Με 1,2 εκατ πολίτες να νοσούν με σακχαρώδη διαβήτη στην Ελλάδα, η διαχείριση της νόσου και η επίτευξη της ρύθμισης του σακχάρου που κρατά τα άτομα με διαβήτη μακριά από τον κίνδυνο των επιπλοκών  καθίσταται ολοένα και πιο δύσκολη, καθώς οι ασθενείς αντιμετωπίζουν προβλήματα σε πολλά μέτωπα. 

της Αλεξίας Σβώλου

Μια νέα έρευνα χτυπά τον κώδωνα του κινδύνου για τις απανωτές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα με διαβήτη στην πατρίδα μας, τα οποία σύμφωνα με τα στοιχεία της ΗΔΙΚΑ ανέρχονται σε 1.193.003 ανθρώπους.

Η έρευνα δείχνει ότι το 40% των ασθενών αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες στην αποπληρωμή λογαριασμών  π.χ. ΔΕΚΟ ή ενοικίου και φυσικά αυτή η πίεση έχει μεγάλο αντίκτυπο στην υγεία τους και την ποιότητα ζωής τους.

Την έρευνα πραγματοποίησε το 2^βάθμιο όργανο των Συλλόγων Ασθενών η Πανελλήνια  Ομοσπονδία Σωματείων-Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ σε συνεργασία με τον  επίκουρο καθηγητή Οικονομικών της Υγείας και Αξιολόγησης των τεχνολογιών Υγείας του ΠΑΔΑ, Κώστα Αθανασάκη. Παράλληλα, οι ασθενείς έχουν να αντιμετωπίσουν νέους περιορισμούς στα αναλώσιμα του διαβήτη (όπως οι ταινίες μέτρησης), νέους προβληματισμούς για την ποιότητα των αναλωσίμων που χρησιμοποιούν καθημερινά για την ρύθμιση του σακχάρου, αλλά και το κλείσιμο 40 ιατρείων διαβήτη, στα νοσοκομεία της χώρας, όπως επισημαίνει ο πρόεδρος της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ, Χρήστος Δαραμήλας. 

Τα ευρήματα της έρευνας σε συνδυασμό με τα δεδομένα της πραγματικότητας δείχνουν ότι τα άτομα με διαβήτη πληρώνουν τουλάχιστον 27 ευρώ δαπάνη τον μήνα από την τσέπη τους στα φαρμακεία, ποσό που ανέρχεται τουλάχιστον στα 330 ευρώ ετησίως και ο διαβήτης είναι ισόβιο νόσημα.

Όπως επισημαίνει από την δική της μεριά η Διοικήτρια του ΕΟΠΥΥ Θεανώ Καρποδίνη,

• αν ο ρυθμισμένος ασθενής κοστίζει ετησίως στο Σύστημα Υγείας 1000 ευρώ (σε φάρμακα, αναλώσιμα, εξετάσεις),
• ο αρρύθμιστος που υφίσταται επιπλοκές κοστίζει και 15.000 και 20.000 και 30.000 ευρώ ετησίως.

Θυμίζουμε στο σημείο αυτό ότι οι πιο συχνές επιπλοκές που επιβαρύνουν πολύ την υγεία των ατόμων με διαβήτη  περιλαμβάνουν την νεφρική ανεπάρκεια (πολλοί  ασθενείς  κάνουν αιμοκάθαρση σε Μονάδα Τεχνητού Νεφρού) και οι καρδιολογικές επιπλοκές οι οποίες αποτελούν το συχνότερο αίτιο θανάτου στους διαβητικούς. Ετησίως στον κόσμο πεθαίνουν εξαιτίας του διαβήτη 5,5 εκατ. άτομα με διαβήτη και το 80% των θανάτων οφείλεται σε καρδιολογικό συμβάν, κυρίως σε έμφραγμα του μυοκαρδίου. 

Επίσης το 6% των ασθενών είναι ανασφάλιστο –γεγονός που πάλι μεταφράζεται σε μεγαλύτερο κίνδυνο απορρύθμισης.

Όπως λέει ο Χρήστος Δαραμήλας, βλέπουμε συχνά ανθρώπους που ξεκινούν αγωγή με νέες τεχνολογίες να επιστρέφουν σε παλιάς κοπής φάρμακα, λόγω των δυσκολιών  που αντιμετωπίζουν. Επίσης τα νέα συστήματα συνεχούς καταγραφής της γλυκόζης του αίματος όπως είναι το Free Style Libre μέχρι στιγμής αποζημιώνεται μόνο για τον διαβήτη τύπου 1 και όχι για τον διαβήτη τύπου 2,  παρότι στην δεύτερη κατηγορία ανήκει η συντρηπτική πλειονότητα των ασθενών. 

Ο διαβήτης είναι μια δύσκολα διαχειρίσιμη «επιδημία» καθώς κάθε ασθενής έχει και συννοσηρότητες.

Αν λοιπόν ένα ποσοστό ασθενών που εκτιμάται στο 10-15% αμελεί να πάρει την αγωγή του, ο κίνδυνος των επιπλοκών αυξάνεται και από τα υποκείμενα νοσήματα. Οι δυσκολίες στην προσήλωση της αγωγής δημιουργούνται ενίοτε και από το γεγονός ότι οι συσκευασίες των φαρμάκων περιέχουν δόση για 28 ημέρες και όχι για 31. Δημιουργούνται λοιπόν 3ημερες καθυστερήσεις στην  λήψη της αγωγής που μπορούν να λυθούν με την συνταγογράφηση δύο συσκευασιών.

Ωστόσο, η διπλή συνταγογράφηση πρέπει να είναι ελεγχόμενη ώστε να μην έχουμε άλλα φαινόμενα, όπως «πλαστή συνταγογράφηση» ή να «βαφτίζονται» άλλα άτομα διαβητικοί για να πάρουν με συνταγή τα αντιδιαβητικά φάρμακα για την παχυσαρκία, οπότε τότε ελλοχεύει ο κίνδυνος να στερηθούν την  αγωγή τους οι διαβητικοί.

Οι ελλείψεις άλλωστε σε αυτήν την κατηγορία φαρμάκων είναι πολύ μεγάλες.

Επιπλέον προβλήματα υπάρχουν και σε ό,τι αφορά την κακή ποιότητα κάποιων αναλωσίμων που έχουν ημερομηνία λήξης σε 7 ημέρες ή 15 ημέρες, αλλά στην πραγματικότητα αχρηστεύονται στο μισό χρονικό διάστημα, όπως υπογραμμίζει ο Χρήστος Δαραμήλας.

Εδώ το πρόβλημα είναι σύνθετο, με την Διοικήτρια του ΕΟΠΥΥ να εξηγεί ότι η μεγάλη διαφοροποίηση των υλικών δημιουργεί κωλύματα  στην αξιολόγησή τους, με συνέπεια χώρες σαν την Γαλλία και τη Γερμανία που επιδίωξαν να κάνουν αυστηρή αξιολόγηση τελικά κατέληξαν να δημιουργούν πρόσθετες δυσκολίες στην πρόσβαση των ατόμων με διαβήτη σε αυτές τις νέες τεχνολογίες.

Το πρόβλημα δηλαδή ξεπερνά τα σύνορα της Ελλάδας και δημιουργεί ανησυχίες το γεγονός πως η ηγέτιδα δύναμη της Ευρώπης-η Γερμανία-με τόσο κραταιό σύστημα υγείας  δεν έχει καταφέρει να λύσει με επιτυχία αυτόν τον γόρδιο δεσμό.   Τα παραπάνω ευρήματα παρουσιάστηκαν στην διάρκεια του πρώτου Diabetes Empowerment Forum που πραγματοποιήθηκε στο Ναύπλιο, με την συμμετοχή των Συλλόγων Ασθενών και δημοσιογράφους οι οποίοι βοήθησαν τους εκπροσώπους των τοπικών συλλόγων να εκπαιδευτούν καλύτερα στο πως να χρησιμοποιήσουν τα socialmedia για την υλοποίηση εκστρατειών ενημέρωσης και διάδοσης ενημερωτικών μηνυμάτων για την πρόληψη και την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση του διαβήτη.    

Πηγή: medly.gr