Η στήλη «Ιστορίες Χωρίς Φωνή» του Πέτρου Κατσάκου στην εφημερίδα «Αυγή» δίνει βήμα στα πλάσματα που δεν μπορούν να μιλήσουν. Πρώτη φορά τα ζώα αποκτούν βήμα και ουρλιάζουν για τα δικαιώματά τους. Με τρόπο που μόνο ένας αφηγητής με ενσυναίσθηση μπορεί να κάνει.

Του Πέτρου Κατσάκου*

Τα γουρούνια θεωρούνται το πέμπτο πιο έξυπνο ζώο στον κόσμο. Πολύπλοκα και ευαίσθητα, αυτά τα απίστευτα πλάσματα τραγουδούν στα μωρά τους, μπορούν να αναγνωρίσουν τις μοναδικές εκκλήσεις των μητέρων τους και απολαμβάνουν μια αγκαλιά με τους φίλους τους. Ταυτόχρονα τα γουρούνια είναι το τρίτο πιο συχνά σφαγμένο ζώο για φαγητό στον κόσμο μετά τα κοτόπουλα και τα ψάρια.

Τον περασμένο χρόνο και σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τροφίμων σφαγιάστηκαν περίπου 1,3 δισεκατομμύρια γουρούνια παγκοσμίως. Αυτό σημαίνει ότι περίπου 3,5 εκατομμύρια γουρούνια σφάζονται κάθε ημέρα. Και αυτοί οι αριθμοί ισχύουν με δεδομένο πως σχεδόν το ένα τρίτο του ανθρώπινου πληθυσμού της γης δεν τρώει το κρέας του γουρουνιού για αυστηρά θρησκευτικούς λόγους, μειώνοντας έστω και με τον τρόπο αυτό τα σφαγμένα ζώα.

Ζώα που αποτελούν ίσως τα μεγαλύτερα θύματα του ανθρώπου, με την χοιροτροφία να θεωρείται ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά της σύγχρονης βιομηχανίας τροφίμων. Αυτό που ο Πολ Μακάρτνι πριν χρόνια είπε πως «αν τα σφαγεία είχαν γυάλινους τοίχους, όλοι θα γίνονταν χορτοφάγοι» έχουν φροντίσει κάποιοι ακτιβιστές φωτογράφοι να το καταγράψουν, να το κάνουν εικόνα και να το μεταφέρουν σε έναν κόσμο που συνήθως τρέφεται πρώτα με την άγνοια και στην συνέχεια με τις σάρκες κάποιων ζώων -και κυρίως των γουρουνιών- που περνούν μια σύντομη και μαρτυρική ζωή προτού καταλήξουν στο ανθρώπινο πιάτο. Τα γουρούνια είναι ζώα όπου η βιομηχανική κτηνοτροφία κρατά φυλακισμένα υπό άθλιες -αλλά κυρίως μακριά από τα ανθρώπινα μάτια- συνθήκες προτού οδηγηθούν στη σφαγή.

Τα 10 μυστικά που δεν πρέπει να ξέρεις για να φας

1. Τεχνητή γονιμοποίηση

Τα θηλυκά γουρούνια θεωρούνται έτοιμα για αναπαραγωγή σε ηλικία μόλις επτά μηνών και στην πλειοψηφία τους γονιμοποιούνται τεχνητά με το ανθρώπινο χέρι ή μια μεταλλική ράβδο να εισάγεται στον τράχηλό τους.

2. Κιβώτια κύησης

Μετά την γονιμοποίηση, οι γουρούνες τοποθετούνται σε κιβώτια κύησης. Αυτά τα μεταλλικά κλουβιά είναι ελαφρώς μεγαλύτερα από τα ίδια τα ζώα και αποτρέπουν τις έγκυες από το να γυρίσουν, να περπατήσουν ή ακόμα και να ξαπλώσουν άνετα.

3. Κιβώτια τοκετού

Οι έγκυες μεταφέρονται σε ειδικά κιβώτια περίπου μία εβδομάδα πριν από τον τοκετό. Ζουν σε αυτά τα κιβώτια κατά τη γέννηση των γουρουνιών τους και παραμένουν εκεί για άλλες 21 έως 28 ημέρες καθώς θηλάζουν τα μωρά τους. Όπως τα κιβώτια κύησης, τα κλουβιά τοκετού είναι τόσο μικρά που οι μητέρες δεν μπορούν να γυρίσουν και μετά βίας μπορούν να κάνουν ούτε ένα βήμα μπροστά ή πίσω προκαλώντας ανοιχτές πληγές στα σώματά τους.

4. Ακρωτηριασμοί

Τα γουρουνάκια -που αφαιρούνται από τις μητέρες τους μετά από μόλις τρεις εβδομάδες- υπομένουν επώδυνους ακρωτηριασμούς. Αυτά περιλαμβάνουν ευνουχισμό, βγάλσιμο των δοντιών τους, κόψιμο της ουράς τους και τρύπες στα αυτιά τους - όλα γενικά γίνονται χωρίς αναισθητικό ή κτηνιατρική φροντίδα.

5. «Ευθανασία»

Όταν τα χοιρίδια είναι άρρωστα ή δεν μεγαλώνουν αρκετά γρήγορα, οι αγρότες μερικές φορές τα σκοτώνουν χτυπώντας τα με το κεφάλι πάνω σε τσιμεντένια δάπεδα ή τοίχους. Αυτό είναι η μόνη μορφή «ευθανασίας» που γνωρίζει η βιομηχανική χοιροτροφία.

6. Ζωή στο σκοτάδι

Αφού αποχωριστούν από τις μητέρες τους, τα χοιρίδια μεταφέρονται σε ξεχωριστές εγκαταστάσεις όπου θα ζήσουν μέχρι να φτάσουν στο «βάρος της αγοράς». Τα γουρούνια που είναι παγιδευμένα σε αυτές τις σκοτεινές, άγονες εγκαταστάσεις δεν θα δουν ποτέ τον ήλιο και δεν θα νιώσουν την αίσθηση του χώματος ή οτιδήποτε έχει να κάνει με το φυσικό περιβάλλον.

7. Αφύσικη Ανάπτυξη

Μαζί με την εκτροφή τους για αυξημένο μέγεθος και ρυθμό ανάπτυξης, τα γουρούνια τρέφονται με ειδικές δίαιτες για να φτάσουν γρήγορα σε ένα τεράστιο βάρος από 250 έως 275 κιλά. Τα γουρούνια που δεν μεγαλώνουν αρκετά γρήγορα, αρρωσταίνουν ή τραυματίζονται σκοτώνονται.

8. Βάρβαρες Μεταφορές

Ενώ ένας χοίρος μπορεί φυσικά να ζήσει πάνω από 20 χρόνια, η βιομηχανία κρέατος στέλνει τα γουρούνια για σφαγή όταν είναι μόλις έξι μηνών. Κατά την μεταφορά τους στα σφαγεία περνούν πολλές ώρες σε ασφυκτικά γεμάτα φορτηγά χωρίς τροφή ή νερό κάτω από δυσμενείς καιρικές συνθήκες με πολλά συχνά να πεθαίνουν είτε από το κρύο είτε από θερμοπληξία.

9. Αφαίμαξη

Στην σύγχρονη χοιροτροφία συχνά τα γουρούνια αφαιμάσσονται ζωντανά προτού την σφαγή ώστε το αίμα τους να χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή της «μαύρης πουτίγκας», ενός λουκάνικου ιδιαίτερα διαδεδομένου στην δυτική Ευρώπη που παρασκευάζεται από αίμα χοίρου και καρυκεύματα.

10. Τρομακτική Σφαγή

Στα σφαγεία τα τρομοκρατημένα γουρούνια στην καλύτερη περίπτωση αναισθητοποιούνται μέσω ηλεκτροπληξίας. Συνήθως όμως σφάζονται έχοντας τις αισθήσεις τους καθώς τα κρεμούν ανάποδα και τους κόβουν τον λαιμό. Έρευνες φιλοζωικών οργανώσεων και ακτιβιστών φωτογράφων έχουν αποκαλύψει μια σειρά από φρικαλεότητες σε σφαγεία, συμπεριλαμβανομένων γουρουνιών που χτυπιούνται με μεταλλικούς σωλήνες και ρόπαλα μέχρι θανάτου.

INFO:

Ανάμεσα στους φωτογράφους αυτούς, ξεχωρίζει η Jo-Anne McArthur, η Καναδή φωτορεπόρτερ, ανθρωπίστρια παιδαγωγός, ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ζώων και συγγραφέας, γνωστή για τα έργα της We Animals και Hidden, φωτογραφικά έργα που καταγράφουν την κακοποιητική σχέση των ανθρώπων με τα ζώα. «Τα γουρούνια γεννιούνται για να δολοφονηθούν και να γίνουν τροφή και οι άνθρωποι δεν θεωρούν ότι οι ανάγκες τους ή τα δικαιώματά τους πρέπει να γίνονται σεβαστά» επισημαίνει η Καναδή φωτογράφος και ακτιβίστρια, έργα της οποίας παρουσιάζονται απο την Κυριακή 16 Οκτωβρίου, σε έκθεση που φιλοξενείται στον «Φάρο» του Κέντρου Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος σε μια εκδήλωση που παρουσιασε η οργάνωση A Promise to Animals.

*Πηγή: Η Αυγή