Δύο χρόνια μετά το τραγικό δυστύχημα σταΤέμπηκαι ενώ το αίτημα για δικαιοσύνη παραμένει ανεκπλήρωτο, αίσθηση προκάλεσε η εκδήλωση που έγινε στο Πάρκο Γεωργιάδη στο Ηράκλειο της Κρήτης.

Συγκλονιστική ήταν η ομιλία της Μαρίας Καρυστιανού αλλά και τα όσα ανέφερε στην παρέμβασή του ο Βασίλης Κοκοτσάκης. Ο τεχνικός σύμβουλος του Συλλόγου Πληγέντων Τεμπών περιέγραψε με συγκλονιστικές λεπτομέρειες τις τελευταίες λέξεις των παιδιών που εγκλωβίστηκαν στο φλεγόμενο βαγόνι, φέρνοντας στο φως τον διάλογο της Φρατζέσκας με τη φίλη της, τη Μάρθη, λίγες στιγμές πριν χαθούν στη φωτιά.

Λόγια γεμάτα αγάπη, επίγνωση, ηρωισμό και πόνο – λόγια που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν, ούτε να σβηστούν.

Η παρουσίαση του κ. Κοκοτσάκη δεν ήταν απλώς τεχνική. Ήταν μια ωμή καταγγελία για τη συγκάλυψη, τη σιωπή και την παραπληροφόρηση, που ακολούθησαν την τραγωδία. «Δεν ήταν απλώς δυστύχημα – ήταν δολοφονία», τόνισε χαρακτηριστικά, κάνοντας λόγο για συντονισμένες παραλείψεις, καταστροφή στοιχείων και απόπειρα παραπλάνησης της κοινής γνώμης.

Παράλληλα, επανέλαβε ότι η φωτιά που ακολούθησε τη σύγκρουση δεν προκλήθηκε από λάδια σιλικόνης, αλλά από παράνομα μεταφερόμενους εύφλεκτους χημικούς διαλύτες, στοιχείο που στηρίζεται πλέον σε πλήθος τεχνικών μελετών και ντοκουμέντων.

Την ίδια ώρα με φωνή που λύγισε την ατμόσφαιρα, ο Βασίλης Κοκοτσάκης, απευθυνόμενος στον Παύλο Ασλανίδη, αναφέρθηκε για πρώτη φορά δημόσια στον γιο του, Δημήτρη Ασλανίδη, αποκαλύπτοντας τον ηρωισμό και την αυταπάρνησή του στα τελευταία λεπτά πριν την τραγωδία.

«Φίλε Παύλο μου, είναι δύσκολο… θέλω καιρό να σου το πω, δεν ξέρω αν σε ανακουφίζει αυτό… ήταν πολύ γενναίο αυτό που έκανε ο Δημήτρης, γιατί για τον Δημήτρη σου μιλάμε», είπε ο κ. Κοκοτσάκης, συγκινώντας βαθιά το κοινό.

Σύμφωνα με τις καταγραφές, ο Δημήτρης –αντί να απομακρυνθεί για να σωθεί– επέλεξε να μείνει δίπλα στη Φρατζέσκα, η οποία φώναζε για βοήθεια, προσπαθώντας να την απεγκλωβίσει. Την ώρα που η φωτιά πλησίαζε ανεξέλεγκτα, εκείνος επέστρεψε δύο φορές, αψηφώντας τον κίνδυνο, για να τη βοηθήσει. Τα λόγια του –«Μην κουνιέσαι, σε παρακαλώ»– και η σιγή που ακολούθησε, μαρτυρούν τον θάνατο ενός νέου που δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή τον εαυτό του.

Ο Δημήτρης δεν «έφυγε» απλώς. Έγινε σύμβολο γενναιότητας και ανιδιοτέλειας. Και εκεί, ανάμεσα στις φλόγες, έδωσε ένα από τα πιο ισχυρά μαθήματα ανθρώπινης αξιοπρέπειας, σιωπηλά, χωρίς χειροκροτήματα, αλλά με θυσία.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του neakriti.grη εκδήλωση του Ηρακλείου – όπως και η χθεσινή στο Αρκαλοχώρι – αποτυπώνει το πείσμα των οικογενειών και της κοινωνίας να μην επιτρέψουν τη λήθη.

Ολόκληρη η ομιλία του Βασίλη Κοκοτσάκη:

«Αγαπητοί μου φίλοι

28 Φεβρουαρίου 2023 Ωρα 23.18, θέση Ευαγγελισμός Τεμπών

Όχι φίλοι μου, δεν συγκρούστηκε το τρένο με τις διαχρονικές παθογένειες  του Ελληνικού Κράτους, που είχε πει τότε ο κ. Πρωθυπουργός.

Συγκρούστηκαν δυο τρένα μεταξύ τους.

Δυο Τρένα που είχαν ως επιβάτες κυρίως νέους ανθρώπους, που είτε επέστρεφαν στις σπουδές τους, είτε στα σπίτια τους αφού ως νέοι είχαν «αποδράσει» για λίγο από την καθημερινότητα.

Δυο τρένα που για 12 λεπτά ταξίδευαν εξ αντιθέτου στην ίδια γραμμή, όχι γιατί έφταιγε η Ελλάδα, αλλά οι άνθρωποι… που την δυναστεύουν αντί να την υπηρετούν.

Αυτοί που ήταν ταγμένοι να κάνουν ότι μπορούν για την ασφάλεια των πολιτών τους και όχι μόνο δεν το έκαναν, αλλά έκαναν τα πάντα για να συμβεί το αρνητικά πρωτοφανές.

Γιατί το πρωτοφανές έγινε…

Μόνο με τους συγκεκριμένους αρνητικούς πρωταγωνιστές , πολιτικούς, υπηρεσιακούς παράγοντες, μηχανισμούς κ.λ.π. θα μπορούσε να συμβεί το δυστύχημα αυτό.

Που για τον λόγο αυτό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί δυστύχημα, αλλά δολοφονία.

Γιατί δολοφονία είναι, όταν γνωρίζεις ότι λόγω των παραλείψεων σου μπορεί να συμβεί το μοιραίο και δεν κάνεις αυτό που πρέπει για να το αποτρέψεις.

Και δεν έφτανε μόνο αυτό…

Αμέσως μετά την σύγκρουση και ενώ η παγκόσμια κοινή γνώμη παρακολουθεί εμβρόντητη τις συγκλονιστικές στιγμές και ενώ οι  χαροκαμένοι συγγενείς των επιβατών αναζητούν τους δικούς τους μέσα στα νεκροτομεία και τα συντρίμμια, συντελείται άλλο ένα έγκλημα…
Ξεκινά μια συστηματική προσπάθεια αλλοίωσης , παραπλάνησης, συσκότισής, καταστροφής των στοιχείων…

Πολλές Υπηρεσίες, πολλοί φορείς, πολλοί πρωταγωνιστές… Όλοι μα όλοι αρνητικοί και όλοι συντονισμένοι στις λάθος ενέργειες… Όλοι ικανοί για σόου και ψεύτικα λουλούδια και ψεύτικα κλάματα μπροστά στις κάμερες .Μα αλήθεια πως μπορούν όλοι μα όλοι να συντονιστούν στο λάθος;

Τι κι αν όλοι οι άνθρωποι ειδικοί και μη είδαν το «μανιτάρι» της φωτιάς, την πυρόσφαιρα για μας, να ξεπηδά σαν θεριό και σε μερικά δευτερόλεπτα να μεταμορφώνει την περιοχή σε κόλαση..!!;

Τι κι αν οι πρώτοι μάρτυρες μιλούν για σπαρακτικές κραυγές μέσα στις φωτιές…!!!
Αυτοί που θα έπρεπε, ούτε ακούν ούτε βλέπουν…

Αιτία της πυρκαγιά … η σύγκρουση των τρένων κατά την αρμόδια υπηρεσία, τα λάδια των μηχανών για τους  διορισθέντες πραγματογνώμονες… άντε και ξεμπέρδεψαν…

Και για να μην μείνει αμφιβολία καμία, αναλαμβάνει και η ύπατη ηγεσία του τόπου μαζί με την εντεταλμένη δημοσιογραφία, να ερμηνεύσει το φαινόμενο…

«Όπως μας διαβεβαιώνουν και είναι πλέον σαφές, το εμπορικό τρένο δεν μετέφερε τίποτε εύφλεκτο…Η πυρκαγιά οφείλεται στα λάδια σιλικόνης των μετασχηματιστών…δεν υπάρχει καμία αμφιβολία «δηλώνουν με ύφος 100 καρδιναλίων »και το θέμα έκλεισε…
Η μάλλον έτσι νόμιζαν…

Υπήρχαν όμως οι συγγενείς των αδικοχαμένων, ή τουλάχιστον κάποιοι από αυτούς. Που αρνούνται να το βάλουν κάτω . Στην αρχή μεμονωμένα και αργότερα οργανωμένα ,αμφισβητούν τα πάντα και άρχισαν να κάνουν αυτά που οι αρχές δεν έκαναν.

Διόρισαν ειδικούς και άρχισαν την δική τους έρευνα…

Έτσι άρχισε και η δική μας περιπέτεια…

Από την αρχή δεν ενστερνιστήκαμε την θεωρία του απίθανου, δηλαδή την εμπλοκή στην πυρκαγιά του ακίνδυνου ψυκτικού ελαίου και εντάξαμε στην ομάδα μας ειδικούς επιστήμονες για διερεύνηση.

Δειλά-δειλά άρχισαν να συμμετέχουν φανερά ή κρυφά κορυφαίοι του είδους και πολύ γρήγορα αποκαλύφθηκε ότι για την κόλαση αυτή που ακολούθησε την σύγκρουση , δεν έφταιγαν τα ακίνδυνα λάδια , αλλά ότι πτητικότερο, τοξικό και εύφλεκτο  υπάρχει στην οργανική χημεία. Οι εύφλεκτοι χημικοί διαλύτες.

Παραδώσαμε στην ανάκριση πλήρεις μελέτες δικές μας , αλλά και κορυφαίων ειδικών παγκοσμίως , αλλά δυστυχώς αντιμετωπιστήκαμε με καχυποψία , αρνητισμό και απαξία. Τόσο από τις αρχές όσο και από τα ΜΜΕ, που τόσο κόπτονται σήμερα ότι ενδιαφέρονται. Τα ΜΜΕ του λεγόμενου συστημικού τύπου (πλην ελαχίστων κυρίως του επαρχιακού και περιφερειακού τύπου(έντυπου και ηλεκτρονικού) που έσωσαν την τιμή της δημοσιογραφίας, με λαμπρό παράδειγμα το δικό μας  ΚΡΗΤΗ TV  με τον δημοσιογράφο Γιώργο Σαχίνη που από την πρώτη στιγμή είναι μαζί μας αναδεικνύοντας και διατηρώντας το θέμα στην θέση που έπρεπε να είναι ), έχουν την ίδια αν όχι την μεγαλύτερη ευθύνη για την τραγωδία και ιδιαίτερα στην  διαχείριση και συσκότιση που ακολούθησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, στην  Εθνική τραγωδία με τους 57 νεκρούς… που εξελίχθηκε σε συγκάλυψη…

Για τα ΜΜΕ αυτά.. τότε, το ξεμπάζωμα ήταν  βιαστική διευθέτηση λόγω εκλογών, η καταστροφή του πεδίου έρευνας ήταν αμέλεια της πυροσβεστικής, το κλείσιμο της έρευνας επιζώντων από την 3η μέρα αν και υπήρχαν ακόμη αγνοούμενοι   ήταν αναγκαίο κακό, το πέταγμα των συντριμμιών σε ειδική «χωματερή» γιατί τέτοια είναι αυτή στο Κουλούρι, ήταν απειρία γιατί δεν είχαμε ποτέ στο παρελθόν τέτοια περιστατικά, η παρουσία εύφλεκτων διαλυτών στις αναλύσεις του χημείου ήταν από την ρύπανση του περιβάλλοντος , η πυρόσφαιρα ήταν την μια από τα γκράφιτι, την άλλη από τα λάδια, την άλλη από το ηλεκτρικό τόξο, τώρα από το φρέον των κλιματιστικών και κάθε φορά αναμασούσαν και αναδείκνυαν όλα τα κρατικά επιχειρήματα αλλά και των καλοθελητών, ρίχνοντας εμάς και όχι μόνο  στην αγκάλη των Ελληνικών Hoaxes, ως συνωμοσιολογούντες  και ψεκασμένους δείχνοντας τον δρόμο για την απαξίωση και αμφισβήτηση μας.

Δεν συγκινήθηκαν καν, ούτε όταν χάρη στην επιμονή των συγγενών των θυμάτων , αποκαλύφθηκαν 86 ανθρώπινα μέλη που είχαν μείνει βορά στις στα στοιχεία της φύσης  , αλλά και στα ζώα και ερπετά, επί 6μηνο…και αρκέστηκαν να παίζουν σε αναπαράσταση που κάθονταν λέει κάθε επιβάτης στο τρένο, με μηχανοδηγό τον τηλε-παρουσιαστή…λες και αυτό είχε κάποια πρακτική αξία..
Και κάπως έτσι μοναχικά συγγενείς και τεχνικοί σύμβουλοι με πολύ μεγάλη δυσκολία , κατηγορούμενοι και βαλλόμενοι εντός και εκτός ως συνωμότες και ψεκασμένοι που καθυστερούν την γρήγορη δίκη, έδιναν τον αγώνα να αποδείξουν το αυτονόητο…
Όχι δεν ήταν το έλαιο σιλικόνης που δημιούργησε την κόλαση του Δάντη από την φωτιά μετά την σύγκρουση… αλλά  τα παράνομα μεταφερόμενα εύφλεκτα υλικά-Εύφλεκτοι χημικοί διαλύτες…

Τι κι αν προσκομίζαμε πάλι μελέτες, έρευνες αποδεικτικό υλικό. Πολιτεία και ανακριτικές αρχές μας αντιμετώπιζαν όλους ως παρείσακτους….ή αναγκαίο κακό που δεν αξίζει περαιτέρω διερεύνησης…

Δεν μπορεί… λέγαμε απογοητευμένοι, κάτι θα βρούμε να τους… αναγκάσουμε να μας λάβουν υπόψη. Παρακαλούσαμε τον Θεό, δεν μπορεί λέγαμε κάτι θα υπάρχει..

Και ως μάννα εξ ουρανού μας ήλθαν οι απομαγνητοφωνήσεις όχι από το κράτος, που όλα όσα ακούσατε τα χαρακτήριζε ακατάληπτα, αλλά από την έρευνα, και δεν  ήταν άλλα από  τα τελευταία λόγια των επιβατών ή κάποιων από αυτούς, προς την υπηρεσία έκτακτης ανάγκης δηλ. το 112, από μια εφαρμογή δηλ. αυτόματης ανίχνευσης σύγκρουσης…στα κινητά τηλέφωνα δύο επιβατών.

Απομαγνητοφωνήσεις που αποκάλυπταν και στοιχειοθετούσαν ότι η φωτιά που ακολούθησε την πυρόσφαιρα ,σκότωσε μεγάλο αριθμό επιβατών  που είχαν διασωθεί και όχι η σύγκρουση. Μια φωτιά που είχε ονοματεπώνυμο προέλευσης, τα χημικά που και σήμερα ακόμη αρνούνται να αποδεχτούν, αρνούμενοι και την αιτία θανάτου των ανθρώπων που όλοι ακούσαμε να πεθαίνουν…

Πως φίλοι μου να πούμε  στην Μαρία αλλά και στον Παύλο(που είναι μαζί μας εδώ σήμερα), ότι σε αυτά τα ντοκουμέντα ήχου και εικόνας, ακούγονται ή μάλλον περιγράφονται οι   τελευταίες στιγμές των παιδιών τους…;

Δεν είναι φίλοι μου μόνο γενναίοι άνθρωποι, γονείς που δεν έχουν ακόμη προλάβει να θρηνήσουν τα παιδιά τους γιατί αγωνίζονται για να δικαιώσουν την ψυχή τους, αλλά κυρίως αξιοπρεπείς. Αντί να παρηγορήσουμε εμείς αυτούς, το έκαναν αυτοί για μας, ενισχύοντας μας ψυχολογικά και ενθαρρύνοντας μας να συνεχίσουμε…

Τότε  νιώσαμε, ότι η Φρατζέσκα, ο Δημήτρης, η Μάρθη και όλοι οι άλλοι που ακούγονται σπαρακτικά  να παλεύουν με τις φλόγες, μας έστελναν πολλαπλά μηνύματα. Σαν να ήθελαν να μας βοηθήσουν μέσα στην τραγικότητα του εφιάλτη που ζούσαν εν πλήρη συνειδήσει.

– Βοήθεια-Βοήθεια… Ρε Δημήτρη κάνε κάτι… φώναζε εγκλωβισμένη και ακινητοποιημένη η Φρατζέσκα, βλέποντας τις τεράστιες φλόγες να κατασπαράζουν ανθρώπους και αντικείμενα κοντά της.

Ακούστε φίλοι μου…Ο Δημήτρης ζούσε κι αυτός τον ίδια κίνδυνο και τραγωδία…Κι όμως αγνόησε τον εαυτό του, άκουσε το κάλεσμα της Φραντζέσκας , δεν έφυγε να ψάξει τρόπο να σωθεί και προσέτρεξε  δυό φορές, αγνοώντας τον κίνδυνο  γιατί σίγουρα είχε αντίληψη αυτού… Δεν έφυγε, δεν προσπάθησε να σωθεί, αλλά να σώσει… ναι φίλοι μου αυτό έκανε.

Φίλε Παύλο μου είναι δύσκολο, θέλω καιρό να σου το πω, δεν ξέρω αν σε ανακουφίζει αυτό… ήταν πολύ γενναίο…αυτό που έκανε ο Δημήτρης, γιατί για τον Δημήτρη σου μιλάμε.

-Μην Κουνιέσαι -Μην κουνιέσαι σε Παρακαλώ»..λέει και προσπάθησε να βοηθήσει  την εγκλωβισμένη αλλά χωρίς τραυματισμό Φραντζέσκα, δίδοντας σε μας που το ακούμε ,μάθημα αλτρουισμού και ηρωισμού σε αυτές τις τραγικές και εφιαλτικές συνθήκες, αγνοώντας  τον κίνδυνο για την ζωή του , που τελικά τον βρήκε πάνω στην προσπάθεια διότι «μας έφυγε» πρώτος.. αφού η φωνή του ξαφνικά χάνεται.. και δεν ξανακούστηκε..
-Έχω ελάχιστο οξυγόνο… ξαναλέει η εγκλωβισμένη Φρατζέσκα και με αυτό  ξεδιπλώνει και ξεδιαλύνει τον γρίφο για μας τους ερευνητές ,ξετυλίγοντας  κάτω από τις δραματικές συνθήκες το κουβάρι..της αποκάλυψης.

Ναι φίλοι μου κάτω από αυτές τις συνθήκες με τον ποσοτικό προσδιορισμό του οξυγόνου που μας έκανε η Φρατζέσκα , προσδιορίζει και το αίτιο της έλλειψης οξυγόνου, που δεν είναι άλλο από τις συνεχείς βίαιες αναζωπυρώσεις καύσης λιμναζόντων οργανικών διαλυτών..που ήταν ακριβώς κάτω και δίπλα από το σημείο που είχαν εγκλωβιστεί.

Οργανικοί διαλύτες, καύσιμα δηλαδή που δεν είχαν κανένα λόγο να βρίσκονται εκεί αφού τα τρένα ήταν ηλεκτρικά.

Όταν πιά αποκαμωμένη και απογοητευμένη, και αφού είδε την προσπάθεια του Δημήτρη να την βοηθήσει να αποτυγχάνει και να χάνει  και ο ίδιος την ζωή του, βλέποντας τις φλόγες να πλησιάζουν, τις φωνές των άλλων εγκλωβισμένων να λιγοστεύουν και αφού ακούει αλλά δεν βλέπει την φίλη της Μάρθη, καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει σωτηρία γιατί όλοι γύρω της χάνονται..
.
-Θα πεθάνουμε αναφωνεί… συν ειδοποιώντας πλήρως την κατάσταση .
Όχι ,όχι δεν λέει θα πεθάνω… σκεφτείτε το…δεν μίλησε για τον εαυτό της , αλλά έκανε διαπίστωση για όλους  λίγο πριν πει το….
-Μάρθη σε αγαπώ…. Με ακούς; και απαιτεί να την ακούσει, μάθημα αγάπης και αποχαιρετισμού στην φίλη της… αυτό είχε ανάγκη εκείνη την ώρα, μάθημα και μήνυμα αγάπης και αφοσίωσης για όλους μας.

Μαρία(Καρυστιανού)..ήλθε η ώρα να σου το πω πρώτη φορά και συγχωρέσε που άργησα με γι’ αυτό…
Την άκουσε η τραυματισμένη Μάρθη και προσπάθησε να απαντήσει…

Όλοι στην τεχνική ομάδα όταν το ακούσαμε μέσα από μηχανήματα υψηλής επεξεργασίας, κοιτάζαμε αμήχανοι ο ένας τον άλλο και ευχηθήκαμε να άκουσε και η Φραντζέσκα την απάντηση της Μάρθης, γιατί αυτό  είχε ανάγκη να ακούσει εκείνη την  ύστερη στιγμή…

Μπορείτε φίλοι μου να σκεφτείτε, έστω για λίγο κάτω από ποιες συνθήκες ειπώθηκαν αυτά τα λόγια;

Όχι δεν μπορείτε πιστέψτε με…

Ούτε και εγώ , που με  εμπειρία 40 χρόνων που πίστευα ότι τα είχα δει και ακούσει όλα…

Τα αδικοχαμένα παιδιά μας έστειλαν ορθά και χωρίς κλαψουρίσματα τα μηνύματα τους και ήλπιζαν από τους ουρανούς να τα πάρουμε…

Τα πήραμε, τα ερμηνεύσαμε και αναλάβαμε τον ρόλο του ταχυδρόμου.. Και δεν ήταν άλλο από την απόδειξη της ύπαρξης των χημικών στον τόπο ης τραγωδίας, χημικών που στέρησε την δυνατότητα επιβίωσης 27 επιβατών που είχαν σωθεί από την σύγκρουση. Συγγενείς και όλοι εμείς , μεταφέραμε το μήνυμα  των παιδιών  εκεί που έπρεπε, αλλά και πάλι  αντιμετωπιστήκαμε με τον ίδιο τρόπο… απαξιωτικό και συνωμοτικό.

Κορυφαία κυβερνητικά όργανα και όχι μόνο, μας απαξίωναν υιοθετώντας θεωρίες περί μοντάζ φωνών από άλλα τροχαία δυστυχήματα.

Εκεί όμως αναλάβατε εσείς, ο λαός η κοινωνία και  άμεσα με το δικό της αλάνθαστο κριτήριο πήρε την σκυτάλη… με τον συγκλονιστικό τρόπο που το έκανε, αναγκάζοντας την Πολιτεία   να αναδιπλωθεί, αλλά φοβάμαι εντελώς υποκριτικά και προσχηματικά και όχι στην ουσία.

Θα πρέπει να αφήσουμε αυτά τα μηνύματα αυτά  να ξεθωριάσουν και να χαθούν στην λήθη; Αυτές τις όμορφες φατσουλες που συνεχώς μας στέλνουν μηνύματα να απογοητευτούν; Όχι βέβαια

Θα πρέπει φίλοι μου να συνεχίσουμε τον αγώνα εμείς από την μεριά μας  και εσείς με τον δικό σας τρόπο ,  σε ένα δρόμο ο οποίος είναι ακόμη μακρύς και με πολύ ισχυρούς αντιπάλους…που δεν λένε να το βάλουν κάτω.

Ναι φίλοι μου η υπόθεση μοιάζει με την Λερναία ύδρα… Μια κεφαλή κόβεις δέκα φυτρώνουν…Είναι τόσες οι παραλείψεις και οι προβοκάτορες, που την στιγμή που λέμε «Δόξα σοι ο Θεός, αναφωνούμε… βοήθεια Παναγιά».

Ακόμη και σήμερα, δεν υπάρχει ουσιαστική επίσημη ουσιαστική έρευνα για την ύπαρξη, ανάφλεξη(πυρόσφαιρα) -πυρκαγιές  που είχαν ως συνέπεια τον  θάνατο 27 επιβατών.

Όμως συγγενείς και Τεχνικοί σύμβουλοι δεν θα σταματήσουμε μέχρι να αποκαλυφθεί η αλήθεια και να δικαιωθούν οι αγώνες των ηρωικών γονέων, αδελφών, συγγενών, αλλά πλέον και ολόκληρου του Ελληνικού λαού.

Και να θυμάστε… Η αλήθεια έχει μια παράξενη ιδιοτροπία…Όσο περισσότερο προσπαθείς να την πνίξεις, τόσο αυτή θα βρει τρόπο τελικά  να εμφανιστεί…

Μόνο τότε όταν η αλήθεια αποκαλυφθεί πλήρως και δώσουν λόγο οι υπεύθυνοι, οι ψυχούλες των αδικοχαμένων επιβατών, θα κάνουν στους ουρανούς το πάρτι που μας έχουν υποσχεθεί και οι χαροκαμένοι γονείς  θα θρηνήσουν επιτέλους τα παιδιά τους».