"Ο έλεγχος των συνόρων και η καταστολή της μετανάστευσης μεταμορφώνει τους μετανάστες/ριες σε αντικείμενα και υποκείμενα του φόβου. Ορατοί για τους μηχανισμούς του κράτους όταν πρέπει να ενσαρκώσουν τον κίνδυνο και την απειλή και αόρατοι όταν βρίσκονται έγκλειστοι επ’ αόριστο στα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης, όταν δολοφονούνται από φασίστες, όταν σκοτώνονται στα σύνορα, όταν δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες.

Τα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης –περισσότερο από το να σταματούν τους μετανάστες χωρίς χαρτιά- αποτελούν χώρους καθυπόταξης των σωμάτων, χώρους που στόχο έχουν τον παραδειγματισμό και την πειθάρχηση τόσο για τους «εντός» όσο και για τους «εκτός» των ορίων τους. Άλλωστε, το νήμα που μας συνδέει με τους μετανάστες είναι η ίδια η καταπίεση της εξουσίας, η επέκταση της κατάστασης εξαίρεσης σε πολλαπλές πτυχές της ζωής μας.

Οι έγκλειστοι αγωνίζονται καθημερινά με εξεγέρσεις και απεργίες πείνας. Εμείς;".