H ιδεολογία στα «100 τουφέκια» - Το σχόλιο του Αλέξη Δερμεντζόγλου
«An old woman gave us shelter
Kept us hidden in the garret
Then the soldiers came
She died without a whisper»
Από το Partisan του Λέοναρντ Κοέν
Kept us hidden in the garret
Then the soldiers came
She died without a whisper»
Από το Partisan του Λέοναρντ Κοέν
Έξοχο, αμερικανικό μεταγουέστερν τα «100 τουφέκια» προβάλλονται στο αφιέρωμα «Η ηθική της επανάστασης», ανήμερα στο χρόνο που έκλεισαν την ΕΡΤ-3, από την Ταινιοθήκη των τριών ραδιοφώνων της ΕΡΤ-3 στη θερινή αίθουσα στον πεζόδρομο της Αγγελάκη 14 δίπλα στο κτίριο της ραδιοφωνίας την Τετάρτη 11 Ιουνίου στις 21:00 με ελεύθερη είσοδο. Η ιδεολογική ανάλυση αυτού του υπέροχου φιλμ, που η αισθητική του είναι επηρεασμένη από αυτήν του σπαγγέτι, μας οδηγεί σε μια πρωτοφανή για αμερικανική ταινία ιδεολογική σύγκλιση. Κάλεσμα αλληλεγγύης και διεθνιστικής εξέγερσης. Ένας μαύρος (οι καταπιεσμένες έγχρωμες μειοψηφίες), ένας Μεξικανός (οι περιθωριακοί), μια Ινδιάνα (η καταπιεσμένη πρόγονος και κάτοχος στα χώματα της πατρίδας) ενώνονται για το όραμα της μεξικανικής επανάστασης.
Μόνον που, όταν γυριζόταν η ταινία το 1969, τα πράγματα είναι ζόρικα: Ο γαλλικός Μάης έχει σβήσει, στο Βιετνάμ τα πάντα φλέγονται, οι φοιτητές στην Αμερική βρίσκονται στο δρόμο.
Με έναν εκπληκτικό, δεξιοτεχνικό τρόπο ο Γκάις ελίσσεται λοξά μέσα στα δεδομένα και περνάει σε άμεση αναφορά στο Βιετνάμ, θεωρώντας το και σωστά μεγάλο απελευθερωτικό αγώνα.
Σε συνάρτηση μάλιστα με το άρπαγμα της γης των Ινδιάνων από τους λευκούς η ταινία μετατρέπεται σε απόλυτο σχόλιο έναντι σε κάθε ιμπεριαλιστική επέμβαση, σε κάθε επιβουλή της ανεξαρτησίας.
Δραματικό φινάλε, συγκλονιστικές εξελίξεις, δράση που σου κόβει την ανάσα με την ελευθερία να μας γνέφει μέσα από τα χαλάσματα.
Venceremos.