Η γνωστή ηθοποιός Κλέλια Ρένεση με οργισμένη ανάρτησή της σχολίασε καυστικά τον νέο πιλοτικό πρόγραμμα του υπουργείου Παιδείας για τα σχολεία.

Πιο συγκεκριμένα, η ηθοποιός εμφανώς αγανακτισμένη από την κυβερνητική πολιτική, σχολιάζει ότι τα παιδιά με τον τρόπο αυτό θα μάθουν από νωρίς «να μπαίνουν στα ποθητά καλούπια, θα είναι εύκολα διαχειρίσιμα και σωστά εργαλεία του κράτους».

Από την άλλη, μοιράζεται με τους ακόλουθούς της, το δικό της όραμα για μια κοινωνία αλληλεγγύης, σε ένα κράτος που θα ενδιαφέρεται για τα παιδιά και τη ευζωία των πολιτών της. Σχολιάζει χαρακτηριστικά:

«Δεν θελουμε άλλες πρόνοιες από ‘σας για τα παιδιά μας. Τη ζωή μας πίσω παρακαλώ»

Αναλυτικά η ανάρτηση:
«Διεύρυνση του ωραρίου των παιδικών σταθμών ακούω.. ολοήμερα σχολεία…προσπάθεια προσαρμογής στις παρούσες συνθήκες διαβάζω, πιλοτικό πρόγραμμα κι άλλα τέτοια.. Και η καρδιά μεταφράζει: Θα σας βάλουμε να δουλεύετε 12 ώρες την ημέρα. Θα τρέχετε κ δεν θα φτάνετε κ εννοείται δεν θα σας φτάνουν ποτέ τα λεφτά. Τα παιδιά σας θα τα μεγαλώνουν απρόσωποι εξαντλημένοι εκπαιδευτές και παιδαγωγοί οι οποίοι με την σειρά τους δεν θα βλέπουν ποτέ τα δικά τους παιδιά. Τα παιδιά σας θα μάθουν έτσι καλύτερα να υπακούουν σε κανόνες και ωράρια, να μπαίνουν από νωρίς στα ποθητά καλούπια.

Τα παιδιά σας δεν θα σας γνωρίσουν ποτέ, δεν θα έχει μείνει στάλα ενέργειας για να δομηθεί η σχέση στο βραδινό δίωρο (στην καλύτερη των περιπτώσεων). Δεν θα πάρουν το σθένος, την αγκαλιά, την συγχώρεση, την ζεστασιά που χρειάζονται στην καθημερινότητά τους για να δομήσουν τον εαυτό τους. Έτσι θα ‘ναι πιο εύκολα διαχειρίσιμα. Σωστά εργαλεία του κράτους. Και σε λίγες γενιές, μας βλέπω να γεννάμε παιδιά από νομικό καθήκον, να τους τα παραδίδουμε απ’ το μαιευτήριο και να πηγαίνουμε κεφάτες πίσω στη δουλειά μας. Μετά κλείνω τα μάτια και ονειρεύομαι έναν κόσμο.. Έναν κόσμο που όταν μια γυναίκα γεννάει, όλη η γειτονιά, όλη η οικογένεια, όλη η κοινωνική δομή είναι στο πλευρό της νύχτα μέρα. Ότι την βοηθάει να κατακτήσει την μητρική ταυτότητα.

Ένα κράτος που αναγνωρίζει την τεράστια συμβολή της και την αυτοθυσία της. Της δίνει έξτρα κίνητρα να κάτσει δίπλα στο παιδί της όσο πιο πολύ μπορεί. Αναγνωρίζοντας την τεράστια σημασία που έχει η παρουσία του γονέα στα πρώτα χρόνια ενός παιδιού. Μια κοινωνία που οι γονείς χαίρονται τη δουλειά τους. Που γυρνάνε στο σπίτι για να ζήσουν την υπόλοιπη μέρα τους δημιουργικά και όχι περιμένοντας το Σαββατοκύριακο για να πάνε μια βόλτα με το παιδί στο πάρκο. Ένα κράτος που οι παιδικοί σταθμοί δεν είναι πάρκινγκ παιδιών αλλά χώροι απέραντης δημιουργίας. Χώροι κοινοτικοί και κυκλωτικοί, που οι γονείς φτιάχνουν μια μικρή κοινωνία μεταξύ τους, που το κάθε σπίτι προσφέρει και από κάτι στο σύνολο, που στέκονται ενωμένοι στις αποφάσεις και υποστηρίζουν τους λιγότερο τυχερούς.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ – ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ – ΑΛΛΗΛΟΦΡΟΝΤΙΔΑ κι έτσι τα παιδιά θα μάθουν να μοιάζουν σε εμάς και θα συνεχιστεί η μαγεία. Ονειρεύομαι γονείς που μπορούν να ‘ναι και να νιώθουν παιδιά, να ‘χουν όρεξη και δύναμη να κυνηγήσουν τα όνειρά τους και να τους καμαρώνουν τα παιδιά τους λαμπερούς και μαχόμενους γι’ αυτό που αγαπούν.. και εκεί να βρουν να μοιάσουν οι επόμενες γενιές. Όλα αυτά, με τόση δουλειά και τόση ανασφάλεια για την κάλυψη των εξόδων ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ! Όχι άλλα χανζαπλάστ στην συνεχή αιμορραγία μας. Δεν θελουμε άλλες πρόνοιες από ‘σας για τα παιδιά μας. ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΙΣΩ ΠΑΡΑΚΑΛΩ.»

 Πηγή: www.rosa.gr