Ας αρχίσουμε από τα βασικά. Ήδη η ονομασία του, “ δώρο Χριστουγέννων ”, θέλει να μας πείσει ότι οι εργοδότες  μας κάνουν χάρη που μας το δίνουνε.

Ένα σημαντικό κομμάτι του ετήσιου μισθού για χιλιάδες εργαζόμενους και εργαζόμενες στον ιδιωτικό τομέα παρουσιάζεται με αυτόν τον τρόπο ως μία χάρη της εργοδοσίας στο πλαίσιο του εορταστικού κλίματος των ημερών.  Αυτό μάλιστα συνδέεται συχνά με το κλίμα που προσπαθούν να καλλιεργήσουν διάφορα αφεντικά ζητώντας από τους εργαζόμενους να βάλουν πλάτη, είτε δουλεύοντας παραπάνω, είτε στην συγκεκριμένη περίπτωση κάνοντας τα στραβά μάτια για την μη καταβολή του δώρου Χριστουγέννων, για “το καλό της επιχείρησης” και γιατί στην τελική “ήμαστε όλοι μια οικογένεια”.

Με αυτόν τον τρόπο το “δώρο” μπορεί να αντικατασταθεί με κουπόνια και ένα ευχετήριο mail ή με την άνευ προηγουμένου απαίτηση πολλών εργοδοτών με το που καταβληθεί να επιστραφεί πίσω, στην λογική που αναφέραμε και παραπάνω. Σε μια εποχή λοιπόν που το μνημονιακό νομικό οπλοστάσιο καλύπτει όλο και περισσότερο τους εργοδότες και με το  φάντασμα της ανεργίας πάνω από τα κεφάλια πολλών από μας και των θολών εργασιακών σχέσεων γίνεται ακόμα πιο δύσκολο να λάβουν  αυτή τη στοιχειώδη οικονομική ανάσα..

Το δώρο εξακολουθεί να είναι δικαίωμα του εργαζόμενου και υποχρέωση του εργοδότη.

Ενώ υπήρχε από το 1949 και βασιζόταν στην καλή διάθεση και δυνατότητα του εργοδότη, έγινε θεσμική υποχρέωση και κατοχυρώνεται ως ένας επιπλέον μισθός που καταβάλετε μέσα στον Δεκέμβρη. Ακόμη και εν έτη 2017 όμως, βρίσκεται υπό απειλή. Κλασικό παράδειγμα ότι πριν από κάθε αξιολόγηση είναι μεταξύ των φημολογούμενων νέων μέτρων και τίθεται στην αντζέντα η κατάργησή του.

Για πολλούς από εμάς τους νέους εργαζόμενους και να καταβληθεί το δώρο, είναι στην κυριολεξία ψίχουλα. Ένα κλασικό παράδειγμα στις μέρες μας που πολλοί από εμάς βιώνουμε : δουλεύεις δεκάωρα, εξαήμερο και είσαι ασφαλισμένος για 3-4 ώρες τη μέρα, 4 μέρες τη βδομάδα και παίρνεις ένα μισθό ο οποίος φαίνεται στην τράπεζα 200 ευρώ και τα υπόλοιπα μαύρα.

Το νόμιμο δώρο λοιπόν που δικαιούσαι είναι ένας κουτσουρεμένος μισθός τω 200 ευρώ περίπου. Και αυτό είναι ο κανόνας δυστυχώς, ακόμα και αυτό δεν θέλουν να το δώσουν. Γιατί η νέα γενιά που η πλειοψηφία της είτε μεταναστεύει είτε είναι άνεργη, όταν δουλεύει και με οποιαδήποτε μνημονιακή κυβέρνηση, βρίσκεται στο γνωστό καθεστώς την ευέλικτης ομηρίας και όχι εργασίας. Κι είναι αυτό που συμβαίνει κατά κόρον και με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, η οποία βαφτίζει την αύξηση των επισφαλών και επιβλαβών για την υγεία μας θέσεων εργασίας και του μοιράσματος της ανεργίας , ως ανάπτυξη.

Το δώρο Χριστουγέννων αφορά κάθε εργαζόμενο με σχέση εξαρτημένης εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, ανεξάρτητα από το αν έχει σύμβαση αορίστου ή ορισμένου χρόνου (δεν αφορά προφανώς τα χιλιάδες παιδιά που δουλεύουν με μαύρα). Ως τέτοιο είναι κομμάτι του ετήσιου μισθού και μη διαπραγματεύσιμη υποχρέωση του εργοδότη, ενώ η μη καταβολή του μέχρι την 21η του Δεκεμβρίου σημαίνει την εκκίνηση διαδικασίας αυτόφωρου. Παρόλο που η εργατική νομοθεσία μπορεί να μην προβλέπει αντίστοιχες διαδικασίες για μία σειρά εργοδοτικών αυθαιρεσιών, στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως μας δίνει τη δυνατότητα να μην ανεχόμαστε τη χριστουγεννιάτικη κοροϊδία.



Σε μία εποχή εργασιακού χάους, η κυβέρνηση με τους θεσμούς και τους εργοδότες προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε και αυτά που ξέραμε. Προσπαθούν να μας βάλουν σε θέση ζητιάνου ακόμα και απέναντι σε ένα αναφαίρετο εργατικό μας δικαίωμα, νομικά κατοχυρωμένο. Απέναντι σε τέτοιες προκλήσεις εμείς ενημερωνόμαστε, στοχοποιούμε και αγωνιζόμαστε συλλογικά απέναντι σε κάθε εργοδοτική πρόκληση, δίπλα σε κάθε νέο και νέα που στερείται του δικαιώματός του.

Δώρα θα πάρουμε από τους δικούς μας ανθρώπους, τους φίλους μας, την οικογένειά μας, από εσάς δεν θέλουμε ούτε δώρα, ούτε ευχές. Θέλουμε αυτά που μας χρωστάτε και δεν σας χρωστάμε ούτε ένα ευχαριστώ.