Την αναστολή εξώσεων στεγαστικών δανείων για οφειλέτες σε ευάλωτες καταστάσεις έως το 2028, παρέτεινε το ισπανικό Υπουργικό Συμβούλιο. Το μέτρο, που έληξε αυτή την εβδομάδα, μπορεί να ωφελήσει περίπου 30.000 νοικοκυριά.

Έτσι, όπως αναφέρει η ΕΡΤ, ο νόμος σταματά τις εξώσεις με υποθήκη οικογενειών που διατρέχουν ειδικό κίνδυνο κοινωνικού αποκλεισμού, συμπεριλαμβανομένων των πολύτεκνων οικογενειών και των μονογονεϊκών οικογενειακών μονάδων με τουλάχιστον ένα εξαρτώμενο τέκνο.

Το κείμενο περιλαμβάνει επίσης οικογένειες με ανηλίκους και ορισμένα μέλη τους σε κατάσταση εξάρτησης, ασθένειας ή αναγνωρισμένης αναπηρίας ίσης ή μεγαλύτερης του 33%, θύματα έμφυλης βίας και περιπτώσεις κατά τις οποίες ο οφειλέτης στεγαστικού δανείου είναι άνεργος ή είναι άνω των 60 ετών.

Για την πρόσβαση στην προστασία, είναι επίσης απαραίτητο το εισόδημα του νοικοκυριού να μην υπερβαίνει το τριπλάσιο του ετήσιου IPREM (Δείκτης Δημοσίου Εισοδήματος πολλαπλών επιπτώσεων) των δεκατεσσάρων πληρωμών, δηλαδή σήμερα 25.200 ευρώ ετησίως. Το όριο ανέρχεται σε 33.600 ευρώ σε περιπτώσεις εξάρτησης, ασθένειας ή αναπηρίας και έως 42.000 ευρώ σε ιδιαίτερα σοβαρές περιπτώσεις εξάρτησης ή αναπηρίας. Το όριο αυξάνεται επίσης για κάθε εξαρτώμενο τέκνο.

Η προηγούμενη παράταση, με πρωτοβουλία των Podemos, συνέπεσε με την πανδημία του κορωνοϊού και, εκτός από την παράταση των μέτρων για τέσσερα χρόνια, επέκτεινε τις ομάδες που θα μπορούσαν να επωφεληθούν.

Πηγές από το Υπουργείο Στέγασης υπογράμμισαν στην EFE τις «θετικές» οικονομικές επιπτώσεις του μέτρου, πέρα ​​από την προστασία μιας ευάλωτης ομάδας, «καθώς η καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού έχει θετικές εξωτερικές επιδράσεις για το κοινωνικό σύνολο, ευνοώντας την ασφάλεια, την ειρήνη και την κοινωνική συνοχή, θεμελιώδεις παράγοντες για την προώθηση της ανάπτυξης και της οικονομικής ανάπτυξης».

Η Πλατφόρμα για τα Άτομα που επηρεάζονται από Υποθήκη (PAH) θεωρεί ανεπαρκή την παράταση αυτού του μέτρου και ζητά την εξεύρεση οριστικής λύσης, η οποία περιλαμβάνει τη σημείωση του στο Μητρώο Περιουσίας για την αποφυγή «παρενόχλησης ακινήτων» και «ανυπεράσπιστης». αυτοί που μπόρεσαν να βρουν καταφύγιο από νέους ιδιοκτήτες που προσπαθούν να το αγνοήσουν.

Ζητεί επίσης την καθιέρωση του δικαιώματος πρώτης άρνησης και υπαναχώρησης για όσους, αφού αποδεχτούν, ενδέχεται να είναι σε θέση να αποκτήσουν ξανά το σπίτι, καθώς και τη δυνατότητα της διοίκησης να το αγοράσει ως δημόσιο πάρκο.