"Η απεργία των τριατατικών τον Απρίλη του 1942 που ξεκίνησε από το Κεντρικό Ταχυδρομείο έδειξε τη δύναμη της εργατικής τάξης να παλεύει και να νικάει και στις πιο αντίξοες συνθήκες. Σήμερα, είναι έμπνευση για τους αγώνες ενάντια στην άθλια συγκυβέρνηση του Σαμαρά-Βενιζέλου, τα μνημόνια, τους τραπεζίτες και τους καπιταλιστές.

Είναι έμπνευση στους αγώνες ενάντια στους ναζί δολοφόνους της Χρυσής Αυγής τους Μπαλτάκους που τους προστάτευαν, τον ρατσισμό κυβέρνησης-ΕΕ.

Το χειμώνα του 1941-1942 η σημερινή πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πρώην πλατεία Κοτζιά) έγινε χώρος ταφής εκείνων που είχαν χάσει τη ζωή τους από την πείνα. Οι σχάρες των φρεατίων εξαερισμού του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου καλύπτονταν από νεκρούς άστεγους που προσπαθούσαν να βρουν λίγη ζεστασιά στις παγωμένες νύχτες. Άνθρωποι κατέρρεαν στη μέση του δρόμου από την εξάντληση.

Τα κάρα του δήμου μάζευαν νεκρούς παρατημένους στους δρόμους. Οι περισσότεροι θάβονταν ανώνυμοι, οι δικοί τους δεν δήλωναν το θάνατό τους για να κρατήσουν τα δελτία τροφίμων. Αυτός ο χειμώνας της πείνας και του θανάτου έχει χαραχτεί βαθιά στη συλλογική μνήμη μέχρι σήμερα.
Η πείνα δεν χτύπησε “όλους τους Έλληνες”.

Χτύπησε τους εργάτες, τους υπαλλήλους και τους πιο φτωχούς, όπως και σήμερα, οι καπιταλιστές θησαύρισαν από τη δυστυχία της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Η φιλανθρωπία της “υψηλής κοινωνίας”, της Εκκλησίας ακόμα και του Ερυθρού Σταυρού που έσπευσαν να οργανώσουν συσσίτια δεν αντιμετώπισε την καταστροφή. Αυτός που έσωσε τον κόσμο από μια επανάληψη του λιμού την επόμενη χρονιά ήταν η Αντίσταση, το ΕΑΜ κι οι εργατικοί αγώνες.

Στις 14 Απρίλη 1942 ένας ταχυδρομικός λιποθυμάει από την πείνα στο Κεντρικό Ταχυδρομείο στην Αθήνα. Και όπως περιγράφει το σχετικό χρονικό, το απόγευμα, όταν το νέο έκανε το γύρο όλων των βαρδιών: “Κάποιος φωνάζει στο προαύλιο: "Τι καθόμαστε παιδιά! Θα πεθάνουμε στα πόδια μας!'. Και μια δεύτερη φωνή απαντάει: 'Απεργία!' 'Ζήτω η Απεργία!' ξεσπάει το συγκεντρωμένο στο προαύλιο πλήθος και μ' ενθουσιασμό πλημμυρίζει τους δρόμους αψηφώντας τους κινδύνους.”

Η απεργία απλώθηκε σε όλους τους δημόσιους υπάλληλους. Οι απεργοί συγκρότησαν μια Κεντρική Απεργιακή Επιτροπή και παρά τις πιέσεις και τους κινδύνους κράτησαν για μέρες. Στο τέλος νίκησαν.
Σήμερα τιμάμε τη δικιά μας Αθήνα. Την Αθήνα των απεργιών, των διαδηλώσεων, των εργατών και εργατριών, ντόπιων και μεταναστών. Η «Ανταρσία στις Γειτονιές της Αθήνας» θα είναι στην πρώτη γραμμή αυτών των αγώνων".