Του Νίκου Σίμου

Δωδέκατη ημέρα της Ρωσο-ουκρανικής κρίσης και σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα έχει απλωθεί με ταχύτητα και πρωτοφανή συγχρονισμό- σαν να ήταν έτοιμη από καιρό-  μια δυτική προπαγάνδα η οποία αβίαστα -κατά την άποψή μου -αποτελεί την συνέχεια της προηγούμενης δυστοπικής προπαγάνδας που αφορούσε στην «υγειονομική κρίση»

Ο «φονικός ιός» κατά την αντίστοιχη ρητορική, του οποίου η θνητότητα παγκοσμίως δεν ξεπέρασε το 0.3% του πληθυσμού, αποτέλεσε την βάση και την ευκαιρία προπαρασκευής του υπό διαμόρφωση ενός μετα-ανθρωπικού μοντέλου τόσο δυστοπικού όσο και ο διακηρυγμένος στόχος των ίδιων των επινοητών του

Η κοινωνία του μετα – ανθρώπου «κουρέλιασε» στην ουσία τα Συντάγματα της «Δημοκρατικής Δύσης» και την χάρτα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της οποίας η αποτύπωση έδινε την εικόνα του πολιτισμού μας μέχρι την στιγμή της υπό εφαρμογή δυστοπίας, που θεωρητικοποιήθηκε με το «Great Reset» του κ Schwab

Ο «δικτάτορας» Πούτιν αντικατέστησε -στην ανάλογου τύπου δυστοπική ρητορική- τον «φονικό ιό» και οι πολίτες ανά τον κόσμο που συντάσσονται με την αντικειμενική αποτύπωση των γεγονότων και αιτιών που οδήγησαν στην πολιτική και πολεμική σύγκρουση Ρωσίας- Ουκρανίας, αντικατέστησαν τους σκεπτικιστές και τους επιφυλακτικούς που στην ρητορεία της προηγούμενης δυστοπικής προπαγάνδας χαρακτηρίζονταν ως «αρνητές -αντιεμβολιαστές»

Είναι η ίδια απολυταρχικής έμπνευσης προπαγάνδα που επιχειρεί να παρουσιάσει την μια και μόνη αλήθεια, αυτή της κάστας των Νεοφεουδαρχών και των εμπνευστών της Παγκόσμιας διακυβέρνησης, όπου λίγοι άνθρωποι σαν κάτοχοι του παγκόσμιου πλούτου επιδιώκουν να διαφεντεύουν την ζωή και τον θάνατο δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη

Η ναζιστογενής αυτή έκφανση της μιας και μόνης αλήθειας έχει το θράσος, όπως και πριν στην «υγειονομική κρίση», να χρησιμοποιεί τις έννοιες της δημοκρατίας και της ελευθερίας κατά έναν πρωτοφανή διαστροφικό τρόπο που γίνεται αντιληπτός και από μικρόνοα !

Η Δημοκρατία και η Ελευθερία δεν μπορεί να συγκροτηθεί από προπαγανδιστές της «μισής πραγματικότητας»

Η αρχαιοελληνική μας παράδοση διδάσκει :

« Μηδὲ δίκην δικάσῃς, πρὶν ἀμφοῖν μῦθον ἀκούσῃς»

Αυτό αποτελεί έναν από τους πυλώνες και την πεμπτουσία της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας

Άλλωστε, πόσο ελεύθερος μπορεί να είναι ένας άνθρωπος που έχει πλημμελή πληροφόρηση και αντιλαμβάνεται την δημοκρατία σαν άθροισμα του εξατομικευμένου συμφέροντός του;

Ποια δημοκρατία θα λειτουργεί στην ουσία της, ακόμα και μέσα από τα αστικοδημοκρατικά μοντέλα της κοινωνικής ανισότητας, χωρίς την κατοχύρωση της ολόπλευρης πληροφόρησης ή της άλλης άποψης ;

Είμαστε λοιπόν ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ οι πολίτες σε όλο τον κόσμο να διακρίνουμε την δημοκρατία και την ελευθερία από την «Reset δημοκρατία» και την «Reset ελευθερία», όπως καταφανώς την επιθυμεί το «φόρουμ του Davos» και οι δυστοπικοί υποστηρικτές του

Απαντώντας στους δυστοπικούς διαστροφείς των μεγάλων εννοιών της ανθρώπινης κοινωνίας λέμε ότι η Ιστορία δεν φέρει σημαίες και δεν αποτυπώνεται με συμφέροντα

Αποτυπωνόταν και αποτυπώνεται με αιτίες και γεγονότα τα οποία στο πέρασμα των χρόνων παραμένουν αδιαμφισβήτητα και όσες αλλοιώσεις και αν επιχειρηθούν για λόγους ποικίλων συμφερόντων, δεν πρόκειται να αλλάξει η αποτύπωσή τους

Η Ρωσία φαίνεται με βάση την Δυτική μονόπλευρη προπαγάνδα να είναι απομονωμένη

Η ροή της ειδησεογραφίας για τα αίτια και τα γεγονότα αυτής καθ’ αυτής της Ρωσο-Ουκρανικης σύγκρουσης φιλτράρονται – σχεδόν παραμορφωτικά – με ελάχιστα ΜΜΕ να αποτελούν μερική  εξαίρεση στον κανόνα

Απομονωμένη όμως υπήρξε πάντοτε και η Αλήθεια που δημιουργεί τομές, ανοίγει ορίζοντες και δίνει προοπτικές στην ζωή και την ύπαρξη του ανθρώπου σε εποχές παρατεταμένης παρακμής

Ουδέποτε η Ρωσία έκρυψε την αντίθεση της στα δυστοπικά σχέδια μιας παγκοσμιοποίησης που κολεκτιβοποιεί την ανθρώπινη κοινωνία και επιχειρεί να την εργαλειοποιήσει στον αντικοινωνικό δρόμο της Νέας Φεουδαρχίας,  ΙΔΙΟΤΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ επί της ουσίας  τους Παγκόσμιους θεσμούς στα δυστοπικά τους σχέδια

Ο Ρώσος φιλόσοφος  Αλεξάντρ Ντούγκιν αποτυπώνει ανάγλυφα την ουσία της Παγκόσμιας αντίθεσης:

« (…) Δεν πρόκειται για πόλεμο με την Ουκρανία. Είναι μια σύγκρουση με την παγκοσμιοποίηση ως αναπόσπαστο πλανητικό φαινόμενο. Είναι μια αντιπαράθεση σε όλα τα επίπεδα -γεωπολιτικό και ιδεολογικό.

Η Ρωσία απορρίπτει τα πάντα στην παγκοσμιοποίηση: τη μονοπολικότητα, τον ατλαντισμό, από τη μια, και τον φιλελευθερισμό, την αντί-παράδοση, την τεχνοκρατία, τη Μεγάλη Επανεκκίνηση (Grande Reset) με μια λέξη, από την άλλη. Είναι σαφές ότι όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποτελούν μέρος της ατλαντικής φιλελεύθερης ελίτ.

Και είμαστε σε πόλεμο με αυτό ακριβώς. Εξ ου και η θεμιτή [κατανοητή] αντίδρασή τους.

Η Ρωσία είναι πλέον αποκλεισμένη από τα παγκοσμιοποιητικά δίκτυα. Δεν έχει πλέον επιλογή: είτε να φτιάξει τον κόσμο, είτε να εξαφανιστεί. Η Ρωσία έχει χαράξει έναν δρόμο για να οικοδομήσει τον κόσμο της, τον πολιτισμό της. Και τώρα έγινε το πρώτο βήμα. Όμως, εθνικά κυρίαρχος μπροστά στην παγκοσμιοποίηση δεν μπορεί παρά να είναι ένας μεγάλος χώρος, μια ήπειρος-κράτος, ένας πολιτισμός-κράτος. Καμία χώρα δεν μπορεί να αντισταθεί σε μια πλήρη αποσύνδεση για πολύ.

Η Ρωσία δημιουργεί ένα παγκόσμιο πεδίο Αντίστασης.

Η νίκη του παγκόσμιου πεδίου Αντίστασης θα ήταν νίκη για όλες τις εναλλακτικές δυνάμεις, τόσο δεξιές όσο κι αριστερές, και για όλους τους λαούς. Ξεκινάμε, όπως πάντα, τις πιο δύσκολες και επικίνδυνες διαδικασίες.

Όταν όμως κερδίζουμε, όλοι το εκμεταλλεύονται. Έτσι πρέπει να είναι. Δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για μια αληθινή πολυπολικότητα. Κι αυτοί που είναι έτοιμοι να μας σκοτώσουν τώρα θα είναι οι πρώτοι που θα επωφεληθούν από το εγχείρημά μας αύριο.

Σχεδόν πάντα γράφω πράγματα που μετά γίνονται πραγματικότητα. Κι αυτό θα γίνει πραγματικότητα.

Τι σημαίνει η ρήξη της Ρωσίας με τη Δύση;

Είναι η σωτηρία. Η σύγχρονη Δύση, όπου θριαμβεύουν οι Rothschild, Soros, Schwab, Bill Gates και Zuckerberg, είναι ό,τι πιο αηδιαστικό στην ιστορία του κόσμου.

Δεν είναι πια η Δύση του ελληνορωμαϊκού μεσογειακού πολιτισμού, ούτε ο χριστιανικός Μεσαίωνας, ούτε ο βίαιος και αντιφατικός εικοστός αιώνας.

Είναι νεκροταφείο των τοξικών αποβλήτων του πολιτισμού, είναι αντί-πολιτισμός. Και όσο πιο γρήγορα και πιο ολοκληρωτικά η Ρωσία αποσπαστεί από αυτήν, τόσο πιο γρήγορα επιστρέφει στις ρίζες της.

Σε τι;

Χριστιανική, ελληνορωμαϊκή, μεσογειακή… ευρωπαϊκή… Δηλαδή στις κοινές ρίζες της αληθινής Δύσης. Αυτές τις ρίζες -τις δικές τους!- η σύγχρονη Δύση τις έχει πετάξει έξω (κόψει) και παρέμειναν στη Ρωσία.

Μόνο που τώρα η Ευρασία σηκώνει κεφάλι. Μόνο τώρα ο φιλελευθερισμός στη Ρωσία χάνει έδαφος κάτω από τα πόδια του […]»

Είναι γνωστός και πολλαπλά υπογραμμισμένος από τον γράφοντα αυτές τις γραμμές ο ρόλος των «ιερών οικογενειών» του City της Ν Υόρκης, όπου εδρεύει η χρηματοπιστωτική δυστοπία του νεοφιλελεύθερου κόσμου

Αυτό το κέντρο μεθόδευσε και επιτάχυνε την πολιτική, οικονομική και πολιτισμική παρακμή του (άλλοτε) δυτικού κόσμου με έναν στόχο: την υπερσυγκέντρωση πλούτου σε λίγα χέρια και την διοίκηση του κόσμου με ένα πρόταγμα: την συγκράτηση της χρηματοπιστωτικής φούσκας του αποπαραγωγικοποιημένου κέρδους στον  άλλοτε Δυτικό κόσμο (¹) μέσα από ενεχυριασμένες πολιτικές εκφάνσεις πολιτικών κομμάτων και θεσμών

Η «σωστή πλευρά της ιστορίας» για την οποία μίλησε ο κ Μητσοτάκης -γνήσιος εκφραστής του δυστοπικού νεοφιλελευθερισμού – δεν είναι το Great Reset του κ Klaus Schwab

Η «σωστή πλευρά της ιστορίας» δεν είναι ο άνθρωπος – εργαλειοποιημένο άβουλο ον –  του οποίου καθορίζεται η ζωή, η πορεία και το τέλος του από τα κέντρα εκείνα που απομυζούν τον παγκόσμιο πλούτο παρασιτώντας οικονομικά και κολεκτιβοποιώντας τις κοινωνίες σε σύνολα μετα-ανθρώπων

Η «σωστή πλευρά της ιστορίας» δεν είναι η αυθαίρετη ερμηνεία της έννοιας του δικαίου κατά τα αδηφάγα συμφέροντα μιας Νεοφεουδαρχικής ελίτ

Η «σωστή πλευρά της ιστορίας» δεν είναι ο εκφυλισμός των ανθρώπινων αξιών και των πολιτισμικών προτύπων πάνω στα οποία συγκροτήθηκε η παγκόσμια κοινωνία… και σίγουρα  η «σωστή πλευρά της ιστορίας» δεν μπορεί να αποτελεί την περιγραφή σε όλα τα επίπεδα μιας διαστροφής που αναδομεί την ίδια την έννοια της φύσης!

Η «σωστή πλευρά της ιστορίας» σε καμιά περιπτωση δεν μπορεί να αποτελείται από την καταδικαστέα στο πρόσφατο  παρελθόν δυστοπική φύση της Ιστορίας και ο ναζισμός απροκάλυπτος ή ενδεδυμένος τον μανδύα της «δυτικής κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας» είναι ένα παράδειγμα αυτής της ιστορικής δυστοπικής έκφανσης

Οι πολλοί (ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ) δεν χαρακτηρίζουν την  “σωστή πλευρά της ιστορίας”

Η τομή στις κρίσιμες ιστορικές στιγμές ανοίγει κεφάλαια, που δίνουν την προοπτική στις ανθρώπινες κοινωνίες και τώρα και μέσα από την ωδίνη του πολέμου ζούμε αυτήν την τομή!

Ευπειθέστατος

• (1) «Ο Δεύτερος κύκλος του Παγκόσμιου Καπιταλισμού» άρθρο δημοσιευμένο και στην iskra.gr