«Οδός Αβύσσου, αριθμός 0» στη σκηνή του OLVIO theater

Πρεμιέρα την Παρασκευή 9 Φλεβάρη του έργου «Οδός Αβύσσου, αριθμός 0» του Μενέλαου Λουντέμη, του συγγραφέα που χαρακτηρίστηκε ο Μάξιμ Γκόργκι της Ελλάδας. Το έργο διασκευασμένο για το θέατρο από την Σοφία Αδαμίδου, ανεβαίνει, σε σκηνοθεσία Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη, στη σκηνή του OLVIO theater (Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός, τηλ: 210 3414118).

Φέτος, συμπληρώνονται 41 χρόνια από τον θάνατό του Μενέλαου Λουντέμη (22/1/1977) και 71 χρόνια από την λειτουργία της Μακρονήσου ως στρατόπεδο συγκέντρωσης «εθνικής αναμόρφωσης». Στη Μακρόνησο, ένα άγονο νησί 15 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ξεκίνησε η λειτουργία του στρατοπέδου συγκέντρωσης με εισήγηση του Γενικού Επιτελείου Στρατού προς το υπουργείο Στρατιωτικών στις 19 Φεβρουαρίου 1947. Στο αρχικό εισηγητικό σημείωμα που συντάχθηκε μετά τις εκλογές της 1-4-1946, αναφέρεται: «Αποφασίζεται ο περιορισμός των αριστερών στρατευσίμων εις ορισμένα στρατόπεδα δια να υποστούν αποτοξίνωσιν. Όλες οι στρατιωτικές μονάδες δέον όπως εκκαθαρισθούν από αριστερίζοντες ή υπόπτους αριστερισμού».

Το μυθιστόρημα «Οδός Αβύσσου, αριθμός 0», είναι ένα από τα πιο βιωματικά έργα του Μενέλαου Λουντέμη. Κάτοικοι της οδού Αβύσσου, στον αριθμό μηδέν και κεντρικά πρόσωπα αυτής της φρίκης ο Γιώργης και ο Παναής. Αγρια θεριά, αμετανόητοι κομμουνιστές, που δε θα υπογράψουν δήλωση και δε θα χάσουν την ελπίδα τους για ζωή. Στο έργο αυτό ο Λουντέμης γράφει για τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας, τις οποίες και ο ίδιος έχει ζήσει ως πολιτικός κρατούμενος στη Μακρόνησο.

«Η φρίκη της Μακρονήσου» -όπως ο ίδιος ο Λουντέμης γράφει- «δε χωράει σε βιβλία. Διαβάζεται μόνο μες στα μάτια των τρελών της. Μόνο τ' αυτιά του Λαυρίου πρόφτασαν ν' αρπάξουν κάτι ξεφτίδια απ' τις φωνές... Στην αρχή, γιατί αργότερα ράγισαν κι αυτά και δεν άκουαν πια τίποτα. Κι έτσι απόμειναν μόνο οι σκύλοι -με το προφητικό τους ένστικτο- να σκορπούν απ' τους καρβουνοσωρούς τις οιμωγές τους, σαν μαύρους οιωνούς που έβγαιναν απ' τα σπλάχνα του προαιώνιου ζώου... Απ' το Λαύριο οι δήμιοι φαίνονταν μικροί... Και ήταν για να σαστίζεις πως τόσο μικροί δήμιοι κάνανε τόσο μεγάλα εγκλήματα. Μα το έγκλημα ποτέ δεν μετριέται με τον πήχυ. Γιατί ποτέ δεν έχει το ανάστημα του κακούργου. Πάντα είναι μεγαλύτερό του. Γιατί ένας πραγματικός κακούργος ποτέ δεν κάνει μόνο ένα έγκλημα. Πόσο μάλλον στην Μακρόνησο όπου είχε καταργηθεί η τιμωρία. Γιατί κι αυτό έγινε στη Μακρόνησο. Χωρίσανε το έγκλημα απ' τον κολασμό και αντιστρέψανε τους όρους. Ρίξανε τον κολασμό στα θύματα και τον έπαινο στους κακούργους. Ετσι τους βοήθησαν να κάνουν το έγκλημα ψυχαγωγία και πρωινή γυμναστική. Οταν ένας άνθρωπος συνηθίζει να διασκεδάζει με το αίμα που τρέχει, με τίποτα πια στο εξής δεν μπορεί να διασκεδάσει...»

Λίγα λόγια για τον Μενέλαο Λουντέμη

Ο Μενέλαος Λουντέμης, στην Κατοχή, οργανώθηκε στο ΕΑΜ και διετέλεσε γραμματέας της οργάνωσης διανοουμένων. Κατά τον Εμφύλιο συλλαμβάνεται για τα «φρονήματα», δικάζεται για εσχάτη προδοσία και καταδικάζεται σε θάνατο. Το 1947, ο Λουντέμης συλλαμβάνεται και εξορίζεται στη Μακρόνησο, ενώ η γυναίκα του Εμυ με την τρίχρονη κόρη τους Μυρτώ εξορίζεται στη Χίο και μετά στο Τρίκερι. Το 1956 τον μετέφεραν στην Αθήνα από τον τόπο εξορίας του για να δικαστεί, επειδή, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, στο βιβλίο του «Βουρκωμένες μέρες» υπάρχουν «...προπαρασκευαστικές πράξεις εσχάτης προδοσίας...».

Αφού διαβάστηκε το κατηγορητήριο, ερωτώμενος από τον πρόεδρο περί της ενοχής του απαντά: «Ναι, είμαι ένοχος. Οχι όμως γι' αυτά που έγραψα, αλλά γι' αυτά που δεν έγραψα και ακριβώς γιατί δεν τα έγραψα. Κατηγορούμαι ότι έγραψα για τους απλούς ανθρώπους, για τους ανθρώπους του μόχθου, για τους φτωχούς. Μα για ποιους έπρεπε να γράψω; Εγώ αυτούς γνώρισα, αυτούς αγάπησα, μαζί τους μοιράστηκα και τις χαρές και τις πίκρες μου. Δίπλα τους γεύτηκα κι εγώ την πίκρα της εκμετάλλευσης και της κοινωνικής αδικίας και ήταν οι μόνοι που μου συμπαραστάθηκαν. Γι' αυτό και αισθάνομαι φταίχτης που δεν έγραψα όσα έπρεπε να γράψω γι' αυτούς». Οταν φτάνει να περιγράψει το δράμα του παιδιού και της γυναίκας του, ο πρόεδρος παρατηρεί: «Αν πράγματι νιώθεις στοργή για το παιδί και τη γυναίκα σου, θα 'πρεπε να 'χεις κάνει δήλωση αποκήρυξης του ΚΚΕ». Και ο Λουντέμης απαντά: «Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να γίνουν τα τέσσερα πόδια δύο. Δεν θα τα κάμω πάλι τέσσερα εγώ». Αλλωστε, το γράφει και στο «Ενα παιδί μετράει τ' άστρα»: «Ζωντανός θα πει περήφανος»!

Το μυθιστόρημα του Μενέλαου Λουντέμη «Οδός Αβύσσου, αριθμός 0» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ.

Συντελεστές

Θεατρική διασκευή: Σοφία Αδαμίδου

Σκηνοθεσία: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη

Μουσική: Νότης Μαυρουδής

Σκηνικά: Ντέιβιντ Νεγρίν

Σχεδιασμός φωτισμού: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου

Κοστούμια: Μαρία Παπαδοπούλου

SoundDesign: Μανώλης Μανουσάκης

Κίνηση: Στέφανι Τσάκωνα

Βοηθός σκηνοθέτη: Καλλιόπη Καραμάνη

Σκηνοθεσία Video: Γιώργος Κορδέλλας.

Video art cinematography: Δημήτρης Ζόγκας, Παναγιώτης Ανδρεαδάκης

Φωτογραφία: Γιάννης Πρίφτης

Βοηθός σκηνογράφου Νάσια Πλέτση



Παραγωγή: Artφως



Τους ρόλους ερμηνεύουν με σειρά εμφάνισης: Χάρης Μαυρουδής, Δημήτρης Μαύρος, Χριστόδουλος Στυλιανού, Νότης Παρασκευόπουλος, Στέλιος Γεράνης.

Τη φωνή του «δανείζει» ο Βασίλης Μπισμπίκης



Διάρκεια παράστασης: 100 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Μέρες & ώρες παραστάσεων:

Παρασκευή 21:00, Σάββατο: 19:15, Κυριακή 18:00

Τιμές εισιτηρίων: 15€ κανονικό10€ μειωμένο και 5€ ανέργων-ατέλειες

Ημερομηνία έναρξης: 9/2/2018 & λήξης παραστάσεων: 1/4/2018

Kaτηγορία έργου: Δραματικό Έργο



*info

OlvioTheater|Φαλαισίoυ 7 |Γκάζι |2103414118

Τελευταία τροποποίηση στις Παρασκευή, 14/06/2013 - 23:54