Aστεροειδής μικρού μεγέθους – διαμέτρου 3,5 έως 8,5 μέτρων – προβλέπεται να περάσει τελείως «ξυστά» από τη Γη στις 26 Ιανουαρίου. Πρόκειται για μια από τις πιο κοντινές προσεγγίσεις αστεροειδούς που έχουν ποτέ καταγραφεί, σε εκτιμώμενη απόσταση μόλις 3.600 χιλιομέτρων από την επιφάνεια του πλανήτη μας, σύμφωνα με την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA).

Ο αστεροειδής «2023 BU» θα περάσει λίγο πάνω από το νότιο άκρο της Νότιας Αμερικής, πολύ χαμηλότερα – στο ένα δέκατο περίπου – από την τροχιά των γεωσύγχρονων δορυφόρων. Δεν συνιστά πάντως κίνδυνο, καθώς ακόμη κι αν έπεφτε στον πλανήτη μας, αναμένεται σε μεγάλο βαθμό να διαλυόταν κατά την τριβή του με τη γήινη ατμόσφαιρα.

Ο αστεροειδής είχε ανακαλυφθεί το περασμένο Σάββατο από τον ερασιτέχνη αστρονόμο Γκενάντι Μπορίσοφ από την Κριμαία, ο οποίος είχε ανακαλύψει το 2019 και τον διαστρικό κομήτη 2I/Borisov. Ακολούθησαν παρατηρήσεις του “2023 BU” από δεκάδες άλλα παρατηρητήρια σε όλο τον κόσμο.

Η τελική ανάλυση των δεδομένων της τροχιάς του έγινε από το Κέντρο Μελετών Κοντινών στη Γη Αντικειμένων (CNEOS) του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια. Οι Αμερικανοί ερευνητές πρόβλεψαν ότι ο αστεροειδής θα περάσει ασυνήθιστα κοντά από τη Γη. Μάλιστα επειδή θα πλησιάσει τόσο πολύ, η βαρύτητα του πλανήτη μας θα αλλάξει την πορεία του, με αποτέλεσμα να διαγράφει στο μέλλον μια οβάλ τροχιά γύρω από τον Ήλιο κάθε 425 μέρες, αντί για 359 μέχρι σήμερα.

Η μακρά και πολύπλοκη διαδικασία μεταφοράς των πρώτων δειγμάτων από τον Άρη στη Γη μόλις άρχισε. Το ρόβερ Perseverance της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) εναπόθεσε στην επιφάνεια του πλανήτη το πρώτο δείγμα αρειανών πετρωμάτων, κλεισμένο μέσα σε μια ειδική κυλινδρική κάψουλα από τιτάνιο.

Το ρόβερ, που έχει μέγεθος αυτοκινήτου, εδώ και καιρό παίρνει διπλά δείγματα από τα αρειανά πετρώματα που επιλέγουν ως στόχους οι επιστήμονες της αποστολής στη Γη. Μερικά δείγματα τα κρατά το ίδιο (αυτά προορίζονται στο μέλλον να ανακτηθούν από άλλο ρομποτικό σκάφος και τελικά να μεταφερθούν στη Γη για ανάλυση από τους επιστήμονες), ενώ άλλα πανομοιότυπα δείγματα άρχισε να τα εναποθέτει στην αρειανή επιφάνεια ως «μπακ-απ» σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά.

Το πρώτο κάνιστρο με δείγματα που εναπόθεσε το Perseverance στο έδαφος (NASA/JPL-Caltech/MSSS)

«Αποθήκη» δειγμάτων

Μέσα στους επόμενους δύο μήνες, το ρόβερ θα εναποθέσει συνολικά δέκα κυλίνδρους με δείγματα, που έως τώρα κρατούσε στην «κοιλιά» του. Η εναπόθεση γίνεται σε συγκεκριμένη τοποθεσία, όπου θα δημιουργηθεί η πρώτη «αποθήκη» δειγμάτων σε άλλον πλανήτη. Μέχρι τώρα το ρόβερ έχει συλλέξει 17 δείγματα, μεταξύ των οποίων ένα από την αρειανή ατμόσφαιρα.

Το σχέδιο των μηχανικών της NASA είναι να προσεδαφίσουν στον Άρη μια άκατο, που με τον ρομποτικό βραχίονα της θα συλλέξει τα δείγματα που θα διαθέτει το ρόβερ και θα τα τοποθετήσει σε έναν μικρό πύραυλο. Ο τελευταίος θα εκτοξευθεί και θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη, ώσπου τελικά εκεί θα συναντηθεί με ένα άλλο σκάφος, το οποίο θα συλλέξει τα δείγματα και θα τα φέρει στη Γη. Βασικό ζητούμενο θα είναι η εύρεση στα επιστημονικά εργαστήρια πιθανών ιχνών ζωής μικροβιακής ζωής.

Το εναλλακτικό σχέδιο

Η όλη αποστολή, που θα εκτελεστεί κάποια στιγμή μέσα στη δεκαετία του 2030, θεωρείται ιδιαίτερα πολύπλοκη και μένει να φανεί κατά πόσο θα στεφθεί με επιτυχία. Αν το αρχικό σχέδιο αποτύχει και το Perseverance δεν κατορθώσει να παραδώσει τα δείγματα του, τότε θα τεθεί σε εφαρμογή το εναλλακτικό σχέδιο και θα σταλούν δύο μικρά ελικόπτερα (όμοια με το Ingenuity που μόλις πραγματοποίησε την 37η πτήση του στον Άρη) που θα πάρουν τα δείγματα-ρεζέρβες, τα οποία θα έχουν εναποτεθεί στην αρειανή επιφάνεια, για να τα μεταφέρουν στον πύραυλο, ο οποίος μετά θα εκτοξευθεί από τον «κόκκινο» πλανήτη.

Οι γιατροί που δεν μπορούσαν να εξετάζουν λόγω... συρρίκνωσης πέους επέστρεψαν - Νέα μυθική ανακοίνωση

Το πρώτο δείγμα που εναποτέθηκε στην επιφάνεια, είναι μεγέθους κιμωλίας και είχε ληφθεί από το ρόβερ φέτος τον Ιανουάριο από μια περιοχή του κρατήρα Jezero. Το Perseverance χρειάστηκε περίπου μια ώρα για να πάρει τον μεταλλικό κύλινδρο τιτανίου με το δείγμα από την «κοιλιά» του, να τον φωτογραφίσει για τελευταία φορά με την κάμερα του και να ρίξει το δείγμα από ύψος 89 εκατοστών στην επίπεδη αρειανή επιφάνεια. Οι μηχανικοί του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια, οι οποίοι κατασκεύασαν και ελέγχουν το ρόβερ, στη συνέχεια έστρεψαν μια άλλη κάμερα του στο έδαφος για να βεβαιωθούν ότι ο κύλινδρος με το δείγμα δεν είχε μπλεχτεί στις ρόδες του Perseverance.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Στο άκουσμα ενός έκτακτου δελτίου κακοκαιρίας ο περισσότερος κόσμος σκέφτεται πώς να προφυλαχθεί από τα ακραία καιρικά φαινόμενα που πλησιάζουν.

Για τον 42χρονο μηχανικό υπολογιστικών συστημάτων και αυτοδίδακτο, ερασιτέχνη φωτογράφο Θανάση Παπαθανασίου και την παρέα του, τους λεγόμενους «sprite chasers», μια κακοκαιρία προ των πυλών είναι μια μοναδική ευκαιρία για έξοδο και δράση. Μια τέτοια μεγάλη καταιγίδα, που σημειώθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2021, απαθανάτισε ο Θανάσης, αποτυπώνοντας με τον φακό του ερυθρές, ηλεκτρικές λάμψεις πάνω από το Νοτιοανατολικό Αιγαίο, και, στις 27 Οκτωβρίου 2022, η NASA ανάρτησε το επίμαχο φωτογραφικό στιγμιότυπο, με ειδική αναφορά στο όνομα του έλληνα φωτογράφου, στον επίσημο λογαριασμό της στο Facebook για να προαναγγείλει ένα νέο επιστημονικό πρόγραμμα που αξιοποιεί τη δύναμη των συλλογικών πληροφοριών από πολίτες, σαν τον Θανάση, για τη μελέτη παροδικών φωτεινών γεγονότων, γνωστών ως TLEs.

Kαταγραφή TLEs

«Μία ευχάριστη έκπληξη με περίμενε σήμερα το πρωί καθώς από τη NASA επέλεξαν μία από τις φωτογραφίες μου με Red Sprites για την ανακοίνωση του νέου Citizen Science Project με ονομασία «Spritacular»» έγραφε ο 42χρονος στις 27 Οκτωβρίου στο προφίλ του στο Facebook κοινοποιώντας την ανάρτηση της NASA με τη λήψη του. Ο ίδιος, μιλώντας στα «ΝΕΑ» σχετικά με τη φωτογραφία του που έγινε αντικείμενο διεθνούς θαυμασμού και μελέτης, αναφέρει: «Το πρωί της 27ης Οκτωβρίου πετυχαίνω ανάρτηση της NASA στο Facebook. Η αλήθεια είναι ότι το μάτι μου πήγε πρώτα στη φωτογραφία και μετά στο άρθρο που αναφερόταν στην εκκίνηση αυτού του project. Ηταν έκπληξη για μένα και ένιωσα χαρά και ικανοποίηση που επέλεξαν τη συγκεκριμένη φωτογραφία για το άρθρο. Η φωτογραφία τραβήχτηκε το Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2021 από την Αρτέμιδα Αττικής και απεικονίζει ένα από τα μεγαλύτερα και δεκάδες red sprites που καταγράφηκαν εκείνο το βράδυ, κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης καταιγίδας που βρισκόταν σε εξέλιξη στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο» εξηγεί ο Θανάσης Παπαθανασίου αναφορικά με τα Red Sprites – τις κόκκινες λάμψεις, δηλαδή, που εμφανίζονται έπειτα από αστραπή στον ουρανό σε απόσταση χιλιομέτρων πάνω από μια καταιγίδα – και προσθέτει: «Εννοείται ότι είχε προηγηθεί μετεωρολογική πρόγνωση για το πού θα βρισκόταν το συγκεκριμένο σύστημα καταιγίδων εκείνο το βράδυ ώστε να ξέρουμε πού θα εγκατασταθούμε για να καταγράψουμε τυχόν TLEs (Transient Luminous Events – Παροδικά Φωτεινά Συμβάντα).

Οταν ξεκίνησα να επεξεργάζομαι το υλικό μέσα στις επόμενες ημέρες, διαπίστωσα ότι ήταν μία από τις καταιγίδες με τα περισσότερα TLEs των τελευταίων ετών, με το συγκεκριμένο Red Sprite να είναι από τα πιο έντονα εκείνης της βραδιάς. Τη συγκεκριμένη φωτογραφία την έστειλα μαζί με άλλες 2-3 τον Μάιο του 2022, έπειτα από ενημέρωση που υπήρξε σε ένα σχετικό group ότι θα ξεκινήσει από τη NASA ένα νέο project στο άμεσο μέλλον που θα αφορά τη μελέτη των TLEs. Δεν γνωρίζω πόσοι και πόσες φωτογραφίες έστειλε ο καθένας αλλά για κάποιον λόγο διάλεξαν τη συγκεκριμένη».

Το «Spritacular», το νέο πρόγραμμα της NASA, έχει ως στόχο τη σύνδεση της επιστημονικής κοινότητας με τους πολίτες που έχουν ως χόμπι τη φωτογράφιση τέτοιων σπάνιων φαινομένων. Μέσα από αυτή τη συνέργεια, υπάρχει η προοπτική να δημιουργηθεί μια βάση δεδομένων που θα αποτελείται από τέτοιου είδους ηλεκτρικά φαινόμενα για περαιτέρω έρευνα από τους επιστήμονες.

«Sprite chasers»

Ο Θανάσης Παπαθανασίου που, όπως αναφέρει στα «ΝΕΑ», πρωτοασχολήθηκε με τη φωτογραφία το 2008 όταν και αγόρασε την πρώτη του DSLR φωτογραφική μηχανή, περιγράφει αναλυτικά τη φύση των φαινομένων με την ονομασία Red Sprites και TLEs καθώς επίσης και τον τρόπο με τον οποίο οργανώνεται η ομάδα τους για να τα αιχμαλωτίσει φωτογραφικά μια διαδικασία που θυμίζει κατά κάποιον τρόπο την τελετουργία του… ψαρέματος. «Τα Red Sprites (όπως και Halos, Elves, Gigantic Jets, Blue Jets, GhOSTs κ.ά.) ανήκουν στα Transient Luminous Events και δημιουργούνται πάνω από ισχυρές καταιγίδες λόγω των ηλεκτρικών εκκενώσεων κυρίως στη μέση και σε μέρος της ανώτερης ατμόσφαιρας. Είναι ένα από τα πιο σπάνια και εντυπωσιακά φαινόμενα, αλλά η αλήθεια είναι ότι για να πραγματοποιηθεί η καταγραφή τους θα πρέπει να πληρούνται κάποιες βασικές προϋποθέσεις, όπως για παράδειγμα οι καταιγίδες να βρίσκονται σε απόσταση ενός συγκεκριμένου χιλιομετρικού εύρους από το σημείο καταγραφής και να μην υπάρχουν ενδιάμεσα σύννεφα ώστε να κυριαρχεί ένα καθαρό οπτικό πεδίο. Πάντα προηγείται μελέτη τις προηγούμενες ημέρες ώστε να έχουμε μία εικόνα από πού θα περνάει το σύστημα καταιγίδων για να ξέρουμε πού θα εγκατασταθούμε.

Στην Ελλάδα είμαστε γύρω στους 5 «sprite chasers» που ασχολούμαστε με την καταγραφή και την παρατήρηση του φαινομένου αυτού τα τελευταία 6 χρόνια. Ενας από τους μεγαλύτερους εχθρούς της νυχτερινής φωτογράφισης είναι η φωτορύπανση, γι’ αυτό επιλέγουμε μέρη μακριά από πόλεις», αναφέρει ο 42χρονος συμπληρώνοντας για όποιον θα ήθελε να το επιχειρήσει: «Η καταγραφή μπορεί να πραγματοποιηθεί με μία DSLR ή mirrorless κάμερα, γνωρίζοντας καλά τις λειτουργίες της και πώς να φωτογραφίζουμε σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού, έναν φακό με μεγάλο διάφραγμα, ένα τρίποδο και υπομονή. Είναι κάπως σαν το ψάρεμα».

Πηγή: in.gr

Και να ουρλιάξει κανείς στο διάστημα το σίγουρο είναι ότι ουδείς θα τον ακούσει, εκτός κι αν πρόκειται για… μαύρη τρύπα, όπως λέει η NASA.

Επιστήμονες της αμερικανικής υπηρεσίας διαστήματος αποκάλυψαν τον ήχο που κάνει μια μαύρη τρύπα χρησιμοποιώντας μια ειδική τεχνολογία, που αποκαλείται ηχοποίηση.

Ο ανατριχιαστικός, ομολογουμένως, ήχος, που ακούγεται στο απόσπασμα που έδωσε στη δημοσιότητα η NASA, προέρχεται από μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα, που βρίσκεται στο κέντρο του σμήνους γαλαξιών Περσέας και απέχει περίπου 55 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη.

Η μαύρη τρύπα συνδέθηκε για πρώτη φορά με τον ήχο το 2003 και χρησιμοποιήθηκε ως περιπτωσιολογική μελέτη, αφού οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ότι η πίεση από την μαύρη τρύπα προκάλεσε κυματισμούς στα καυτά αέρια του σμήνους γαλαξιών.

Ο ήχος θεωρήθηκε ότι ήταν περίπου 57 οκτάβες κάτω από το μέσο Ντο και ως εκ τούτου δεν μπορούσαν να τον συλλάβουν τα ανθρώπινα αυτιά. Ωστόσο, χρησιμοποιώντας την ηχοποίηση - τη μετάφραση των αστρονομικών δεδομένων σε ήχο - οι αστρονόμοι άλλαξαν τον τόνο σε 58 οκτάβες πάνω από την εκτιμώμενη ένταση τους, έτσι ώστε οι ήχοι της μαύρης τρύπας να μπορούν να ακούγονται από τον άνθρωπο.

Χρησιμοποιώντας ηχητικά κύματα που καταγράφηκαν για πρώτη φορά από το αστεροσκοπείο Chnadra X-Ray στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ οι επιστήμονες πήραν ραδιοφωνικά ηχητικά κύματα και τα συνέθεσαν εκ νέου για να τα κάνουν να ακούγονται. Οι νέοι ήχοι από τη μαύρη τρύπα έρχονται σε αντίθεση με την ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι δεν υπάρχει ήχος στο διάστημα. Όπως, όμως, εξηγεί η NASA στην ανάρτησή της στο Twitter: «Η εσφαλμένη αντίληψη ότι δεν υπάρχει ήχος στο διάστημα προέρχεται επειδή το μεγαλύτερο μέρος του είναι ένα κενό, που δεν παρέχει τρόπο για να ταξιδέψουν τα ηχητικά κύματα. Ένα σμήνος γαλαξιών έχει τόσο πολλά αέρια, που έχουμε συλλάβει τον πραγματικό ήχο. Εδώ ενισχύεται και αναμειγνύεται με άλλα δεδομένα, για να ακούσουμε μια μαύρη τρύπα».

Πώς ήταν το Σύμπαν 13 δισ. χρόνια πριν; Η πρώτη εικόνα είναι γεγονός. Ο Τζο Μπάιντεν παρουσίασε την πρώτη από τις φωτογραφίες του τηλεσκοπίου Τζέιμς Γουέμπ. Σήμερα Τρίτη θα δοθούν στη δημοσιότητα άλλες τέσσερις σηματοδοτώντας την κανονική περίοδο λειτουργίας του Τζέιμς Γουέμπ. Ο Μπάιντεν έκανε λόγο για ιστορική στιγμή για την επιστήμη και την τεχνολογία.

Η πρώτη εικόνα είναι μια ματιά στα βάθη του Σύμπαντος σε υπέρυθρο φως. Το πανίσχυρο τηλεσκόπιο εστίασε σε ένα πολύ μικρό κομμάτι του ουρανού όπου βρίσκεται το σμήνος γαλαξιών SMACS 0723.

Κάθε φωτεινό σημάδι από τα χιλιάδες στη φωτογραφία είναι ένας γαλαξίας σε πολύ μακρινή απόσταση. Κάποιοι είναι από τους πιο αμυδρούς που έχουμε παρατηρήσει ποτέ, άρα τους βλέπουμε από μια εποχή που το Σύμπαν ήταν ακόμη «νεογέννητο».

Είναι η πιο καθαρή και λεπτομερής φωτογραφία που έχουμε από το πρώιμο σύμπαν. Το τηλεσκόπιο χρειάστηκε μόνο μία ημέρα για να συλλέξει το φως, μια απόδειξη του πόσο ισχυρό είναι.

Η βαθύτερη φωτογραφία που έχει τραβηχτεί ποτέ

Όπως εξήγησε ο διευθυντής της NASA, Μπιλ Νέλσον, η συγκεκριμένη φωτογραφία καλύπτει ένα μέρος του Σύμπαντος, η αναλογία του οποίου ομοιάζει σε έναν κόκκο άμμου σε απόσταση όση το μήκος ενός χεριού. «Είναι η βαθύτερη φωτογραφία του Σύμπαντος που έχει τραβηχτεί ποτέ», εξήγησε.

Το Τζέιμς Γουέμπ εκτοξεύτηκε στα τέλη του 2021 και βρίσκεται σε ένα σημείο περίπου 1,5 εκατ. χιλιόμετρα από τη Γη, έχοντας πίσω του τη Γη και τον Ήλιο. Το κάτοπτρο έχει διάμετρο 6,4 μέτρα και είναι φτιαγμένο από 18 εξαγωνικά κομμάτια.

Τις τελευταίες εβδομάδες ολοκληρώθηκαν οι δοκιμές και ενεργοποιήθηκαν όλα τα εξαρτήματα, ενθουσιάζοντας τους αστρονόμους που λένε ότι το αξίας 10 δισ. δολαρίων τηλεσκόπιο λειτουργεί καλύτερα και από όσο περίμεναν.

Το τηλεσκόπιο James Webb της NASA θα δείξει νέες φωτογραφίες από το διάστημα σε μερικές ημέρες.

Το τηλεσκόπιο της διαστημικής υπηρεσίας, που έχει αξία 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, είναι έτοιμο για την πρώτη παρουσίαση στις 12 Ιουλίου, κατά την οποία θα έχουμε την ευκαιρία να ρίξουμε μια ματιά στο σύμπαν και τα εντυπωσιακά αντικείμενα που βρίσκονται εκεί.

Το τηλεσκόπιο θα φωτογραφίσει πολλά θεαματικά αντικείμενα του διαστήματος, συμπεριλαμβανομένων μακρινών αστεριών, ενός γιγάντιου πλανήτη που βρίσκεται έξω από το ηλιακό μας σύστημα, και μιας ομάδας γαλαξιών που που απέχει 290 εκατομμύρια έτη.

Στις 12 Ιουλίου οι πρώτες εικόνες υψηλής ανάλυσης του τηλεσκοπίου Webb της NASA
Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb θα δημοσιεύσει τις πρώτες έγχρωμες εικόνες υψηλής ανάλυσης στις 12 Ιουλίου, μία από τις οποίες «είναι η βαθύτερη εικόνα του σύμπαντος που έχει ληφθεί ποτέ», σύμφωνα με τον διαχειριστή της NASA Bill Nelson. Το τηλεσκόπιο, το οποίο εκτοξεύτηκε τον Δεκέμβριο, θα μπορεί να κοιτάξει μέσα στις ατμόσφαιρες των εξωπλανητών και να παρατηρήσει μερικούς από τους πρώτους γαλαξίες που δημιουργήθηκαν, βλέποντάς τους μέσω υπέρυθρου φωτός, το οποίο είναι αόρατο στο ανθρώπινο μάτι.

Οι πρώτοι πέντε στόχοι του Webb κοινοποιήθηκαν από τη NASA την Παρασκευή, δίνοντάς μας μια πρώτη ιδέα για το τι μπορούμε να περιμένουμε να δούμε όταν κυκλοφορήσουν οι πρώτες εικόνες. Οι στόχοι επιλέχθηκαν από μια διεθνή επιτροπή, συμπεριλαμβανομένων μελών από τη NASA, την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία, την Καναδική Διαστημική Υπηρεσία και το Επιστημονικό Ινστιτούτο Διαστημικού Τηλεσκοπίου στη Βαλτιμόρη.

Ένας από τους στόχους είναι το νεφέλωμα Carina, που βρίσκεται 7.600 έτη φωτός μακριά, είναι ένα από τα μεγαλύτερα και φωτεινότερα νεφελώματα στον ουρανό και φιλοξενεί πολλά αστέρια πολύ μεγαλύτερα από τον ήλιο μας.

Ο αρχικός στόχος για το τηλεσκόπιο ήταν να δει τα πρώτα αστέρια και τους γαλαξίες του σύμπαντος, βλέποντας ουσιαστικά «το σύμπαν να ανάβει τα φώτα για πρώτη φορά», είπε ο Έρικ Σμιθ, επιστήμονας του προγράμματος Webb και επικεφαλής επιστήμονας του τμήματος Αστροφυσικής της NASA.

Ο Σμιθ εργάζεται στο Webb από τότε που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1990.

Πρώτη «γεύση» από το τηλεσκόπιο της NASA

«Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb θα μας δώσει ένα φρέσκο ​​και ισχυρό ζευγάρι ματιών για να εξετάσουμε το σύμπαν μας», έγραψε ο Smith σε μια ενημέρωση. «Ο κόσμος πρόκειται να γίνει ξανά νέος».

Η NASA μάς δίνει μια πρώτη γεύση για το τι πρόκειται να δούμε στις 12 Ιουλίου, δημοσιεύοντας μια φωτογραφία που κατέγραψε το τηλεσκόπιο.

Αυτή η δοκιμαστική εικόνα λήφθηκε από το Webb's Fine Guidance Sensor σε μια περίοδο οκτώ ημερών στις αρχές Μαΐου. Δείχνει πώς το Webb μπορεί να καταγράψει λεπτομερείς εικόνες πολύ αχνών αντικειμένων.

«Ακόμη και αφού δούλεψα στο πρόγραμμα για πολλά χρόνια, είμαι εξίσου ενθουσιασμένος όσο όλοι όσοι αναμένουν την κυκλοφορία των πρώτων όμορφων έγχρωμων εικόνων και δεδομένων από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA – μια τολμηρή προσπάθεια σε συνεργασία με την ευρωπαϊκή και Καναδικές διαστημικές υπηρεσίες», λέει ο Έρικ Σμιθ.

Φυσικά, το μήνυμα που θέλουν να στείλουν στο διάστημα οι ερευνητές, δε θα είναι με τη μορφή μιας απλής εικόνας αλλά ένα κωδικοποιημένο μήνυμα, το οποίο θα απευθύνεται σε εξωγήινους πολιτισμούς.

Η πρόταση έχει την ονομασία «Ένας φάρος στον Γαλαξία» (A Beacon Into The Galaxy – BITG) και παρουσιάστηκε από 11 ερευνητές διαφόρων ιδρυμάτων, συμπεριλαμβανομένου του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης της NASA.

Δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα στο Arxiv, ένα αποθετήριο επιστημονικών εργασιών ανοικτής πρόσβασης.

Οι κώδικες για τους εξωγήινους και οι γυμνοί άνθρωποι

Το πρότζεκτ, σύμφωνα με την πρόταση, θα πρέπει να περιλαμβάνει ένα κωδικοποιημένο μήνυμα «που αναπτύχθηκε για μετάδοση σε εξωγήινες νοημοσύνες στον Γαλαξία μας» και θα έχει επιστημονικές έννοιες, συμπεριλαμβανομένης της ανθρώπινης μορφής.

«Θα βασιστεί σε προηγούμενα μηνύματα που έχουν σταλεί στο διάστημα, κυρίως στο μήνυμα Arecibo, ένα διαστρικό ραδιοφωνικό μήνυμα που στάλθηκε στο σφαιρικό αστρικό σμήνος M13 το 1974», δήλωσαν οι ερευνητές.

Η NASA έχει στείλει στο παρελθόν μηνύματα που απεικονίζουν πτυχές της ανθρωπότητας στο διάστημα. Ανάμεσά τους ένα ποίημα, στίχους και αποσπάσματα από τους Beatles αλλά και ένα απολίθωμα που ανήκει σε αρχαίο ανθρώπινο πρόγονο.

Η τωρινή πρόταση, θέλει να εστιάσει σε έννοιες πιο εύκολες για την εξωγήινη νοημοσύνη: Τα Μαθηματικά και τη Φυσική.

«Αν και η έννοια των μαθηματικών με ανθρώπινους όρους είναι δυνητικά μη αναγνωρίσιμη για την ΕΤΙ, η δυαδική είναι πιθανότατα καθολική σε όλες τις νοημοσύνες», δήλωσαν οι ερευνητές.

Έτσι το μήνυμα κωδικοποιήθηκε στη δυαδική γλώσσα των μηδενικών και των μονάδων, η οποία χρησιμοποιείται στα υπολογιστικά συστήματα.

Το μήνυμα θα περιλαμβάνει μια σφραγίδα ώρας, μια σφραγίδα τοποθεσίας, οπτικές αναπαραστάσεις της δομής της διπλής έλικας του DNA και ενός ατόμου υδρογόνου, οπτικές επεξηγήσεις της Άλγεβρας και άλλων μαθηματικών πράξεων, μια απεικόνιση του ηλιακού συστήματος, έναν χάρτη της Γης και, φυσικά, μια χαμογελαστή απεικόνιση δύο ανθρώπινων σωμάτων, ενός αρσενικού και ενός θηλυκού. Το ζευγάρι χαιρετά τον θεατή.

«Αυτές οι πληροφορίες αποτελούν μέρος της βασικής προσδοκίας κάθε μηνύματος προς ένα ΕΤΙ, καθώς επιτρέπουν την αναγνώριση της εμφάνισής μας – μια λεπτομέρεια ενός συγκεκριμένου ΕΤΙ που αναμφίβολα θα μας ενδιέφερε, και θα ήταν σχετική σε περίπτωση που καθιερωθούν περαιτέρω ανταλλαγές ή κάποια μέρα συναντηθούμε διά ζώσης», ειπαν οι επιστήμονες σύμφωνα με το CNN…

Ελπίζουν, ότι και οι εξωγήινοι -όπως και οι γήινοι- θα θέλουν να δουν πώς μοιάζουν οι άνθρωποι στη γη.

Τα μηνύματα κλείνουν με μια πρόσκληση προς τους εξωγήινους να απαντήσουν χρησιμοποιώντας μια δική τους συσκευή ραδιοτηλεσκοπίου. Η έκθεση προτείνει τη χρήση του FAST Observable Field, του μεγαλύτερου ραδιοτηλεσκοπίου στον κόσμο, που βρίσκεται στο Pingtang, Guizhoou της Κίνας, για την αποστολή του μηνύματος.

«Το μήνυμα είναι απλό αλλά ουσιαστικό», δήλωσαν οι ερευνητές, με απώτερο στόχο να «ξεκινήσει ένας διάλογος με την ΕΤΙ – ανεξάρτητα από το πόσο μακριά στο μέλλον μπορεί να συμβεί αυτό».

Το πρόγραμμα δημιουργήθηκε με την υποστήριξη του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια, στο πλαίσιο σύμβασης με τη NASA, και του ερευνητικού προγράμματος ROSES της NASA για τους εξωπλανήτες.

Μια κηλίδα ακανόνιστου σχήματος εμφανίζεται το καταμεσήμερο πάνω στον δίσκο ενός ασθενικού Ήλιου. Το ρομπότ Perseverance  στον Άρη είχε την ευκαιρία να καταγράψει μια έκλειψη που δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να δούμε στη Γη.

Στα 2 Απριλίου, ο πυρηνοκίνητος εξερευνητής της NASA εξερευνητής έστρεψε την κάμερα πλοήγησης στον ουρανό την ώρα που ο Φόβος, ένα από τα δύο μικρά φεγγάρια του Άρη, περνούσε ακριβώς μπροστά από τον Ήλιο.

Ο Φόβος, ένας διαστημικός βράχος με διάμετρο 22 χιλιόμετρα και ακανόνιστο σχήμα που θυμίζει πατάτα, είναι υπερβολικά μικρός για προκαλέσει ολική έκλειψη ακόμα και όταν η ευθυγράμμιση είναι τέλεια.

Επιπλέον, η αρειανή έκλειψη διήρκεσε μόλις 40 δευτερόλεπτα, πολύ λιγότερο από μια ολική έκλειψη Ηλίου στη Γη.

«Γνώριζα ότι θα ήταν καλό, δεν περίμενα όμως ότι θα ήταν τόσο συναρπαστικό» σχολίασε ενθουσιασμένη η Ρέιτσελ Χόουσον τhw εταιρείας Malin Space Science Systems, μέλος της ομάδας που χειρίζεται την κάμερα πλοήγησης του Perseverance, σε ανακοίνωση της NASA.

Εκλείψεις έχουν καταγραφεί και από προηγούμενες αποστολές στον Άρη. Η αρχή έγινε το 2004 από τα δίδυμα ρομπότ Spirit και Opportunity, τα οποία μετέδωσαν τις πρώτες εικόνες.Το πρώτο βίντεο τραβήχτηκε το 2019 από το Curiosioty, το ρομπότ που οποίο επιβεβαίωσε ότι ο Άρης ήταν κάποτε ένας θερμός και υγρός πλανήτης.

Ο Φόβος και ο Δείμος, ο δεύτερος και ακόμα μικρότερος δορυφόρος του Άρη, εκτιμάται ότι είναι αστεροειδείς που αιχμαλωτίστηκαν από το βαρυτικό πεδίο του πλανήτη.

Οι εικόνες των εκλείψεων θα βοηθήσουν τους πλανητολόγους να κατανοήσουν καλύτερα την τροχιά του Φόβου, ο οποίος ακολουθεί φθίνουσα πορεία και εκτιμάται ότι θα συντριβεί στον Άρη σε μερικές δεκάδες εκατομμύρια χρόνια.

Οι έρευνες αυτού του είδους εξηγούν επίσης πώς η βαρυτική έλξη του Φόβου δημιουργεί παλιρροϊκά φαινόμενα στο υπέδαφος του Άρη και δημιουργεί μικρές παραμορφώσεις στον φλοιό και τον μανδύα, επισημαίνει η ανακοίνωση της NASA.

Το βίντεο που τράβηξε το Perseverance ζουμάρει στον ηλιακό δίσκο περισσότερο από ό,τι σε προηγούμενες εικόνες και προσφέρει επίσης μεγαλύτερο ρυθμό ανανέωσης εικόνας.

Ο φακός της κάμερας πλοήγησης προστατεύεται με ηλιακό φίλτρο που λειτουργεί σαν γυαλιά ηλίου και μειώνει τη φωτεινότητα της εικόνας.

Ως αποτέλεσμα μπορεί κανείς να διακρίνει ακόμα και ηλιακές κηλίδες.

Η αμερικανική Διοίκηση Διαστήματος φαίνεται να επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό ότι ένας μετεωρίτης που προήλθε εκτός του ηλιακού μας συστήματος είχε εισέλθει στην ατμόσφαιρα της Γης, αλλά ορισμένοι επιστήμονες και η NASA δεν είναι ακόμα πεπεισμένοι.

Το αντικείμενο, ένας μικρός μετεωρίτης με διάμετρο μόλις 0,45 μέτρα, έπεσε στην ατμόσφαιρα της Γης στις 8 Ιανουαρίου 2014, αφού ταξίδεψε στο διάστημα με ταχύτητα άνω των 210.000 χλμ/ώρα – αριθμός που υπερβαίνει κατά πολύ τη μέση ταχύτητα των μετεωριτών που κινούνται σε τροχιά εντός του ηλιακού συστήματος, σύμφωνα με δύο ερευνητές του Χάρβαρντ.

Οι συγγραφείς της μελέτης του 2019, υποστήριζουν ότι η υπερβολική ταχύτητα του μετεωρίτη υποδεικνύει διαστρική προέλευση και ότι το αντικείμενο προήλθε πιθανώς από το εσωτερικό ενός πλανητικού συστήματος ή ενός άστρου στον πυκνό δίσκο του Γαλαξία μας.

Ωστόσο, το έγγραφο δεν έγινε δεκτό για δημοσίευση. Οι υπεύθυνοι παρατήρησαν την έλλειψη επαρκών λεπτομερειών για την επαλήθευση του ισχυρισμού σχετικά με τον μετεωρίτη. «Πιστεύαμε ότι αυτό ήταν μια χαμένη υπόθεση», είπε ένας από τους ερευνητές, ο Αμίρ Σιράζ, ένας προπτυχιακός φοιτητής του Χάρβαρντ που σπουδάζει αστροφυσική. Χωρίς πιο εμπεριστατωμένα δεδομένα, παραδέχτηκε, ήταν δύσκολο «να καταλάβουμε αν το αντικείμενο ήταν πραγματικά διαστρικό ή όχι».

Όπως αποδείχθηκε, η αλήθεια ήταν εκεί έξω. Τον περασμένο μήνα, η Διαστημική Διοίκηση των ΗΠΑ δημοσίευσε ένα υπόμνημα προς τους επιστήμονες της NASA που ανέφερε ότι τα δεδομένα από τους αισθητήρες των δορυφόρων προειδοποίησης πυραύλων «ήταν αρκετά ακριβή για να υποδείξουν μια διαστρική τροχιά» για τον μετεωρίτη. Η δημοσίευση αυτή ήταν το αποκορύφωμα μιας τριετούς προσπάθειας του κ. Σιράζ και ενός γνωστού αστρονόμου του Χάρβαρντ, του Αβί Λεμπ.

Πολλοί επιστήμονες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της NASA, λένε ότι ο στρατός δεν έχει ακόμη δημοσιεύσει αρκετά στοιχεία για να επιβεβαιώσει τη διαστρική προέλευση του μετεωρίτη. Αλλά δεν ήταν οι μόνες πληροφορίες για μετεωρίτες που κυκλοφόρησαν. Ο στρατός παρέδωσε επίσης στη NASA δεκαετίες μυστικών στρατιωτικών δεδομένων σχετικά με τη φωτεινότητα εκατοντάδων άλλων αντικειμένων.

«Είναι ένας ασυνήθιστος βαθμός ορατότητας ενός συνόλου δεδομένων που προέρχονται από αυτόν τον κόσμο», δήλωσε ο Ματ Ντάνιελς, βοηθός διευθυντής για την ασφάλεια του διαστήματος στο Γραφείο Επιστήμης και Τεχνολογικής Πολιτικής του Λευκού Οίκου, ο οποίος εργάστηκε για την δημοσιοποίηση των δεδομένων. «Βρισκόμαστε σε μια περίοδο ενθουσιασμού και αναγέννησης στα διαστημικά προγράμματα γενικά, και εν μέσω αυτής, νομίζω ότι σκεπτόμενοι ηγέτες σε πολλά μέρη είπαν: “Ξέρετε, τώρα είναι η καλή στιγμή να το κάνετε αυτό”».

Τα τελευταία χρόνια, υπήρχαν και άλλα παρόμοια περάσματα, όπως του Oumuamua – ενός διάσημου πλέον, σε σχήμα πούρου αντικειμένου, που κινείται επίσης πολύ γρήγορα για να έχει προέλθει από το ηλιακό μας σύστημα. Σε αντίθεση με τον μετεωρίτη του 2014, το Oumuamua εντοπίστηκε μακριά από τη Γη και ήδη απομακρύνεται με ταχύτητα από το ηλιακό σύστημα, σύμφωνα με τη NASA.

Ο Δρ Λεμπ, είχε προσελκύσει την προσοχή, υποστηρίζοντας ότι το Oumuamua ήταν τεχνολογικό κατασκεύασμα, ενώ άλλοι αστρονόμοι εξακολουθούν να συζητούν για το τι είδους αντικείμενο ήταν.

Το 2019, ο Μπορίσοφ, ένας αστεροειδής στο μέγεθος του Πύργου του Άιφελ, έγινε ο δεύτερος επιβεβαιωμένος διαστρικός επισκέπτης. Ένα κομμάτι του έσπασε το 2020 αφού πέρασε από τον ήλιο.

Ενώ τα δεδομένα από διαβαθμισμένους στρατιωτικούς δορυφόρους μπορεί να μην έχουν βοηθήσει τη μελέτη αυτών των διαστρικών επισκεπτών, θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους ακαδημαϊκούς ερευνητές να μελετήσουν αντικείμενα πιο κοντά στη Γη. Θα μπορούσαν επίσης να βοηθήσουν τη NASA στον ομοσπονδιακό ρόλο που της έχει ανατεθεί ως υπερασπιστής του πλανήτη Γη από δολοφονικούς αστεροειδείς. Και αυτός είναι ο στόχος μιας νέας συμφωνίας με τη Διαστημική Δύναμη των ΗΠΑ (U.S. Space Command) που στοχεύει να συνδράμει το Γραφείο Συντονισμού Πλανητικής Άμυνας της NASA να κατανοήσει καλύτερα τι συμβαίνει όταν οι διαστημικοί βράχοι φτάνουν στην ατμόσφαιρα.

Ο Δρ Ντάνιελς στον Λευκό Οίκο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην προσπάθεια των ερευνητών του Χάρβαρντ να εξασφαλίσουν μια δημόσια δήλωση από τη Διοίκηση Διαστήματος. Αφού μια επιστημονική δημοσίευση απορρίφθηκε από το «The Astrophysical Journal Letters», ο Δρ. Λεμπ είπε ότι επικοινώνησε με έναν συνάδελφό του στο Εθνικό Εργαστήριο του Λος Άλαμος που τελικά τον έφερε σε επαφή με τον Δρ Ντάνιελς. Στη συνέχεια, ο αξιωματούχος του Λευκού Οίκου είπε για τον μετεωρίτη το 2020, με τη Διοίκηση Διαστήματος να ξεκινά τις κυβερνητικές προσπάθειες για τη δημοσιοποίηση δεδομένων του στρατιωτικού δορυφόρου σχετικά με τον υποτιθέμενο διαστρικό μετεωρίτη. «Ήξερα ότι αυτό θα ήταν μια πρόκληση, και γι’ αυτό ήταν μια συνεχής συζήτηση για αρκετό καιρό», είπε ο Δρ. Ντάνιελς.

Η κοινή χρήση απόρρητων δεδομένων από στρατιωτικούς δορυφόρους με αστρονόμους έχει οδηγήσει σε σημαντικές επιστημονικές ανακαλύψεις στο παρελθόν.

Μια ομάδα δορυφόρων που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1960 από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να ανιχνεύσει κρυφές εκρήξεις πυρηνικών όπλων στη Γη έγινε κατά λάθος το βασικό όργανο που χρησιμοποιήθηκε για να γίνει η πρώτη ανίχνευση εξωγήινων εκρήξεων ακτίνων γάμμα. Οι εκρήξεις εμφανίστηκαν στους δορυφόρους, με την κωδική ονομασία Vela, ως μεμονωμένες εκρήξεις ενέργειας, προκαλώντας σύγχυση στους αναλυτές του Εθνικού Εργαστηρίου του Λος Άλαμος.

Ωστόσο, ενώ τα επιχειρήματα σχετικά με τις εκρήξεις γάμμα επιλύθηκαν σε μεγάλο βαθμό αργότερα, η υπόθεση του κ. Σιράζ και του Δρ. Λεμπ σχετικά με τον διαστρικό μετεωρίτη εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο αμφισβήτησης.

Ενώ πολλοί – συμπεριλαμβανομένων των δύο αστρονόμων του Χάρβαρντ – ερμήνευσαν τη δήλωση της Διαστημικής Διοίκησης ως επιβεβαίωση ότι ο μετεωρίτης είναι διαστρικός, ορισμένοι αστρονόμοι πιστεύουν ότι χρειάζονται περισσότερα δεδομένα για να υποστηριχθεί ο ισχυρισμός.

«Τα στοιχεία δεν επαρκούν. Τα επιστημονικά αποτελέσματα δημοσιεύονται, δεν είναι μυστικά», είπε η Μαρία Χαζντούκοβα, ερευνήτρια στο Αστρονομικό Ινστιτούτο της Σλοβακικής Ακαδημίας Επιστημών που μελετά μετεωρίτες και εξέτασε το συμβάν. «Δεν λέω ότι δεν το πιστεύω, αλλά αν δεν έχω στοιχεία δεν μπορώ να το επιβεβαιώσω», πρόσθεσε.

Σε ανακοίνωσή της η NASA ανέφερε ότι «η σύντομη διάρκεια των δεδομένων, καθιστά δύσκολο τον οριστικό προσδιορισμό εάν η προέλευση του αντικειμένου ήταν πράγματι διαστρική».

Οι ερευνητές του Χάρβαρντ είχαν διαφορετική άποψη. «Πέντε δευτερόλεπτα είναι αρκετός χρόνος. Δεν έχει σημασία η διάρκεια, αλλά η ποιότητα των δεδομένων που συγκεντρώθηκαν. Μέσα σε πέντε δευτερόλεπτα μπορείς να κάνεις πολλά, όσον αφορά τα όργανα και τις μετρήσεις», ανέφερε ο Δρ. Λεμπ, ο οποίος μαζί με τον κ. Σιράζ σχεδιάζει να υποβάλει ξανά τη μελέτη στο «The Astrophysical Journal Letters». Και τα δεδομένα για τον μετεωρίτη του 2014 που προέρχονται τώρα από τη στρατιωτική υπηρεσία μπορεί να βοηθήσουν στην επιχειρηματολογία τους.

Πηγή: kathimerini.gr , NEW YORK TIMES

Τρεις μακρινοί γαλαξίες συγκρούονται σε μια νέα εκπληκτική εικόνα που κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA.

Αυτή η κοσμική συντριβή είναι γνωστή ως τριπλή συγχώνευση γαλαξιών, όταν δηλαδή τρεις γαλαξίες πλησιάζουν αργά και διαλύουν ο ένας τον άλλον με τις ανταγωνιστικές βαρυτικές τους δυνάμεις. Συγχωνεύσεις όπως αυτές είναι συχνές σε όλο το σύμπαν και όλοι οι μεγάλοι γαλαξίες – συμπεριλαμβανομένου του δικού μας, οφείλουν το μέγεθός τους σε βίαιες συγχωνεύσεις όπως αυτή.

Όσο χαοτικές και αν φαίνονται, τέτοιες συγχωνεύσεις αφορούν περισσότερο τη δημιουργία παρά την καταστροφή. Καθώς τα αέρια από τους τρεις γειτονικούς γαλαξίες συγκρούονται και συμπυκνώνονται, στο κέντρο του νέου ενοποιημένου γαλαξία συγκεντρώνεται μια τεράστια θάλασσα υλικού από την οποία θα προκύψουν νέα αστέρια.

Τα υπάρχοντα αστέρια εν τω μεταξύ, θα επιβιώσουν από τη σύγκρουση ως επί το πλείστον αλώβητα. Ενώ η βαρυτική διελκυστίνδα μεταξύ των τριών γαλαξιών θα διαστρεβλώσει τις τροχιές πολλών υπαρχόντων άστρων, υπάρχει τόσος πολύς χώρος μεταξύ τους που σχετικά λίγα από αυτά είναι πιθανό να συγκρουστούν, αναφέρει το Live Science.

Σμήνος γαλαξιών

Το σμήνος γαλαξιών που ονομάζεται IC 2431 και βρίσκεται σε απόσταση περίπου 681 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Καρκίνου, σύμφωνα με τη NASA. Οι αστρονόμοι εντόπισαν τη συγχώνευση χάρη σε ένα επιστημονικό πρόγραμμα πολιτών με την ονομασία Galaxy Zoo το οποίο κάλεσε περισσότερους από 100.000 εθελοντές να ταξινομήσουν εικόνες 900.000 γαλαξιών που είχε καταγράψει το τηλεσκόπιο Hubble και δεν είχαν ποτέ εξεταστεί διεξοδικά.

Το πρόγραμμα αυτό κατάφερε μέσα σε 175 ημέρες αυτό που θα χρειαζόταν χρόνια για να πετύχουν οι αστρονόμοι, σύμφωνα με τη NASA, και η πρωτοβουλία έχει ήδη οδηγήσει σε μια σειρά από παράξενες και συναρπαστικές ανακαλύψεις, όπως αυτή.

Η μελέτη των γαλαξιακών συγχωνεύσεων μπορεί να βοηθήσει τους αστρονόμους να κατανοήσουν καλύτερα το παρελθόν και το μέλλον του γαλαξία μας. Ο γαλαξίας μας πιστεύεται ότι έχει καταβροχθίσει περισσότερους από μια ντουζίνα γαλαξίες τα τελευταία 12 δισεκατομμύρια χρόνια, συμπεριλαμβανομένης της συγχώνευσης που ονομάστηκε «Λουκάνικο της Γαίας», όπως είχε αναφέρει προηγουμένως το Live Science.

Εν τω μεταξύ, ο γαλαξίας μας φαίνεται να βρίσκεται σε τροχιά συνένωσης με τον κοντινό γαλαξία της Ανδρομέδας σε περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα. Η συγχώνευση θα αλλάξει εντελώς τον νυχτερινό ουρανό πάνω από τη Γη, αλλά πιθανότατα θα αφήσει το ηλιακό σύστημα αλώβητο, σύμφωνα με τη NASA.