Στις 12 του περασμένου Μάρτη, το έγκυρο γαλλικό περιοδικό Le Nouvel Observateur «Ο Νέος Παρατηρητής» (ή Obs στην καθομιλουμένη) και στη στήλη ο “Βραδινός Παρατηρητής” L’Obsdusoir, η απεσταλμένη στην Αθήνα Σάρα Χαλιφά- Λεγκράν παρουσίασε ένα αφιέρωμα για τον αγώνα των εργαζομένων απολυμένων της ΕΡΤ - ERTOpen, με τίτλο "Ο Σύριζα ξανανοίγει την τηλεόραση":

Syriza rallume la télé 

Fermée du jour au lendemain en juin 2013, la radio-télévision publique grecque, qui avait continué à émettre clandestinement, va revoir le jour, comme l'avais promis Alexis Tsipras. Retour sur dix-huit mois d'une résistance acharnée, symbolique de la crise que traverse le pays.

Les murs sont couverts de photographies. Des tranches de vie. Les scènes douloureuses et les bons souvenirs aussi, les sit-in, les affrontements avec la police, les cantines populaires… L'histoire d'un an et demi de lutte racontée image par image.

Panagiotis Kalfagiannis allume une cigarette, la première d'une longue série. “C'est le 11 juin 2013...” La phrase reste en suspens le temps d'une bouffée. “… que tout a commencé.” Panagiotis, 54 ans, dont trente-sept de carrière, est alors comptable et délégué de POSPERT, le syndicat des employés non-journalistes de l'ancien groupe audiovisuel public grec ERT (Ellinikí Radiofonía Tileórasi).


Panagiotis Kalfagiannis, 54 ans, est délégué syndical des employés non-journalistes d'ERT (Ellinikí Radiofonía Tileórasi). (Stefania Mizara)


Ce jour-là, à 17 heures, le porte-parole du gouvernement de l'époque, Simos Kedikoglou, annonce la fermeture d'ERT. A 18 heures, le syndicaliste le défie à l'antenne : non, on ne les réduira pas au silence. A 23 heures, écran noir. Stupeur. La télé a été coupée. Le monstre médiatique tué sur le coup.

L'entrée en résistance

Du jour au lendemain, les 2.650 employés d'ERT sont virés. Pour satisfaire les exigences de la troïka (FMI, Banque centrale et Commission européenne) qui, depuis 2010, impose à Athènes des coupes drastiques dans ses dépenses publiques en échange d'une aide financière destinée à éponger sa dette abyssale. Pour se débarrasser, aussi, de ce “foyer de privilèges, d'opacité et de gaspillage”, qui dévore 300 millions d'euros par an, fustige Antonis Samaras, le Premier ministre conservateur d'alors. C'est la fin de la télé publique.

Et pourtant, quelques jours à peine après avoir été fermée, ERT émet de nouveau. Soutenue en Grèce et à l'étranger par des milliers de citoyens révoltés par cette thérapie de choc, elle est devenue ERT Open, une radio-télé pirate diffusée, grâce à l'aide de l'Union européenne de radio-télévision (UER), sur des canaux alternatifs : internet, chaînes de télévision solidaires et satellites.

Les journalistes et les salariés du groupe public manifestent devant leurs bureaux, le 13 juin 2013. Dans les jours qui suivent, ils créent ERT Open, une radio-télé pirate diffusée notamment sur internet.
(Petros Giannakouris/AP/SIPA)

Marina Mantzou fait partie de ceux qui ont refusé de rendre leur tablier le 11 juin 2013. “Immédiatement après l'annonce de la fermeture, tous mes collègues et moi-même avons décidé d'occuper les locaux de notre radio et de continuer à la faire fonctionner”, raconte par email cette correspondante locale, qui a travaillé pendant quatorze ans pour une radio régionale d'ERT sur Zakynthos, une des îles ioniennes au large de la côte ouest.

Expulsés manu militari

Dans la maison mère, à Aghia Paraskevi, un quartier de la banlieue nord d'Athènes, les salariés licenciés font de même. Ils campent sur les lieux, organisent des concerts, des assemblées, des cantines solidaires, tout en maintenant leurs programmes. Jusqu'au 7 novembre 2013.

En pleine nuit, ils sont expulsés manu militari du bâtiment d'ERT qu'ils occupent illégalement depuis cinq mois. Mais rien ne les arrête. Pas même l'interpellation de quatre d'entre eux.

 Panagiotis faisait partie de ceux qui ont été poussés, cette nuit-là, dans le fourgon de police. Il balaie d'un revers de main cet épisode. Pas envie de raconter. Il aimerait que l'histoire ne retienne que leur résistance.

Le lendemain de l'expulsion, les employés insoumis installent tout leur matériel sur le trottoir, devant les grilles du siège, pour diffuser leur JT. Avant de se résoudre à traverser l'avenue bruyante pour poser leurs valises dans l'immeuble… juste en face !

 De la fenêtre de son bureau, Panagiotis voit le gigantesque bâtiment où il a passé l'essentiel de sa vie professionnelle. Sa base de repli est bien plus modeste : un plateau divisé en une dizaine de salles. Des 4 chaînes de télé du groupe, il n'en reste qu'une. Des 7 stations de radio, plus que 4. Des 2.650 salariés, seulement 700. Mais il est fier de cette rébellion :

C'est un exemple de lutte sociale. Pour la première fois dans l'histoire, une chaîne a continué de diffuser ses programmes gratuitement pendant un an et demi.

Un membre de Syriza, le parti d'extrême gauche élu à la tête du pays le 25 janvier, reconnaît : “Ils ont été impressionnants. Leur boulot est devenu leur lutte. Ils se sont investis corps et âme.”

Tsipras omniprésent

Sur les murs de la rédaction, Alexis Tsipras est omniprésent. Le leader de Syriza, désormais Premier ministre, est venu plusieurs fois les soutenir. “La dernière fois, c'était pour l'anniversaire de l'expulsion, le 7 novembre dernier”, se souvient Panagiotis. Il est ému, pointe du doigt une photo du jeune leader dans le couloir d'ERT Open, à côté des clichés d'autres cadres de Syriza, hier militants, aujourd'hui parlementaires ou ministres. “Ils étaient encore sur notre antenne la veille des élections”, rappelle le syndicaliste.


Alexis Tsipras, le leader de Syriza, la coalition de la gauche radicale, a rendu plusieurs fois visite aux salariés d'ERT avant d'être élu Premier ministre le 25 janvier 2015. (Louisa Gouliamaki/AFP)

Le visage de Daniel Cohn-Bendit, lui aussi, orne les murs des locaux. Il avait fait le voyage en septembre 2013 pour leur prêter main-forte. Et puis, au milieu de cette galerie de portraits, il y a son visage à lui, Panagiotis. Creusé, traits tirés, cernes noirs, sous son casque de cheveux gris.

Le combat n'a pas été tous les jours facile. La femme de Panagiotis travaillait aussi à ERT, dans l'administration. Pendant douze mois, ils ont touché 360 euros de chômage chacun. De quoi survivre péniblement avec leur enfant. Puis plus rien.

Les salariés mobilisés ont occupé les bureaux d'ERT pendant cinq mois avant d'être expulsés par la police. (Louisa Gouliamaki/AFP)

Sur l'île de Zakynthos, pendant ces longs mois, Marina s'est elle aussi débattue pour ne pas sombrer, grâce à des petits boulots, des emprunts, au soutien de sa famille et aux réseaux de solidarité qui se sont organisés un peu partout en Grèce pour pallier l'absence de l'Etat face à l'appauvrissement général.

Le syndicaliste et la journaliste ont rejoint la cohorte des naufragés de la crise, les 26% de chômeurs, les 30% de Grecs privés de couverture sociale.

Le monument aux morts

Mais l'avenir leur réservait encore une surprise. L'épisode le plus surréaliste de cette saga restait à écrire. Saisie aussitôt après la fermeture d'ERT par le syndicat POSPERT, la justice a décrété que la Grèce ne pouvait se priver d'un audiovisuel public. Plutôt que de ressusciter ERT, le gouvernement crée, en octobre 2013, une nouvelle radio-télé publique !

Nom : DT, puis NERIT. Employés : 900 précaires. Ironie de l'histoire, “NERIT coûte plus cher que la vieille ERT, dénonce un cadre de Syriza, notamment parce que la production de nombreux programmes a été externalisée.” Depuis, les lettres bleues “NERIT”, qui ont remplacé “ERT” au faîte de l'immeuble, narguent chaque jour Panagiotis devant sa fenêtre. Une torture.

“Ils ont été impressionnants. Leur boulot est devenu leur lutte. Ils sont sont investis corps et âme”, dit, au sujet des salariés d'ERT, un membre de Syriza, le parti de la gauche radicale désormais au pouvoir.
(Stefania Mizara)

Le syndicaliste se fige, soudain, devant l'un des murs. Sous les portraits, des icônes religieuses. On y voit un preneur de son en action. Mort écrasé sous les roues d'une voiture, sur l'avenue, en bas, après dix-sept heures de reportage d'affilée. Une femme souriante à la longue chevelure brune. Foudroyée par un infarctus provoqué par le stress. Un homme qui nous regarde. Il s'est jeté par la fenêtre du troisième étage.

Ce mur hanté, c'est un monument aux morts. Ils sont 17 à avoir perdu la vie pendant cette bataille d'un an et demi. Un chiffre énorme pour une guerre sans armes. Lorsque Marina nous a écrit depuis l'île de Zakynthos, elle a tenu à faire savoir qu'on pleurait un mort là-bas aussi : “Les conditions de lutte et de vigilance ininterrompues, auxquelles se sont ajoutés le chômage et la fatigue physique et psychologique, ont provoqué la mort de notre collègue, ici, Adamantia Pandi.”

La promesse

Ce sera la dernière victime. La victoire d'Alexis Tsipras, le 25 janvier, signe l'armistice. C'est comme si un drapeau blanc flottait enfin sur la Villa Maximos, la résidence des Premiers ministres grecs. Pendant ces longs mois, ERT et Syriza se sont épaulés comme deux amis dans l'adversité. L'un a couvert sans compter la campagne électorale de l'autre, qui lui a en échange promis son retour sur les ondes.

Ce 25 janvier, pour fêter la nouvelle, le petit groupe d'irréductibles autour de Panagiotis décide d'occuper de nouveau le bâtiment de la NERIT. Mais un coup de fil l'en dissuade. C'est un ministre de Syriza qui le supplie de renoncer à ce projet. D'ici à deux jours, ERT aura retrouvé son antenne, lui assure-t-il.

La rédaction d'ERT Open, en janvier 2015, une semaine avant le second tour des élections législatives. (Stefania Mizara)

Chose promise, chose due. Un mois plus tard, le gouvernement annonce qu'il va déposer un projet de loi portant sur la réouverture de la radio-télé publique. Panagiotis est “heureux”. Il n'en revient pas que Tsipras ait tenu sa promesse. Car il l'a vu renoncer, un à un, à tous ses engagements de campagne au fur et à mesure que les âpres négociations avec les créanciers de la Grèce douchaient son rêve d'en finir avec les politiques d'austérité.

La crainte d'une “télé low cost”

Mais si Tsipras a fait le choix de faire renaître ERT de ses cendres, c'est parce qu'elle “pourrait ne pas coûter un centime si elle est bien gérée et financée par les recettes publicitaires et la redevance obligatoire prélevée sur les factures d'électricité”, estime un membre de Syriza. Une redevance que le gouvernement n'exclut toutefois pas d'augmenter…

Le syndicaliste sait bien que le diable est toujours dans les détails. Il craint une “télé low cost”, avec son lot de salaires et des conditions de travail médiocres. Marina aussi se garde d'applaudir trop vite. Elle écrit :

Puisqu'il y a des zones d'ombre dans le programme de Syriza pour ERT, nous restons prudents.

Fin février, le gouvernement grec dirigé par Alexis Tsipras a annoncé qu'il allait déposer un projet de loi prévoyant la réouverture de la radio-télé publique. (Stefania Mizara)

Au moment de se quitter, Panagiotis nous donne un badge, un briquet et un stylo marqués du sigle ERT. Restes dérisoires d'un âge d'or révolu. Puis il enfile son blouson noir. Sur sa poche de poitrine, un écusson “Zeus” a été cousu. Mais son maître de l'Olympe s'appelle désormais Tsipras.
http://tempsreel.nouvelobs.com/l-obs-du-soir/20150312.OBS4504/syriza-rallume-la-tele.html
Sarah Halifa-Legrand, envoyée spéciale à Athènes



Στις 12 του περασμένου Μάρτη, το έγκυρο γαλλικό περιοδικό Le Nouvel Observateur «Ο Νέος Παρατηρητής» (ή Obs στην καθομιλουμένη) και στη στήλη ο “Βραδινός Παρατηρητής” L’Obsdusoir, η απεσταλμένη στην Αθήνα Σάρα Χαλιφά- Λεγκράν παρουσίασε ένα αφιέρωμα για τον αγώνα των εργαζομένων απολυμένων της ΕΡΤ - ERTOpen, με τίτλο "Ο Σύριζα ξανανοίγει την τηλεόραση":


Ο ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει ξανά την τηλεόραση

Έχοντας κλείσει εν μία νυκτί τον Ιούνιο του 2013, η ελληνική δημόσια ραδιοτηλεόραση συνέχισε να μεταδίδει παράνομα, τώρα θ’ ανοίξει και πάλι, όπως είχε υποσχεθεί ο Αλέξης Τσίπρας. Μια επιστροφή έπειτα από δεκαοκτώ μήνες σθεναρής αντίστασης, με τη κρίση να σαρώνει την χώρα.

Οι τοίχοι είναι καλυμμένοι από φωτογραφίες. Στιγμιότυπα από την αποφράδα μέρα. Οδυνηρές σκηνές, αλλά και ωραίες αναμνήσεις, διαμαρτυρίες, συγκρούσεις με τα ΜΑΤ, πλανόδιες καντίνες… Η ιστορία αγώνων ενάμισι χρόνου που μαρτυρούν οι φωτογραφίες μία προς μία.

Ο Παναγιώτης Καλφαγιάννης ανάβει ένα τσιγάρο, στη συνέχεια θ’ ακολουθήσουν πολλά ακόμα. «Ήταν 11 Ιουνίου 2013…» Διακόπτει την φράση του τόσο όσο για να τραβήξει μια ρουφηξιά. «… όταν άρχισαν όλα». Ο Παναγιώτης είναι 54 χρόνων, ενώ εργάζεται 37 συναπτά έτη, ως διοικητικός υπάλληλος και τελευταία ως Πρόεδρος της ΠΟΣΠΕΡΤ (της συνδικαλιστικής οργάνωσης που εκπροσωπεί όλους τους υπαλλήλους πλην των δημοσιογράφων ,του πρώην κρατικού ελληνικού ραδιοτηλεοπτικού σταθμού της ΕΡΤ (Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση) και όλων των τ/ο και ρ/φ σταθμών στην Ελλάδα.

Ο Παναγιώτης Καλφαγιάννης 54ετών, είναι συνδικαλιστής, Πρόεδρος της Ποσπέρτ, των υπαλλήλων της ΕΡΤ (Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση και όλων των τεχνικών σε όλους ιδιωτικούς και Δημόσιους Ραδιοτηλεοπτικούς Σταθμούς στην Ελλάδα .

Εκείνη τη μέρα, στις έξι και πέντε το απόγευμα, ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος, Σίμος Κεδίκογλου, αναγγέλλει το κλείσιμο της ΕΡΤ. Στις 6 και 6’ ο εν λόγω Πρόεδρος της Ποσπέρτ τον αψηφά στον αέρα : όχι, δε θα σωπάσουμε. Στις 11 το βράδυ, πέφτει μαύρο στην οθόνη. Ολοι βουβοί…αποσβολωμένοι!!!Η τηλεόραση σιώπησε. Το τέρας των media δολοφονείται μεμιάς.

Η ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Εν μία νυκτί, οι 2.650 υπάλληλοι της ΕΡΤ απολύονται. Και αυτό γίνεται προκειμένου να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της τρόικα (ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Ευρωπαϊκή Επιτροπή), η οποία, από το 2010, επιβάλλει στην Αθήνα δραστικές περικοπές στις κρατικές δαπάνες, με αντάλλαγμα μια οικονομική βοήθεια, η οποία προορίζεται για την περιστολή του αβυσσαλέου χρέους της χώρας. Για να απαλλαγεί, επίσης, από την ΕΡΤ, από την «εστία προνομίων, διαφθοράς και σπατάλης», η οποία καταβροχθίζει 300 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, καταγγέλλει ο Αντώνης Σαμαράς, ο τότε συντηρητικός Πρωθυπουργός. Αυτό ήταν το τέλος της κρατικής τηλεόρασης.

Ωστόσο, λίγες στιγμές μετά το κλείσιμό της, η ΕΡΤ εκπέμπει και πάλι. Υποστηρίζεται από χιλιάδες πολίτες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, οι οποίοι εξεγείρονται ενάντια σ’ αυτή τη θεραπεία του σοκ, και γίνεται η ΕΡΤΟΠΕΝ, μία πειρατική ραδιοτηλεόραση που εκπέμπει , χάρη στην βοήθεια της ραδιοτηλεόρασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΒU)με λειτουργία του συνόλου της ΕΡΤ: διαδίκτυο, κανάλια αλληλεγγύης και δορυφορικά .

Οι δημοσιογράφοι και οι εργαζόμενοι της κρατικής ραδιοτηλεόρασης διαδηλώνουν έξω από τα γραφεία τους, στις 11 Ιουνίου 2013. Τις επόμενες μέρες, συστήνουν την ΕΡΤΟΠΕΝ, μια πειρατική ραδιοτηλεόραση, η οποία εκπέμπει σ’ όλο τον κόσμο.

Η Μαρίνα Μάντζου ανήκει σ’ εκείνους που δεν καταθέτουν τα όπλα τους στις 11 Ιουνίου 2013. «Αμέσως μετά την αναγγελία του κλεισίματος, όλοι οι συνάδελφοί μου κι εγώ η ίδια, αποφασίσαμε να καταλάβουμε τις εγκαταστάσεις του ραδιομεγάρου μας και να συνεχίσουμε την λειτουργία του», δηλώνει μέσω διαδικτύου η εν λόγω τοπική ανταποκρίτρια, η οποία εργάστηκε επί δεκατέσσερα έτη σ’ ένα περιφερειακό ραδιόφωνο της ΕΡΤ ,στη Ζάκυνθο, ένα από τα νησιά του Ιονίου στα δυτικά της χώρας


ΕΚΔΙΩΧΘΗΚΑΝ ΜΕ ΤΗ ΒΙΑ

Στα κεντρικά του ραδιομεγάρου στην Αγία Παρασκευή, σε μια συνοικία στα βόρεια προάστια των Αθηνών, οι απολυμένοι κάνουν κι αυτοί το ίδιο. Στρατοπεδεύουν επί τόπου, οργανώνουν συναυλίες, συνελεύσεις, αλληλέγγυες κουζίνες, εκπέμποντας παράλληλα τα προγράμματά τους. Μέχρι τις 7 Νοεμβρίου 2013.

Μεσάνυχτα εκδιώχθηκαν με τη βία από το κτίριο της ΕΡΤ το οποίο είχαν καταλάβειπαράνομα επί πέντε μήνες. Ωστόσο τίποτα δεν τους σταματά. Ούτε οι δικαστικές διώξεις τεσσάρων από αυτούς.

Ο Παναγιώτης ήταν από εκείνους που πρώτος ανέβηκε στην κλούβα της αστυνομίας. Κάνει νόημα αρνητικά με το χέρι. Δε θέλει να μας μιλήσει γι αυτό. Επιθυμεί να καταγραφεί μόνο η αντίστασή τους στην ιστορία.

Την επομένη της εκδίωξης, οι υπάλληλοι που δεν συμβιβάστηκαν, αραδιάζουν όλο τους το υλικό στο πεζοδρόμιο, μπροστά στα κάγκελα, για να εκπέμψουν το δελτίο ειδήσεών τους (B.B.C). Προτού να διασχίσουν την πολύβουη λεωφόρο και να αποθέσουν τις βαλίτσες τους στο απέναντι κτίριο!

Από το παράθυρο του γραφείου του, ο Παναγιώτης βλέπει το γιγαντιαίο κτίριο μέσα στο οποίο πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της επαγγελματικής του ζωής. Η εναλλακτική που έχει σήμερα είναι πολύ μετριότερη: ένας ενιαίος χώρος, ο οποίος χωρίζεται σε περίπου δέκα αίθουσες. Από τα 4 τηλεοπτικά κανάλια της εταιρίας, ένα έχει μείνει μοναχά. Από τους 7 ραδιοφωνικούς σταθμούς όχι περισσότεροι από 4. Από τους 2.650 εργαζόμενους, μόνο 700. Ωστόσο είναι υπερήφανος γι’ αυτήν την αντίσταση!!!!!:

‘’Είναι ένα παράδειγμα κοινωνικής πάλης. Για πρώτη φορά στην ιστορία, ένας Δημόσιος Σταθμός συνέχισε να μεταδίδει τα προγράμματά του επί ενάμισι χρόνο χωρίς έσοδα , με την εθελοντική εργασία των παράνομα απολυμένων της ΕΡΤ και τους αλληλέγγυους.’’



Ένα μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, του κόμματος της άκρας αριστεράς που εξελέγη στη ηγεσία της χώρας στις 25 Ιανουαρίου 2015, παραδέχεται:
«Οι απολυμένοι υπήρξαν εντυπωσιακοί. Η δουλειά τους έγινε αγώνας. Αφιερώθηκαν ψυχή τε και σώματι».


Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ

Πάνω στους τοίχους της αίθουσας σύνταξης, ο Αλέξης Τσίπρας είναι πανταχού παρών. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, εφεξής Πρωθυπουργός, έχει έρθει αρκετές φορές για να τους στηρίξει «Η τελευταία φορά ήταν στην επέτειο της βίαιης απομάκρυνσης, στις 7 του περασμένου Νοεμβρίου» θυμάται ο Παναγιώτης.
Είναι συγκινημένος, δείχνει με το δάχτυλό του μια φωτογραφία του νεαρού αρχηγού στο διάδρομο της ΕΡΤΟΠΕΝ, δίπλα από άλλες (φωτογραφίες) των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι χθες κομματικοί, σήμερα πλέον κοινοβουλευτικοί ή υπουργοί.
«Μέχρι την παραμονή των εκλογών βρίσκονταν στο κανάλι μας» θυμάται ο Πρόεδρος της Ποσπέρτ,   σήμερα!!!!!!!..



Ο Αλέξης Τσίπρας, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, του συνασπισμού της ριζοσπαστικής αριστεράς, επισκέφτηκε αρκετές φορές τους εργαζομένους της ΕΡΤ πριν την εκλογή του ως Πρωθυπουργός στις 25 Ιανουαρίου 2015)

Η φωτογραφία του Ντανιέλ Κον-Μπεντί κοσμεί και αυτή τους τοίχους των εγκαταστάσεών τους. Είχε ταξιδεύσει τον Σεπτέμβριο 2013, προκειμένου να τους στηρίξει. Και τέλος, στο μέσον αυτής της έκθεσης φωτογραφιών, υπάρχει και αυτή του Παναγιώτη. Πρόσωπο σκαμμένο, με τραβηγμένα χαρακτηριστικά, μαύρους κύκλους και πλούσια γκρίζα μαλλιά.

Η μάχη δεν ήταν πάντοτε εύκολη. Η γυναίκα του Παναγιώτη εργαζόταν και αυτή στην ΕΡΤ, στη διοίκηση. Για δώδεκα μήνες, εισέπρατταν τα 360 ευρώ ως επίδομα ανεργίας. Με αυτά θα ζήσουν αυτοί και το παιδί τους με δυσκολία. Κι έπειτα, τίποτα .


Στη Ζάκυνθο, καθ’ όλη την διάρκεια αυτών των μηνών, η Μαρίνα αγωνίζεται και αυτή για να επιβιώσει, κάνοντας δουλίτσες, δανειζόμενη, με την στήριξη της οικογένειάς της και με τα δίκτυα αλληλεγγύης, τα οποία στήθηκαν παντού στην Ελλάδα για να καλύψουν την απουσία της Πολιτείας από την γενικευμένη ένδεια.

Ο συνδικαλιστής και η δημοσιογράφος ενσωματώθηκαν πλέον με τους ναυαγούς της κρίσης, το 26% των ανέργων και το 30% των Ελλήνων στα όρια της φτώχειας!!!!

ΧΩΡΟΣ ΜΝΗΜΗΣ ΝΕΚΡΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ

Ωστόσο το μέλλον τους επεφύλασσε ακόμα μία έκπληξη. Το πλέον σουρεαλιστικό επεισόδιο αυτής της υπόθεσης επρόκειτο να ακολουθήσει. Κατόπιν προσφυγής στην δικαιοσύνη του συνδικάτου της ΠΟΣΠΕΡΤ έπειτα από το κλείσιμο της ΕΡΤ, εκείνη απεφάνθη ότι η Ελλάδα δεν ήταν δυνατόν να μην διαθέτει δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα. Αντί λοιπόν να ανασυστήσει την ΕΡΤ, η κυβέρνηση δημιουργεί τον Οκτώβριο του 2013, μία νέα Δημόσια Ραδιοτηλεόραση!

Την ονομάζει ΔΤ και συνέχεια ΝΕΡΙΤ. Εργαζόμενοι: 900 νεοπροσληφθέντες. Ειρωνεία της υπόθεσης, «η ΝΕΡΙΤ κοστίζει περισσότερο από την πρώην ΕΡΤ, καταγγέλλει ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως λόγω του ότι η παραγωγή πολλών προγραμμάτων δόθηκε σε εξωτερικούς συνεργάτες». Έκτοτε, η γαλάζια επιγραφή «ΝΕΡΙΤ», η οποία αντικατέστησε εκείνη της ΕΡΤ στο άνω τμήμα του Ραδιομεγάρου, ‘’περιπαίζει’’ καθημερινά τον Παναγιώτη μπροστά από το παράθυρό του. Μαρτύριο πραγματικό!!! .

«Υπήρξαν εντυπωσιακοί. Η δουλειά τους έγινε αγώνας. Αφιερώθηκαν ψυχή τε και σώματι», λέει για το θέμα των εργαζομένων της ΕΡΤ, ένα μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, το οποίο βρίσκεται εφεξής στην εξουσία.

Ο πρόεδρος της Ποσπέρτ , ξαφνικά παγώνει μπροστά σ’ έναν τοίχο. Κάτω από τις φωτογραφίες , εικόνες αγίων!!!. Βλέπουμε έναν καμεραμάν εν ώρα εργασίας. Έπεσε νεκρός από αυτοκινητικό δυστύχημα στη λεωφόρο, εκεί πέρα, έπειτα από δέκα επτά ώρες εξουθενωτικού ρεπορτάζ. Μια γυναίκα με μακριά μαύρη αλογοουρά χαμογελάει. Πέθανε από έμφραγμα που προκλήθηκε από το άγχος της απόλυσης. Ένας άνδρας που μας κοιτάζει!!!. Αυτοκτόνησε πέφτοντας από το παράθυρο του τρίτου ορόφου.

Αυτός ο στοιχειωμένος τοίχος αποτελεί πλέον το ‘’μνημείο των νεκρών συναδέλφων τους’’. 17 έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια αυτής της μάχης που κρατά εδώ και ενάμισι χρόνο. Τεράστιος αριθμός για ένα άοπλο πόλεμο. Ενόσω η Μαρίνα στέλνει ανταποκρίσεις από τη Ζάκυνθο, γνωστοποιεί ότι θρηνούν ακόμα ένα νεκρό εκεί: «Οι συνεχείς κοπιαστικές συνθήκες του αγώνα και της περιφρούρησης, μαζί με την ανεργία, την ψυχική και ψυχολογική κούραση, προκάλεσαν τον θάνατο της συναδέλφου μας, εδώ, Αδαμαντίας Παντή».


Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ

Αυτό θα είναι το τελευταίο θύμα. Η νίκη του Αλέξη Τσίπρα, στις 25 Ιανουαρίου 2015, ένα σημάδι ανακωχής. Είναι σαν να υψώθηκε επιτέλους μια λευκή σημαία στο Μέγαρο Μαξίμου, στην κατοικία των ελλήνων Πρωθυπουργών. Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των μηνών, η ΕΡΤ και ο ΣΥΡΙΖΑ στάθηκαν ο ένας δίπλα στον άλλον, σαν δύο φίλοι στη συμφορά. Ο ένας κάλυψε χωρίς να υπολογίσει την προεκλογική εκστρατεία του άλλου, ο οποίος για αντάλλαγμα υποσχέθηκε την επιστροφή του στις συχνότητες.

Εκείνη την ημέρα της 25^ης Ιανουαρίου, για να γιορτάσει το γεγονός, μια μικρή ομάδα ασυμβίβαστων γύρω από τον Παναγιώτη, αποφασίζει να καταλάβει το νέο κτίριο της ΝΕΡΙΤ. Ωστόσο ένα τηλεφώνημα τους αποτρέπει. Είναι ένας υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ που τους παρακαλεί να εγκαταλείψουν αυτό το σχέδιο. Σε δύο μέρες από σήμερα, η ΕΡΤ θα εκπέμψει ι ξανά, τους διαβεβαιώνει.!!!!

Οφείλουν να εκπληρώσουν τις υποσχέσεις που έχουν δώσει. Ένα μήνα αργότερα, η κυβέρνηση αναγγέλλει ότι θα καταθέσει ένα νομοσχέδιο σχετικά με την επαναλειτουργία της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Ο Παναγιώτης δεν είναι χαρούμενος. Λέει συνεχώς πως ο Τσίπρας δεν κράτησε την υπόσχεσή του. Γιατί τον έχει δει να αθετεί μία προς μία τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, στο μέτρο που οι σκληρές διαπραγματεύσεις με τους δανειστές της Ελλάδος., θα έσβηναν το όνειρό του να τελειώσουν με τις πολιτικές λιτότητας.

Ο ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΧΑΜΗΛΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ

Ωστόσο, εάν ο Τσίπρας έχει επιλέξει να αναστήσει την ΕΡΤ από τις στάχτες της, τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι «αυτή είναι δυνατόν να μην επιβαρύνει περισσότερο, εφόσον ασκεί χρηστή διοίκηση και σωστή οικονομική διαχείριση των πιστώσεων του κρατικού προϋπολογισμού και από την εισφορά που εισπράττεται με τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού», εκτιμά ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Μια εισφορά την οποία, ωστόσο, η κυβέρνηση δεν αποκλείει να αυξήσει…

Ο Πρόεδρος της Ποσπέρτ γνωρίζει καλά ότι ο διάβολος κρύβεται πάντοτε στις λεπτομέρειες. Φοβάται «μια τηλεόραση χαμηλού κόστους», με μέτριους μισθούς και συνθήκες εργασίας. Αλλά και η Μαρίνα συγκρατεί τον ενθουσιασμό της και γράφει:

Εφόσον υπάρχουν γκρίζες ζώνες στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για την ΕΡΤ, πρέπει να είμαστε συγκρατημένοι.

Τέλη Φεβρουαρίου, η ελληνική κυβέρνηση υπό την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα εξήγγειλε την κατάθεση ενός νομοσχεδίου το οποίο προβλέπει την επανασύσταση της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης.

Καθώς αποχαιρετιζόμασταν, ο Παναγιώτης μας δίνει ένα σηματάκι, έναν αναπτήρα και ένα στυλό με χαραγμένο το σήμα της ΕΡΤ. Τα τελευταία απομεινάρια μιας χρυσής εποχής που πέρασε. ΄Επειτα φοράει το μαύρο του μπουφάν. Στο τσεπάκι στο στήθος του, είναι κεντημένη η λέξη «ΖΕΥΣ». Ωστόσο, το αφεντικό του από τον Όλυμπο ονομάζεται πλέον Τσίπρας?

Σάρα Χαλιφά-Λε γκράν , ειδική αποστολή στην Αθήνα
Μετάφραση Δήμητρα Αποστόλου, ertopen

http://tempsreel.nouvelobs.com/l-obs-du-soir/20150312.OBS4504/syriza-rallume-la-tele.html