Επιστολή - προκήρυξη, με την υπογραφή «Οργάνωση Μηδενική Ανοχή», έφτασε σήμερα Τρίτη 4/2 στο «Ποντίκι» με το ταχυδρομείο. Η οργάνωση με το κείμενό της απευθύνει κάλεσμα «για αντίσταση και ανυπακοή», καλωσορίζει την επιστροφή του «επαναστάτη Χριστόδουλου Ξηρού» στο αντάρτικο πόλης, εκτοξεύει απειλές κατά των «παπαγάλων / δημοσιογράφων» του συστήματος, αποστέλλει προειδοποίηση σε όσους τυχόν συμβάλουν (από τους πολιτικούς προϊσταμένους έως τους απλούς τεχνίτες) στη διαμόρφωση των φυλακών Δομοκού σε φυλακές «ύψιστης ασφαλείας για επαναστάτες» και αναλαμβάνει την ευθύνη της επίθεσης στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Εσωτερικών Γιάννη Μιχελάκη.

Η συγκεκριμένη οργάνωση έχει αναλάβει στο παρελθόν την ευθύνη για τις εξής ενέργειες:
● Την εμπρηστική επίθεση που σημειώθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2010 στην τοπική οργάνωση του ΠΑΣΟΚ στην Καλλιθέα.
● Την έκρηξη που σημειώθηκε στο γραφείο του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Χρήστου Πρωτόπαπα στις 14 Απριλίου 2010.
● Την επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στο πολιτικό γραφείο της Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου τη Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011.
● Τις επιθέσεις με εμπρηστικούς μηχανισμούς στα γραφεία του Μιλτιάδη Παπαϊωάννου και της Βάσως Παπανδρέου την Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011.
● Την έκρηξη στο γραφείο του Κώστα Σημίτη και στο ομώνυμο ίδρυμα στις 3 Απριλίου 2012.
● Την εμπρηστική επίθεση στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στον Πειραιά στις 13 Φεβρουαρίου 2013.
● Την εμπρηστική επίθεση στο πολιτικό γραφείο της βουλευτή της Ν.Δ. Φεβρωνίας Πατριανάκου, στις 4 Ιουλίου 2013.

Δύο άτομα συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια των ερευνών που διεξάγονται από την αστυνομία για τον εντοπισμό του Χριστόδουλου Ξηρού. Συνολικά ερευνήθηκαν τέσσερα σπίτια στη Θεσσαλονίκη και τρία στην Αθήνα. Στο σπίτι του πρώτου στη Θεσσαλονίκη, ανάμεσα σε άλλα βρέθηκαν πιστόλι, τέσσερα ξύλινα ρόπαλα, ασύρματος πομποδέκτης, τρία μαχαίρια, ξιφολόγχη από καλάσνικοφ, σπρέι πιπεριού και έντυπα αναρχικού περιεχομένου.

Στο σπίτι του δεύτερου συλληφθέντα στην Αθήνα, βρέθηκαν ανάμεσα σε άλλα δίκαννο με φυσίγγια, αεροβόλο, χειροπέδες και μαχαίρι ναυτικού τύπου.

Έπειτα από έρευνες που έγιναν σε έξι σπίτια στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της αναζήτησης του Χριστόδουλου Ξηρού, συνελήφθησαν δύο άτομα.

Στο σπίτι του ενός βρέθηκε μια σιδηρογροθιά, ενώ στο σπίτι του δεύτερου βρέθηκε ξύλινο τόξο και βέλος με μεταλλική αιχμή, ξύλινο ρόπαλο προσαρμοσμένο με μεταλλικό καρφί, αυτοσχέδιο ξίφος με μεταλλική λάμα, δύο μαχαίρια, εκ των οποίων το ένα πολεμικό, καθώς και αυτοσχέδια κροτίδα.

Κάθε φορά που οι «Ζορό» της ατομικής τρομοκρατίας ανακαλούνται στο προσκήνιο, τίθεται σε λειτουργία ο μηχανισμός της καθεστωτικής προπαγάνδας με στόχο να συκοφαντηθούν οι κομμουνιστές, οι αριστεροί, το εργατικό λαϊκό κίνημα ότι διατηρούν τάχα «σχέσεις» με τέτοιες πρακτικές. Το βλέπουμε ξανά στη υπόθεση Ξηρού. Ο οποίος, σημειωτέον, κάνει τηλεοπτικά διαγγέλματα όχι επί των ημερών κάποιας… κομμουνιστικής κυβέρνησης, αλλά επί κυβέρνησης της ΝΔ.

   Με δεδομένο το ποιοί τρίβουν τα χέρια τους με την υπόθεση Ξηρού και σε ποιους ανήκουν οι μηχανές που δουλεύουν στο φουλ για να ξεράσουν ακόμα μια αφορά την θεωρία των «δύο άκρων», επαναλαμβάνουμε:

Η τρομοκρατία:

   Πρώτον, λειτουργεί ως προβοκατόρικη καρικατούρα της οργανωμένης πάλης με σκοπό την υπονόμευση του λαϊκού κινήματος. Δεύτερον, υπηρετεί την επιλογή του συστήματος να συκοφαντηθεί κάθε εστία πολιτικής ριζοσπαστικοποίησης και κοινωνικής αφύπνισης μέσα από τον ορυμαγδό της τρομο-υστερίας. Τρίτον, εξυπηρετεί, εξ αντικειμένου, την πολιτική της έντασης και της «δικαιολόγησης» μέτρων «νόμου και τάξης». Τέταρτον, ρίχνει λίπασμα στον παραληρηματικό φασιστικό λόγο, «θυματοποιεί» την κάθε λογής ακροδεξιά υστερία, αξιοποιείται σαν «νομιμοποιητικός» παράγοντας για την αποθέωση της καθεστωτικής αυθαιρεσίας. Πέμπτον, αποτελεί συμπαίκτη του συστημικού αυταρχισμού που επικαλείται το πλαστό δίλημμα «ελευθερία ή ασφάλεια» με θύμα τις προσωπικές και κοινωνικές ελευθερίες, τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα. Έκτον, συνεπικουρεί εκείνη την πολιτική «ασφάλειας» που είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των «προστατών», οι οποίοι ως άλλοι «λύκοι» εμφανίζονται σαν οι ενδεδειγμένοι να «φυλάνε» τα πρόβατα...

   Ποια είναι όμως η «σχέση» της ατομικής τρομοκρατίας με το εργατικό, το λαϊκό, το επαναστατικό κίνημα, όχι μόνο πρακτικά, αλλά και θεωρητικά; Πως την αντιμετωπίζουν όλες οι πτέρυγες του επιστημονικού σοσιαλισμού, παρά τις αβυσσαλέες πολλές φορές διαφορές μεταξύ τους;

 Ορίστε:

ΕΝΓΚΕΛΣ: «(...) Τούτη η παθιασμένη πυρετώδης φούρια, τούτο το πυροτέχνημα των δολοφονιών, που δεν έχουν κανένα νόημα, και, αν το καλοκοιτάξεις, είναι πληρωμένες και μονταρισμένες απ' την αστυνομία, δεν μπορεί να μην ανοίξει τα μάτια ακόμα και του αστισμού για τον αληθινό χαρακτήρα αυτής της προπαγάνδας των φρενοβλαβών και βαλτών πρακτόρων(...)». (Φρ. Ένγκελς, επιστολή του προς τον Πάμπλο Ιγκλέσιας στη Μαδρίτη, Κ. ΜΑΡΞ - Φ. ΕΝΓΚΕΛΣ, Άπαντα, τ. 39, σελ. 223).

ΛΕΝΙΝ: «Η ‘‘Σβομποντα’’ προπαγανδίζει την τρομοκρατία σαν μέσο ‘‘διέγερσης’’ του εργατικού κινήματος, σαν μέσο που θα του δώσει ‘‘ισχυρή ώθηση’’. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς επιχείρημα που να αυτοαναιρείται τόσο χειροπιαστά! Προβάλει το ερώτημα: Τόσο λίγες είναι οι ασχήμιες στη ρώσικη ζωή, ώστε να χρειάζεται να εφευρεθούν ειδικά ‘‘διεγερτικά’’ μέσα; Και από το άλλο μέρος δεν είναι άραγε ολοφάνερο, πως όποιος δεν ευαισθητοποιείται και δεν μπορεί να συγκινηθεί ούτε κι από την ρώσικη αυθαιρεσία, αυτός θα βλέπει αδιάφορος, ‘‘σκαλίζοντας τη μύτη του’’ και τη μονομαχία της κυβέρνησης σε μια χούφτα τρομοκράτες;» (ΛΕΝΙΝ, «Ισκρα»,1/4/1902).

   «Το συνέδριο αποκρούει κατηγορηματικά την τρομοκρατία, δηλαδή το σύστημα των πολιτικών εκτελέσεων μεμονωμένων προσώπων σαν μέθοδο πολιτικής πάλης τελείως ακατάλληλη... (γιατί) καλλιεργεί και στους ίδιους τους επαναστάτες και στον πληθυσμό γενικά τις πιο στραβές αντιλήψεις για τα καθήκοντα και τις μεθόδους πάλης ενάντια στην απολυταρχία». (ΛΕΝΙΝ, Άπαντα τ. 7, σελ. 249).

   «(...) Οι μεμονωμένες απόπειρες δολοφονίας, σαν επαναστατική τακτική, είναι άσκοπες και επιζήμιες. Μόνο το μαζικό κίνημα μπορεί να θεωρηθεί σαν πραγματική πολιτική πάλη (...)». (ΛΕΝΙΝ, Άπαντα, τ. 40, σελ. 312).

ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ: «Έχει σημασία να τονίσουμε ότι ο αντάρτικος αγώνας είναι πάλη των μαζών, είναι πάλη του λαού: το αντάρτικο, σαν ένοπλος πυρήνας, είναι η αγωνιστική πρωτοπορία του λαού, η μεγάλη του δύναμη έχει τις ρίζες της στις μάζες του πληθυσμού (…). Η δολοφονία και ο τυφλός τερορισμός (τρομοκρατία) δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται. Είναι προτιμότερο να γίνεται μαζική δουλειά (…).Είμαστε ειλικρινά πεπεισμένοι ότι η τρομοκρατία είναι ένα αρνητικό όπλο, που δεν προσφέρει απολύτως ποτέ τα αναμενόμενα αποτελέσματα κι ότι μπορεί να απομακρύνει το λαό από ένα επαναστατικό κίνημα, αφού συνδέεται ολοκληρωτικά με αυτούς που επιδιώκουν ανθρώπινες απώλειες χωρίς προοπτική για τα προσδοκώμενα αποτελέσματα» (Τσε Γκεβάρα, «Ο Ανταρτοπόλεμος», εκδόσεις «Καρανάση»).

ΤΡΟΤΣΚΙ: «Η ατομική τρομοκρατία είναι ίσα - ίσα απαράδεκτη για μας γιατί ελαττώνει στις μάζες την ίδια την αυτοεκτίμησή τους, τις συμφιλιώνει με τις αδυναμίες τους και προσανατολίζει τα βλέμματά τους όπως και τις ελπίδες τους στην έλευση του μεγάλου εκδικητή, του απελευθερωτή που θα ‘ρθει μια μέρα και θα εκπληρώσει την αποστολή του» (Τρότσκι, «Για την ατομική τρομοκρατία», http://www.scribd.com).

   Αυτή είναι η πραγματικότητα. Εντούτοις, επαναλαμβάνουμε: Οι αδαείς, οι κάθε λογής γκεμπελίσκοι, οι διατεταγμένοι στην υπηρεσία της πολιτικής και ιστορικής παραχάραξης, οι «ενσωματωμένοι» στις καθεστωτικές εργολαβίες της μετατροπής των εννοιών «Αριστερά», «Προλεταριακή Δημοκρατία», «Κομμουνισμός», σε ποινικά αδικήματα (!), οι επιφορτισμένοι να αναπαράγουν την ιταμή και προβοκατόρικη συσχέτιση της πολιτικής πάλης του εργατικού κινήματος με την τρομοκρατία (!) συνεχίζουν το βιολί τους.

   Αποκαλύπτεται, έτσι, για μια ακόμα φορά, ότι οι μηχανισμοί ενός συστήματος που βασίζεται στον τρόμο της εκμετάλλευσης, της ανεργίας, της φτώχειας και των μαγκαλιών, έχουν κάθε λόγο να επενδύουν στην τρομο-υστερία και στην σε τρομο-λαγνεία. Στο παιχνίδι αυτό, όπως λέει και ένας φίλος μου, ο σπουδαίος Χριστόφορος Ζαραλίκος, φαίνεται να τους είναι χρήσιμος ο Ξηρός. Όχι σαν «χρήσιμος ηλίθιος». Αλλά σαν χρήσιμος… ελεύθερος. 

Υστερόγραφο: Ευτυχώς σε αυτή τη χώρα έχουμε γνωρίσει αντάρτες. Πραγματικούς. Και μάθαμε από αυτούς ότι η εγωπάθεια του «εκλεκτού εκδικητή» δεν είναι αντάρτικο. Μάθαμε από αυτούς, από τους πραγματικούς αντάρτες, ότι ο «ελέω λαού» (!) τρομοκράτης δεν είναι «αντάρτης». Ο λαός δεν αναθέτει τις υποθέσεις του στους κουμπουροφόρους. Βγαίνει ο ίδιος στο προσκήνιο της Ιστορίας και παλεύει για το δίκιο του. Κι όταν χρειαστεί είναι ο λαός που γίνεται αντάρτης. Γιατί, τελικά, «αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι πάντα ειν’ ο ίδιος ο λαός»!  Όπως ακριβώς το λέει εκείνη η στροφή στον ύμνο του ΕΛΑΣ!  

Πηγή enikos.gr

Σχετική Είδηση: Ν. Μπογιόπουλος: Εκεί που κρεμούσαν οι καπεταναίοι τ΄ άρματα, οι Ξηροί κρεμάνε τα νταούλια

Ο καταδικασθείς για την υπόθεση της «17 Νοέμβρη» μίλησε στον Alpha 98,9 για την απόφαση του αδερφού του, Χριστόδουλου να επιστρέψει στην ένοπλη δράση, τονίζοντας ότι είναι σε «θανάσιμο κίνδυνο», ενώ έκλεισε το κεφάλαιο της «17Ν», λέγοντας πως έχει ολοκληρωθεί η δράση της οργάνωσης.

Κλίμα τρομοκρατίας από την Αντιτρομοκρατική κατήγγειλε η νύφη του Χριστόδουλου Ξηρού, Θεοδώρα Παναγιωτίδου-Ξηρού μιλώντας στο Ράδιο Θεσσαλονίκη. «Tα παιδιά μας δεν φταίνε σε τίποτα, επειδή τους ξέφυγε ο Χριστόδουλος Ξηρός» είπε στο Ρ/Θ η νύφη του Χριστόδουλου Ξηρού. «Ζητάνε καταθέσεις εις διπλούν, εις τριπλούν, μπαίνουν στα σπίτια μας με μικρά παιδιά και ψάχνουν τα συρτάρια των ρούχων τους, τα παιχνίδια τους. Πήγαμε στο χωριό και ο 7χρονος γιος μου με ρωτούσε "η αστυνομία θα μας βρει στο χωριό μαμά;"».

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Την επικήρυξη των τρομοκρατών έναντι συνολικού ποσού 4 εκατομμυρίων ευρώ αποφάσισε η κυβέρνηση. Χρήματα για τους μισθούς και τις συντάξεις δεν υπάρχουν αλλά βρέθηκαν για την επικήρυξη τρομοκρατών.

Με χθεσινή επιστολή του που έχει τίτλο «Αποτυπώματα και υποκρισία», την οποία δημοσιεύει η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», ο φερόμενος ως αρχηγός της 17Ν, Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, ο οποίος έχει καταδικασθεί για συμμετοχή στην τρομοκρατική οργάνωση, αναφέρεται στον Χριστόδουλο Ξηρό και παραθέτει μια σειρά από ερωτήματα σχετικά με την μεταχείριση που έτυχε στις φυλακές Κορυδαλλού.