Μπορείτε να ακούσετε τη συνέντευξη στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://www.plefsieleftherias.gr/

Ακολουθεί η Απομαγνητοφώνηση της Συνέντευξης της Ζωής Κωνσταντοπούλου στο Ράδιο Θεσσαλονίκη:

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Καλημέρα, κυρία Κωνσταντοπούλου. Καλά που φύγατε νωρίς από το πλοίο ΣΥΡΙΖΑ;

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ήταν συνειδητή απόφαση. Δεν έφυγα τυχαία. Ήταν και επιβεβλημένη συνειδησιακά απόφαση, όταν είδα να προδίδονται και να αντιστρέφονται όλα εκείνα τα οποία υποτίθεται ότι όλοι μαζί υπηρετούσαμε.

ΣΔ: Εσείς είστε δικηγόρος, η σχέση σας με τη Δικαιοσύνη είναι σχέση… πώς να την περιγράψω;

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ζωής.

ΣΔ: Ναι σωστά, ζωής. Σωστή παράθεση. Πώς βλέπετε την υπόθεση Παπαγγελόπουλου; Ξέρετε, μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, διότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόλαβε να βγει στην εξουσία και το πρώτο πράγμα που φαίνεται ότι έχτισε, είναι μία προσπάθεια να μπει ανάμεσα στη Δικαιοσύνη και στην Πολιτική ένας άνθρωπος ο οποίος θα μπορεί να χειρίζεται θέματα. Πώς το βλέπετε;  Ή είναι υπερβολές της αντιπολίτευσης όλα αυτά;

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Εγώ, κύριε Διαμαντόπουλε, είχα εκφράσει τις αντιρρήσεις μου για τον κύριο Παπαγγελόπουλο ήδη από το 2014, όταν ο κύριος Τσίπρας είχε συμφωνήσει με τον κύριο Σαμαρά, να ορίσουν τον κύριο Παπαγγελόπουλο, Πρόεδρο του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης και ήταν μία εξέλιξη την οποία απέτρεψα, θεωρώ, με την αντίδρασή μου. Στη συνέχεια, ο κύριος Τσίπρας, τον Μάιο του 2015, σε μία κρίσιμη στιγμή κατά την οποία κρίνονταν πολλά, διόρισε τον κύριο Παπαγγελόπουλο Υφυπουργό, τότε, Δικαιοσύνης, χωρίς να το ξέρει κανείς. Εγώ το πληροφορήθηκα ενώ ήμουν στις Βρυξέλλες για τα θέματα των προσφυγικών ροών, για να μιλήσω στο Ευρωκοινοβούλιο, και του εξέφρασα και πάλι αμέσως την αντίρρησή μου και μάλιστα γραπτώς τότε, είχαμε ανταλλάξει δηλαδή γραπτά μηνύματα για αυτό το θέμα που είχα αντιδράσει και πάλι. Η επιλογή Παπαγγελόπουλου, βεβαίως, είναι μία επιλογή που δείχνει ότι δεν υπάρχει προσήλωση σε αρχές και αξίες που έχουν να κάνουν με την ηθική ακεραιότητα, με την πολιτική εντιμότητα και με τη διαφάνεια στη λειτουργία της Διοίκησης. Τα έργα και οι ημέρες του κυρίου Παπαγγελόπουλου ήταν γνωστά προηγουμένως, ήταν γνωστός ο ρόλος του και στην υπόθεση της κατασκοπείας σε βάρος της χώρας και των υποκλοπών και της δολοφονίας Τσαλικίδη και στην υπόθεση των απαγωγών των Πακιστανών, θα θυμάστε όλες αυτές τις πολύκροτες υποθέσεις, που αφορούν και την Εθνική Ανεξαρτησία της χώρας, αφορούν την ακεραιότητα της χώρας, αφορούν την Κυριαρχία της χώρας. Η επιλογή, λοιπόν, αυτό το άτομο να οριστεί Υφυπουργός Δικαιοσύνης, ήταν μία επιλογή πάρα πολύ κακή. Από εκεί και πέρα, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι το ζήτημα με τις αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών δεν είναι απλώς «ζήτημα Παπαγγελόπουλου», ούτε είναι απλώς «ζήτημα Παππά». Είναι ζήτημα Τσίπρα,  είναι σκάνδαλο Τσίπρα και το γεγονός ότι ο κύριος Τσίπρας όχι απλώς δεν μιλάει και δεν διαχωρίζει τη θέση του, αλλά καλύπτει και συγκαλύπτει είναι απολύτως δηλωτικό του ποιος ήταν ο ρόλος του και τις κρίσιμες περιόδους.

ΣΔ: Κυρία Κωνσταντοπούλου, όταν είναι να διαχειριστείς Εθνικά Θέματα, θέματα κατασκοπείας και θέματα καλών φίλων που και αυτοί έχουν τα κατασκοπευτικά τους από τους Αμερικανούς, τους Ισραηλινούς και άλλους, αντιλαμβάνομαι ότι πρέπει να βάλεις σε έναν χώρο που είναι από το παρασκήνιο μέχρι το προσκήνιο, ανθρώπους οι οποίοι να κάνουν τις σκληρές δουλειές και τις δύσκολες, γιατί έχει η εξουσία και σκληρές και δύσκολες δουλειές. Οι αντίπαλοι πολλές φορές, και δεν εννοώ στο εσωτερικό, δουλεύουν με διαφορετικό τρόπο. Αυτό πώς μπορεί να το διαχειριστεί κάποιος ο οποίος λέει, ρε παιδί μου, εγώ θέλω να μπω με διαφάνεια, θέλω να έχω δημόσιο λόγο, δεν θέλω να κινούμαι  στο παρασκήνιο. Εννοώ ότι η υπόθεση της διαρροής στοιχείων από την ΚΥΠ, όχι ο κοριός, όχι ο Μιωνής, όχι η υπόθεση της Novartis και άλλα, είναι πολύ δύσκολες υποθέσεις. Τώρα, είναι γενική η ερώτησή μου, αλλά αναρωτιέμαι, πώς μπορεί να τα χειριστεί όλα αυτά. Λένε, ακούω μερικούς στην Αριστερά να λένε, ρε παιδιά, εμείς έχουμε να κάνουμε με τέρατα. Τώρα γιατί κολλάτε ας πούμε στο ότι βάλαμε τον Παπαγγελόπουλο  να καθαρίσει τον κόπρο του Αυγεία. 

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Θα σας πω την δική μου άποψη, η οποία είναι πολύ συγκεκριμένη. Το ποιά πολιτική ασκείς σε χαρακτηρίζει και δεν σε δικαιολογεί. Τι  εννοώ. Δεν ήταν καθόλου μονόδρομος για την Κυβέρνηση Τσίπρα να ακολουθήσει τις πεπατημένες πρακτικές των σκοτεινών παρασκηνίων στις οποίες αναφερθήκατε. Υπάρχει πάντοτε η επιλογή μιας άλλης πολιτικής. Εμείς έχουμε ως Πλεύση Ελευθερίας την θέση που κάποτε την διατύπωναν και άλλοι, εμείς την διατυπώνουμε όμως και την εννοούμε, της ανοιχτής Εξωτερικής Πολιτικής και, κυρίως, της ανοιχτής διπλωματίας. Δεν μπορεί τα Εθνικά Θέματα, επειδή με ρωτήσατε για αυτό το θέμα, και υπάρχει μία πληγή ανοιχτή στην εντελώς πρόσφατη ιστορία μας, αναφέρομαι, βεβαίως, την σύναψη της λεγόμενης Συμφωνίας των Πρεσπών, δεν μπορεί εθνικά θέματα να τα διαπραγματεύονται κάποιοι στο παρασκήνιο, με βρώμικους τρόπους. Δεν μπορεί γύρω από τα εθνικά θέματα να αναπτύσσονται συμφέροντα ενδοκυβερνητικά και εξωκυβερνητικά τα οποία έχουν και οικονομικό αντίκτυπο. Δεν μπορεί να παρακολουθούμε συναλλαγές σε επίπεδο Διεθνές και Εσωτερικό με τα Εθνικά μας Θέματα και, βεβαίως, σας θυμίζω, είμαι βέβαιη ότι δεν την έχετε ξεχάσει, ότι μία από τις πολύ σοβαρές αποκαλύψεις που είχαν γίνει στα τέλη του ‘18 και στις αρχές του ’19, ήταν ακριβώς η αποκάλυψη σε σχέση με τις συνθήκες υπό τις οποίες αφενός υπογράφτηκε η Συμφωνία των Πρεσπών, αφετέρου και ιδιαιτέρως «πείσθηκαν» βουλευτές και της Ελληνικής Βουλής και της  Βουλής της γείτονος χώρας να την υπερψηφίσουν, ενώ προηγουμένως είχανε εντελώς διαφορετική θέση και, βεβαίως, οι καταγγελίες περί εξαγοράς Βουλευτών ήτανε καταγγελίες οι οποίες διατυπώθηκαν και εντός του Υπουργικού Συμβουλίου. Είναι λοιπόν για εμάς και για εμένα προσωπικά, επιταγή Δημοκρατική να υπάρχει διαφάνεια. Δεν είναι καθόλου μονόδρομος το να έχεις κάποιον να σου κάνει τις βρώμικες δουλειές και, αντιθέτως, είναι κάτι το οποίο υπονομεύει την ανεξαρτησία της χώρας, γιατί εκτίθεται συνολικά η χώρα αν έχει βρώμικους κυβερνώντες και καθίσταται διαχειρίσιμη. Αντιθέτως, είναι επιταγή η Διαφάνεια, είναι επιταγή να δημοσιοποιηθούν επιτέλους όχι μόνον οι συνομιλίες με τον κύριο Μιωνή, αλλά και τα Πρακτικά των Υπουργικών Συμβουλίων και τα Πρακτικά του Υπουργικού Συμβουλίου εκείνου του φοβερού, όπου αντηλλάγησαν καταγγελίες, κατηγορίες και εκβιασμοί μεταξύ Καμμένου και Κοτζιά ενώπιον Τσίπρα και ενώπιον ολόκληρου του Υπουργικού Συμβουλίου και για το οποίο στη συνέχεια όλοι εποίησαν την νήσσαν.

ΣΔ: Μάλιστα. Θέλω να πάμε λίγο στο θέμα του Νομοσχεδίου που μπαίνει νομίζω σε λίγη ώρα στη Βουλή και αφορά τις συναθροίσεις. Άκουσα ότι έχετε σοβαρές αντιρρήσεις στη διαχείριση του θέματος και θέλω να μου πείτε δυο κουβέντες.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Θεωρώ, κύριε Διαμαντόπουλε, ότι είναι πολύ μεγάλο πλήγμα για τη Δημοκρατία το να ποινικοποιείται ένα Συνταγματικό Δικαίωμα, το δικαίωμα στη Διαμαρτυρία και τη Διαδήλωση. Έχω τεράστια αντίθεση και διαφωνία συνολικά  με την πολιτική που ασκεί η σημερινή Κυβέρνηση στο πεδίο της λεγόμενης Προστασίας του Πολίτη και της Δημόσιας Τάξης. Έχουμε περάσει με πολύ ξεκάθαρο τρόπο σε μία συνθήκη απρόκλητης καταστολής, τρομοκράτησης του πολίτη και περιστολής θεμελιωδών Συνταγματικών Δικαιωμάτων και Ελευθεριών. Το ότι ανέλαβε, μιας και μιλήσατε για εκείνους που κάνουν τη βρώμικη δουλειά, το ότι ανέλαβε αυτή τη βρώμικη δουλειά ο κύριος Χρυσοχοΐδης που την έχει ξανακάνει, δεν είναι βεβαίως απορίας άξιον. Από την άλλη όμως πλευρά, εν έτει 2020 να παρακολουθούμε μία Κυβέρνηση η οποία στοχοποιεί και ενοχοποιεί την κοινωνία, είναι κάτι πολύ δυσάρεστο. Βεβαίως, επειδή μου αρέσει να είμαι δίκαιη, περίπου ανάλογα έκαναν και οι προηγούμενοι, οι οποίοι τώρα προφασίζονται τους διαμαρτυρόμενους.

ΣΔ: Τώρα, κυρία Κωνσταντοπούλου, στο θέμα ας πούμε, υπάρχει μία αγορά, οι άνθρωποι της αγοράς, της ανοιχτής αγοράς που λένε, καλά τώρα εντάξει, ok μία διαδήλωση, μία διαμαρτυρία 50 ανθρώπων μπορεί να πάει από το πεζοδρόμιο. Γιατί θα πρέπει ντε και καλά να κλείσει το δρόμο. Αυτό το απλοϊκό πώς το απαντά κανείς; Γιατί πρέπει να κλείσει το δρόμο; Ας πάει από το πεζοδρόμιο εκεί που είναι να πάει, λέει κάποιος. Γιατί πρέπει η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη να είναι κλειστή τόσες πολλές μέρες το χρόνο λόγω διαμαρτυριών; Αφού είναι μικρές, μπορούν να είναι αποτελεσματικές και με διαφορετικό τρόπο.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Καταρχάς, το πνεύμα και η στόχευση του Νομοσχεδίου αυτού δεν είναι μία συγκοινωνιακή διαχείριση. Το πνεύμα και η στόχευση του Νομοσχεδίου αυτού είναι μία, ένας έλεγχος και μία αποτροπή των αντιδράσεων στις Κυβερνητικές πολιτικές. Και δεν πρέπει βέβαια οι πολίτες, δε νομίζω φυσικά ότι η πλειοψηφία των πολιτών πείθεται ότι εδώ έχουμε μία αντιπαράθεση μεταξύ εμπορικού κόσμου και διαμαρτυρόμενου κόσμου, άλλωστε καί ο εμπορικός κόσμος πλειστάκις συμμετέχει σε διαμαρτυρίες. Δεν είναι λοιπόν ένα ζήτημα που θα έπρεπε να διχάζει την κοινωνία, είναι ένα ζήτημα που πρέπει να ενώνει την κοινωνία η υπεράσπιση αυτού του θεμελιώδους δικαιώματος, η άσκηση του οποίου ιστορικά οδήγησε σε κατακτήσεις και στην προστασία συνολικά της κοινωνίας.

ΣΔ: Τώρα, βέβαια, είναι σε θεωρητικό επίπεδο οι πολλές συζητήσεις, αλλά λένε πολλοί ότι, η Δημοκρατία και  τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τα Δίκτυα, πλέον δίνουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να διαμαρτυρηθούν με διαφορετικό τρόπο, να οργανωθούν και μετά ενδέχεται να προκύψει και μία πορεία στο δρόμο,  αλλά από την άλλη μεριά, το συζητούσα προηγουμένως, είμαστε μερικοί οι οποίοι βλέπουμε ότι για κάτι πρέπει να διαμαρτυρηθούμε, θέλουμε να διαμαρτυρηθούμε. Συνεννοούμαστε στο Internet, στα μέσα και λέμε πάμε στο Λευκό Πύργο, ρε παιδιά, να κάνουμε μια παράσταση διαμαρτυρίας. Γιατί θα πρέπει να δηλώσω εγώ ποιος την οργανώνει, ποιος δεν την οργανώνει, να πάρω τηλέφωνο τον αστυνομικό, θα με ρωτήσει ποιος είσαι και αν είναι διαμαρτυρία, πώς να σας το πω, κάπως τη λέτε, αυθόρμητη, ας πούμε. Αυτό τώρα θα έχει κάποια δυσκολία, έχετε δίκιο σε αυτό και πολλές φορές αυτές οι μικρές αυθόρμητες είναι και πηγή ζωής για τη Δημοκρατία, αλλά από την άλλη μεριά δεν γίνεται με το παραμικρό να κλείνουν τα πάντα.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ:  Θα σας πω. Καταρχάς, δεν είμαστε σε μία κατάσταση που με το παραμικρό κλείνουν τα πάντα. Δηλαδή είναι άλλη η ιστορική συγκυρία. Όμως και αυτό το οποίο αναφέρετε, δηλαδή η διαδικασία, εντός εισαγωγικών, αδειοδότησης της διαμαρτυρίας ή της πορείας, είναι μία διαδικασία αστυνομικού κράτους και είναι και μία αντίληψη σε σχέση με τη διαμαρτυρία η οποία  δεν έχει σχέση με πάρα πολλές, αυθόρμητα, όπως είπατε, εκδηλούμενες διαμαρτυρίες. Οι αυθόρμητα εκδηλούμενες διαμαρτυρίες, βεβαίως, για μένα, είναι και οι  πιο γνήσιες και ένα τέτοιο εξαιρετικά ιστορικό συμβάν ήταν η περίοδος του 2011 και των διαμαρτυριών των Πλατειών και των Αγανακτισμένων, που οδήγησαν και σε μία συνολική ανάταση της κοινωνίας σε μία πάρα πολύ δύσκολη περίοδο που ήταν η πρώτη περίοδος της επιβολής των Μνημονίων. Εγώ θα είμαι πάντοτε με την πλευρά των Δικαιωμάτων, πάντοτε με την πλευρά των Ελευθεριών. Δεν απειλείται η Δημοκρατία από τους πολίτες που ασκούν τα δικαιώματά τους και διεκδικούν τις ελευθερίες τους. Η Δημοκρατία θωρακίζεται όταν οι πολίτες είναι ενεργοί, όταν είναι συνειδητοποιημένοι και όταν τα δικαιώματά τους τα ασκούν, τα διεκδικούν και τα γνωρίζουν.

ΣΔ: Οι μη οργανωμένες διαμαρτυρίες κινδυνεύουν από τις προβοκάτσιες, αυτούς που ενσωματώνονται και ανακατεύονται και δημιουργούν θέματα και ακυρώνουν βέβαια κάθε προσπάθεια, από τους μπαχαλάκηδες μέχρι τους  όποιους μπορείτε να φανταστείτε.

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ:  Ισχύει αυτό που λέτε και θα θυμίσω, μιας και έκανα αυτή την ιστορική αναφορά στο 2011, θα θυμίσω ότι ήταν αποκαλυπτική η βιντεοσκόπηση που είχε προβληθεί τότε, των καδρονοφόρων και κουκουλοφόρων, οι οποίοι φυγαδεύτηκαν μέσα από τη Βουλή από αστυνομικούς και φωτογραφήθηκαν και κινηματογραφήθηκαν. Ήταν ο λόγος για τον οποίο εγώ όταν έγινα Πρόεδρος της Βουλής είπα «την Βουλή θα φυλάσσει μόνον η Φρουρά της Βουλής, όπως προβλέπει το Σύνταγμα και απαγορεύεται να διέρχονται άλλες Αστυνομικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Ασφαλείας μέσα από τη Βουλή» όπως ήταν η τρέχουσα πρακτική προηγουμένως.

ΣΔ: Κυρία Κωνσταντοπούλου, θα κάνει εκλογές ο Μητσοτάκης σύντομα;  Να κάψει την απλή αναλογική; Τι λέτε;

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Αν κάνει κάτι τέτοιο θα είναι μία κίνηση πολιτικού τυχοδιωκτισμού και εκλογικής εξαργύρωσης της διαχείρισης που έκανε στην περίοδο της Πανδημίας. Θα είναι κάτι που θα αποκαλύψει έναν τυχοδιωκτισμό και μία ιδιοτέλεια. Δεν μπορώ να σας κάνω πρόγνωση, αλλά μπορώ να αξιολογήσω ότι θα είναι κάτι πολύ αρνητικό για τον ίδιο μακροπρόθεσμα.

ΣΔ: Στην περίοδο αυτή, καλύτερα Μητσοτάκης ή Τσίπρας;

Εγώ, κοιτάξτε, δεν είμαι των διλημμάτων τέτοιου τύπου, γιατί πιστεύω ότι οι άνθρωποι έχουν πάντοτε επιλογή και, άλλωστε, η Πλεύση Ελευθερίας αυτό ακριβώς σκοπεύει να καταδείξει, ότι υπάρχει πάντοτε άλλη επιλογή. Παρ’όλα αυτά, θα ήθελα να σας πω ότι θεωρώ πως το γεγονός ότι καταγράφεται δημοσκοπικά μία αν θέλετε αποδοχή της Κυβέρνησης και ούτω καθεξής, είναι έργο Τσίπρα. Είναι έργο Τσίπρα. Το πόσο αχρεία διακυβέρνηση βίωσε ο τόπος επί τεσσεράμισι χρόνια και τί σήμαινε αυτή η περίοδος και πόσο πολύ απηύδησε ο κόσμος από την υποκρισία, την προδοσία και τις διαρκείς παραβιάσεις των δικαιωμάτων του και τις αέναες κωλοτούμπες, καθρεφτίστηκε στο με πόση ζέση και ανοχή υποδέχθηκε την Κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η άποψή μου είναι ότι και η Κυβέρνηση αυτή, βεβαίως, ήδη έχει δώσει δείγματα πολύ αρνητικά σε συγκεκριμένα πεδία, όπως είναι τα ζητήματα τα κοινωνικά, όπως είναι τα ζητήματα των Δημοκρατικών Ελευθεριών και της καταστολής, όπως είναι τα ζητήματα του Περιβάλλοντος, όπως είναι τα ζητήματα της Δημόσιας Περιουσίας και πολλά άλλα, όπως είναι ακόμα και το θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών και θα δώσει ακόμη χειρότερα δείγματα.

Με ανακοίνωσή της η Πλεύση Ελευθερίας κάνει έναν απολογισμό των 10 ετών από την επιβολή του 1^ου Μνημονίου, και μιλά για τα διδάγματα του σήμερα, μετά την εμπειρία της Πανδημίας:

«Το 2020 δεν είναι 2010. Η λογική και η πρακτική των Μνημονίων δεν πρόκειται πια να βρει έδαφος στις συνειδήσεις των πολιτών, μετά την εμπειρία της Πανδημίας, που ξεσκέπασε πόσο κοινωνικά επιζήμιες είναι οι περικοπές στο κοινωνικό κράτος δικαίου και στις βασικές λειτουργίες του δημοσίου τομέα, για την εξυπηρέτηση των πολιτών και του κοινωνικού συνόλου.

Η στάση «δανειστή» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κανενός διεθνούς οργανισμού δεν μπορεί να γίνει ανεκτή, από κανέναν λαό και από καμμιά κυβέρνηση. Ούτε οι συνταγές καταστροφής κάποιων γραφειοκρατών τεχνοκρατών, που δεν έχουν σχέση ούτε με επιστήμη ούτε με γνώση ούτε με σχέδιο ούτε με νοιάξιμο για τον άνθρωπο και την κοινωνία.

Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είναι πεντακάθαρο ότι το χρέος που επιβλήθηκε παράνομα στη χώρα μας πρέπει να διαγραφεί κι ότι οι υποχρεώσεις που συνδέθηκαν με την αποπληρωμή του, πρέπει οριστικά να αποσυρθούν. Ένα μέρος των υποχρεώσεων αυτών ανεστάλη ήδη λόγω της Πανδημίας-κι αυτό αποτελεί μια ηχηρή ομολογία ότι ούτε ήταν επιβεβλημένη η θεσμοθέτησή τους ούτε είναι λογική η συνέχισή τους.

Μετά από την εμπειρία της Πανδημίας, είναι πιο επιτακτική από ποτέ μια εθνική πολιτική πλήρους αποδέσμευσης της χώρας μας από τα Μνημόνια, πλήρους ανάκτησης της εθνικής μας κυριαρχίας και επείγοντος σχεδιασμού της κοινωνικής ευημερίας, που είναι ο βασικός νομιμοποιητικός λόγος ύπαρξης τόσο των κρατών όσο και των διεθνών οργανισμών.»

Η Πλεύση Ελευθερίας για τα 10 χρόνια από την επιβολή του 1ου Μνημονίου και για το σήμερα

Πριν δέκα χρόνια κάποιοι αποφάσισαν να βάλουν τη χώρα μας ξανά στο γύψο.

Ενοχοποιώντας τον ελληνικό λαό και συκοφαντώντας τους έλληνες πολίτες, παρουσιάζοντάς τους ως τεμπέληδες, χαραμοφάηδες, που «ζούσαν πάνω απ’ τις δυνάμεις τους», επέβαλαν στους ώμους μας πολιτικές που κατέστρεψαν τη χώρα κι έφεραν δυστυχία στους ανθρώπους.

Οι κυβερνώντες, που διαβεβαίωναν τους πολίτες ότι «η οικονομία μας είναι ισχυρή», που παρότρυναν τον κόσμο να παίξει στο χρηματιστήριο τις οικονομίες του, που του έλεγαν να «μην ανησυχεί για τη διεθνή κρίση, γιατί οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν τοξικά ομόλογα» ανακοίνωσαν ξαφνικά ότι η χώρα είναι χρεοκοπημένη, ότι η οικονομία είναι τιτανικός κι ότι, για να σωθούμε, πρέπει να ξεπληρώσουμε το «Χρέος». Ένα χρέος για το οποίο κανείς υπεύθυνος δεν είχε ποτέ μιλήσει και που η κοινωνία δεν ενημερώθηκε πώς και από ποιον είχε δημιουργηθεί. Με μια φωνή, κυβερνώντες και διεθνείς εταίροι τους, με τη βοήθεια ελεγχόμενων εκπομπών και δημοσιευμάτων, επαναλάμβαναν ότι το «Χρέος» το δημιούργησαν οι πολίτες. Οι φαύλοι κυβερνώντες χωρίς ντροπή είπαν «μαζί τα φάγαμε». Και με μια φωνή, που επαναλαμβανόταν και πολλαπλασιαζόταν, είπαν ότι «για να σωθούμε, πρέπει να κάνετε θυσίες», εννοώντας «για να μην πληρώσουμε εμείς, θα σας θυσιάσουμε».

Οι διεθνείς οργανισμοί ανέλαβαν να υπαγορεύσουν «πώς θα σωθούμε» και να υποδείξουν «μεταρρυθμίσεις», στην πραγματικότητα επιβεβλημένες πολιτικές, συνδεδεμένες με «δάνεια», που δόθηκαν στη χώρα για να ξεπληρώσει «χρέη» προς τους ίδιους. Χρέη, που έχει πια αποδειχθεί ότι δεν ήταν νόμιμα και δεν αφορούσαν χρήματα που ξοδεύτηκαν από τους πολίτες ή για τους πολίτες, αλλά ήταν σε μεγάλο βαθμό συνδεδεμένα με διαφθορά και διαπλοκή. Και δάνεια, που έχει αποδειχθεί ότι δεν πέρασαν καν από το δημόσιο ταμείο. Αυτές τις επιβεβλημένες πολιτικές τις βάφτισαν «Μνημόνια» και «μνημονιακές υποχρεώσεις» της χώρας. Που έπρεπε να υλοποιούνται από τις κυβερνήσεις εντός προθεσμίας, για να καταβάλλεται κάθε επόμενη δόση δανείου, που θα επέτρεπε την πληρωμή των δανειστών και θα απέτρεπε την χρεοκοπία. Στη διεθνή ορολογία μάλιστα, ονόμασαν με θράσος τα μνημόνια «σχέδια διάσωσης».

Σε εφαρμογή των μνημονίων, οι δομές της αποκεντρωμένης διοίκησης έκλεισαν, για «εξοικονόμηση». Η ελληνική Περιφέρεια έμεινε χωρίς νοσοκομεία, δικαστήρια, υποθηκοφυλακεία, εφορίες και ένα σωρό άλλες υπηρεσίες. Ο κόσμος της περιφέρειας έπρεπε ξαφνικά να διανύσει δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιόμετρα για να αποκτήσει πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες και δομές. Η δημόσια υγεία αποδεκατίστηκε, με κλείσιμο δομών, απολύσεις προσωπικού και περικοπές μισθών. Η παιδεία υποβαθμίστηκε σοβαρά: έλλειψη βιβλίων, μαθήματα με φωτοτυπίες, σχολεία χωρίς θέρμανση, σχολεία χωρίς δασκάλους, παιδιά να λιποθυμούν στην τάξη απ’ την πείνα. Η δικαιοσύνη υπονομεύθηκε κι έγινε πανάκριβη κι απροσπέλαστη για τους απλούς πολίτες. Η αδικία κι η αρνησιδικία βασίλεψαν κι εξακολουθούν να βασιλεύουν. Οι δίκες για υποθέσεις διαφθοράς δεν έγιναν ποτέ ή έγιναν με καθυστέρηση δεκαετιών και οδήγησαν σε αποφάσεις προκλητικές. Η πολιτική προστασία αποψιλώθηκε: φτάσαμε να μην υπάρχουν τα απαιτούμενα αξιόμαχα ελικόπτερα και καναντέρ για την κατάσβεση πυρκαγιών, την ώρα που οι πυροσβέστες έδιναν μάχη με τις φλόγες με στολές και μέσα προστασίας 10ετίας. Η κοινωνική ασφάλιση διαλύθηκε και έμειναν ακάλυπτοι στη δύση του βίου τους άνθρωποι που είχαν ιδρώσει και ματώσει δουλεύοντας στη ζωή τους. Η ανεργία εκτινάχθηκε, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις έκλεισαν, το βιοτικό επίπεδο καταποντίστηκε, η φτώχια εξαπλώθηκε. Το πετρέλαιο θέρμανσης έγινε είδος πολυτελείας, οι άνθρωποι άρχισαν να καίνε ό,τι έβρισκαν για να ζεσταθούν, με αυτοσχέδια τζάκια και μαγκάλια. Πολλοί συνάνθρωποί μας χάθηκαν, από αναθυμιάσεις και πυρκαγιές. Άνθρωποι έδωσαν τέλος στη ζωή τους από απελπισία. Ο πολίτης έγινε εχθρός, που το «κράτος» τον κυνήγησε ανελέητα: κόψιμο ρεύματος, κόψιμο νερού, κατασχέσεις και πλειστηριασμοί, ακόμη και της πρώτης κατοικίας, έγιναν καθημερινότητα. Την ίδια ώρα, ο κοινός μας πλούτος, αεροδρόμια, λιμάνια, αιγιαλοί, παραλίες, δημόσιες επιχειρήσεις νερού, ρεύματος, φυσικού αερίου και δημόσιοι οργανισμοί, κερδοφόροι και στρατηγικής σημασίας, δημόσια κτίρια και στοιχεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, βγήκαν στο σφυρί και κατέληξαν, αντί πινακίου φακής, στα χέρια αετονύχηδων, κολλητών και διαπλεκόμενων. Οι τράπεζες αιμοδοτήθηκαν με εκατοντάδες δις από ένα τσουνάμι φορολόγησης των πολιτών και περικοπών και οι διοικήσεις τους δεν καθαιρέθηκαν ούτε δικάστηκαν.

Η δημοκρατική και κοινοβουλευτική λειτουργία αφαιρέθηκε και απαγορεύτηκε η ψήφιση νόμων που δεν είχαν εγκριθεί από τους δανειστές.

Σήμερα, δέκα χρόνια μετά, ο λαός μας απέδειξε, με τον πιο περήφανο και περίτρανο τρόπο, το μεγαλείο του, με μια υποδειγματική κοινωνική συμπεριφορά για να σωθούν ανθρώπινες ζωές. Και κατάφερε να ματαιώσει μια προδιαγεγραμμένη τραγωδία. Απέδειξε πόσο χυδαία συκοφαντήθηκε, μόνο και μόνο για να υποχρεωθεί να πληρώσει τα σπασμένα των φαύλων πολιτικών και κυβερνήσεων.

Σήμερα, δέκα χρόνια μετά, μετά το #μένουμε_σπίτι

και την ανάδειξη της στέγης ως πρωταρχικού μέσου προστασίας από την Πανδημία, ποιος θα τολμήσει να πει ότι «το υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα είναι πρόβλημα» κι ότι «οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας είναι επιτρεπτοί»;

Σήμερα, δέκα χρόνια μετά, η Ευρωπαϊκή Ένωση, που έπαιξε κυρίαρχο ρόλο στην καταδυνάστευση του πληθυσμού, όπως και άλλων ευρωπαϊκών λαών, υπαγορεύοντας, μεταξύ άλλων, στους πρόθυμους κυβερνώντες την δραματική περικοπή των δαπανών για την υγεία και προκαλώντας κοινωνική καταστροφή εξακολουθεί να συμπεριφέρεται ως δανειστής. Εξακολουθεί να μην αναλαμβάνει την ευθύνη που της αναλογεί. Και επιχειρεί να συμπεριφερθεί προς τους ευρωπαϊκούς λαούς συνολικά και πάλι με την λογική των Μνημονίων. Μόνο που αυτή τη φορά είναι πια ξεκάθαρο ότι δεν φταίνε οι λαοί και οι πολίτες. Καμμία συντονισμένη προπαγάνδα δεν μπορεί να ενοχοποιήσει τους λαούς και τους πολίτες για την Πανδημία, ούτε και για τις τεράστιες ελλείψεις των συστημάτων υγείας, που αποδείχθηκε ότι στο σύνολό τους είχαν αφεθεί εντελώς απροετοίμαστα να αντιμετωπίσουν την υπαρκτή πιθανότητα μιας πανδημίας.

Πριν 10 χρόνια, στο δίλημμα «ανθρώπινη ζωή ή οικονομία», κάποιοι απάντησαν κυνικά «οικονομία», αδιαφορώντας για τις ανθρώπινες ζωές. Και αγνοώντας βέβαια το βασικό: ότι δεν υπάρχει οικονομία χωρίς την κοινωνία και τους ανθρώπους.

Τους τελευταίους μήνες, υπήρξαν κυβερνήσεις που απάντησαν με τον ίδιο τρόπο, με τραγικά αποτελέσματα για τους λαούς τους.

Το 2020 δεν είναι 2010.

Η λογική και η πρακτική των Μνημονίων δεν πρόκειται πια να βρει έδαφος στις συνειδήσεις των πολιτών, μετά την εμπειρία της Πανδημίας, που ξεσκέπασε πόσο κοινωνικά επιζήμιες είναι οι περικοπές στο κοινωνικό κράτος δικαίου και στις βασικές λειτουργίες του δημοσίου τομέα, για την εξυπηρέτηση των πολιτών και του κοινωνικού συνόλου.

Η στάση «δανειστή» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κανενός διεθνούς οργανισμού δεν μπορεί να γίνει ανεκτή, από κανέναν λαό και από καμμιά κυβέρνηση. Ούτε οι συνταγές καταστροφής κάποιων γραφειοκρατών τεχνοκρατών, που δεν έχουν σχέση ούτε με επιστήμη ούτε με γνώση ούτε με σχέδιο ούτε με νοιάξιμο για τον άνθρωπο και την κοινωνία.

Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είναι πεντακάθαρο ότι το χρέος που επιβλήθηκε παράνομα στη χώρα μας πρέπει να διαγραφεί κι ότι οι υποχρεώσεις που συνδέθηκαν με την αποπληρωμή του, πρέπει οριστικά να αποσυρθούν. Ένα μέρος των υποχρεώσεων αυτών ανεστάλη ήδη λόγω της Πανδημίας-κι αυτό αποτελεί μια ηχηρή ομολογία ότι ούτε ήταν επιβεβλημένη η θεσμοθέτησή τους ούτε είναι λογική η συνέχισή τους.

Μετά από την εμπειρία της Πανδημίας, είναι πιο επιτακτική από ποτέ μια εθνική πολιτική πλήρους αποδέσμευσης της χώρας μας από τα Μνημόνια, πλήρους ανάκτησης της εθνικής μας κυριαρχίας και επείγοντος σχεδιασμού της κοινωνικής ευημερίας, που είναι ο βασικός νομιμοποιητικός λόγος ύπαρξης τόσο των κρατών όσο και των διεθνών οργανισμών.

Θέμα: Με την παράδοση 2 ακόμη κλινών ΜΕΘ, ολοκληρώθηκε χθες η δωρεά της Πλεύσης Ελευθερίας προς το Νοσοκομείο «Παμμακάριστος»

Χθες Τετάρτη 29/4/20 η Ζωή Κωνσταντοπούλου παρέδωσε 2 ακόμη κλίνες ΜΕΘ/ΜΑΦ, ως το δεύτερο τμήμα της δωρεάς της Πλεύσης Ελευθερίας προς το Γ.Ν. Παμμακάριστος, που παραμένει Νοσοκομείο Αναφοράς για τον Κορονοϊό. Ευχαριστώντας τη για τη δωρεά, οι εργαζόμενοι και η διοίκηση του Νοσοκομείου προσέφεραν στην κα Κωνσταντοπούλου 6 μάσκες προστασίας που κατασκευάστηκαν στο ίδιο το Νοσοκομείο.

Στην επιστολή ενημέρωσης που απηύθυνε προς τον Υπουργό Υγείας Βασίλη Κικίλια, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, μεταξύ άλλων, αναφέρει:

«Κατά τις 2 επισκέψεις μου στο Νοσοκομείο, στις 16/4/2020 και σήμερα, διαπίστωσα το υψηλό φρόνημα, την διάθεση προσφοράς στο συνάνθρωπο και την ευσυνειδησία του προσωπικού και της Διοίκησης, που καλούνται να ανταποκριθούν σε αυτό το τόσο δύσκολο έργο. Χρήζουν και αξίζουν κάθε απαιτούμενης ενίσχυσης από την Πολιτεία.»

Υπενθυμίζεται ότι, η Πλεύση Ελευθερίας, με πρόταση της Επικεφαλής της, αποφάσισε να παραχωρήσει ως ελάχιστη συμβολή της στον αγώνα εναντίον της Πανδημίας, την πλήρη κρατική χρηματοδότηση 3 μηνών που έλαβε το κόμμα. Στο πλαίσιο της υλοποίησης της απόφασης αυτής και κατόπιν επικοινωνίας με τις αντίστοιχες δομές υγείας και στήριξης συμπολιτών μας, μέσα από τις οποίες μας γνωστοποιήθηκαν υπάρχουσες ανάγκες, προχωρήσαμε ήδη στις ακόλουθες δωρεές:

1.     Δωρεά προς το Νοσοκομείο Παμμακάριστος 3 κλινών ΜΕΘ/ΜΑΘ και δύο κλιβάνων

2.     Δωρεά προς το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού (ΜΚΙΕ) φαρμάκων σε έλλειψη, για την κάλυψη συνανθρώπων μας που δεν καλύπτονται από το σύστημα υγείας

3.     Προσφορά με τη μορφή επιχορήγησης προς το Ταμείο Αλληλοβοήθειας Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΤΑΣΕΗ) χρηματικού ποσού 2.000€ για τη στήριξη άπορων και ηλικιωμένων καλλιτεχνών, που δεν υποστηρίζονται από το Κράτος

Η Πλεύση Ελευθερίας σχεδιάζει ήδη και άλλες ενέργειες στην κατεύθυνση της στήριξης του Εθνικού Συστήματος Υγείας και της κοινωνίας στη μάχη κατά της Πανδημίας, εκπληρώνοντας τη δέσμευσή της να παραχωρήσει την πλήρη κρατική ενίσχυση του κόμματος 3 μηνών, στη μάχη για την καταπολέμηση του Κορονοϊού.

Όπως έχουμε πει, θεωρούμε τη συμβολή μας αυτονόητο κοινωνικό καθήκον, συστράτευσης και αλληλεγγύης και είναι χαρά και τιμή μας να συμβάλλουμε με τις μικρές μας δυνάμεις σε αυτόν τον αγώνα.

Στις 4 Απριλίου 2015 η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ως Πρόεδρος της Βουλής, ίδρυσε την Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους.

5 χρόνια μετά (4/4/2020), με ανάρτησή της, υπενθύμισε το έργο της Επιτροπής, αλλά και πόσο επίκαιρο είναι σήμερα, συνοδεύοντας την ανάρτησή της με το βίντεο της ομιλίας της στην εναρκτήρια συνεδρίαση της Επιτροπής.

Το κείμενο της ανάρτησης της Ζωής Κωνσταντοπούλου:

«Σαν σήμερα πριν 5 χρόνια ίδρυσα, ως Πρόεδρος της Βουλής, την Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους.

Μολονότι το έργο της διακόπηκε βίαια, η παρακαταθήκη και τα πορίσματά της αποτελούν πολύτιμο κεκτημένο του Ελληνικού λαού.

Καθώς σήμερα οι δημοσιονομικοί κανόνες κάμπτονται και καταργούνται χάριν του υπέρτερου κοινωνικού συμφέροντος, αποδεικνύεται ότι όσα μας παρουσίαζαν ως πρακτικά αδύνατα είναι απολύτως πραγματοποιήσιμα...

Ας το θυμόμαστε.

Με βάση τα κεκτημένα του χθες και τις εμπειρίες του σήμερα, μπορούμε και πρέπει να διεκδικήσουμε το δίκαιο του λαού μας. Που αυτές τις μέρες, με το παράδειγμά του, καταρρίπτει τα στερεότυπα που βολικά προβάλλονταν για τη δικαιολόγηση της επιβολής του παράνομου χρέους.

ΖΚ»

Δείτε εδώ την ανάρτηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου στο Facebook:

https://www.facebook.com/1489639131352219/posts/2502813550034767/

Εδώ, η ομιλία της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην εναρκτήρια συνεδρίαση της Επιτροπής του Ελληνικού Κοινοβουλίου για τα αληθινά αίτια και τις γενεσιουργούς αιτίες της δημιουργίας και της διόγκωσης του Δημοσίου Χρέους (Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους): https://www.freedomtv.gr/video.php?v=1171

Αθήνα, 13/2/2020

Η ομιλία της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην Γενική Συνέλευση της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών το Σάββατο 8/2/2020 και η αποκάλυψη της οργανωμένης παρασιώπησης των καταγγελιών σε βάρος της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου προσκλήθηκε το Σάββατο 8/2/2020 στην Ετήσια Γενική Συνέλευση της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, προκειμένου να απευθύνει, όπως κάθε χρόνο, χαιρετισμό-ομιλία. Φέτος, μόλις αναφέρθηκε στην επόμενη Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Αικατερίνης Σακελλαροπούλου, (που εκλέχθηκε ενόσω υπηρετούσε ως εν ενεργεία Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας), της ζητήθηκε επίμονα από την Πρόεδρο της Ενώσεως «να μην αναφερθεί στην κα Σακελλαροπούλου», να «γράψει ένα άρθρο» και να «αναφερθεί  σε άλλα θέματα». Ταυτόχρονα της δηλώθηκε ότι «υπήρξαν φωνές που ζήτησαν να μην προσκληθείτε, ειδικά φέτος», γεγονός που αποκαλύπτει το σιωπητήριο που επιβάλλεται σε σχέση με τα έργα και τις ημέρες της κας Σακελλαροπούλου και τις στοιχειοθετημένες καταγγελίες της Ζωής Κωνσταντοπούλου εναντίον της, για κατάχρηση εξουσίας και κακοδικία, προς εξυπηρέτηση της Κυβέρνησης Μητσοτάκη στην υπόθεση Βίννικ.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου δημοσιοποίησε το πλήρες κείμενο και το βίντεο τις ομιλίας της, με το εξής σχόλιο:

«Ολόκληρη η ομιλία μου το Σάββατο στην Γενική Συνέλευση της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, με τις παρεμβάσεις της Προέδρου της Ένωσης Α. Λαϊνιώτη και του μέλους του Δ.Σ. Π. Δανιά και με πλήρη απομαγνητοφώνηση.
Στην κρίση και στη διάθεση κάθε πολίτη που έχει αντίληψη, κάθε δικαστή που έχει συνείδηση και όποιου δημοσιογράφου δεν συμμορφώνεται στο σιωπητήριο για την επόμενη Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Ζωή Κωνσταντοπούλου»

Ακολουθεί η Απομαγνητοφώνηση

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Καλημέρα σας.

Είναι χαρά μου να βρίσκομαι στην Τακτική Γενική Συνέλευση της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών.

Μιλήσατε,  κυρία Πρόεδρε, για την Ένωση Διοικητικών Δικαστών και την ιστορική της διαδρομή, τη σύνδεσή της με το αίτημα για την Ανεξαρτησία των Διοικητικών Δικαστών. Και θεωρώ ότι αυτό το ζήτημα και το ζητούμενο, της Ανεξαρτησίας, είναι κομβικό, είναι ανεπίλυτο, είναι μία ανοιχτή πληγή στην σύγχρονη Ελλάδα.

Πρέπει να σας ενημερώσω ότι το 2017 εκδόθηκε μία απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών, η οποία απέρριψε την αίτηση πολιτών, μεταξύ των οποίων ήμουν και εγώ, για τη δημιουργία ενός Σωματείου με την επωνυμία "Δικαιοσύνη για Όλους",  που μεταξύ των σκοπών του είχε την υπεράσπιση της Ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, τη μάχη κατά της διαφθοράς και της διαπλοκής και την υποστήριξη της Ανεξάρτητης Δικαστικής Λειτουργίας. Έκρινε η απόφαση αυτή του Ειρηνοδικείου Αθηνών, ότι ένα Σωματείο που έχει αυτούς τους σκοπούς, δηλαδή την υποστήριξη της Ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, είναι ένα Σωματείο το οποίο… «παρεμβαίνει στις κρατικές υποθέσεις»! Και αν αυτό σας φαίνεται εξωφρενικό και προκλητικό, ίσως τελικά να αποδεικνύεται ειλικρινές…

Εγώ θα μιλήσω, λοιπόν, σήμερα για την Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και γι' αυτό που ανέφερα πριν από ένα χρόνο σε αυτήν εδώ την αίθουσα: την ανάγκη του υποδείγματος. Γιατί η Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης δεν μπορεί να εξασφαλισθεί ούτε με θεσμικές εγγυήσεις, ούτε με λεκτικές, ακόμα και συνταγματικές, διακηρύξεις: εναπόκειται κυρίως στο φρόνημα των δικαστικών λειτουργών και σε μία βασική ικανότητα, την ικανότητα αντίστασης. Αντίστασης στις πιέσεις, αντίστασης σε κάθε είδους δέλεαρ, αντίστασης σε εκείνους -και δεν είναι λίγοι- που θέλουν να χειραγωγήσουν, να ποδηγετήσουν ή και να ελέγξουν πλήρως, τη Δικαιοσύνη.

Αναφέρατε μεταξύ των λόγων που μπορεί να οδηγήσουν έναν Δικαστή να υποχωρήσει στις πιέσεις τον φόβο και την αδυναμία.

Θα αναφέρω κι έναν τρίτο λόγο, που είναι η προσδοκία. Η προσδοκία ανταλλάγματος από τις εξουσίες που πιέζουν. Και για αυτήν την προσδοκία, και πιστεύοντας πάντοτε σε αυτούς τους Δικαστές που αντιστέκονται - και υπάρχουν- θα ήθελα να μιλήσω για αυτό που αυτήν τη στιγμή επιχειρείται να συγκροτηθεί ως υπόδειγμα, και μάλιστα στο κορυφαίο πολιτειακό επίπεδο: το υπόδειγμα του δικαστή που δεν αντιστέκεται, που εξυπηρετεί, που είναι ο εκλεκτός της κάθε κυβερνητικής εξουσίας και που αυτήν του την υπηρεσία την αμείβεται με πολιτειακή προαγωγή.

Θα μιλήσω ασφαλώς για την εκλεγείσα στην θέση της επόμενης Προέδρου της Δημοκρατίας, εν ενεργεία Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, η περίπτωση της οποίας...

Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Παρακαλώ, κυρία Πρόεδρε...

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ναι, παρακαλώ...

Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Σήμερα σας καλέσαμε με τον θεσμικό σας ρόλο, επειδή είστε πρώην Πρόεδρος της Βουλής, και παρίστασθε σε μία Γενική Συνέλευση Διοικητικών Δικαστών. Θα ήθελα να κρατήσουμε το επίπεδο εκεί που πρέπει, εν απουσία της πρώην Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας και της επόμενης Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, δεν μπορώ να σας επιτρέψω να συνεχίσετε, διότι δεν μπορεί να υπερασπισθεί τον εαυτό της, είναι απούσα.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κυρία Πρόεδρε...

Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Θα σας παρακαλέσω πάρα πολύ εάν θέλετε να κάνετε κάποιο άρθρο, το οποίο θα δημοσιευθεί στην εφημερίδα μας, στο ΒΗΜΑ των Διοικητικών Δικαστών, και θα μπορεί ίδια θέση και πρόσβαση στο ΒΗΜΑ να έχει ο οποιοσδήποτε Έλληνας πολίτης, ακόμα και ο Αρχηγός του Κράτους, θα το δεχθούμε. Αλλά εδώ, εν απουσία της κυρίας Σακελλαροπούλου, θα σας παρακαλέσω πάρα πολύ.

Κι επιπλέον είναι και κάτι άλλο. Μιλάμε για τελείως πρόσφατα γεγονότα, πολύ ζεστά, πολύ φρέσκα. Το τι έχει συμβεί και το τι πράγματι μπορεί να συμβαίνει, γιατί ξέρουμε και τις δικές σας δηλώσεις, θα το αποκαλύψει το μέλλον.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κυρία Πρόεδρε...

Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Σας παρακαλώ θερμά, κυρία Πρόεδρε.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κυρία Πρόεδρε, θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ σε εκείνα τα οποία θεσμικά οφείλω να αναφέρω και, βεβαίως, επειδή κάνατε μια αναφορά στο επίπεδο, έχω πάντοτε, θεωρώ, δώσει ένα δείγμα γραφής που δεν επιτρέπει μία, έστω και υπόνοια, ότι υπάρχει ζήτημα «επιπέδου» των αναφορών.

Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Όχι, δεν είπα αυτό, με συγχωρείτε πάρα πολύ, με συγχωρείτε πάρα πολύ, σας τιμώ και σας σέβομαι και γι' αυτό σας καλέσαμε, παρότι υπήρξαν διαφορετικές φωνές να μην κληθείτε, ειδικά φέτος. Θα σας παρακαλέσω πάρα πολύ για άλλη μια φορά, κυρία Πρόεδρε, θερμά σας παρακαλώ και προσωπικώς, σέβομαι όλα αυτά που μπορεί να πιστεύετε, αλλά δεν θα ήθελα ο χώρος αυτός να γίνει χώρος αντιπαράθεσης για κάποια υπόθεση εν πάση περιπτώσει που δεν ξέρουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι τι έχει συμβεί, τι γράφει ο φάκελος και λοιπά, σας παρακαλώ, κατόπιν τούτου θερμά, να αναφερθείτε σε άλλα θέματα, όχι στο θέμα αυτό που αφορά την Πρόεδρο.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κυρία Πρόεδρε, έχω λάβει τον λόγο στην Αίθουσα του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, στην Γενική Συνέλευση της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, και δεν θα ήθελα να πιστέψω ότι αυτήν τη στιγμή μου ασκείται, πριν καν τοποθετηθώ, μόνο στο άκουσμα του ονόματος της κυρίας Σακελλαροπούλου, μού ασκείται λογοκρισία.

Το γεγονός δε ότι αναφέρατε ότι υπήρξαν «φωνές που ζήτησαν να μην προσκληθώ, ειδικά φέτος», διότι αυτό προκαλεί αντίδραση, προφανώς στην Κυβέρνηση και στην κυρία Σακελλαροπούλου, θα μου επιτρέψετε να πω ότι είναι κάτι καθόλου, μα καθόλου,  τιμητικό για όποιους άρθρωσαν αυτές τις φωνές, αλλά και για όσους θεωρούν ότι η μη συμμόρφωση σε μία τέτοια υπόδειξη αποτελεί κάποιου είδους χάρη προς εμένα.

Εάν η πρόθεσή σας είναι να μη μού επιτρέψετε να κάνω τις θεσμικές παρατηρήσεις, που θεωρώ ότι πρέπει να γίνουν, διότι όταν εν ενεργεία Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας ανακοινώνεται ως επόμενη Πρόεδρος της Δημοκρατίας, προεδρεύει παρ’ όλα αυτά σε μείζονες υποθέσεις, ενώ γνωρίζει ότι θα προταθεί ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εξασφαλίζει το επιθυμητό για την Κυβέρνηση αποτέλεσμα και αμείβεται γι' αυτό με την ανακοίνωση του ονόματός της, και μετά την ανακοίνωση του ονόματός της παραμένει στη θέση της, δεν παραιτείται αμέσως, ασκεί επιρροή, παραμένει στο Συμβούλιο της Επικρατείας, όπου και απαιτεί να της γίνει η ανακοίνωση του εκτελεστικού ρόλου τον οποίο αναλαμβάνει, μέσα στο Μέγαρο του Συμβουλίου της Επικρατείας,  αυτό κατά την άποψή μου είναι ένα γεγονός μείζονος θεσμικής εκτροπής, μείζονος θεσμικής εκτροπής, αδιανόητης, που αν έχει φτάσει στο σημείο να τα σκιάζει όλα, και να τα φοβερίζει, και να μην επιτρέπεται να στηλιτευθεί στη Γενική Συνέλευση της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, τότε τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα απ' ό,τι διαπιστώνεται ήδη ότι  είναι.

Εγώ, λοιπόν, όπως κάνω πάντοτε, δεν έτυχε να με διακόψετε ούτε όταν καταφέρθηκα εναντίον των εν ενεργεία Υπουργών Δικαιοσύνης σε προηγούμενες Συνελεύσεις, εναντίον παρεμβάσεων στη Δικαιοσύνη σε προηγούμενες Συνελεύσεις, εναντίον παρακρατικών πιέσεων σε δικαστικούς λειτουργούς σε προηγούμενες Συνελεύσεις, αξιώνω, κυρία Πρόεδρε, να μην με διακόψετε...

Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Σας παρακαλώ, κυρία Πρόεδρε, σας παρακαλώ θερμά, είναι ύψιστο το θέμα, είναι τελείως διαφορετικό το να στραφείτε κατά της πολιτικής εξουσίας, που μπορεί κάπου να υπάρχει κάποιος λόγος, εδώ μιλάμε για μία συγκεκριμένη υπόθεση...

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι, δε μιλάμε για μία συγκεκριμένη υπόθεση...

Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Μα είπατε τώρα... με συγχωρείτε δεν μπορώ να συνεχίσω...  κυρία Πρόεδρε, μιλάμε για μία συγκεκριμένη υπόθεση, που κανείς από τους παρόντες ή τουλάχιστον... δεν ξέρω, νομίζω κανείς απ' τους παρόντες δεν γνωρίζει τον φάκελο, εκτός του κυρίου Ράντου, που θα ήταν στην έδρα, δεν ξέρω... λοιπόν, και απουσιάζει αυτήν τη στιγμή η κυρία Σακελλαροπούλου. Αυτό δεν σας αρκεί, ότι δεν μπορεί να υπάρξει αντίλογος;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι βέβαια.

Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Ε, μα δεν είναι δυνατόν να μονολογείτε, και να μη δέχεστε αντίλογο...

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κυρία Πρόεδρε...

Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Μα όχι, αυτό δεν μπορώ να το δεχτώ...

Ζωή Κωνσταντοπούλου:...με συγχωρείτε, αλλά από το βήμα αυτό εγώ θεωρώ ότι έχω το δικαίωμα να απευθυνθώ στους συναδέλφους σας που απαρτίζουν τη Γενική Συνέλευση και να αναφέρω κάποια μείζονα ζητήματα, τα οποία αφορούν τη Δημοκρατία και τη δικαστική λειτουργία. Η δε διακοπή την οποία υπέστην συνέβη μόλις αναφέρθηκα στο όνομα της κυρίας Σακελλαροπούλου και σε καμία υπόθεση. Στο όνομα της κυρίας Σακελλαροπούλου…

Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Μα την είπατε την υπόθεση...

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι βεβαίως, όχι βεβαίως, όχι βεβαίως, δεν πρόλαβα να την πω, που αποτελεί και απόδειξη, του ποιου είδους είναι πλέον οι πιέσεις.

Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Μα σας παρακαλούμε, μας προσβάλλετε κι εμάς τώρα.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κυρία Πρόεδρε...

Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Δεν μπορώ να μείνω στην αίθουσα, κυρία Πρόεδρε, συνεχίστε...

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σας ευχαριστώ.

Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Μας προσβάλλετε πάρα πολύ...

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι, δεν σας προσβάλλω...

Πρόεδρος της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, Α. Λαϊνιώτη: Ε, εντάξει, άμα δεν έχετε τη στοιχειώδη ευαισθησία να σκεφτείτε ότι η κυρία αυτή δεν είναι παρούσα και δεν μπορεί...

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σε πάρα πολλές περιστάσεις δεν είναι παρόντες εκείνοι στους οποίους ασκούμε κριτική. Οι εκτιθέμενοι στην πολιτική και στην πολιτειακή εξουσία εκτίθενται και στην κριτική, και το επιχείρημα του «μη παρόντος», θα μου επιτρέψετε να πω ότι δεν είναι πειστικό, διότι και άλλες φορές δεν ήταν παρόντες οι Υπουργοί.

Θα ήθελα, λοιπόν- και λυπάμαι πάρα πολύ γι' αυτό, για αυτήν την παρέμβαση… Έχω δεχθεί από πολιτειακή θέση πιέσεις, δεν επέτρεψα ποτέ στον εαυτό μου να ενδώσω στις πιέσεις αυτές, και το ξέρει το Πανελλήνιο, και υπ' αυτήν την έννοια, δεν έχω καμμία κατανόηση στους Δικαστές που ενδίδουν στις πιέσεις. Πολύ λιγότερο, βέβαια, σε μία Δικαστή, η οποία για αυτήν της τη λειτουργία σε λίγες εβδομάδες θα είναι και Αρχηγός του Κράτους.

Η Ελλάδα έχει ζήσει την υπόθεση Οτσαλάν, στην υπόθεση αυτή δεν τόλμησε η τότε Κυβέρνηση να εμπλέξει και τη Δικαστική Εξουσία. Στη διαδικασία της έκδοσης ενός άλλου ανθρώπου, που παρέμεινε στη χώρα μας επί δυόμιση χρόνια κρατούμενος, χωρίς ποινική δίωξη, χωρίς δικαστική απόφαση και χωρίς ποινή, επί 2,5 χρόνια προφυλακισμένος, χωρίς δικαιώματα, μιλώ για τον Αλεξάντερ Βίννικ, η Δικαστική Εξουσία χρησιμοποιήθηκε, δυστυχώς, και εργαλειοποιήθηκε από την σημερινή Κυβέρνηση, και ξέρετε πολύ καλά ότι δεν κάνω μονομερή κριτική σε Κυβερνήσεις, ξέρετε πολύ καλά ότι δεν έχω χαριστεί σε καμία Κυβέρνηση.

Στις 19 Δεκεμβρίου του 2019 εκδόθηκε μία χωρίς προηγούμενο Υπουργική Απόφαση, για έκδοση ενός ανθρώπου σε τρεις χώρες διαδοχικά, πρώτα στη Γαλλία, μετά στις Ηνωμένες Πολιτείες και μετά στη χώρα του, τη Ρωσία. Ήταν μία απόφαση που διέτασσε παράλληλα και την κράτηση του ανθρώπου αυτού σε όλη τη διάρκεια των ποινικών διαδικασιών. Μια Υπουργική Απόφαση, δηλαδή, που επέβαλλε ποινή κράτησης για αόριστο χρόνο και αποφάσιζε την παράδοση του ανθρώπου αυτού.

Ο άνθρωπος αυτός προσέφυγε στη Δικαιοσύνη και στο Συμβούλιο της Επικρατείας και η Δικαιοσύνη επελήφθη. Εκδόθηκε απόφαση της αρμόδιας Προέδρου, του αρμόδιου Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Δ’ Τμήματος, της κυρίας Καραμανώφ, με την οποία χορηγήθηκε στον άνθρωπο αυτό προσωρινή δικαστική προστασία. Υπήρξε, δηλαδή, δικαστική απόφαση χορήγησης προσωρινής προστασίας. Αυτό συνέβη στις 23 Δεκεμβρίου 2019 και ήταν ένα πάρα πολύ οχληρό γεγονός, μια δικαστική απόφαση που ενόχλησε την Κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία είχε τάξει, τόσο στον Πρόεδρο την Ηνωμένων Πολιτειών, τον κύριο Τραμπ, με τον οποίο συναντάτο ο κύριος Μητσοτάκης στις 7 Γενάρη 2020, όσο και στον κύριο Μακρόν, με τον οποίο συναντάτο στις 29 Γενάρη 2020, ότι ο Αλεξάντερ Βίννικ θα πάει και στην Αμερική και στη Γαλλία. Παρενεβλήθη η Δικαστική Εξουσία, η ανεξάρτητη Δικαστική Εξουσία. Και ενόχλησε η Δικαστική Εξουσία, η ανεξάρτητη Δικαστική Εξουσία. Και αυτή η ενόχληση παρενεβλήθη χρονικά σε μία συμφωνία που είχε γίνει και είχε δημοσιοποιηθεί ως διαρροή, στη συμφωνία να είναι η επόμενη Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η εν ενεργεία Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Τί συνέβη λοιπόν εντεύθεν;

Συνέβη αυτό το οποίο στον χειρότερο εφιάλτη του κανένας πολίτης δεν πρέπει να ζήσει και πιστεύω ότι πάρα πολλοί από εσάς, ανεξάρτητοι Δικαστές, με ανεξάρτητο φρόνημα και συνείδηση, στον χειρότερο εφιάλτη σας δεν θα επιτρέπατε να το ζήσετε. Συνέβη λοιπόν, ότι η κυρία Σακελλαροπούλουεπέδραμε στην υπόθεση αυτή, για να άρει τη δικαστική προστασία. Για να άρει τη δικαστική απόφαση αναστολής εκτέλεσης της έκδοσης. Αφαίρεσε τη δικογραφία από το Δ’ Τμήμα, διέγραψε την υπόθεση από τις 24 Μαρτίου του 2020, που ήταν προσδιορισμένη, άλλαξε τους προσδιορισμένους εισηγητές και προσδιόρισε Παραμονή Χριστουγέννων, άρον άρον, για να δικαστεί στις 10 Γενάρη, σε χρόνο δηλαδή που δεν υπήρχαν, ούτε οι 30 μέρες για τη διαβίβαση του φακέλου της Διοίκησης, ούτε οι 15 μέρες για τους προσθέτους λόγους, δεν υπήρχε κανένας χρόνος στην κυριολεξία, να δικαστεί στις 10 Γενάρη με Προεδρεύουσα την ίδια, η υπόθεση του κυρίου Βίννικ στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Και όχι μόνον αυτό, αυτό κοινοποιήθηκε Παραμονή Χριστουγέννων μετά το πέρας ωραρίου. Στις οκτώ εργάσιμες μέρες που μεσολαβούσαν μέχρι τις 10 Γενάρη, αρνήθηκε πεισματικά και εγγράφως, ξανά και ξανά και ξανά και ξανά, τη χορήγηση αντιγράφων στον προσφεύγοντα, στον αιτούντα την ακύρωση, αρνήθηκε το αίτημά του για να ...

Π. Δανιάς, Μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών: Τώρα θα δικάσουμε την υπόθεση πάλι, κυρία Κωνσταντοπούλου;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι, κύριε Δανιά, δεν θα τη δικάσουμε.

Π. Δανιάς, Μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών: Έ, έλεος, ε μα φτάνει.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα κάνω μία σύντομη ενημέρωση και θα κλείσω.

Π. Δανιάς, Μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών: Τα ξέρουμε, τα έχετε ξαναπεί και τα είπατε και σε ξένα κανάλια.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Και ενοχληθήκατε;

Π. Δανιάς, Μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών: Όχι, αλλά δεν δικάζουμε την υπόθεση σήμερα. Τα έχουμε ξανακούσει αυτά. Εδώ για άλλο λόγο κληθήκατε, όχι για να μας πείτε ξανά τα παράπονά σας.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Τελειώσατε;

Π. Δανιάς, Μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών: Εγώ ναι, περιμένω εσάς να τελειώσετε. Έχουμε κι άλλους ομιλητές.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Στις 23 Γενάρη ο κύριος Βίννικ απήχθη, χωρίς να έχει καν εκδοθεί απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που εκδόθηκε λίγες ώρες αργότερα. Ο άνθρωπος αυτός υπέστη τον σταδιακό περιορισμό των δικαιωμάτων του. Από τις 31 Δεκεμβρίου 2019 του απαγορεύτηκε κάθε προαυλισμός, από τις 9 Γενάρη 2020 και εντεύθεν άρχισαν να του περιορίζονται οι επικοινωνίες και στις 23 Γενάρη 2020 του απαγορεύθηκε ακόμα και να επικοινωνήσει με εμένα, ως Δικηγόρο του.

Την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που ΘΑ έβγαινε εκείνη την ημέρα και βγήκε με την κυρία Σακελλαροπούλου παρούσα στο Συμβούλιο της Επικρατείας- έφυγε από το Συμβούλιο της Επικρατείας μετά την καθαρογραφή της απόφασης- την γνώριζαν οι Αρχές της Γαλλίας, που έστειλαν αεροπλάνο ειδικά, ΠΡΙΝ να εκδοθεί η απόφαση. Την γνώριζαν οι Αστυνομικές Αρχές, που επέδραμαν στο Νοσοκομείο που ο άνθρωπος αυτός, απεργός πείνας στην 35η ημέρα, νοσηλευόταν, την γνώριζαν μία σειρά από Εκτελεστικά Όργανα και, βέβαια, η Κυβέρνηση, πριν οι Δικαστές την εκδώσουν.

Ήταν μία υπεσχημένη απόφαση, για να βγει πριν τις 25 Γενάρη 2020, πριν τις 24 στ' αλήθεια (σημ: που η Κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένη να τον απελευθερώσει), ώστε να μην επιτραπεί στον άνθρωπο αυτό να ασκήσει τα δικαιώματά του.

Το πόσο ενοχλεί η αναφορά σε αυτά τα πραγματικά γεγονότα αποδεικνύει και πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα της έλλειψης Ανεξάρτητης Δικαστικής Λειτουργίας. Το πόσο ενοχλεί ότι αναφέρομαι σε γεγονότα αυστηρά, ένα προς ένα εκ των οποίων αποδεικνύεται από έγγραφα και δεν έχει αντικρουσθεί από την κυρία Σακελλαροπούλου…

Το πώς αποδείχθηκε ότι είχε η ίδια λόγο να προεδρεύσει στη συγκεκριμένη υπόθεση, αλλά και προέδρευσε και σε άλλες, ενώ γνώριζε ότι θα την προτείνει ο Πρωθυπουργός για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αποδεικνύει μία τρομακτική στρέβλωση, σύγχυση των εξουσιών και ποδηγέτηση της Δικαστικής Εξουσίας.

Θα ήθελα να πω, όπως είπα την προηγούμενη φορά, ότι η Διοικητική Δικαιοσύνη ασχολείται με αυτό που είναι το πιο ιερό απ' όλα και είναι ο άνθρωπος. Φέτος το άκουσα λιγότερο, σχεδόν καθόλου, στην εισηγητική ομιλία. Συνήθως όμως, πάντοτε, είναι κάτι στο οποίο αναφέρεται η Ένωση. Ο άνθρωπος, ο πολίτης.

Ο άνθρωπος δεν σταματάει να είναι άνθρωπος επειδή απέναντί του έχει αδυσώπητους μηχανισμούς και εξουσίες. Δε σταματάει να έχει ανάγκη τη δικαστική εγγύηση και τη δικαστική προστασία, όταν απέναντί του έχει εξουσίες οι οποίες μεταξύ τους διαπλέκονται, συνομολογούν και συνωμοτούν. Τότε, περισσότερο απ’ όλα έχει την ανάγκη της δικαστικής εγγύησης και της δικαστικής προστασίας.

Εγώ δεν περίμενα, βέβαια, ποτέ ότι θα ζούσα μία τόσο ακραία παρέμβαση στη Δικαστική Εξουσία, ούτε ότι θα υπήρχαν τόσο πολλοί και τόσο πρόθυμοι Δικαστικοί Λειτουργοί να τη δεχθούν ή να κάνουν τα στραβά μάτια. Δεν έχω, όμως, καθόλου παραιτηθεί και από το να αποκαλυφθεί και από το να μην επαναληφθεί.

Και για να αναφερθώ και να κλείσω με το υπόδειγμα: εάν το υπόδειγμα που θα επικρατήσει και τα πάντα θα κατασιγάσει, είναι το υπόδειγμα της κυρίας Σακελλαροπούλου, τότε είμαστε σε μία πάρα πολύ δεινή και σκοτεινή περίοδο. Εγώ ελπίζω στα αντιπαραδείγματα, στα πραγματικά υποδείγματα και τιμώ τους δικαστές οι οποίοι δεν ονειρεύτηκαν να γίνουν εκλεκτοί κανενός, ούτε να ανταλλάξουν τη σκληρή δικαστική καρέκλα με πιο αναπαυτικούς θώκους.

Σας ευχαριστώ»

Ολόκληρο το βίντεο βρίσκεται στον ακόλουθο σύνδεσμο:

http://bit.ly/2vvwXxA

Μετά την ανακοίνωση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη ότι θα προτείνει ως επόμενη Πρόεδρο της Δημοκρατίας την εν ενεργεία Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, η Ζωή Κωνσταντοπούλου προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

«Βασική αρετή του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα, του Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι το δημοκρατικό φρόνημα, η πίστη στο Σύνταγμα και η υπεράσπισή του και φυσικά η αντίστασή του σε δελεαστικές προτάσεις ή πιέσεις να κάμψει τις δημοκρατικές αρχές και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η κυρία Σακελλαροπούλου, κατά τις τελευταίες 22 ημέρες επέδειξε πλήρη διαθεσιμότητα να κάμψει τις βασικές αρχές λειτουργίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου και του κράτους δικαίου και να παραβιάσει τα δικαιώματα ενός ανθρώπου, του Αλεξάντερ Βίννικ, εξυπηρετώντας την πολιτική ατζέντα του κ. Μητσοτάκη και τις πιέσεις από πλευράς των Κυβερνήσεων ΗΠΑ και Γαλλίας.

Απέδειξε έτσι ότι δεν διαθέτει αυτήν την βασική αρετή της ικανότητας αντίστασης σε αντισυνταγματικές πολιτικές πιέσεις. Κι ακόμη περισσότερο, εμφανίσθηκε διατεθειμένη στην πράξη να σύρει ολόκληρο το Συμβούλιο της Επικρατείας στην κατεύθυνση μιας εξόφθαλμα αντισυνταγματικής σκοπιμότητας, θυσιάζοντας όχι μόνον τα δικαιώματα και ενδεχομένως τη ζωή ενός ανθρώπου, αλλά και την ίδια την έννοια και το περιεχόμενο του Κράτους Δικαίου στη χώρα μας, καθώς και της διάκρισης των εξουσιών.

Τη συγκεκριμένη εξέλιξη την είχα προβλέψει με δημόσια δήλωσή μου στις 24 Δεκεμβρίου 2019, την οποία παραθέτω πιο κάτω. Και με επόμενες δηλώσεις μου περιέγραψα όλα όσα διέπραξε η κα Σακελλαροπούλου, στους κρίσιμους χρόνους (9/1/20, 10/1/20).

Η προταθείσα από τον Πρωθυπουργό ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας προέδρευσε στις 10/1/2020 του Συμβουλίου της Επικρατείας για την υπόθεση του Αλεξάντερ Βίννικ, την κατά γενική ομολογία σοβαρότερη υπόθεση των τελευταίων ετών ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, επιμένοντας να την δικάσει άρον-άρον, κάμπτοντας κάθε εγγύηση δίκαιης δίκης. Μολονότι της υπεβλήθη αίτημα αναβολής και αίτηση εξαίρεσης, επέμεινε να προεδρεύσει και να διεκπεραιώσει την αποστολή. Η σημερινή της παραίτηση από τη θέση της Προέδρου του ΣτΕ αποδεικνύει πλήρως ότι διέπραξε, εν γνώσει της, κακοδικία και σήμερα προάγεται πολιτειακώς.

Οι δημοκρατικοί πολίτες της χώρας, οι δικηγόροι, οι δικαστές, ας αντιδράσουν πριν να είναι αργά.

Ζωή Κωνσταντοπούλου

Πρ. Πρόεδρος της Βουλής

Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας

Συνήγορος Υπεράσπισης του Αλεξάντερ Βίννικ»

Η δήλωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου στις 24/12/2019:

«Χθες δήλωσα ότι ο Αλεξάντερ Βίννικ έχει απέναντί του «μηχανισμούς που αναμένεται τώρα να κινητοποιηθούν υπόγεια και φανερά για να ανατρέψουν τη δικαστική απόφαση» αναστολής εκτέλεσης της έκδοσής του.

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι στην προσωρινή διαταγή αναστολής της έκδοσης και ένα «αόρατο-ορατό» χέρι αφαίρεσε την υπόθεση από το αρμόδιο Δ´ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, διέγραψε την υπόθεση από το πινάκιο της ορισθείσας δικασίμου της 24/3/2020 και την προσδιόρισε εσπευσμένα ενώπιον της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας για τις 10 Ιανουαρίου 2020, συντέμνοντας τις προθεσμίες και αλλάζοντας τον Εισηγητή της υποθέσεως, που είχε ήδη ορισθεί.

Το «αόρατο-ορατό» χέρι ανήκει στην Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, που σήμερα, παραμονή Χριστουγέννων, απασχολήθηκε με αυτό.

Υπενθυμίζω ότι 7/1/2020 ο Πρωθυπουργός επισκέπτεται τον Λευκό Οίκο.

Και ότι το όνομα της κας Σακελλαροπούλου ακούγεται μεταξύ των πιθανών προτεινομένων για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Ο αγώνας του Αλεξάντερ για το δίκαιο και το δίκιο συνεχίζεται. Είναι ένας άνισος αγώνας, που θα δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις, για να τον κερδίσουμε.

Υπερασπιζόμαστε όχι μόνο τον Αλεξάντερ, αλλά και την ανεξαρτησία της χώρας μας και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.

24/12/2019

Ζωή Κωνσταντοπούλου

Συνήγορος υπεράσπισης του Αλεξάντερ Βίννικ»

Δήλωση – Καταγγελία της Ζωής Κωνσταντοπούλου για την υπόθεση του Αλεξάντερ Βίννικ, που δικάζεται αύριο στο Συμβούλιο της Επικρατείας

Ζωή Κωνσταντοπούλου

«Ως δικηγόρος του Αλεξάντερ  Βίννικ επιμένω ότι ο Αλεξάντερ, όπως και κάθε άνθρωπος, έχει δικαίωμα σε δίκαιη δίκη. Έχει δικαίωμα η υπόθεσή του να κριθεί δικαστικά, με ελεύθερη δικαστική συνείδηση και όχι παραδικαστικά, σε τηλεφωνήματα μεταξύ δικαστικών και υπουργικών γραφείων.

Αύριο δεν κρίνεται μόνον ο υπόθεση του Αλεξάντερ Βίννικ. Κρίνεται και το εάν, στις συνθήκες προτεκτοράτου που έχει περιέλθει η χώρα, υπάρχουν δικαστές που αντιστέκονται στις παρεμβάσεις, πολιτικές και διεθνείς και κρίνουν κατά συνείδηση.»

Ολόκληρη η σημερινή δήλωση και καταγγελία της Ζωής Κωνσταντοπούλου:

«Αύριο 10/1/2020 στις 9.30 έχει προσδιορισθεί στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας η Αίτηση Ακύρωσης του Αλεξάντερ Βίννικ κατά της εξοντωτικής απόφασης του Υπουργού Δικαιοσύνης για την έκδοσή του στη Γαλλία, τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, διαδοχικά, με ενδιάμεσες επαναμεταγωγές στην Ελλάδα και με διάταξη περί κράτησής του επ’ αόριστον.

Η αρχική δικάσιμος ενώπιον του Δ’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας είχε ορισθεί στις 24/3/2020 και η επίσπευση, αφαίρεση από το αρμόδιο τμήμα, διαγραφή από το πινάκιο και αντικατάσταση του ορισθέντος Εισηγητή έγινε από την Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, άρον-άρον την Παραμονή Χριστουγέννων.

Ο Αλεξάντερ, που είναι παράνομα προφυλακισμένος επί 30 μήνες, καθ΄ υπέρβαση του Συνταγματικού Ορίου του 18μηνου, βρίσκεται ξανά σε απεργία πείνας από τις 20 Δεκεμβρίου 2019, με σοβαρό κίνδυνο της ζωής του, ενώ από τις υπηρεσίες του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη εφαρμόζονται πρακτικές ψυχολογικής και φυσικής εξόντωσής του: από 1/1/2020 απαγορεύθηκε κάθε προαυλισμός του (παρά τις αντίθετες οδηγίες των ιατρών) και σήμερα για αρκετή ώρα παρεμποδίσθηκε ακόμη και η εξέτασή του από τους αρμόδιους ιατρούς.

Μέχρι σήμερα, παραμονή της δικασίμου, ως πληρεξούσια δικηγόρος του Αλεξάντερ Βίννικ δεν έχω λάβει αντίγραφα του φακέλου της υπόθεσης που έστειλε η Διοίκηση πριν λίγες μόλις μέρες. Μετά από 3 έγγραφες αιτήσεις μου και 2 διαδοχικές αρνήσεις της Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, έλαβα χθες αργά το μεσημέρι, μέρος μόνο του φακέλου, ενώ η 4η αίτησή μου για τα υπόλοιπα έγγραφα απαντήθηκε προφορικά από την Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας κα Σακελλαροπούλου, η οποία μου δήλωσε ότι «Δεν θα μου τα χορηγήσει, διότι κρίνει ότι δεν σχετίζονται με την υπόθεση και δεν θα μου δώσει έγγραφη απάντηση».

Δηλαδή, εν έτει 2020, ένας άνθρωπος που κινδυνεύει να πεθάνει ή να εξοντωθεί, για να παραδοθεί παράνομα σε χώρες με τις οποίες δεν τον συνδέει απολύτως τίποτε και δεν έχει πατήσει το πόδι του στο έδαφός τους, αντιμετωπίζει την άρνηση να έχει γνώση και πρόσβαση στα έγγραφα που η Διοίκηση απέστειλε στο Δικαστήριο ως στοιχεία του φακέλου του. Κάτι αντίστοιχο προέβλεπε το διαβόητο PATRIOT ACT του Bush και η νομοθεσία για το Γκουαντανάμο. Εκεί, βέβαια, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ είχε το σθένος και την ανεξαρτησία να ακυρώσει τις σχετικές προβλέψεις, παρότι ο Μπους εξακολουθούσε να είναι Πρόεδρος της χώρας...

Όμως οι προκλήσεις δεν τελειώνουν εκεί. Μετά την πρωτοφανή ενέργεια της Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας να αφαιρέσει την υπόθεση από το αρμόδιο Τμήμα και τον ορισθέντα Εισηγητή, ο Αλεξάντερ υπέβαλε αίτηση να πληροφορηθεί ποια σύνθεση δικαστών θα κρίνει την υπόθεσή του αύριο. Ποιοι θα είναι οι δικαστές που θα συγκροτήσουν την αυριανή «Μείζονα Ολομέλεια».

Η αίτηση παρέμεινε αναπάντητη μέχρι το πέρας του ωραρίου σήμερα. Η Γραμματεία της Ολομέλειας με ενημέρωσε ότι την χειρίζεται προσωπικά η Πρόεδρος του Δικαστηρίου, η οποία δεν έχει απαντήσει. Στις 3 μμ πια ζήτησα να δω την Πρόεδρο του Δικαστηρίου για να ενημερωθώ ποια θα είναι η αυριανή σύνθεση του Δικαστηρίου. Που κάθε άνθρωπος που δικάζεται δικαιούται να γνωρίζει και που αποτελεί στοιχείο της δίκαιης δίκης και του δικαιώματος στο φυσικό δικαστή, αλλά και δημόσια πληροφορία και όχι εμπιστευτική ενημέρωση.

Η απάντηση της Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας ήταν: «Οι πίνακες των συνθέσεων είναι εσωτερικά έγγραφα του Δικαστηρίου. Δεν θα σας τους δώσω και δεν μπορώ να ξέρω ποια θα είναι η σύνθεση αύριο, θα τη δείτε εκ των υστέρων». Μπροστά μου, η Γραμματέας της Ολομέλειας απάντησε σε άγνωστη δικαστή, που τηλεφώνησε, ότι «δεν υπάρχει πρόβλημα να απουσιάσει αύριο» και ότι «έχουν κληθεί 5 αναπληρωματικοί», άγνωστο ποιοι και πώς επελέγησαν, χωρίς καμμία από τις διαδικασίες αυτές να είναι καταγεγραμμένη και δημόσια και χωρίς κανείς να μπορεί να ελέγξει πώς τελικά, πότε και από ποιον έχει ορισθεί η αυριανή σύνθεση της λεγόμενης «Μείζονος Ολομέλειας».

Η διαδικασία που έχει επινοηθεί για τον Αλεξάντερ Βίννικ από την Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν έχει καμμία σχέση με την διαδικασία που τηρείται σε κάθε άλλη υπόθεση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Είναι διαδικασία που θυμίζει Έκτακτη Στρατιωτική Επιτροπή.

Το να παραδοθεί ο Αλεξάντερ Βίννικ στις ΗΠΑ που πριν λίγες ημέρες διέπραξαν διεθνή εγκλήματα και ανακοίνωσαν την προμελέτη νέων, για να ικανοποιηθεί ο Πρωθυπουργός αποτελεί πράξη ντροπής για τη χώρα. Όσο για την έκδοσή του στη Γαλλία, δυνάμει Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης που ήδη έχει προ πολλού λήξει η ισχύς του (εδώ και 16 μήνες), αποτελεί γεγονός εξευτελιστικό για το κράτος δικαίου.»  

Αθήνα, 9/1/2020

Ζωή Κωνσταντοπούλου

Συνήγορος του Αλεξάντερ Βίννικ