Η ομιλία της Προέδρου της Βουλής, Ζωής Κωνσταντοπούλου, κατά τη διάρκεια των εργασιών της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, σε καμία περίπτωση δεν αποτέλεσαν ευθεία βολή κατά της Κυβέρνησης, όπως παρουσιάζεται από μερίδα του Τύπου.

Η κα Κωνσταντοπούλου εξέφρασε, ως όφειλε, στο όργανο του κόμματος τη δική της ανάλυση, ενώ δεν παρέλειψε να εφοδιάσει με νέα διαπραγματευτικά «βέλη» την φαρέτρα της Κυβέρνησης.

«Όλοι οφείλουμε να έχουμε συναίσθηση της ιστορικότητας της στιγμής και της ιστορικότητας της ευθύνης. Η διαπραγμάτευση είναι ζήτημα δημοκρατίας και όχι οικονομίας. Η Κυβέρνηση, η οποία έχει ξεκινήσει να υλοποιεί το προεκλογικό της πρόγραμμα, εκβιάζεται από τους δανειστές με την ασφυξία του λαού και με την απειλή ότι θα έρθουν χειρότερα. Οφείλουμε ως κόμμα και ως κοινοβουλευτική ομάδα να στηρίξουμε την Κυβέρνηση στην υλοποίηση της λαϊκής εντολής. Ο λαός έκανε ξεκάθαρη επιλογή, να τελειώσουν τα μνημόνια της υποτέλειας-και πρέπει να θυμόμαστε ότι τα μνημόνια δεν είναι μνημόνια λιτότητας, αλλά και μνημόνια υποτέλειας. Για πρώτη φορά υπάρχει στη χώρα κυβέρνηση που δεν έχει σύγκρουση συμφερόντων στη διαπραγμάτευση. Και οφείλουμε αυτήν την κυβέρνηση να την ενισχύσουμε να πορευτεί με γνώμονα το δημόσιο και το λαϊκό συμφέρον. Για να γίνει αυτό πρέπει να μιλήσουμε με ειλικρίνεια και στο εσωτερικό μας και στην κοινωνία. Να πούμε την αλήθεια. Να μην υποτιμάμε την αποφασιστικότητα του λαού μας. Να μην υποτιμάμε τις δικές μας δυνάμεις. Να μην υποτιμάμε τη δύναμη της κοινωνικής αλληλεγγύης εντός κι εκτός Ελλάδας. Να μην υποτιμάμε τη δύναμη που έχει το αίτημα αποκατάστασης της δημοκρατίας.

Έχουμε εργαλεία για να παλέψουμε: Βεβαίως. Στη Βουλή έχουν δημιουργηθεί εργαλεία που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε:

1) Η Επιτροπή Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος, που πραγματοποιεί λογιστικό έλεγχο του χρέους. Και πρέπει να αξιοποιηθεί για να ζητηθεί άμεσα από την Κυβέρνηση αναστολή πληρωμών μέχρι την ολοκλήρωση του λογιστικού ελέγχου (σε περίπου 1 χρόνο).

2) Η Επιτροπή Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών, που την Τετάρτη καλεί την Επιτροπή του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, η οποία αποτιμά το ύψος της ελληνικής αξίωσης σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ. Η αξίωση αυτή πρέπει να ενεργοποιηθεί. Και θα πρέπει η Γερμανία να τεθεί προ της ηθικής και ιστορικής αναντιστοιχίας και ευθύνης της όταν, προωθώντας έναν νέο, οικονομικό ολοκληρωτισμό, μη ανεκτό ούτε στη γερμανική κοινωνία, αρνείται τη διαγραφή χρέους της οποίας η ίδια επωφελήθηκε το 1953, αλλά και επισπεύδει εκβιαστικά την αποπληρωμή του φερόμενου χρέους ενός λαού που δεν ευθύνεται για τη δημιουργία του όταν η ίδια αρνείται την αποπληρωμή της οφειλής της προς τον ίδιο λαό, οφειλής που συνδέεται με τα διεθνή εγκλήματα και τις θηριωδίες που οι ναζί και το Γ´ Ράιχ διέπραξαν κατά αυτού του λαού.

3) Η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, που ανέσυρε την υπόθεση της Siemens, επίσης αξίωσή μας ενεργή που συνδέεται με το μεγαλύτερο σκάνδαλο διαφθοράς και διαπλοκής. Αλλά κα την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ.

4) Η Εξεταστική Επιτροπή για τα μνημόνια.

Αυτές οι Επιτροπές δεν έγιναν γιατί κάποιος ή κάποια είχε μια καλή ιδέα, αλλά γιατί αποτελούν δικαιώματα του λαού και δικές μας δεσμεύσεις απέναντί του. Και, βέβαια, σε ό,τι αφορά τη Βουλή, έγιναν όλες σε πλήρη συνεννόηση με τον Πρωθυπουργό.

Και πρέπει η ύπαρξη και οι εργασίες τους να αξιοποιηθούν επ´ ωφελεία του λαού και της κοινωνίας.

Πρέπει να αναγνωρίζουμε τον συλλογικό εαυτό μας στις επιλογές μας. Να προστατεύσουμε τη συλλογική μας συνοχή, την σχέση μας με την κοινωνία και την συλλογική μας αξιοπιστία, την αξιοπιστία της Ριζοσπαστικής και Κινηματικής Αριστεράς. Έχουμε την ευθύνη να είμαστε πιστοί στις προεκλογικές μας δεσμεύσεις και να περιφρουρούμε τα ειδοποιά χαρακτηριστικά μας. Να δικαιώνουμε εκείνους που μας πίστεψαν και μας εμπιστεύθηκαν και όχι εκείνους που μας αμφισβήτησαν ή επωφελήθηκαν του μνημονίου ή συνέπραξαν με το μνημονιακό κατεστημένο.

Και μια λέξη για την ΕΡΤ, για να τελειώνουμε με τη σπέκουλα. Θεωρώ ότι η επιλογή Ταγματάρχη είναι μη υπερασπίσιμη και δεν ανταποκρίνεται στο νέο υπόδειγμα δημόσιας τηλεόρασης που θέλουμε να χτίσουμε.
Έχω ενημερώσει τον Πρωθυπουργό για αυτή μου τη θέση ήδη πριν ανακοινωθεί η επιλογή αυτή. Αυτό δεν με φέρνει σε καμμία αντιπαράθεση με τον Πρωθυπουργό ούτε με την Κυβέρνηση. Ο καθένας και η καθεμιά μας κρίνεται για τις επιλογές και για τη στάση του. Το σίγουρο είναι ότι στο μέλλον οφείλουμε συλλογικά να είμαστε πολύ προσεκτικοί για τις επιλογές των προσώπων τα οποία εμπιστευόμαστε και με τα οποία συμπράττουμε. Αυτό είναι συλλογική μας ευθύνη και οφείλουμε να την αναλάβουμε».

Ν.Κ.