Εν­νο­ού­με όμως ότι α) το Grexit δεν ήταν υπο­χρε­ω­τι­κό ή άμεσα εφι­κτό και β) ότι οι εξε­λί­ξεις από μια ρήξη με την Ευ­ρω­ζώ­νη θα ήταν «ανοι­χτές». Εν­νο­ού­με με λίγα λόγια ότι δεν υπήρ­χε/υπάρ­χει ΤΙΝΑ, αλλά αγώ­νας με «ανοι­χτές» προ­ο­πτι­κές. Ούτε ήμα­σταν κα­τα­δι­κα­σμέ­νοι σε κάτι πολύ χει­ρό­τε­ρο από το τρίτο μνη­μό­νιο που υπο­γρά­φτη­κε, ούτε όμως και ήμα­σταν προ­ο­ρι­σμέ­νοι να νι­κή­σου­με εκ του ασφα­λούς. Η απά­ντη­ση την ΤΙΝΑ είναι ότι υπήρ­χε/υπάρ­χει εναλ­λα­κτι­κή, και αυτή έχει διπλό νόημα:
 α) ότι ο Σόι­μπλε δεν μπο­ρού­σε να επι­βά­λει μια άμεση έξοδο από την Ευ­ρω­ζώ­νη - κι αυτό ση­μαί­νει ότι οι συ­νέ­πειες μιας ρήξης θα ήταν οδυ­νη­ρές και για το δικό του στρα­τό­πε­δο, β) υπάρ­χει η δυ­να­τό­τη­τα να πα­λέ­ψου­με και να νι­κή­σου­με ύστε­ρα από μια ρήξη με την Ευ­ρω­ζώ­νη. Ο Σόι­μπλε και η ηγε­σία της Ευ­ρω­ζώ­νης δεν θα πα­ραι­τού­νταν από την προ­σπά­θεια να μας «πνί­ξουν» μόνο και μόνο επει­δή δεν θα μπο­ρού­σαν άμεσα να μας πε­τά­ξουν άμεσα έξω από την Ευ­ρω­ζώ­νη – θα επι­στρά­τευαν όλα τα δια­θέ­σι­μα μέσα στον αγώνα. Κι εμείς, χωρίς να εί­μα­στε σε απελ­πι­στι­κή θέση ή εκ των προ­τέ­ρων χα­μέ­νοι, θα μπο­ρού­σα­με να επεν­δύ­σου­με σε μια προ­ο­πτι­κή νίκης στην ανα­πό­φευ­κτη σκλη­ρή σύ­γκρου­ση. Ούτε εμείς ούτε ο Σόι­μπλε και η παρά του ήμα­σταν για κά­ποιο λόγο υπο­χρε­ω­μέ­νοι να πα­ραι­τη­θού­με από τον αγώνα, να συν­θη­κο­λο­γή­σου­με χωρίς μάχη!   

Γιατί ο «ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ του Μα­ξί­μου» «κα­τά­πιε» τη μπλό­φα

Όμως τί­θε­ται και ένα βα­θύ­τε­ρο ερώ­τη­μα: Πράγ­μα­τι η ηγε­σία του Μα­ξί­μου δεν γνώ­ρι­ζε την ύπαρ­ξη εναλ­λα­κτι­κής, πράγ­μα­τι πί­στευε ότι το μνη­μό­νιο είναι προ­τι­μό­τε­ρη επι­λο­γή από μια ρήξη με την Ευ­ρω­ζώ­νη; Ει­λι­κρι­νώς «κα­τά­πιε» την μπλό­φα του Σόι­μπλε ή χρη­σι­μο­ποιεί συ­νει­δη­τά την ΤΙΝΑ για να κα­λύ­ψει την έλ­λει­ψη πο­λι­τι­κής βού­λη­σης για σύ­γκρου­ση με την Ευ­ρω­ζώ­νη;   

Θέ­το­ντας αυτό το ερώ­τη­μα, δεν θέ­λου­με να υπο­νο­ή­σου­με κά­ποια θε­ω­ρία συ­νω­μο­σί­ας, αλλά να βά­λου­με στη συ­ζή­τη­ση έναν πα­ρά­γο­ντα που αγνο­εί­ται συ­στη­μα­τι­κά - ίσως επει­δή θε­ω­ρεί­ται ότι δεν σχε­τί­ζε­ται με το ζή­τη­μα. Και ο πα­ρά­γο­ντας που αγνο­εί­ται συ­στη­μα­τι­κά, είναι ότι η ρήξη με την Ευ­ρω­ζώ­νη είναι ρήξη με το σύ­στη­μα, και πρώτα απ’ όλα με το εγ­χώ­ριο σύ­στη­μα! Ο Βαγ­γέ­λης Μεϊ­μα­ρά­κης δεν δή­λω­σε τυ­χαία τη Δευ­τέ­ρα μετά το δη­μο­ψή­φι­σμα της 5ης Ιου­λί­ου ότι «αν ο Αλέ­ξης Τσί­πρας δεν φέρει μέχρι την Τε­τάρ­τη συμ­φω­νία, η αστι­κή τάξη θα αντι­δρά­σει δια­φο­ρε­τι­κά», ούτε ο Αλέ­ξης Τσί­πρας δή­λω­σε τυ­χαία για να στη­ρί­ξει την ΤΙΝΑ του ότι σε πε­ρί­πτω­ση ρήξης και εξό­δου από το ευρώ «θα πη­γαί­να­με σε άτα­κτη χρε­ο­κο­πία και εμ­φύ­λιο πό­λε­μο». Ούτε είναι τυ­χαί­ες -και εξάλ­λου δεν έχουν δια­ψευ­στεί- οι δη­λώ­σεις Βα­ρου­φά­κη ότι το βράδυ του θριαμ­βευ­τι­κού 62% ΟΧΙ στο Μα­ξί­μου επι­κρα­τού­σε κλίμα… ήττας.

Ιδού λοι­πόν μπρο­στά σε ποιο «θηρίο» οπι­σθο­χώ­ρη­σε άτα­κτα ο «ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ του Μα­ξί­μου»: στον εμ­φύ­λιο με την ντό­πια αστι­κή τάξη – αυτή που θα «αντι­δρού­σε δια­φο­ρε­τι­κά», αυτή που έχτι­σε με εμ­φυ­λιο­πο­λε­μι­κούς όρους το τα­ξι­κό μπλοκ του ΝΑΙ και του «Μέ­νου­με Ευ­ρώ­πη».
Ήταν όμως μόνο ζή­τη­μα δει­λί­ας; Όχι, ήταν πρώτα απ’ όλα ζή­τη­μα πο­λι­τι­κής βού­λη­σης, πο­λι­τι­κής προ­ε­τοι­μα­σί­ας και πο­λι­τι­κής ανε­ξαρ­τη­σί­ας από την ελ­λη­νι­κή αστι­κή τάξη. Ο ιστο­ρι­κός συμ­βι­βα­σμός» πρώτα έγινε με την ελ­λη­νι­κή αστι­κή τάξη, με τους «μέσα», και ύστε­ρα (χρο­νι­κά και εν­νοιο­λο­γι­κά) με­τα­τρά­πη­κε σε υπο­τα­γή και στους «έξω». Ας σκε­φτού­με πάνω σε αυτά [που όλοι/ες ζή­σα­με: ήταν ο Σόι­μπλε και η έλ­λει­ψη εναλ­λα­κτι­κού σχε­δί­ου που έκανα γραμ­μα­τέα του υπουρ­γι­κού συμ­βου­λί­ου τον Σαγιά, τον άν­θρω­πο του συ­στή­μα­τος που συμ­βα­σιο­ποί­η­σε την πα­ρα­χώ­ρη­ση του λι­μα­νιού του Πει­ραιά στην Cosco και του Ελ­λη­νι­κού στον Λάτση; που έδω­σαν το υπουρ­γείο Άμυ­νας στον Καμ­μέ­νο; που έβα­λαν στην κυ­βέρ­νη­ση τον Σπίρ­τζη, τον Πα­νού­ση κ.λπ.; που κα­θυ­στέ­ρη­σαν επί πε­ντά­μη­νο το άνοιγ­μα της ΕΡΤ, και όταν άνοι­ξε, άνοι­ξε με διευ­θύ­νο­ντα σύμ­βου­λο τον Ταγ­μα­τάρ­χη και ήταν απλή με­τω­νυ­μία της ΝΕΡΙΤ; που κα­θυ­στέ­ρη­σαν επί επτά­μη­νο την  κα­τά­θε­ση του νο­μο­σχε­δί­ου για τις ρα­διο­τη­λε­ο­πτι­κές συ­χνό­τη­τες; Που «ευ­λό­γη­σαν» την το­πο­θέ­τη­ση στις τρά­πε­ζες των Χρι­στο­δου­λά­κη και Κα­ρα­μού­ζη; που έκα­ναν επι­κε­φα­λής της ΕΥΠ τον  Γιάν­νη Ρου­μπά­τη και υφυ­πουρ­γό Δι­καιο­σύ­νης τον Πα­παγ­γε­λό­που­λο;

Όλα αυτά δεν εξη­γού­νται από τους εκ­βια­σμούς των «έξω», αλλά από τη συν­θη­κο­λό­γη­ση με τους «μέσα», με την ελ­λη­νι­κή αστι­κή τάξη! Η συν­θη­κο­λό­γη­ση έγινε πρώτα με τους «μέσα», με απο­τέ­λε­σμα να γίνει ανα­πό­φευ­κτα και με τους «έξω»…

Αυτό εξη­γεί το πέν­θι­μο κλίμα στο Μα­ξί­μου το βράδυ του συ­γκλο­νι­στι­κού Όχι στο δη­μο­ψή­φι­σμα: πε­ρί­με­ναν ένα ισό­πα­λο απο­τέ­λε­σμα που θα τους διευ­κό­λυ­νε να ολο­κλη­ρώ­σουν τον ήδη συ­ντε­λε­σθέ­ντα συμ­βι­βα­σμό με τους «μέσα» σε συμ­βι­βα­σμό και με τους «έξω», και αντ’ αυτού τους προ­έ­κυ­ψε ένα δυ­σά­ρε­στο και συ­γκλο­νι­στι­κό ΟΧΙ!

Έτσι, πα­ρό­λο που η αστι­κή τάξη ητ­τή­θη­κε στην πο­λι­τι­κή μάχη του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος, από την επο­μέ­νη κιό­λας άρ­χι­σαν οι μα­νού­βρες για τη με­τα­τρο­πή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ! Η πο­λι­τι­κή ήττα τηςε αστι­κής τάξης με­τα­τρά­πη­κε σε ήττα για την Αρι­στε­ρά και το κί­νη­μα. 

Η ηγε­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν πί­στε­ψε στην μπλό­φα περί Grexit, απλώς την αξιο­ποί­η­σε πρό­θυ­μα -για να μην πούμε με ανα­κού­φι­ση- για να νο­μι­μο­ποι­ή­σει την προ­δια­γε­γραμ­μέ­νη συν­θη­κο­λό­γη­ση. Το γε­γο­νός ότι τώρα απο­κα­λύ­πτε­ται η μπλό­φα, είναι μια καλή ευ­και­ρία να «δεί­ξου­με» τους υπεύ­θυ­νους του «εγκλή­μα­τος» αλλά και τα πραγ­μα­τι­κά του «κί­νη­τρα»…

Υπ’ αυ­τούς τους όρους, η προ­πα­γάν­δα περί ανυ­παρ­ξί­ας εναλ­λα­κτι­κού σχε­δί­ου είναι πα­ρα­πλα­νη­τι­κή: δεν έλει­ψε το εναλ­λα­κτι­κό σχέ­διο, αλλά η στρα­τη­γι­κή σύ­γκρου­σης με το εγ­χώ­ριο και διε­θνές σύ­στη­μα, και τα προ­α­παι­τού­με­να της πο­λι­τι­κής ανε­ξαρ­τη­σί­ας από την αστι­κή τάξη και της πο­λι­τι­κής προ­ε­τοι­μα­σί­ας για τη σύ­γκρου­ση, του κόμ­μα­τος και του δικού μας τα­ξι­κού στρα­το­πέ­δου. 




πηγή: rproject.gr