις νύμφες και τους ιερείς και αναζήτησε με τον «λόγο» την ερμηνεία της φύσης και των νόμων της. Δεν ήταν σκόρπιες κουβέντες αυτά. Έτσι γεννήθηκε η παγκόσμια φιλοσοφία, η μελέτη της φύσης, τα μαθηματικά, η ιατρική. Και σε κοινωνικό επίπεδο γεννήθηκαν οι δημοκρατικοί θεσμοί με λειτουργίες που ακόμα και σήμερα θα μας φαίνονταν εξτρεμιστικές, όπως η εκλογή πολιτικών ηγετών, στρατηγών, νομοθετών με κλήρωση – παρά το γεγονός ότι το άλλο μεγάλο βήμα, η ισοπολιτεία όλων, συμπεριλαμβανομένων των δούλων, δεν μπόρεσε να γίνει.

Ας μη φοβόμαστε λοιπόν. Ας μην αφήνουμε να μας φοβίζουν τραπεζίτες, μέσα ενημέρωσης, εξανδραποδισμένοι πολιτικοί. Κατ’ αυτούς, αν η Ελλάδα πάρει ένα διαφορετικό δρόμο από τον καταστροφικό που μας υπαγορεύουν τα μεγάλα καπιταλιστικά κέντρα, σε λίγο η Πελοπόννησος θα φέρνει σε Ουκρανία, η Στερεά Ελλάδα σε Συρία, στα Γιάννενα θα έχει μεταστεγαστεί το Ισλαμικό Χαλιφάτο και τα Χανιά θα πυρπολούνται όπως το Ντιγιαρμπακίρ. Τέρατα και σημεία – όπως οι Μάγοι, οι Γόητες, οι Οιωνοσκόποι, οι Τσαρλατάνοι αντιμετώπιζαν το ορθό λόγο στη Μίλητο, τη Σικελία, την Αθήνα.

Ας μην αφήσουμε λοιπόν τα σύγχρονα χαρακτηριστικά της σημερινής Ελλάδας της κρίσης να γίνονται η υποτακτικότητα, ο ραγιαδισμός, η μοιρολατρία, ο πεσιμισμός, η ηττοπάθεια, η συμβατικότητα, η παραίτηση, η παθητικότητα, ο τρόμος απέναντι στο καινούργιο. Ας κατανοήσουμε ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τις συνταγές, τα φάρμακα και τις εντολές των ισχυρών της Ευρώπης. Ότι δεν είμαστε πιο ανίκανοι από τους Σουηδούς ή τους Δανούς ή τους Νορβηγούς που δεν χρειάζονται το νόμισμά τους και τους καταστροφικούς τους εαυτούς. Ότι μπορούμε να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας κι ότι μπορούμε να κυβερνήσουμε το σκάφος με σταθερότητα μέσα από τα άγρια πελάγη του σημερινού κόσμου. Ότι χρειάζεται, σε αυτό τον στόχο της απελευθέρωσης από τα δεινά αυτού του τόπου, προηγουμένως να απελευθερώσουμε τον εαυτό μας. Να τον κάνουμε σύμμαχο, εμπνευστή και αρωγό σε αυτό τον απελευθερωτικό στόχο, από αντίπαλο, φρένο και εμπόδιο.

Θα ήθελα τέλος να πω πως υπάρχουν κάποιες ελάχιστες, σημαντικές και ιστορικές πόλεις στον πλανήτη που αυτές, ή παράγωγά τους, είναι γνωστές σε ένα αξιόλογο τμήμα του πληθυσμού της γης. Νέα Υόρκη, Βερολίνο, Παρίσι, Πεκίνο – ή νεοϋορκέζικη ζωή, παριζιάνικη μόδα, βερολινέζικα λουκάνικα, μεγάλο τείχος Πεκίνου. Καμία όμως δεν είναι τόσο πλατιά γνωστή, όσο μια μικρή πόλη, λίγα χιλιόμετρα πέρα από εδώ, από τον Πύργο. Άνθρωποι που δεν έχουν ακούσει το Παρίσι ή τη Μόσχα, ή το Νέο Δελχί, που δεν ξέρουν αν η Ευρώπη είναι ήπειρος ή λίμνη, που δεν γνωρίζουν σε ποιο ημισφαίριο είναι η Ελλάδα, αυτή τη λέξη γνωρίζουν: «Ολυμπία», «Ολυμπιακοί Αγώνες». Και πού βρίσκεται στις μέρες μας αυτή η κοιτίδα του παγκόσμιου πολιτισμού, αθλητισμού και ειρήνης; Σε μια ευρωπαϊκή περιφέρεια που είναι από τις πιο φτωχές της Ένωσης, σε έναν νομό που είναι από τους πιο φτωχούς της Ελλάδας, δίπλα σε μια πρωτεύουσα που, όπως το είδα με τα μάτια μου το μεσημέρι, είναι πνιγμένη στα σκουπίδια και τη σήψη, με ένα κράτος ανίκανο, απόν και εγκληματικό.

Όχι, όχι, όχι λοιπόν. Δεν έχουμε δικαίωμα να αναβάλουμε την έναρξη ή να σταματήσουμε την προώθηση επαναστατικών μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη ο τόπος μέχρις ότου μια οργανωμένη δημοκρατική κοινωνία θα μπορεί να παρεμβαίνει λυτρωτικά για να λύνει ένα οξύ τοπικό πρόβλημα. Μέχρις ότου οι πόλεις μας σταματήσουν να είναι εστίες υλικής, κοινωνικής και ψυχικής σήψης και αρχίσουν να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των κατοίκων τους. Μέχρις ότου διαλυθεί το νέφος του μαρασμού, της κακομοιριάς και της απαισιοδοξίας, από την κουζίνα και το σαλόνι κάθε διαμερίσματος, και περάσει το φως του ήλιου από τα παράθυρα. Μέχρις ότου οι οικογένειες σταματήσουν να μετρούν πόσους ανέργους έχουν και αρχίσουν τις βραδινές αφηγήσεις για τη δουλειά και τις δυνατότητές τους. Μέχρις ότου σταματήσουν τα νέα παιδιά να εκδιώκονται ως εξόριστα από τον τόπο, να περιφέρονται άσκοπα στους δρόμους χωρίς παρελθόν, παρόν και μέλλον εργασίας, να χιλιοπαρακαλούν για μια δουλειά εξευτελιστική για τις γνώσεις τους, εξευτελιστική για την αμοιβή της, εξευτελιστική για την περηφάνια που ο καθένας μας θα ήθελε για το παιδί του. Μέχρις ότου εμείς συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε κάνει κάτι που αφήνει στην ιστορία αυτού του τόπου όχι λαδιές, μουτζούρες και μαύρες σελίδες, όπως μέχρι σήμερα, αλλά μια πνοή δημιουργίας, προοπτικής, αισιοδοξίας και ελευθερίας.

18.5.2015


sxedio-b

Α. Αλαβάνος στη Θεσσαλονίκη: «Με το ταξίδι στο Παρίσι ξεκινάει το ταξίδι για το Τέταρτο Μνημόνιο»

Σάββατο, 16/04/2016 - 18:00

Ο Αλέκος Αλαβάνος σε ομιλία του σε εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, όπου συμμετείχε και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ανέφερε:

«Ένα κοινό χαρακτηριστικό που παρουσιάζεται σε όλους τους μνημονιακούς πρωθυπουργούς είναι τα απανωτά τους ταξίδια στο εξωτερικό προκειμένου να εκμαιεύσουν κάποια επιείκεια, καλοσύνη και μεγαλοθυμία από τις μεγάλες δυνάμεις. Είναι ένα είδος «τουρισμού της επαιτείας», που φαίνεται ότι τον απολαμβάνουνε μάλιστα, όπως το ταξίδι Τσίπρα σε Παρίσι και Στρασβούργο.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι μόνο αυτό. Είναι κάτι πολύ πιο βαρύ. Δίπλα στην υποχρέωση εφαρμογής των επαχθών και ταπεινωτικών όρων του τρίτου μνημονίου Συριζα, στον ορίζοντα ήδη αναδεικνύεται η προοπτική του τέταρτου μνημονίου.

Πολύ αργά η πανικοβλημένη κυβέρνηση, που ως αντίτιμο στην υποταγή της εμφανιζε την αναδιάρθρωση του χρέους, συνειδητοποιεί ότι κάτι τέτοιο θα συνοδεύεται απαραίτητα από ένα τέταρτο μνημόνιο.

Αυτό δυστυχώς δεν έχει κατανοηθεί ευρύτερα. Με την εξέλιξη όμως της τρόικα σε κουαρτέτο, με την συμμετοχή του ESM είναι πια θεσμικός καταναγκασμός. HΙδρυτική Συνθήκη του ESM προβλέπει στο άρθρο 13, παρ. 2 ότι κάθε χρηματοδοτική του δραστηριότητα απαιτεί «να διαπραγματευθεί με το ενδιαφερόμενο μέλος του ESM Μνημόνιο Κατανόησης («ΜΚ») όπου θα περιγράφονται αναλυτικά οι όροι που θα συνδέονται με τη διευκόλυνση χρηματοπιστωτικής συνδρομής». Κι όχι μόνο αυτό. Η προηγούμενη εμπειρία από την ευρωπαϊκή συμμετοχή στην αντιμετώπιση των χρηματοδοτικών αναγκών της Ελλάδας με το PSIσυνοδευόταν από σκληρότατους μνημονιακούς όρους.

Το γεγονός ακριβώς ότι η αναδιάρθρωση του χρέους αντιμετωπίζεται με έναν ήρεμο και αποφασιστικό αρνητικό τρόπο από τον υπουργό Οικονομίας της Γερμανίας, οφείλεται στην πολύ καλή επίγνωση του Σόιμπλε ότι το τίμημα για την Ελλάδα σε μια τέτοια περίπτωση θα είναι ιδιαίτερα βαρύ. Και, αυτό που δεν λέγεται εδώ, είναι ότι η «βιωσιμότητα του χρέους» που προβάλλει ως ανάγκη το ΔΝΤ συνοδεύεται από το ίδιο με την ανάγκη νέων μέτρων, πέρα και από αυτά του τρίτου μνημονίου, όπως εξάλλου έχει ήδη γίνει έκδηλο από τις τρέχουσες διαπραγματεύσεις.

Η «βιωσιμότητα του χρέους», όμως, απαιτεί «βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη». Για να αρχίσει μια τέτοια πορεία, πρώτο βήμα είναι η μονομερής διακοπή πληρωμών από την πλευρά της Ελλάδας. Για να γίνει αυτό όμως απαιτείται μια πραγματικά ελληνική κυβέρνηση, που τόσα χρόνια δεν διαθέτουμε.»

15.4.2016

sxedio-b

Σχεδίο Β:"Μετά τον Φαμπρ, να παραιτηθεί ο Μπαλτάς, εμπνευστής του μετασχηματισμού του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου σε Φεστιβάλ Βρυξελλών & Μπριζ"

Κυριακή, 03/04/2016 - 18:04
Σε χώρες με οικονομικό δυναμισμό, με δύναμη, με ισχυρή διεθνή παρουσία, έχει νόημα η ανάθεση της διεύθυνσης ενός φεστιβάλ ή μιας ορχήστρας ή μιας ιστορικής θεατρικής σκηνής σε πολίτες όλου του κόσμου, που θέτουν την εμπειρία τους, τη δικτύωσή τους, την καλλιτεχνική τους ικανότητα στην υπηρεσία του θεσμού που υπηρετούν.  Σε χώρες, όπως η Ελλάδα  του σήμερα, με απολεσμένη την ανεξαρτησία τους, με τσαλακωμένη τη διεθνή τους εικόνα, με άνεργες πολύτιμες δυνάμεις της τέχνης και του πολιτισμού, είναι το λιγότερο πρόκληση όχι τόσο η παρουσία ενός πολίτη άλλης χώρας στη διεύθυνση του κεντρικού καλλιτεχνικού της φεστιβάλ, όσο η παρουσία ενός ξένου που προωθεί ένα πρόγραμμα με ξένες παραγωγές, και μάλιστα δικές του και  της χώρας του και με αποκλεισμό κάθε ελληνικής δημιουργίας.

Ξέρουμε ότι οι Έλληνες καλλιτέχνες δεν είναι όλοι ίδιοι. Πάντα υπάρχει μια μειοψηφία, με διασυνδέσεις με την εκάστοτε κυβέρνηση, ή με τον υψηλό επιχειρηματικό κόσμο, που ευνοείται ακόμα και στις αντίξοες συνθήκες της παρατεταμένης ύφεσης. Υπάρχει όμως η συντριπτική πλειοψηφία, ανάμεσα τους διαμάντια στην πολιτιστική προσφορά, επώνυμα και ανώνυμα ταλέντα, που έχουν καταδικασθεί να ζουν σε ένα καταραμένο κόσμο, χωρίς δουλειά, χωρίς δυνατότητες να δοκιμασθεί το ταλέντο τους, χωρίς αναγνώριση, χωρίς προοπτική. Ιδιαίτερα βαρύ είναι αυτό για τις νεότερες γενιές, που έχουν βρεθεί σε μια Έρημη Χώρα, εγκλωβισμένοι σε εφιαλτικές καταστάσεις, σφραγισμένοι με τον πιο άδικο τρόπο με το στίγμα της αποτυχίας. Κι όσες κι όσοι από αυτούς έχουν κάνει ένα μικρό ή μεγάλο βήμα μπροστά, το οφείλουν όχι στους ελληνικούς κρατικούς πολιτιστικούς φορείς, αλλά σε δημόσια στηριζόμενους θεσμούς του εξωτερικού.

Το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου χρειάζεται σήμερα μια ευαίσθητη και εμπνευσμένη διεύθυνση, που θα στηρίξει βέβαια τα διεθνή χαρακτηριστικά του, αλλά κύριο στόχο θα έχει να απελευθερώσει από την αφάνεια, να οσφρανθεί και να ανακαλύψει τις πολύτιμες ατομικές και συλλογικές δυνάμεις που υπνώττουν, σε όσο μεγαλύτερο εύρος γίνεται, να τους επιτρέψει τη δοκιμή, να προσφέρει ένα βήμα που θα κριθούν από το ελληνικό και ξένο κoινό, να τους ανοίξει διεθνείς δυνατότητες.

Η πολιτική πολιτισμού της κυβέρνησης Συριζα – Ανελ δοκιμάσθηκε και απέτυχε οικτρά. Ο κ. Μπαλτάς εφαρμόζει με απίστευτο ζήλο τη μνημονιακή πολιτική σε περιοχές που, συμβατικά τουλάχιστον, δεν καλύπτονται από τις συμφωνίες υποταγής που έχει υπογράψει αυτή ή προηγούμενες κυβερνήσεις. Δήμιος με μπαλτά για τις φιλοδοξίες των ελλήνων καλλιτεχνών έχει καταντήσει.

Ο κ. Φαμπρ τουλάχιστον έχει την ευαισθησία να παραιτηθεί. Να παραιτηθεί αμέσως και ο κ. Μπαλτάς, ο εμπνευστής του μετασχηματισμού του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου σε Φεστιβάλ Βρυξελλών και Μπριζ».





Η Πολιτιστική Επιτροπή του Σχεδίου Β.

Σελίδα 1 από 4