Πριν από λίγη ώρα ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Υγειονομικής Προπαγάνδας ολοκλήρωσε το ρεσιτάλ α ν ά π ο δ η ς ενημέρωσης του ελληνικού λαού.

Λαχανιάζοντας από την χρήση της διαβολικής μάσκας ανέγνωσε έναν ο χ ε τ ό ψευδολογίας κραδαίνοντας μ α σ τ ί γ ι ο εναντίον εκείνων των πολιτών που έχουν αποφασίσει να υπερασπιστούν μέχρις εσχάτων την ανθρώπινη α ξ ι ο π ρ έ π ε ι α, την ελευθερία της σ υ ν ε ί δ η σ ή ς τους και το αδιαπραγμάτευτο του α υ τ ε ξ ο υ σ ί ο υ τους.

Χωρίς να επικαλεστεί κανένα απολύτως αποδεικτικό στοιχείο, αναμάσησε τα θ έ σ φ α τ α της υγειονομικής δικτατορίας, τα οποία λειτουργούν ως προπαγανδιστικά σ λ ό γ κ α ν κατά των ανεμβολίαστων και καλλιεργούν την ρητορική του μ ί σ ο υ ς που (πρέπει να) νιώθουν γι' αυτούς οι εμβολιασμένοι:

Έτσι, ξεΚΙΚΙΛΙΑΣε τους ανεμβολίαστους, αναποδογυρίζοντας την αλήθεια: Μιλάμε, είπε, για πανδημία ανεμβολίαστων, προσθέτοντας ότι πάνω από το 90% των ασθενών στις ΜΕΘ είναι ανεμβολίαστοι!

Αφού ζούμε, όμως, στον Θαυμαστό Ανάποδο Κόσμο της εποχής του κορωνοϊού, η πανδημία δεν είναι των ανεμβολίαστων,  αλλά των ε μ β ο λ ι α σ μ έ ν ω ν και, αντιστοίχως, οι ΜΕΘ κατακλύζονται από τους δεύτερους και όχι από τους πρώτους.

Αφού ανέγνωσε με δασκαλίστικο στόμφο (αλλά κηλιδωμένο από ένα επονείδιστο σαρδάμ: στην αρχή της ενημέρωσης μπέρδεψε τα α ν τ ι σ η π τ ι κ ά με τα α ν τ ι σ υ λ λ η π τ ι κ ά!) τα κατάπτυστα μέτρα της μητσοτακικής χούντας, τα οποία αποτελούν αψευδή μάρτυρα της δυσμενούς διάκρισης μιας κατηγορίας πολιτών που εντελώς αυθαίρετα, ανάποδα, και βεβαίως ενάντια στις θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος (επ' αυτού βλ. Βαθιώτη, Από την τρομοκρατία στην πανδημία. Υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού, εκδ. Αλφειός, Αθήνα 2021, σελ. 138), υποβιβάζονται σε παιδιά ενός κατώτερου Θεού, ο μασκοφορεμένος μασκετμπολίστας παρέδωσε και ένα ταχύρρυθμο μάθημα Ποινικού Δικαίου:

«Τα μέτρα αυτά δεν έχουν ούτε π α τ ε ρ ν α λ ι σ τ ι κ ό ούτε τ ι μ ω ρ η τ ι κ ό χαρακτήρα», μας διαβεβαίωσε!

Αξιοποιώντας το λεξικό του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου, μπορούμε πανεύκολα να αντιληφθούμε ότι τα χυδαία υγειονομικά μέτρα που προσβάλλουν κατάφωρα την αξία του ανθρώπου είναι κ α ι πατερναλιστικά κ α ι τιμωρητικά. Κι ας σιωπούν ξεδιάντροπα οι συνταγματολόγοι, οι ποινικολόγοι και οι λοιποί νομικοί που επαληθεύουν καθημερινά το καφκικό μήνυμα της σωφρονιστικής αποικίας περί ευθύνης των αδρανούντων.

Ακόμη κι ένα μικρό παιδί μπορεί να καταλάβει ότι με τα δρακόντεια υγειονομικά μέτρα τ ι μ ω ρ ο ύ ν τ α ι οι πολίτες εκείνοι που τολμούν να προασπίζονται το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής για το σώμα τους, α μ υ ν ό μ ε ν ο ι σε μια πράξη τ υ φ λ ή ς ετεροδιακινδύνευσης (ένεκα αφ' ενός των α δ ή λ ω τ ω ν και αφ' ετέρου των μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα εισέτι ά δ η λ ω ν παρενεργειών), η οποία μπορεί να κοστίσει ακόμη και την ζωή τους.

Χωνέψτε το μια και καλή:

Η κυβέρνηση της Νέας Δικτατορίας τ ι μ ω ρ ε ί τον ανυπάκουο α μ υ ν ό μ ε ν ο και ε π ι β ρ α β ε ύ ε ι τον υπάκουο ε ξ α ν α γ κ α ζ ό μ ε ν ο! Θα επιτείνει δε την τιμωρία των πρώτων, μέχρι να μεταλλάξει όλους τους πολίτες σε σ κ λ α β ά κ ι α υγειονομικής τυραννίας.

Μεγάλος αριθμός πολιτών, βεβαίως, θα άκουσε τον λαχανιασμένο μασκοφόρο να ομιλεί περί π α τ ε ρ ν α λ ι σ μ ο ύ, χωρίς να κατανοεί τι σημαίνει η λέξη αυτή (για την πατερναλιστική ιδεολογία ως εξηγητικό πρότυπο του Ποινικού Δικαίου βλ. το ομότιτλο άρθρο του γράφοντος εις: Ποινικά Χρονικά 2019, σελ. 561 επ.). Πατερναλιστικού χαρακτήρα είναι ένα μέτρο προστασίας της υγείας ή της ζωής, όταν το κράτος το επιβάλλει στους πολίτες, παρότι εκείνοι γνωρίζουν ότι η επιλογή αυτοδιαχείρισής τους μπορεί να θέτει σε κίνδυνο τα δύο αυτά αγαθά τους και, παρά ταύτα, εμμένουν σε αυτήν. Επομένως, το κράτος συμπεριφέρεται ως pater familias με στόχο να πατρονάρει τον πολίτη, κατευθύνοντάς τον να πράξει αυτό που είναι ωφέλιμο για τον ίδιο, ανεξάρτητα από το αν είναι συμβατό με την επιθυμία του.

Το γεγονός ότι ο πατερναλιστής λειτουργεί α ν ε ξ ά ρ τ η τ α από την θέληση του προστατευόμενου προσώπου σημαίνει, βεβαίως, ότι ενδέχεται να ενεργεί και π α ρ ά την θέλησή του. Γι' αυτό ο Hart (Law, Liberty and Morality, 1963, σελ. 31), έκανε λόγο για μια νομοθέτηση σχεδιασμένη να προστατεύει τα άτομα ενάντια στον εαυτό τους (designed to protect individuals against themselves).

Σημειωτέον ότι ο πατερναλισμός μπορεί να είναι κακός ή καλός, δηλ. σκληρός ή ήπιος. Υπό το πρίσμα του σ κ λ η ρ ο ύ πατερναλισμού, οι επιβαλλόμενοι περιορισμοί στην ελευθερία αυτοδιάθεσης του προσώπου προβάλλονται ως νομιμοποιημένοι, παρότι το πρόσωπο αυτό είναι σε θέση να ενεργήσει αυτεξουσίως. Επομένως, ακόμη και ενήλικες με απόλυτο έλεγχο των γνώσεων και των ικανοτήτων τους μπορούν να καταστούν αντικείμενο πατερναλιστικής επέμβασης, εφόσον κριθεί ότι τούτο συμβαίνει “για το καλό τους”. Υπ' αυτήν την έννοια, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός ανήκει στο πεδίο του σκληρού πατερναλισμού!

Ενώ, όμως, ο σκληρός πατερναλισμός βρίσκεται στο στόχαστρο της κριτικής, δεν ισχύει το ίδιο για τον ήπιο πατερναλισμό, ο οποίος αντιμετωπίζεται κατ’ αρχήν με θετικό πνεύμα. Διότι σε αυτήν την κατηγορία πατερναλισμού η έννομη τάξη ενδιαφέρεται για την λήψη αυτεξούσιων αποφάσεων εκ μέρους των πολιτών και λαμβάνει μέτρα ώστε να αποτρέπεται η βλάβη ή η διακινδύνευση εκείνων που, λόγω ηλικίας, ιδιοσυστασίας ή λόγω γνωστικών ή βουλητικών ελαττωμάτων, δεν είναι σε θέση να λαμβάνουν ελεύθερες και συνειδητές-υπεύθυνες αποφάσεις εις βάρος της ζωής τους.

Κατά το πασίγνωστο παράδειγμα του John Stuart Mill, ο εκπρόσωπος του ήπιου πατερναλισμού ενδιαφέρεται να αποτρέψει έναν πεζό από το να διασχίσει μια ετοιμόρροπη γέφυρα, μέχρι να διασφαλισθεί ότι αυτός έχει επίγνωση των κινδύνων από τους οποίους απειλείται, αν τολμήσει τελικώς να την διασχίσει (Μιλλ, Περί ελευθερίας, μτφ. Φ. Παρασκευαΐδου, Αθήνησιν 1872, σελ. 111 [*]).

Στον αντίποδα της πατερναλιστικής βρίσκεται η φ ι λ ε λ ε ύ θ ε ρ η ιδεολογία, η οποία δίνει προτεραιότητα στην ελευθερία του προσώπου να σταθμίζει το ίδιο τους κινδύνους για την υγεία ή την ζωή του και να αποφασίζει μόνο του αν θα προβεί στην τέλεση της επικίνδυνης για τον εαυτό του πράξης ή αν θα ανεχθεί την τέλεσή της από κάποιον άλλον. Σε αυτό το πλαίσιο μιλούσαμε μέχρι την έλευση του κορωνοϊού για ατομική ευθύνη. Σήμερα όμως, ακόμη και αυτός ο όρος διαστρεβλώθηκε, εντασσόμενος στην ρητορική ενός σκληρά πατερναλιστικού καθεστώτος.

Πόσο ανάποδη, λοιπόν, η εικόνα να βιώνουμε τον πατερναλιστικό βούρδουλα της υγειονομικής δικτατορίας από έναν πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση που υποτίθεται ότι υπηρετούσαν ανέκαθεν τον φιλελευθερισμό!

ΠΡΟΣΟΧΗ: Ο μασκοφορεμένος μπασκετμπολίστας ή, ορθότερα, ο υποκρυπτόμενος χειριστής του που του έγραψε το θλιβερό κείμενο [**] θα είχε μιλήσει στον ελληνικό λαό με μεγαλύτερη ανάποδη ακρίβεια, αν μας διαβεβαίωνε ότι:

Τα μέτρα αυτά δεν έχουν ούτε ο λ ο κ λ η ρ ω τ ι κ ό ούτε τιμωρητικό χαρακτήρα – διαβάζοντας ανάποδα: ΕΧΟΥΝ και ολοκληρωτικό και τιμωρητικό χαρακτήρα (πρόκειται για ολοκληρωτικά και όχι απλώς για σκληρά-πατερναλιστικά μέτρα, διότι οι πολίτες εξαναγκάζονται άμεσα ή έμμεσα να ανεχθούν στο σώμα τους μια ιατρική πράξη που από την μια πλευρά δεν είναι αποτελεσματική για την αναχαίτιση της πανδημίας και από την άλλη δεν είναι ασφαλής για την υγεία και την ζωή τους).

Αλλά μια τέτοια δήλωση προϋποθέτει ανείπωτο θράσος εκ μέρους των δικτατόρων, οι οποίοι προφανώς δεν θα ήθελαν να ρισκάρουν την αφύπνιση κι άλλων πολιτών. Εκτός κι αν η ανάποδη χρήση του όρου “ολοκληρωτικός” σχεδιάζεται να γίνει στο άμεσο μέλλον, όταν οι ανεμβολίαστοι θα βρεθούν ενδεχομένως αντιμέτωποι με τα σύγχρονα στρατόπεδα υγειονομικής συγκεντρώσεως!

ΥΓ: Ο Θαυμαστός Ανάποδος Κόσμος του Υπουργείου Υγειονομικής Προπαγάνδας εμπλουτίσθηκε και με μία ακόμη στρεβλή τοποθέτηση: Ο ανεμβολίαστος επιχειρήθηκε να εμφανιστεί ότι παίζει ρώσικη ρουλέτα με τον κορωνοϊό! Έτσι οι άθλιοι προπαγανδιστές οικειοποιήθηκαν μια παρομοίωση που έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον από όσους αμφισβητούν την ασφάλεια των εμβολίων: Ρώσικη ρουλέτα παίζει όποιος δέχεται να εμβολιαστεί, παρότι αγνοεί το ακριβές περιεχόμενο των εμβολίων και ποιες παρενέργειες μπορεί να προκληθούν στον οργανισμό του (επ' αυτού βλ. Βαθιώτη, Από την τρομοκρατία στην πανδημία, ό.π., σελ. 148, 160).

[*] Σημειωτέον ότι ο John Stuart Mill ήταν διοικητής των μυστικών υπηρεσιών της Εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών το 1900, διοικούσε δε τον δύσφημο αυτόν οργανισμό από το Λονδίνο. Όπως σημειώνει ο Ken Klein στο (εξόχως σημαντικό για την κατανόηση της εποχής μας) βιβλίο του “Ο Ψευτοπροφήτης. Ο υποχθόνιος αρχιτέκτονας της Νέας Τάξης των Πραγμάτων” (εκδ. Στερέωμα, Χαρ. Μπίμπη, χ.χ.) σελ. 86: «Όταν οι Ινδοί εξεγέρθηκαν το 1857, οι φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν εξαγρίωσαν σε τέτοιο βαθμό την κοινή γνώμη, που η Βασίλισσα Βικτωρία επενέβη, και μέσα σε λίγα χρόνια η διαβόητη αυτή Εταιρεία διαλύθηκε. Ο πανούργος John Stuart Mill έστρεψε τότε την προσοχή του στις Η.Π.Α. που τότε βρίσκονταν σε μεγάλη ανάπτυξη».

[**] Ο υποκρυπτόμενος χειριστής του μασκοφορεμένου μπασκετμπολίστα μπορεί να μην έγραψε αλλά να μετέφρασε το κείμενο από τα αγγλικά. Διότι σε κάποια στιγμή ακούσαμε την φράση “τέλος, αλλά όχι τελευταίο” (sic), η οποία ανάγεται στην αγγλική “last but not least”. Οι παλιάτσοι με το χιτλερικό μουστάκι είναι καιρός να μάθουν ότι πολλές ξένες φράσεις δεν μπορούν να μεταφραστούν αυτολεξεί στα ελληνικά, αλλά απαιτείται η εύρεση ενός γλωσσικού ισοδυνάμου. Δεν μεταφράζουμε λέξεις , αλλά νοήματα. Αιδώς Ανθέλληνες!

Κωνσταντινος Βαθιώτης πρ. Αναπλ. Καθηγητής Ποινικού Δικαίου Νομικής Σχολής Δημοκριτείου Παν/μίου Θράκης