Μία σπουδαία νίκη, έπειτα από αγώνες χρόνων κατάφερε να σημειώσει ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος που το 2011 έχασε την ακοή του καθώς χειροβομβίδα κρότου-λάμψης έσκασε σε κοντινή απόσταση από το πρόσωπό του κι έπειτα ξυλοκοπήθηκε άγρια από την αστυνομία παρόλο που έδειξε τη δημοσιογραφική του ταυτότητα.

Ο ίδιος χρειάστηκε να χειρουργηθεί δύο φορές και να κάνει θεραπείες ώστε η υγεία του έστω και μερικώς να αποκατασταθεί.

Όπως γνωστοποίησε ο ίδιος σήμερα με ανάρτησή του, το ο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, απέρριψε την έφεση του δημοσίου κι έκανε δεκτή τη δική του.

«Φίλες κ φίλοι, με την απόφαση 4055/14-11-2022 το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, ΑΠΕΡΡΙΨΕ την έφεση του δημοσίου κ έκανε ΔΕΚΤΗ τη δική μου. Μια νίκη της δημοκρατίας, της κοινωνίας κ της ελευθερίας του Τύπου. Μια νίκη που ανήκει σε όλους μας.
Πέσαμε κάτω 7 φορές, μα σηκωθήκαμε 8…» έγραψε.

Η έφεση που άσκησε το Δημόσιο και τα αδιανόητα επιχειρήματα
Τον Μάη του 2020, δέκα σχεδόν χρόνια μετά την απρόκλητη επίθεση των ΜΑΤ, ο δημοσιογράφος δικαιώθηκε, καθώς το Διοικητικό Δικαστήριο Αθηνών εξέδωσε απόφαση «η οποία απέδωσε ευθύνη στην αστυνομία για τον πολύ σοβαρό τραυματισμό του δημοσιογράφου Μανώλη Κυπραίου και του απένειμε αποζημίωση» βασιζόμενο σε υλικό καμερών ασφαλείας, αλλά και σε εκθέσεις ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων που ορίστηκαν από το δικαστήριο και πιστοποιούσαν πως ο Κυπραίος δέχθηκε χειροβομβίδα κρότου-λάμψης και είναι κωφός με σοβαρά προβλήματα υγείας.

Το Ελληνικό Δημόσιο, θέλοντας να διατηρήσει για ακόμη μία φορά το αίσθημα εμπεδωμένης ατιμωρησίας στους αστυνομικούς, άσκησε έφεση στην αξίωση του κ. Κυπραίου για αποζημίωση με μια αδιανόητη επιχειρηματολογία: Συγκεκριμένα, το Ελληνικό Δημόσιο έφτασε να επικαλείται την… «κακή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας», ενώ υπήρχε και ο ισχυρισμός ότι ο δημοσιογράφος έχει ανακτήσει την ακοή του και είναι σε θέση να δουλέψει – και άρα δεν χρειάζεται να αποζημιωθεί!

Σημειώνεται ότι για τις υποθέσεις των Μανώλη Κυπραίου, Γιάννη Καυκά (διαδήλωση 25/6/11) και Μάριου Λώλου, η Διεθνής Αμνηστία τον Ιούνιο του 2015 ζητούσε από τις ελληνικές αρχές να εξασφαλίσουν την άμεση ταυτοποίηση των δραστών όσο και την παραπομπή τους σε δίκη.