Οι ανθρωπιστές δικαστές του Ρεθύμνου
Η αναλγησία που έδειξε η κυβέρνηση περικόπτοντας μισθούς και συντάξεις και προβαίνοντας σε αυθαίρετες -κατόπιν εντολών της τρόικας- απολύσεις φανέρωσε το έλλειμμα πολιτισμού και πίστης σε βαθιές ανθρωπιστικές αξίες.Αυτές τις αξίες έλαβε υπόψη το Πρωτοδικείο Ρεθύμνου και δικαίωσε έγκυο που είχε τεθεί σε διαθεσιμότητα.
Για τους δικαστές, στους οποίους αξίζει ο λαϊκός έπαινος, προσεβλήθη βάναυσα η επαγγελματική και η εν γένει αξιοπρέπεια της υπαλλήλου, από το 2010, του υπουργείου Πολιτισμού, τέθηκε στο κοινωνικό περιθώριο, ανατράπηκε άρδην η ζωή της και μετατράπηκε σ’ ένα απλό μέσον για να περισταλούν οι κρατικές δαπάνες!
Ευπρόσδεκτες και ελπιδοφόρες τέτοιες δικαστικές αποφάσεις, που δείχνουν ότι οι δικαστές δεν είναι αποκομμένοι από την κοινωνία και φαίνεται να συμπάσχουν στα τεράστια οικονομικά-κοινωνικά-ψυχολογικά προβλήματά της. Επιπροσθέτως υπερασπίζονται το Σύνταγμα, το οποίο έχει καταστρατηγηθεί πολλές φορές από τις αποφάσεις της συγκυβέρνησης. Η ετυμηγορία των δικαστών γίνεται έτσι δεδικασμένο για πάμπολλες παρόμοιες περιπτώσεις εργαζομένων, ειδικά σε εγκύους, λεχώνες και όσες θηλάζουν τα παιδιά τους.
Το σκεπτικό των δικαστών πραγματικά αποτελεί κείμενο ανθρωπιάς και αξιοπρέπειας, εννοιών που ούτε καν σεβάστηκαν οι αμοραλιστές της συγκυβέρνησης. Είναι από τις φορές που η Δικαιοσύνη στέκεται στο ύψος της, υπερασπιζόμενη τους αδύνατους και τους αδίκως κυνηγημένους και κατατρεγμένους, συμπαραστέκεται στους πάσχοντες και συμπορεύεται με το λαϊκό περί δικαίου αίσθημα.
Η διάρκεια της εγκυμοσύνης αλλά και οι δεκαοχτώ μήνες μετά τον τοκετό είναι ό,τι ιερότερο στη ζωή μιας γυναίκας. Οταν υφίσταται τη βία της απόλυσης από την εργασία της ελλοχεύει ο σοβαρός κίνδυνος να επηρεαστεί δυσμενέστατα η σωματική και ψυχική της κατάσταση, αλλά και η υγεία του παιδιού. Είναι σημαντικό λοιπόν που οι δικαστές αψήφισαν τη μνημονιακή πολιτική, προτάσσοντας τη σωματική και ψυχική υγεία και αυτό δείχνει ανθρωπιστικές αρχές και υψώνει τη Δικαιοσύνη στον κοινωνικό της προορισμό.
Τέτοιες αποφάσεις είναι απαραίτητο να πολλαπλασιαστούν, γιατί ανακουφίζουν τον χειμαζόμενο λαό και στρέφουν τα νώτα στις επιταγές της τρόικας και της συγκυβέρνησης. Ποιος να αντικρούσει τέτοιες αποφάσεις; Τι υπερισχύει σε μια κοινωνία; Η περιστολή των δαπανών ή η ανθρώπινη ζωή; Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι το πιο σπουδαίο είναι η ανθρώπινη ζωή. Για τις περικοπές ας φροντίσουν εκείνοι που βούλιαξαν στα χρέη τη χώρα και δεν είναι άλλοι από τους υπεύθυνους της συγκυβέρνησης.
ΑΠΟΨΗ
