Το Πολυτεχνείο ζει. Όχι στη λιτότητα και στον αυταρχισμό

Εμπρός για τις εξεγέρσεις της εποχής μας!

Όλες/οι στην πορεία στις 17 Νοέμβρη για την εξέγερση του Πολυτεχνείου

 Ο φετινός αγωνιστικός γιορτασμός της 46^ης επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου βρίσκει τη χώρα με κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία χωρίς ενδοιασμούς και με τις πιο ακραίες αυταρχικές μεθόδους, προχωρά στην εφαρμογή του νεοφιλελεύθερου και αντικοινωνικού προγράμματός της, έχοντας αποδεχτεί πλήρως τις δεσμεύσεις της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έναντι των δανειστών και των δυνάμεων του κεφαλαίου, για πολιτικές μόνιμης λιτότητας, τεράστιων πλεονασμάτων και αυστηρής εποπτείας από αυτούς μέχρι το 2060.

Η πολιτική της εμπλουτίζει τις βασικές κατευθύνσεις της πολιτικής της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με μέτρα που κλιμακώνουν την εργασιακή κατεδάφιση, αναδιανείμουν συνεχώς τον πλούτο υπέρ του κεφαλαίου και σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας, του λαού και της νεολαίας, ξεπουλούν ότι απέμεινε από τη δημόσια περιουσία και τα κοινωνικά αγαθά, εντείνουν τους πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών και τις αποκοπές ηλεκτρικού ρεύματος σε φτωχοποιημένα λαϊκά νοικοκυριά.

Οι ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΝΔ στην οικονομία συνοδεύονται από αντιδραστικές πρακτικές ωμού αυταρχισμού και ακραίας καταστολής. Λίγες ημέρες πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου, πάνοπλες δυνάμεις των ΜΑΤ εισέβαλαν στην ΑΣΟΕΕ εγκλωβίζοντας 300 φοιτητές και συνεχίζουν με ένα κύμα συλλήψεων, ξυλοδαρμού και κατατρομοκράτησης των φοιτητών. Με την κατάργηση και παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου και τη βίαιη αστυνομική καταστολή του φοιτητικού κινήματος επιχειρούν τη φίμωση των μαχητικών διεκδικήσεων της νεολαίας.

Την ίδια στιγμή, από την πρώτη μέρα της εκλογής της, η κυβέρνηση υλοποιεί ρατσιστικό πογκρόμ σε βάρος των προσφύγων και των μεταναστών και μια εκδικητική επιχείρηση καταστολής της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης, μετατρέποντας την περιοχή των Εξαρχείων σε αστυνομοκρατούμενη ζώνη. Αξιοποιεί την ακροδεξιά που ιστορικά αποτελεί την «σιδερένια φτέρνα» και τον «Δούρειο Ίππο» για την υλοποίηση των πιο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων, και σπέρνει το ρατσιστικό δηλητήριο.

Ταυτόχρονα με νέες συμφωνίες ενισχύει τη στήριξη των σχεδιασμών του αμερικανονατοϊκού ιμπεριαλισμού. Ο ιμπεριαλισμός, οι ΗΠΑ με την αμέριστη στήριξη της ΕΕ, έχει οργανώσει μια σειρά πραξικοπήματα σε βάρος των λαών της Λατινικής Αμερικής στη Βολιβία, τη Βενεζουέλα, ενώ στην άλλη άκρη του κόσμου, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος συνεχίζει να ξεριζώνει το Συριακό λαό και ενορχηστρώνει το αιματοκύλισμα του κουρδικού λαού αφήνοντας πέρασμα στην επιθετικότητα Ερντογάν. Οι ελληνικές κυβερνήσεις, η τωρινή και η προηγούμενη, στηρίζουν ξεδιάντροπα τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, προτείνοντας χείρα βοηθείας στο αιματοκύλισμα των λαών.

Από την μεγάλη ΕΑΜική αντίσταση έως το ’73 στην ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου και μέχρι τις σύγχρονες λαϊκές εξεγέρσεις του Δεκέμβρη του 2008, τις παλλαϊκές και μαχητικές  αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις και το περήφανο και προδομένο ΟΧΙ του λαού στο δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου 2015, ένα κοινό κόκκινο νήμα διαπερνούσε τους αγώνες του λαού και της νεολαίας. Τα αδικαίωτα αιτήματα για κοινωνική δικαιοσύνη, πραγματική δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία, εθνική ανεξαρτησία. Κι αυτά παραμένουν και σήμερα όσο ποτέ επίκαιρα και αναγκαία.

Σήμερα αυτά τα αιτήματα μαζί με τους αγώνες για εργασία για όλους, για αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, για προστασία στο περιβάλλον, στη δημόσια περιουσία και στην πρώτη κατοικία και λαϊκή περιουσία, για δημοκρατικά δικαιώματα αποτελούν τους μεγάλους επίκαιρους ανατρεπτικούς στόχους με την υλοποίηση των οποίων θα μπορέσει να ανασάνουν και να αποκτήσουν ξανά ελπίδα και μέλλον ο λαός και η νεολαία.

Είναι αλήθεια ότι οι ηρωικοί αγώνες του λαού και της νεολαίας μας έμειναν μέχρι τώρα αδικαίωτοι, παρά τις θυσίες και τις επιμέρους κατακτήσεις τους. Η εξέλιξη, όμως, αυτή δεν σημαίνει ότι πρέπει να κυριαρχήσει για πάντα η μοιρολατρία και η απογοήτευση. Αντίθετα, στη θέση της «απογοήτευσης» και του «τίποτα δεν γίνεται», οφείλουμε να βάλουμε την εξαγωγή χρήσιμων για το παρόν και το μέλλον συμπερασμάτων από τα θετικά των μεγάλων αγωνιστικών εξάρσεων του λαού και της νεολαίας, αλλά και από τα αρνητικά των λαθών που τους συνόδευσαν.

Η μεγάλη παλλαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου μας διδάσκει ότι ο λαός  και η νεολαία μπορεί να αγωνιστεί και να νικήσει ακόμη και τον πιο σκληρό αντίπαλο, ακόμη και ενάντια στο κράτος της δικτατορίας, των βασανιστηρίων, των φυλακών, της εξορίας.

Μπορούμε και τώρα να αντισταθούμε και να νικήσουμε.

Αρκεί να συμβάλλουμε σε μία νέα άνθηση των κοινωνικών αγώνων στη βάση των πραγματικών προβλημάτων του λαού και της νεολαίας. Το σύνθημα του Πολυτεχνείου για Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία μπορεί και πάλι να μπει στην προμετωπίδα των αγώνων και νοηματοδοτεί εκ νέου την μαζική αντίσταση των φοιτητών, των νέων που στέκονται απέναντι στα ΜΑΤ προασπιζόμενοι τις λαϊκές ελευθερίες. Αυτοί οι αγώνες μας γεμίζουν ελπίδα.

Ο αγώνας των φοιτητών ενάντια στην παραβίαση και κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, τη διάλυση του εργασιακού μέλλοντος και για ένα δημόσιο πανεπιστήμιο, οι εργατικές αντιστάσεις σε εργασιακούς χώρους μπορούν και πρέπει να είναι η αφετηρία για ένα νέο κύκλο ενωτικών, μαζικών και νικηφόρων αγώνων του λαού και της νεολαίας.

Τα 46 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου ας εμπνεύσουν ανατρεπτικά, δημιουργικά κι ελπιδοφόρα τον λαό και τη νεολαία.

Ο αγώνας συνεχίζεται!

Γραφείο Τύπου Λαϊκής Ενότητας