Έλεγα να μην γράψω κάτι αυτή την φορά, γιατί δεν έβρισκα τα λόγια. Σήμερα όμως το πρωί πάλι μου θύμισαν και πως σε έχασα και γιατί θέλω οχι να μιλάω, αλλά να φωνάζω, να ορίομαι για το πως χάθηκες, για το πως σε σκότωσαν ένα πρωί να σαν σήμερα. Ένα συνηθισμένο πρωινό που είχες μια δουλειά και κάποιος αποφάσισε να σε σκοτώσει έτσι απλά…

Όπως έτσι απλά δεν τιμωρήθηκε και όπως όλοι λένε γύρω μου σιγά μην πάθει κάτι. Δεν καταλαβαίνεις; Με την δουλειά που κάνει και λόγω αυτών που τον έβαλαν σε αυτή την δουλειά, δεν θα πάθει τίποτα!! Γιατί σιγά υπάρχει δικαιοσύνη; Τίποτα δεν δουλεύει αξιοκρατικά σε αυτή την χώρα. Και δεν φτάνει που σε έχασα, δεν ξέρω και τι μπορώ να κάνω για να αλλάξει όλο αυτό! Κάποιοι λένε δεν μπορώ, μα αν δεν μπορώ τότε που σε έχασα δεν έχει σημασία!

Κι αν δεν έχει σημασία αυτό τι έχει;

Σημασία έχει ότι είμαι η αδελφή του Ιασονα που σκότωσε « ένας» έξω από τη Βουλή γιατί κάποιοι χρειάζονται συνοδεία, ενώ κάποιοι άλλοι χάνονται στην αιωνιότητα. Χωρίς λόγο υπονοώντας ή ακόμη και κατηγορώντας τον κιόλας ότι έτρεχε.

Είμαι η αδελφή του Ιασονα!

Του Ιασονα που δεν θα ξεχάσω ποτέ και θα μάχομαι μέχρι τέλους να δικαιωθεί.

Κατερίνα Λαλαούνη 

Υ.Γ Για το λόγο αυτό θα είμαι πάλι εκεί 12 Μαρτίου 2024 έξω από την Βουλή. Την ίδια ώρα που σε σκότωσαν (12:20) για να τους θυμίσω ότι δεν πέθανες απλά, ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΑΝ, όσο και αν προσπαθούν να το κάνουν να ξεχαστεί.

Πηγή: soste.gr