Γιάννης Τόλιος: «Ο νέος Προϋπολογισμός 2018, φορτώνει νέα βάρη 2,6 δις στα λαϊκά στρώματα, εντείνοντας το φοροκυνηγητό και τις περικοπές κοινωνικών δαπανών. Η μόνη ελπιδοφόρα προοπτική, η ανατροπή των Μνημονιακών πολιτικών»."
Με αφορμή την κατάθεση του νέου Προϋπολογισμού 2018, ο Γιάννης Τόλιος, μέλος της Π.Γ. της ΛΑΕ και υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής, δήλωσε ότι, «η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με τις οδηγίες της «τρόϊκα» (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ), φορτώνει με το νέο «μνημονιακό ευαγγέλιο» (προϋπολογισμό), πρόσθετα βάρη ύψους 2,6 δις στα λαϊκά στρώματα (φόρους και περικοπές κοινωνικών δαπανών).
Ταυτόχρονα προσπαθεί να εξωραΐσει την αντιλαϊκή της πολιτική, με τη χορήγηση «ψευτο-μερίσματος» από τα λεγόμενα «πρωτογενή πλεονάσματα». Ουσιαστικά πρόκειται για «πλεονάσματα» από τη λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων και τη ραγδαία φτωχοποίηση του λαού, τα οποία συνοδεύονται από «πλεονάσματα» υποκρισίας και κούφιας αισιοδοξίας για έξοδο τάχα της χώρας από την κρίση και πέρασμα στο δρόμο της ανάπτυξης.!!
Ειδικότερα με το νέο Προϋπολογισμό φορτώνονται νέοι φόροι (άμεσοι και έμμεσοι) ύψους 1 δις, κυρίως σε μισθωτούς και συνταξιούχους, ενώ οι μεγάλες επιχειρήσεις (ΑΕ & ΕΠΕ) θα πληρώσουν λιγότερους παρά την αύξηση της κερδοφορίας τους.!! Ταυτόχρονα θα αφαιρεθούν 1,6 δις, από φτωχά κυρίως λαϊκά στρώματα, με νέες περικοπές κοινωνικών δαπανών (επιδομάτων πολυτέκνων, φαρμακευτικής περίθαλψης, πετρελαίου θέρμανσης, αύξησης ασφαλιστικών εισφορών, κά). Ειδικότερα προβλέπεται η κατάργηση της έκπτωσης 10% στις ιατρικές δαπάνες, της έκπτωσης φόρου 1,5% στην εκκαθάριση φορολογικών δηλώσεων μισθωτών-συνταξιούχων, περικοπή επιδομάτων απροστάτευτων τέκνων, κατάργηση ΕΚΑΣ, επιδόματος ανεργίας για νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας, επιδομάτων φτώχειας και φυσικών καταστροφών, περικοπή κατά 50% του κονδυλίου επιδόματος θέρμανσης, αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ σε 32 νησιά του Αιγαίου, κά.!
Από την άλλη, για μια ακόμα χρονιά στο Μινώταυρο του δημόσιου χρέους θα πληρωθούν 10 δις τοκοχρεολύσια (και μερικά ακόμα δις για τόκους βραχυπρόθεσμου χρέους), ενώ το ύψος του χρέους θα αγγίξει το 180% του ΑΕΠ το 2018, σε σχέση με 176,8% το 2015 και 113% το 2009.!! Με λίγα λόγια τα Μνημόνια και τα δάνεια της τρόϊκας όχι μόνο δεν έλυσαν το πρόβλημα του χρέους, αλλά μετέτρεψαν τη χώρα σε «αποικία χρέους» και στην ουσιαστική κατάργηση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.
Με το νέο Προϋπολογισμό επιταχύνονται επίσης, στο όνομα της νέας αξιολόγησης, οι διαδικασίες εκποίησης κερδοφόρων ΔΕΚΟ και δημόσιας περιουσίας (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, κά), καθώς οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί «κόκκινων» δανείων μαζί και πρώτης κατοικίας, η κατάργηση θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων (ουσιαστική εξάλειψη δικαιώματος απεργίας, απολύσεις συνδικαλιστών), κά. Ταυτόχρονα τείνει να γίνει μόνιμο καθεστώς η πολιτική λιτότητας των μισθών στο δημόσιο, ενώ στον ιδιωτικό τομέα κυριαρχούν οι ατομικές συμβάσεις εργασίας και η αυξανόμενη μετατροπή των εργασιακών θέσεων πλήρους απασχόλησης σε μερική απασχόληση και μισθούς κάτω των 400 €.
Προφανώς στη βάση αυτών των εργασιακών συνθηκών ο πρωθυπουργός Α.Τσίπρας και όλοι οι υπουργοί με μια φωνή, προβάλλουν το νέο successstory της «δίκαιης ανάπτυξης». Ωστόσο πως άραγε θα γίνει το ….«θαύμα» της ανάπτυξης 2,5% το 2018, τι στιγμή που η δημόσια και η ιδιωτική κατανάλωση διαχρονικά συρρικνώνεται, ενώ οι επενδύσεις και εξαγωγές κινούνται σε «βαρομετρικό χαμηλό»; Εξασφαλίζουν οι συγκεκριμένες συνθήκες προϋποθέσεις ανάκαμψης της οικονομίας, ουσιαστικής μείωσης της ανεργίας και βελτίωσης του επιπέδου ζωής;
Όλα τα παραπάνω σε ένα μόνο συμπέρασμα οδηγούν. Ότι η πολιτική των Μνημονίων και το δόγμα παραμονής «πάση θυσία» στην ευρωζώνη, λειτουργούν ως οδοστρωτήρας στα λαϊκά εισοδήματα και στα εργασιακά δικαιώματα. Οι μόνοι ωφελημένοι από αυτήν την πολιτική είναι οι κυρίαρχες ελίτ στην Ελλάδα και στην ευρωζώνη. Δεν είναι τυχαία η πρόσφατη δήλωση του προέδρου του ΣΕΒ ότι, «η διεκδίκηση επιστροφής στο εργασιακό καθεστώς πριν την κρίση …αποτελεί καθαρή ουτοπία».!! Η ανατροπή της συγκεκριμένης πολιτικής και της εξουσίας των δυνάμεων που τη στηρίζουν, με την ανάδειξη μιας λαϊκής κυβέρνησης, αποτελούν προϋπόθεση φερέγγυας εξόδου από την κρίση, σε όφελος του λαού και της χώρας.
Ταυτόχρονα προσπαθεί να εξωραΐσει την αντιλαϊκή της πολιτική, με τη χορήγηση «ψευτο-μερίσματος» από τα λεγόμενα «πρωτογενή πλεονάσματα». Ουσιαστικά πρόκειται για «πλεονάσματα» από τη λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων και τη ραγδαία φτωχοποίηση του λαού, τα οποία συνοδεύονται από «πλεονάσματα» υποκρισίας και κούφιας αισιοδοξίας για έξοδο τάχα της χώρας από την κρίση και πέρασμα στο δρόμο της ανάπτυξης.!!
Ειδικότερα με το νέο Προϋπολογισμό φορτώνονται νέοι φόροι (άμεσοι και έμμεσοι) ύψους 1 δις, κυρίως σε μισθωτούς και συνταξιούχους, ενώ οι μεγάλες επιχειρήσεις (ΑΕ & ΕΠΕ) θα πληρώσουν λιγότερους παρά την αύξηση της κερδοφορίας τους.!! Ταυτόχρονα θα αφαιρεθούν 1,6 δις, από φτωχά κυρίως λαϊκά στρώματα, με νέες περικοπές κοινωνικών δαπανών (επιδομάτων πολυτέκνων, φαρμακευτικής περίθαλψης, πετρελαίου θέρμανσης, αύξησης ασφαλιστικών εισφορών, κά). Ειδικότερα προβλέπεται η κατάργηση της έκπτωσης 10% στις ιατρικές δαπάνες, της έκπτωσης φόρου 1,5% στην εκκαθάριση φορολογικών δηλώσεων μισθωτών-συνταξιούχων, περικοπή επιδομάτων απροστάτευτων τέκνων, κατάργηση ΕΚΑΣ, επιδόματος ανεργίας για νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας, επιδομάτων φτώχειας και φυσικών καταστροφών, περικοπή κατά 50% του κονδυλίου επιδόματος θέρμανσης, αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ σε 32 νησιά του Αιγαίου, κά.!
Από την άλλη, για μια ακόμα χρονιά στο Μινώταυρο του δημόσιου χρέους θα πληρωθούν 10 δις τοκοχρεολύσια (και μερικά ακόμα δις για τόκους βραχυπρόθεσμου χρέους), ενώ το ύψος του χρέους θα αγγίξει το 180% του ΑΕΠ το 2018, σε σχέση με 176,8% το 2015 και 113% το 2009.!! Με λίγα λόγια τα Μνημόνια και τα δάνεια της τρόϊκας όχι μόνο δεν έλυσαν το πρόβλημα του χρέους, αλλά μετέτρεψαν τη χώρα σε «αποικία χρέους» και στην ουσιαστική κατάργηση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.
Με το νέο Προϋπολογισμό επιταχύνονται επίσης, στο όνομα της νέας αξιολόγησης, οι διαδικασίες εκποίησης κερδοφόρων ΔΕΚΟ και δημόσιας περιουσίας (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, κά), καθώς οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί «κόκκινων» δανείων μαζί και πρώτης κατοικίας, η κατάργηση θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων (ουσιαστική εξάλειψη δικαιώματος απεργίας, απολύσεις συνδικαλιστών), κά. Ταυτόχρονα τείνει να γίνει μόνιμο καθεστώς η πολιτική λιτότητας των μισθών στο δημόσιο, ενώ στον ιδιωτικό τομέα κυριαρχούν οι ατομικές συμβάσεις εργασίας και η αυξανόμενη μετατροπή των εργασιακών θέσεων πλήρους απασχόλησης σε μερική απασχόληση και μισθούς κάτω των 400 €.
Προφανώς στη βάση αυτών των εργασιακών συνθηκών ο πρωθυπουργός Α.Τσίπρας και όλοι οι υπουργοί με μια φωνή, προβάλλουν το νέο successstory της «δίκαιης ανάπτυξης». Ωστόσο πως άραγε θα γίνει το ….«θαύμα» της ανάπτυξης 2,5% το 2018, τι στιγμή που η δημόσια και η ιδιωτική κατανάλωση διαχρονικά συρρικνώνεται, ενώ οι επενδύσεις και εξαγωγές κινούνται σε «βαρομετρικό χαμηλό»; Εξασφαλίζουν οι συγκεκριμένες συνθήκες προϋποθέσεις ανάκαμψης της οικονομίας, ουσιαστικής μείωσης της ανεργίας και βελτίωσης του επιπέδου ζωής;
Όλα τα παραπάνω σε ένα μόνο συμπέρασμα οδηγούν. Ότι η πολιτική των Μνημονίων και το δόγμα παραμονής «πάση θυσία» στην ευρωζώνη, λειτουργούν ως οδοστρωτήρας στα λαϊκά εισοδήματα και στα εργασιακά δικαιώματα. Οι μόνοι ωφελημένοι από αυτήν την πολιτική είναι οι κυρίαρχες ελίτ στην Ελλάδα και στην ευρωζώνη. Δεν είναι τυχαία η πρόσφατη δήλωση του προέδρου του ΣΕΒ ότι, «η διεκδίκηση επιστροφής στο εργασιακό καθεστώς πριν την κρίση …αποτελεί καθαρή ουτοπία».!! Η ανατροπή της συγκεκριμένης πολιτικής και της εξουσίας των δυνάμεων που τη στηρίζουν, με την ανάδειξη μιας λαϊκής κυβέρνησης, αποτελούν προϋπόθεση φερέγγυας εξόδου από την κρίση, σε όφελος του λαού και της χώρας.