Όχι στον «Καιάδα» οι ψυχικά πάσχοντες - Διαμαρτυρία στο υπ. Υγείας
Τον κίνδυνο να βρεθούν κυριολεκτικά «στο δρόμο» εκατοντάδες ή και χιλιάδες ασθενείς, που πάσχουν από ψυχιατρικά νοσήματα -εκτός από το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που εργάζεται σ’ αυτές- επεσήμαναν σε συνάντησή τους με τον υφυπουργό Υγείας, κ. Αντώνη Μπέζα, εκπρόσωποι της Ένωσης Ψυχιατρικών Κλινικών και της Κίνησης Συγγενών Νοσηλευομένων σε Ψυχιατρικές Κλινικές, στο πλαίσιο διαδήλωσης και συγκέντρωσης διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Υγείας, το πρωί της Τρίτης.
Ο υφυπουργός, από τη μεριά του, εγγυήθηκε ότι θα υπάρξει μέριμνα εκ μέρους της πολιτείας για τη μετεγκατάσταση όλων των ασθενών που νοσηλεύονται σε κλινικές που κλείνουν, ή που βρίσκονται υπό εκκαθάριση, ενώ υποσχέθηκε την επανεξέταση του ζητήματος αμέσως μετά το Πάσχα.
Σύμφωνα με τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών, «ο ΕΟΠΥΥ και το Υπουργείο Υγείας συνεχίζουν να αλλάζουν μονομερώς τους κανόνες συνεργασίας με τις Ψυχιατρικές κλινικές αλλά και τους ασφαλισμένους. Μετά την συμμετοχή (10% ή 20% αναλόγως ταμείου από το οποίο προερχόταν ο ασθενής πριν από την έναρξη λειτουργίας του ΕΟΠΥΥ) που επέβαλλε από τον 11/2012, άλλαξε τον προϋπολογισμό των ψυχιατρικών κλινικών στο 45% των απαιτουμένων δαπανών νοσηλείας».
Αλλά, για το 2013, η ανακοίνωση περικοπής του προϋπολογισμού έγινε στο τέλος του χρόνου, με την επιβολή υποχρεωτικής έκπτωσης 50% στις χρεώσεις νοσηλίου, φαρμάκων, εξετάσεων και θεραπειών των ιδιωτικών κλινικών. «Αυτό και μόνο του αποτελεί αιτία λουκέτου για πολλές κλινικές - η αρχή έγινε με το Παλλάδιο Αθηνών» προσθέτει η ανακοίνωση του ιατρικού συλλόγου, που συνεχίζει τονίζοντας ότι «για το 2014 ο προϋπολογισμός καλύπτει 5-6 μήνες νοσηλείας τον χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι μόλις εξαντληθεί το ποσό του προϋπολογισμού, οι κλινικές θα μπορούν να δέχονται μόνο ιδιώτες - και οι ασφαλισμένοι του ΕΟΠΥΥ είτε θα πρέπει να νοσηλευθούν ιδιωτικά, είτε να επιστρέψουν στον συγγενικό τους περιβάλλον».
Τα περισσότερα δημόσια ψυχιατρικά νοσοκομεία (Δαφνί, Δρομοκαΐτειο, κ.λπ.) φαίνεται πως θα κλείσουν, το αργότερο μέχρι το 2015. Όμως, την ίδια ώρα, οι ψυχιατρικές δομές των δημόσιων γενικών νοσοκομείων όχι απλώς δεν επαρκούν (καλύπτουν μόλις το 10% των αναγκών σε κλίνες), αλλά προορίζονται αποκλειστικά για ολιγοήμερες θεραπείες και μόνον, αφήνοντας έωλους ασθενείς, οι αναγκαίες συνθήκες διαβίωσης των οποίων δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν εκτός ελεγχομένου περιβάλλοντος μακρόχρονης νοσηλείας.
Στο πλαίσιο, άλλωστε, μιας στ΄αλήθεια αναγκαίας (αλλά για την ώρα κατ’ ευχήν μονάχα και προς δημιουργία εντυπώσεων) «αποασυλοποίησης», που υποτίθεται πως συντελείται οργανωμένα εδώ και κάποια χρόνια, οι απαραίτητες προνοιακές δομές που απευθύνονταν σ΄αυτές ακριβώς τις (συνηθέστατα βαρύτατες) περιπτώσεις, έχουν ήδη αποσαθρωθεί, πολύ πριν από τη λαίλαπα που σήμερα μαστίζει όλους τους τομείς της δημόσιας υγείας.
Σε κάθε περίπτωση, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας επιφυλάχθηκε για την επανεξέταση του ζητήματος αμέσως μετά το Πάσχα, αφήνοντας να εννοηθεί ότι «δε θα μείνει κανείς στο δρόμο» - υπόσχεση, που φυσικά μένει ν’ αποδειχτεί στην πράξη, καθώς η εφαρμογή της, αν δεν αλλάξει άρδην η λογική που μοιάζει να διέπει τις αποφάσεις της κυβέρνησης για θέματα υγείας, κάθε άλλο παρά απλή θα είναι...
