Οι φίλοι του Μίκη Θεοδωράκη ανάβουν ξανά τις Σπίθες Πολιτισμού από γειτονιά σε γειτονιά με τη μουσική του μεγάλου δημιουργού
Κάλεσμα σε Ανοιχτές Εκδήλωσεις - Μουσικές Βραδιές, απευθύνουν οι φίλοι του Μίκη Θεοδωράκη απο γειτονιά σε γειτονιά για να ανάψουν ξανά οι Σπίθες του Πολιτισμού μέσα από την μουσική του Μίκη.
Πρώτος σταθμός τα Εξάρχεια την Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου στις 20:00, στην ταβέρνα “Ο ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΑΝΝΗΣ”, Εμμανουήλ Μπενάκη 94 και Δερβενίων.
Οι μουσικοί που θα συνοδέψουν τους φίλους του Μίκη Θεοδωράκη στο τραγούδι είναι :
ΤΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ - κιθάρα - τραγούδι
ΕΛΕΝΑ ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ - πιάνο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΡΕΒΗΣ - μπουζούκι
ΑΝΕΤ ΣΑΦΑΡΙΑΝ - τραγούδι
...και οι συμμετοχές συνεχίζονται.
Παραθέτουμε το Δελτίο Τύπου της εκδήλωσης:
"Πολλές φορές στην ιστορία αυτού του τόπου, όταν η πατρίδα μας βρισκόταν κάτω από τον ξένο η το ντόπιο ζυγό αυτό πού έδινε κουράγιο και ένωνε το λαό ήταν τα τραγούδια του, πού με αυτά προσπαθούσε να πάρει κουράγιο και να εμψυχωθεί στον αγώνα ενάντια στους δυνάστες του.
Το 1821 ήταν τα λεβέντικα δημοτικά τραγούδια μας πού αντηχούσαν από άκρο σε άκρο της χώρας, το 40´ ήταν τα τραγούδια της Βέμπο πού έβαζαν ΑΕΡΑ στα πνευμόνια του Ελληνικού στρατού στο Αλβανικό μέτωπο, μετέπειτα στα χρόνια της κατοχής ήταν τα αντάρτικα τραγούδια πού αντηχούσαν στις βουνοκορφές της Ρούμελης και της Πίνδου και έδιναν φτερά στους αντάρτες κατά των Γερμανών και των ταγμάτων ασφαλείας και ύστερα στα ταραγμένα χρόνια πριν και κατά τη διάρκεια της χούντας ήταν τα επουράνια λόγια των ποιητών μας πού μαζί με τις καθαγιασμένες μελωδίες του Μίκη Θεοδωράκη έγιναν βάλσαμο στις πληγές χιλιάδων αγωνιστών, αλλά και ταυτόχρονα μιά μεγάλη παλάμη πού σήκωσε αυτό το λαό λίγο ψηλότερα, του έδωσε δύναμη να βάλει λίγο χρώμα σε αυτό το μαυρογκρί πού σκέπαζε το απέραντο γαλάζιο της πατρίδας μας.
Τα χρόνια της μεταπολίτευσης πέρασαν γρήγορα μέσα στα ροζ σύννεφα μιας κατευθυνόμενης πλαστικής ανάπτυξης πού σκοπό είχε την οικονομική και πολιτιστική αλλοτρίωση της κοινωνίας ώστε να την καταστήσει ανήμπορη και να μπορέσει αναίμακτα να της επιβάλει μιά νέα σύγχρονη ειλωτεία ακόμα πιο βάναυση και ξεδιάντροπη από τις προηγούμενες.
Εμεις οι φίλοι του Μίκη αποφασίσαμε να αρχίσουμε να τραγουδάμε πάλι, για να ακουστούν ξανά τα λόγια και οι μελωδίες πού μας ανατριχιάζουν και μας ξεσηκώνουν, αλλά και μας θωρακίζουν για τις μάχες πού πρέπει να δωθούν με ασπίδα αλλά και δόρυ μας τον πολιτισμό και με σκοπό να ενώσουμε τις φωνές μας με όλο και περισσότερους και αυτοί να οργανώσουν δικά τους συναπαντήματα και κάποια στιγμή όλοι μαζί να ξαναρθώσουμε το μπόι μας εκεί πού του αρμόζει και τότε θα αντιληφθούμε πόσο μικροί και τιποτένιοι και ανάξιοι είναι όλοι τούτοι πού μας καταδυναστεύουν.
Ελάτε να τους διώξουμε μακριά στην κοιλάδα της λήθης, με μιά αγκαλιά τραγούδια και με κείνη την άσβεστη φλόγα για τη λεφτεριά πού καίει αιώνες μέσα μας και όπως έλεγε ο Γιάννης Ρίτσος :
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, από το κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε το κόσμο>, πού σημαίνει ότι αυτή η εκδήλωση γίνεται για να τραγουδήσουμε όλοι μαζί, να ενώσουμε τις φωνές μας και πάνω απ' όλα τις ψυχές μας".
Αν με ένα τραγούδι παινέψουμε μιαν Ομορφιά τότες παίρνει αξία και το τραγούδι. Αν όμως μες' απ' το τραγούδι αφυπνήσουμε βαθειά μέσα μας την ίδια την ομορφιά και σαρκώνοντας την,την ξεκορμίσουμε και την φιλέψουμε και σ'αλλουνούς, τότενες, απλώνει στην οικουμένη και ο άνθρωπος και το τραγούδι του".
