Η «πραγματική» ανεργία στη χώρα μας ανέρχεται στο 31,3% σύμφωνα με τη μέτρηση της ΕΚΤ, ενώ με τις μετρήσεις της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής η ανεργία στην Ελλάδα διαμορφώνεται στο 21,7% (Απρίλιος 2017).

Την ίδια στιγμή, η ανεργία στις χώρες της Ευρωζώνης από 9,5% που την υπολογίζει η Eurostat ανεβαίνει στο 18,5% από τον διαφορετικό τρόπο μέτρησης της ΕΚΤ.

Σε απάντηση που έδωσε ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, στον ευρωβουλευτή Ν. Χουντή, η υποαξιοποίηση του εργατικού δυναμικού της χώρας μας έφθασε στο 31,3% στο δ΄ τρίμηνο του 2016, δηλαδή είναι κατά σχεδόν οκτώ μονάδες δυσμενέστερη σε σύγκριση με το επίσημο ποσοστό ανεργίας, το οποίο στο συγκεκριμένο διάστημα είχε αγγίξει το 23,4%.

Η ΕΚΤ συμπεριέλαβε στη μέτρηση όχι μόνο τους τυπικούς ανέργους αλλά και τρεις επιπλέον κατηγορίες: Οσους έχουν μερική απασχόληση αλλά θα ήθελαν να έχουν πλήρες ωράριο, όσους θέλουν να εργαστούν αλλά έχουν απογοητευθεί και δεν αναζητούν ενεργά εργασία και τους «σιωπηλούς» ανέργους που ψάχνουν μεν δουλειά αλλά δεν καταγράφονται διότι δεν είναι σε ετοιμότητα να αναλάβουν καθήκοντα εντός δύο εβδομάδων, όπως συνήθως απαιτείται στατιστικά.

Σύμφωνα με την ΕΚΤ, το πρόβλημα της υποαξιοποίησης εμφανίζεται σε ολόκληρη την Ευρωζώνη. Ενώ στα τέλη του περασμένου έτους η Eurostat υπολόγιζε την ανεργία κοντά στο 9,5%, τα στοιχεία της ΕΚΤ δείχνουν πως το πραγματικό ποσοστό είναι αισθητά υψηλότερο και φθάνει στο 18,5%.

ΕΛΣΤΑΤ

Πάντως, με τον «παραδοσιακό» τρόπο μέτρησης της ΕΛΣΤΑΤ, το ποσοστό ανεργίας διαμορφώθηκε τον Απρίλιο στο 21,7% έναντι 23,6% τον Απρίλιο του 2016 και 22% τον Μάρτιο του 2017.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, ο αριθμός των απασχολουμένων ανήλθε σε 3.749.975 άτομα, ενώ ο αριθμός των ανέργων διαμορφώθηκε σε 1.040.909 και του οικονομικά μη ενεργού πληθυσμού σε 3.228.062.

Η μικρή πτώση της ανεργίας οφείλεται κυρίως στην έναρξη της τουριστικής σεζόν που είχε ως αποτέλεσμα να απορροφηθούν άνεργοι στον τουριστικό κλάδο. Η τάση αυτή αναμένεται να συνεχιστεί, καθώς από τον Ιούνιο ξεκίνησε το μεγάλο τουριστικό κύμα στη χώρα.

Σε σχέση με τον Απρίλιο του 2016, οι απασχολούμενοι αυξήθηκαν κατά 79.833 άτομα (2,2%), οι άνεργοι μειώθηκαν κατά 92.657 άτομα (8,2%) και οι οικονομικά μη ενεργοί συρρικνώθηκαν κατά 22.850 άτομα.

Σε σχέση με τον Μάρτιο του 2017, οι απασχολούμενoι σημείωσαν αύξηση κατά 23.943 άτομα (0,6%), οι άνεργοι μειώθηκαν κατά 12.927 άτομα (1,2%) και οι οικονομικά μη ενεργοί περιορίστηκαν κατά 14.181 άτομα (0,4%).

Το ποσοστό ανεργίας μεταξύ των ανδρών διαμορφώθηκε στο 18,2% και των γυναικών στο 26,2%. Σε ηλικιακό επίπεδο, η υψηλότερη ανεργία παρατηρήθηκε στην ομάδα 15-24 ετών (45,5%) και στην ομάδα 25-34 ετών (27,6%).




ΠΗΓΗ kathimerini.gr

Οι Οικονομικές Σχέσεις της ΕΕ με Ρωσία και Κίνα και ο Ρόλος της Γεωστρατηγικής Θέσης της Ελλάδας

Με αφορμή την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συνθήκη του Παρισιού, όσον αφορά την κλιματική αλλαγή, και τις σχέσεις μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ που ολοένα και ολισθαίνουν, σε αυτό το άρθρο θα εξετάσουμε τις δυνατότητες της ΕΕ, για τη χάραξη μίας εναλλακτικής πολιτικής με διαφορετικό προσανατολισμό.

Τον Μάρτιο του 2014 εισήχθησαν κυρώσεις κατά της Ρωσίας, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας. Οι συμμετέχοντες σε αυτές τις κυρώσεις είναι: Οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελεύθερων Συναλλαγών (Ελβετία, Ισλανδία, Λίχτενσταϊν, Νορβηγία), Ευρωπαϊκή Ένωση, ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, Ν. Ζηλανδία και Ιαπωνία.

Εντός του 2017, τα κράτη αυτά θα κληθούν για να αποφασίσουν εάν άρουν ή θα παρατείνουν τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, οι οποίες έχουν πάρει παράταση ήδη μία φορά εντός του 2016. Οι νέες όμως συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί μετά την εκλογή του προέδρου Τραμπ δεν έχουν καμία απολύτως σχέση συγκριτικά με τις σχέσεις που διατηρούσαν ΕΕ & ΗΠΑ υπό την προεδρία Ομπάμα.

Ας δούμε τώρα κάποια οικονομικά στοιχεία για την Ρωσία και όχι μόνο, όσον αφορά τα ενεργειακά αποθέματα.

Στον Πίνακα 1, θα δούμε ότι η Ρωσία βρίσκεται στην πρώτη θέση παγκοσμίως στα αποθέματα φυσικού αερίου με περίπου 1700 τρις κυβικά πόδια (1 κυβικό πόδι = 28,3 λίτρα). Οι ΗΠΑ και η Σαουδική Αραβία βρίσκονται κάτω από το Κατάρ στην 4η και 5η θέση αντίστοιχα.

Στον Πίνακα 2, θα δούμε τις 11 χώρες με τα μεγαλύτερα εκτιμώμενα αποθέματα πετρελαίου. Η Σαουδική Αραβία βρίσκεται στην πρώτη θέση παγκοσμίως με 259,9 δις βαρέλια ενώ Καναδάς με 175,2 δις, Ιράν με 137,6 δις και Ιράκ με 115 δις βαρέλια στην 2η, 3η, και 4η θέση αντίστοιχα. Η Ρωσία βρίσκεται πιο χαμηλά, στην 8η θέση με 60 δις βαρέλια.

Τα κράτη-μέλη της ΕΕ αντιπροσωπεύουν σχεδόν το 50% των ρωσικών εισαγωγών-εξαγωγών. Πιο συγκεκριμένα, η Ευρώπη εισάγει το 1/3 του φυσικού της αερίου από τη Ρωσία το οποίο συνεπάγεται με 300 δις €. Τέλος, η Ρωσία αντιπροσωπεύει το 7% των συνολικών εισαγωγών και το 12% των συνολικών εξαγωγών στην ΕΕ, που την καθιστά τον 3^ο  πιο σημαντικό εταίρο μετά τις ΗΠΑ και την Κίνα.

Στον Πίνακα 3, θα παρατηρήσουμε πως η Κίνα και η Ρωσία συγκαταλέγονται στους 7 πιο σημαντικούς προορισμούς των εξαγωγών της ΕΕ. Ο πρώτος προορισμός είναι οι ΗΠΑ με 16,6%, δεύτερος η Ελβετία με 9,8% ενώ Κίνα και Ρωσία ακολουθούν με 8,5% & 6,9% αντίστοιχα.

Στον Πίνακα 4, ως προς τις εισαγωγές της ΕΕ, θα δούμε πως στην 1^η   θέση βρίσκεται η Κίνα με 16,6%, η Ρωσία ακολουθεί στη 2^η με 12,3% ενώ πιο πίσω βρίσκονται οι ΗΠΑ με 11,7%.

Η πρωτιά της Κίνας στον Πίνακα 4 και με την τάση να αυξηθεί περαιτέρω, δίνει την ευκαιρία στην Ελλάδα, μέσω του λιμανιού του Πειραιά και με τη γεωστρατηγική θέση που κατέχει στον ευρωπαϊκό χάρτη, να παίξει καταλυτικό ρόλο στο σχέδιο της Κίνας για την αναβίωση του «Δρόμου του Μεταξιού», που σκοπό έχει την περαιτέρω αύξηση των εξαγωγών της Κίνας προς την Ευρώπη. Το σχέδιο αυτό, που ήδη έχει μπει σε εφαρμογή, ονομάζεται ¨one belt one road¨ και αποτελείται από 2 δρόμους. Ο πρώτος είναι χερσαίος (silk road economic belt), μέσω της ενδοχώρας της Κίνας και ο δεύτερος θαλάσσιος (maritime silk road) μέσω του Περσικού Κόλπου και της Διώρυγας του Σουέζ, όπου το λιμάνι του Πειραιά θα παίξει καθοριστικό ρόλο, καθώς θα είναι το πρώτο λιμάνι ευρωπαϊκής χώρας που θα διέπει ο θαλάσσιος δρόμος με κατάληξη το λιμάνι της Βενετίας. Τέλος, το λιμάνι του Πειραιά, πέραν του ότι αποτελεί το μεγαλύτερο λιμάνι κοντέινερ στην Ευρώπη, παράλληλα προσφέρει στην Κίνα τη δυνατότητα εμπορικών διανομών με μεταφορική διάρκεια 10 ημερών μικρότερη σε σχέση με εκείνη των βοριοευρωπαϊκών λιμανιών. Η δυνατότητα εξέλιξης των λιμανιών της Μεσογείου, σε ισχυρούς ανταγωνιστές συγκριτικά με τα λιμάνια του Ρότερνταμ και του Αμβούργου, εγείρει σοβαρές ανησυχίες σε Ολλανδία και Γερμανία αντίστοιχα. Η Ελλάδα από την πλευρά της, μέσα στον κυκεώνα της ύφεσης που πλέει τα τελευταία 7 χρόνια, πρέπει να αδράξει αυτή την ευκαιρία, διότι ίσως αποτελεί την τελευταία σχεδία που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα μακριά από τις Συμπληγάδες Πέτρες των μνημονίων.



Πίνακας 1: Εκτιμώμενα Αποθέματα Φυσικού Αερίου σε Παγκόσμια Κλίμακα (τρις κυβικά πόδια)



 Πηγή: OilangGasjournal

Πίνακας 2: Εκτιμώμενα Αποθέματα Πετρελαίου σε Παγκόσμια Κλίμακα (δις Βαρέλια)

Σαουδική Αραβία	259,9
Καναδάς	175,2
Ιράν	137,6
Ιράκ	115
Κουβέιτ	101,5
Βενεζουέλα	99,4
Η.Α.Ε	97,8
Ρωσία	60
Λιβύη	44,3
Νιγηρία	37,2
Καζακστάν	30

 

           Πηγή: Oil ang Gas journal

Πίνακας 3: Εξαγωγές της ΕΕ

Πρ/μός Εξαγωγών ΕΕ	% εξαγωγών ΕΕ
ΗΠΑ	16,6
Ελβετία	9,8
Κίνα	8,5
Ρωσία	6,9
Τουρκία	4,5
Ιαπωνία	3,1
Νορβηγία	2,9
Υπόλοιπος κόσμος	47,7

        Πηγή: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

    



Πίνακας 4: Εισαγωγές της ΕΕ

Προέλευση Εισαγωγών	% εισαγωγών ΕΕ
Κίνα	16,6
Ρωσία	12,3
ΗΠΑ	11,7
Ελβετία	5,6
Νορβηγία	5,3
Ιαπωνία	3,4
Τουρκία	3
Υπόλοιπος κόσμος	42,1

       Πηγή: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Δημήτρης Λιάπης
Οικονομολόγος

Mε απόφαση του ΕΟΦ ανακαλούνται παρτίδες του φαρμακευτικού προϊόντος ALBIOMIN και των ιατροτεχνολογικών προϊόντων «Pe-HaVisco» και «ICO (plus 3) σύριγγες μίας χρήσης τριών τμημάτων με βελόνα».

Στην ανάκληση παρτίδων του φαρμακευτικού προϊόντος ALBIOMIN (Ανθρώπινη Αλβουμίνη), 20%, διάλυμα για έγχυση 50ml & 100ml, λόγω επιμόλυνσης κατά την παραγωγική διαδικασία, με αιθυλενογλυκόλη, προχώρησε ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΟΦ).

Ειδικότερα ανακαλούνται:

ALBIOMIN 20%, 50ml: lotB234035 / ημ. Λήξης 31/12/2017, lotB234516 / ημ. Λήξης 31/03/2019, lot B234526 / ημ. Λήξης 31/03/2019, lotB234534 / ημ. Λήξης 30/04/2017, lotB234666 / ημ. Λήξης 31/03/2019, lotB234805 / ημ. Λήξης 30/04/2018, lotB235094 / ημ. Λήξης 31/07/2017, lotB235145 / ημ. Λήξης 31/07/2018, lotB235185 / ημ. Λήξης 31/07/2018, lotB235355 / ημ. Λήξης 31/08/2018, lotB235636 / ημ. Λήξης 30/09/2019 lotB238086 / ημ. Λήξης 30/11/2019, lotB238096 / ημ. Λήξης 30/11/2019.

ALBIOMIN 20%, 100ml: lotB236056 / ημ. Λήξης 31/01/2019, lotB236066 / ημ. Λήξης 28/02/2019, lot B236095 / ημ. Λήξης 28/02/2018, lotB236106 / ημ. Λήξης 30/09/2018, lotB236245 / ημ. Λήξης 30/04/2018, lotB236314 / ημ. Λήξης 31/05/2017, lotB236325 / ημ. Λήξης 31/05/2018, lotB236345 / ημ. Λήξης 31/05/2018, lotB236395 / ημ. Λήξης 30/06/2018, lotB236404 / ημ. Λήξης 31/07/2018, lotB236416 / ημ. Λήξης 30/09/2019, lotB236476 / ημ. Λήξης 31/10/2019, lotB236504 / ημ. Λήξης 31/08/2017, lotB236515 / ημ. Λήξης 30/09/2018, lotB236585 / ημ. Λήξης 31/10/2018, lotB236724 / ημ. Λήξης 30/11/2017 Η παρούσα απόφαση, αναφέρει ο ΕΟΦ, αποτελεί προληπτικό μέτρο για την προάσπιση της δημόσιας υγείας, με σκοπό να ενισχύσει την εθελοντική ανάκληση στην οποία έχει προβεί η παραγωγός εταιρεία Biotest. Η εταιρεία ΒΙΑΝΕΞ ΑΕ οφείλει να επικοινωνήσει άμεσα με τους αποδέκτες των παρτίδων, προκειμένου να τις αποσύρουν.

Εξάλλου ο ΕΟΦ αποφάσισε και την ανάκληση των παρτίδων O167A, P170A και O277C του ιατροτεχνολογικού προϊόντος «Pe-HaVisco» (ιξωδοελαστικό ενδοφθαλμικό διάλυμα) του οίκου Albomed GmbH. Όπως αναφέρει, λόγω κατασκευαστικού ελαττώματος στην εξωτερική συσκευασία, μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια στειρότητας του προϊόντος με κίνδυνο πρόκλησης ενδοφθαλμικών φλεγμονών.

Η παρούσα απόφαση, σημειώνει ο ΕΟΦ, αποτελεί προληπτικό μέτρο για την προάσπιση της δημόσιας υγείας με σκοπό να ενισχύσει την εθελοντική ανάκληση στην οποία έχει προβεί η εταιρεία Albomed GmbH. Η εταιρεία ΛΕΩΝ Δ.ΣΑΛΤΙΕΛ και ΥΙΟΙ ΟΕ, η οποία διακινεί το προϊόν στην ελληνική αγορά, οφείλει να επικοινωνήσει άμεσα με τους αποδέκτες των παρτίδων, προκειμένου να τις αποσύρουν.

Τέλος, ο ΕΟΦ ανακαλεί τις παρτίδες 20140528 και 20150120 του ιατροτεχνολογικού προϊόντος «ICO (plus 3) σύριγγες μίας χρήσης τριών τμημάτων με βελόνα». Ο οργανισμός αναφέρει ότι το αποτέλεσμα του εργαστηριακού ελέγχου που διενεργήθηκε από τη Διεύθυνση Εργαστηρίων στο πλαίσιο του ετήσιου προγράμματος τυχαίας δειγματοληπτικής έρευνας της αγοράς, δεν συμφωνεί με τις προδιαγραφές. Σύμφωνα με τον ΕΟΦ, η εταιρεία ΑΝΑΤΣ ΑΕ, η οποία διακινεί το προϊόν στην ελληνική αγορά, οφείλει να επικοινωνήσει άμεσα με τους αποδέκτες των παρτίδων, προκειμένου να τις αποσύρουν.




Γράφει η Έφη Φουσέκη

praktoreio-ygeias

Η επτάχρονη οικονομική κρίση έχει εγκλωβίσει την χώρα στην γενικευμένη, τετραπλή πτώχευση: πτωχευμένο κράτος, πτωχευμένες τράπεζες, πτωχευμένες επιχειρήσεις, πτωχευμένες οικογένειες. Όλοι χρωστούν σε όλους και κανείς δεν μπορεί να πληρώσει.

Σε συνθήκες γενικευμένης πτώχευσης, οι παραδοσιακές κοινωνικές και πολιτικές αντιπαραθέσεις έχουν αντικατασταθεί από το μέγα ζητούμενο:
Την αναδιάρθρωση των ιδιωτικών και δημόσιων χρεών που προαπαιτεί την αποκατάσταση της δημοκρατικής κυριαρχίας.

Ο κοινωνικός καταμερισμός του κόστους της κρίσης, οι μεταρρυθμίσεις στον κρατικό μηχανισμό και στις αγορές προϊόντων, η χρήση και προστασία της δημόσιας περιουσίας, η κατάργηση των οικτρών αντικινήτρων που αντιμετωπίζουν όσοι θέλουν να δημιουργήσουν αξίες σε τούτη την χώρα, ο σχεδιασμός πλαισίου συλλογικών διαπραγματεύσεων που να προστατεύουν αυτά που πρέπει να προστατευτούν, ο προσδιορισμός του βέλτιστου επίπεδου του κατώτατου μισθού, οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις για να γίνει βιώσιμο το ασφαλιστικό σύστημα, ο ρόλος των συνεταιρισμών – όλα αυτά τα καίρια ζητήματα απαιτούν λύση και αποτελούν σημεία εύλογων πολιτικών αντιπαραθέσεων. Όμως, όσο η χώρα βρίσκεται εγκλωβισμένη στην τετραπλή της πτώχευση, υπό καθεστώς μάλιστα χρεοδουλοπαροικίας, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να δρομολογηθεί.

Σε μια κανονική χώρα, ο καταμερισμός οφελών και ζημιών προκύπτει από την πάλη των τάξεων και τις πολιτικές εκφράσεις της. Η Ελλάδα έχει πάψει προ πολλού να αποτελεί κανονική χώρα. Είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη όπου μειώνονται για μια επταετία τόσο τα κέρδη όσο και οι μισθοί, τόσο τα διαθέσιμα εισοδήματα των ιδιοκτητών όσο και τα διαθέσιμα εισοδήματα των ενοίκων, τόσο το κόστος της εργασίας όσο και οι επενδύσεις, συνεχίζουν να μειώνονται και να απαξιώνονται.

Οι μόνοι που ωφελούνται από μια τέτοια αναπαραγόμενη ύφεση είναι η ολιγαρχία που ταυτίζεται με τους δανειστές, εκμεταλλεύεται στο έπακρο την Μνημονιακή διαδικασία και, έτσι, διατηρεί την εξουσία της επί ενός λαού τον οποίο λοιδορεί. Για να γίνει η Ελλάδα κανονική χώρα απαιτείται η κατάλυση του καθεστώτος χρεο-δουλοπαροικίας της τελευταίας επταετίας.


ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ; ΔΥΟ ΕΘΝΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ, ΕΞΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ


Όταν η κρίση είναι τόσο βαθιά δημιουργούνται προϋποθέσεις συμφωνίας μεταξύ πολιτικών δυνάμεων, παραδοσιακά ανταγωνιστικών. Έντιμοι φιλελεύθεροι, Κεϋνσιανοί, Μαρξιστές και ελευθεριάζοντες δεν μπορούν παρά να συμφωνήσουν ότι η υπέρβαση της γενικευμένης, τετραπλής πτώχευσης μέσω νέων δανείων τα οποία δίνονται υπό όρους περαιτέρω συρρίκνωσης των εισοδημάτων (δηλαδή δημοσιονομικής λιτότητας), καθίσταται αδύνατη.

Τι πρέπει να γίνει; Η απάντηση είναι απλή και αδιαμφισβήτητη, τουλάχιστον ως προς το τι πρέπει να γίνει άμεσα. Οι δύο άμεσοι στόχοι για να ξεφύγει η Ελλάδα από την ερημοποίηση είναι δύο:




Α. Δραστική μείωση όλων των φορολογικών συντελεστών και του σταθερού κόστους της οικονομικής δραστηριότητας.

Β. Αναδιάρθρωση όλων των χρεών, ιδιωτικών και δημόσιων


Η επίτευξη των δύο αυτών στόχων μπορούν και απαιτείται να αποτελέσουν την βάση για την ΝΕΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ που θα καταστήσει την ελληνική κοινωνία βιώσιμη.


Κανένας όμως από τους δύο στόχους δεν συνάδει με το «κλείσιμο της αξιολόγησης», και την λογική του 3ου Μνημονίου, που θεμελιώνεται ακριβώς στα αντίθετα: (α) Αύξηση ή διατήρηση των απαράδεκτα υψηλών φορολογικών συντελεστών και (β) αναβολή της αναδιάρθρωσης ιδιωτικών και δημοσίων χρεών σε ένα μέλλον (μετά το 2018 ή το 2020) όπου ο κοινωνικός ιστός και το ανθρώπινο κεφάλαιο θα έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα και η χώρα θα έχει ερημοποιηθεί.


Η επίτευξη των δύο στόχων προϋποθέτει έξι μεταρρυθμίσεις:

1. Φορολογία: Μεγάλες και άμεσες μειώσεις συντελεστών.
   
   
2. Δημοσιονομικός στόχος: Ταυτόχρονη ακύρωση της λιτότητας και αποφυγή των ελλειμμάτων, με αντίστοιχη αναδιάρθρωση δημόσιου χρέους.
   
   
3. Δημόσιο Εξωτραπεζικό Σύστημα Πληρωμών (ΔΕΣΠ): Σύστημα πολύπλευρης ακύρωσης ληξιπρόθεσμων οφειλών & εξωτραπεζικών πληρωμών – πρόγραμμα καταπολέμησης φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
   
   
4. Κόκκινα δάνεια: Δημόσια εταιρεία διαχείρισης μη βιώσιμων ιδιωτικών χρεών – μορατόριουμ στους πλειστηριασμούς κυρίως της κύριας κατοικίας.
   
   
5. Επενδύσεις: Νέα αναπτυξιακή τράπεζα που διαχειρίζεται την δημόσια περιουσία, μετοχές της οποίας εκχωρούνται στα ασφαλιστικά ταμεία.
   
   
6. Σεβασμός στην μισθωτή εργασία και στην επιχειρηματικότητα: Τέλος στο «μπλοκάκι» και το ΤΕΒΕ-ΟΑΕΕ-ΕΦΚΑ για μισθωτούς & νέες επιχειρήσεις (start-ups).
   
   

ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ; ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΕΞΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ

Όποια κυβέρνηση κι αν προσέλθει στο Eurogroup με λογικές προτάσεις θα έρθει αντιμέτωπη με το γνωστό Τείχος της Άρνησης των δανειστών.¹ Καμία λελογισμένη πρόταση οικονομικής πολιτικής δεν θα έχει την οποιαδήποτε τύχη εφόσον θέτει ως προϋπόθεση εφαρμογής της την πρότερη σύμφωνη γνώμη του Eurogroup.


Το 2015 δεν θα επαναληφθεί. Αυτή την φορά, οι έξι μεταρρυθμίσεις (που ο κοινός νους καταδεικνύει ως προ-απαιτούμενα για απόδραση από την κρίση) θα εφαρμοστούν άνευ διαπραγμάτευσης. Η χώρα θα διατηρηθεί εντός της Ευρωζώνης για όσο χρειάζεται έως ότου η επίσημη Ευρώπη αποφασίσει να ανοίξει ουσιαστικό διάλογο με τις έξι μεταρρυθμίσεις ως δεδομένες:

1. Άμεση νομοθέτηση των έξι μεταρρυθμίσεων και άμεσες δράσεις για την απρόσκοπτη εφαρμογή τους
   
   
2. Παράλληλη ανακοίνωση ότι όσο τα EuroWorkingGroup και Eurogroup αρνούνται να δεχθούν τις έξι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις ως το αδιαπραγμάτευτο σημείο εκκίνησης της ελληνικής ανάκαμψης, η ελληνική κυβέρνηση θα ακολουθεί στα EuroWorkingGroup, Eurogroup και Συνόδους Κορυφής την τακτική της «κενής καρέκλας» του Στρατηγού Ντε Γκωλ
   
   
3. Στο μεταξύ αναβάλλονται μονομερώς οι αποπληρωμές σε ΕΚΤ, ΔΝΤ και ESM-EFSF και δρομολογείται πολιτική παραμονής εντός της Ευρωζώνης υπό συνθήκες έκτακτης ανάγκης:
   
   
   • Οι απειλές για κατάργηση του ELA και κλεισίματος των τραπεζών αγνοούνται.
     
     
   • Οι εγχώριες συναλλαγές συνεχίζονται απρόσκοπτα μέσω των ηλεκτρονικών συναλλαγών του τραπεζικού συστήματος (POS, χρεωστικές κάρτες, web-banking) καθώς και με την πλήρη ανάπτυξη και ενεργοποίηση του νέου συστήματος ΔΕΣΠ (βλ. 3η μεταρρύθμιση).
     
     
   • Η υπάρχουσα-διαθέσιμη ρευστότητα θα στραφεί προς τις επιλεκτικές εισαγωγές που έχει ανάγκη η χώρα και προς την ενίσχυση των εξαγωγικών τομέων και επιχειρήσεων.

Μεσοπρόθεσμα (δηλαδή εντός διετίας) η «επίσημη» Ευρώπη, υπό την πίεση της πανευρωπαϊκής κρίσης, θα έχει αποφασίσει αν η Ευρωζώνη μπορεί ή δεν μπορεί να εξυπηρετεί τις ανάγκες των ευρωπαϊκών κοινωνιών, αποδεχόμενη τις έξι μεταρρυθμίσεις που, στο μεταξύ, θα έχουν εφαρμοστεί στην Ελλάδα.

Το ευρώ είτε θα εκπολιτιστεί είτε θα καταρρεύσει.


Σε κάθε περίπτωση η εφαρμογή των έξι μεταρρυθμίσεων θα έχει εξοπλίσει την Ελλάδα με αυτά που χρειάζεται για να πάψει να ασφυκτιά, είτε η Ευρωζώνη επιβιώσει είτε όχι.


ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

1. Ο μόνος τρόπος να τερματιστεί η ασφυξία και να αποφευχθεί η ερημοποίηση της Ελλάδας εντός της Ευρωζώνης είναι η άμεση εφαρμογή έξι μεταρρυθμίσεων (βλ. πιο κάτω) που αναδιαρθρώνουν τα ιδιωτικά και δημόσια χρέη μειώνοντας παράλληλα, και δραστικά, τους φορολογικούς συντελεστές και το σταθερό κόστος της οικονομικής δραστηριότητας.
   
   
2. ΤΡΟΪΚΑ, EuroWorkingGroup και Eurogroup θα απορρίψουν αυτές τις μεταρρυθμίσεις-προαπαιτούμενα για την επιβίωση της χώρας πριν καν τις διαβάσουν.
   
   
3. Το DiEM25 προτείνει μια ΝΕΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ μεταξύ των προοδευτικών Ελλήνων ώστε οι έξι μεταρρυθμίσεις αυτές θα εφαρμοστούν άμεσα και άνευ διαπραγματεύσεων με τους δανειστές.
   
   
4. Έως ότου οι έξι μεταρρυθμίσεις γίνουν αποδεκτές από τους δανειστές, η Ελλάδα θα παραμένει στο ευρώ με τις δικές της δυνάμεις και η ελληνική κυβέρνηση θα ακολουθεί την τακτική της «κενής καρέκλας» του Στρατηγού Ντε Γκωλ.

Το κυρίαρχο στα ΜΜΕ αφήγημα της ολιγαρχίας είναι ότι η μοναδική ελπίδα για την χώρα είναι το κλείσιμο της «αξιολόγησης» και η συμμόρφωση «προς τας υποδείξεις» των διάφορων EuroWorkingGroup, Eurogroup κλπ.

• Θα πουν ότι ο,τιδήποτε καθυστερεί τις αξιολογήσεις είναι αντεθνικό και επικίνδυνο.

Τους απαντάμε: Το «κλείσιμο της αξιολόγησης» και η συνολική λογική του 3ου Μνημονίου πράγματι δεν εγκυμονούν κανένα ρίσκο. Ο λόγος; Εγγυώνται με μαθηματική ακρίβεια την ερημοποίηση της χώρας!

• Θα πουν ότι η ΝΕΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ θα βάλει την χώρα στην περιπέτεια μιας νέας σύγκρουσης με τη ΤΡΟΪΚΑ, στην περιπέτεια του διπλού νομίσματος, στην περιπέτεια ενός αναπόφευκτου Grexit.
  
  

Τους απαντάμε: Περιπέτεια δεν είναι η σύγκρουση με την ΤΡΟΪΚΑ και την ολιγαρχία. Περιπέτεια δεν είναι η νομοθέτηση απαραίτητων μεταρρυθμίσεων, η ακύρωση των δήθεν «αξιολογήσεων» της ΤΡΟΪΚΑ, ή η τακτική της «κενής καρέκλας». Περιπέτεια είναι οι φαιδροί φορολογικοί συντελεστές και οι ακόμα φαιδρότεροι δημοσιονομικοί στόχοι. Περιπέτεια είναι το κλείσιμο της αξιολόγησης υπό όρους συνεχιζόμενης συρρίκνωσης και ερημοποίησης. Περιπέτεια είναι η συνεχής χρεοδουλοπαροικία των ανεφάρμοστων Μνημονίων.

Τέλος, το DiEM25, ως αυθεντικό πανευρωπαϊκό, διεθνιστικό κίνημα, επισημαίνει τον άκρατο αντι-ευρωπαϊσμό όσων ταυτίζουν την Ευρώπη με την ανίερη συμμαχία που την καταστρέφει (π.χ. τους κκ. Βίζερ, Ντάιζελμπλουμ, Eurogroup και σια). Όσοι φοβερίζουν τους Έλληνες ότι η «Ευρώπη» θα τους τιμωρήσει αν τολμήσουν τις μεταρρυθμίσεις που απαιτεί ο κοινός νους, έχουν πολύ κακή άποψη για την Ευρώπη! Η Ευρώπη, για την οποία μάχεται το DiEM25, θα τους διαψεύσει.



ΕΞΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ


1. Φορολογία

Μειώσεις συντελεστών

ΦΠΑ: Άμεση μείωση του ανώτατου συντελεστή ΦΠΑ από 24% σε 18% για συναλλαγές σε μετρητά και 15% για ηλεκτρονικές συναλλαγές. Αντίστοιχες μειώσεις των χαμηλότερων συντελεστών. Υποχρεωτικά ηλεκτρονικές όλες οι συναλλαγές για ποσά άνω των €100.

Φόρος επιχειρήσεων: Άμεση μείωση του συντελεστή από 29% σε μια συνεχή γκάμα από 15% έως 20% ανάλογα με τον τζίρο της επιχείρησης (χωρίς σκαλοπάτι από το 15% στο 20% αλλά στην βάση μιας συνεχούς συνάρτησης που συνδέει τα έσοδα με το ποσοστό φόρου που καταβάλει η επιχείρηση). Επί πλέον, κατάργηση της προπληρωμής φόρου εντός τριετίας, με άμεση μείωση του ποσοστού στο 30% την πρώτη χρονιά, στο 15% την δεύτερη και το 0% κατόπιν.


Φόρος εισοδημάτων: Διατήρηση του αφορολόγητου ορίου και αντικατάσταση των «σκαλοπατιών» από μια συνεχή συνάρτηση που συνδέει το εισόδημα με το ποσοστό φόρου που καταβάλει ο φορολογούμενος έτσι ώστε, στην πράξη, να επέλθει μείωση των συντελεστών για εισοδήματα από 12.000 έως 15.000, κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για εισοδήματα κάτω των 20.000 και παράλληλη αύξηση των συντελεστών για εισοδήματα άνω των 30.000.




2. Δημοσιονομικός στόχος

Ταυτόχρονη ακύρωση της λιτότητας και των ελλειμμάτων με αντίστοιχη αναδιάρθρωση δημόσιου χρέους

Ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος του κρατικού προϋπολογισμού είναι το κλειδί του δημοσιονομικού προβλήματος και της ύφεσης. Διαχρονικός στόχος πρέπει να είναι ένα πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 1% με 1,5% του εθνικού εισοδήματος. Χαμηλότερος στόχος εγκυμονεί τον κίνδυνο της επιστροφής σε ελλειμματικούς προϋπολογισμούς και ανάγκη νέου δανεισμού για την κάλυψη των δαπανών του κράτους. Υψηλότερος στόχος σηματοδοτεί λιτότητα που συρρικνώνει περαιτέρω την συνολική ζήτηση και σκοτώνει τις επενδύσεις.



Όπως τα φορολογικά έσοδα αυξάνουν ως αποτέλεσμα της μείωσης των φορολογικών συντελεστών (ιδίως εν μέσω κρίσης) έτσι και το πρωτογενές πλεόνασμα (σε ευρώ) του κρατικού προϋπολογισμού θα μεγιστοποιηθεί εφόσον ο στόχος (πρωτογενούς πλεονάσματος ως ποσοστό του ΑΕΠ) μειωθεί από το 3,5% στο 1% με 1,5% του εθνικού εισοδήματος. Έτσι, θα βελτιωθεί η δυνατότητα του ελληνικού δημοσίου να αποπληρώνει τους δανειστές. Σε αυτό το πλαίσιο απαιτείται δέσμευση ότι οι ετήσιες αποπληρωμές του εξωτερικού, «επίσημου» δημόσιου χρέους (προς τον ESM-EFSF, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ) θα κυμαίνονται στο 1% με 1,5% του εθνικού εισοδήματος – κάτι που θα επιτευχθεί με την ανταλλαγή των παλαιότερων ομολόγων/υποσχετικών με νέα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου των οποίων τα λεγόμενα coupons θα προσδιορίζονται από τον δημοσιονομικό στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος περί το 1% με 1,5% του ΑΕΠ.


Έτσι, οι δανειστές της χώρας θα εισπράττουν περισσότερα, όσο γρηγορότερα αυξάνεται το εθνικό εισόδημα και, κατ’ ελάχιστον, ποσό ανάλογο με το βέλτιστο ποσοστό πρωτογενούς πλεονάσματος που μπορεί να παραγάγει η ανακάμπτουσα ελληνική οικονομία.


3. Δημόσιο Εξωτραπεζικό Σύστημα Πληρωμών (ΔΕΣΠ)

Σύστημα πολύπλευρης ακύρωσης ληξιπρόθεσμων οφειλών & εξωτραπεζικών πληρωμών – πρόγραμμα καταπολέμησης φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού

Όλοι χρωστούν σε όλους και κανείς δεν μπορεί να πληρώσει. Όταν όλοι χρωστάμε σε όλους και όλοι μαζί στο κράτος, τότε η λύση δεν είναι ούτε να δανειστούμε όλοι ξανά ούτε βέβαια και να διατηρηθούν τα ληξιπρόθεσμα χρέη μας προς το κράτος. Λύση είναι η πολύπλευρη ακύρωση των μεταξύ μας ληξιπρόθεσμων οφειλών. Όμως αυτό απαιτεί ένα νέο εξωτραπεζικό σύστημα πληρωμών.


Είναι γεγονός ότι η γενικευμένη έλλειψη ρευστότητας οδήγησε στις ταυτόχρονες, συνεχείς ληξιπρόθεσμες οφειλές του κράτους προς ιδιώτες, των ιδιωτών προς το κράτος, και των ιδιωτών μεταξύ τους. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος περιλαμβάνει την δημιουργία ενός αποθεματικού-χρεωστικού λογαριασμού στο TAXISnet για κάθε ΑΦΜ (ο κάτοχος του οποίου εφοδιάζεται με PIN για να μεταφέρει κατά το δοκούν πιστώσεις σε άλλα ΑΦΜ ή προς το κράτος).


Είναι τεχνικά απλό ζήτημα να καταβάλει το Δημόσιο μέρος των οφειλών του προς τους ιδιώτες (μετά από αίτηση των ιδιωτών) σε αυτούς τους λογαριασμούς από τους οποίους οι τελευταίοι θα δύνανται να αποπληρώνουν τις μεταξύ τους οφειλές, καθώς και τις οφειλές τους προς το Δημόσιο.



Οι συναλλαγές αυτές θα γίνονται τόσο μέσω του Διαδικτύου, με απλές εφαρμογές κινητών τηλεφώνων και, εν δυνάμει, με νέου τύπου πλαστικές κάρτες έκδοσης του ελληνικού δημοσίου που θα μοιάζουν με τις χρεωστικές τραπεζικές κάρτες και θα μπορούν να χρησιμοποιούνται με τον ίδιο τρόπο (και με δυνατότητα χρήσης σε POS, στο ΕΣΥ, στο πλαίσιο των ασφαλιστικών ταμείων κλπ).


Οι κάρτες του ΔΕΣΠ θα μπορούν να χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο προγράμματος καταπολέμησης της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού με έκδοση καρτών πιστωτικού υπολοίπου προς οικογένειες και πολίτες που πληρούν τα σχετικά κριτήρια με συγκεκριμένα ποσά τα οποία θα γίνονται αποδεκτά από σούπερμαρκετ, ΔΕΗ κλπ μετά από συμφωνία με το κράτος (καθώς αυτές οι πιστώσεις, αφού μεταβιβαστούν στις συμβεβλημένες εταιρείες, θα αποσβένουν οφειλές τους στην Εφορία).


4. Κόκκινα δάνεια

Δημόσια εταιρεία διαχείρισης μη βιώσιμων ιδιωτικών χρεών – μορατόριουμ στους πλειστηριασμούς


Σύσταση δημόσιας εταιρείας διαχείρισής των κόκκινων δανείων με παράλληλη ρύθμιση που προβλέπει, στην περίπτωση κύριας κατοικίας, και έως ότου το κόκκινο δάνειο αναδιαρθρωθεί αποτελεσματικά (δηλαδή «κουρευτεί») το δικαίωμα της παραμονής με την καταβολή ενοικίου προς το πιστωτικό ίδρυμα το οποίο όμως θα προσδιορίζεται από τις τοπικές κοινωνίες, τους δήμους κλπ. Δραστικός περιορισμός στην πώληση των «κόκκινων» δανείων του τραπεζικού συστήματος σε κερδοσκοπικά ταμεία που έχουν έννομο, αλλά αντικοινωνικό, συμφέρον τις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς. Κοινωνικός έλεγχος της διαδικασίας κατασχέσεων και πλειστηριασμών.



5. Επενδύσεις

Δημόσια αναπτυξιακή τράπεζα, δημόσια περιουσία

και ασφαλιστικά ταμεία

Κατάργηση ΤΑΙΠΕΔ και Υπερ-Ταμείου και μετατροπή τους σε Αναπτυξιακή Τράπεζα στα πρότυπα της Γερμανικής KfW με στόχο την ενεργοποίηση δημόσιων πόρων και ανενεργών αποταμιεύσεων (εντός κι εκτός της χώρας). Η νέα τράπεζα θα αξιοποιεί την δημόσια περιουσία χρησιμοποιώντας την ως εγγύηση σε προσυμφωνημένες επενδυτικές πρωτοβουλίες και σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Οι επενδύσεις αυτές θα χρησιμοποιούνται για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη της ίδιας δημόσιας περιουσίας ώστε να αυξηθεί η χαμηλή της αξία και να αυξάνεται έτσι το κεφάλαιο της αναπτυξιακής τράπεζας. Κάποια από αυτά τα περιουσιακά στοιχεία, αφότου η αξία τους επανακάμψει ίσως ιδιωτικοποιηθούν υπό τους εξής όρους: α) ελάχιστο όριο επενδύσεων από τον αγοραστή, β) συλλογικές συμβάσεις και κατοχυρωμένα δικαιώματα των εργαζομένων, γ) δεσμεύσεις προς όφελος των τοπικών κοινωνιών και δ) διακράτηση μερίδας μετοχών από το δημόσιο οι οποίες θα περνούν στα ασφαλιστικά ταμεία με στόχο την μόνιμη ενίσχυσή τους.


6. Σεβασμός στην μισθωτή εργασία και στην επιχειρηματικότητα

Τέλος στο «μπλοκάκι» και το ΤΕΒΕ-ΟΑΕΕ-ΕΦΚΑ


Η δεκαετία του 2000 θα μείνει στην ιστορία, από την μία, για την γιγάντωση μη βιώσιμων χρεών και, από την άλλη, για το ξεχαρβάλωμα της αγοράς εργασίας και την δίωξη της επιχειρηματικότητας των νέων. Το μέγα σκάνδαλο στον χώρο της ελληνικής μικρο-οικονομίας είναι το γεγονός ότι:


(α) Χιλιάδες μισθωτοί απασχολούνται σαν να ήταν έμποροι-παροχείς υπηρεσιών, με κεφαλικό φόρο και εισφορές σε ΤΕΒΕ-ΟΑΕΕ-ΕΦΚΑ ανεξαρτήτως εισοδήματος

(β) Νέοι επιχειρηματίες καλούνται να καταβάλουν κεφαλικό φόρο πριν ακόμα ξεκινήσουν τις δραστηριότητες της εταιρείας τους και πριν αρχίσουν να έχουν καν έσοδα.

Προτείνεται η υποχρεωτική ένταξη στο ΙΚΑ όσων μισθωτών απασχολούνται πάνω από 8 ώρες εβδομαδιαία και, παράλληλα, απαλλαγή από εισφορές ελευθέρων επαγγελματιών ΤΕΒΕ-ΕΦΚΑ νέων επιχειρήσεων (των οποίων οι ιδρυτές δεν είχαν άλλη επιχείρηση στο παρελθόν) για πέντε έτη και εφόσον τα έσοδα δεν ξεπερνούν ένα ελάχιστο ποσό.

1^ Οι επίσημοι δανειστές της χώρας, απλά, δεν ενδιαφέρονται για τα χρήματά τους – ενδιαφέρονται αποκλειστικά να διατηρήσουν το αποκρουστικό, αντι-δημοκρατικό και αυτο-καταστροφικό σύμπλεγμα εξουσίας που δημιούργησαν την τελευταία δεκαετία (με επίκεντρο την ΤΡΟΪΚΑ και το Eurogroup), το οποίο καταδικάζει την Ελλάδα και αποδομεί την Ευρώπη.

Αύξηση κατά 30% παρουσίασαν την περίοδο 2010-2015 οι ιδιωτικές δαπάνες για την Υγεία, καθώς τα νοικοκυριά υποχρεώθηκαν να καλύψουν από την τσέπη τους το κενό που άφησε πίσω της η μείωση της δημόσιας δαπάνης. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από τη μελέτη του Ιδρύματος Βιομηχανικών και Οικονομικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), σύμφωνα με την οποία η δημόσια δαπάνη για την Υγεία μειώθηκε το ίδιο διάστημα κατά 13%, λόγω της δημοσιονομικής προσαρμογής στην οποία υποχρεώθηκε η χώρα.

Η ανάλυση του ΙΟΒΕ επιβεβαιώνει τη διαπίστωση που προκύπτει από παρόμοιες μελέτες (Health Care του ΟΑΣΑ) ότι οι πολίτες καλύπτουν το κενό που άφησε η δημόσια Υγεία με άμεσες καταβολές από τον οικογενειακό προϋπολογισμό, καθώς πολύ μικρό είναι το ποσοστό που καταφεύγει στην ιδιωτική ασφάλιση, προκειμένου να εξασφαλίσει πρόσβαση σε νοσοκομειακή περίθαλψη και ιατρική φροντίδα. Η συμμετοχή της ιδιωτικής ασφάλισης, παρά το γεγονός ότι αυξήθηκε στο σύνολο της ιδιωτικής δαπάνης, συνεχίζει εντούτοις να καλύπτει ένα μικρό μέρος της, που σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΟΒΕ, περιορίζεται στο 3,6% της συνολικής χρηματοδότησης των δαπανών Υγείας από 1,9% το 2009.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με τη μελέτη Healthcare at a glance του ΟΑΣΑ, η χώρα μας είναι στις πρώτες θέσεις μεταξύ των χωρών με τις υψηλότερες «out of pocket» δαπάνες Υγείας, αυτές δηλαδή που οι πολίτες υποχρεώνονται να πληρώσουν από την τσέπη τους, εκτός του οργανωμένου, δημόσιου ή ιδιωτικού συστήματος Υγείας. Το ποσοστό αυτό φθάνει το 35% και είναι το τρίτο υψηλότερο στην Ευρωπαϊκή Ενωση, μετά την Κύπρο και τη Βουλγαρία, ενώ στη Γαλλία το αντίστοιχο ποσοστό είναι μόλις 7%.

Οι λεγόμενες «out of pocket» δαπάνες που πληρώνουν οι Ελληνες έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια –συγκεκριμένα από το 31% που ήταν το 2013 – ενώ μεταξύ αυτών το υψηλότερο ποσοστό, που ανέρχεται στο 48%, κατευθύνεται για την κάλυψη νοσοκομειακών δαπανών, δηλαδή αυτές που πληρώνει κάποιος όταν χρειαστεί να νοσηλευθεί και οι οποίες είναι εξ ορισμού οι πιο ακριβές. Πρόκειται επίσης για ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στην Ευρωπαϊκή Ενωση αμέσως μετά την Κύπρο και το Βέλγιο, όπου τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 60% και 52%.

Η μείωση άλλωστε του διαθέσιμου εισοδήματος έχει οδηγήσει στην άνοδο του ποσοστού της μηνιαίας δαπάνης για την Υγεία. Σύμφωνα με τις τις Ερευνες Οικογενειακών Προϋπολογισμών (ΕΟΠ) της ΕΛΣΤΑΤ, το 2008 οι δαπάνες Υγείας αποτελούσαν το 6,7% των συνολικών δαπανών των νοικοκυριών, ενώ το 2015 το ποσοστό αυτό αυξήθηκε στο 7,5% των συνολικών τους δαπανών.

Οπως εξηγεί το ΙΟΒΕ, αν και ο μέσος όρος μηνιαίας δαπάνης ανά νοικοκυριό για την Υγεία το 2015 παρουσίασε μείωση κατά 26,1% σε απόλυτα μεγέθη σε σχέση με το 2008 (107 ευρώ έναντι 142,1 ευρώ το 2008), το ποσοστό τους στο σύνολο των δαπανών των ελληνικών νοικοκυριών είναι υψηλότερο σε σχέση με το 2008. Η εξέλιξη αυτή αποτυπώνει τη μειωμένη αγοραστική αξία των νοικοκυριών, την αυξημένη συμμετοχή των ασθενών στη δαπάνη του φαρμάκου αλλά και την ανελαστικότητα της δαπάνης για τις συγκεκριμένες κατηγορίες υπηρεσιών Υγείας.

Από την ποσοστιαία σύνθεση της συνολικής δαπάνης, προκύπτει ότι τα 2/3 της κατευθύνονται για την κάλυψη νοσοκομειακών αναγκών, ενώ το υπόλοιπο προορίζεται για τη φαρμακευτική περίθαλψη. Οπως διαπιστώνει το ΙΟΒΕ, μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης το βάρος των δαπανών των νοικοκυριών μετατοπίστηκε κυρίως προς την κάλυψη της φαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης, ενώ μικρή μείωση σημειώθηκε στις δαπάνες για τις οδοντιατρικές και παραϊατρικές υπηρεσίες. Συγκεκριμένα, το διάστημα 2009-2015 οι δαπάνες τόσο για φάρμακα όσο και για νοσοκομειακή περίθαλψη ενισχύθηκαν κατά 14,5 ποσοστιαίες μονάδες λόγω της αυξημένης συμμετοχής των ασθενών στη φαρμακευτική δαπάνη, στην πρώτη περίπτωση.

Ο περιορισμός της δημόσιας χρηματοδότησης, σύμφωνα με την ανάλυση του ΙΟΒΕ, φαίνεται να οφείλεται κυρίως στη μείωση των δαπανών από τους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης (ΟΚΑ), ενώ οριακή είναι και η μείωση των δαπανών της Γενικής Κυβέρνησης. Αξίζει να σημειωθεί πως η χρηματοδότηση από τους ΟΚΑ το 2014 αποτελούσε το 31,3% της συνολικής χρηματοδότησης, όταν το 2009 ξεπερνούσε το 43,1%. Το έλλειμμα αυτό καλύφθηκε από τη συμμετοχή των νοικοκυριών, είτε με τη μορφή των ιδιωτικών πληρωμών είτε έμμεσα με την ιδιωτική ασφάλιση. Οι ιδιωτικές πληρωμές κατέγραψαν αύξηση από 28,4% το 2009, σε 35,4% το 2014 και η χρηματοδότηση από την ιδιωτική ασφάλιση από 1,9% το 2009 σε 3,6% το 2014.





ergasianet.gr

Του Γιάννη Περάκη

Τα αποτελέσματα των μνημονίων στην Ελλάδα, μετά απο 7 χρόνια, είναι να εμφανίζονται στην αγο-ρά εργασίας, φαινόμενα υπό κατοχή χώρας.

Η στυγνή πραγματικότητα στην σημερινή αγορά εργασίας:

Οπως καταγγέλλει η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, εταιρείες logistics, συμβούλων, πωλήσεων διαδικτυακών υπηρεσιών και γενικότερα δραστηριοτήτων που απαιτούν εργασία εκτός γραφείου ιδρύουν εταιρείες στη Βουλγαρία, προσλαμβάνουν Έλληνες εργαζόμενους με έδρα το εξωτερικό ανοίγουν λογαριασμούς μισθοδοσίας στη Βουλγαρία και απασχολούν εργαζόμενους στην Ελλάδα. Η μισθοδοσία έρχεται στην Ελλάδα με prepaid cards1προπληρωμένες κάρτες "μισθοδοσίας" Βουλγα-ρίας και Κύπρου». Αποτέλεσμα είναι τα ασφαλιστικά ταμεία ζημιώνονται αφού δεν εισπράττουν απολύτως τίποτα, όπως επίσης δεν αποδίδεται ο φόρος μισθωτών υπηρεσιών.


Επίσης υπερωρίες και μπόνους που πληρώνονται με κουπόνια1, οι εργαζόμενοι είναι αντιμέτωποι με «νέες μισθοδοσίες». Περίπου στους 200.000 ανέρχεται ο αριθμός των εργαζομένων οι οποίοι με αυτό τον τρόπο καλύπτουν το 20%-25% των αποδοχών τους.

Aλυσίδες σούπερ μάρκετ και ηλεκτρονικών ειδών, εταιρείες logistics, ακόμα και πολιτικά κόμματα συγκαταλέγονται ανάμεσα στους «εφευρετικούς» εργοδότες που ανακάλυψαν νέους τρόπους να φοροδιαφεύγουν και να εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους πληρώνοντας τους με κουπόνια.
Αντικαθιστούν μέρος της μισθοδοσίας των εργαζομένων τους με διατακτικές γευμάτων και σούπερ μάρκετ, λέγοντας πως με αυτό τον τρόπο στοχεύουν «στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής των εργαζομένων και την ενίσχυση της αποδοτικότητάς τους». Αυτό όμως που τελικά συμβαίνει είναι να υποκαθιστούν μέρος της μισθοδοσίας (νυχτερινά, αργίες, υπερωρίες) υποχρεώνοντάς τους να λαμβάνουν αντί αποδοχών τα εκπτωτικά κουπόνια.

Συμβεβλημένα ταχυφαγεία μεγάλης αλυσίδας καταστημάτων αναφέρουν πως περίπου το 20%-25% του ημερήσιου τζίρου τους αφορά τα «τίκετ» που λαμβάνουν. Οι ηλικίες που περισσότερο τα προσκομίζουν φαίνεται να είναι νέοι κάτω των 30 ετών. Τα συνηθέστερα κουπόνια που λαμβάνουν είναι αξίας ενός ή δύο ευρώ.

Τη μετατροπή μέρους του μισθού τους σε κουπόνια ανάγκασε του εργαζόμενους που ενοικιάζει σε άλλες επιχειρήσεις η εταιρία ICAP. Η κερδοφόρα επιχείρηση με αφορμή τη λήξη συμβάσεων ενοικιαζόμενων εργαζομένων στις αρχές του μήνα σε 6 επιχειρήσεις και προκειμένου αυτές να μετατραπούν σε αορίστου χρόνου επέβαλλε μείωση μισθών κατά 10% το οποίο θα αντικαθίσταται με αυτά τα κουπόνια για συγκεκριμένες επιχειρήσεις. Επιπλέον αυτή η "παροχή" θα μπορεί να τροποποιηθεί ή ακόμα και να διακοπεί οποιαδήποτε στιγμή και με πρωτοβουλία της επιχείρησης. 
Για στυγνό εκβιασμό έκανε λόγο η Γιώτα Λαζαροπούλου απο τον Σύλλογο Δανειζόμενου Προσω-πικού στο Τραπεζικό Τομέα τονίζοντας πως με τα κουπόνια αυτά δεν μπορεί κανείς να πληρώσει φάρμακα, ενοίκια, ΔΕΗ κτλ. Κατήγγειλε πως οι μισθοί των δανειζόμενων εργαζομένων στον τραπεζικό τομέα έχουν ήδη μειωθεί κατά 50% τα τελευταία χρόνια. Την ίδια στιγμή οι τράπεζες που χρησιμοποιούν το ενοικιαζόμενο προσωπικό εδώ και δεκαετίες αρνήθηκαν να προσέλθουν στη συζήτηση για το καθεστώς εργασίας. Η Γ. Λαζαροπούλου άφησε σαφείς αιχμές και κατά της ΓΣΕΕ λέ-γοντας πως "αν πάτε σήμερα στη ΓΣΕΕ, η κοπέλα που βρίσκεται στη ρεσεψιόν είναι ενοικιαζόμενη". 

Τα προηγούμενα είναι τα αποτελέσματα της υπερφορολόγησης των επιχειρήσεων, απο την επιβολή των μνημονίων. Αυτά δυστυχώς συμβαίνουν στην αγορά εργασίας σήμερα.

 Οι δηλώσεις της κυβέρνησης μετά την υπογραφή του μνημονίου:

Το συναίσθημα της αγωνίας να αντικατασταθεί με το συναίσθημα της ελπίδας (Τσίπρας).

Τα θετικά και τα αρνητικά μέτρα θα νομοθετηθούν μαζί και θα έχουν μηδενικό δημοσιονομικό αντίκτυπο (Ε. Αχτσιόγλου).

Ο υπουργός Οικονομικών παραδέχθηκε ότι τα μέτρα θα στενοχωρήσουν τον ελληνικό λαό (Τσακαλώτος)



Τι μπορεί να πεί κάποιος σε πρώην, παρά μόνο αυτό:


Εμείς, τι κάνουμε ενώ η πατρίδα μας και ο λαός μας κατεδαφίζονται;

Είναι αυτό το όνειρό μας;

Αγαπητοί φίλοι της ΛΑΕ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Πλεύση Ελευθερίας, «ξέμπαρκοι» αριστεροί, να συνε-χίσουμεαταλάντευτατην μοναχική πορεία μας για την ιδεολογική μας καθαρότητα, τις φιλοδοξίες μας και γενικά ότι άλλο έχουμε στο νού μας, μες τον μικρόκοσμό μας.

Στα παιδιά μας αυτά, που ζούν σ’ αυτές τις εργασιακές συνθήκες, ας μου επιτραπεί να αφιερώσω τους παρακάτω στίχους ( δεν έχω κάτι άλλο σήμερα):

Σε κερκίδα ορθίων

στη γενιά των ορίων

στο θυμό των οργισμένων

στο ρυθμό των χαμένων

σε ζητώ

Στον έρωτα των παθιασμένων

σε μομφή αδικημένων

στο θεό των προδομένων

στην ανία των απελπισμένων

σε ζητώ

Στη ροή του χρόνου

στη ρουτίνα του πόνου

στο βωμό των πεπραγμένων

στη φωνή των κουρασμένων

σε ζητώ

Στην ορμή της ελπίδας

στην πνοή της καταιγίδας

στο σταυρό της ηλικίας

στην κραυγή της εφηβείας

σε ζητώ

Στις σκιές των ονείρων

σε κατηγόριες μαρτύρων

σε συνείδηση σακατεμένη

σ’ αξιοπρέπεια τραυματισμένη

σε ζητώ

Στον χαμένο καιρό μου

στο πληγωμένο εγώ μου

στην ησυχία των ήχων

στην αγωνία των στίχων

σε ζητώ


Γιάννης Περάκης

Οικονομολόγος

sxedio-b

Στοιχεία, που καταδεικνύουν ότι η συχνότητα των καισαρικών τομών στην χώρα μας βρίσκεται σε πολύ υψηλότερα επίπεδα από τα αποδεκτά σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο, δημοσιοποίησε ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός, αναδεικνύοντας ένα πολυπαραγοντικό πρόβλημα που δημιουργεί «θύματα», επιφέρει πλήγμα στο ΕΣΥ και εκθέτει την Ελλάδα και την επιστημονική κοινότητα.

Σύμφωνα με το πόρισμα του ελληνικού παραρτήματος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, στο σύνολο των γεννήσεων, το 56,8% είναι καισαρικές.

Αυτό συνιστά για την Ελλάδα, αυξημένη συχνότητα καισαρικών τομών πολύ πάνω από τα αποδεκτά ποσοστά: Το φυσιολογικό ποσοστό καισαρικών τομών, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, είναι το 15%. Οι άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπερβαίνουν το φυσιολογικό ποσοστό αυτό, κατά το διπλάσιο, φθάνοντας το 30% σε καισαρικές, στο σύνολο των τοκετών. Η Ελλάδα, υπερβαίνει στο διπλάσιο και την διπλάσια υπέρβαση των χωρών της ΕΕ, εκτινάσσοντας περίπου στο 60% το ποσοστό των καισαρικών στο σύνολο των γεννήσεων.

Tο γεγονός αυτό, όπως τόνισε ο υπουργός Υγείας, εκθέτει την χώρα μας και την επιστημονική κοινότητα, εκθέτει τις επίτοκες σε αυξημένο κίνδυνο (λόγω της χειρουργικής πράξης που υφίστανται), επιβαρύνει το Σύστημα Υγείας (καθώς η αποζημίωση για χειρουργική πράξη καισαρικής είναι κατά 66% υψηλότερη από τον φυσιολογικό τοκετό).

Με αιτιολόγηση οι ιατρικές πράξεις

Απαντώντας στην ερώτηση, που έθεσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Δημαράς για το θέμα, ο Ανδρέας Ξανθός, περιέγραψε ένα πολυπαραγοντικό πρόβλημα που χρήζει αντιμετώπισης και ανακοίνωσε ένα πλέγμα μέτρων για την άμβλυνση του φαινομένου με καμπάνια ενημέρωσης, αλλά και ελεγκτικούς μηχανισμούς όπως και αιτιολόγηση των ιατρικών πράξεων.

«Η καισαρική εμφανίζεται σαν μια πιο βολική επιλογή και για τον γιατρό και την επίτοκο» εξήγησε ο Ανδρ. Ξανθός και μίλησε για «ιατρικοποίηση» μιας φυσιολογικής διαδικασίας, όπως είναι η γέννα.



ΑΠΕ

αναδημοσίευση από την efsyn
Τάσος Κωστόπουλος:

Τις θλιβερότερες στιγμές της καταστροφικής φάρσας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 θύμιζε η πρόσφατη πανηγυρική τελετή της παραλαβής από το ελληνικό κράτος της «δωρεάς» του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) που θα στεγάσει την Εθνική Βιβλιοθήκη και τη Λυρική Σκηνή.

«Η μεταφορά της Εθνικής Βιβλιοθήκης», διακήρυξε στην ομιλία του ο πρωθυπουργός, «θα συμβάλει στο να είναι το πολύτιμο αυτό υλικό προσβάσιμο σε ολοένα και ευρύτερο κοινό».

Στην πραγματικότητα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Μέχρι τη φετινή Πρωτοχρονιά η Εθνική Βιβλιοθήκη ήταν απόλυτα προσβάσιμη στο κοινό καθώς λειτουργούσε στο κέντρο της Αθήνας, δίπλα σε σταθμό του μετρό.


ΑΠΕ - ΜΠΕ / ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ

Με τη μετεγκατάστασή της θα μείνει κλειστή για τουλάχιστον επτά μήνες και όταν ξανανοίξει πρέπει να ταξιδεύει κανείς ώς την παραλιακή, να πληρώνει πάρκινγκ (του Ιδρύματος) και να εξαρτάται από τις καντίνες του πολυτελούς και απομονωμένου «Κέντρου Πολιτισμού», δίχως την ευχέρεια των αντίστοιχων επιλογών που προσφέρει το αθηναϊκό κέντρο. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, μόνο για «άνοιγμα» της βιβλιοθήκης δεν μπορεί να γίνει λόγος.

Ο πρωθυπουργός έχει βέβαια το ελαφρυντικό ότι δεν επέλεξε ο ίδιος την παραλαβή της «δωρεάς», αλλά δέθηκε χειροπόδαρα από τις ρήτρες της λεόντειας σύμβασης που υπέγραψαν το 2009 με το Ιδρυμα Νιάρχος οι τότε υπουργοί Πολιτισμού και Παιδείας, Αντώνης Σαμαράς και Αρης Σπηλιωτόπουλος.

Νομιμοποίησε όμως με την ομιλία του μια πρακτική που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το έπος του Μεγάρου Μουσικής, που ο ίδιος στηλίτευσε στην ομιλία του.

Αρκεί να ξεφυλλίσει κανείς την επίμαχη σύμβαση, που κυρώθηκε μ’ έναν από τους τελευταίους νόμους της κυβέρνησης Καραμανλή (Ν. 3785 της 7/8/2009), και τις διαφημιστικές «Μελέτες Επιδράσεων» που συνέταξε για λογαριασμό του Ιδρύματος κάποιο Boston Consulting Group (BCG) κι έχουν αναρτηθεί στον ιστότοπο του Κέντρου (www.snfcc.org), για να διαπιστώσει πως η «δωρεά» δεν είναι στην ουσία παρά έμμεση ιδιωτικοποίηση ενός από τους σημαντικότερους πνευματικούς θεσμούς της χώρας.

Διαρκής ομηρία

ΑΠΕ - ΜΠΕ /ANDREA BONETTI

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με τον πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος κατά την πανηγυρική τελέτη παράδοσης στο Δημόσιο. Η’ μήπως της έμμεσης «παράδοσης» του Δημοσίου; Ο Αλέξης Τσίπρας πάντως έχει ένα... ελαφρυντικό: ότι δεν επέλεξε ο ίδιος την παραλαβή της «δωρεάς», αλλά δέθηκε χειροπόδαρα από τις ρήτρες της λεόντειας σύμβασης που υπέγραψαν άλλοι το 2009

Κατ’ αρχάς, δεν πρόκειται για κανονική δωρεά αλλά για μεταμφιεσμένη μίσθωση. Σύμφωνα με το άρθρο 29§1 της σύμβασης του 2009, το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος διατηρεί το δικαίωμα να ανακαλέσει μονομερώς τη «δωρεά» με μια απλή αιτιολογημένη «έγγραφη δήλωσή του προς το Ελληνικό Δημόσιο»· η λύση επέρχεται μέσα σ’ ένα δίμηνο, αν το Δημόσιο δεν «προβεί στις κατάλληλες ενέργειες θεραπείας των συγκεκριμένων πράξεων ή παραλείψεων, οι οποίες αναφέρονται στην ανωτέρω δήλωση του Ιδρύματος» (ΦΕΚ 2009/Α/138, σ. 3945). Κανονικό τελεσίγραφο, δηλαδή.

Οι ρήτρες που δεσμεύουν το Δημόσιο στην περίπτωση τέτοιας μονομερούς λύσης της σύμβασης ισοδυναμούν με πραγματική ομηρία.

Μέσα σ’ ένα τρίμηνο θα πρέπει να καταβάλει στο Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος όσα αυτό (ισχυριστεί ότι) ξόδεψε για την κατασκευή του Κέντρου, βάσει δικών του επιλογών και δίχως τον παραμικρό κρατικό έλεγχο πάνω στις επιμέρους δαπάνες.

Τι ακριβώς μπορεί να περιληφθεί σ’ αυτό το ποσό μας το διευκρινίζει («ενδεικτικά») το άρθρο 29§2: «Το σύνολο των αμοιβών και των πάσης φύσεως δαπανών των εκπονηθεισών μελετών, της κατασκευής και διαμόρφωσης του Κ.Π., της αγοράς και τοποθέτησης εξοπλισμού, των υπηρεσιών συμβούλων και συνεργατών του Ιδρύματος και του Οργανισμού για τις ανάγκες υλοποίησης του Κ.Π. καθώς και το κόστος διακοπής των σχετικών εργασιών, προμηθειών και συμβάσεων».

Το ποσό αυτό θα προσαυξηθεί για κάθε χρονιά «κατά ποσοστό ίσο με την αύξηση του τιμαρίθμου» (μείον 1,5%), σε περίπτωση δε καθυστέρησης της καταβολής επιβαρύνεται με τόκο υπερημερίας (άρθρο 29§4).

Σύμφωνα με το φυλλάδιο του BCG, το Ιδρυμα προσδιόρισε το κόστος κατασκευής σε 596 εκατομμύρια ευρώ. Ο δε πρωθυπουργός, στην πανηγυρική ομιλία του, ανέφερε ακόμη μεγαλύτερο ποσό (617 εκατομμύρια).

Μολονότι άκρως λεπτομερειακό, το κείμενο της σύμβασης δεν αναφέρει τίποτα για την τύχη του περιεχομένου της Εθνικής Βιβλιοθήκης σε περίπτωση λύσης της σύμβασης.

Το πιθανότερο είναι να εφαρμοστούν οι σχετικές διατάξεις του Αστικού Κώδικα. Να μετατραπούν δηλαδή τα βιβλία και τα σπάνια χειρόγραφα σε ενέχυρο στα χέρια του «δωρητή» για τη διασφάλιση των απαιτήσεών του.

Με ποιες δικαιολογίες μπορεί να καταγγελθεί η σύμβαση; Εκτός από διάφορες επιπλοκές που ανάγονταν στην κατασκευή του έργου, ενίοτε αρκετά εύγλωττες (όπως η περίπτωση καθυστέρησης του έργου πάνω από ένα τρίμηνο «λόγω ανεύρεσης αρχαιοτήτων», άρθρο 29§1.ε), πιθανότερη αιτία αποτελεί η πρόβλεψη του άρθρου 29§1.ιδ: αν το Δημόσιο, η Βιβλιοθήκη ή η Λυρική μέσα στα πρώτα πέντε χρόνια λειτουργίας του Κέντρου «καταγγείλουν τις συμβάσεις παροχής ολοκληρωμένων υπηρεσιών» που, βάσει του άρθρου 16 της σύμβασης, θα τους παρέχει κατ’ αποκλειστικότητα η Α.Ε. «Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος», «ή/και τις συμβάσεις που έχει συνάψει» η Α.Ε. «πριν την ολοκλήρωση» του έργου.

Για την έκταση που μπορούν να πάρουν αυτές οι απαιτήσεις, αποκαλυπτική είναι η «Μελέτη Επιδράσεων» που συνέταξε το BCG.

Ως «προαπαιτούμενο» για την αποδοτική λειτουργία του Κέντρου «κατά τα διεθνή πρότυπα», απαιτείται εκεί προϋπολογισμός 14,5 εκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο για τη Λυρική, 8 εκατομμυρίων για τη Βιβλιοθήκη και 5 για την Α.Ε. – συνολικά 27,5 εκατομμύρια (σ. 69).

Ο συνολικός προϋ­πολογισμός της Εθνικής Βιβλιοθήκης για το 2016 ήταν αντίθετα λίγο πάνω από ένα εκατομμύριο (1.189.579,58 ευρώ).

Ο δωρητής τα παίρνει όλα

Ο αρχιτέκτονας του έργου Ρέντσο Πιάνο (όρθιος) παρουσιάζει στον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή τη μακέτα του έργου. Αριστερά ο Φίλιππος Νιάρχος |EUROKINISSI / ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ

Η βασική ιδιομορφία της επίμαχης «δωρεάς» έγκειται στο γεγονός ότι βασικές λειτουργίες του «δώρου» περνούν από τα χέρια του (τύποις) «ιδιοκτήτη» σ’ εκείνα του «δωρητή». Η ιδιοτυπία αυτή δεν αποκρύπτεται αλλά εξυμνείται, με την κατάλληλη φυσικά φρασεολογία, στη διαφημιστική «Μελέτη Επιδράσεων» του BCG:

«Στα επιπρόσθετα οφέλη για την ελληνική οικονομία από το ΚΠΙΣΝ», διαβάζουμε, «συμπεριλαμβάνεται το μοναδικό μοντέλο συνεργασίας δημοσίου-ιδιωτικού τομέα που αναπτύχθηκε μέσω της συνεργασίας του ΚΠΙΣΝ με το ελληνικό κράτος» (σ. 52 και ξανά σ. 53).

Προεξοφλείται, μάλιστα, πως «το ΚΠΙΣΝ μπορεί να λειτουργήσει ως πρότυπο για μελλοντικές συνεργασίες μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα σε παρόμοια έργα» (σ. 63).

Τι ακριβώς προβλέπει αυτή η συνεργασία όσον αφορά τη λειτουργία της Εθνικής Βιβλιοθήκης; Σύμφωνα με το άρθρο 2§3 της σύμβασης, «η διαχείριση και συντήρηση του συνόλου των υποδομών του Κ.Π. θα γίνεται από τον Οργανισμό» (δηλαδή την Α.Ε.) μέσω ενός «συμφωνητικού παροχής ολοκληρωμένων υπηρεσιών», το οποίο θα αφορά «ενδεικτικά» τις «υπηρεσίες συντήρησης, φύλαξης και καθαριότητας των εγκαταστάσεων».

Σκοπό της Α.Ε. αποτελούν όχι μόνο τα παραπάνω, αλλά και «η εν γένει αξιοποίηση και διαχείριση του Κέντρου Πολιτισμού» (άρθρο 3). Ως βασική πηγή εσόδων της Α.Ε. προβλέπεται «η επαρκής χρηματοδότηση από το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών» (άρθρο 3§2.3.2), με συμπληρωματικές εισροές από δωρεές, επιχορηγήσεις, ευρωπαϊκά προγράμματα κ.λπ., αλλά και τα «έσοδα από την παροχή ολοκληρωμένων υπηρεσιών προς την Ε.Β.Ε. και την Ε.Λ.Σ., την εκμετάλλευση των υποδομών του Κ.Π. και την παροχή υπηρεσιών για την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών των υποδομών αυτών».

Η ίδια διάταξη επαναλαμβάνεται ως άρθρο 7 του καταστατικού της Α.Ε., που έχει ενσωματωθεί στον ίδιο νόμο (σ. 5.962).

Παρά τη στρυφνή νομική γλώσσα, τα πράγματα είναι εξαιρετικά σαφή. Το Δημόσιο υποχρεώνεται να καλύπτει το κόστος λειτουργίας του πολυδάπανου Κέντρου που του «χάρισε» το Ιδρυμα, τόσο μέσω της απευθείας χρηματοδότησης όσο και μέσω του προϋπολογισμού των κρατικών ιδρυμάτων που φιλοξενούνται εκεί. Η δε Α.Ε. εκμεταλλεύεται κατ’ αποκλειστικότητα τις «υποδομές» και τις «παροχές υπηρεσιών» του Κέντρου.

Σύμφωνα λ.χ. με τα άρθρα 6 και 7 του (δεσμευτικού) «σχεδίου σύμβασης» Α.Ε. και Εθνικής Βιβλιοθήκης, που έχει επίσης ενσωματωθεί στον Ν. 3785, η τελευταία «δεν δικαιούται να συμμετέχει στα έσοδα από την εκμετάλλευση των χώρων στάθμευσης» των πελατών της, ούτε «στα έσοδα από την εκμετάλλευση των εστιατορίων και των κυλικείων» (σ. 5.949).

Πρόκειται για το ίδιο μοντέλο διαχείρισης (δημόσιων πόρων από ανεξέλεγκτους ιδιωτικούς φορείς) που μεγαλούργησε προ δεκαπενταετίας στα χέρια της Γιάννας Αγγελοπούλου.

Παρά την υποχρεωτική χρηματοδότηση της Α.Ε. από το κράτος, ξεκαθαρίζει το άρθρο 3§3.1 της σύμβασης, αυτή «δεν υπάγεται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, το δημόσιο λογιστικό, τις εθνικές διατάξεις περί εκπόνησης μελετών, παροχής υπηρεσιών, εκτέλεσης έργων και διενέργειας προμηθειών του δημοσίου, τις διατάξεις για την πρόσληψη προσωπικού στον δημόσιο τομέα και θα λειτουργεί ως φορέας ιδιωτικού δικαίου» (σ. 5.936).

Εξίσου εύγλωττη είναι η ρητή απαλλαγή της Α.Ε. (άρθρο 3§4.3) «από την υποχρέωση υποβολής στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. προς θεώρηση συμβάσεων ή συμφωνητικών και καταστάσεων με συμβάσεις ή συμφωνητικά που συνομολογεί με τρίτους».

Ποιος όμως κουμαντάρει αυτή την τόσο προνομιούχα Α.Ε.; Σύμφωνα με το καταστατικό της (άρθρο 16§2), διευθύνεται από επταμελές Δ.Σ. που ορίζει η Γ.Σ. των μετόχων – το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος μέχρι τώρα, το ελληνικό Δημόσιο εφεξής.

Με κάποιους, όμως, ρητούς περιορισμούς όσον αφορά τη διακριτική ευχέρεια αυτού του τελευταίου. Η Εθνική Βιβλιοθήκη και η Λυρική απαγορεύεται π.χ. ρητά από τη σύμβαση να υποδείξουν περισσότερα από τρία συνολικά μέλη (άρθρο 3§2.4). «Επιπλέον», ξεκαθαρίζει το άρθρο 16§4 του καταστατικού της Α.Ε., «τα μέλη του Δ.Σ. θα πρέπει να μην έχουν ανταγωνιστικά προς τον Οργανισμό ή το Ιδρυμα συμφέροντα». Αρμόδιο για την επισήμανση «ανταγωνιστικών συμφερόντων» είναι, λογικά, το ίδιο το Ιδρυμα. Νιάρχος κερνά και Νιάρχος πίνει...

Disclaimer, δηλαδή... χάντρες και καθρεφτάκια

Η άτυπη αυτή ιδιωτικοποίηση συνοδεύεται στη «Μελέτη Επιδράσεων» από φανταχτερές υποσχέσεις, μπροστά στις οποίες ωχριούν οι μεγαλόστομες επαγγελίες των παπαγάλων του αλήστου μνήμης «Αθήνα 2004»: οι τουρίστες θα παρατείνουν τη διαμονή τους στην Αθήνα για να επισκεφτούν το ΚΠΙΣΝ, επιστήμονες απ’ όλο τον κόσμο θα εισρεύσουν για να φωτιστούν, χιλιάδες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν, το Δημόσιο θα μαζέψει φόρους, η γύρω περιοχή θα αναπτυχθεί και άλλα συναφή.

Στην τελευταία σελίδα του φυλλαδίου, αμετάφραστη και τυπωμένη με μικροσκοπικά γράμματα (σε αντίθεση με τα πολύχρωμα διαγράμματα του κυρίως περιεχομένου), παρατίθεται η αγγλόγλωσση «Αποποίηση Ευθύνης» (Disclaimer) της συντάκτριας εταιρείας:

«Οι οικονομικές εκτιμήσεις», διαβάζουμε, «και τα συμπεράσματα που περιέχονται σ’ αυτά τα υλικά βασίζονται σε πάγιες μεθοδολογίες αποτίμησης, δεν είναι οριστικές προβλέψεις και δεν τις εγγυάται το BCG». Χάντρες και καθρεφτάκια για Βαλκάνιους ιθαγενείς, δηλαδή.

Οπως διαβάζουμε άλλωστε στη σύμβαση του 2009 (σ. 5.947), η υπογραφή της έγινε από τους μεν υπουργούς στην Αθήνα, για λογαριασμό δε του Ιδρύματος από τους Φίλιππο και Σπύρο Νιάρχο στο Σεντ Μόριτς της Ελβετίας.

Τα μυστικά του «δανεισμού»

Η κάρπωση των εσόδων από την εκμετάλλευση της Εθνικής Βιβλιοθήκης είναι η μια πλευρά του νομίσματος.

Υπάρχει και η άλλη: η διακηρυγμένη πρόθεση αλλαγής πελατείας, μέσω της αλλοίωσης της λειτουργίας ενός θεσμού που μέχρι σήμερα κάλυπτε τις πνευματικές ανάγκες όσων δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα αγοράς των βιβλίων που χρειάζονται για τη δουλειά τους.

Για τα σχέδια αυτά, αποκαλυπτικό είναι το φυλλάδιο «Μελέτη Επιδράσεων ΚΠΙΣΝ» που συνέταξε το BCG κι έχει αναρτηθεί στον ιστότοπο του Κέντρου.

Η «Μελέτη» επιμένει στη μετατροπή της Εθνικής Βιβλιοθήκης σε δανειστική (σ. 21, 23 & 25), απαιτώντας μάλιστα ρητά την «προσαρμογή του τρέχοντος νομοθετικού πλαισίου» προς αυτή την κατεύθυνση (σ. 70).

Η αλλαγή αυτή δεν ισοδυναμεί μόνο με κατάργηση της Εθνικής Βιβλιοθήκης ως τέτοιας, ως χώρου δηλαδή όπου οποιοσδήποτε μπορεί να διαβάσει όποιον τίτλο αναζητά δίχως να περιμένει πότε θα τον επιστρέψει ο προηγούμενος πελάτης.

Αφήνουμε κατά μέρος τα προβλήματα ασφάλειας που δημιουργεί μια τέτοια μετάλλαξη για το μοναδικό σε έκταση και σημασία υλικό ενός κρατικού θεσμού που υφίσταται από το 1829. Υπάρχουν επίσης σοβαρές ενδείξεις για την πρόθεση οικονομικής εκμετάλλευσης αυτού του «δανεισμού».

Τον περασμένο Οκτώβριο πραγματοποιήθηκε λ.χ. ειδική έρευνα (τηλεφωνική και διά ζώσης), με κομβικό ερώτημα αν οι χρήστες είναι διατεθειμένοι να πληρώνουν εισιτήριο σε περίπτωση «αναβάθμισης των παροχών» της Βιβλιοθήκης.

Το ενδεχόμενο επιβολής αντιτίμου διαφαίνεται και από την ταυτόχρονη προαναγγελία «ψηφιακού δανεισμούβιβλίων» (σ. 70) – και όχι απλής ανάρτησης των ψηφιακών αντιγράφων τους στο Διαδίκτυο, όπως κάνουν οι εθνικές και λοιπές δημόσιες βιβλιοθήκες όλου του κόσμου.