«Διεκδικούμε και απαιτούμε, δεν επαιτούμε»
Ανακοίνωση Συλλόγου Εργαζομένων ΟΤΑ Επαρχίας Λιβαδειάς
Συμπληρώνονται φέτος 72 χρόνια από τη Σφαγή του Διστόμου , από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής ( 10 Ιουνίου 1944 ).
Ο Σύλλογος Εργαζομένων ΟΤΑ Επαρχίας Λιβαδειάς , τιμώντας τη μνήμη των δολοφονηθέντων Διστομιτών , πέρα από τις λοιπές ενέργειες που θα κάνει ( παρουσία συμβουλίου στο ετήσιο μνημόσυνο , κατάθεση στεφανιού κτλ ) και επειδή το μήνυμα της θυσίας των αθώων δεν πρέπει να ξεχαστεί και να αλλοιωθεί , με αφορμή ταυτόχρονα και το συνεχιζόμενο όργιο προπαγάνδας και την προσπάθειας σπίλωσης και κατασυκοφάντησης των εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει να καταθέσει και τα εξής:
72 χρόνια μετά και οι απροκάλυπτα ναζιστικές και εγκληματικές συμπεριφορές, των υπερασπιστών της βίας και του ναζισμού, τα τελευταία χρόνια επιχειρούν να ψαρέψουν και στα θολά νερά των επιπτώσεων της κρίσης.
Ταυτόχρονα , ολοένα και πληθαίνουν οι επιθέσεις εναντίον των αγωνιστών του εργατικού κινήματος και της δημοκρατίας από διάφορες πλευρές , με προφανή στόχο να τρομοκρατήσουν τον εργαζόμενο λαό που αγωνίζεται σθεναρά εναντίον των πολιτικών της τρόικας και των μνημονίων και υπέρ της δημοκρατίας, της ισότητας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων .
Ας γνωρίζουν όμως ότι ούτε το όργιο της τρομοκρατίας ούτε οι συνεχείς προσπάθειες δυσφήμησης και σπίλωσης των εργατικών αγώνων μπορούν να κάμψουν την αγωνιστική διάθεση και την αποφασιστικότητα των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού κινήματος.
Συντασσόμαστε στο πλευρό όσων μάχονται για τη δικαίωση των σφαγιασθέντων από τα ναζιστικά στρατεύματα , ανυποχώρητα , χωρίς κομπιάσματα , τακτικισμούς και αστερίσκους!!
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ , ΔΕΝ ΕΠΑΙΤΟΥΜΕ!!
Καλούμε όλα τα μέλη μας στο μνημόσυνο της Σφαγής του Διστόμου στις 10 Ιουνίου , να αποτίσουμε φόρο τιμής στους νεκρούς και να βροντοφωνάξουμε ΟΧΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ.
«Εδώ ’ναι το πικρό το χώμα του Διστόμου.
Ω, εσύ διαβάτη, όπου πατήσεις, να προσέχεις —
εδώ πονά η σιωπή, πονάει κι η πέτρα κάθε δρόμου
κι απ’ τη θυσία κι απ’ τη σκληρότητα του ανθρώπου.
Εδώ μια στήλη απλή, μαρμάρινη, όλη κι όλη
με ονόματα σεμνά, κι η Δόξα τα ανεβαίνει
λυγμό-λυγμό, σκαλί-σκαλί, μεγίστη σκάλα».
Συμπληρώνονται φέτος 72 χρόνια από τη Σφαγή του Διστόμου , από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής ( 10 Ιουνίου 1944 ).
Ο Σύλλογος Εργαζομένων ΟΤΑ Επαρχίας Λιβαδειάς , τιμώντας τη μνήμη των δολοφονηθέντων Διστομιτών , πέρα από τις λοιπές ενέργειες που θα κάνει ( παρουσία συμβουλίου στο ετήσιο μνημόσυνο , κατάθεση στεφανιού κτλ ) και επειδή το μήνυμα της θυσίας των αθώων δεν πρέπει να ξεχαστεί και να αλλοιωθεί , με αφορμή ταυτόχρονα και το συνεχιζόμενο όργιο προπαγάνδας και την προσπάθειας σπίλωσης και κατασυκοφάντησης των εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει να καταθέσει και τα εξής:
72 χρόνια μετά και οι απροκάλυπτα ναζιστικές και εγκληματικές συμπεριφορές, των υπερασπιστών της βίας και του ναζισμού, τα τελευταία χρόνια επιχειρούν να ψαρέψουν και στα θολά νερά των επιπτώσεων της κρίσης.
Ταυτόχρονα , ολοένα και πληθαίνουν οι επιθέσεις εναντίον των αγωνιστών του εργατικού κινήματος και της δημοκρατίας από διάφορες πλευρές , με προφανή στόχο να τρομοκρατήσουν τον εργαζόμενο λαό που αγωνίζεται σθεναρά εναντίον των πολιτικών της τρόικας και των μνημονίων και υπέρ της δημοκρατίας, της ισότητας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων .
Ας γνωρίζουν όμως ότι ούτε το όργιο της τρομοκρατίας ούτε οι συνεχείς προσπάθειες δυσφήμησης και σπίλωσης των εργατικών αγώνων μπορούν να κάμψουν την αγωνιστική διάθεση και την αποφασιστικότητα των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού κινήματος.
Συντασσόμαστε στο πλευρό όσων μάχονται για τη δικαίωση των σφαγιασθέντων από τα ναζιστικά στρατεύματα , ανυποχώρητα , χωρίς κομπιάσματα , τακτικισμούς και αστερίσκους!!
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ , ΔΕΝ ΕΠΑΙΤΟΥΜΕ!!
Καλούμε όλα τα μέλη μας στο μνημόσυνο της Σφαγής του Διστόμου στις 10 Ιουνίου , να αποτίσουμε φόρο τιμής στους νεκρούς και να βροντοφωνάξουμε ΟΧΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ.
«Εδώ ’ναι το πικρό το χώμα του Διστόμου.
Ω, εσύ διαβάτη, όπου πατήσεις, να προσέχεις —
εδώ πονά η σιωπή, πονάει κι η πέτρα κάθε δρόμου
κι απ’ τη θυσία κι απ’ τη σκληρότητα του ανθρώπου.
Εδώ μια στήλη απλή, μαρμάρινη, όλη κι όλη
με ονόματα σεμνά, κι η Δόξα τα ανεβαίνει
λυγμό-λυγμό, σκαλί-σκαλί, μεγίστη σκάλα».