Το γιγάντιο κίνημα των ΗΠΑ ωριμάζει και… διαφοροποιείται!
Γιώργος Μητραλιάς
Η εβδομάδα που πέρασε σημαδεύτηκε από εξελίξεις που θα μπορούσαν να επηρεάσουν καίρια το παρόν και το μέλλον των ΗΠΑ, αλλά και όλου του κόσμου. Στην κυριότερη από αυτές τις εξελίξεις, διαψεύδοντας τις ποικίλες Κασσάνδρες που είχαν προβλέψει τη διάλυσή του, το πρωτοφανές σε διαστάσεις κίνημα που δημιουργήθηκε για να στηρίξει την εκλογική καμπάνια του Μπέρνι Σάντερς μετεξελίσσεται τώρα σε ένα λαϊκό ενωτικό κίνημα/οργάνωση με το όνομα «Η Επανάστασή μας» (Our Revolution), που θα λειτουργεί και θα δρα ανεξάρτητα από εκλογικές σκοπιμότητες και αναμετρήσεις!
Στην ιδρυτική ομιλία του που παρακολούθησαν τουλάχιστον 200.000 οπαδοί του συσπειρωμένοι σε πάνω από 2.600 σημεία της χώρας, ο Μπέρνι Σάντερς διαβεβαίωσε ότι «Η Επανάστασή μας» έχει ως στόχο να ανεβάσει την πολιτική συνείδηση των πολιτών, να δώσει μάχες για να προωθήσει τις προοδευτικές της διεκδικήσεις και πρωτίστως, να αναδείξει και να στηρίξει με όλες της τις δυνάμεις σε όλες τις τοπικές και εθνικές εκλογές, ριζοσπάστες υποψηφίους που ενστερνίζονται το πρόγραμμα και τα πιστεύω του Μπέρνι Σάντερς. Ωστόσο, ενώ ο Μπέρνι ανάπτυξε με τη γνωστό παθιασμένο τρόπο του, την ανάγκη να αναπτυχθούν οι κινητοποιήσεις και οι αγώνες για οικονομική δικαιοσύνη και πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όλων των πολιτών, και ενάντια στο θεσμικό ρατσισμό, στη κλιματική καταστροφή, στη Γουώλ Στρητ και - πριν από όλα - στη Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου (ΤΤΙΡ), είναι χαρακτηριστικό ότι παρέλειψε κάθε αναφορά στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Ούτε λέξη για τους ατέλειωτους πολέμους που διεξάγει η χώρα του ειδικά στη Μέση Ανατολή, και για τους άλλους που αρχίζει (Λιβύη) ή ετοιμάζεται να αρχίσει στο αμέσως προσεχές μέλλον…
Όλα δείχνουν ότι αυτή η «παράλειψη» δεν είναι άσχετη με τις διαφοροποιήσεις που σημειώνονται - και ήδη κλιμακώνονται - στο εσωτερικό αυτού που ήταν το γιγάντιο ριζοσπαστικό κίνημα υποστήριξης στην υποψηφιότητα του Μπέρνι Σάντερ, και που έριξαν τη βαριά σκιά τους πάνω στην ίδρυση της «Επανάστασής μας». Συγκεκριμένα, οκτώ από τα δεκαπέντε διευθυντικά στελέχη της καμπάνιας του Σάντερς διαχώρισαν τη θέση τους και παραιτήθηκαν από το νέο κινηματικό εγχείρημα λίγες μέρες πριν από την επίσημη ίδρυσή του, διαφωνώντας με την επιλογή του επικεφαλής της «Επανάστασής μας» από τον κ. Σάντερς. Αν και στις δηλώσεις τους αναφέρονται κυρίως στη διαφωνία τους σχετικά με το νομικό καθεστώς που επιλέχθηκε για την «Επανάστασή μας», είναι πλέον φανερό ότι η παραίτησή τους, που ισοδυναμεί με διάσπαση, παραπέμπει σε πολύ πιο σημαντικά ζητήματα και πολιτικές επιλογές για το μέλλον αυτού του ιστορικού βορειοαμερικανικού κινήματος.
Στη πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει τώρα στις ΗΠΑ είναι ότι μόλις τώρα αρχίζουν οι (αναπόφευκτες) μεγάλες ιστορικές διεργασίες μέσα στο υπό διαμόρφωση λαϊκό κίνημα καθώς γινόμαστε ήδη μάρτυρες των πρώτων σκιρτημάτων της κλασικής διαφοροποίησης μεταξύ ριζοσπαστών και μετριοπαθών, ανεξάρτητων και θεσμικών, ρεφορμιστών και επαναστατών! Έτσι, βλέπουμε να ασκείται κριτική στην «Επανάστασή μας» για την έλλειψη εσωτερικής δημοκρατίας που προδίδει το γεγονός ότι τα μέλη της περιορίζονται στο ρόλο του απλού οπαδού καθώς είναι ο Μπέρνι Σάντερς που όχι μόνο ορίζει το προγραμματικό περιεχόμενό της αλλά και διορίζει την ηγεσία της! Και όλα αυτά προκειμένου να εξασφαλιστεί -προφανώς- ο έλεγχος ενός ιδιαίτερα ριζοσπαστικού κινήματος που έτεινε να ξεφύγει από τον Μπέρνι Σάντερς (1) καθώς η βάση δυσανασχετούσε ή ακόμα και εξεγειρόταν ενάντια σε επιλογές όπως η υποστήριξη στην Χίλαρι Κλίντον στο όνομα της –κατά τα άλλα υπαρκτής- ανάγκης να συντριβεί ο εξαιρετικά επικίνδυνος ρατσιστής και ακροδεξιός Ντόναλντ Τραμπ…
Η πρώτη συνέπεια ολκής αυτής της «διαφοροποίησης» δεν άργησε να εκδηλωθεί και σημειώθηκε λιγότερο από μια εβδομάδα μετά από την ίδρυση της «Επανάστασής μας». Το μεγαλύτερο και ίσως σημαντικότερο από τα δεκάδες επί μέρους κινήματα που απάρτιζαν το κίνημα υποστήριξης στην καμπάνια του Μπέρνι, το Millennials for Bernie που οργανώνει πάνω από 100.000 νέους από 18 μέχρι 35 ετών πάνω σε μια πολύ ριζοσπαστική και ταξική βάση, ανακοίνωσε ότι αλλάζει το όνομά του σε Millennials for Revolution και δεν μετέχει στο νέο κίνημα του Μπέρνι Σάντερς! (2)
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε παρουσιάζοντας άλλα παραδείγματα αυτής της διαδικασίας διαφοροποίησης, αλλά προτιμάμε - προς παρόν - να σταματήσουμε εδώ προκειμένου να κλείσουμε αυτό το άρθρο με μια σημαντική και πολλά υποσχόμενη για το μέλλον διαπίστωση: Είτε πρόκειται για τους Millennials, είτε για τα οκτώ παραιτηθέντα διευθυντικά στελέχη της καμπάνιας του Μπέρνι Σάντερς, είτε ακόμα και για όλους εκείνους τους πρώην συνεργάτες του που έχουν ήδη προσχωρήσει στο στρατόπεδο της υποψηφίου των Πρασίνων Τζιλ Στάιν, όλοι τους εξακολουθούν να πλέκουν το εγκώμιο του Μπέρνι και να τον ευχαριστούν ολόκαρδα για την ανεκτίμητη προσφορά του στην αφύπνιση και ριζοσπαστικοποίηση της αμερικανικής κοινωνίας. Ταυτόχρονα, όλοι τους και ανεξάρτητα από το αν στηρίζουν ή δεν στηρίζουν την Χίλαρι ή κάνουν ο,τιδήποτε άλλο, διατρανώνουν δημόσια την απόφασή τους να εργαστούν ενωμένοι για να υλοποιήσουν το διεκδικητικό πρόγραμμα της καμπάνιας του Σάντερς! Με άλλα λόγια, ούτε ίχνος από τους αφορισμούς και τις λοιπές κατάρες που συνοδεύουν συνήθως τις πολιτικές διαφοροποιήσεις και διασπάσεις της ελληνικής αριστεράς…
Σε τελική ανάλυση, τα διαδραματιζόμενα στο εσωτερικό του νέου βορειοαμερικανικού κινήματος μάς εισάγουν ήδη στο «αιώνιο» -και πάντα άλυτο- πρόβλημα της χειραφέτησης της αριστεράς και του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ από το Δημοκρατικό κόμμα. Μέσα ή έξω από αυτό; Ή με άλλα λόγια, είναι ή δεν είναι δυνατή η μεταρρύθμιση και μετατόπιση του Δημοκρατικού κόμματος στα αριστερά; Για τον Μπέρνι Σάντερς και πολλούς από τους στενότερους συνεργάτες, κυρίως τους συνδικαλιστές, η απάντηση είναι σαφής: Ναι, μπορούμε να μεταρρυθμίσουμε το Δημοκρατικό κόμμα σε ένα κόμμα των πλατιών λαϊκών και εργατικών μαζών, και η απόδειξη είναι ότι η πίεσή μας το οδήγησε ήδη να υιοθετήσει «το πιο αριστερό πρόγραμμα της ιστορίας του». Για όλους τους άλλους ισχύει όμως το ακριβώς αντίθετο και στόχος παραμένει εκείνος που όρισε ήδη πριν από 117 ολόκληρα χρόνια (!) ο πατέρας του αμερικανικού (επαναστατικού) σοσιαλισμού - και μέντορας του Μπέρνι Σάντερς - Eugene Debs: η δημιουργία του μαζικού και εντελώς ανεξάρτητου «Τρίτου κόμματος» των εργαζόμενων και των καταπιεσμένων!
Το προσωρινό μας συμπέρασμα είναι ότι όντως τώρα αρχίζουν στις ΗΠΑ τα σπουδαία και ότι καθήκον των απανταχού γης αριστερών είναι όχι απλώς να παρακολουθούν αλλά και να μετέχουν, να παρεμβαίνουν στις βορειοαμερικανικές διεργασίες. Εξάλλου, είτε πρόκειται για την αποτροπή της εφιαλτικής Διατλαντικής Συμφωνίας Εμπορίας, είτε για την απόκρουση της φασίζουσας απειλής που ενσαρκώνει ο Τραμπ, είτε για την αντίσταση στη πολεμική βαρβαρότητα που εγγυάται η προεδρία του διεφθαρμένου γερακιού που ονομάζεται Χίλαρι Κλίντον, είτε για την σωτηρία του πλανήτη και των κατοίκων του από την κλιματική καταστροφή, εκείνοι που καλούνται να βγάλουν το φίδι από την τρύπα περισσότερο από κάθε άλλο σε αυτό τον πλανήτη είναι εκείνοι και εκείνες που ζουν και αγωνίζονται στη καρδιά του ιμπεριαλιστικού τέρατος. Δηλαδή, το πρωτοφανές σε διαστάσεις ριζοσπαστικό κίνημα που ξεκίνησε και αναπτύχθηκε στηρίζοντας τον Μπέρνι Σάντερς, και που ωριμάζει τώρα μπαίνοντας στη δεύτερη, και τόσο καθοριστική, φάση της πολλά υποσχόμενης ύπαρξής του…
Πηγή tvxs.gr
Η εβδομάδα που πέρασε σημαδεύτηκε από εξελίξεις που θα μπορούσαν να επηρεάσουν καίρια το παρόν και το μέλλον των ΗΠΑ, αλλά και όλου του κόσμου. Στην κυριότερη από αυτές τις εξελίξεις, διαψεύδοντας τις ποικίλες Κασσάνδρες που είχαν προβλέψει τη διάλυσή του, το πρωτοφανές σε διαστάσεις κίνημα που δημιουργήθηκε για να στηρίξει την εκλογική καμπάνια του Μπέρνι Σάντερς μετεξελίσσεται τώρα σε ένα λαϊκό ενωτικό κίνημα/οργάνωση με το όνομα «Η Επανάστασή μας» (Our Revolution), που θα λειτουργεί και θα δρα ανεξάρτητα από εκλογικές σκοπιμότητες και αναμετρήσεις!
Στην ιδρυτική ομιλία του που παρακολούθησαν τουλάχιστον 200.000 οπαδοί του συσπειρωμένοι σε πάνω από 2.600 σημεία της χώρας, ο Μπέρνι Σάντερς διαβεβαίωσε ότι «Η Επανάστασή μας» έχει ως στόχο να ανεβάσει την πολιτική συνείδηση των πολιτών, να δώσει μάχες για να προωθήσει τις προοδευτικές της διεκδικήσεις και πρωτίστως, να αναδείξει και να στηρίξει με όλες της τις δυνάμεις σε όλες τις τοπικές και εθνικές εκλογές, ριζοσπάστες υποψηφίους που ενστερνίζονται το πρόγραμμα και τα πιστεύω του Μπέρνι Σάντερς. Ωστόσο, ενώ ο Μπέρνι ανάπτυξε με τη γνωστό παθιασμένο τρόπο του, την ανάγκη να αναπτυχθούν οι κινητοποιήσεις και οι αγώνες για οικονομική δικαιοσύνη και πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όλων των πολιτών, και ενάντια στο θεσμικό ρατσισμό, στη κλιματική καταστροφή, στη Γουώλ Στρητ και - πριν από όλα - στη Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου (ΤΤΙΡ), είναι χαρακτηριστικό ότι παρέλειψε κάθε αναφορά στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Ούτε λέξη για τους ατέλειωτους πολέμους που διεξάγει η χώρα του ειδικά στη Μέση Ανατολή, και για τους άλλους που αρχίζει (Λιβύη) ή ετοιμάζεται να αρχίσει στο αμέσως προσεχές μέλλον…
Όλα δείχνουν ότι αυτή η «παράλειψη» δεν είναι άσχετη με τις διαφοροποιήσεις που σημειώνονται - και ήδη κλιμακώνονται - στο εσωτερικό αυτού που ήταν το γιγάντιο ριζοσπαστικό κίνημα υποστήριξης στην υποψηφιότητα του Μπέρνι Σάντερ, και που έριξαν τη βαριά σκιά τους πάνω στην ίδρυση της «Επανάστασής μας». Συγκεκριμένα, οκτώ από τα δεκαπέντε διευθυντικά στελέχη της καμπάνιας του Σάντερς διαχώρισαν τη θέση τους και παραιτήθηκαν από το νέο κινηματικό εγχείρημα λίγες μέρες πριν από την επίσημη ίδρυσή του, διαφωνώντας με την επιλογή του επικεφαλής της «Επανάστασής μας» από τον κ. Σάντερς. Αν και στις δηλώσεις τους αναφέρονται κυρίως στη διαφωνία τους σχετικά με το νομικό καθεστώς που επιλέχθηκε για την «Επανάστασή μας», είναι πλέον φανερό ότι η παραίτησή τους, που ισοδυναμεί με διάσπαση, παραπέμπει σε πολύ πιο σημαντικά ζητήματα και πολιτικές επιλογές για το μέλλον αυτού του ιστορικού βορειοαμερικανικού κινήματος.
Στη πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει τώρα στις ΗΠΑ είναι ότι μόλις τώρα αρχίζουν οι (αναπόφευκτες) μεγάλες ιστορικές διεργασίες μέσα στο υπό διαμόρφωση λαϊκό κίνημα καθώς γινόμαστε ήδη μάρτυρες των πρώτων σκιρτημάτων της κλασικής διαφοροποίησης μεταξύ ριζοσπαστών και μετριοπαθών, ανεξάρτητων και θεσμικών, ρεφορμιστών και επαναστατών! Έτσι, βλέπουμε να ασκείται κριτική στην «Επανάστασή μας» για την έλλειψη εσωτερικής δημοκρατίας που προδίδει το γεγονός ότι τα μέλη της περιορίζονται στο ρόλο του απλού οπαδού καθώς είναι ο Μπέρνι Σάντερς που όχι μόνο ορίζει το προγραμματικό περιεχόμενό της αλλά και διορίζει την ηγεσία της! Και όλα αυτά προκειμένου να εξασφαλιστεί -προφανώς- ο έλεγχος ενός ιδιαίτερα ριζοσπαστικού κινήματος που έτεινε να ξεφύγει από τον Μπέρνι Σάντερς (1) καθώς η βάση δυσανασχετούσε ή ακόμα και εξεγειρόταν ενάντια σε επιλογές όπως η υποστήριξη στην Χίλαρι Κλίντον στο όνομα της –κατά τα άλλα υπαρκτής- ανάγκης να συντριβεί ο εξαιρετικά επικίνδυνος ρατσιστής και ακροδεξιός Ντόναλντ Τραμπ…
Η πρώτη συνέπεια ολκής αυτής της «διαφοροποίησης» δεν άργησε να εκδηλωθεί και σημειώθηκε λιγότερο από μια εβδομάδα μετά από την ίδρυση της «Επανάστασής μας». Το μεγαλύτερο και ίσως σημαντικότερο από τα δεκάδες επί μέρους κινήματα που απάρτιζαν το κίνημα υποστήριξης στην καμπάνια του Μπέρνι, το Millennials for Bernie που οργανώνει πάνω από 100.000 νέους από 18 μέχρι 35 ετών πάνω σε μια πολύ ριζοσπαστική και ταξική βάση, ανακοίνωσε ότι αλλάζει το όνομά του σε Millennials for Revolution και δεν μετέχει στο νέο κίνημα του Μπέρνι Σάντερς! (2)
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε παρουσιάζοντας άλλα παραδείγματα αυτής της διαδικασίας διαφοροποίησης, αλλά προτιμάμε - προς παρόν - να σταματήσουμε εδώ προκειμένου να κλείσουμε αυτό το άρθρο με μια σημαντική και πολλά υποσχόμενη για το μέλλον διαπίστωση: Είτε πρόκειται για τους Millennials, είτε για τα οκτώ παραιτηθέντα διευθυντικά στελέχη της καμπάνιας του Μπέρνι Σάντερς, είτε ακόμα και για όλους εκείνους τους πρώην συνεργάτες του που έχουν ήδη προσχωρήσει στο στρατόπεδο της υποψηφίου των Πρασίνων Τζιλ Στάιν, όλοι τους εξακολουθούν να πλέκουν το εγκώμιο του Μπέρνι και να τον ευχαριστούν ολόκαρδα για την ανεκτίμητη προσφορά του στην αφύπνιση και ριζοσπαστικοποίηση της αμερικανικής κοινωνίας. Ταυτόχρονα, όλοι τους και ανεξάρτητα από το αν στηρίζουν ή δεν στηρίζουν την Χίλαρι ή κάνουν ο,τιδήποτε άλλο, διατρανώνουν δημόσια την απόφασή τους να εργαστούν ενωμένοι για να υλοποιήσουν το διεκδικητικό πρόγραμμα της καμπάνιας του Σάντερς! Με άλλα λόγια, ούτε ίχνος από τους αφορισμούς και τις λοιπές κατάρες που συνοδεύουν συνήθως τις πολιτικές διαφοροποιήσεις και διασπάσεις της ελληνικής αριστεράς…
Σε τελική ανάλυση, τα διαδραματιζόμενα στο εσωτερικό του νέου βορειοαμερικανικού κινήματος μάς εισάγουν ήδη στο «αιώνιο» -και πάντα άλυτο- πρόβλημα της χειραφέτησης της αριστεράς και του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ από το Δημοκρατικό κόμμα. Μέσα ή έξω από αυτό; Ή με άλλα λόγια, είναι ή δεν είναι δυνατή η μεταρρύθμιση και μετατόπιση του Δημοκρατικού κόμματος στα αριστερά; Για τον Μπέρνι Σάντερς και πολλούς από τους στενότερους συνεργάτες, κυρίως τους συνδικαλιστές, η απάντηση είναι σαφής: Ναι, μπορούμε να μεταρρυθμίσουμε το Δημοκρατικό κόμμα σε ένα κόμμα των πλατιών λαϊκών και εργατικών μαζών, και η απόδειξη είναι ότι η πίεσή μας το οδήγησε ήδη να υιοθετήσει «το πιο αριστερό πρόγραμμα της ιστορίας του». Για όλους τους άλλους ισχύει όμως το ακριβώς αντίθετο και στόχος παραμένει εκείνος που όρισε ήδη πριν από 117 ολόκληρα χρόνια (!) ο πατέρας του αμερικανικού (επαναστατικού) σοσιαλισμού - και μέντορας του Μπέρνι Σάντερς - Eugene Debs: η δημιουργία του μαζικού και εντελώς ανεξάρτητου «Τρίτου κόμματος» των εργαζόμενων και των καταπιεσμένων!
Το προσωρινό μας συμπέρασμα είναι ότι όντως τώρα αρχίζουν στις ΗΠΑ τα σπουδαία και ότι καθήκον των απανταχού γης αριστερών είναι όχι απλώς να παρακολουθούν αλλά και να μετέχουν, να παρεμβαίνουν στις βορειοαμερικανικές διεργασίες. Εξάλλου, είτε πρόκειται για την αποτροπή της εφιαλτικής Διατλαντικής Συμφωνίας Εμπορίας, είτε για την απόκρουση της φασίζουσας απειλής που ενσαρκώνει ο Τραμπ, είτε για την αντίσταση στη πολεμική βαρβαρότητα που εγγυάται η προεδρία του διεφθαρμένου γερακιού που ονομάζεται Χίλαρι Κλίντον, είτε για την σωτηρία του πλανήτη και των κατοίκων του από την κλιματική καταστροφή, εκείνοι που καλούνται να βγάλουν το φίδι από την τρύπα περισσότερο από κάθε άλλο σε αυτό τον πλανήτη είναι εκείνοι και εκείνες που ζουν και αγωνίζονται στη καρδιά του ιμπεριαλιστικού τέρατος. Δηλαδή, το πρωτοφανές σε διαστάσεις ριζοσπαστικό κίνημα που ξεκίνησε και αναπτύχθηκε στηρίζοντας τον Μπέρνι Σάντερς, και που ωριμάζει τώρα μπαίνοντας στη δεύτερη, και τόσο καθοριστική, φάση της πολλά υποσχόμενης ύπαρξής του…
Πηγή tvxs.gr
