Σε ηλικία 90 ετών έφυγε από τη ζωή η βραβευμένη ποιήτρια, Ολυμπία Καράγιωργα, που είχε επίσης καταπιαστεί με το θέατρο και την μετάφραση.

Ορισμένες από τις ποιητικές της συλλογές «Χειμώνας στη Λέρο» (2009), «Μάτια του έρωτα» (1997), «Σκόρπια» (1997), «Προχωρώντας στο χρόνο» (1961-'85), «Ποιος» (1985), «Το μεγάλο κύμα» (1974), «Τα μεγάφωνα» (1966) και «Χιλιάδες πρόσωπα της τύχης» (1961).  

Η Καράγιωργα γεννήθηκε και σπούδασε στην Αίγυπτο, ενώ ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Stanford των ΗΠΑ.

Η υπουργός Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη επεσήμανε σε συλλυπητήριο μήνυμά της ότι η ποιήτρια κατέκτησε εξέχουσα θέση στη λογοτεχνική γενιά του ‘60. «Ηταν δημιουργός, παθιασμένη με ό,τι καταπιάστηκε: Mε το θέατρο, κοντά στον δάσκαλο Χρήστο Βαχλιώτη, για το θέαμα και το θέμα της ζωής του Νιζίσνσκι- "Ψηλός περήφανος,… κι αγαπούσε τον Έρωτα χορεύοντας"- με τον Ευριπίδη, με τα τραγούδια του Λόρκα, την ποίηση Γιώργου Σαραντάρη- "του μελούμενου"-, τον ερωτικό λόγο του Λόρενς, του Όσκαρ Ουάιλντ, τον παραλογισμό στον Καμύ ως και την Βιρτζίνια Γουλφ».

«Το μεγάλο, ευαίσθητο, λυρικό ποιητικό της έργο, με την αδιόρατη μελαγχολία ανεκπλήρωτων ερώτων, αλλά και με τη λύτρωση ως προσδοκία του μέλλοντος, δίκαια τιμήθηκε με το Βραβείο Λυρικής Ποίησης της Ακαδημίας Αθηνών το 2010. Η ζωή της, διαρκής αναζήτηση. Γύρισε και φώλιασε στο οικογενειακό τους αρχοντικό, στη Λέρο» αναφέρει η υπουργός για το νησί, όπου επέλεξε να ζει τα τελευταία χρόνια η Καράγιωργα.