Ενάμιση χρόνο μετά τη σύγκρουση στο Σουδάν, οι πρόσφυγες εξακολουθούν να καταφεύγουν στο ανατολικό Chad σε αναζήτηση ασφάλειας, όπου φτάνουν σε καταυλισμούς υπό άθλιες συνθήκες. Η πρόσβαση σε καθαρό νερό, αποχέτευση και δομές υγειονομικής περίθαλψης είναι περιορισμένη, όπως αναφέρουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα. Και συνεχίζουν χαρακτηριστικά: Συναντήσαμε τους Aziz, Salwa, Youssef και Amina για να ακούσουμε τις ιστορίες τους για τη φυγή τους από την περιοχή Darfur του Σουδάν και την επιβίωσή τους στο ανατολικό Chad.

Aziz Adam, εκτοπισμένος από το Δυτικό Darfur του Σουδάν. Chad, 2024 MSF Hareth Mohammed

Aziz Adam, εκτοπισμένος από το Δυτικό Darfur

«Η οικογένειά μου είναι μισή εδώ. Η μητέρα μου, ο πατέρας μου, επτά από εμάς τα αδέλφια – είμαστε εννέα συνολικά. Αλλά ο πόλεμος μας χώρισε. Κάποιοι από την οικογένειά μου κατάφεραν να φύγουν από το Δυτικό Darfur, αλλά οι υπόλοιποι δεν έχουν έρθει ακόμα μαζί μας.

Φύγαμε πανικόβλητοι, τρομοκρατημένοι από τον πόλεμο. Δεν προλάβαμε να πάρουμε τίποτα μαζί μας και κάποιοι από εμάς έφτασαν ξυπόλητοι.

Περπατήσαμε 20 χιλιόμετρα για να φτάσουμε εδώ, με τα πόδια. Στη διαδρομή συναντήσαμε τις Δυνάμεις Ταχείας Υποστήριξης που μας απειλούσαν. Κάποιοι από τους νεαρούς που ταξίδευαν μαζί μας κατηγορήθηκαν ότι ανήκαν στη φυλή Masalit. Τους συνέλαβαν και τους σκότωσαν. Νομίζαμε ότι θα πεθάνουμε κι εμείς. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα επιβιώναμε.

Οι αναμνήσεις της φυγής μου παραμένουν μαζί μου. Όταν σκέφτομαι τις τραγωδίες, τον πόνο που αφήσαμε πίσω μας, δεν υπάρχει περίπτωση να γυρίσω.

Αλλά ακούω κάποιους να λένε ότι προτιμούν να επιστρέψουν στον πόλεμο στο Σουδάν παρά να υπομείνουν την κόλαση που αντιμετωπίζουμε στον καταυλισμό.

Ήρθα εδώ τον Ιούλιο του περασμένου έτους, οπότε έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος, και τώρα είμαι 24 ετών. Η κατάστασή μας είναι τραγική. Φύγαμε από μια δύσκολη κατάσταση, μόνο και μόνο για να βρεθούμε σε μια ακόμη χειρότερη.

Μας λείπουν τα βασικά αγαθά για να ζήσουμε – πόσιμο νερό και φαγητό. Έχουν περάσει τέσσερις ή πέντε μήνες στον καταυλισμό Iridimi από την τελευταία φορά που λάβαμε επισιτιστική βοήθεια.

Τώρα, η οικογένειά μου και εγώ είμαστε απελπισμένοι. Χρειαζόμαστε εκπαίδευση, υγειονομική περίθαλψη και ένα καλύτερο μέλλον. Αλλά η πραγματικότητα στην οποία ζούμε είναι ζοφερή. Αισθάνομαι εγκλωβισμένος, παγιδευμένος ανάμεσα στο Σουδάν, όπου το μέλλον είναι αβέβαιο, και στο Chad, όπου δεν ανήκω».

Salwa Saleh, εκτοπισμένη από το Νότιο Darfur του Σουδάν, Chad MSF Hareth Mohammed

Salwa Saleh, εκτοπισμένη από το Νότιο Darfur

«Ζούσαμε μια αστική ζωή, αλλά έχουμε εκτοπιστεί από τις πόλεις μας. Είναι δύσκολο να δεχτούμε να ζούμε σε έναν καταυλισμό. Και μάλιστα ορισμένα από τα μέλη της οικογένειάς μου βρίσκονται ακόμη στο Σουδάν. Πάντα λένε ότι δεν θα φύγουν γιατί το Σουδάν είναι η χώρα τους. Όλοι ελπίζουμε ότι ο πόλεμος θα τελειώσει σύντομα, όλοι θέλουμε να επιστρέψουμε στην πατρίδα μας.

Ο πόλεμος μας αιφνιδίασε. Φύγαμε τόσο βιαστικά που δεν προλάβαμε να πάρουμε κανένα από τα σημαντικά μας αντικείμενα ή τις αναμνήσεις μας. Άφησα πίσω μου τόσα πολλά όμορφα πράγματα στη Nyala. Τα παιδιά μου έχασαν τον πατέρα τους- τώρα είναι ορφανά. Για να φτάσουμε εδώ έπρεπε να ταξιδέψουμε από τη Nyala στην Tina, και αυτό συνήθως διαρκεί δύο ημέρες. Εμείς όμως χρειαστήκαμε τέσσερις. Περάσαμε μέσα από περιοχές με μάχες μεταξύ των Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης και των Σουδανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Ήταν τρομακτικό και εξαντλητικό.

Βρίσκομαι σε αυτόν τον καταυλισμό εδώ και ένα χρόνο και δύο μήνες. Το να ζεις εδώ, είναι σαν να ζεις σε ένα σπίτι χωρίς τοίχους ή φράχτη. Εξακολουθούμε να υποφέρουμε από έλλειψη τροφίμων, καθαρού πόσιμου νερού, σωστής εκπαίδευσης, νοσοκομείων και ιατρικής περίθαλψης.

Πριν από τον πόλεμο, πηγαίναμε στη δουλειά και επιστρέφαμε στο σπίτι στα παιδιά μας. Μπορούσαμε εύκολα να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Αλλά από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος, η ζωή έχει γίνει πολύ πιο δύσκολη. Ελπίζω για την ημέρα που η ζωή θα επιστρέψει στο φυσιολογικό, που θα βρούμε ασφάλεια και σταθερότητα. Όταν τα παιδιά μας θα μπορούν να επιστρέψουν στα σχολεία τους.

Ελπίζω σε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μου. Όταν τελειώσει ο πόλεμος στο Σουδάν, ονειρεύομαι να έχω την ευκαιρία να ταξιδέψω, να ολοκληρώσω την εκπαίδευσή μου, να μάθω νέες γλώσσες και να βρω δουλειά. Θέλω να εξασφαλίσω τα παιδιά μου και να στηρίξω την οικογένειά μου».

Youssef Mohamed, εκτοπισμένος από το Βόρειο Darfur του Σουδάν, Chad MSF Hareth Mohammed

Youssef Mohamed, εκτοπισμένος από το Βόρειο Darfur

«Σκέφτομαι συνεχώς, ένα πράγμα που με δυσκολεύει να κοιμηθώ. Η οικογένειά μου είναι μακριά, ο πόλεμος συνεχίζεται και κάθε μέρα φέρνει νέα για περισσότερους θανάτους. Έχω τη γυναίκα μου και δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, αλλά βρίσκονται όλοι στην Kabkabiya, περίπου 156 χιλιόμετρα δυτικά του El Fasher.

Είμαι εδώ περίπου οκτώ μήνες και κατάγομαι από το Βόρειο Darfur, και είμαι 57 ετών τώρα. Ήρθα εδώ στην Iriba στο ανατολικό Chad προερχόμενος από τo Adré, ψάχνοντας για δουλειά, αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω. Άφησα την οικογένειά μου πίσω γι’ αυτό, οπότε είναι δύσκολο. Η γυναίκα μου, τα αδέλφια μου και οι αδελφές μου είναι διασκορπισμένοι σε διάφορα μέρη. Τα παιδιά μου έχουν μείνει εκτός σχολείου εδώ και σχεδόν ένα χρόνο. Ο πόλεμος κατέστρεψε τα πάντα.

Ζω με διαβήτη εδώ και 12 χρόνια. Πριν από τον πόλεμο, πήγαινα στο Khartoum για θεραπεία. Ήμουν στο Khartoum όταν ξέσπασε ο πόλεμος. Πέρασα ένα μήνα εκεί, στη συνέχεια μετακόμισα στην πολιτεία Gezira για πέντε μήνες πριν πάω στο El Fasher. Στην πορεία αντιμετώπισα παρενοχλήσεις, ξυλοδαρμούς, απειλές και εξευτελισμούς από τις ένοπλες δυνάμεις.

Ως διαβητικός, χρειάζομαι τακτική ιατρική περίθαλψη, συμπεριλαμβανομένων εξετάσεων για τα μάτια, το συκώτι και τα νεφρά κάθε τρεις μήνες. Αλλά από τότε που ήρθα εδώ, δεν έχω βρει καμία από αυτές τις υπηρεσίες. Η θεραπεία για τον διαβήτη είναι είτε πολύ ακριβή είτε μη διαθέσιμη στο Chad. Χρειάζομαι επίσης μια συγκεκριμένη διατροφή, αλλά εδώ, πράγματα όπως τα λαχανικά και τα φρούτα είναι δύσκολο να βρεθούν.

Πριν από τον πόλεμο, είχα το δικό μου γραφείο στην αγορά και ήμουν διευθυντής ενός σχολείου. Καλλιεργούσα φασόλια, σουσάμι και αραβόσιτο, αλλά ο πόλεμος τα διέκοψε όλα αυτά.

Η μόρφωση των παιδιών μου είναι το πιο σημαντικό πράγμα για μένα τώρα, αλλά βρίσκονται ακόμα στην Kabkabiya και δεν γνωρίζω την τύχη τους. Μερικές φορές γίνονται αεροπορικές επιδρομές και ανησυχώ μήπως χτυπηθούν, επειδή η περιοχή βρίσκεται σε πόλεμο.

Η μητέρα μου, ο αδελφός και οι αδελφές μου ζουν στη Shaqra, αλλά ακόμη και εκεί, κανένα μέρος στο Σουδάν δεν είναι ασφαλές από τις οβίδες. Έφερα μαζί μου μόνο μερικές φωτογραφίες των παιδιών και της οικογένειάς μου.

Ελπίζω να επιστρέψω στο Σουδάν. Θέλω τα παιδιά μου να πάνε σχολείο, η οικογένειά μου να είναι σταθερή και το Σουδάν να είναι καλύτερο από ό,τι ήταν πριν».

Amina Suleiman, εκτοπισμένη από το Κεντρικό Darfur MSF

Amina Suleiman, εκτοπισμένη από το Κεντρικό Darfur

«Ο πόλεμος ξεκίνησε στο Zalingei, απ’ όπου κατάγομαι, στις 15 Απριλίου 2023 – την ίδια μέρα που ξεκίνησε και στο Khartoum. Ελπίζαμε ότι θα τελείωνε, αλλά δεν τελείωσε. Αυτό που έζησα στο Zalingei και κατά τη διάρκεια του εκτοπισμού μας δεν θα με αφήσει ποτέ. Οι αναμνήσεις είναι χαραγμένες στο μυαλό μου και στοιχειώνουν και τα παιδιά μας. Παίζουν με ραβδιά, προσποιούμενα ότι έχουν όπλα. Τα παιδιά ζουν με το τραύμα του πολέμου.

Στο Σουδάν, κρυβόμασταν κάτω από τα κρεβάτια για να προστατευτούμε από τους βομβαρδισμούς. Αυτές οι αναμνήσεις είναι οδυνηρές, αλλά εδώ, αντιμετωπίζουμε ακόμη μεγαλύτερες δυσκολίες. Είμαι 24 ετών τώρα και δεν ξέρω αν έχω μέλλον. Τα παιδιά εδώ, μερικά είναι δύο ή τριών ετών, αξίζουν κάτι καλύτερο.

Ζω σε αυτόν τον καταυλισμό εδώ και ένα χρόνο και ένα μήνα, από τις 4 Αυγούστου 2023. Η ζωή εδώ είναι δύσκολη. Έχουμε λάβει οικονομική βοήθεια μόνο πέντε φορές από τότε που φτάσαμε. Και τα τρόφιμα και το νερό είναι ελάχιστα. Συνήθως τα παίρνουμε κάθε δύο ημέρες, αλλά ακόμη και μερικές φορές είναι μετά από αναμονή τεσσάρων ημερών.

Δεν υπάρχουν δουλειές εδώ, ακόμη και για όσους από εμάς είναι μορφωμένοι. Η κατάστασή μας είναι κρίσιμη. Αντιμετωπίζουμε επίσης μια κρίση υγείας. Δεν υπάρχει κανένα κέντρο υγείας στον καταυλισμό. Δεν έχουμε ειδικούς γιατρούς για καρδιακές ή οφθαλμολογικές παθήσεις και πολλοί υποφέρουν, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών που χρειάζονται μαιευτική φροντίδα. Στον προηγούμενο καταυλισμό μας, αυτό το κέντρο υγείας δεν είχε φάρμακα.

Χρειαζόμαστε ψυχολογική υποστήριξη. Πολλοί από εμάς έχουν χάσει μέλη της οικογένειάς τους στον πόλεμο. Άνθρωποι αγνοούνται, είναι διασκορπισμένοι σε όλο το Σουδάν ή βρίσκονται ακόμα στο Darfur. Ο πόλεμος μας έχει χωρίσει, μας έχει χωρίσει από τους αγαπημένους μας. Σε όλους μας εδώ στον καταυλισμό λείπει κάποιος.

Αν είχα την επιλογή, θα προτιμούσα να επιστρέψω στο Σουδάν, ακόμη και αν αυτό σήμαινε να πεθάνω εκεί. Αυτό θα ήταν καλύτερο από το να πεθάνω σε αυτόν τον καταυλισμό».

Μόνο η περιοχή Ουαντάι έχει υποδεχθεί περισσότερους από 443 χιλ. από τους 628 χιλ. Σουδανούς πρόσφυγες (στοιχεία του ΟΗΕ από τον Ιούλιο του 2024) που εγκατέλειψαν την περιοχή του Νταρφούρ από τον Απρίλιο του 2023.

Ενώ περίπου 200 χιλ. άνθρωποι ζουν και συνεχίζουν να φτάνουν στο χώρο διέλευσης Adré που βρίσκεται ακριβώς στα σύνορα με το Σουδάν, περίπου 200 χιλ. άλλοι έχουν μετεγκατασταθεί σε 5 διαφορετικούς νεοσύστατους επίσημους καταυλισμούς (Aboutengue, Metche, Alacha, Arkoum και Dougi) ή σε νέες επεκτάσεις πρώην υφιστάμενων καταυλισμών (όπως ο Farchana) που βρίσκονται πολύ πιο μακριά από τα σύνορα και υποτίθεται ότι ανταποκρίνονται καλύτερα στα ανθρωπιστικά πρότυπα και παρέχουν όλες τις απαραίτητες υπηρεσίες.

Σε όλους αυτούς τους καταυλισμούς, οι άνθρωποι βασίζονται σχεδόν αποκλειστικά στις ανθρωπιστικές οργανώσεις για την κάλυψη των πιο βασικών τους αναγκών, συμπεριλαμβανομένης της παροχής τροφίμων. Παρόλα αυτά, λόγω της παγκόσμιας ανεπαρκούς και μη βιώσιμης χρηματοδότησης της αντιμετώπισης (σε συνδυασμό με τις δυσκολίες εφοδιασμού λόγω της εποχής των βροχών), οι κύριες οργανώσεις διανομής τροφίμων που εργάζονται εδώ αναγκάστηκαν να μειώσουν τις μερίδες τους λίγο-λίγο τους τελευταίους μήνες, τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποικιλία.

Στον καταυλισμό Aboutengue, για παράδειγμα, η τελευταία διανομή που έγινε στα τέλη Ιουλίου περιλάμβανε μόνο ζαχαρόχορτο και λάδι.

Συνάντηση μεταξύ ομάδων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και πρεσβυτέρων από κοινότητες υποδοχής και πρόσφυγες στην επαρχία Sila, στο ανατολικό Τσαντ. Οι συναντήσεις είναι απαραίτητες για την ομαλή διεξαγωγή των δραστηριοτήτων και την εξασφάλιση της υποστήριξης των κοινοτήτων. MSF Johnny Vianney Bissakonou

Η κατάσταση σε άλλους καταυλισμούς είναι παρόμοια. Στο Metche, δύο ώρες από το Adré, πολλοί πρόσφυγες επιβιώνουν με ένα μόνο γεύμα την ημέρα. Ενώ έχουν γίνει διανομές τροφίμων στο Metche, το Alacha και το Arkoum, η κύρια ανησυχία είναι η χαμηλή πρόσληψη θερμίδων σε αυτές τις μερίδες. Το κέντρο θεραπευτικής σίτισης εσωτερικών ασθενών (ITFC) στο νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Metche είναι η πιο πολυσύχναστη μονάδα, με αυξανόμενες εισαγωγές υποσιτισμένων παιδιών. Από τον Ιανουάριο έως τον Αύγουστο, ο αριθμός των σοβαρά υποσιτισμένων παιδιών με επιπλοκές από Alacha και Arkoum έχει αυξηθεί.

Ακόμη και στον άτυπο καταυλισμό διέλευσης Adré, η παρουσία μιας τοπικής αγοράς και λίγων ευκαιριών βιοπορισμού προσφέρει στις οικογένειες εναλλακτικούς τρόπους πρόσβασης σε τρόφιμα. Ωστόσο, η κατάσταση είναι πολύ πιο δύσκολη στους επίσημους καταυλισμούς, οι οποίοι συχνά κατασκευάζονται σε απομακρυσμένες περιοχές όπου δεν υπάρχουν αυτές οι εναλλακτικές λύσεις. Στην πραγματικότητα, οι μαρτυρίες που συνέλεξαν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα στον καταυλισμό Adré ανέφεραν ότι ορισμένοι άνθρωποι επέστρεφαν από τους επίσημους καταυλισμούς για αυτόν τον λόγο. Στο Aboutengue, οι τελευταίες καταγραφές δείχνουν ότι περίπου το 25% των καταυλισμών ήταν άδειοι, υποτίθεται επειδή πολλοί άνθρωποι προτιμούσαν να εργαστούν στα χωράφια για να θρέψουν τις οικογένειές τους.

Πορτρέτο της Aziza Idriss και τριών παιδιών της. MSF Thibault Fendler

Η Aziza βρίσκεται στον καταυλισμό Aboutengue εδώ και ένα χρόνο (έφτασε τον Ιούλιο του 2023) με την εννεαμελή οικογένειά της: την ίδια, τη μητέρα της και τα επτά παιδιά της, συμπεριλαμβανομένης της μεγαλύτερης κόρης της και του μωρού της, που μοιράζεται το καταφύγιό τους παρά το γεγονός ότι είναι παντρεμένη.

«Η ζωή στον καταυλισμό είναι δύσκολη. Ζούμε με πολλές δυσκολίες. Δεν έχουμε αρκετό φαγητό. Οι διανομές τροφίμων γίνονται μια φορά το μήνα, αλλά οι μερίδες είναι τόσο μικρές που συνήθως μας τελειώνουν τα τρόφιμα πολύ πριν από την επόμενη διανομή».

Για να συντηρήσει την οικογένειά της, η Aziza εργάζεται συνήθως σε κοντινά αγροκτήματα. «Μας λείπουν τα πάντα. Υποτίθεται ότι θα δούλευα σήμερα, αλλά είμαι άρρωστη».

«Αλλά το να πηγαίνουμε στο δάσος ενέχει κίνδυνο, καθώς μερικές φορές απειλούμαστε από κάποιους ανθρώπους εκεί που μας λένε να μην μαζεύουμε ξύλα».

«Είμαι ευγνώμων για όσα παρέχουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, όπως πλαστικά φύλλα, κανάτες, κουνουπιέρες, σαπούνια και φυσικά ιατρική περίθαλψη. Αλλά χρειαζόμαστε πραγματικά κατάλληλα καταλύματα και αρκετό φαγητό για να επιβιώσουμε».

«Όταν συγκρίνω πώς ήταν η ζωή μας στο Σουδάν με αυτό που έχουμε τώρα, πραγματικά με προβληματίζει. Το μόνο που θέλουμε είναι να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, όπως παλιά.»

Πορτρέτο της Jimiya. MSF Thibault Fendler

Η Jimiya και η δεκαμελής οικογένειά της – η ίδια, ο σύζυγός της και τα οκτώ παιδιά τους – ζουν στον καταυλισμό Aboutengue εδώ και ένα χρόνο, από τότε που διέφυγαν από το Σουδάν τον Ιούλιο του 2023. Κατάγεται από την Umm Dukhn: «Η ζωή μας εδώ είναι τραγική σε σύγκριση με το Σουδάν (πριν από τον πόλεμο). Δεν έχουμε αρκετούς πόρους, ιδίως τρόφιμα».

Για να κερδίσουν χρήματα, η Jimiya και άλλες γυναίκες ταξιδεύουν μακριά στο δάσος γύρω από τον καταυλισμό για να μαζέψουν καυσόξυλα. «Το δάσος είναι πολύ μακριά, αλλά είναι ο μόνος τρόπος για να κερδίσω κάποια χρήματα για να θρέψω την οικογένειά μου. Δεν υπάρχουν ευκαιρίες εργασίας εδώ».

Στην αρχή, όταν έφτασαν, τους δόθηκε αρκετό φαγητό. «Λάβαμε φασόλια και τα παιδιά τα λάτρευαν πολύ. Αλλά τώρα, οι μερίδες έχουν μειωθεί. Πρόσφατα, πήραμε μόνο ζαχαρόχορτο και λάδι, τα οποία είναι πολύ δύσκολο να μαγειρευτούν μόνα τους. Συνήθως φτιάχνουμε σούπα με ζαχαρόχορτο, αλλά χωρίς φρέσκα υλικά, όπως λαχανικά ή κρέας, δύσκολα ξέρουμε πώς να τη φάμε.

«Γνωρίζουμε τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, καθώς μας προμήθευσαν με σαπούνια και κανάτια κατά τη διάρκεια των προηγούμενων διανομών. Όταν τα παιδιά μας αρρωσταίνουν, μπορούμε να πάμε στην κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και να θεραπευτούμε».

«Γνωρίζουμε επίσης ότι οι οργανώσεις εδώ εργάζονται σκληρά, αλλά χρειαζόμαστε αρκετό φαγητό. Χρειαζόμαστε επίσης εκπαίδευση για ευκαιρίες εργασίας – τεχνικές δεξιότητες όπως η ραπτική – ώστε να μπορούμε να συντηρήσουμε τις οικογένειές μας. Και ελπίζουμε να λάβουμε σύντομα κατάλληλα καταλύματα. Έχουμε χτίσει ένα μόνοι μας, αλλά είναι προσωρινό καταφύγιο. Δεν έχουμε στρώματα, μαγειρικά σκεύη, κουβέρτες ή στρώματα. Δεν υπάρχει αρκετός χώρος για δέκα άτομα, γι’ αυτό φτιάξαμε δύο καταφύγια, αλλά πήραμε πλαστική μεμβράνη μόνο για το ένα. Το πλαστικό δεν είναι αρκετό όταν βρέχει δυνατά».

Πορτρέτο της Mariam Yahia MSF Thibault Fendler

“Η μεγαλύτερη επιθυμία μου είναι να επιστρέψει η ειρήνη στο Σουδάν. Το δικό μου Σουδάν”

«Φτάσαμε στον καταυλισμό Aboutenge τον Αύγουστο του 2023. Είμαστε μια οικογένεια 11 ατόμων: οι γονείς μου, εγώ και τα οκτώ αδέλφια μου. Είμαι 22 ετών. Προερχόμαστε από την Ελ Γκενέινα.

Οι συνθήκες διαβίωσης εδώ είναι δύσκολες. Το φαγητό που λαμβάνουμε δεν είναι αρκετό και δεν μπορούμε να βγάλουμε το μήνα με αυτά που μας δίνουν. Όχι μόνο η ποσότητα έχει μειωθεί, αλλά και η ποικιλία. Παλαιότερα λαμβάναμε φασόλια στις μερίδες, τα οποία ήταν ιδανικά για το μεσημεριανό γεύμα, αλλά όχι πια.

Το νερό είναι επίσης ανεπαρκές. Τα σημεία υδροδότησης στα οποία βασιζόμαστε μοιράζονται από πάρα πολλούς ανθρώπους και με το μέγεθος της οικογένειάς μας, πρέπει να ξαναγεμίζουμε τον τενεκέ μας δύο φορές την ημέρα.

Επίσης, δεν έχουμε κατάλληλο καταφύγιο. Παρόλο που χτίσαμε αυτό εδώ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, δεν είναι αρκετά μεγάλο για όλη την οικογένεια.

Ανησυχώ επίσης όταν βλέπω νέους στην ηλικία μου να μην έχουν τίποτα να κάνουν. Πολλοί από αυτούς δούλευαν στο Σουδάν και συντηρούσαν τις οικογένειές τους. Τώρα, βλέπω πολλούς από αυτούς χωρίς προορισμό…

Τέσσερα από τα αδέλφια μου βρίσκονται τώρα σε άλλα μέρη του Τσαντ και εργάζονται. Δύο επέστρεψαν στον καταυλισμό Adré πριν από λίγους μήνες και ένας από τους μικρότερους αδελφούς μου εργάζεται τώρα σε ένα ορυχείο, μακριά από εδώ. Το κάνουν αυτό για να μπορούν να μας στέλνουν χρήματα για να επιβιώσουμε.

Η μεγαλύτερη επιθυμία μου είναι να επιστρέψει η ειρήνη στο Σουδάν. Το δικό μου Σουδάν. Προς το παρόν, ελπίζω ότι η κατάσταση στον καταυλισμό θα βελτιωθεί, για μένα, για την οικογένειά μου, για όλους».

• ΣΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Η Άμνα Ισάκ, εκτοπισμένη στο Νταρφούρ, δεν ταΐζει πια τα παιδιά της «παρά μία φορά την ημέρα ή και καθόλου». Έπειτα από έναν χρόνο πολέμου στο Σουδάν «μια ολόκληρη γενιά κινδυνεύει να καταστραφεί», προειδοποιεί ο ΟΗΕ καθώς εκατομμύρια παιδιά είναι εκτοπισμένα, πεινασμένα, αναγκασμένα να πολεμήσουν ή να παντρευτούν.

Στον καταυλισμό εκτοπισμένων του Οτάς, που δημιουργήθηκε πριν δύο δεκαετίες στο Νότιο Νταρφούρ, το συσσίτιο του χυλού από καλαμπόκι έχει πάψει να υπάρχει. «Είμαστε όλοι άρρωστοι και τα παιδιά μας επίσης, δεν έχουμε τίποτα να φάμε και το νερό που βρίσκουμε είναι μολυσμένο», διηγείται η Ισάκ.

Εδώ, μετά τον φοβερό πόλεμο στο Νταρφούρ τη δεκαετία του 2000, γεννήθηκε και μεγάλωσε μία ολόκληρη γενιά. Αλλά όταν ξεκίνησε και πάλι ο πόλεμος, αυτή τη φορά από το Χαρτούμ στις 15 Απριλίου 2013, οι διπλωμάτες και οι εργαζόμενοι σε ανθρωπιστικές υπηρεσίες εγκατέλειψαν μαζικά τη χώρα και έπαψαν να βοηθούν τους πιο ευάλωτους.

Οι λεηλασίες, οι μάχες, οι αεροπορικές επιδρομές και οι δρόμοι που έχουν αποκοπεί λόγω της παρουσίας ενόπλων έχουν απομονώσει τις επαρχίες του Σουδάν. Σήμερα ο ΟΗΕ εκτιμά ότι δεν υπάρχει πρόσβαση στο 90% των Σουδανών που βρίσκονταν ένα βήμα πριν τον λιμό.

«Πωλούν» παιδιά

Μεταξύ αυτών, προειδοποιεί ο ΟΗΕ, «222.000 παιδιά ενδέχεται να πεθάνουν από την πείνα τις επόμενες εβδομάδες ή μήνες» και «περισσότερα από 700.000 παιδιά φέτος».

Ήδη, σύμφωνα με τους Γιατρούς χωρίς Σύνορα (MSF), τουλάχιστον ένα παιδί πεθαίνει κάθε δύο ώρες στον καταυλισμό εκτοπισμένων Ζαμζάμ στο Βόρειο Νταρφούρ, ενώ στον καταυλισμό Κάλμα στο Νότιο Νταρφούρ «από τον Μάρτιο 15 παιδιά μεταφέρονται καθημερινά στη μονάδα εντατικής θεραπείας, με περισσότερα από δύο παιδιά να πεθαίνουν κάθε 12 ώρες», σύμφωνα με τη μη κυβερνητική οργάνωση Alight.

Στο Χαρτούμ, αναφέρει το επιστημονικό περιοδικό The Lancet, στο μικρό παιδιατρικό νοσοκομείο αλ Μπούλουκ κάνουν εισαγωγή «κάθε εβδομάδα 25 παιδιά που υποφέρουν από οξύ υποσιτισμό και κάθε εβδομάδα δύο ή τρία από αυτά πεθαίνουν».

Συνολικά σχεδόν τρία εκατομμύρια παιδιά υποφέρουν από υποσιτισμό και 19 εκατομμύρια δεν πηγαίνουν σχολείο, θέτοντας σε κίνδυνο το μέλλον του Σουδάν, όπου το 42% του πληθυσμού είναι ηλικίας κάτω των 14 ετών.

Ο Άνταμ Ρίγκαλ, εκπρόσωπος ανθρωπιστικής οργάνωσης για τους πρόσφυγες και τους εκτοπισμένους του Νταρφούρ, έχει δει να πεθαίνουν «δεκάδες παιδιά».

«Εξαιτίας του πείσματος» του στρατηγού Άμπντελ Φάταχ αλ Μπουρχάν, επικεφαλής του στρατού, και του στρατηγού Μοχάμεντ Χαμντάν Νταγκλό, επικεφαλής των παραστρατιωτικών Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης (ΔΤΥ), που αντιπαρατίθενται για την εξουσία εδώ και έναν χρόνο, «δεν φτάνει πια (στο Σουδάν) ανθρωπιστική και επισιτιστική βοήθεια», δηλώνει.

Εξάλλου το εργοστάσιο όπου παρασκευάζονταν συμπληρώματα διατροφής για τα παιδιά καταστράφηκε από βομβαρδισμό, ενώ τα εργοστάσια παραγωγής εμβολίων για τα νεογέννητα έχουν λεηλατηθεί. Παντού στο Σουδάν, από το Νταρφούρ στα δυτικά ως τις ανατολικές περιοχές στις ακτές της Ερυθράς Θάλασσας που έχουν γλιτώσει από τις συγκρούσεις μέχρι στιγμής, η χολέρα, η ιλαρά και η ελονοσία εξαπλώνονται.

Στους υγειονομικούς κινδύνους προστίθεται η φρίκη του πολέμου. Ολοένα και συχνότερα σουδανικές οργανώσεις κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου: προκειμένου να μπορέσουν να ταΐσουν τα παιδιά τους, κάποιοι γονείς «πωλούν» ένα από αυτά.

Μια τοπική ΜΚΟ αναφέρει ότι ένας πατέρας πούλησε τη 15χρονη κόρη του για ένα σακί δημητριακά.

Βιασμοί και παιδιά στρατιώτες

Ο ΟΗΕ από την πλευρά του κάνει λόγο για «γάμους παιδιών» ή για «σεξουαλική και έμφυλη βία, όπως βιασμοί, ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες».

Τα κορίτσια όπως και οι γυναίκες είναι θύματα, σύμφωνα με τον ΟΗΕ «απαγωγών, αναγκαστικών γάμων, σεξουαλικής βίας λόγω των συγκρούσεων στο Νταρφούρ και την πολιτεία αλ Τζαζίρα» νότια του Χαρτούμ όπου έχει καταφύγει μεγάλο μέρος των εκτοπισμένων.

Οι ειδικοί του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ αναφέρουν ότι έχουν συλλέξει «πληροφορίες για γυναίκες και μικρά κορίτσια που πουλήθηκαν σε αγορές ως σκλάβες στις περιοχές που ελέγχουν οι ΔΤΥ και άλλες ένοπλες ομάδες, κυρίως στο Βόρειο Νταρφούρ».

Κίνδυνοι υπάρχουν και για τα αγόρια καθώς ο στρατός, οι παραστρατιωτικοί αλλά και εθνοτικές πολιτοφυλακές «στρατολογούν και χρησιμοποιούν παιδιά στο Νταρφούρ, το Κορντοφάν, το Χαρτούμ και το ανατολικό τμήμα της χώρας», όπως καταγγέλλουν οι ειδικοί.

Από τις πρώτες ημέρες του πολέμου, όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, αναρτήθηκαν βίντεο στο διαδίκτυο από στρατιώτες και παραστρατιωτικούς που δείχνουν εφήβους στοιβαγμένους σε φορτηγάκια με αυτόματα τουφέκια στο χέρι.

Πρόκειται για την «καταστροφή μιας γενιάς», τονίζουν οι ειδικοί του ΟΗΕ. Και αυτό σε μια χώρα όπου ήδη πριν τον πόλεμο τα μισά παιδιά παρουσίαζαν καθυστέρηση στην ανάπτυξή τους και όπου το 70% των μαθητών ηλικίας 10 ετών δεν ήταν σε θέση να διαβάζουν ή να κατανοούν μια απλή φράση

Πηγή: news247.gr

Κάθε δυο ώρες πεθαίνει ένα παιδί στον καταυλισμό εκτοπισμένων Ζαμζάμ του Νταρφούρ, στο δυτικό τμήμα του εμπόλεμου Σουδάν, ανακοίνωσε τη Δευτέρα η μη κυβερνητική οργάνωση Γιατροί Χωρίς Σύνορα (Médecins sans frontières, MSF), προειδοποιώντας πως επικρατεί «καταστροφική κατάσταση» εκεί.

«Υπολογίζουμε ότι τουλάχιστον ένα παιδί πεθαίνει κάθε δυο ώρες στον καταυλισμό, ή περίπου 13 παιδιά κάθε μέρα», τόνισε η Κλερ Νικολέ, αρμόδια της ΜΚΟ για την αντιμετώπιση καταστάσεων κρίσης στο Σουδάν, αναφέρει δελτίο Τύπου που δόθηκε στη δημοσιότητα χθες.

«Τα παιδιά που πάσχουν από οξύ υποσιτισμό και δεν έχουν πεθάνει ακόμη διατρέχουν κίνδυνο να πεθάνουν σε τρεις ως έξι εβδομάδες» αν δεν λάβουν καμιά βοήθεια, συμπλήρωσε.

Σχεδόν το ένα τέταρτο των παιδιών που εξετάστηκαν από την MSF υφίσταται οξύ υποσιτισμό και σχεδόν το 40% των παιδιών έξι μηνών ως δύο ετών υποσιτισμό, κάτι που υπερβαίνει «όλα τα όρια» για την κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης, επισήμανε ακόμη η ΜΚΟ.

Ο αριθμός των θανάτων στον καταυλισμό, από τους μεγαλύτερους και παλιότερους στη χώρα, που φιλοξενεί από 300.000 ως 500.000 εσωτερικά εκτοπισμένους σήμερα, κατά εκτιμήσεις, είναι «εξαιρετικά ανησυχητικός»: ο ακαθάριστος δείκτης θνησιμότητας υπολογίζεται πως φθάνει τους 2,5 θανάτους ανά 10.000 ανθρώπους την ημέρα — επίπεδο διπλάσιου του ορίου για την κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης, σημείωσαν ακόμη οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα.

«Πριν από την έναρξη της σύρραξης (…) οι εκτοπισμένοι στον καταυλισμό ήταν σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένοι από τη διεθνή βοήθεια όσον αφορά τα τρόφιμα, την υγειονομική περίθαλψη, το πόσιμο νερό», σημείωσε η κυρία Νικολέ. «Σήμερα, έχουν εγκαταλειφθεί σχεδόν εντελώς», πρόσθεσε.

«Το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα (ΠΕΠ) έχει να κάνει παραδόσεις τροφίμων (εκεί) από τον Μάιο» και οι οικογένειες είναι αναγκασμένες να πίνουν «νερό από βάλτους ή ποτάμια», εξήγησε.

Παράλληλα, με κοινή ανακοίνωσή τους που έλαβε χθες το Γαλλικό Πρακτορείο, ειδικοί του ΟΗΕ προειδοποίησαν πως περίπου «25 εκατομμύρια άνθρωποι, ανάμεσά τους 14 εκατομμύρια παιδιά, χρειάζονται απελπιστικά ανθρωπιστική βοήθεια στο Σουδάν».

Η ανθρωπιστική κρίση προκάλεσε «μαζικό εκτοπισμό άνευ προηγουμένου»: 9 εκατομμύρια άνθρωποι εκτοπίστηκαν, στο εσωτερικό της χώρας στην πλειονότητα τους. Φιλοξενούνται σε διάφορες κοινότητες, πρόχειρους καταυλισμούς ή ευκαιριακά καταλύματα (σχολεία, εγκαταλελειμμένα κτίρια…), ζώντας σε «καταστροφικές συνθήκες, με περιορισμένη υποστήριξη από διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις», επισήμαναν οι ειδικοί.

Από την 15η Απριλίου, ο πόλεμος ανάμεσα στις ένοπλες δυνάμεις υπό τον στρατηγό Άμπντελ Φάταχ αλ Μπουρχάν και τους παραστρατιωτικούς των Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης (ΔΤΥ) υπό τον στρατηγό Μοχάμεντ Χαμντάν Ντάγκλο έχουν στοιχίσει τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους, ανάμεσά τους 10.000 ως 15.000 μόνο σε μια πόλη του Νταρφούρ, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση ανεξάρτητων ειδικών του ΟΗΕ

Στην έκθεση που δημοσιοποίησε σήμερα, η IRC που εδράζει στη Νέα Υόρκη, προειδοποιεί για την επιδείνωση της ανθρωπιστικής κατάστασης που θα προκαλέσουν κλιματική αλλαγή, επιδεινούμενες ένοπλες συγκρούσεις, αυξημένα χρέη των χωρών και μειούμενη διεθνής στήριξη το 2024.

Στον κατάλογό της Emergency Watchlist για το επόμενο έτος, η οργάνωση αναφέρεται σε 20 χώρες, οι περισσότερες από τις οποίες στην Αφρική, που αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο επιδείνωσης της ανθρωπιστικής κατάστασης. Η έκθεση αυτή δημοσιεύεται αφού ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν ανάγκη ανθρωπιστική βοήθεια έφτασε φέτος τα 300 εκατ., ενώ ο αριθμός των εκτοπισμένων ξεπέρασε τα 114 εκατ.

«Είναι η χειρότερη εποχή», σχολίασε ο Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, επικεφαλής της IRC, ζητώντας να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην κλιματική προσαρμογή, στην ενίσχυση των γυναικών, στα τραπεζικά συστήματα που βάζουν «τους ανθρώπους πρώτα», στη στήριξη των εκτοπισμένων και στα μέτρα για την αντιμετώπιση της ατιμωρησίας.

Το Σουδάν βρίσκεται στην πρώτη θέση του καταλόγου της IRC, ενώ ακολουθούν οι κατεχόμενες παλαιστινιακές περιοχές και το Νότιο Σουδάν. Τη λίστα συμπληρώνουν εννέα υποσαχάριες χώρες, η Μιανμάρ και το Αφγανιστάν στην Ασία, η Συρία, ο Λίβανος και η Υεμένη στη Μέση Ανατολή, η Ουκρανία στην Ευρώπη, ο Ισημερινός στη Λατινική Αμερική και η Αϊτή στην Καραϊβική.

Σε αυτές οι 20 χώρες ζει το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά εκεί συγκεντρώνεται το 86% των παγκόσμιων ανθρωπιστικών αναγκών, όπως και το 70% των εκτοπισμένων και αυξανόμενο ποσοστό ανθρώπων που είναι αντιμέτωποι με ακραία φτώχεια και κλιματικούς κινδύνους.

Το Σουδάν, που δεν περιλαμβανόταν πέρυσι στον κατάλογο, φέτος βρίσκεται στην πρώτη θέση καθώς, παρά τον συνεχιζόμενο πόλεμο, η διεθνής προσοχή δεν είναι στραμμένη στη χώρα. Στο μεταξύ, η Γάζα καταγράφεται το 2024 ως το πλέον φονικό μέρος παγκοσμίως για τους αμάχους.

Αν και σε κάποιες αφρικανικές χώρες σημειώθηκε πρόοδος στις συνθήκες διαβίωσης, οι συγκρούσεις, τα πραξικοπήματα και η φτώχεια αυξάνονται «με ανησυχητικούς ρυθμούς», σημείωσε η IRC. Παράλληλα, το φαινόμενο El Nino απειλεί να προκαλέσει ακραίες καιρικές συνθήκες.

Ο Ισημερινός, όπου ζουν πολλοί πρόσφυγες από τη Βενεζουέλα, βρίσκεται για πρώτη φορά στον κατάλογο της οργάνωσης, καθώς η άνοδος του βίαιου εγκλήματος, το οποίο οι αρχές αποδίδουν κυρίως στη διακίνηση ναρκωτικών, επιδεινώνει τις επιπτώσεις που είχαν στην οικονομία η πανδημία και οι κλιματικοί κίνδυνοι.

Στο μεταξύ στην Αϊτή, η IRC τόνισε ότι ο μισός πληθυσμός έχει ανάγκη ανθρωπιστική βοήθεια, ενώ πρόσθεσε ότι είναι «απίθανο» να βελτιώσουν τις συνθήκες το 2024 οι προσπάθειες του ΟΗΕ να βοηθήσει τις αστυνομικές δυνάμεις της χώρας να αντιμετωπίσουν τις ένοπλες συμμορίες.

Ο ανελέητος πόλεμος ανάμεσα στους στρατηγούς για την εξουσία που μαίνεται από τη 15η Απριλίου στο Σουδάν θα έχει βυθίσει ακόμη 1,5 εκ. παιδιά σε κατάσταση λιμού ως τον επόμενο μήνα, προειδοποίησε χθες Τρίτη η μη κυβερνητική οργάνωση Save the Children («Σώστε τα παιδιά»).

Σύμφωνα με την οργάνωση αρωγής, ήδη προτού ξεσπάσει η ένοπλη σύρραξη 8 εκατ. ανήλικα πείναγαν στο κράτος της βορειοανατολικής Αφρικής, όπου το 47% του πληθυσμού (ή περίπου 23 εκατ.) είναι παιδιά.

«Είναι αδύνατο να υπερβάλλουμε όσον αφορά τη σοβαρότητα της κατάστασης στο Σουδάν. Πρόκειται για απελπιστική, οξεία κρίση για τα παιδιά. Μιλάμε για εκατομμύρια ανθρώπους που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, να τα αφήσουν όλα πίσω, και τρώνε μόλις ένα γεύμα την ημέρα» αν υπάρχει κι αυτό, τόνισε ο Αρίφ Νουρ, διευθυντής της Save the Children στο Σουδάν, σύμφωνα με ανακοίνωση της ΜΚΟ.

Στο κείμενο υπογραμμίζεται πως ο αριθμός των παιδιών που είναι αντιμέτωπα με λιμό αυξάνεται κατά 17.000 κάθε μέρα.

Ο πόλεμος που ξέσπασε πριν από τέσσερις μήνες ανάγκασε πάνω από 4,3 εκ. ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, ανέφερε χθες η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR). Σύμφωνα με τους νεότερους αριθμούς της, 3,2 εκατ. άνθρωποι είναι εσωτερικά εκτοπισμένοι και άλλοι 1,1 εκατ. μετατράπηκαν σε πρόσφυγες σε γειτονικά κράτη.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, πάνω από 4.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στον πόλεμο. Ο απολογισμός αυτός είναι αναμφίβολα υποτιμημένος, κάτι εν μέρει οφειλόμενο στην σχεδόν απόλυτη παράλυση του συστήματος υγείας.

Στον πόλεμο εμπλέκονται ο στρατός, υπό την ηγεσία του στρατηγού Άμπντελ Φάταχ αλ Μπουρχάν, και οι Δυνάμεις Ταχείας Υποστήριξης (ΔΤΥ), παραστρατιωτικοί υπό τον στρατηγό Μοχάμεντ Χαμντάν Ντάγκλο, που είχαν καταλάβει μαζί την εξουσία με το στρατιωτικό πραξικόπημα του 2021, αλλά πλέον μετατράπηκαν σε ορκισμένους εχθρούς.

Στα πεδία των μαχών, η κατάσταση βρίσκεται σε αδιέξοδο και διπλωματική πηγή τόνιζε πρόσφατα πως η σύρραξη δεν αποκλείεται «να κρατήσει χρόνια».

Σουδανοί παραστρατιωτικοί μαχητές κατέλαβαν το εθνικό μουσείο στο Χαρτούμ, ανακοίνωσε σήμερα ο υποδιευθυντής του, δημιουργώντας φόβους για την ασφάλεια σημαντικών τεχνουργημάτων, ανάμεσα στα οποία αρχαίες μούμιες.

Μέλη των παραστρατιωτικών Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης, που πολεμούν εδώ και επτά εβδομαδες με τις ένοπλες δυνάμεις για τον έλεγχο του Σουδάν, μπήκαν στο μουσείο χθες, Παρασκευή, δήλωσε ο υποδιευθυντής Ιχλάς Αμπντελατίφ και κάλεσε τους μαχητές να προστατεύσουν την κληρονομία του έθνους.

Τα μέλη του προσωπικού του μουσείου δεν γνωρίζουν ποια είναι η κατάσταση μέσα σ’ αυτό επειδή έχουν σταματήσει να εργάζονται εκεί από τις 15 Απριλίου που ξέσπασε ξαφνικά η σύγκρουση και οι αστυνομικοί που φρουρούσαν την εγκατάσταση αποχώρησαν, είπε ο Αμπντελατίφ.

Το μουσείο στεγάζεται σε ένα μεγάλο κτίριο στην όχθη του Νείλου στο κέντρο του Χαρτούμ, κοντά στην κεντρική τράπεζα της χώρας, σε μια περιοχή όπου σημειώνονται μερικές από τις σφοδρότερες μάχες.

Ανάμεσα στα χιλιάδες ανεκτίμητα εκθέματά του είναι μούμιες που χρονολογούνται από το 2.500 π.Χ. και είναι από τις παλαιότερες και πιο σημαντικές από αρχαιολογικής πλευράς στον κόσμο.

Το μουσείο περιέχει επίσης αγάλματα, κεραμικά και αρχαίες τοιχογραφίες, καθώς και τεχνουργήματα που χρονολογούνται από τη λίθινη εποχή μέχρι και τις εποχές του χριστιανισμού και του ισλάμ, δήλωσε ο πρώην διευθυντής Χατίμ Αλνούρ.

Η Ροξάν Τριού, μέλος γαλλικής αρχαιολογικής ομάδας που εργαζόταν στο Σουδάν, είπε πως η ίδια και συνάδελφοί της παρακολουθούν δορυφορικές φωτογραφίες του μουσείου και είχαν ήδη δει πιθανά σημάδια ότι είχε γίνει ζημιά εκεί πριν από την Παρασκευή, με ενδείξεις για φωτιά. «Δεν γνωρίζουμε την έκταση των ζημιών στο εσωτερικό», είπε.

Οι μάχες συνεχίσθηκαν αυτή την εβδομάδα στο Σουδάν παρά τις επανειλημμένες εκεχειρίες, ανάμεσα στις οποίες μία που επιτεύχθηκε με τη μεσολάβηση της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΠΑ, την οποία είχαν προσυπογράψει και οι δύο πλευρές. Η τελευταία που είχε ανακοινωθεί, πρόκειται να εκπνεύσει απόψε.

Χριστίνα Πάντζου

Παράπλευρη απώλεια» του πολέμου στο Σουδάν οι γυναίκες, οι οποίες βιάζονται συστηματικά από τους ενόπλους και πολλές φορές δεν έχουν καν τη δυνατότητα να το καταγγείλουν κάπου • Οι Σουδανές είχαν πρωτοστατήσει στην εξέγερση του 2018, που οδήγησε στην πολιτική αλλαγή, ώσπου οι άντρες τις... ευχαρίστησαν και τις έκλεισαν ξανά στα σπίτια τους

Οπλο πολέμου οι βιασμοί και στο σπαραζόμενο Σουδάν, όπου πληθαίνουν δραματικά οι καταγγελίες για σεξουαλικές επιθέσεις κατά γυναικών. Καθώς η σύρραξη κλείνει την πέμπτη εβδομάδα της, γιατροί και εθελοντές ανθρωπιστικών οργανώσεων δημοσιοποιούν σωρεία κρουσμάτων τα οποία, όπως σημείωνε το Al Jazeera, αποκαλύπτουν μια συστηματική πρακτική βιασμών και σεξουαλικής βίας κατά γυναικών, σε κάποιες περιπτώσεις δε μπροστά στα μέλη της οικογένειάς τους.

Σύμφωνα με τη Στρατηγική Πρωτοβουλία για τις Γυναίκες στο Κέρας της Αφρικής (SIHA) έχουν επιβεβαιωθεί καταγγελίες για απαγωγές και βιασμούς περίπου 24 γυναικών και κοριτσιών σε καταυλισμό εκτοπισμένων στο Νότιο Νταρφούρ και 30 κρούσματα βιασμών στο Χαρτούμ. Οι σφοδρές μάχες συνοδεύονται από βιασμούς στην πρωτεύουσα, γράφει η βρετανική Guardian, παραθέτοντας δηλώσεις της Σουλιέμα Ισάκ, διευθύντριας της Μονάδας Καταπολέμησης της Βίας κατά των Γυναικών, ότι τις τελευταίες ημέρες τέσσερις γυναίκες και ένα κορίτσι (τρεις εξ αυτών προσφύγισσες) δέχονται αρωγή από τις αρμόδιες υπηρεσίες. «Τα κρούσματα είναι πολλά περισσότερα, αλλά λόγω των συγκρούσεων δεν μπορούν όλα τα θύματα να μας προσεγγίσουν... Κι εμείς μπορούμε να τους προσφέρουμε μόνο τα ελάχιστα, γιατί δεν υπάρχουν ασφαλείς δίοδοι για να πάνε σε σημεία όπου διατίθενται φάρμακα».

Από το ξέσπασμα της ένοπλης σύρραξης στις 15 Απριλίου ανάμεσα στις ένοπλες δυνάμεις του στρατηγού αλ Μπουρχάν και τους παραστρατιωτικούς των Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης (RSF) υπό τον στρατηγό Ντάγκλο, ή «Χαμέντι», έχουν σκοτωθεί περίπου 600 άνθρωποι και έχουν τραυματιστεί περισσότεροι από 5.000, ενώ γυναίκες εγκλωβισμένες στα σπίτια καταφεύγουν στα κοινωνικά δίκτυα για να καταγγείλουν τη σεξουαλική βία εναντίον τους και να λάβουν συμβουλές από γιατρούς και ψυχολόγους, ελλείψει δομών να τις υποδεχτούν.

Οι πρωτεργάτριες... στα σπίτια τους

Η ειρηνική εξέγερση των Σουδανών, που ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2018 και οδήγησε τον Απρίλιο του 2019 στην πτώση του καθεστώτος του Ομάρ Αλ Μπασίρ και στον σχηματισμό μιας μεταβατικής κυβέρνησης τέσσερις μήνες μετά, χαρακτηρίστηκε ως η «επανάσταση των γυναικών»: εκτιμάται πως εκείνες αποτέλεσαν το 70% των κινητοποιημένων. Ηταν άλλωστε η εικόνα μιας γυναίκας, της 23χρονης Αλάα Σαλάχ, ανεβασμένης σε ένα αυτοκίνητο και με το χέρι ψηλά να τραγουδά την επανάσταση και να ενθαρρύνει τους συμπατριώτες της να συνεχίσουν τη μάχη, που έγινε σύμβολο αυτής της εξέγερσης.

Οι γυναίκες οργάνωσαν μεγάλο μέρος των διαδηλώσεων και ανέλαβαν τον επιτελικό σχεδιασμό τους. Αψήφησαν οικογένειες και πατριαρχικές νοοτροπίες για να βρεθούν στην πρώτη γραμμή, συστήνοντας ομάδες περιφρούρησης, στήνοντας σημεία πρώτων βοηθειών για τους τραυματίες, δημιουργώντας επιτροπές αντίστασης στις γειτονιές και τα συνδικάτα. Βρέθηκαν στην καρδιά του δημοκρατικού κινήματος της χώρας ενάντια στον «εξισλαμισμό» που είχε επιβάλει το καθεστώς του αλ-Μπασίρ καταδικάζοντάς τες σε σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας με περιορισμένα δικαιώματα. Γι’ αυτό και η συμμετοχή τους στην εξέγερση ήταν τόσο μαζική και δυναμική δίνοντας τον τόνο της διεκδίκησης της άρσης των δομικών ανισοτήτων στη χώρα.

Αλλά, όπως συμβαίνει σε πολλές ανάλογες εξεγέρσεις, μετά τις ευχαρίστησαν και τους είπαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Στις διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία που έδωσε τη μεταβατική κυβέρνηση σε πολιτικούς και στρατιωτικούς, μετείχε μόνο μια γυναίκα. Στην 11μελή χούντα που ανέλαβε τη μεταβατική διακυβέρνηση υπήρχαν μόνο δύο. Το ίδιο συνέβη με τους κυβερνήτες επαρχιών.

Από την άλλη, η μεταβατική κυβέρνηση πολιτικών – στρατιωτικών πήρε κάποια σημαντικά μέτρα στα θέματα της ισότητας: απαγόρευσε τον ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων των γυναικών (86% τον έχει υποστεί), κατάργησε νόμο για τον ενδυματολογικό κώδικα (που απαγόρευε στις γυναίκες να φορούν παντελόνια) κι άλλους που τους απαγόρευαν να ταξιδεύουν μόνες τους ή να χορεύουν δημόσια και ανήγγειλε και το τέλος των παιδικών γάμων (34% των κοριτσιών παντρεύονταν πριν κλείσουν τα 18). Η εκπρόσωπος της κυβέρνησης Ναταλίνα Γιακούμπ βεβαίωνε τότε πως «η κυβέρνηση εργάζεται για την ειρήνη, τη δικαιοσύνη και την ελευθερία και αυτό σημαίνει να θέσουμε ως προτεραιότητα τις γυναίκες».

Αν υπήρξε μια περίοδος ελπίδας, αυτή εξανεμίστηκε στις 25 Οκτωβρίου του 2021, όταν με πραξικόπημα αποπέμφθηκαν οι πολιτικοί που μετείχαν στη μεταβατική κυβέρνηση και τα ηνία ανέλαβαν ο αρχηγός του στρατού στρατηγός Αλ Μπουρχάν και ο στρατηγός Νταγκάλο (ή Χεμέντι) αρχηγός των διαβόητων παραστρατιωτικών Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης (RSF).

Οι προθέσεις των πραξικοπηματιών σχετικά με τις γυναίκες έγιναν σαφείς την ίδια την ημέρα του πραξικοπήματος, όταν στρατιωτικοί επιτέθηκαν στο Πανεπιστήμιο του Χαρτούμ, εισβάλλοντας στους κοιτώνες των φοιτητριών και ξυλοκοπώντας τες με όπλα και κλομπ, προκαλώντας αυτό που κάποιες περιέγραψαν ως «νύχτα του τρόμου». Εναν μήνα μετά, ομάδα νομάδων που φέρεται να είχαν σχέση με τους πραξικοπηματίες επιτέθηκε στο Τζεμπέλ Μουν, στο Δυτικό Νταρφούρ: χώρισαν τις γυναίκες και τα κορίτσια από τους άντρες, βίασαν κάπου 70 και έπειτα τις ανάγκασαν να περπατήσουν γυμνές στον οικισμό. Ενώ στις 19 Δεκεμβρίου 2021, στην επέτειο των τριών χρόνων από το ξέσπασμα της εξέγερσης, χιλιάδες πολίτες, όταν με πρωταγωνίστριες ξανά τις γυναίκες βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για το πραξικόπημα, ο στρατός κατηγορήθηκε –σύμφωνα με αναφορές που κατατέθηκαν στο γραφείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ- για τον ομαδικό βιασμό τουλάχιστον 13 γυναικών και κοριτσιών.

«Μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους στρατιωτικούς (με τη συνενοχή ομάδων ισλαμιστών του καθεστώτος του Αλ Μπασίρ) πλήθυναν οι επιθέσεις κατά των γυναικών», γράφει ένα ρεπορτάζ του Μαρκ Εσπανιόλ στην El País. Επιθέσεις και σεξουαλική βία που τώρα, με το ξέσπασμα της σύρραξης ανάμεσα στους δύο πολέμαρχους, εντείνονται απειλώντας να γίνουν μάστιγα.

Πηγή: efsyn.gr

Η Ελληνική επιχείρηση στο Σουδάν και το μαγικό δίδυμο του ΥΠΕΘΑ

Γτάφει ο ΝΙΚΟΣ ΣΚΙΑΔΑΣ

Αντισυνταγματάρχης ε.α Ειδικών Δυνάμεων

Οι Χίλιες και Μία νύχτες είναι συλλογή ιστοριών και παραμυθιών από τη Μέση Ανατολή και τη Νότια Ασία που συγκεντρώθηκαν και αποδόθηκαν στα αραβικά κατά τη διάρκεια της Ισλαμικής Χρυσής Εποχής. Είναι επίσης γνωστή ως Παραμύθια της Χαλιμάς. Οι ιστορίες ποικίλλουν καθώς περιλαμβάνουν ιστορικές αφηγήσεις, ιστορίες αγάπης, τραγωδίες, κωμωδίες, ποιήματα και διάφορους τύπους ερωτικών ιστοριών. Πολλές ιστορίες απεικονίζουν τζίνια, πιθήκους, μάγους, ταχυδακτυλουργούς και θρυλικές τοποθεσίες, τα οποία συχνά συνυπάρχουν, όχι πάντα ορθολογικά, με πραγματικούς ανθρώπους και γεωγραφικά μέρη.(*)

Σήμερα θα σας διηγηθώ το παραμύθι, «Ελληνική Επιχείρηση Ιμπόσμπλ: Όλα Πουτάν στο Άγριο Σουδάν»

Κάποτε στην Ελλάδα, που η ανάπτυξη πήγαινε περίφημα όπως έλεγε κάποιος καραγκιόζης κωλοτούμπας του παλατιού επ’ ονόματι Άδωνις ο ΛΑΟπλάνοΣ συνέβαιναν πολλά περίεργα γεγονότα.

• Το παλάτι μπορούσε να ακούσει ότι έλεγαν οι υπήκοοι και έτσι ο βασιλιάς Γκαντεμάκης καταριόταν αυτούς που δεν του ήταν αρεστοί και αυτοί ως εκ μαγείας είχαν προβλήματα από την επόμενη ημέρα.
• Ο Αλί Μπαμπά είχε μεγάλη πρόοδο στις δουλειές του και αντί για 40 κλέφτες τώρα είχε 400.000 κλέφτες, 4.000 βιαστές 400 οργανώσεις διακίνησης ναρκωτικών και 400 τρομοκρατικές οργανώσεις που όλοι αυτοί κάνανε χρυσές δουλειές στην Ελλάδα και ο αφέντης Θεοδωρικακοστερίξ δεν μπορεί να ξετρυπώσει, γιατί δεν κάνει ότι κοιμάται, αλλά κοιμάται πραγματικά όρθιος, μάλλον λόγω μαγικού φίλτρου.
• Ο αφέντης Αλί Τρισαλή 10^η Γενιά Καραλαλή, τα πήγαινε πολύ καλά με το παλάτι και είχε ρυθμίσει σε όλη την επικράτεια πως θα πετάνε τα μαγικά χαλιά με κάθε λεπτομέρεια, αλλά είχε μεγάλο πρόβλημα με αεροπλάνα, τρένα, Εθνικούς Καρόδρομους, άμαξες και πράσινα άλογα. Ήταν πραγματικά εξουθενωμένος και πήγε να αποσυρθεί εις τα εξοχάς για να γυρίσει δριμύτερος ως αντιβασιλέας που έχει λιγότερη δουλειά.
• Στον Πεντάγωνο Στρατώνα της Μεσογείων ήταν ένα φοβερό δίδυμο.

Ο ένας, ήταν ο αφέντης Χαβαλές ο Τουριστικός, που τον είχε καταραστεί η κακιά μάγισσα να μην βάλει κώλο κάτω και έτσι συνεχώς πετούσε με επιχειρησιακά μαγικά χαλιά και επισκεπτόταν κάθε καλύβα, κάθε σκοπιά και έταζε λαγούς και πετραχήλια αλλά και επιδόματα πολλά πάνω από χίλια. Τα άκουγε τα προβλήματα και έκλαιγε ο Χαβαλές αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα γιατί περίμενε να παραλάβει το καινούργιο το λυχνάρι. Όταν θα κρατούσε τούτο το πράμα στα χέρια του, θα το έτριβε τόσο πολύ που θα πετιόντουσαν 1000 τζίνια να λύσουν τα προβλήματα ούλα.

Μα ο πιο τρομερός ήταν ο Νικολιός, το φάντασμα. Αφέντης στο στρατώνα και ήξερε πως ήτανε πάντα καβάλα στο άλογο. Μα ο δύστυχος κάποια κακιά μαϊμού τον φίλησε στο στόμα και από τότε άλλες φορές έπεφτε σε κώμα, άλλες φορές τον βλέπανε οι στρατιώτες και γελούσαν γιατί ο αφέντης ήταν γυμνός, άλλες φορές νόμιζε ότι φορούσε ρούχα και άλλες φορές γελάγανε μαζί του όλοι γιατί ήταν απλώς σαχλαμάρας όπως πολύ σωστά είχε πει ο Εκατόνταρχος Πεντακόσιαδεκαεννιάς με ένα σί. Ο Νικολιός είχε ένα τζίνι, που όταν το ’τριβε θα βογγούσαν οι Έλληνες υπήκοοι για πολλά χρόνια, αλλά το άτιμο έβγαζε χρήμα δις και διαμάντια και ρουμπίνια και μπορούσε να αγοράσει όλα αυτά που ονειρευόταν ο βασιλιάς Γκαντεμάκης και ικανοποιούσαν και τα βασίλεια τριγύρω που μας είχαν κάνει τα στήθη σφεντόνα, από το πολύ άρμεγμα σε χρήμα δις και τρις.

Μέσα σε αυτό το τρελό λοιπόν βασίλειο, χρειάστηκε να πάμε να πάρουμε υπηκόους μας από ένα άλλο βασίλειο, το Σουδάν. Δύσκολη περίπτωση ομολογουμένως, γιατί ο Βασιλιάς Γκαντεμάκης είχε μεγάλη φιέστα οργανώσει και δεν ήθελε να χαλάσει από άσχημα μαντάτα. Ήθελε όμως να αφηγηθεί στους υπηκόους ένα νέο ωραίο παραμύθι για να ευχαριστηθούν πολύ. Έστειλε μήνυμα στον Δενθά τον διαπραγματευτή, να κανονίσει με τα άλλα βασίλεια να στείλουν στρατιώτες, αεροπλάνα, άμαξες και εφόδια να μας μαζέψουν τους υπηκόους μας και να μας στείλουν μήνυμα με περιστέρι να πάμε να τους πάρουμε και εμείς θα τους αγοράσουμε ότι θέλουν να διώξουν από το βασίλειό τους και θα τους κλείσουμε και διακοπές στο Ναρκονήσι με τον πελεκάνο με τις 1000 παρθένες που βολτάρουν στα σοκάκια ή ξελογιάζουν άντρες στις παραλίες με τη μουσική των σειρήνων!!! Έτσι και έγινε λοιπόν…. Και να οι ελληνικοί δορυφόροι, να και η real time μετάδοση εικόνας που έβλεπε ο Χαβαλές ο Τουριστικός, και να και ο εντοπισμός της σωρού του Μπιν Λάντεν στα ανοικτά κατά την χαμηλή πτήση που την πήραμε σαν λάφυρο, και να ηλεκτρονικές παρεμβολές και δεν μπορούσαν να μιλήσουν με τα κόκκινα τηλέφωνα ούτε ο χαλίφης του Δυτικού Βασιλείου ΜπάιντεΜούμιας, με τον Βασιλιά Αλί Ξανθοπουτινί του Ανατολικού βασιλείου, και πότε τους πήραμε, πότε τους φέραμε, ούτε που το κατάλαβε ο κόσμος ούλος. Και άμα προσγειώθηκαν τα 2 πουλιά, να τα γλυκά, οι χαιρετούρες, οι φωτό και τα τραγούδια, και δώσε γέλιο μέχρι το πρωί. Μετά ανέλαβαν οι γραμματείς της λίστας Ξεπέτσα οι καλύτεροι παραμυθιστορηματικοφαντασιογράφοι του βασιλείου, κάποιοι από αυτούς  καυχιόνται ως στρατιωτικές πέννες, που βάλανε στην εξιστόρηση  πολλούς κακούς μαχητές που τους πήραμε το κεφάλι, πως πιάσαμε στον ύπνο χιλιάδες από αυτούς, τους τυφλώσαμε με λέιζερ που έκαιγαν πολύ, πως κρύβαμε τα αεροπλάνα μας κάτω από ιπτάμενα χαλιά και πως στρατιώτες άλλων βασιλείων εκλιπαρούσαν γονυπετείς να έρθουν μαζί μας στην Ελλάδα.

Το παραμύθι αυτό το ονομάσανε, «Ελληνική Επιχείρηση Ιμπόσμπλ: Όλα Πουτάν στο Άγριο Σουδάν»

Και έζησαν αυτοί καλύτερα και εμείς ….. έχουμε εκλογές και ακούμε …. παραμύθια, μας διαφεύγει η ουσία και ασχολούμαστε με … συνουσία!!!

Ο εξαιρετικά αισιόδοξος,

Νικόλαος Σκιαδάς, Ανχης εα Ειδ. Δυνάμεων

ΥΓ 1. Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ είναι εξαιρετικά «μικρού ύψους», για να μπορέσει να εμπλακεί κατά οιονδήποτε τρόπο σε επιχειρήσεις όπως η τελευταία και πρέπει να εμπιστευτεί την ποιότητα των στελεχών που σχεδιάζουν και εκτελούν με γνώση και εμπειρία ΥΨΗΛΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ και όσες φορές αξιολογήθηκε από άλλους πιο έμπειρους επιχειρησιακά στρατούς, βαθμολογήθηκε με ΑΡΙΣΤΑ.

ΥΓ 2. Βασικό καθήκον της στρ. ηγεσίας, είναι να διεκδικεί τα πάγια και δίκαια αιτήματα για βελτίωση των αμοιβών των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων (όχι μέσω επιδομάτων ή έκτακτων βοηθημάτων) που ζουν σε εξαιρετικά χαμηλές μισθολογικά συνθήκες και αντί να δίνονται συμβουλές για επενδύσεις σε ακίνητα, με έμφαση στη αστική μεζονέτα (α ρε φίλε συμμαθητή Ηλία φέρε τον γεωπροωθητή σου και εγώ θα σου φωνάζω «Ρίξτο Ηλία, ρίξτο»), στο οικονομικό φόρουμ των Δελφών, σημαντικότερο θα ήταν να μελετήσουν και να επιλύσουν ΑΜΕΣΑ – ΤΩΡΑ – ΧΤΕΣ:

• Πως θα μειωθεί η τάση ανυποταξίας και εξαγοράς θητείας.
• Πως θα αυξηθεί η διάρκεια της θητείας  και θα βελτιωθεί η ποιότητά της.
• Πως θα ενταχθεί η Εθνοφυλακή στην εκπαίδευση του ενεργού στρατού
• Πως θα κατατάσσονται και γυναίκες στο στρατό.
• Πως θα υλοποιηθεί ένα αξιοκρατικό σύστημα μεταθέσεων με προγραμματισμό τουλάχιστον τριών (3) συνεχόμενων ή 10 ετών.
• Πως θα επιλυθούν βασικά προβλήματα που απασχολούν όλα τα στελέχη του στρατού με αποτέλεσμα να παρατηρείται αύξηση αιτήσεων αποστρατείας από μικρούς βαθμούς (στα πρώτα 10 χρόνια), στελέχη να εργάζονται σε έτερες εργασίες για συμπλήρωση εισοδήματος, να επιδιώκουν με πλάγια μέσα υπηρέτηση σε συγκεκριμένα εδαφικά διαμερίσματα λόγω κόστους ζωής ή ύπαρξης βοήθειας από συγγενικά πρόσωπα κ.α. πολλά.

ΥΓ 3. Προς άπαντες τους ασκούντες εξουσία σε Ένοπλες Δυνάμεις και Σώματα Ασφαλείας Οι εξοπλισμοί δεν δίνουν λύσεις, ούτε επιτυχίες αλλά απλώς βελτιώνουν την καθημερινότητα. Το ανθρώπινο δυναμικό και μόνον αυτό, είναι ο βασικός παράγοντας για επιτυχίες και νίκες. ΕΠΕΝΔΥΣΤΕ στο ανθρώπινο δυναμικό σας ΤΩΡΑ πριν είναι αργά.

(*) Πληροφορίες από Wikipedia

Πηγή: militaire.gr

«Αδειάζει» μέρα με τη μέρα το Σουδάν μετά την έναρξη των εχθροπραξιών που μαίνονται τις τελευταίες εβδομάδες. Πάνω από 800.000 άνθρωποι αναμένεται να φύγουν από τη χώρα δήλωσε την Δευτέρα ένας αξιωματούχος του ΟΗΕ, διευκρινίζοντας πως στον αριθμό αυτό περιλαμβάνονται πολλοί που είχαν φτάσει στο Σουδάν όντας ήδη πρόσφυγες από άλλες χώρες.

«Αν δεν υπάρξει μια γρήγορη επίλυση αυτής της κρίσης θα συνεχίσουμε να βλέπουμε περισσότερους ανθρώπους να αναγκάζονται να τρέπονται σε φυγή προς αναζήτηση ασφάλειας και βοήθειας», είπε ο Ραούφ Μαζού σε ενημέρωση εκπροσώπων κρατών μελών των Ηνωμένων Εθνών στην έδρα του ΟΗΕ στη Γενεύη.

«Σε διαβουλεύσεις που είχαμε όλες τις εμπλεκόμενες κυβερνήσεις και εταίρους καταλήξαμε σε έναν υπολογισμό ότι περίπου 815.000 ανθρώπους ενδέχεται να καταφύγουν στις επτά γειτονικές χώρες» (του Σουδάν), συμπλήρωσε ο αξιωματούχος των Ηνωμένων Εθνών.

Υπενθυμίζεται πως το Σουδάν βυθίστηκε στο χάος στα μέσα του μήνα, όταν η σύγκρουση για εξουσία ανάμεσα στον επικεφαλής της στρατιωτικής χούντας, τον στρατηγό Άμπντελ Φάταχ αλ Μπουρχάν, και τον δεύτερο τη τάξει του στρατιωτικού καθεστώτος, τον στρατηγό Μοχάμεντ Χαμντάν Ντάγκλο, ή «Χαμέτι», επικεφαλής των επίφοβων Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης (RSF), μετατράπηκε σε ανοικτό πόλεμο.

Πηγή: AFP, BBC