Την Τρίτη εκδικάζεται στο ΣτΕ η προσφυγή για την ακύρωση του διαγωνισμού ΣΔΙΤ, που παραχωρεί το Εξωτερικό Υδροδοτικό Σύστημα της Αθήνας σε ιδιώτες

Με πολύτιμη παρακαταθήκη τις προγενέστερες εμβληματικές αποφάσεις του ΣτΕ, που κατοχυρώνουν τον δημόσιο χαρακτήρα του νερού ως κοινωνικού αγαθού, εργαζόμενοι της EΥΔΑΠ και πολίτες αγωνίζονται να παραμείνει υπό δημόσιο έλεγχο η διαχείριση του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος της Αθήνας, που περιλαμβάνει όλους τους υδάτινους πόρους, υποδομές και εγκαταστάσεις για την τροφοδότηση της πρωτεύουσας με νερό, ώστε να μην πέσει στα νύχια των ιδιωτών, όπως έχει αποφασίσει η κυβέρνηση.

Ετσι, την Τρίτη 10 Μαΐου, εκδικάζεται στο Δ’ Τμήμα (επταμελής σύνθεση) του ΣτΕ η προσφυγή των Συλλόγων Επιστημονικού Προσωπικού ΕΥΔΑΠ, Μηχανικών και Εργαζομένων στον τομέα Αποχέτευσης και 17 πολιτών κατά τριών αποφάσεων με τις οποίες δόθηκε το πράσινο φως για τη διενέργεια του διαγωνισμού ΣΔΙΤ που προκηρύχθηκε στα τέλη Οκτωβρίου 2021, με προϋπολογισμό 291,2 εκατ. ευρώ, από το υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών, ζητώντας την ακύρωσή του.

Στην αίτηση ακύρωσης τεκμηριώνεται ότι η ανάθεση σε ιδιωτική εταιρεία για χρονικό διάστημα τουλάχιστον είκοσι ετών του συνόλου των υπηρεσιών που αφορούν στη λειτουργία, συντήρηση και αποκατάσταση παγίων του μεγαλύτερου υδροδοτικού συστήματος της χώρας -ήτοι υπηρεσιών ζωτικής σημασίας για την επιβίωση πέντε περίπου εκατομμυρίων πολιτών- καθιστά αβέβαιη την αδιάλειπτη, ασφαλή, προσιτή και ικανοποιητική, από κάθε άποψη, παροχή πόσιμου ύδατος στους πολίτες και δεν είναι συνταγματικώς ανεκτή, ως αντίθετη στα άρθρα 5 παράγραφος 5 και 21 παράγραφος 3 σε συνδυασμό με τα άρθρα 2 παράγραφος 1, 5 παράγραφος 1 και 106 παράγραφος 1-3 του συντάγματος. Άρθρα που κατοχυρώνουν το δικαίωμα στην προστασία της υγείας και ορίζουν ότι το κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών, όπως και ότι η διαχείριση των υδατικών πόρων αποτελεί δραστηριότητα αναπόσπαστη από τον πυρήνα του κράτους.

Επισημαίνεται δε, με παραπομπή σε επτά αποφάσεις του ΣτΕ, ότι οι επιφανειακοί και υπόγειοι υδατικοί πόροι αποτελούν, κατά το άρθρο 966 του Αστικού Κώδικα, πράγματα εκτός συναλλαγής και είναι προορισμένα για την εξυπηρέτηση ζωτικής σημασίας δημόσιου σκοπού, συνιστάμενου στην εξασφάλιση της παροχής του αναγκαίου για την επιβίωση του ανθρώπου πόσιμου ύδατος. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, η αποψίλωση της ΕΥΔΑΠ από τη διαχείριση του ΕΥΣ και η ανάθεσή της σε ιδιωτικό φορέα μέσω ΣΔΙΤ αποφασίστηκε χωρίς να έχει προηγηθεί οποιαδήποτε μελέτη περί της (δήθεν) καλύτερης εξυπηρέτησης του δημόσιου συμφέροντος από άλλον (ιδιωτικό) φορέα (και χωρίς ο ιδιωτικός φορέας να αναλαμβάνει κάποιον σοβαρό χρηματοοικονομικό κίνδυνο που θα μπορούσε να δικαιολογήσει, από οικονομικής έστω απόψεως, την υπαγωγή του ΕΥΣ σε ΣΔΙΤ)...

Οι προσφεύγοντες εντοπίζουν σειρά παρανομιών στις διαδικασίες της διαγωνιστικής διαδικασίας, όπως η πρώτη προσβαλλόμενη απόφαση (15/1/2021) της Διυπουργικής Επιτροπής Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού τομέα, διότι, μεταξύ άλλων, κατά τον νόμο 2744/1999, η σχετική αρμοδιότητα ανήκει στην ΕΥΔΑΠ Παγίων και όχι στο υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών. Επιπρόσθετα επικαλούνται την οδηγία 2014/23 περί ανάθεσης των συμβάσεων παραχώρησης (άρθρο 12), που εξαιρεί από το πεδίο εφαρμογής τους τη διάθεση ή την εκμετάλλευση σταθερών δικτύων σχεδιασμένων να παρέχουν στο κοινό υπηρεσίες στον τομέα της παραγωγής, μεταφοράς ή διανομής πόσιμου ύδατος και την τροφοδότησή τους με πόσιμο ύδωρ...

Η ακτινονογραφία του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος

To Εξωτερικό Υδροδοτικό Σύστημα (ΕΥΣ) αποτελεί το μεγαλύτερο της χώρας και ένα από τα πιο πολύπλοκα υδροδοτικά συστήματα της Ευρώπης. Εκτείνεται σε τρία υδατικά διαμερίσματα, Αττικής, Ανατολικής Στερεάς και Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, τέσσερις νομούς, Αιτωλοακαρνανίας, Φωκίδας, Βοιωτίας και Αττικής, αναπτύσσεται σε έκταση 4.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, έχει δίκτυο μεταφοράς νερού σε ακτίνα 495 χλμ, εξυπηρετώντας περίπου πέντε εκατομμύρια πολίτες. Περιλαμβάνει τους επιφανειακούς υδατικούς πόρους (ποταμοί Μόρνος, Εύηνος, Βοιωτικός Κηφισός, Χάραδρος, Λίμνη Υλίκη ) και τους υπόγειους υδροφορείς μέσου ρου Β. Κηφισού, Υλίκης και ΒΑ Πάρνηθας, τα έργα αποθήκευσης επιφανειακού νερού (φράγματα και τις τεχνητές λίμνες του Μόρνου στη Φωκίδα, Ευήνου Αιτωλοακαρνανία, Μαραθώνα, τη φυσική λίμνη της Υλίκης στη Βοιωτία).

Τα έργα άντλησης υπόγειου ύδατος (70 γεωτρήσεις σε τρεις υδροφορείς, Βορειοανατολική Πάρνηθα, Υλίκη, Βοιωτικού Κάμπου), τα εξωτερικά υδραγωγεία (αγωγοί μεταφοράς νερού συνολικού μήκους 495 χλμ. διακρινόμενα σε κύρια, ενωτικά και βοηθητικά υδραγωγεία και αποτελούμενα από υπόγειες σήραγγες (π.χ. η σήραγγα Εύηνου - Μόρνου έχει συνολικό μήκος 29,4 χλμ.), σίφωνες, διώρυγες ( ενδεικτικά η διώρυγα Θηβών με μήκος 40 χλμ.) Τα έργα διαχείρισης υδραγωγείων (αντλιοστάσια, ρυθμιστές ροής), τις εγκαταστάσεις ηλεκτρονικής εποπτείας, τις βοηθητικές εγκαταστάσεις και υποδομές και εν γένει όλα τα αναγκαία φυσικά και τεχνητά ακίνητα και εγκαταστάσεις για την άντληση, συλλογή, αποθήκευση, εξισορρόπηση, έλεγχο και μεταφορά νερού έως την είσοδο των τεσσάρων Μονάδων Επεξεργασίας Νερού στην Αττική (Γαλάτσι, Αχαρνές, Πολυδένδρι και Μάνδρα). Εδώ το αδιύλιστο νερό μετατρέπεται σε πόσιμο και ακολουθεί η διανομή προς κατανάλωση...

Πηγή: avgi.gr