Ομιλία της Προέδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης «Μεταρρυθμίσεις ποινικών διατάξεων, κατάργηση των καταστημάτων κράτησης Γ τύπου και άλλες διατάξεις» 


Θα ήθελα, κύριε Υπουργέ, να σας απευθυνθώ με την ιδιότητά μου, την προηγούμενη, της υπεύθυνης επί θεμάτων Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την περίοδο κατά την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε Αξιωματική Αντιπολίτευση.

Θέλω να σας πω ότι το δείγμα γραφής που δίνετε ως Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σε αυτές τις λίγες εβδομάδες διακυβέρνησης, είναι ένα δείγμα γραφής που δικαιώνει τα όνειρα, δικαιώνει τις αξίες και τις αρχές της Αριστεράς, δικαιώνει τους αγώνες που δώσαμε σε όλη την προηγούμενη περίοδο για να προστατευθεί και να θωρακιστεί ο πυρήνας του κράτους δικαίου, του κοινωνικού κράτους δικαίου και της Δημοκρατίας.

Κάθε σας πρωτοβουλία και κάθε σας παρέμβαση είναι μια προσθήκη σε αυτό το τείχος υπεράσπισης των δικαιωμάτων του ανθρώπου και της Δημοκρατίας.

Και ως Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και ως έχουσα στην προηγούμενη περίοδο την ευθύνη αυτού του τομέα, θέλω πραγματικά να σας αποδώσω αυτό που σας αξίζει και σας αναλογεί. Και θέλω να σας εκφράσω και την πολύ μεγάλη μου ικανοποίηση που οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης σε αυτή την περίοδο, ήταν όλες πρωτοβουλίες που απασχόλησαν την Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης και Δικαιοσύνης. Ήταν πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση της αποκατάστασης δικαιωμάτων και εγγυήσεων που είχαν τρωθεί και αλωθεί.

Χαίρομαι που δεν συζητάμε οικονομικά νομοσχέδια το ένα μετά το άλλο. Χαίρομαι που συζητάμε για τις αξίες και τις αρχές. Χαίρομαι που δεν διστάζετε από τη θέση του Υπουργού Δικαιοσύνης να πείτε ότι πρέπει να δικαιωθούν τα θύματα του Διστόμου μετά από δεκαπέντε χρόνια αμετάκλητης απόφασης. Χαίρομαι που δεν διστάζετε με τον ίδιο τρόπο να πείτε ότι η Δημοκρατία, ναι, δεν φοβάται και στην Ολομέλεια της Βουλής πρέπει να είναι τριακόσιοι Βουλευτές.

Και χαίρομαι που αποκαλύπτεται πως εκείνοι που πιο πολύ ενοχλούνται είναι εκείνοι οι οποίοι εξανέστησαν και εκτινάχθηκαν ως ελατήρια όταν είπαμε ότι η λέξη «λαθρομετανάστης» είναι μια λέξη ρατσιστική, που δεν πρέπει να έχει θέση σε αυτήν εδώ την Αίθουσα. Και εκτινάχθηκε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας υπ’ αριθμόν 1, ο κ. Μητσοτάκης και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας υπ’ αριθμόν 2, ο κ. Γεωργιάδης. Εκείνοι διεκδικούν να μην λογοκρίνονται. Εκείνοι διεκδικούν να επαναλαμβάνουν αυτή την βαθύτατα προσβλητική για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια λέξη.

Ήταν καιρός να αποκατασταθούν κάποια minima, κάποια ελάχιστα στο σωφρονιστικό σύστημα, γιατί η κατάσταση του σωφρονιστικού συστήματος προσβάλλει κατάφωρα τις αρχές της Δημοκρατίας και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

Η κατάσταση του σωφρονιστικού συστήματος ήταν βαθύτατα αντιδημοκρατική, απάνθρωπη και εξοντωτική. Και ήταν αποκαλυπτικές κάποιες ομιλίες στην Αίθουσα που περίπου αποτέλεσαν ομολογία ότι με αυτήν την μεταχείριση επιχειρούν να ισοσκελίσουν την κατάργηση της θανατικής ποινής.

Δεν μπορώ να μην υπενθυμίσω ότι ένας προηγούμενος Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας και πρώην Υπουργός των συγκυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας και ΛΑΟΣ, ο πρώην Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας είναι εκ των θιασωτών της επαναφοράς της θανατικής ποινής.

Κύριε Υπουργέ, νομίζω ότι αυτό το μήνυμα που περνάει με αυτές τις νομοθετικές πρωτοβουλίες θωράκισης δικαιωμάτων και ελευθεριών, είναι ένα μήνυμα προς τους πολίτες να μην φοβούνται, να μην τρομοκρατούνται, να μην υποκύπτουν στην τρομολαγνεία και να μην ενδίδουν στην κατατρομοκράτηση, η οποία επιχειρείται συστηματικά με ενέργειες, με λόγους και με έργα και με μια προπαγανδιστική απεύθυνση, που μονοσήμαντα τους απευθύνεται από ελεγχόμενα και καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης.

Ειπώθηκαν πολλά για την τρομοκρατία σε βαθμό και σε διάσταση που αποτελεί κατά την άποψή μου σύληση της μνήμης των θυμάτων τρομοκρατικών ενεργειών, τα κόκκαλα των οποίων -πολλών από αυτούς- θα τρίζουν από τις επικλήσεις που έγιναν.

Τρομοκρατία όμως είναι μία ενέργεια, όταν διαπράττεται με τρόπο ή σε έκταση ή υπό συνθήκες που είναι δυνατόν να βλάψουν σοβαρά μία χώρα ή έναν Διεθνή Οργανισμό, με σκοπό να εκφοβίσουν σοβαρά ένα πληθυσμό ή να εξαναγκάσουν παρανόμως Δημόσια Αρχή ή Διεθνή Οργανισμό να εκτελέσει οποιαδήποτε πράξη ή να απόσχει από αυτήν ή να βλάψει σοβαρά ή να καταστρέψει τις θεμελιώδεις συνταγματικές πολιτικές, οικονομικές δομές μίας χώρας ή ενός Διεθνούς Οργανισμού.

Και είχαμε την ευκαιρία να καταδείξουμε και είχε την ευκαιρία να αντιληφθεί και ο απλός πολίτης ότι η μνημονιακή διακυβέρνηση υπήρξε εξόχως τρομοκρατική, καταστροφική για τις δομές της χώρας, καταστροφική των θεμελιωδών συνταγματικών πολιτικών και οικονομικών δομών της, παραβιαστική των αντιστοίχων δομών των Διεθνών Οργανισμών, στους οποίους ανήκει η χώρα και σαφώς τιθέμενη υπέρ του παράνομου εξαναγκασμού του πληθυσμού, των πολιτών, των εργαζομένων, των ανέργων, των απεργών, να υποταχθούν.

Αυτό το οποίο αντιπροσώπευσε η μνημονιακή διακυβέρνηση, ήταν η καθεστωτική τρομοκρατία, η τεχνική δηλαδή τρομοκράτησης της κοινωνίας ως εργαλείο κατεδάφισης του κράτους δικαίου και προώθησης της μνημονιακής δεσποτείας. Γιατί διαχρονικά η επίκληση της τρομοκρατίας έχει υπάρξει το πλέον αποτελεσματικό πρόσχημα για την παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, παραβίαση στην οποία καλούνται να συναινέσουν οι ίδιοι οι πολίτες υπό το κράτος του φόβου, αλλά και υπό την απειλή ότι θα χαρακτηριστούν συμπαθούντες την τρομοκρατία.

Η επίκληση της τρομοκρατίας, όπως αυτή που έγινε ξανά και ξανά σε αυτή την Αίθουσα, είναι το κλειδί που ανοίγει την πόρτα της κρατικής αυθαιρεσίας προς χάριν, δήθεν, της ασφάλειας ως υποτιθέμενου υπέρτερου αγαθού.

Οι πλέον αυταρχικές δυνάμεις με επίγνωση του ότι όποιοι είναι διατεθειμένοι να εκχωρήσουν τη ζωτική ελευθερία τους για λίγη πρόσκαιρη ασφάλεια δεν αξίζουν ούτε την ελευθερία ούτε την ασφάλεια, αγωνίζονται να πείσουν τους πολίτες ότι κινδυνεύουν, προκειμένου οι τελευταίοι να παραιτηθούν από τα θεμελιώδη δικαιώματα και εγγυήσεις του κράτους δικαίου, να δεχθούν να παρακολουθούνται οι τηλεφωνικές συνομιλίες τους, να εποπτεύονται οι διαδικτυακές επικοινωνίες τους, να καταγράφονται από κάμερες οι κινήσεις τους, να διακινούνται τα προσωπικά δεδομένα τους από υπηρεσία σε υπηρεσία, να ερευνώνται χωρίς ένταλμα στα σπίτια τους, να δικάζονται χωρίς να λαμβάνουν γνώση της δικογραφίας, να κρατούνται απεριόριστα χωρίς νόμιμη αιτία και χωρίς πρόσβαση σε συνήγορο από ειδικά δικαστήρια και στρατιωτικές επιτροπές και να κλείνονται σε στρατόπεδα βασανιστηρίων και σε νέα Γκουαντάναμο, όπως φιλοδόξησαν να είναι αυτές οι φυλακές τύπου Γ΄.

Είναι γνωστό όμως, κύριε Υπουργέ, και κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι ο φόβος έχει περάσει στο απέναντι στρατόπεδο. Φοβούνται εκείνοι οι οποίοι λυσσομανούν εναντίον μίας διακυβέρνησης προστατευτικής για τους πολίτες και για τα δικαιώματά τους. Φοβούνται εκείνοι οι οποίοι τρέμουν ότι ο έλεγχος του δημοσίου χρέους θα αναδείξει τα ανομήματά τους και θα απονομιμοποιήσει συμβάσεις ντροπής στις οποίες έχουν προβεί.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ποιοι αναλαμβάνουν να τρομοκρατούν από μιντιακού βήματος και ποιοι αναλαμβάνουν να συκοφαντούν κάθε πρωτοβουλία η οποία κινείται προς την κατεύθυνση της αποκατάστασης της δημοκρατικής νομιμότητας και του κράτους δικαίου.

Μίλησαν πολλοί, κύριε Υπουργέ, για φωτογραφικές διατάξεις. Μιας και έχουμε περάσει σε μια επόμενη βουλευτική περίοδο, θα καταθέσω στα Πρακτικά –για να είναι και Πρακτικά αυτής της βουλευτικής περιόδου- ένα πόνημα της προηγούμενης περιόδου της Επιτροπής Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι περίπου εκατόν σαράντα τέσσερις σελίδες, λέγεται: «Η μαύρη Βίβλος της Ντροπής» και έχει ένα ανθολόγιο φωτογραφικών διατάξεων, τροπολογιών της τελευταίας στιγμής, ρυθμίσεων συγκάλυψης βαρύτατων αδικημάτων, κακουργημάτων σε βάρος του δημοσίου, μεταξύ των οποίων τα κακουργήματα της SIEMENS, που σπεύσατε να συγκαλύψετε και τα οποία συνδέονται άρρηκτα και αδιάρρηκτα με το δημόσιο χρέος και με την επιβάρυνσή του.

Περιέχει, επίσης, τα κακουργήματα και τα οικονομικά αδικήματα τραπεζών και τραπεζιτών, που δανειοδότησαν παρανόμως κάποια κόμματα, αλλά και τα κακουργήματα και τα αδικήματα διοικητών διορισμένων συγκεκριμένων δημοσίων οργανισμών και επιχειρήσεων, που μπατίρισαν και φαλίρισαν τις επιχειρήσεις του δημοσίου και εν συνεχεία απόλαυσαν τροπολογιακή ασυλία.

(Στο σημείο αυτό η Πρόεδρος της Βουλής κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλουκαταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν πόνημα, το οποίο βρίσκεται στο Αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)

Αυτά συνέβησαν όχι βέβαια τότε που ήσασταν εσείς, κύριε Υπουργέ, Υπουργός Δικαιοσύνης, όχι τότε που κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τότε που συνέπρατταν εν αρχή ΠΑΣΟΚ-Νέα Δημοκρατία και ΛΑΟΣ και εν συνεχεία Νέα Δημοκρατία-ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και εν συνεχεία Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, πασχίζοντας απελπισμένα να εξυπηρετήσουν εαυτούς και αλλήλους και να αυτοπροστατευτούν και να προστατεύσουν. Από τι; Από τη Δικαιοσύνη, την οποία σήμερα επικαλούνται και στην οποία αναφέρονται ως πράγματι κατά το δέον ανεξάρτητη δημοκρατική λειτουργία.

Κύριε Υπουργέ, ήταν τραυματική η εμπειρία της 9^ης Δεκεμβρίου του 2014 σε αυτήν εδώ την Αίθουσα, όταν συζήτησε η Ολομέλεια της Βουλής για έναν νεαρό απεργό πείνας, που διεκδικούσε το αυτονόητο δικαίωμα να μπορέσει να πάρει την άδεια που ο νόμος του αναγνώριζε, έχοντας περάσει στο Πανεπιστήμιο, καίτοι κρατούμενος.

Επρόκειτο για έναν νεαρό κρατούμενο, τον οποίο λίγο έλειψε να συνθλίψει η προηγούμενη διακυβέρνηση, θέλοντας να περάσει το μήνυμα όχι της νομιμότητας, διότι αυτή την είχε ξεχάσει και ξεγράψει κάθε φορά που έκλεινε τη Βουλή για να προστατευτούν κάποιοι από τις δικογραφίες των υποβρυχίων, για να περάσει το μήνυμα όχι της μη βίας, αλλά αντίθετα για να περάσει το μήνυμα της συμμόρφωσης, το μήνυμα της πειθαρχίας, το μήνυμα της υποταγής σε αυτά που ήταν οι πιο αυταρχικές αντιλήψεις και οι πιο καθεστωτικές λογικές.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές και κύριοι Υπουργοί, είναι πολύ μεγάλη η ευθύνη της Κυβέρνησης αυτής και των Κοινοβουλευτικών Ομάδων που την στηρίζουν να εμψυχώσουν την κοινωνία, να κρατήσουν ζωντανή την αναπτέρωση και τη διεκδικητικότητα, να ενθαρρύνουν τους πολίτες που δεν φοβούνται πια και δεν τρομοκρατούνται και δεν λυγάνε και δεν κάνουν πίσω και δεν υποκύπτουν και δεν υποτάσσονται και δεν καταπίνουν αμάσητη την παραποιητική της πραγματικότητας προπαγάνδα, που κάποιοι μίσθαρνοι προσπαθούν να τους ταΐζουν είτε μέσα από τη Βουλή είτε από τα μιντιακά μεγάφωνα και τις οθόνες.

Είναι μεγάλη η ευθύνη της Κυβέρνησης και των Κοινοβουλευτικών Ομάδων που τη στηρίζουν να συντηρήσουν και να εμφυσήσουν ακόμη περισσότερη ελπίδα και να δικαιώσουν την εμπιστοσύνη και την ελπίδα που απλόχερα και γενναιόδωρα –είναι μια λέξη που δεν την ξέρετε- μας δίνουν οι πολίτες.

Είναι μεγάλη η ευθύνη μας να ενσαρκώσουμε το νέο παράδειγμα και υπόδειγμα δημοκρατικής διακυβέρνησης, αλλά και δημοκρατικής κοινοβουλευτικής λειτουργίας.

Είναι ευθύνη μας, επίσης, να δώσουμε μέλλον και προοπτική σε εκείνους, για τους οποίους κάποιοι εξασφάλισαν με το που γεννιούνται 32.000 ευρώ οφειλή, διότι κάθε μωρό που γεννιέται με τη διαχείριση που δεν έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση χρωστάει 32.000 ευρώ.

Φαντάζομαι ότι δεν θα ακούσουμε ότι φταίνε οι γονείς του, κατά τη λογική της ισοπέδωσης και της πλήρους άρνησης ανάληψης ευθύνης.

Το νομοσχέδιο αυτό, κύριε Υπουργέ και κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αποτελεί ένα μίνιμουμ θωράκισης δικαιωμάτων και ελευθεριών, αποκατάστασης του κοινωνικού κράτους δικαίου και δικαίωσης αγώνων εκείνων οι οποίοι έχουν παραμείνει πιστοί στις βασικές αρχές και ελευθερίες, οι οποίες διαπνέουν όχι μόνο την Αριστερά, αλλά τις δημοκρατικές κοινωνικές δυνάμεις, τα κοινωνικά κινήματα, τη ριζοσπαστική κινηματική εγρήγορση των πολιτών που αυτήν τη στιγμή θεριεύει και στην οποία πρωτοπορεί η ελληνική πραγματικότητα.

Με πραγματική ανακούφιση θα υπερψηφίσω το νομοσχέδιο και θα σας πω «καλή δύναμη στη συνέχεια των πρωτοβουλιών του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» και «καλή δύναμη σε όλους μας», γιατί από τη δική μας δύναμη παίρνουν και συνεχίζουν οι πολίτες αυτής της χώρας, τους οποίους κάποιοι θέλησαν να θυματοποιήσουν, να τους μετατρέψουν σε θύματα πολιτικών, αλλά οι ίδιοι πολίτες αποφάσισαν ότι θα πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους, ότι δεν θα ζήσουν ζωή μισή, αλλά θα δώσουν περιεχόμενο ζωής και θα κάνουν αξιοβίωτη την πραγματικότητά τους.


Ν.Π.Κ.