Λίγα λόγια για τους Αλληλέγγυους της ΕΡΤ3. Της Β. Α. Μεταλληνού και του Φ. Πολατσίδη
Γράφουν η Βιβιάννα Α. Μεταλληνού και ο Φίλιππος Πολατσίδης
Το κίνημα της αλληλεγγύης που κατέκλυσε όχι μόνο τις αυλές της ΕΡΤ στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη αλλά και τα πεζοδρόμια και τις πρασιές έξω από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της ΕΡΑ στην περιφέρεια, ήταν επιβεβαίωση ότι το ΜΑΥΡΟ της 11 Ιουνίου 2013 αφορούσε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
Η συγκέντρωση μέσα και έξω από το προαύλιο της ΕΡΤ, εκτός της προδήλου διαμαρτυρίας σε μια φασιστικού τύπου ενέργεια, ήταν ένα μήνυμα υπεράσπισης και εκείνου που θα έπρεπε και θα μπορούσε να είναι η ΕΡΤ:
Δηλαδή μια πραγματικά δημόσια ραδιοτηλεοπτική συχνότητα.
Μια συχνότητα που η αντικειμενικότητά της, ο πλουραλισμός της, η δημοκρατικότητά της, το ήθος που θα εκπέμπει το πολιτιστικό και ψυχαγωγικό της πρόγραμμα, δεν θα μετριέται με τις μεζούρες της κομματικής χειραγώγησης και δεν θα κόβεται και θα ράβεται στα μέτρα των πολιτικών της προϊσταμένων.
Ίσως η συμμετοχή στις διαρκείς κινητοποιήσεις στήριξης ή στην καθημερινή παρουσία στους χώρους δουλειάς να συγκέντρωσε περισσότερο ένα ιδιαίτερο κοινό από νέους, από φοιτητές, από ανθρώπους της τέχνης και του πολιτισμού, από επαγγελματίες αλλά και εργαζόμενους σε επιχειρήσεις και φορείς που διέθεταν μια ενεργή συμμετοχή στην κοινωνία ή τα κινήματα, αλλά η ψυχική υποστήριξη της συνέχισης εκπομπών της ΕΡΤ/ΕΡΑ διέτρεχε οριζόντια την μέση ελληνική οικογένεια…
Που από το Διδυμότειχο μέχρι την Κρήτη, μόλις άκουγαν ότι είσαι από τη Θεσσαλονίκη, το σήμα συνάφειας που αυθόρμητα άκουγες ήταν: - «Εμείς πάντα βλέπαμε την ΕΡΤ3!». – «Μα … εκπέμπει και τώρα, τους ανταπαντούσαμε!»
Κι έτσι ξαναστήθηκε σιγά – σιγά το στημόνι, με επιμονή, υπομονή και όραμα.
«Οι Φίλοι της ΕΡΤ3» στήριξαν με κάθε τρόπο τη σιδερένια θέληση των λίγων εργαζομένων να μην αφήσουν το ΜΑΥΡΟ να βασιλέψει στη ζωή μας.
- Στην αρχή παρακολουθώντας τους σχεδόν άφωνοι, να οργώνουν την πόλη, να βρίσκονται παντού για να καταγράφουν την επικαιρότητα των κινήσεων της, κάνοντας ρεπορτάζ …
Και ήταν μια επικαιρότητα ιδιαίτερα πυκνή, σε μια πόλη που χτυπήθηκε σκληρά από τη λιτότητα και τις συνέπειες των οικονομικών πολιτικών των μνημονίων. Με μια κεντρική ζώνη αγοράς κατεστραμμένη γύρω από τα λιμνάζοντα εργοτάξια του μετρό, με μια πόλη τρομοκρατημένη και σε αντιπαράθεση με την κρατική προπαγάνδα, ότι η πολιτιστική της κληρονομιά θα ξεριζωθεί από το βυζαντινό σταυροδρόμι για να διευκολυνθεί μια εργολαβία, σε μια πόλη σε σύγκρουση για την αποτροπή δημιουργίας φαραωνικών σταθμών καύσης απορριμμάτων στο δυτικό της όριο, σε μια πόλη σε κίνηση για την υπεράσπιση των τελευταίων ελεύθερων ανοιχτών χώρων των πρώην στρατοπέδων που ξεπουλούσε το ΤΑΙΠΕΔ, σε μια πόλη με το κίνημα των σχολικών φυλάκων, της αυτοδιαχείρισης της ΒΙΟΜΕ, των απολυμένων της Coca Cola, των εκπαιδευτικών σε διαθεσιμότητα.. Μια πόλη δίπλα στο έγκλημα των Σκουριών… Όλα αυτά τα κατέγραψε ο φακός της ΕΤ3, άνοιξε τα στούντιο και τα συζήτησε, διαμόρφωσε ένα καινούργιο τοπίο όπου το βήμα ήταν ανοικτό στον προβληματισμό, την ενημέρωση χωρίς φραγμούς, την επικαιρότητα σε όλα τα σημεία της Ελλάδας.
- Στη συνέχεια συναισθανόμενοι τον άθλο αυτών των λιγοστών εραστών του οράματος στις σχεδόν άδειες αίθουσες των 2 σταθμών –ΕΤ3 και ΕΡΤ- να εκπέμπουν πρόγραμμα…
Στην αρχή με το καθημερινό βραδινό Δελτίο Ειδήσεων που συμπύκνωνε τη δυναμική σε δημοσιογραφικό και τεχνικό προσωπικό Αθήνας και Θεσσαλονίκης, στη συνέχεια με την παραχώρηση κινηματογραφικού και αρχειακού υλικού αλληλέγγυων δημιουργών, ζωντανές εκπομπές και συζητήσεις και τόσα ακόμα που μπορούν να προκύψουν σε μια απελευθερωτική κατάσταση συλλογικής ενεργοποίησης.
-Η συνειδητοποίηση του κομβικού ρόλου των αλληλέγγυων για τους εργαζόμενους της ΕΡΤ3 ακολούθησε σαν φυσική εξέλιξη της ψυχικής αλλά και νοητικής σχέσης που αναπτύχθηκε την πρώτη αυτή πειραματική περίοδο…
Ήταν ο χρόνος που βιώσαμε όλοι μαζί –και οι μέσα αλλά και οι έξω- που βοήθησε να συνειδητοποιήσουμε ότι ο αγώνας των εργαζομένων στην ελεύθερη και αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ3 θα έβγαινε έξω από τα κτήρια και τα στούντιο για να ακουμπήσει την πόλη, μόνο με την ενεργοποίηση και την συμπαράσταση αυτού του αλληλέγγυου κοινού που στοιχήθηκε από την πρώτη μέρα με το πείραμα και τον αγώνα να μην κλείσει η ΕΡΤ.
Έτσι, εκτός από την
-φυσική παρουσία των αλληλέγγυων στα κτήρια,
-τη στελέχωση των κενών θέσεων με εθελοντική εργασία ώστε να βγαίνει το δελτίο ειδήσεων αρχικά και περισσότερες εκπομπές στη συνέχεια,
-τη λειτουργία Επιτροπών Προγράμματος στις οποίες αλληλέγγυοι συζητούσαν και συναποφάσιζαν τον χαρακτήρα εκπομπών για την Παιδεία, τον Πολιτισμό, τα Κινήματα, την Τέχνη, τα Διεθνή Θέματα,
-την καθιέρωση του κτηρίου της Λεωφόρου Στρατού σαν Κέντρου Αγώνα και σημείου αναφοράς των αγωνιζομένων κινημάτων της πόλης
(Σχολικοί Φύλακες, Κόκα Κόλα, Σκουριές),
Δυό χρόνια από το "ΜΑΥΡΟ"
οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ3 με τους αλληλέγγυους δίπλα τους, παράγουν ποιοτικό πρόγραμμα σε ραδιόφωνο και τηλεόραση, απαλλαγμένο από κομματικά δεσμά, με διευρυμένη θεματολογία (AllERT, Zona Rosa, Κοντραπούντο, Παιδεία σε Κρίση, Κόσμος εν Κινήσει).
Σε αυτήν τη δύσκολη πορεία των 2 χρόνων, οι αλληλέγγυοι εκτίμησαν ότι η δημιουργία ενός σωματείου θα προωθούσε ακόμα περισσότερο την κοινή προσπάθεια
Έτσι στο τέλος του 2014 δημιουργήθηκε ο «ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ & ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΩΝ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΗΣ ΕΡΤ3».
Μέσα από μαζικές συνελεύσεις και καλέσματα και σε άμεση επαφή με τη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων, οι πολίτες της Θεσσαλονίκης για την πρωτοβουλία δημιουργίας του Συλλόγου, διαμόρφωσαν ένα καταστατικό πλαίσιο λειτουργίας και παρέμβασης της κοινωνίας στο μοντέλο λειτουργίας μιας ελεύθερης και αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ, θέτοντας ως σκοπό την παραπέρα εξέλιξή του.
Εκτός από την υλική και ηθική ενίσχυση της παραγωγής του τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού προγράμματος, όπως αυτό διαμορφώνεται από τις αποφάσεις των συνελεύσεων των εργαζομένων της ΕΡΤ3, στους σκοπούς του Συλλόγου που εξακολουθούν να έχουν περιεχόμενο – ακόμα και μετά την επαναλειτουργία της ΕΡΤ- πρωτεύοντα ρόλο έχουν:
· Η πραγματοποίηση εκπομπών στο πλαίσιο του προγράμματος
· Η υποστήριξη του δημόσιου και κινηματικού διαλόγου για τα χαρακτηριστικά και τις ανάγκες λειτουργίας των σταθμών της ΕΡΤ3
· Η κοινή δράση με συλλογικότητες και κινήματα υπεράσπισης των δημόσιων αγαθών, εντός αλλά και εκτός της χώρας, που στοχεύουν στην προάσπιση και ενίσχυση της δημόσιας ανεξάρτητης ραδιοτηλεόρασης.
Οι Φίλοι της ΕΡΤ3 αποτελούν στην ουσία το βέλτιστο "Συμβούλιο Κοινωνικού Ελέγχου", το οποίο προβλέπεται στο νόμο για την νέα ΕΡΤ.
… Αν και δεν μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους ο όρος Έλεγχος, σε αντιδιαστολή με τον όρο Συμμετοχή.
Ας σκεφθεί λοιπόν η νέα διοίκηση την ενεργοποίηση των δομών κοινωνικής συμμετοχής που έχουν ήδη δημιουργηθεί σε άμεση συνέργεια με τη λειτουργία της ΕΡΤ3, στηρίζοντας μια ανεξάρτητη και πολυφωνική ελληνική ραδιοφωνία και τηλεόραση.
πηγή :alterthess.gr
Το κίνημα της αλληλεγγύης που κατέκλυσε όχι μόνο τις αυλές της ΕΡΤ στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη αλλά και τα πεζοδρόμια και τις πρασιές έξω από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της ΕΡΑ στην περιφέρεια, ήταν επιβεβαίωση ότι το ΜΑΥΡΟ της 11 Ιουνίου 2013 αφορούσε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
Η συγκέντρωση μέσα και έξω από το προαύλιο της ΕΡΤ, εκτός της προδήλου διαμαρτυρίας σε μια φασιστικού τύπου ενέργεια, ήταν ένα μήνυμα υπεράσπισης και εκείνου που θα έπρεπε και θα μπορούσε να είναι η ΕΡΤ:
Δηλαδή μια πραγματικά δημόσια ραδιοτηλεοπτική συχνότητα.
Μια συχνότητα που η αντικειμενικότητά της, ο πλουραλισμός της, η δημοκρατικότητά της, το ήθος που θα εκπέμπει το πολιτιστικό και ψυχαγωγικό της πρόγραμμα, δεν θα μετριέται με τις μεζούρες της κομματικής χειραγώγησης και δεν θα κόβεται και θα ράβεται στα μέτρα των πολιτικών της προϊσταμένων.
Ίσως η συμμετοχή στις διαρκείς κινητοποιήσεις στήριξης ή στην καθημερινή παρουσία στους χώρους δουλειάς να συγκέντρωσε περισσότερο ένα ιδιαίτερο κοινό από νέους, από φοιτητές, από ανθρώπους της τέχνης και του πολιτισμού, από επαγγελματίες αλλά και εργαζόμενους σε επιχειρήσεις και φορείς που διέθεταν μια ενεργή συμμετοχή στην κοινωνία ή τα κινήματα, αλλά η ψυχική υποστήριξη της συνέχισης εκπομπών της ΕΡΤ/ΕΡΑ διέτρεχε οριζόντια την μέση ελληνική οικογένεια…
Που από το Διδυμότειχο μέχρι την Κρήτη, μόλις άκουγαν ότι είσαι από τη Θεσσαλονίκη, το σήμα συνάφειας που αυθόρμητα άκουγες ήταν: - «Εμείς πάντα βλέπαμε την ΕΡΤ3!». – «Μα … εκπέμπει και τώρα, τους ανταπαντούσαμε!»
Κι έτσι ξαναστήθηκε σιγά – σιγά το στημόνι, με επιμονή, υπομονή και όραμα.
«Οι Φίλοι της ΕΡΤ3» στήριξαν με κάθε τρόπο τη σιδερένια θέληση των λίγων εργαζομένων να μην αφήσουν το ΜΑΥΡΟ να βασιλέψει στη ζωή μας.
- Στην αρχή παρακολουθώντας τους σχεδόν άφωνοι, να οργώνουν την πόλη, να βρίσκονται παντού για να καταγράφουν την επικαιρότητα των κινήσεων της, κάνοντας ρεπορτάζ …
Και ήταν μια επικαιρότητα ιδιαίτερα πυκνή, σε μια πόλη που χτυπήθηκε σκληρά από τη λιτότητα και τις συνέπειες των οικονομικών πολιτικών των μνημονίων. Με μια κεντρική ζώνη αγοράς κατεστραμμένη γύρω από τα λιμνάζοντα εργοτάξια του μετρό, με μια πόλη τρομοκρατημένη και σε αντιπαράθεση με την κρατική προπαγάνδα, ότι η πολιτιστική της κληρονομιά θα ξεριζωθεί από το βυζαντινό σταυροδρόμι για να διευκολυνθεί μια εργολαβία, σε μια πόλη σε σύγκρουση για την αποτροπή δημιουργίας φαραωνικών σταθμών καύσης απορριμμάτων στο δυτικό της όριο, σε μια πόλη σε κίνηση για την υπεράσπιση των τελευταίων ελεύθερων ανοιχτών χώρων των πρώην στρατοπέδων που ξεπουλούσε το ΤΑΙΠΕΔ, σε μια πόλη με το κίνημα των σχολικών φυλάκων, της αυτοδιαχείρισης της ΒΙΟΜΕ, των απολυμένων της Coca Cola, των εκπαιδευτικών σε διαθεσιμότητα.. Μια πόλη δίπλα στο έγκλημα των Σκουριών… Όλα αυτά τα κατέγραψε ο φακός της ΕΤ3, άνοιξε τα στούντιο και τα συζήτησε, διαμόρφωσε ένα καινούργιο τοπίο όπου το βήμα ήταν ανοικτό στον προβληματισμό, την ενημέρωση χωρίς φραγμούς, την επικαιρότητα σε όλα τα σημεία της Ελλάδας.
- Στη συνέχεια συναισθανόμενοι τον άθλο αυτών των λιγοστών εραστών του οράματος στις σχεδόν άδειες αίθουσες των 2 σταθμών –ΕΤ3 και ΕΡΤ- να εκπέμπουν πρόγραμμα…
Στην αρχή με το καθημερινό βραδινό Δελτίο Ειδήσεων που συμπύκνωνε τη δυναμική σε δημοσιογραφικό και τεχνικό προσωπικό Αθήνας και Θεσσαλονίκης, στη συνέχεια με την παραχώρηση κινηματογραφικού και αρχειακού υλικού αλληλέγγυων δημιουργών, ζωντανές εκπομπές και συζητήσεις και τόσα ακόμα που μπορούν να προκύψουν σε μια απελευθερωτική κατάσταση συλλογικής ενεργοποίησης.
-Η συνειδητοποίηση του κομβικού ρόλου των αλληλέγγυων για τους εργαζόμενους της ΕΡΤ3 ακολούθησε σαν φυσική εξέλιξη της ψυχικής αλλά και νοητικής σχέσης που αναπτύχθηκε την πρώτη αυτή πειραματική περίοδο…
Ήταν ο χρόνος που βιώσαμε όλοι μαζί –και οι μέσα αλλά και οι έξω- που βοήθησε να συνειδητοποιήσουμε ότι ο αγώνας των εργαζομένων στην ελεύθερη και αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ3 θα έβγαινε έξω από τα κτήρια και τα στούντιο για να ακουμπήσει την πόλη, μόνο με την ενεργοποίηση και την συμπαράσταση αυτού του αλληλέγγυου κοινού που στοιχήθηκε από την πρώτη μέρα με το πείραμα και τον αγώνα να μην κλείσει η ΕΡΤ.
Έτσι, εκτός από την
-φυσική παρουσία των αλληλέγγυων στα κτήρια,
-τη στελέχωση των κενών θέσεων με εθελοντική εργασία ώστε να βγαίνει το δελτίο ειδήσεων αρχικά και περισσότερες εκπομπές στη συνέχεια,
-τη λειτουργία Επιτροπών Προγράμματος στις οποίες αλληλέγγυοι συζητούσαν και συναποφάσιζαν τον χαρακτήρα εκπομπών για την Παιδεία, τον Πολιτισμό, τα Κινήματα, την Τέχνη, τα Διεθνή Θέματα,
-την καθιέρωση του κτηρίου της Λεωφόρου Στρατού σαν Κέντρου Αγώνα και σημείου αναφοράς των αγωνιζομένων κινημάτων της πόλης
(Σχολικοί Φύλακες, Κόκα Κόλα, Σκουριές),
Δυό χρόνια από το "ΜΑΥΡΟ"
οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ3 με τους αλληλέγγυους δίπλα τους, παράγουν ποιοτικό πρόγραμμα σε ραδιόφωνο και τηλεόραση, απαλλαγμένο από κομματικά δεσμά, με διευρυμένη θεματολογία (AllERT, Zona Rosa, Κοντραπούντο, Παιδεία σε Κρίση, Κόσμος εν Κινήσει).
Σε αυτήν τη δύσκολη πορεία των 2 χρόνων, οι αλληλέγγυοι εκτίμησαν ότι η δημιουργία ενός σωματείου θα προωθούσε ακόμα περισσότερο την κοινή προσπάθεια
Έτσι στο τέλος του 2014 δημιουργήθηκε ο «ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ & ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΩΝ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΗΣ ΕΡΤ3».
Μέσα από μαζικές συνελεύσεις και καλέσματα και σε άμεση επαφή με τη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων, οι πολίτες της Θεσσαλονίκης για την πρωτοβουλία δημιουργίας του Συλλόγου, διαμόρφωσαν ένα καταστατικό πλαίσιο λειτουργίας και παρέμβασης της κοινωνίας στο μοντέλο λειτουργίας μιας ελεύθερης και αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ, θέτοντας ως σκοπό την παραπέρα εξέλιξή του.
Εκτός από την υλική και ηθική ενίσχυση της παραγωγής του τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού προγράμματος, όπως αυτό διαμορφώνεται από τις αποφάσεις των συνελεύσεων των εργαζομένων της ΕΡΤ3, στους σκοπούς του Συλλόγου που εξακολουθούν να έχουν περιεχόμενο – ακόμα και μετά την επαναλειτουργία της ΕΡΤ- πρωτεύοντα ρόλο έχουν:
· Η πραγματοποίηση εκπομπών στο πλαίσιο του προγράμματος
· Η υποστήριξη του δημόσιου και κινηματικού διαλόγου για τα χαρακτηριστικά και τις ανάγκες λειτουργίας των σταθμών της ΕΡΤ3
· Η κοινή δράση με συλλογικότητες και κινήματα υπεράσπισης των δημόσιων αγαθών, εντός αλλά και εκτός της χώρας, που στοχεύουν στην προάσπιση και ενίσχυση της δημόσιας ανεξάρτητης ραδιοτηλεόρασης.
Οι Φίλοι της ΕΡΤ3 αποτελούν στην ουσία το βέλτιστο "Συμβούλιο Κοινωνικού Ελέγχου", το οποίο προβλέπεται στο νόμο για την νέα ΕΡΤ.
… Αν και δεν μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους ο όρος Έλεγχος, σε αντιδιαστολή με τον όρο Συμμετοχή.
Ας σκεφθεί λοιπόν η νέα διοίκηση την ενεργοποίηση των δομών κοινωνικής συμμετοχής που έχουν ήδη δημιουργηθεί σε άμεση συνέργεια με τη λειτουργία της ΕΡΤ3, στηρίζοντας μια ανεξάρτητη και πολυφωνική ελληνική ραδιοφωνία και τηλεόραση.
πηγή :alterthess.gr