Περίπου ενάμιση μήνα μετά τις εκλογές της 25^ης Γενάρη, είναι σαφές ότι η ελληνική κυβέρνηση, από την πρώτη στιγμή της ανάληψης των καθηκόντων της, βρέθηκε αντιμέτωπη με τεράστιες πιέσεις και ωμούς εκβιασμούς από την πλευρά της Γερμανικής κυβέρνησης και της ΕΕ. Στόχος των εκβιασμών αυτών, τόσο πριν όσο και μετά τη συμφωνία της 20^ης Φλεβάρη, ήταν και είναι το να τσακιστεί η βούληση του λαού μας για ανατροπή της λιτότητας και για αλλαγή πορείας.


Η Γερμανική άρχουσα τάξη, την οποία εκπροσωπεί ο Σόιμπλε, θέλει να στείλει ένα σκληρό μήνυμα προς τα εργατικά – λαϊκά στρώματα του Νότου της Ευρώπης ότι η λιτότητα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Για να το πετύχει αυτό,  θέλει να καθυποτάξει την ελληνική κυβέρνηση, εξαναγκάζοντας την σε συνέχιση της ίδιας περίπου πολιτικής λιτότητας που εφαρμόστηκε εδώ και 5 χρόνια (ή στην περίπτωση που αυτό δεν ευοδωθεί, ακόμα και σε πτώση).


Τα μέσα εκβιασμού είναι η απαίτηση για αποπληρωμή του χρέους (ένα χρέος μη βιώσιμο, για το οποίο δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι και ο λαός και για το οποίο έχει ήδη «χυθεί αίμα») και η απειλή για κλείσιμο της στρόφιγγας της παροχής ρευστότητας προς τις τράπεζες και την κυβέρνηση κάτι που θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε χρεοκοπία και έξοδο από το ευρώ.

Σύμμαχος της Γερμανικής κυβέρνησης σε αυτό τον εκβιασμό είναι και η ελληνική οικονομική ελίτ (μαζί με το μιντιακό κατεστημένο και το πολιτικό προσωπικό τους: ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι κλπ) που θέλει πάση θυσία να κρατήσει όσα κέρδισε εις βάρος των εργαζομένων και του λαού την προηγούμενη πενταετία: μείωση μισθών, διάλυση εργασιακών δικαιωμάτων και κοινωνικού κράτους, πλιάτσικο στην δημόσια περιουσία, σκανδαλώδη φοροασυλία κοκ.


Επιβεβαιώνεται λοιπόν η εκτίμηση (την οποία ανάμεσα σε άλλους κάναμε και εμείς με δημόσιο κείμενο μας στις 4/2/2015) ότι η νέα κυβέρνηση δεν έχει απέναντί της μια «πολιτισμένη διαπραγμάτευση» αλλά έναν «οικονομικό πόλεμο».


Την ίδια στιγμή, όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα λαϊκά και εργατικά στρώματα στηρίζουν μαζικά την προσπάθεια για ανατροπή της λιτότητας. Επιπρόσθετα, οι συγκεντρώσεις διεθνιστικής αλληλεγγύης, παράλληλα με τις εδώ συγκεντρώσεις στις πλατείες, σε δεκάδες χώρες εντός και εκτός Ευρώπης, έδειξαν ότι ο μόνος πραγματικός σύμμαχος μας αυτή τη στιγμή είναι οι εργαζόμενοι και οι λαοί των άλλων χωρών που υποφέρουν από την ίδια βάρβαρη λιτότητα.


Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα συνεχίζουν και στηρίζουν την κυβέρνηση παρά τις σοβαρές υποχωρήσεις και τους συμβιβασμούς της συμφωνίας της 20^ης Φλεβάρη, παρά την αμφισημία δηλώσεων υπουργών για φλέγοντα ζητήματα (φορολογία, ΤΑΙΠΕΔ, Σκουριές κα) και παρά την εκλογή του Π. Παυλόπουλου στη θέση του ΠτΔ (ενός μνημονιακού πολιτικού και πρώην υπουργού της Δεξιάς) διότι καταλαβαίνουν ότι αυτή η κυβέρνηση προσπαθεί να δώσει μια μάχη υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Στην αντίθετη περίπτωση, με μια κυβέρνηση ΝΔ τα πράγματα θα ήταν ήδη πολύ χειρότερα – με τα αντιλαϊκά μέτρα για τα οποία είχε δεσμευτεί ο Χαρδούβελής απέναντι στην τρόικα προεκλογικά να εφαρμόζονται ήδη.




Όμως τα χρονικά περιθώρια είναι ασφυκτικά. Η σημερινή ασταθής ισορροπία γρήγορα θα τείνει προς τη μια ή την άλλη πλευρά. Από τη μια οι εκβιασμοί θα εντείνονται (πριν την παρέλευση του 4μηνου) και από την άλλη η λαϊκή απαίτηση για μέτρα ανακούφισης θα αυξάνονται. Σε αυτές τις συνθήκες το εργατικό – λαϊκό κίνημα θα αποτελέσει τον καθοριστικό παράγοντα. Είναι απαραίτητο το μαζικό κίνημα να ανασυγκροτηθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, να στηρίξει όλα τα θετικά μέτρα που επεξεργάζεται η κυβέρνηση και απέναντι στα αρπακτικά του χρηματιστικού κεφαλαίου και να απαιτήσει άμεση νομοθέτηση υπέρ των εργατικών – λαϊκών συμφερόντων.



Παράλληλα χρειάζεται προετοιμασία και πολιτικός εξοπλισμός του κινήματος.  Πώς αντιμετωπίζεται η ΕΕ που απαιτεί νέες ανθρωποθυσίες για το ευρώ και  το διεθνές οικονομικό σύστημα που βυθίζεται στην κρίση και υπόσχεται μόνο λιτότητα, ανεργία, φτώχεια και δυστυχία ώστε το χρηματιστικό κεφάλαιο να συνεχίσει να αυξάνει τα κέρδη του; Η εναλλακτική πρόταση στην Ευρώπη του κεφαλαίου και των πολυεθνικών, η πρόταση για την Ευρώπη των εργαζομένων και του σοσιαλισμού, επείγει όσο ποτέ.


Όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς και όλοι οι αγωνιστές του κινήματος έχουν χρέος να αναμετρηθούν με τα δυο αυτά ιστορικά καθήκοντα (την ανασυγκρότηση του κινήματος και των αγώνων και τον πολιτικό εξοπλισμό). Από την πλευρά μας θα κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να συμβάλλουμε σε αυτή την κατεύθυνση.  



Υπογραφές

Βαξεβανόπουλος Μάρκος – γεωλόγος

Βέγγος Δημήτρης – μέλος του ΔΣ του σωματείου εργαζομένων στον ΙΜΑΝΤΑ

Ιατρόπουλος Κώστας – σύμβουλος Δημοτικής Κοινότητας Βόλου

Κανελλής  Νίκος – δημοτικός σύμβουλος Βόλου

Κανελλής Δημήτρης – μέλος του ΔΣ του Εμπορικού Συλλόγου Βόλου

Καποτά Βίκη – απολυμένη της ΕΡΑ Βόλου

Κόφας Γιώργος – συνταξιούχος

Κυπρίδου Μαριάνθη – μέλος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ένωσης Συντηρητών Αρχαιοτήτων

Κυριέρης Δημήτρης - σύμβουλος της Δημοτικής Κοινότητας Νέας Αγχιάλου

Λέκκα Χαρί – συνταξιούχος δημοσιογράφος, αλληλέγγυα της ΕΡΑ Βόλου

Μαργαριτόπουλος Σωτήρης – γεωπόνος

Πανόπουλος Θοδωρής – μέλος του ΔΣ του σωματείου εργαζομένων στον ΙΜΑΝΤΑ

Παππά Φιλίτσα – ιδιωτική υπάλληλος

Παππάς Νίκος -  συνταξιούχος

Πέτσης Βασίλης – απολυμένος της ΕΡΑ Βόλου

Πισιώτης Βασίλης – εκπρόσωπος των εργαζομένων της ΕΒΕΤΑΜ στο ΕΚΒ

Τούρνας Κώστας – μέλος της δημοτικής κίνησης «Δρόμοι Συνεργασίας, Ανατροπής και Αλληλεγγύης»

Τσολάκης Σάββας – εκπαιδευτικός