Η Ζιμπάμπουε έχει εξουσιοδοτήσει τη μαζική σφαγή ελεφάντων για να ταΐσει τους πολίτες που είναι αντιμέτωποι με την πείνα λόγω της χειρότερης ξηρασίας των τελευταίων δεκαετιών.

Με σχεδόν το μισό του πληθυσμού της χώρας να αντιμετωπίζει τον κίνδυνο οξείας πείνας, «στοχεύουμε να θανατώσουμε 200 ελέφαντες», δήλωσε τη Δευτέρα στο CNN ο Τινάσε Φαράουο, εκπρόσωπος της Αρχής Πάρκων και Άγριας Ζωής της Ζιμπάμπουε.

Η κίνηση αυτή ακολουθεί την απόφαση της Ναμίμπιας να θανατώσει ελέφαντες και άλλα άγρια ζώα για να ανακουφίσει την επισιτιστική ανασφάλεια που προκλήθηκε από μια παρατεταμένη ξηρασία. Οι θανατώσεις έχουν προκαλέσει κριτική από ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων και περιβαλλοντολόγους.

“Η Ζιμπάμπουε φιλοξενεί περισσότερους από 84.000 ελέφαντες, δήλωσε ο Φαράουο, αριθμός περίπου διπλάσιος από τη «χωρητικότητά» της των 45.000, πρόσθεσε.”

“Ο πληθυσμός ελεφάντων της Ζιμπάμπουε είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος στον κόσμο. Μόνο η Μποτσουάνα έχει περισσότερους.

Η υπουργός Περιβάλλοντος, Σιθέμπισο Νιόνι, δήλωσε στους βουλευτές την περασμένη εβδομάδα ότι «η Ζιμπάμπουε έχει περισσότερους ελέφαντες από όσους χρειαζόμαστε και περισσότερους από όσους μπορούν να φιλοξενήσουν τα δάση μας».

Πρόσθεσε ότι ο υπερπληθυσμός των ελεφάντων «προκαλεί έλλειψη πόρων» για τη συντήρησή τους, γεγονός που ενισχύει τη σύγκρουση ανθρώπων και άγριας ζωής στη χώρα.

«Συζητάμε με την Αρχή Πάρκων και Άγριας Ζωής της Ζιμπάμπουε (Zim Parks) και με ορισμένες κοινότητες για να κάνουμε ό,τι έκανε η Ναμίμπια, ώστε να μπορούμε να μετρήσουμε τους ελέφαντες, να κινητοποιήσουμε τις γυναίκες να αποξηράνουν ίσως το κρέας και να το συσκευάσουν για να διασφαλίσουμε ότι θα φτάσει σε κοινότητες που χρειάζονται πρωτεΐνη», δήλωσε η Νιόνι.

«Όταν υπάρχει υπερπληθυσμός άγριας ζωής σε ένα συγκεκριμένο πάρκο, τότε θα επιδιώξουν να βγουν έξω από το πάρκο για να αναζητήσουν άλλους πόρους, όπως νερό ή βλάστηση. Όταν συμβαίνει αυτό, έρχονται σε επαφή με τους ανθρώπους και αρχίζουν οι συγκρούσεις» εξήγησε στη συνέχεια.

Στη Ναμίμπια, 700 άγρια ζώα, συμπεριλαμβανομένων των ελεφάντων, εγκρίθηκαν για σφαγή τον περασμένο μήνα και το κρέας τους να διανεμηθεί σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν επισιτιστική ανασφάλεια.

Περισσότερα από 150 ζώα έχουν ήδη θανατωθεί, σύμφωνα με το υπουργείο Περιβάλλοντος, Δασοκομίας και Τουρισμού της Ναμίμπια, με πάνω από 125.000 λίβρες κρέατος να έχουν διανεμηθεί.

Η Ζιμπάμπουε και η Ναμίμπια είναι μόνο δύο από τις πολλές χώρες στη νότια Αφρική που αντιμετωπίζουν σοβαρή ξηρασία λόγω του φαινομένου Ελ Νίνιο — ένα φυσικό κλιματικό μοτίβο που έχει οδηγήσει σε ελάχιστες βροχοπτώσεις στην περιοχή από την αρχή του έτους. Οι χώρες είναι επίσης ευάλωτες σε ξηρασίες που επιδεινώνονται από την κλιματική αλλαγή.

Ο Φαράουο, εκπρόσωπος της Αρχής Πάρκων, δήλωσε στο CNN ότι η θανάτωση θα ξεκινήσει μόλις η αρχή ολοκληρώσει τα απαραίτητα έγγραφα.”

«Συμπληρώνουμε τα έγγραφα… ώστε να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε το συντομότερο δυνατό», είπε, προσθέτοντας ότι η προγραμματισμένη σφαγή θα στοχεύει περιοχές με μεγάλο πληθυσμό ελεφάντων.

Αντιδράσεις από οργανώσεις για τα δικαιώματα των ζώων

Οι προτεινόμενες σφαγές ελεφάντων στη Ζιμπάμπουε και τη Ναμίμπια έχουν δεχτεί έντονη κριτική.

«Η σφαγή των ελεφάντων πρέπει να σταματήσει», δήλωσε ο Φαράι Μαγκούου, επικεφαλής της ομάδας υπεράσπισης με έδρα τη Ζιμπάμπουε, το Κέντρο Διακυβέρνησης Φυσικών Πόρων, σε μια ανάρτηση στο X.

«Οι ελέφαντες έχουν το δικαίωμα να υπάρχουν», έγραψε, προσθέτοντας ότι «οι μελλοντικές γενιές έχουν το δικαίωμα να δουν ελέφαντες στο φυσικό τους περιβάλλον».

Ο βιολόγος διατήρησης και σύμβουλος φυσικών πόρων, Κιθ Λίντσεϊ, εξέφρασε επίσης τη δυσφορία του για τη χρήση της άγριας ζωής για την ανακούφιση της επισιτιστικής ανασφάλειας, λέγοντας στο CNN ότι «είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει σε πιο τακτική και συνεχιζόμενη ζήτηση για κρέας από άγρια ζώα, κάτι που θα ήταν μη βιώσιμο».

Ο Φαράουο, ωστόσο, δήλωσε ότι η απόφαση της Ζιμπάμπουε να σφάξει ελέφαντες — η πρώτη της σφαγή από το 1988 — ήταν μέρος ευρύτερων μέτρων για τη μείωση των συγκρούσεων μεταξύ ελεφάντων και ανθρώπων, μετά από μια σειρά επιθέσεων ελεφάντων σε ανθρώπους.

«Τα ζώα προκαλούν πολλά προβλήματα στις κοινότητες, σκοτώνοντας ανθρώπους. Την περασμένη εβδομάδα, χάσαμε μια γυναίκα στο βόρειο τμήμα της χώρας που σκοτώθηκε από έναν ελέφαντα. Την προηγούμενη εβδομάδα, συνέβη το ίδιο πράγμα. Επομένως, η (σφαγή) είναι επίσης ένας τρόπος ελέγχου», είπε.

Τουλάχιστον 31 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους στη Ζιμπάμπουε φέτος ως αποτέλεσμα συγκρούσεων μεταξύ ανθρώπων και άγριας ζωής, ανέφεραν τοπικά μέσα ενημέρωσης.

Σχεδόν όλη της τη ζωή πέρασε μόνη της η Μάλι, ένας θηλυκός ελέφαντας που πέθανε αυτή την εβδομάδα στον ζωολογικό κήπο της Μανίλα στις Φιλιππίνες.

Είχε φτάσει από τη Σρι Λάνκα στις Φιλιππίνες το 1981 ως δώρο προς την τότε πρώτη κυρία των Φιλιππινών, Ιμέλντα Μάρκος.

Αρχικά ζούσε στον ίδιο χώρο με τον ελέφαντα Σίμπα, αλλά μετά τον θάνατό του το 1990 ήταν ολομόναχη, κάτι εξαιρετικά δύσκολα για ένα κοινωνικό ζώο όπως ο ελέφαντας.

Την περασμένη Παρασκευή, αναφέρει η New York Post, η Μάλι είχε αρχίσει να δείχνει σημάδια δυσφορίας. Έτριβε μάλιστα την προβοσκίδα της στον τοίχο, μια ένδειξη ότι πονούσε. Το πρωί της Τρίτης την βρήκαν ξαπλωμένη και να ανασαίνει βαριά. Παρά την αγωγή που της έδωσαν οι κτηνίατροι, ως το απόγευμα είχε πεθάνει.

Ο θάνατός της αποδόθηκε σε καρδιακή ανεπάρκεια. Στην νεκροτομή βρέθηκε ότι η αορτή της ήταν φραγμένη και ότι είχε καρκινικούς όγκους.

Εμφάνιζε ακόμη προβλήματα στα πόδια και τις αρθρώσεις τα οποία είναι συνηθισμένα σε ελέφαντες σε αιχμαλωσία που ζουν σε χώρους με τσιμέντο στο έδαφος.
Η Μάλι ήταν περίπου 45-50 ετών. Οι ελέφαντες που ζουν στη φύση φτάνουν περίπου στα 70 έτη, ενώ σε αιχμαλωσία μέχρι και στα 80 χρόνια. Οι ασιατικοί ελέφαντες, πάντως, όπως η Μάλι, ζουν περίπου 55 χρόνια.

Τον θάνατο ανακοίνωσε ο δήμαρχος της Μανίλας Χάνεϊ Λακούνα, ο οποίος είχε αρκετές χαρούμενες παιδικές αναμνήσεις από τον ζωολογικό κήπο και τη Μάλι.

Για τον ελέφαντα είχαν παρέμβει η ανθρωπολόγος Τζέιν Γκούνταλ (η οποία έχει εργαστεί για δεκαετίες δίπλα σε χιμπατζήδες στην Αφρική), αλλά και ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ, ο οποίος είχε ζητήσει το 2013 από τις αρχές να μεταφερθεί η Μάλι σε ένα κέντρο για ζώα.

«Μάλι, λυπόμαστε, άξιζες κάτι καλύτερο», ανέφερε στην ανακοίνωσή της η οργάνωση PETA για την προστασία των ζώων. Προσθέτει ότι πολλές φορές είχε ζητήσει από τους υπευθύνους του ζωολογικού κήπου να φροντίσουν τα προβλήματα στα πόδια της Μάλι, αλλά τους αγνόησαν. Η απάντηση του ζωολογικού κήπου ήταν ότι η Μάλι έπρεπε να παραμείνει στην αιχμαλωσία, γιατί δεν γνώριζε πώς να ζήσει ελεύθερη.

Ο δημοσιογράφος Πέτρος Κατσάκος, με τη στήλη του «Ιστορίες Χωρίς Φωνή», στην εφημερίδα ΑΥΓΗ, ασχολείται με θέματα που αφορούν την καταπάτηση των δικαιωμάτων των ζώων. «Άλλη μια στερεοτυπική αρθρογραφία για τα δικαιώματα των ζώων;». Όχι, οι «Ιστορίες Χωρίς Φωνή» δεν μοιάζουν με τίποτα απ’ όσα έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε σχετικά.

 

Το 1985 ο νεογέννητος Κάαβαν υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τα δάση της Σρι Λάνκα και την οικογένειά του γιατί κάποιος σκέφτηκε ότι ένας μικρός ασιατικός ελέφαντας θα ήταν ένα πολύ ωραίο δώρο για την κόρη τού τότε Προέδρου του Πακιστάν.

Γρήγορα ο μικρός Κάαβαν έπαψε να είναι δώρο και έγινε πρόβλημα για τους ιδιοκτήτες τους, που, για να τον ξεφορτωθούν, τον δώρισαν στον ζωολογικό κήπο του Ισλαμαμπάντ αδιαφορώντας για το μέλλον του.  

Ένα μέλλον που αποδείχθηκε εφιαλτικό, αφού ο ελέφαντας πέρασε 35 χρόνια καταδικασμένος στη μοναξιά, αφού όλο αυτό το διάστημα έζησε ολομόναχος, χωρίς τη συντροφιά άλλων ζώων και η μοναδική επαφή που είχε ήταν κάποιος φύλακας που περνούσε κάποιες φορές από το κλουβί του για να του δώσει τόση τροφή όση χρειαζόταν για να κρατιέται στη ζωή και να μην πεθάνει.

Για 35 ολόκληρα χρόνια ο Κάαβαν βίωσε την απόλυτη μοναξιά της φυλακής.  

Όπως πολλοί αιχμάλωτοι ελέφαντες, ο Κάαβαν υπέφερε σε βαθμό που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί. Έγινε παχύσαρκος και ανέπτυξε παθολογικές, επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές - στην περίπτωσή του, ένα αδιάκοπο λίκνισμα με το σώμα του να πηγαίνει προς μία κατεύθυνση και το κεφάλι του προς την άλλη, δείχνοντας ότι ο ελέφαντας βυθιζόταν χρόνο με τον χρόνο σε μια βαθιά ψυχολογική απόγνωση που κάποια στιγμή εκδηλώθηκε και ως επιθετικότητα προς τους φύλακες που τον πλησίαζαν για να του δώσουν τροφή.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Κάαβαν να αλυσοδεθεί από τους υπεύθυνους της φυλακής του, ενώ κάποιοι τότε πρότειναν τη θανάτωσή του.

Απελευθέρωση

Το 2015, ο Σαμάρ Χαν, ένας πακιστανικής καταγωγής κτηνίατρος από τις ΗΠΑ που είχε βρεθεί στο Ισλαμαμπάντ για να επισκεφθεί συγγενείς του, πέρασε μια βόλτα από τον ζωολογικό κήπο της πόλης και εκεί αντίκρισε τον Κάαβαν.

Η εικόνα του ελέφαντα σόκαρε τον κτηνίατρο, που, όταν επέστρεψε στις ΗΠΑ, ξεκίνησε μια καμπάνια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να απελευθερώσει τον φυλακισμένο γίγαντα. Η καμπάνια του Σαμάρ Χαν συγκέντρωσε σε μόλις λίγες ημέρες πάνω από 400.000 υπογραφές και ο Κάαβαν έγινε αμέσως διάσημος.

Ανάμεσα στις υπογραφές ήταν και αυτή της διάσημης τραγουδίστριας και ηθοποιού Σερ, η οποία ανέλαβε με τη βοήθεια φίλων της να συγκεντρώσει τα απαραίτητα χρήματα για την απελευθέρωση και τη μεταφορά τού πέντε τόνων Κάαβαν από το Ισλαμαμπάντ σε ένα καταφύγιο ελεφάντων στην Καμπότζη.

Παρά τις προσπάθειες, τις υποσχέσεις αλλά και τις επισκέψεις της διάσημης φίλης του Κάαβαν, χρειάστηκαν τελικά 5 ολόκληρα χρόνια ώστε ο ζωολογικός κήπος να απελευθερώσει τον ελέφαντα και να δώσει το πράσινο φως για την αερομεταφορά του στην Καμπότζη. Κάτι που έγινε τελικά πραγματικότητα τον Νοέμβριο του 2020 και κόστισε 400.000 δολάρια.

Ψυχοθεραπεία

Σήμερα ο Κάαβαν ζει ανάμεσα σε άλλους ελέφαντες και απολαμβάνει την ελευθερία του έπειτα από 35 χρόνια μοναξιάς. Με τη βοήθεια επιστημόνων προσπαθεί να ξεπεράσει το τραυματικό παρελθόν από το οποίο δυσκολεύεται να απαλλαγεί, ενώ η ιστορία του μεταφέρθηκε πριν μερικούς μήνες στις κινηματογραφικές οθόνες των ΗΠΑ και του Καναδά προκαλώντας ένα τεράστιο κύμα συγκίνησης αλλά και ευαισθητοποίησης απέναντι σε ένα είδος που έχει βιώσει με κάθε μορφή την ανθρώπινη αγριότητα.

Σήμερα στο Πακιστάν εξακολουθούν να ζουν τέσσερις αφρικανικοί ελέφαντες αλυσοδεμένοι σε έναν ζωολογικό κήπο στο Καράτσι χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται για τις συνθήκες κράτησής τους. Αυτή είναι μια ιστορία που οι πρωταγωνιστές της δεν μπορούν να μας την πουν γιατί δεν έχουν φωνή να την πουν. Ας γίνουμε η φωνή τους.

Έχουν ανάγκη από κοινωνική ζωή και κίνηση

Υπολογίζεται πως περίπου 16.000 ασιατικοί ελέφαντες ζουν σήμερα σε αιχμαλωσία σε διάφορες χώρες του κόσμου.

Όσον αφορά την Ασία, οι ελέφαντες χρησιμοποιούνται για εργασία και μεταφορές, ενώ στις υπόλοιπες χώρες του πλανήτη ζουν φυλακισμένοι σε ζωολογικούς κήπους ή κακοποιούνται για την ανθρώπινη ψυχαγωγία σε διάφορα τσίρκο.

Οι ασιατικοί ελέφαντες που προορίζονται για τσίρκο και ζωολογικούς κήπους συνήθως απάγονται σε πολύ μικρή ηλικία, καταδικασμένοι να ζουν στερούμενοι τη φυσική τους ανάγκη για μετακίνηση και κοινωνικότητα, που είναι απαραίτητα για το είδος.

 

Πηγή: 2020mag.gr

Η Μοζαμβίκη είναι μια μεγάλης έκτασης χώρα στις νοτιοανατολικές ακτές της Αφρικής με περίπου 31 εκατ. κατοίκους.

Μετά την ανεξαρτητοποίηση της από τους Πορτογάλους το 1975 η χώρα έγινε Λαϊκή Δημοκρατία και εγκαθιδρύθηκε σοσιαλιστικό κράτος.

Oμως πολέμιοι του νέου καθεστώτος δημιούργησαν ένα κίνημα που πήρε την μορφή ένοπλου αγώνα. Από το 1977 μέχρι το 1995 η χώρα βίωσε ένα σκληρό αιματηρό ανταρτοπόλεμο που κόστισε τη ζωή σε περίπου 1 εκατ. ανθρώπους και οδήγησε στην εξορία άλλους τόσους. Για να συντηρηθούν οικονομικά οι αντιμαχόμενες πλευρές εξόντωναν συστηματικά τους ελέφαντες για να εμπορεύονται το ελεφαντόδοντο. Υπολογίζεται ότι στο χρονικό διάστημα που υπήρχε ο πόλεμος εξοντώθηκε το 90% του πληθυσμού των ελεφάντων της Μοζαμβίκης.

Oπως αναφέρει σε δημοσίευμα της η βρετανική εφημερίδα Telegraph η κατάσταση αυτή προκάλεσε ένα εξελικτικό φαινόμενο στους εναπομείναντες ελέφαντες. Οι νεότερες γενιές ελεφάντων γεννιούνται χωρίς χαυλιόδοντες. «Είναι μια αχτίδα φωτός σε μια καταιγίδα αρνητικών ειδήσεων για την βιοποικιλότητα» αναφέρει ο Ρόμπερτ Πρινγκλ, του Πανεπιστημίου Πρίνστον και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που μελετά το φαινόμενο. Υπάρχει όμως και ένα ανησυχητικό σημείο σε αυτή την εξελικτική διαδικασία. Το φαινόμενο παρατηρείται σχεδόν αποκλειστικά στους θηλυκούς ελέφαντες οι οποίοι περνούν τα επίμαχα γονίδια στα παιδιά τους και ειδικά στα θηλυκά. Επιπλέον παρατηρείται ότι τα δύο τρίτα των νεογέννητων ελεφάντων στη Μοζαμβίκη τα τελευταία χρόνια είναι θηλυκοί γεγονός που περιπλέκει ακόμη περισσότερο την κατάσταση.

Οι ερευνητές λένε ότι οι γονιδιακές αναλύσεις που έχουν κάνει δείχνουν ότι υπάρχει μια μετάλλαξη στο χρωμόσωμα Χ η οποία μπορεί να δημιουργεί θανατηφόρες επιπλοκές στα αρσενικά έμβρυα ελεφάντων. Αυτό σημαίνει ότι από την μια πλευρά οι ελέφαντες μπορεί να γλιτώσουν από τους λαθροκυνηγούς που δεν θα έχουν πλέον κάποιο λόγο για να εξοντώνουν τα συμπαθή θηλαστικά αλλά από την άλλη η έλλειψη αρσενικών θα συνεχίσει να συρρικνώνει τους πληθυσμούς τους. Στο Εθνικό Πάρκο Gorongosa της Μοζαμβίκης έχουν απομείνει μόλις 700 ελέφαντες. Η Μοζαμβίκη είναι πατρίδα επίσης και του ζώου που βρίσκεται στην κορυφή της λίστας εκείνων που κινδυνεύουν άμεσα με εξαφάνιση: του λευκού ρινόκερου. Eχει απομείνει πλέον μόνο ένα θηλυκό και γίνεται μάχη για να μπορέσει το είδος αυτό να συνεχίσει να υπάρχει. 

Πηγή: Protagon.gr