Επισμηναγός (Ι) ε.α Στέφανος Καραβίδας

Ιερή Μνήμη Βασιλεύουσας Κωνσταντινούπολης -και οχι «Ιστανμπούλ»- η σημερινή. Μέρα με μεγάλο ιστορικό και συναισθηματικό βάρος. Από τη μάχη του Μάτζικερτ το 1071, έως την πτώση της Πόλης, για 382 χρόνια οι Ογούζοι Τούρκοι είτε ως Σελτζούκοι, είτε ως Οθωμανοί, αποφλοίωναν μεθοδικά και επίμονα την κυριαρχία του χιλιάρμενου Ρωμαϊκού Κράτους των Ελλήνων. Αντίστοιχα, η σημερινή Τουρκία αποφλοιώνει μεθοδικά όχι τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, αλλά το σκληρό πυρήνα της ελληνικής κυριαρχίας.

Η πρόσφατη ομιλία του Πρωθυπουργού στο αμερικανικό Κογκρέσο, ο στριμωγμένος Ερντογάν, η διολίσθηση της τουρκικής λίρας, η δημιουργία αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα, οι τουρκικές εκλογές του 23’, οι ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου στην Αμερική,  θα μπορούσαν ως γεγονότα, αυτά και άλλα πολλά, να είναι μέρος της ανάλυσης. Αποτελούν όμως απλά δικαιολογίες. Δικαιολογίες, όπως αντίστοιχες που εφευρίσκουμε υπό το πρίσμα της εκάστοτε τρέχουσας επικαιρότητας, για να στρουθοκαμηλίσουμε και να αρνηθούμε να δούμε την πραγματικότητα και τη μεγάλη εικόνα. Και αυτή δεν είναι άλλη από την πρόθεση της Τουρκίας να αναδειχθεί στην πέμπτη δύναμη παγκοσμίως.

Ο σημερινός επίπλαστος τουρκισμός, ως ένα κράμα του κεμαλικού εθνικισμού, του ριζοσπαστικού ισλάμ και του αποκρυφιστικού παντουρκισμού, αποτελεί πρώτο ξάδελφο του ναζισμού, που επιζητεί το «ζωτικό» του χώρο. Μόνο ο Ελληνισμός, μπορεί να ανακόψει τις προθέσεις της Τουρκίας να υλοποιήσει τον «milli misaki», τον «εθνικό όρκο» του τελευταίου οθωμανικού κοινοβουλίου (το βλέπουμε να εξελίσσεται στο Ιράκ και τη Συρία, Μοσούλη, Χαλέπι, Κιρκούκ και έπεται Θράκη και Θεσσαλονίκη). 

Δυστυχώς η φύση απεχθάνεται το κενό. Σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο υπάρχει κενό προβαλλόμενης ισχύος από την πλευρά μας, το οποίο καλύπτει η Τουρκία. Πλέον δεν έχει νόημα καν το δίλημμα «κατευνασμός ή αποτροπή».  Το ζήτημα δεν είναι το εάν αλλά το πότε. Πλέον σημασία έχει η προετοιμασία. Η  Τουρκία δεν έχει τη δυνατότητα να κερδίσει στρατιωτικά την Ελλάδα εάν η Ελλάδα είναι έτοιμη και διατηρήσει την πρωτοβουλία (ΜΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ), σε μια σύγκρουση η οποία είναι πλέον αναπόφευκτη.

Οι συναντήσεις κορυφής, οι διερευνητικές, τα ζεϊμπέκικα, οι κουμπαριές και οι «χαλβάδες», το μόνο που εξυπηρετούν είναι το ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΡΟΦΙΛ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ, τίποτα άλλο. Στη σύγκρουση που έρχεται, δε θα μας συνδράμει κανένας, πέραν ίσως της Γαλλίας και αυτό με πολλά ερωτηματικά. Είναι αυταπάτη να πιστεύουμε ότι από το εξωτερικό θα επέμβουν, προκειμένου να μας χωρίσουν. Θα είναι πολύ επικίνδυνο το πολιτικό προσωπικό, το οποίο δεν έχει κουλτούρα ασφαλείας και γνώση των στρατιωτικών δυνατοτήτων της χώρας, να βιαστεί υπό την πίεση των φοβικών του συνδρόμων, να αποδεχθεί διαμεσολάβηση, η οποία θα ανοίξει την πόρτα στην τουρκοποίηση του Αιγαίου. Η ελληνική πλευρά πρέπει να σηκώσει το τηλέφωνο μόνο αφού οι Ελληνικές ΕΔ εξασφαλίσουν το πλεονέκτημα. Και μπορούν!

Το Αιγαίο με βάση το βαρύ ιστορικό και πολιτισμικό αποτύπωμα του Ελληνισμού στις δύο ακτές του, τη γεωγραφία, αλλά και τις δυνατότητες των ελληνικών ΕΔ, είναι de facto μία ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΙΜΝΗ. Μέριμνα του ελλαδικού κράτους πρέπει να είναι επιτέλους να το κάνει και de jure. Αυτό πρέπει να είναι κατανοητό στους ακαδημαϊκούς και πολιτικούς, που εκπροσωπούν τις τουρκικές θέσεις εντός Ελλάδας, αλλά και στα πολιτικά πτώματα που επιχειρούν να αναστήσουν, προκειμένου να μεθοδευτεί καθεστώς συνεκμετάλλευσης. Το Αιγαίο στην κοσμοαντίληψη των Ελλήνων, πέρα από τους ακαδημαϊκούς νομικισμούς, είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΙΜΝΗ.