ΑΠΟ ΤΖΕΝΗ ΚΡΙΘΑΡΑ

Στις προκλητικές δηλώσεις εκπροσώπων της Εκκλησίας περί βιασμών και σεβασμού (ή μάλλον καταπάτησης) των γυναικείων δικαιωμάτων, έρχεται να προστεθεί η..

Στις προκλητικές δηλώσεις εκπροσώπων της Εκκλησίας περί βιασμών και σεβασμού (ή μάλλον καταπάτησης) των γυναικείων δικαιωμάτων, έρχεται να προστεθεί η κοινωνικά προκλητική και νομικά αβάσιμη απόφαση της Μητρόπολης Κισσάμου για ανάκληση της άδειας βάπτισης ενός σχεδόν 4χρονου νηπίου, το οποίο χρειάζεται ένα όνομα για να εγγραφεί στο σχολείο. Το διαζύγιο των γονέων του παιδιού βρίσκεται σε φάση εκκρεμοδικίας, ωστόσο η μητέρα έχει ήδη κερδίσει την επιμέλεια και των τεσσάρων παιδιών τους. Η βίαιη συμπεριφορά του πατέρα έχει απασχολήσει κατά καιρούς τα τοπικά μέσα ενημέρωσης στην Κρήτη, αφού η μητέρα οδηγήθηκε πολλές φορές στο νοσοκομείο μετά από ξυλοδαρμό. Η γυναίκα κακοποιείτο ακόμη και κατά τη διάρκεια των εγκυμοσύνων της και οι καταθέσεις της έχουν σοκάρει μέχρι και τους αστυνομικούς που ανέλαβαν την υπόθεση!

Η νεαρή μητέρα υπέμενε για οκτώ ολόκληρα χρόνια τις πιο ακραίες μορφές ενδοοικογενειακής βίας μέχρι την στιγμή που κατάφερε να σπάσει τα δεσμά της και να βρει ασφαλές καταφύγιο για την ίδια και τα παιδιά της – κατόπιν προτροπής και στήριξης των γονιών της. Ο κακοποιητής της την χτυπούσε άγρια για ασήμαντες αφορμές, την βίαζε, την έβριζε και την άφηνε εν μέσω χειμώνα να κοιμάται έξω από το σπίτι. Τα ιατρικά αρχεία και οι μαρτυρίες από το Ιατρικό Κέντρο Κισσάμου αποτελούν αδιάσειστες αποδείξεις. Η γυναίκα έχει αρχίσει να ξαναστέκεται στα πόδια της με την βοήθεια αρμόδιων μονάδων υποστήριξης για κακοποιημένες γυναίκες. Με την βοήθεια της δικηγόρου της, κατάφερε να πάρει την επιμέλεια των παιδιών της – τα οποία έχουν δει και έχουν ακούσει από πρώτο χέρι τα βασανιστήρια της μητέρας τους – όμως εδώ και έναν χρόνο προσπαθεί να βαφτίσει το μικρότερο από τα τέσσερα παιδιά της και ο πατέρας στέκεται εμπόδιο. Πλέον, στην προσπάθειά του έχει σύμμαχο και την Μητρόπολη Κισσάμου.

Αρχικά, ο κακοποιητής σύζυγος αρνείτο να συμφωνήσει στην βάφτιση του παιδιού, όμως η Μητρόπολη Κισσάμου έδωσε το «πράσινο φως». Η μητέρα στράφηκε στην δικαιοσύνη και το Πρωτοδικείο Χανίων αποφάνθηκε όχι μία, αλλά δύο φορές με προσωρινές διαταγές πως η συναίνεση του πατέρα απαιτείται σε δύο σημεία: α) αν επιθυμεί το παιδί του να βαφτιστεί και β) αν επιθυμεί το παιδί του να βαφτιστεί χριστιανός ορθόδοξος. Ο πατέρας συμφώνησε και στα δύο. Από εκεί και πέρα, το Πρωτοδικείο Χανίων ξεκαθαρίζει πως η μητέρα μπορεί να αποφασίσει για τον τόπο της βάφτισης χωρίς την έγκριση του πατέρα.

Μετά από ένα χρόνο δικαστικού αγώνα, η μητέρα κανόνισε (με μεγάλη οικονομική δυσκολία) να γίνει η βάφτιση του παιδιού αυτή την Κυριακή, στις 2 Οκτωβρίου. Μέχρι σήμερα Παρασκευή 30/09 ο πατέρας δεν είχε προσβάλει την απόφαση, όμως σήμερα επισκέφθηκε την Μητρόπολη Κισσάμου, η οποία μέσα σε λίγη ώρα ανακάλεσε την απόφαση που είχε λάβει πριν δύο μήνες! Ουσιαστικά, η Μητρόπολη Κισσάμου αρνείται να εφαρμόσει την απόφαση του Πρωτοδικείου, που αποφάνθηκε δύο φορές υπέρ της μητέρας, που επιθυμούσε να γίνει η βάφτιση στο χωριό της. Μάλιστα, το ίδιο δικαστήριο έχει εκδώσει απόφαση με την οποία απαγορεύει στον εν λόγω κύριο να πλησιάζει την νεαρή μητέρα σε απόσταση μικρότερη των τριάντα μέτρων. Τόση ήταν η βαρβαρότητα της κτηνωδίας εις βάρος της πρώην συζύγου του, που η Δικαιοσύνη για να την προστατεύσει έλαβε δραστικά μέτρα.

Όπως επισημαίνει και η δικηγόρος της νεαρής μητέρας, η Μητρόπολη Κισσάμου «προστατεύει με την στάση του τον κακοποιητή κι ελπίζω πως αυτό δεν τελεί εν γνώσει του Μητροπολίτη Αμφιλόχιου».  Υπερθεματίζοντας, θα προσέθετα πως η μητρόπολη κακοποιεί τρόπο τινά ξανά το θύμα. Μία γυναίκα που έχει υποστεί την ενδοοικογενειακή βία σε βαθμό που να πληγωθεί ανεπανόρθωτα η γυναικεία και μητρική της υπόσταση δέχεται την απόρριψη της Εκκλησίας, στην οποία πιστεύει και της οποίας μέλος θέλει να αποτελέσει και ο γιος της. Με δύο αποφάσεις του Πρωτοδικείου Χανίων υπέρ της μητέρας, αυτό που κάνει η Μητρόπολη Κισσάμου έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την νομιμότητα. Και αν ισχυριστεί κανείς πως η Εκκλησία έχει τους δικούς της κανόνες, εύλογα αναρωτιέται κανείς:

-Τι είδους κανόνες είναι αυτοί που αφήνουν αβοήθητη μία πολύτεκνη, κακοποιημένη μητέρα;

-Ποιος αξιακός κώδικας νομιμοποιεί έναν πατέρα που βασάνιζε επί χρόνια την (εγκυμονούσα) σύζυγό του μπροστά στα παιδιά τους;

-Ποια εκκλησία αποκλείει από τους κόλπους της ένα 4χρονο παιδί επειδή ο κατηγορούμενος για ενδοοικογενειακή βία πατέρας του θέλει να κάνει ακόμη δυσκολότερη τη ζωή της μητέρας του;

-Και στην τελική, όταν το κράτος δικαίου έχει λάβει μία απόφαση, πώς μπορεί η Εκκλησία να μην την εφαρμόζει;

Μήπως η απάντηση σε όλα τα ανωτέρω κρύβεται στις πεποιθήσεις μεγάλης μερίδας των εκπροσώπων της Εκκλησίας για τη γυναίκα και την θέση της στην κοινωνία; Μήπως η μητέρα που βασανιζόταν επί οκτώ χρόνια από τον σύζυγό της ήθελε το ξύλο και τον βιασμό, όπως είχε υποστηρίξει ανερυθρίαστα ο Μητροπολίτης Δωδώνης; Ή μήπως ο Μητροπολίτης Κισσάμου έχει και δικαστικές αρμοδιότητες για τις οποίες δεν έχουν λάβει γνώση η νεαρή μητέρα και η δικηγόρος της;