Ουρανός κατακόκκινος
Χρόνος πριν | Χρόνος μετά

Σύλληψη – Σκηνοθεσία – Δραματουργική Επεξεργασία: 
Ελένη Παργινού

Παίζουν: 
Σοφία Κορώνη, Νεφέλη Ανανιάδη, Ελένη Παργινού
Live electronics: Κώστας Φραντζής

BIOS exploring urban culture 
(Πειραιώς 84, Αθήνα)

11 Μαρτίου-16 Απριλίου
Δευτέρα & Τρίτη, 21:00

«Ουρανός Κατακόκκινος: Χρόνος Πριν, Χρόνος Μετά» είναι ο τίτλος της παράστασης που θα παρουσιάζεται από τις 11 Μαρτίου, και κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στο BIOS exploring urban culture σε σύλληψη, σκηνοθεσία και δραματουργική επεξεργασία Ελένης Παργινού.

Η παράσταση αντλεί έμπνευση από το συγγραφικό σύμπαν της Λούλας Αναγνωστάκη και με τη χρήση νέων μέσων αφηγείται την ιστορία της Σοφίας Αποστόλου, της ηρωίδας του ομώνυμου έργου, που ισορροπεί αριστοτεχνικά στα μεταιχμιακά δίπολα της συγγραφέως. Η Σοφία Αποστόλου μοιάζει να αρθρώνεται ανάμεσα στο συλλογικό και το προσωπικό, το ιδιωτικό και το δημόσιο, την προσδοκία και την απελπισία, ανάμεσα σ’ ένα παρελθόν και ένα παρόν, ένα διαρκές μέσα-έξω όπου το ένα επιδρά στην ουσία του άλλου. 

Ένα πρόσωπο-σύμβολο μιας προσωπικής/συλλογικής πληγής που προσπαθεί να βρει την ακολουθία της σ’ ένα ασαφές σήμερα.

Σκηνοθετικό Σημείωμα:
Στο έργο Ουρανός Κατακόκκινος γνωρίζουμε μία από τις (αντι) ηρωίδες της Λούλας Αναγνωστάκη, την Σοφία Αποστόλου. Στην ιστορία της ηρωίδας αναγνωρίζουμε την προσωπική ματαίωση αλλά και την συλλογική διάψευση. Απορρίπτοντας έναν κόσμο, που την έχει πρώτος απορρίψει, η Σοφία Αποστόλου μέσα από την ιστορία κοινωνικής παρέκκλισης του γιου της, σηκώνει τη σημαία ενός παραστρατημένου που θέτει τον εαυτό του εκτός της «υγιούς» και «καλοκαρδισμένης» κοινωνίας. Σ’ αυτό το «εκτός», η ηρωίδα θα αναγνωρίσει την δική της φύση, την δική της «ροπή προς το κακό» και αυτό το «εκτός» θα γίνει τελικά η φωνή της δικής της επανάστασης. Η μνημονική διαδικασία της ηρωίδας, στην παράστασή μας, αποκτά την λειτουργία σπασμένου καθρέφτη που αντανακλά ανεστραμμένα και θραυσματικά την δική της ιστορία.

Συντελεστές:
Σύλληψη – Σκηνοθεσία – Δραματουργική Επεξεργασία: Ελένη Παργινού
Ηχητικός Σχεδιασμός - Μουσική: Κώστας Φραντζής
Ψηφιακή σκηνογραφία: Αλεξάνδρα Νιάκα
Σχεδιασμός Φωτισμού: Περικλής Μαθιέλλης
Φωτογραφίες: Δήμητρα Παπαγεωργίου
Σχεδιασμός αφίσας: Φωτεινή Μασίκα
Βοηθός παραγωγής: Γιάννης Γκιώνης
Επικοινωνία: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας
Παραγωγή: Ομάδα Kentro

Ηθοποιοί: Σοφία Κορώνη, Νεφέλη Ανανιάδη, Ελένη Παργινού
Live electronics: Κώστας Φραντζής

Η δράση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.

Info:
Τοποθεσία: BIOS exploring urban culture, Πειραιώς 84, Αθήνα.
Πρεμιέρα: Δευτέρα 11 Μαρτίου 2024, ώρα: 21.00. Παραστάσεις: Δευτέρα, Τρίτη στις 21.00. 

Διάρκεια: 65’
Πληροφορίες: Τηλ.: 2103425335
Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 15€, Φοιτητικό/ανέργων: 12€, Ατέλειες: 5€
Προπώληση: More.gr (Η ημερομηνία έναρξης της προπώλησης, θα ανακοινωθεί προσεχώς)
 

«Η Συναναστροφή... σε βλέπω να έρχεσαι» Ρ. Πατεράκη

 (βασισμένο στη «Συναναστροφή» της Λούλας Αναγνωστάκη)

 Θέατρο ΕΛΕΡ

Από 16 Ιανουαρίου 2023

Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη στις 21:00
για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων

«Η Συναναστροφή... σε βλέπω να έρχεσαι», το νέο θεατρικό έργο της Ρούλας Πατεράκη σε σκηνοθεσία της ιδίας, που βασίζεται στη «Συναναστροφή» της Λούλας Αναγνωστάκη, ανεβαίνει από τις 16 Ιανουαρίου 2023 για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη στις 21:00 στο Θέατρο ΕΛΕΡ (Φρυνίχου 10, Πλάκα, τηλ. 2117353928).

Ο τσεχωφικός κόσμος της «Συναναστροφής» αποκαλύπτεται μέσα από τις εύθραυστες, διφορούμενες σχέσεις δύο αδελφών, της Όλγας και της Βασιλικής, μια νύχτα που δέχονται μυστηριώδεις επισκέψεις.

Η Ρούλα Πατεράκη αυτή τη φορά καταπιάνεται με ένα σπουδαίο έργο της Λούλας Αναγνωστάκη που δεν παρουσιάζεται συχνά στη θεατρική σκηνή και προχωρά σε μία δραματουργική μεταγραφή, συστήνοντας το νέο έργο «Η Συναναστροφή... σε βλέπω να έρχεσαι».

Πρόθεση της παράστασης είναι να καταδείξει έναν κόσμο προσώπων και ιστορικών στιγμών, ο οποίος –μέσα απ’ τις συγκρούσεις και τις ανατροπές του παρελθόντος- σημάδεψε και εξακολουθεί να σημαδεύει το παρόν. Οι ήρωες του έργου, μέσα στο δράμα τους, βλέπουν από το παράθυρο το αμείλικτο τοπίο του χιονιού την ώρα που το χιόνι λιώνει μέσα στο σαλόνι τους.
Η παράσταση πραγματοποιείται με την αιγίδα και την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Ταυτότητα της παράστασης:
«Η Συναναστροφή... σε βλέπω να έρχεσαι»
(βασισμένο στην «Συναναστροφή» της Λούλας Αναγνωστάκη)
Κοινωνικό
Κείμενο-Σκηνοθεσία: Ρούλα Πατεράκη
Ερμηνεύουν (με αλφαβητική σειρά):
Γιώργος Βουρδαμής, Ευανθία Κουρμούλη, Νάντια Μουρούζη, Γρηγόρης Μπαλλάς, Ελένη Παργινού, Κώστας Σερίφης, Τασία Σοφιανίδου
 
Κοστούμια: Clare Bracewell
Ηχητικός σχεδιασμός: Κώστας Φραντζής
Επιμέλεια σκηνικού χώρου: Κατερίνα-Χριστίνα Μανωλάκου
Ψηφιακές προβολές: Ανδρέας Μουρτζούκος
Φωτισμοί: Γιάννης Δρακουλαράκος
Βοηθός σκηνοθέτη: Ευανθία Κουρμούλη
Φωτογραφίες: Δήμητρα Παπαγεωργίου
Video trailer: Έλενα Μπονέλη
Σχεδιασμός αφίσας: Φωτεινή Μασίκα
Επικοινωνία: Δέσποινα Ερρίκου, Ράνια Παπαδοπούλου
Παραγωγή: Ομάδα Kentro
 
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη στις 21:00
Πρεμιέρα: Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2023
 
Εισιτήρια:
15€ (κανονικό), 12€  (φοιτητικό), 8€  (άνεργοι, ατέλειες)
Προσφορά προπώλησης έως 15/1: 12€

Θέατρο ΕΛΕΡ
Φρυνίχου 10, ΤΚ 10558, Πλάκα, τηλ. 2117353928

 

 

 

Ο Ένκε Φεζολλάρι μετά την επιτυχημένη σκηνοθεσία του στην Παρέλαση και η Βάνα Πεφάνη μετά το  Διαμάντια και Μπλούζ που έπαιξε δίπλα στις Τζένη Καρέζη και Ζωή Λάσκαρη, επιστρέφουν στην σημαντική Λούλα Αναγνωστάκη και στο εμβληματικό έργο της Πόλη, από την τριλογία της Πόλης.

Σκηνοθετικό σημείωμα

Η Πόλη.

Οι πόλεις, άλλοτε φρούρια και τώρα φυλακές, μνήμες, τόποι ερημωμένοι, τόποι μαρτυρίου και λύτρωσης. Η Ελισάβετ και ο Κίμων εγκαθίστανται σε μια πόλη που η Ελισάβετ ισχυρίζεται ότι γεννήθηκε, εκεί σε ένα διαμέρισμα ζουν και κάθε βράδυ καλούν έναν επισκέπτη.Τα παιχνίδια μνήμης και η παγίδα που στήνει το ζευγάρι στον καλεσμένο έχει το ίδιο μοτίβο, οριακά παιχνίδια υπαρξιακά και βίαια σαν ωρολογιακή βόμβα στα χέρια των προσώπων. Ένας αλληλοσπαραγμός και μια υπόσχεση ευτυχίας και διαφυγής από την πραγματικότητα  αποτυπώνεται στο μονόπρακτο που παρακολουθεί ο Θεατής. Διαταραγμένες σχέσεις, η εισβολή του έξω κόσμου στο ήδη κλειστό νοσηρό τραυματισμένο κόσμο των Ηρώων, η αδυναμία επικοινωνίας  και η διαστρέβλωση των σχέσεων είναι τα συστατικά που συνθέτουν το περιβάλλον που δρουν τα πρόσωπα του έργου.

Τα τραύματα του πολέμου, του Εμφυλίου, ο φόβος για την επανάληψη των οδυνηρών γεγονότων  που βίωσαν οι πρωταγωνιστές του έργου  και το παρόν μιας Πόλης πουν δεν έχουν θέση δημιουργεί και τους ωθεί σε επικίνδυνα παιχνίδια αναζήτησης ταυτότητας και μιας σύνδεσης παρελθόντος και μέλλοντος.Η πόλη νοσεί, τα ιερά και τα όσια έχουν καταρρεύσει, στις σύγχρονες Πόλεις τα βλέμματα είναι αποστασιοποιημένα, οι κάτοικοι στερημένοι , αποσιωπούν, φόβος και απόγνωση , η βία  έχει ποτίσει τους κατοίκους, η Πόλη όχι μόνο θα σ ακολουθεί που λέει ο Καβάφης αλλά θα τραφεί από τη σάρκα σου, θα εισβάλλει και θα σε μετατρέψει σε Τέρας. Πώς να νικήσεις την μοναξιά σου, το υπαρξιακό κενό, πως να αφήσεις την κραυγή σου  σε ένα κόσμο αποστειρωμένο, σε έναν κόσμο που ο ''Θεός'' λείπει; Οι Πόλεις δεν φλέγονται στο τέλος του έργου όπως σημειώνει η Λούλα, γιατί έχουν ήδη καεί .. και εμείς στις στάχτες της, εναπομείναντες μιας δυστοπίας που μας συμπεριλαμβάνει ως τους αποτυχημένους αυτής της ζωής να πορευόμαστε σε μια κοιλάδα απολεσθέντων στιγμών ευτυχίας και ονείρων, αναζητώντας την αθωότητα σε ένα ήδη καμένο Κόσμο χωρίς επιστροφή.

Απρίλιος 2022,

 ΈνκεΦεζολλάρι

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Ο Κίμων και η Ελισάβετ στο διαμέρισμα ή, αν θέλετε, Εμείς σε κατάσταση Άμυνας. Η πόλη έξω από το διαμέρισμα ή, με άλλα λόγια, οι Άλλοι στην Επίθεση. Όσο ο διάλογος του ζευγαριού προχωρά αποσπασματικός, ελλειπτικός, αγωνιώδης, ένας διάχυτος φόβος ρευστοποιεί τα όρια και το «Τέρας», που μαίνεται απέξω, δεν είναι πια διακριτό, δεν εντοπίζεται και δεν ελέγχεται.

Εντός, κάθε υποψία επικοινωνίας πνίγεται στην αμφισβήτηση, την εχθρότητα, τον εκφοβισμό. Οι σχέσεις συνύπαρξης με τον Φίλο κι ακόμα πιο βαθιά με τον Εαυτό, προκύπτουν βίαιες, στρεβλές, αδύνατες. Μόνη ελπίδα  κι εχέγγυο ψυχικής ισορροπίας  είναι να επαληθευτεί ο Άλλος στο πρόσωπο του επισκέπτη Φωτογράφου. Όμως ο Άλλος δεν είναι παρά μια εκ των έσω αφήγηση, μια ύπαρξη διαμεσολαβημένη από τον τρόμο του ζευγαριού κι ο φοβισμένος Φωτογράφος δεν δύναται να ανταποκριθεί στις προσδοκίες ενός Αντιπάλου.

Κι ωστόσο η κατάσταση είναι εμπόλεμη. Γιατί πώς αλλιώς να δικαιολογηθεί η συστηματική βία που εφαρμόζεται από το κάθε πρόσωπο της παράστασης προς όλους τους άλλους με τη μορφή είτε της επίθεσης είτε της άμυνας; Πώς αλλιώς μπορεί να εκληφθεί, μέσα από τα τρικ του Φωτογράφου, η εμπορευματοποίηση του πολέμου και η εξοικείωση με τα αποτελέσματά του; Πώς αλλιώς μπορεί να επαληθευτεί το στήσιμο ενός παιχνιδιού-παγίδα που συνθλίβει αδιακρίτως όλους τους παίκτες του;

Η Λούλα Αναγνωστάκη έχει πει: «Δεν ανήκω στους δημιουργούς που ακολουθώντας μια διαλεκτική διαδικασία συνθέτουν ένα έργο με ανάγλυφα αίτια και αιτιατά. Εγώ βλέπω μόνο το αποτέλεσμα». Ένα αποτέλεσμα, ωστόσο, που όχι μόνο μας αφορά, αλλά μας εμπεριέχει.

Σκηνοθεσία:ΈνκεΦεζολλάρι

Σκηνικά: Γιώργος Λυντζέρης

Κοστούμια: Μάγδα Καλορίτη

Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου

Δραματολόγος: Ναταλί Μηνιώτη

Ειδική σύμβουλος : Βίκυ Μαντέλη

Φωτογράφος: Γιώτα Εφραιμίδου

Επιμέλεια κομμώσεων: Κων/νος Σαββάκης

 

Παίζουν οι ηθοποιοί

Κίμων: Βασίλης Αφεντούλης

Ελισάβετ: Βάνα Πεφάνη

Φωτογράφος (διπλή διανομή): Δημήτρης Μπούρας και ΈνκεΦεζολλάρι

ΗΜΕΡΕΣ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ : Πέμπτη 5/5 πρεμιέρα και  κάθε Παρασκευή,  Σάββατο  και Κυριακή στις 21.30

Μέχρι τέλος Μαίου.

Τιμές εισιτηρίων: 12 κανονικό, 10 φοιτητικό και ομαδικό, 6 ατέλειες και ανέργων

Προπώληση εισιτηρίων :

1. Στα ταμεία του Ιδρύματος ( Πειραιώς 206 Ταύρος ) από Δευτέρα έως Παρασκευή , ώρες 11:00  – 14:00 , καθώς και μία ώρα πριν την έναρξη της παράστασης
2. Στο εκδοτήριο εισιτηρίων Ticketservices,  Πανεπιστημίου 39 Αθήνα
3. Στα καταστήματα PUBLIC
4. Mέσω τηλεφώνου με χρέωση πιστωτικής ή χρεωστικής κάρτας  στο τηλεφωνικό κέντρο της   Ticketservices  210 7234567
5. Mέσω διαδικτύου με χρέωση πιστωτικής ή χρεωστικής κάρτας στις διευθύνσεις www.mcf.gr, www.ticketservices.gr, www.public.gr

4, 5, 6, 7 / 12  «Σ’ εσάς που με ακούτε»

8, 9, 10 / 12 «Ο ήχος του όπλου»

 11, 12, 13 /12 «Ο Ουρανός Κατακόκκινος»

&

 4-13/12  Αφιέρωμα «Στην Πόλη της Λούλας Αναγνωστάκη»  

με τις ηχογραφημένες εισηγήσεις

 

Τρία χρόνια μετά το θάνατό της, το Θέατρο Σταθμός τιμά τη μνήμη της Λούλας Αναγνωστάκη προβάλλοντας ανήμερα των γενεθλίων της, στις 4 Δεκέμβρη, και για μια εβδομάδα, τις παραστάσεις των έργων της «Σ’ εσάς που με ακούτε» (4-7/12), «Ο ήχος του όπλου» (8-10/2) και Ο Ουρανός Κατακόκκινος» (11-13/12) σε σκηνοθεσία του καλλιτεχνικού του διευθυντή Μάνου Καρατζογιάννη.

Στην ιστοσελίδα του θεάτρου Σταθμός stathmostheatro.gr το θεατρόφιλο κοινό θα μπορεί να παρακολουθήσει χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση τις συγκεκριμένες παραστάσεις μαζί θεατρολογικό υλικό που αφορά σε αυτά τα τρία αυτά έργα καθώς και την ηχογράφηση του αφιερώματος «Στην Πόλη της Λούλας Αναγνωστάκη» που επιμελήθηκε το 2015 στο ‘Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης ο Μάνος Καρατζογιάννης με τις εισηγήσεις των: Βίκτωρα Αρδίτη, Γιώργου Αρμένη, Σπύρου Βραχωρίτη, Ρούλας Γεωργακοπούλου, Κώστα Γεωργουσόπουλου, Θοδωρή Γκόνη, Ιλειάνας Δημάδη, Άκη Δήμου, Μαριλένας Ζαρούλια, Γρηγόρη Ιωαννίδη, Δηώς Καγγελάρη, Βασίλη Κατσικονούρη, Αναστασίας Κουμίδου, Σταμάτη Κραουνάκη, Όλιας Λαζαρίδου, Στέλιου Μάινα, Βίκυς Μαντέλη, Πλάτωνα Μαυρομούστακου, Ειρήνης Μουντράκη, Σοφίας Ολυμπίου, Βασίλη Παπαβασιλείου, Σίσσυς Παπαθανασίου, Έλλης Παπακωνσταντίνου, Ρένης Πιττακή, Λέανδρου Πολενάκη, Λεωνίδα Προυσαλίδη, Μιχάλη Ρέππα, Έλσης Σακελλαρίδου, Τάκη Τζαμαργιά, Nίκης Τουλουπάκη και Κωνσταντίνου Χατζή.

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΛΟΥΛΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ

α τρία αυτά έργα καθώς και τη διοχτοyrights.formance Habermas theory. ramaturgy reminiscent of the theatre of absurd

 

Η Λούλα Αναγνωστάκη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Εμφανίστηκε στο θέατρο το 1965 με την τριλογία της Πόλης (Η διανυκτέρευση, Η πόλη, Η παρέλαση), που παρουσίασε σε ενιαία παράσταση στο Θέατρο Τέχνης ο Κάρολος Κουν.Το Φεβρουάριο του 1967 ανέβηκε από το Εθνικό Θέατρο το τρίπρακτο έργο της Η συναναστροφή, σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Τριβιζά. Ακολούθησαν: Αντόνιο ή το Μήνυμα (1972), Η νίκη (1978), Η κασέτα (1982), Ο ήχος του όπλου (1987), όλα από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν. Το 1990 ο θίασος Τζένης Καρέζη - Κώστα Καζάκου παρουσίασε το έργο Διαμάντια και μπλουζ σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου.Το 1995 ανέβηκε το Ταξίδι μακριά από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Μίμη Κουγιουμτζή.Το 1998 το μονόπρακτο Ο ουρανός κατακόκκινος από το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Βίκτωρα Αρδίττη και το 2003 το έργο Σ' εσάς που με ακούτε από τη Νέα Σκηνή, σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή.

Τα έργα της Λούλας Αναγνωστάκη έχουν επίσης παρουσιαστεί από Αθηναϊκούς θιάσους και Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα, καθώς και στο εξωτερικό (Γαλλία, Ιταλία, Αγγλία, Γερμανία, Κύπρο, Ισπανία, ΗΠΑ, Πολωνία).

Παντρεμένη με το συγγραφέα και καθηγητή Ψυχιατρικής Γιώργο Χειμωνά, μητέρα του συγγραφέα Θανάση Χειμωνά και αδελφή του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη.

 

«Καλησπέρα περάστε» είναι η πρώτη φράση που γράφει η Λούλα Αναγνωστάκη για το θέατρο και είναι σα να μας καλωσορίζει ουσιαστικά στο δικό της θεατρικό κόσμο, έναν κόσμο που μετρά πενήντα πέντε χρόνια θεατρικής ζωής. Στα χρόνια αυτά της αδιάλειπτης παρουσίας της η Αναγνωστάκη καταγράφει με τον ιδιαίτερο δικό της τρόπο όλες τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, που συντελέστηκαν στον ελληνικό χώρο από τον πόλεμο μέχρι σήμερα. «Κεντρικά μοτίβα των έργων της», όπως υπογραμμίζει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, «η μοναξιά, η ενοχή, τα τραύματα, οι εθνικές και προσωπικές ήττες του μεταπολεμικού Έλληνα, τα αδιέξοδα, οι απόπειρες φυγής από έναν αναπόδραστο εγκλωβισμό, η έλλειψη επικοινωνίας και οι καταδικασμένες χειρονομίες προς αποκατάσταση κάποιας επαφής».

 

TAYTOTHTA ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

 

«Σ’ εσάς που με ακούτε»

 

Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Σκηνικά: Γιάννης Αρβανίτης

Επιμέλεια κίνησης: Ζωή Χατζηαντωνίου
Φωτισμός: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Φωτογραφίες: Σωτηρία Ψαρού
Trailer: Άλεξ Τριανταφύλλου

Ερμηνεύουν: Όλια Λαζαρίδου, Mαρία Ζορμπά, Άντριαν Φρίλινγκ,

Ανδρέας Κοντόπουλος, Δανάη Επιθυμιάδη, Γιάννης Καραούλης, Μάνος Στεφανάκης, Κλεοπάτρα Μάρκου, Γιώργος Σαββίδης/Σταύρος Γιαννακόπουλος

 

«Ο ήχος του όπλου»

Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης

Σκηνικά: Γιάννης Αρβανίτης

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου

Μουσική: Αντώνης Παπακωνσταντίνου

Βίντεο: Μιχάλης Κλουκίνας

Βοηθός σκηνογράφου: Αναστασία Δημουλάκη

Βοηθός ενδυνατολόγου: Ειρήνη Γεωργακίλα

Βοηθός σκηνοθέτη: Φλάβιους Νεάγκου

Ερμηνεύουν: Πέγκυ Σταθακοπούλου, Τζένη Σκαρλάτου, Βασιλική Τρουφάκου,

Σταύρος Μερμήγκης, Αγησίλαος Μικελάτος, Κώστας Νικούλι.

 

Παραγωγή: Θεάτρου Σταθμός  - ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Σερρών

 

«Ο Ουρανός Κατακόκκινος»

Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης

Σκηνογράφος: Γιάννης Αρβανίτης

Μουσική: Αντώνης Παπακωνσταντίνου

Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Φωτογράφος: Πάνος Γιαννακόπουλος

Μακιγιάζ: Make Up Lab by Yiannis Marketakis

Βοηθός Σκηνογράφου: Ζώης Οικονόμου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ανδρέας Ανδρέου

Γραφίστας: Κωνσταντίνος Γεωργαντάς

Διεύθυνση παραγωγής: Δημήτρης Κουκάς

 

Ερμηνεύει: Νένα Μεντή

 

Το Εθνικό Θέατρο ανοίγει την αυλαία της Σκηνής «Νίκος Κούρκουλος» με ένα έργο της Λούλας Αναγνωστάκη, μιας από τις σημαντικότερες μορφές της θεατρικής συγγραφής του τόπου μας. Τη σκηνοθεσία και τη δραματουργική επεξεργασία υπογράφει ο βραβευμένος κινηματογραφικός σκηνοθέτης, Αλέξανδρος Αβρανάς.  

Υπόθεση του έργου

Βερολίνο του 2001. Η πόλη φλέγεται από συλλαλητήρια, επεισόδια και βία. Σε ένα μικρό δωμάτιο τα πρόσωπα παίρνουν μέρος σε μια φανταστική διαδήλωση. Ο Άγης, συγγραφέας, συμμετέχει σ' ένα φόρουμ και προτείνει στους άλλους να μιλήσουν δοκιμαστικά. Μιλάνε σ' ένα φανταστικό πλήθος, σαν να βρίσκονται σε μια γενική δοκιμή. Παρασύρονται στο «παιχνίδι» αυτό αποκαλύπτοντας τις μεγαλύτερες αλήθειες τους, αλλά και την αγωνία τους να επιβιώσουν σε έναν κόσμο εχθρικό.

 

Ο σκηνοθέτης της παράστασης, Αλέξανδρος Αβρανάς, σημειώνει χαρακτηριστικά:

Δεκαεφτά χρόνια μετά το πρώτο ανέβασμα του έργου, το κείμενο της Λούλας Αναγνωστάκη θα μπορούσε να θεωρηθεί ήδη παλιό, εγκεφαλικό και ιδιαίτερα εσωστρεφές. Μονόλογοι χωρίς εμφανές αντίκτυπο, χαρακτήρες χωρίς φανερό προορισμό και ελλιπής δράση είναι κάποια από τα στοιχεία που συμβάλλουν σε αυτό. Αυτά όμως μόνο ως προς την επιφάνεια, διότι η αλήθεια του έργου είναι βαθιά, ουσιαστική και άκρως συναισθηματική. Οι χαρακτήρες της διαχρονικοί και εξαιρετικά επίκαιροι. Άνθρωποι που ζουν εγκλωβισμένοι στη στασιμότητα μιας κοινωνίας, στο μεταίχμιο μιας εποχής της οποίας το μέλλον είναι αβέβαιο. Παγωμένοι συναισθηματικά, ζώντας την προσωπική τους απελπισία, με τον δικό του τρόπο ο καθένας, παλεύουν να κρατηθούν από κάτι για να μπορέσουν να συνεχίσουν. Σε αυτή την οριακή στιγμή, όπου όλα είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, οι χαρακτήρες της Αναγνωστάκη έρχονται αντιμέτωποι με την πραγματικότητα του θεατή. Με την πραγματικότητα μιας κοινωνίας, όπου οι πολιτικές ιδεολογίες και η έννοια της επανάστασης μοιάζουν να είναι ήδη σκιές του παρελθόντος. Τώρα πια, όλα είναι θέμα επιβίωσης και ο καθένας οφείλει να έρθει αντιμέτωπος με τη δική του παγωμένη αλήθεια, την προσωπική του ήττα και το δικό του ζωτικό ψεύδος. Οι χαρακτήρες της παράστασης επιλέγουν σίγουρα να κρατηθούν από το ζωτικό τους ψεύδος. Υιοθετούν προσωπεία και συμπεριφορές που πιστεύουν πως είναι κοινωνικά αποδεκτές, κρύβοντας έτσι την απελπισία τους, τα νεκρά τους συναισθήματα και τις φαιδρές ελπίδες. Νομίζουν μάλιστα πως έτσι θα πάψουν πια να είναι ηττημένοι. Φτάνουν μάλιστα στα όρια του μελοδραματισμού για να το επιτύχουν – κι όμως έρχεται η στιγμή που η αλήθεια γκρεμίζει καθετί που τόσο μάταια παλεύουν να προστατεύσουν, πριν τελικά καταρρεύσουν κι απογυμνωθούν. Τότε, η απόγνωσή τους μεταλλάσσεται σε θυμό, μίσος και αβυσσαλέα ανάγκη για εξουσία, οδηγώντας τους έτσι για πρώτη φορά σε έναν βαθύ συναισθηματισμό, στην αλήθεια τους. Μόνο που η αλήθεια αυτή είναι σκληρή και αδυσώπητη, αφού έχει πια αποκαλύψει πως η αδυναμία τους είναι αυτό που τελικά θα τους ενώσει, θα τους φέρει κοντά. Όλοι μαζί ενάντια σε οτιδήποτε θα ταράξει το ζωτικό τους ψεύδος, τα δήθεν όνειρα και την ψεύτικη ανάγκη για επικοινωνία. Δυστυχώς, όμως, ζούμε σε μια εποχή στην οποία οι αδύναμοι εν τη ενώσει είναι αυτοί που ορίζουν τη σημερινή πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που σύντομα θα πρέπει να αλλάξει, αν αυτή η κοινωνία θέλει να επιβιώσει και όχι να ριχθεί στον θάνατο όπως η Σοφία του έργου.

 

 

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Αλέξανδρος Αβρανάς                                 

Σκηνικά, κοστούμια: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου     

Χορογραφία: Αμάλια Μπένετ                               

Φωτισμοί: Ολυμπία Μυτιληναίου                                   

Μουσική: Θοδωρής Ρέγκλης                                            

Sound design:  Κώστας Βαρυμπομπιώτης, Νίκος Μπουγιούκος                               

Βοηθός σκηνοθέτη: Νικήτας Αναστόπουλος    

Βοηθός σκηνογράφου: Σωτήρης Μελανός

Βοηθός ενδυματολόγου: Τζίνα Ηλιοπούλου

 Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Στάθης Κόικας, Λάμπρος Κτεναβός, Aλέξανδρος Μαυρόπουλος, Μιχάλης Μουλακάκης, Γιώργος Μπινιάρης, Αγλαΐα Παππά,  Αρετή Πασχάλη,  Ξένια Παυλοπούλου, Ελένη Ρουσσινού, Γιώργος Στάμου. 

Φωτογράφος παράστασης: Ορφέας Ερμιζάς

• Η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική κατά τη διάρκεια της παράστασης

Πληροφορίες για τα Μ.Μ.Ε. 210.5288164, 210.5288196

ΣΤΗ ΣΤΗΛΗ ΘΕΑΜΑΤΩΝ

Η αγορά εισιτηρίων για τις παραστάσεις θα πραγματοποιείται  στα σημεία πώλησης του δικτύου της Ticket Services: www.ticketservices.gr και tickets.public.gr

Τηλ. κέντρο: 210 72 34567. Καταστήματα Public
Εκδοτήριο εισιτηρίων: Πανεπιστημίου 39  (εντός στοάς Πεσμαζόγλου) Αθήνα

Το ταμείο στο κτίριο Τσίλλερ είναι ανοιχτό  Τετάρτη με Κυριακή 9:30-21:00

Οι συναλλαγές θα πραγματοποιούνται αποκλειστικά με χρέωση κάρτας

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη με Κυριακή στις  20:30

Τιμές εισιτηρίων: Τετάρτη, Πέμπτη ενιαία τιμή 15€

                                  Παρασκευή ενιαία τιμή 13€

Σάββατο, Κυριακή ενιαία τιμή 18€

Ειδικές τιμές: Φοιτητικό-Νεανικό 10€ (κάθε Πέμπτη)

Άνω 65 ετών 10€ (κάθε Τετάρτη)

Κάρτα ανεργίας 5€ (κάθε Τετάρτη και Πέμπτη)

ΑΜΕΑ 5€ και συνοδός 5€ (καθημερινά & Σαββατοκύριακο)

Πολύτεκνοι 10€ (καθημερινά & Σαββατοκύριακο)

Ο ΗΧΟΣ ΤΟΥ ΟΠΛΟΥ

της Λούλας Αναγνωστάκη

σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη

 

ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ 

 

Το Θέατρο Σταθμός τιμά τη μνήμη της Λούλας Αναγνωστάκη ανεβάζοντας, ένα χρόνο μετά το θάνατό της, το πιο γνωστό θεατρικό της έργο «Ο Ήχος του όπλου».

Παραμονές των εκλογών η Κάτια, Αθηναία δημότης, έρχεται στην Αθήνα από την επαρχία για να ψηφίσει, διαταράσσοντας την καθημερινότητα του δεκαεννιάχρονου γιού της Μιχάλη. 

Από την παλιά της φίλη Μαρίκα μαθαίνει πως ο Μιχάλης έχει εγκαταλείψει τη σχολή, στην οποία φοιτά και πως ετοιμάζεται να φύγει για την Αμερική, αφήνοντας πίσω την έγκυο κοπέλα του Φανή.

Στην προσπάθεια της να μεταπείσει τον Μιχάλη η Κάτια έρχεται αντιμέτωπη μαζί του. Εκείνος την απειλεί ότι θα αυτοκτονήσει με ένα παράνομο όπλο, που βρέθηκε στα χέρια του από μια μυστήρια ιστορία παρανομίας, στην οποία φέρεται να είναι μπλεγμένος ο δεκαεξάχρονος αδελφός της Φανής Γιαννούκος.

Όλα θα συμβούν γρήγορα υπό την απειλή ενός όπλου που δε θα εκπυρσοκροτήσει ποτέ, αλλά θα αλλάξει τη ζωή των ηρώων για πάντα.

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Σταθμός Μάνος Καρατζογιάννης, μελετητήςτου έργου της Αναγνωστάκη, σκηνοθετεί αυτήν τη φορά τον «Ήχο του όπλου» με ένα εξαιρετικό καστ - τριάντα χρόνια μετά τη θρυλική παράσταση του Θεάτρου Τέχνης.

Ο Κάρολος Κουν, του οποίου ο «Ήχος του όπλου» έμελλε να είναι η τελευταία σκηνοθεσία του, σημειώνει σχετικά:

«Τις προάλλες σκεφτόμουν πόσο κοντά είναι η δουλειά μου στον Ήχο του όπλου με τα κείμενα της τσεχοφικής δημιουργίας (..) Σίγουρα είναι ένα μεγάλο ελληνικό έργο, που χτίζεται από πολύ μικρά πράγματα. Διαθέτει, παράλληλα, ευαισθησίες άπειρες, ποίηση αλλά και κωμικά στοιχεία. Και μέσα από την ελαφράδα του ξυπνούν οιδραματικές καταστάσεις. Οι σκηνές δεν έχουν κλιμάκωση. Μοιάζουν με πλάνα που πηγαινοέρχονται, χωρίς καθορισμένο τελείωμα.Όλες, όμως, όπως, και το τέλοςκλείνουν αναπάντεχα.».

Στη συνέχεια ο κορυφαίος σκηνοθέτης παρατηρεί: «Τέλμα, Αδιέξοδο. Όπως όλα τα πράγματα που μας περιτριγυρίζουν ασφυκτικά. Και η ανάγκη να αρπαχθείς από την άκρη ενός ονείρου και να επιζήσεις, ανύπαρκτη. 

Η σοφία αποκτιέται, εξάλλου, όταν δεν είναι πια αναγκαία..».

 

Μια ταινία για τη Λούλα – σημείωμα σκηνοθέτη

 

Ήθελε να γράφει για τον κινηματογράφο.
Συνέβη μόνο δυο φορές, το ’58, για την Αλίκη Βουγιουκλάκη και το Νίκο Ξανθόπουλο.
Τα λαïκά είδωλα.
Αυτά που αποστρέφεται ο Μιχάλης, γιατί «δεν τοποθετεί εκεί τον εαυτό του». 
Της άρεσε να βλέπει ταινίες «αλλά καλής ποιότητας…αστυνομικές...θρίλερ…το πρωί…τέσσερις και πέντε ακόμα...».
Από το ‘72 γράφει σε εικόνες.
Αποκορύφωμα ο «Ήχος του όπλου».
Σα σενάριο. Για το χτες. Για το αύριο, που τρομάζει.
Για όσους θέλουν να είναι ελεύθεροι, να αισθάνονται έστω.
Υλικά της «καλοκαιριάτικα μεσημέρια, δροσερές νύχτες, κοινότοπες λέξεις και σχέσεις» όπως σημειώνει η ίδια.
«Τίτλοι εφημερίδων και αστυνομικά δελτία, χαμένο ανθρώπινο δυναμικό.
Ροκ και αντάρτικα.
Συναισθηματικές δεσμεύσεις και πανηγυριώτικη προεκλογική ατμόσφαιρα.
Τύψεις, αλλά και γλυκές στιγμές ευφορίας».
«Και όπως όλα τα πράγματα, μας περιτριγυρίζουν ασφυκτικά.
Τέλμα. Αδιέξοδο. Και η ανάγκη να αρπαχθείς από την άκρη ενός ονείρου και να επιζήσεις ανύπαρκτη. Η σοφία αποκτιέται, εξάλλου, όταν πια δεν είναι αναγκαία.»
Στοιχειώνουν τα λόγια του Κουν, όπως και η τελευταία του παράσταση «Ο ήχος του όπλου», που συνέκρινε τις ευαισθησίες και το χιούμορ του με τα κείμενα της «τσεχωφικής δημιουργίας».
Για εκκείνη μια λέξη υπήρχε μόνο: αγωνία. 
Αυτή την αγωνία μου εκφράζω με ένα έργο – σταθμός, που έπαιξα κι εγώ πριν δέκα χρόνια και έδωσα εξετάσεις με αυτό, ακόμα πιο πίσω, μαθητής στη Σχολή.
Ναι, «φεύγουν τα καλύτερα μας χρόνια.
Κάποιος μας τα κλέβει μυστικά.»
Φεύγουν και οι άνθρωποι.
Με κρότο, μακρυά. 
Ακόμα κι όταν δεν εκπυρσοκροτεί το όπλο.
Και τι μένει; 
Ο ήχος μιας ζωής ή μάλλον ο απόηχος.
Ένα χρόνο μετά ανεβάζουμε με μια εξαιρετική διανομή το πιο δημοφιλές έργο της Αναγνωστάκη. 
«Για χρόνια που περνούν, που δε θα ξαναρθούν.. μες τα θερινά τα σινεμά».
Σαν ταινία.
Μια ταινία για τη Λούλα.κ

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

 

Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης

Σκηνικά: Γιάννης Αρβανίτης

Κοστούμια: ΒασιλικήΣύρμα

Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου

Μουσική: Αντώνης Παπακωνσταντίνου

Βίντεο: Μιχάλης Κλουκίνας

Βοηθός σκηνογράφου: Αναστασία Δημουλάκη

Βοηθός ενδυνατολόγου: Ειρήνη Γεωργακίλα

Βοηθός σκηνοθέτη: Φλάβιους Νεάγκου

 

Ερμηνεύουν: Πέγκυ Σταθακοπούλου, Τζένη Σκαρλάτου, Βασιλική Τρουφάκου, Σταύρος Μερμήγκης, Αγησίλαος Μικελάτος, Κώστας Νικούλι.

 

Παραγωγή: Θεάτρου Σταθμός  - ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Σερρών

 

 

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Παράταση παραστάσεων: Από τις 19 Ιανουαρίου μέχρι και τις 17 Μαρτίου κάθε Σάββατο στις 18:00 και κάθε Κυριακή στις 21:00.

Εισιτήριο: 15€(Κανονικό), 12€(Φοιτητικό),  10€(Ανέργων, ΑΜΕΑ, Άνω των 65, ΟμαδικέςΚρατήσεις άνω των 10 ατόμων)

Διάρκεια: 110 λεπτά

Χώρος: Θέατρο Σταθμός

Διεύθυνση:Βίκτωρος Ουγκώ 55, Αθήνα (Μετρό Μεταξουργείο)

Τηλ.: 210 52 30 267

 

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-stathmos/o-ixos-tou-oplou/

Στο site της VIVA

Το Θέατρο Σταθμός τιμά τη μνήμη της Λούλας Αναγνωστάκη ανεβάζοντας, ένα χρόνο μετά το θάνατό της, το πιο γνωστό θεατρικό της έργο «Ο Ήχος του όπλου».

Παραμονές των εκλογών η Κάτια, Αθηναία δημότης, έρχεται στην Αθήνα από την επαρχία για να ψηφίσει, διαταράσσοντας την καθημερινότητα του δεκαεννιάχρονου γιού της Μιχάλη.

Από την παλιά της φίλη Μαρίκα μαθαίνει πως ο Μιχάλης έχει εγκαταλείψει τη σχολή, στην οποία φοιτά και πως ετοιμάζεται να φύγει για την Αμερική, αφήνοντας πίσω την έγκυο κοπέλα του Φανή.

Στην προσπάθεια της να μεταπείσει τον Μιχάλη η Κάτια έρχεται αντιμέτωπη μαζί του. Εκείνος την απειλεί ότι θα αυτοκτονήσει με ένα παράνομο όπλο, που βρέθηκε στα χέρια του από μια μυστήρια ιστορία παρανομίας, στην οποία φέρεται να είναι μπλεγμένος ο δεκαεξάχρονος αδελφός της Φανής Γιαννούκος.

Όλα θα συμβούν γρήγορα υπό την απειλή ενός όπλου που δε θα εκπυρσοκροτήσει ποτέ, αλλά θα αλλάξει τη ζωή των ηρώων για πάντα.

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Σταθμός Μάνος Καρατζογιάννης, μελετητής του έργου της Αναγνωστάκη, σκηνοθετεί αυτήν τη φορά τον «Ήχο του όπλου» με ένα εξαιρετικό καστ - τριάντα χρόνια μετά τη θρυλική παράσταση του Θεάτρου Τέχνης.

Ο Κάρολος Κουν, του οποίου ο «Ήχος του όπλου» έμελλε να είναι η τελευταία σκηνοθεσία του, σημειώνει σχετικά:

«Τις προάλλες σκεφτόμουν πόσο κοντά είναι η δουλειά μου στον Ήχο του όπλου με τα κείμενα της τσεχοφικής δημιουργίας (..) Σίγουρα είναι ένα μεγάλο ελληνικό έργο, που χτίζεται από πολύ μικρά πράγματα. Διαθέτει, παράλληλα, ευαισθησίες άπειρες, ποίηση αλλά και κωμικά στοιχεία. Και μέσα από την ελαφράδα του ξυπνούν οι δραματικές καταστάσεις. Οι σκηνές δεν έχουν κλιμάκωση. Μοιάζουν με πλάνα που πηγαινοέρχονται, χωρίς καθορισμένο τελείωμα.Όλες, όμως, όπως, και το τέλος κλείνουν αναπάντεχα.».

Στη συνέχεια ο κορυφαίος σκηνοθέτης παρατηρεί: «Τέλμα, Αδιέξοδο. Όπως όλα τα πράγματα που μας περιτριγυρίζουν ασφυκτικά. Και η ανάγκη να αρπαχθείς από την άκρη ενός ονείρου και να επιζήσεις, ανύπαρκτη.

Η σοφία αποκτιέται, εξάλλου, όταν δεν είναι πια αναγκαία..».

Μια ταινία για τη Λούλα – σημείωμα σκηνοθέτη

Ήθελε να γράφει για τον κινηματογράφο.
Συνέβη μόνο δυο φορές, το ’58, για την Αλίκη Βουγιουκλάκη και το Νίκο Ξανθόπουλο.
Τα λαïκά είδωλα.
Αυτά που αποστρέφεται ο Μιχάλης, γιατί «δεν τοποθετεί εκεί τον εαυτό του». 
Της άρεσε να βλέπει ταινίες «αλλά καλής ποιότητας…αστυνομικές...θρίλερ…το πρωί…τέσσερις και πέντε ακόμα...».
Από το ‘72 γράφει σε εικόνες.
Αποκορύφωμα ο «Ήχος του όπλου».
Σα σενάριο. Για το χτες. Για το αύριο, που τρομάζει.
Για όσους θέλουν να είναι ελεύθεροι, να αισθάνονται έστω.
Υλικά της «καλοκαιριάτικα μεσημέρια, δροσερές νύχτες, κοινότοπες λέξεις και σχέσεις» όπως σημειώνει η ίδια.
«Τίτλοι εφημερίδων και αστυνομικά δελτία, χαμένο ανθρώπινο δυναμικό.
Ροκ και αντάρτικα.
Συναισθηματικές δεσμεύσεις και πανηγυριώτικη προεκλογική ατμόσφαιρα.
Τύψεις, αλλά και γλυκές στιγμές ευφορίας».
«Και όπως όλα τα πράγματα, μας περιτριγυρίζουν ασφυκτικά.
Τέλμα. Αδιέξοδο. Και η ανάγκη να αρπαχθείς από την άκρη ενός ονείρου και να επιζήσεις ανύπαρκτη. Η σοφία αποκτιέται, εξάλλου, όταν πια δεν είναι αναγκαία.»
Στοιχειώνουν τα λόγια του Κουν, όπως και η τελευταία του παράσταση «Ο ήχος του όπλου», που συνέκρινε τις ευαισθησίες και το χιούμορ του με τα κείμενα της «τσεχωφικής δημιουργίας».
Για εκκείνη μια λέξη υπήρχε μόνο: αγωνία. 
Αυτή την αγωνία μου εκφράζω με ένα έργο – σταθμός, που έπαιξα κι εγώ πριν δέκα χρόνια και έδωσα εξετάσεις με αυτό, ακόμα πιο πίσω, μαθητής στη Σχολή.
Ναι, «φεύγουν τα καλύτερα μας χρόνια.
Κάποιος μας τα κλέβει μυστικά.»
Φεύγουν και οι άνθρωποι.
Με κρότο, μακρυά. 
Ακόμα κι όταν δεν εκπυρσοκροτεί το όπλο.
Και τι μένει; 
Ο ήχος μιας ζωής ή μάλλον ο απόηχος.
Ένα χρόνο μετά ανεβάζουμε με μια εξαιρετική διανομή το πιο δημοφιλές έργο της Αναγνωστάκη. 
«Για χρόνια που περνούν, που δε θα ξαναρθούν.. μες τα θερινά τα σινεμά».
Σαν ταινία.
Μια ταινία για τη Λούλα.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης

Σκηνικά: Γιάννης Αρβανίτης

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου

Μουσική: Αντώνης Παπακωνσταντίνου

Βίντεο: Μιχάλης Κλουκίνας

Βοηθός σκηνογράφου: Αναστασία Δημουλάκη

Βοηθός ενδυνατολόγου: Ειρήνη Γεωργακίλα

Βοηθός σκηνοθέτη: Φλάβιους Νεάγκου

 

Ερμηνεύουν: Πέγκυ Σταθακοπούλου, Τζένη Σκαρλάτου, Βασιλική Τρουφάκου, Σταύρος Μερμήγκης, Αγησίλαος Μικελάτος, Κώστας Νικούλι.

Παραγωγή: Θεάτρου Σταθμός  - ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Σερρών

 

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Πρεμιέρα: Παρασκευή,9 Νοεμβρίου στις 21:00

Παραστάσεις:  από 9 Νοεμβρίου 2018 έως 21 Ιανουαρίου 2019

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη και Παρασκευή στις 21:00, Σάββατο και Κυριακή στις 19:00

Εισιτήριο: 15€(Κανονικό), 12€(Φοιτητικό),  10€(Ανέργων, ΑΜΕΑ, Άνω των 65, Ομαδικές Κρατήσεις άνω των 10 ατόμων)

Πέμπτη & Παρασκευή: Γενική είσοδος 10 ευρώ

Διάρκεια: 110 λεπτά

Χώρος: Θέατρο Σταθμός

Διεύθυνση:Βίκτωρος Ουγκώ 55, Αθήνα (Μετρό Μεταξουργείο)

Τηλ.:210 52 30 267

 

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-stathmos/o-ixos-tou-oplou/

Στο site της VIVA

Πειραιώς 260, Χώρος Α

3 Ιουνίου - 19 Ιουλίου 2018

Καθημερινά από τις 19:00 ως τις 24:00

Είσοδος ελεύθερη



Με τα εγκαίνια της αναδρομικής έκθεσης - σκηνικής εγκατάστασης Δωμάτια μνήμης. Περιπλάνηση στον κόσμο της Λούλας Αναγνωστάκη στις 3 Ιουνίου ξεκινάει το μεγάλο αφιέρωμα του Φεστιβάλ Αθηνών στη μεγαλύτερη ελληνίδα δραματουργό στην Πειραιώς 260.



Μια «θεατρική πόλη» με δώδεκαξεχωριστά δωμάτια, όσα και τα έργα της ΛούλαςΑναγνωστάκη: Η πόλη, Η διανυκτέρευση, Η παρέλαση, Η συναναστροφή, Αντόνιο ή Το μήνυμα, Η νίκη, Η κασέτα, Ο ήχος του όπλου, Διαμάντια και μπλουζ, Το ταξίδιμακριά, Ο ουρανόςκατακόκκινος, Σ’ εσάς που με ακούτε.

Η κυριαρχία του κλειστού, ονειρικού χώρου –πολύ έντονη και στο θέατρο του Παραλόγου, με το οποίο η Αναγνωστάκησυνομιλεί στα πρώτα της, ιδίως, έργα– οδήγησε στη σύλληψηαυτής της σκηνογραφικήςεγκατάστασης, που μας προσκαλεί να τη γνωρίσουμε εκ νέου, να σταθούμε, να ακούσουμε, να αφουγκραστούμε το έργο της.

Το «δωμάτιο» είναι ο έναςπόλος της εγκατάστασης – η περίκλειστησκηνή όπουδιαδραματίζεται η ιστορία. Ο άλλοςπόλοςείναι η «μνήμη»– η σκηνή της φαντασίας, ο αγωγόςμεταξύ παρόντος και παρελθόντος, συλλογικού και ατομικού, που ενεργοποιείταιαπό το ίχνος των εικόνων, των ήχων, των αντικειμένων, των ποιητικώντοπίων που κάθεδωμάτιοπεριέχει. Αποσυνθέτουμε το έργο στον χώρο για να το διαβάσουμε με τα μάτια της φαντασίας, που ξέρει, όπωςέλεγε ο Κουν, να διακρίνει «χρώματα, κινήσεις, στάσειςσωμάτων, σχέσειςακόμηαπροσδιόριστες».

Κανείς δεν μπορεί να ελέγξειαπόλυτα τον μηχανισμό της μνήμης – πότεξυπνάει, πότεχάνεται, πότεοδηγεί στη σύνθεση, πότε στην αποσύνθεση, πότε στη συνάντηση και πότε στον αποχωρισμό. Και σε κανένακοινό βίωμα η μνήμη των προσώπων που σφράγισε δεν ταυτίζεται.

«Το πιο σημαντικό στη μνήμη –και γι’ αυτό τον λόγο η μνήμηλειτουργεί με τόσομεγάληδύναμη– είναι το τραύμα». Αγγίζοντας την περιοχή του τραύματος, το θέατρο της ΛούλαςΑναγνωστάκηαποσιωπά και αποκαλύπτει, φέρνει στην επιφάνεια την παραμόρφωσηόπουέχειοδηγήσει η ταύτιση με παρωχημένακοινωνικά μοντέλα, απονεκρωμένεςιδεολογίες, ματαιωμένεςσχέσεις, ανθρωποφαγικέςοικογένειες. Αναδιατάσσει με τον τρόπο του τραύματος το χθες και το σήμερα, πλησιάζει το ανείπωτοεκείνοσημείο που πονάειπερισσότερο, σαρκάζει τον φόβο, την ατολμία, την υποκρισία μας, ξεδιπλώνει τον πόθο για ζωή που κάθεφορά διαψεύδεται ή καίγεταιάδοξα στη συνάντηση της προσωπικής με τη μεγάληΙστορία.

Με τα ΔωμάτιαΜνήμηςεπιχειρούμε μια αναπαράσταση της αίσθησης του εσωτερικού κάθεέργουαλλά και της νοητικήςσυνθήκης που το γέννησε. Με οδηγούς τα ίδια τα έργα και τα μοναδικά τεκμήρια –χειρόγραφα, ηχογραφήσεις, φωτογραφίες– που η αρχειακή έρευναέφερε στο φως, δοκιμάζουμε να μπούμε στο εργαστήρι της διεισδυτικής και εκφραστικής, διαισθητικής και πηγαίας, ακατάτακτης και σπαρακτικά υποκειμενικήςΛούλαςΑναγνωστάκη, και καλούμε τον επισκέπτη να «παίξει» στην αναπαράσταση της διαδρομήςαυτής, από την ιστορία στο έργο μιας μοναδικήςσκέψης και μιας μοναδικήςγραφής που επιστρέφει σ’ εμάς.



Δωμάτια μνήμης. Περιπλάνηση στον κόσμο της Λούλας Αναγνωστάκη

Πειραιώς 260 Α

Κάθε μέρα από τις 3 Ιουνίου έως τις 19 Ιουλίου, 19:00 - 24:00



Επιμέλεια έκθεσης: Δήμητρα Κονδυλάκη

Αρχειακή έρευνα - Δραματουργική συνεργασία:

Γρηγόρης Ιωαννίδης - Μάνος Καρατζογιάννης

Σκηνογραφική μελέτη - Εικαστική & γραφιστική επιμέλεια:

Λουκία Μάρθα - Αλέξανδρος Βαζάκας

Σχεδιασμός φωτισμού: Γιάννης Δρακουλαράκος

Μοντάζ οπτικού υλικού: Νίκος Γαβαλάς

Ηχητικό περιβάλλον: Πάνος Αγγελοθανάσης

Βοηθός επιμελήτριας: Στεφανία Γεωργιλέα

Βοηθός σκηνογράφου: Γιώργος Φυτάς

Βοηθός γραφιστικής επεξεργασίας: Μαργαρίτα Γιαννουσάκη

Εικαστική επεξεργασία επιφανειών: Αθανασία Βακίδου - Νίκος Ραφτάκης

Εκτυπώσεις: Colornetwork

Μεταφράσεις: Κωνσταντίνος Τζήκας

Παραγωγή:ArtEMISPRODUCTIONS

Στο πλαίσιο της έκθεσης πραγματοποιήθηκε εργαστήρι σκηνογραφίας με τίτλο

Από τον δραματικό στον αρχιτεκτονικό χώρο, με όχημα τη σκηνογραφία.

Εικαστικές - χωρικές προσεγγίσεις με αφορμή την έκθεση για τη Λούλα Αναγνωστάκη



Σύμπραξη Ε.Φ. - Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής (Τμήμα «Σχεδιασμού αντικειμένων εσωτερικής αρχιτεκτονικής και διακόσμησης» και Μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Βίντεο, οπτικοακουστικά μέσα και κινούμενα γραφικά») - Πολυτεχνείο Κρήτης (Τμήμα Αρχιτεκτόνων)  





Στο αφιέρωμα περιλαμβάνονται ακόμα:



Η πόλησε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου

10-12 Ιουνίου, ΠΕΙΡΑΙΩΣ Β / 21:00



Έργο εμποτισμένο από την μετεμφυλιακή ατμόσφαιρα της Θεσσαλονίκης του 1960, η Πόλη μιλάει προφητικά για έναν κόσμο που νοσεί. Έχοντας ανέβει πρώτη φορά από τον Κουν το 1965, παρουσιάζεται σε μια νέα σκηνοθετική εκδοχή από τον Γιάννη Μόσχο.



Εργοτάξιο Λούλα Αναγνωστάκησε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη

17- 19 Ιουνίου, ΠΕΙΡΑΙΩΣ Β & Ε / 21:00



Ηθοποιοί που την είδαν

Ηθοποιοί που την γνώρισαν

Ηθοποιοί που την έπαιξαν

Ηθοποιοί που την φαντάστηκαν

ερμηνεύουν τα έργα της στους χώρους Β και Ε

με επιστέγασμα τον Ουρανό κατακκόκινομε την Ρούλα Πατεράκη.



Συμπόσιο για το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη

11 Ιουνίου, ΠΕΙΡΑΙΩΣ Α / 17:00 - 20:00



Προλογίζουν η Λυδία Κονιόρδου, Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού και ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, Καλλιτεχνικός Διευθυντής Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου.



Τα Δωμάτια Μνήμης παρουσιάζουν η Δήμητρα Κονδυλάκη, Σύμβουλος για το Σύγχρονο Ελληνικό Θέατρο Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, επιμελήτρια, και η Λουκία Μάρθα, σκηνογράφος της έκθεσης.



Προσκεκλημένοι ομιλητές:
Από την σκοπιά της γραφής –

Δημήτρης Δημητριάδης, Βίκυ Μαντέλη, Χρύσα Προκοπάκη, Δημήτρης Τσατσούλης.

Πρόλογος - συντονισμός: Γρηγόρης Ιωαννίδης

Από τη σκοπιά της σκηνής –

Βίκτωρ Αρδίτης, Γιώργος Αρμένης, Θοδωρής Γκόνης, Γιάννης Μόσχος, Έλλη Παπακωνσταντίνου, Ρούλα Πατεράκη, ΈνκεΦεζολάρι.

Πρόλογος - συντονισμός: Μάνος Καρατζογιάννης



Στο πλαίσιο της έκθεσης κυκλοφορεί ξεχωριστός κατάλογος με την υποστήριξη της Διεύθυνσης Γραμμάτων του Υπουργείου Πολιτισμού.

Έφυγε από τη ζωή η θεατρική συγγραφέας και σημαντική εκπρόσωπος των Ελληνικών Γραμμάτων Λούλα Αναγνωστάκη.

Η νεκρώσιμος ακολουθία, που είναι δημοσία δαπάνη, τελείται την Τρίτη στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών στις 16.00.

H Λούλα Αναγνωστάκη γεννήθηκε το 1934 στη Θεσσαλονίκη και είναι η μικρότερη αδερφή του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Παντρεύτηκε το συγγραφέα και καθηγητή Ψυχιατρικής Γιώργο Χειμωνά.

Στο θέατρο εμφανίστηκε το 1965 με τα τρία μονόπρακτά της («Η διανυκτέρευση», «Η πόλη» και «Η παρέλαση») που ανέβηκαν σε ενιαία παράσταση από τον Κάρολο Κουν στο «Θέατρο Τέχνης». Ακολούθησε το τρίπρακτο έργο «Η συναναστροφή», που παρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο το 1967, με σκηνοθέτη τον Λεωνίδα Τριβιζά.

Ακολούθησαν: «Αντόνιο» ή «Το Μήνυμα» (1972), «Η νίκη» (1978), «Η κασέτα» (1982), «Ο ήχος του όπλου» (1987), όλα από το «Θέατρο Τέχνης», σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν. Το 1990 ο θίασος Τζένης Καρέζη - Κώστα Καζάκου ανεβάζει στη σκηνή τα «Διαμάντια και μπλουζ», σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου, που είναι και η τελευταία εμφάνιση της μεγάλης μας ηθοποιού.

Το 1995 ανέβηκε το «Ταξίδι μακριά» στο «Θέατρο Τέχνης», σε σκηνοθεσία Μίμη Κουγιουμτζή, το 1998 «Ο ουρανός κατακόκκινος» από το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Βίκτορα Αρδίττη και το 2003 το έργο «Σ' εσάς που με ακούτε» από τη «Νέα Σκηνή», σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή.

Τα έργα της έχουν παρουσιαστεί και από πολλούς άλλους θιάσους, καθώς και στο εξωτερικό, όπως στη Γαλλία, στην Ιταλία, στην Αγγλία και αλλού.




πηγή 902.gr

Η Kart Productions, η σκηνοθέτης Μαρία Ξανθοπουλίδου και ο ηθοποιός Αλέξανδρος Μυλωνάς, για δεύτερη χρονιά αναλαμβάνουν τη διεύθυνση της Β΄ σκηνής του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας και παρουσιάζουν ένα πολυποίκιλο ρεπερτόριο με βασικό άξονα θεατρικές παραστάσεις αλλά και παράλληλες δράσεις μουσικής.





ΝΕΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ



Dostoyevskaya metrostation

Από 25 Οκτωβρίου 2017 έως 1 Φεβρουαρίου 2018

(Τετάρτη, Πέμπτη)



Η Ελένη Μποζά επιστρέφει με μια παράσταση βασισμένη στο έργο του Ντοστογιέφσκι.

Σε μία εμφανώς μεταβατική στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας, εν αναμονή της επερχόμενης δυστοπικής πραγματικότητας που προκαλεί στα άκρα την ανθρώπινη ύπαρξη, τέσσερις ηθοποιοί με όχημα το αιχμηρό χιούμορ του Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι, διαπραγματεύονται τη σύνδεση του χθες με το σήμερα, ατενίζοντας το αύριο κατάματα. Πρόκειται για μία σκηνική σύνθεση, το κείμενο της οποίας προκύπτει από τη δραματουργική επεξεργασία τεσσάρων διηγημάτων της ώριμης περιόδου του συγγραφέα: «Μια αισχρή ιστορία», «Κροκόδειλος», «Μπαμπόκ», «Το όνειρο ενός γελοίου».



Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Ελένη Μποζά

Ερμηνεύουν: Νίκος Γιαλελής, Αδριάνα Ανδρέοβιτς, Ελένη Ανδριακοπούλου, Κώστας Κουτρουμπής, Χάρης Μπαλασόπουλος



Ο Αμπιγιέρ του Ρόναλντ Χάργουντ

Από 6 Νοεμβρίου 2017 έως 6 Φεβρουαρίου 2018

(Δευτέρα, Τρίτη, Κυριακή)



Ο Μανώλης Δούνιας σκηνοθετεί ένα από τα πιο σημαντικά έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, το έργο «Ο Αμπιγιέρ» του Ρ. Χάργουντ.


Στο έργο παρουσιάζεται η ιδιόμορφη συναισθηματική σχέση του Σερ, ενός πρωταγωνιστή που τα καλύτερά του χρόνια είναι πια πίσω του και του Νόρμαν, του αφοσιωμένου αμπιγιέρ του. Ένας πιστός, υπάκουος και υπομονετικός βοηθός, που επί δεκαέξι συναπτά έτη τον ντύνει, τον μακιγιάρει, τον φροντίζει, γνωρίζει τις συνήθειες, αλλά και τις ιδιοτροπίες του.

Το έργο διαδραματίζεται στη δίνη του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, στην αγγλική επαρχία. Λίγο πριν από την 227η παράσταση του «Βασιλιά Ληρ», ο Σερ καταρρέει και κυριεύεται από τις ανασφάλειες του. Ο μοναδικός άνθρωπος στον οποίο μπορεί να βασιστεί, είναι ο αμπιγιέρ του. Ο Νόρμαν προσπαθεί να τον εμψυχώσει και να του τονώσει την αυτοπεποίθηση, ώστε να μη ματαιωθεί η παράσταση.



Μετάφραση: Εύα Γεωργουσοπούλου/ Σκηνοθεσία: Μανώλης Δούνιας/ Σκηνικά: Δημήτρης Πολυχρονιάδης/ Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα/ Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου/ Φωτισμοί: Βαλεντίνα Ταμιωλάκη/ Παραγωγή: Kart Productions

Ερμηνεύουν: Αλέξανδρος Μυλωνάς, Μάνος Βακούσης, Άννυ Λούλου, Ευγενία Αποστόλου, Νίκος Καλαμό κ.ά.





H Κυρία Ντάλαγουεη της Βιρτζίνια Γούλφ
HΚυρία Ντάλαγουεη της Βιρτζίνια Γούλφ

Από 22 Δεκεμβρίου 2017 έως 28 Ιανουαρίου 2018



Η Μαρία Ξανθοπουλίδου σκηνοθετεί τη θεατρική διασκευή του αριστουργήματος της Βιρτζίνια Γούλφ. Η «Κυρία Ντάλαγουεη» τολμά και συνομιλεί με την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης. Ένα έργο γραμμένο από τη γυναίκα που δεν μπόρεσε ποτέ να χωρέσει στους ρόλους που προσπάθησαν να την εντάξουν οι κοινωνικές δομές.



Παραγωγή Kart Productions





Η Μαρία Πρωτόπαππα κάνει την επόμενη σκηνοθεσία της στη Β΄Σκηνή του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας (θα ανακοινωθεί προσεχώς)

Από 12 Φεβρουαρίου 2018 έως 27 Μαρτίου 2018



Παραγωγή Kart Productions





Ροστμπίφ της Λείας Βιτάλη

Από 7 Φεβρουαρίου 2018 έως 15 Μαρτίου 2018

(Τετάρτη, Πέμπτη)Το βραβευμένο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό έργο της Λείας Βιτάλη «Ροστμπίφ» ανεβαίνει σε σκηνοθεσία της Χρύσας Καψούλη.

Μέσα σε ένα κλίμα γκροτέσκο ξεδιπλώνεται το θρίλερ της αναβίωσης του μύθου των Ατρειδών. Οι ήρωες ζωντανεύουν στη Σύγχρονη εποχή διεκδικώντας μια δεύτερη ευκαιρία και το χαμένο έρωτα. Καθώς η Κλυταιμνήστρα ακονίζει τα μαχαίρια της για το ροσμπίφ που κανείς δεν ξέρει τη σύνθεσή του, η Ιφιγένεια αναζητά τη χαμένη τρυφερότητα και ο Αίγισθος εποφθαλμιά τη θέση του Αγαμέμνονα στην καρδιά και τη ζωή της Κλυταιμνήστρας. Η επιστροφή του Αγαμέμνονα φουντώνει ένα πάθος που βάφεται με αίμα. Σε έναν κόσμο σκοτεινό, κωμικό και σουρεαλιστικό, όπου ο έρωτας συγκρούεται με το πεπρωμένο και ανατρέπει τον μύθο, η λαχτάρα της Κλυταιμνήστρας για έρωτα και πάθος φτάνει σε μια απροσδόκητη θεαματική αποκορύφωση. Το έργο έκανε πρεμιέρα το 2004 στο RiversideStudios-Studio3 στο Λονδίνο.



Συγγραφέας: Λεία Βιτάλη/ Σκηνοθεσία: Χρύσα Καψούλη/ Μουσική: Nalyssa Green

Σκηνικός χώρος-Κοστούμια: Σπύρος Γκέκας/ Βοηθός σκηνοθέτη-Θεατρολόγος: Ζωή Μαντά/ Οργάνωση παραγωγής: Άρης Σομπότης (Playroom)/ Φωτογραφίες: HOPE

Ερμηνεύουν: Νικόλαος Χαλδαιάκης, Χρύσα Καψούλη, Χριστίνα Χειλά Φαμέλη, Λευτέρης Παπακώστας, Κατερίνα Παρισινού





ΕΙΜΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ ΧΡΟΝώΝ,  ένα άσμα για το χάσμα γενεών

Από 2 Φεβρουαρίου 2018 έως 11 Μαρτίου 2018

(Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή)



Μια ραδιοφωνική εκπομπή κάνει αφιέρωμα στο Χάσμα Γενεών και φιλοξενεί στο studio έναν βετεράνο και μια απόφοιτη ηθοποιό για να διαβάσουν στον αέρα αποσπάσματα από τον «Αρχιμάστορα Σόλνες» του Ερρίκου Ίψεν. Το χάσμα όμως αποδεικνύεται πολύ μεγάλο, αφού ο βετεράνος ηθοποιός μπερδεύεται στην ώρα προσέλευσης και καταφθάνει στο τέλος της εκπομπής. Τελικά το χάσμα μετατρέπεται σε ένα άσμα γενεών που από το σκαλοπάτι της ηλικίας ανεβαίνει στο πλατύσκαλο του χρόνου και βουτάει στη θάλασσα της αιωνιότητας.



Η παράσταση που κινείται ανάμεσα στα όρια της φάρσας και της οντολογίας, συνομιλεί με τον παλιό άνθρωπο και προσπαθεί να αναστήσει τον καινούριο αποσκοπώντας να ανακουφίσει τον συνηθισμένο φόβο θανάτου, τουλάχιστον από τον φόβο της φθοράς και του γήρατος .



Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Ηλίας Κουνέλας Σκηνογραφία: Κατερίνα-Χριστίνα Μανωλάκου

Ερμηνεία: Νάντια Κατσούρα, Ηλίας Κουνέλας





Και η χιών έγινε σινδών…

Από 21 Μαρτίου 2018

(Τετάρτη, Πέμπτη)

Η Άννα Κουτσαφτίκη και ο Άρης Τρουπάκης δραματοποιούν αποσπάσματα από διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη ταξιδεύοντας τα μέσα από σύγχρονα μουσικά ακούσματα.





Η Λεονί εν αναμονή ή το όμορφο κακό του Ζωρζ Φεϋντώ,

Από 16 Μαρτίου

(Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή)



Το έργο αναφέρεται στην εγκυμοσύνη της Λεονή και την περιπέτεια που βιώνει έως τη στιγμή που θα φέρει στον κόσμο το παιδί. Ένα σπάνιο έργο με την καυστική γραφή του Φεϋντώπου σαρκάζει την αστική κοινωνία της Ευρώπης και τις μικροπρέπειές της, ακόμα και όταν πρόκειται για δραματικές οικογενειακές στιγμές. 

Στη Ελλάδα ανεβαίνει για πρώτη φορά. 



Σκηνοθεσία Αθηνά Κεφαλά.

Ερμηνεύουν: Νίκος Γιαλελής, Όλγα Δαμάνη, Αγαπητός Μανδαλιός, Μάνια Παπαδημητρίου, Βιργινία Ταμπαροπούλου κ.α





Φάρσες και ηθικολογίες

Από 16 Απριλίου 2018



6 θεατρικά μονόπρακτα παιδαγωγικού και ηθικολογικού χαρακτήρα από τον καυστικό Γάλλο συγγραφέα Οκτάβ Μιρμπώ της Μπέλ Επόκ.



Η αγάπη είναι μία κοροϊδία, ο γάμος ένα τέλμα.

Η εμπιστοσύνη του πολίτη στο κράτους έχει κλονιστεί ή μάλλον ποτέ δεν υπήρξε.

Η κατάρρευση της πεποίθησης πως η πολιτεία παράγει κοινωνικό έργο. Ο νόμος, καταπιεστικός. Η εξουσία υπερβατική και ανεύθυνη. Η αστυνομία αυθαίρετη και κατασταλτική. Ο διαχωρισμός των τάξεων και η παραπληροφόρηση του Τύπου δημιουργούν έναν παθητικό και περήφανο πολίτη που μας κάνει να γελάμε με ότι θα έπρεπε να μας απελπίζει. Το δηκτικό χιούμορ και η ευαισθησία του συγγραφέα μας υπενθυμίζει πως «είμαστε στο βούρκο μέχρι τα μπατζάκια κι ακόμα αυτάρεσκα χτενιζόμαστε».

Σκηνοθεσία: Σταυρούλα Κοντοπούλου, Ζωή Μυλωνά

Παραγωγή: KartProductions





ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ



Σύντομες Συνεντεύξεις με Απαίσιους Άνδρες του David Foster Wallace

Από 25 Σεπτεμβρίου 2017 έως 17 Οκτωβρίου 2017

(Δευτέρα, Τρίτη)

Η άκρως νεανική παράσταση που σκηνοθέτησαν η Σταυρούλα Κοντοπούλου και η Ζωή Μυλωνά και στην οποία τρεις γυναίκες υποδύονται άνδρες που μιλούν για γυναίκες, θίγοντας με χιούμορ και αλήθεια ψυχαναλυτικές ιστορίες ανδρών όπως αυτές παρουσιάζονται στο ομώνυμο βιβλίο του David Foster Wallace, πήρε παράταση και συνεχίζεται το Σεπτέμβριο για λίγες παραστάσεις. Μαζί τους η Τάνια Παλαιολόγου, η οποία εντάσσεται στο νέο κύκλο της παράστασης.

Ιδέα-σύλληψη: Ζωή Μυλωνά/ Μετάφραση: Κ. Αλέξης Αλάτσης/ Σκηνοθεσία: Σταυρούλα Κοντοπούλου, Ζωή Μυλωνά/ Σκηνογραφία-Σκηνικά αντικείμενα -Κοστούμια: Δήμος Κλιμενώφ/ Μουσική-Ηχητικές συνθέσεις: Ζωή Μυλωνά/ Φωτισμός: Βαλεντίνα Ταμιωλάκη/ Viewpoints training-Καλλιτεχνική συνεργασία: Ρεβέκκα Τσιλικαρίδου/ Παραγωγή: KART Productions

Ερμηνεία: Τάνια Παλαιολόγου, Σταυρούλα Κοντοπούλου, Ζωή Μυλωνά





Ταπ Άουτ του Ανδρέα Φλουράκη

Από 29 Σεπτεμβρίου 2017 έως 8 Δεκεμβρίου 2017

Ο Τάσος Κορκός, με μια ερμηνεία που ξεχώρισε την περασμένη σεζόν, υποδύεται  έναν νεαρό kickboxer που σε λίγες ώρες πρόκειται να δώσει το σημαντικότερο αγώνα της ζωής του ενάντια στον Τζόνι, τον πατέρα του, την καφετέρια που δουλεύει, την χώρα που είχε την ατυχία να γεννηθεί. 

Μία μπουνιά βγαίνει έξω από το ρινγκ και αρχίζει να βαράει όλους όσους έχουν πληρώσει εισιτήριο για να τη δουν. Αυτή η μπουνιά περιμένει να τους περιποιηθεί όλους έναν-έναν, άντρες-γυναίκες, δεξιούς-αριστερούς, έξυπνους και βλάκες.  Μια μπουνιά που μας αφορά όλους…

Σκηνοθεσία: Ανδρέας Φλουράκης /Σκηνικός χώρος: Χριστόφορος Κώνστας / Μουσική: Άρης Γεροντάκης / Φωτισμοί: Δημήτρης Μαργαρίτης / Διεύθυνση Παραγωγής: Παναγιώτης Μπουμπουράκας / Φωτογραφίες - video: Κάλλια Γερακιανάκη / Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Κουρνέτα, Έλλη Βεϊνόγλου / Σχεδιασμός αφίσας: Γιάννης Πάλλης

Ερμηνεία: Τάσος Κορκός





Η Παρέλαση της Λούλας Αναγνωστάκη

Από 30 Σεπτεμβρίου 2017 έως 29 Οκτωβρίου 2017

(Σάββατο, Κυριακή)

Απότους This Famous Tiny Circus theater group

Ο Κωνσταντίνος Μάρκελλος και η Ελένη Στεργίου σκηνοθετούν κι ερμηνεύουν για δεύτερη σεζόν, μετά την επιτυχία που σημείωσε η παράσταση το Μάιο, την «Παρέλαση», ένα από τα πιο εμβληματικά έργα της Λούλας Αναγνωστάκη

Δύο αδέλφια, ο Άρης και η Ζωή, ζουν απομονωμένα στην σοφίτα του σπιτιού τους. Έξω η Πόλη, ο άγνωστος κόσμος που ζει και αναπνέει πέρα από τους τέσσερις τοίχους ετοιμάζεται να φορέσει τα γιορτινά της, αφού όπως ο Άρης και η Ζωή υποθέτουν, οι ετοιμασίες που λαμβάνουν χώρα στην πλατεία δίπλα στο σπίτι δε μπορούν παρά να προοιωνίζουν μια κανονική στρατιωτική παρέλαση.

Κι ενώ μέσα στο δωμάτιο η σχέση τους εξελίσσεται σε ένα σκληρό και αδυσώπητο παιχνίδι εξουσίας, ο έξω κόσμος από πιθανός ελευθερωτής θα γίνει-μεταφορικά και κυριολεκτικά- ο δήμιός τους. 

Υπαρξιακό θρίλερ ή αλληγορία επώδυνου σουρεαλισμού, η «Παρέλαση» με την ιλιγγιώδη πλοκή της σκαρφαλώνει ασθμαίνοντας προς την κορυφή: μόλις φθάσει εκεί, το σκοινί θα κοπεί απότομα. Η κάθαρση δεν θα έρθει για κανέναν.

Σκηνοθεσία – Ερμηνεία: Κωνσταντίνος Μάρκελλος, Ελένη Στεργίου / Σύμβουλος στην Δραματουργία: Βασιλική Δεμερτζή / Σχεδιασμός Σκηνικού Χώρου: Ζωή Μολυβδά-Φαμέλη & Μπάμπης Καμπανόπουλος / Σχεδιασμός Φωτισμών: Μελίνα Μάσχα / Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα/ Μουσική: Νεφέλη Σταματογιαννοπούλου / Κατασκευή Σκηνικών: Μπάμπης Καμπανόπουλος/ Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Παπαγεωργίου/ Βίντεο &trailer παράστασης: Κώστας Στάμου & Χάρη Καρακουλίδου/ ArtlaborProductions/ Φωτογραφίες Promo: Γιάννης Μπαριτάκης/ Runaway.gr /Φωτογραφίες Παράστασης: Χάρης Καλαμπόκης - dvArt/ Γραφιστικά-Αφίσα: Ειρήνη Ματθαίου
ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΥΚΛΟΙ 2017-2018

Καλλιτεχνική διεύθυνση: Θοδωρής Οικονόμου



H Β’ σκηνή του Θεάτρου οδού Κεφαλληνίας ξεκινάει τον Νοέμβριο μια σειρά από μουσικές παραστάσεις σε συνεργασία με τον συνθέτη-πιανίστα Θοδωρή Οικονόμου.



Σε μια σκηνή όπου τον τελευταίο χρόνο φιλοξένησε πολλές διαφορετικές ομάδες καλλιτεχνών και που το πρόγραμμα για την επόμενη χρονιά είναι γεμάτο από καινούργιες ιδέες πολλών σημαντικών συντελεστών του ελληνικού θεάτρου, σε μια σκηνή στην καρδιά της πόλης, όπου καλλιτέχνες και κοινό μπορούν να βρεθούν πολύ κοντά και να επικοινωνήσουν, σε αυτή την σκηνή ξεκινάμε τον κύκλο μουσικών παραστάσεων προσκαλώντας κάποιους από τους πιο δυναμικούς Έλληνες μουσικούς και ερμηνευτές να μας παρουσιάσουν κάτι που θα φτιάξουν ειδικά για την σκηνή αυτή εμπνεόμενοι από το χώρο. Με αυτόν τον τρόπο οι μουσικοί μας κύκλοι δε λειτουργούν παράλληλα με το υπόλοιπο πρόγραμμα του θεάτρου αλλά είναι αναπόσπαστο μέρος του μιας και κάποιοι από τους καλλιτέχνες που θα βρεθούν κοντά μας έχουν γράψει μουσική για το θέατρο, όπως η Κατερίνα Πολέμη και ο Λόλεκ.



Σκοπός μας είναι να έρθει το κοινό της πόλης μας κοντά και να μπορούμε όλοι μαζί να υποδεχτούμε και να χειροκροτήσουμε αυτούς τους καλλιτέχνες που εκτός από τους συναυλιακούς χώρους που παρουσιάζουν τα έργα τους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, επιλέγουν να βρεθούν σε έναν χώρο θεατρικό, σε μια μικρή σκηνή, χωρίς καθόλου ενίσχυση δημιουργώντας μια μοναδική αίσθηση οικειότητας, αλήθειας και επικοινωνίας.



Ο κύκλος των μουσικών παραστάσεων θα ξεκινήσει τον Νοέμβριο με 5 σόλο πιάνο εμφανίσεις του Θοδωρή Οικονόμου για πέντε συνεχόμενα Σάββατα μέχρι και τα μέσα του Δεκεμβρίου. Από την Κυριακή 7 Ιανουαρίου θα ξεκινήσει ο δεύτερος κύκλος ο οποίος θα ονομάζεται «Milk & cookies» και θα είναι ένα κάλεσμα στο θέατρο το μεσημέρι της Κυριακής, όπου θα περάσουν με τον πιο όμορφο και δημιουργικό τρόπο τα χειμωνιάτικα κυριακάτικα πρωινά μαζί με το αθηναϊκό κοινό, όχι σε κάποιο μεγάλο συναυλιακό χώρο, αλλά σε ένα χώρο θεατρικό, σε μια ιστορική μικρή σκηνή, δημιουργώντας μια μοναδική αίσθηση οικειότητας και επικοινωνίας.







INFO:

Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας-Β’Σκηνή
Κεφαλληνίας 18 Κυψέλη

Πληροφορίες – κρατήσεις : 2114117878



Προπώληση: viva.gr, 11876, MediaMarkt, SevenSpots, Βιβλιοπωλεία «Ευριπίδης»














Από 22 Δεκεμβρίου 2017 έως 28 Ιανουαρίου 2018