Υπάρχουν και αυτά τα θύματα που δεν δικαιώθηκαν ποτέ – Πρόγραμμα Τ-4 η ντροπή της ανθρώπινης ύπαρξης

Τετάρτη, 24/08/2022 - 19:22

Τι ξέρουμε για τα εγκλήματα της Ναζιστικής Γερμανίας; Ειναι γνωστές οι μαζικές δολοφονίες στις υπό Κατοχή περιοχές, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι διώξεις των Εβραίων, των Ρομά ή των ομοφυλόφιλων. Για όλα αυτά που ξέρουμε υπήρχαν κράτη, διεθνείς οργανισμοί που τα έκαναν γνωστά.

Υπάρχει όμως και ένα έγκλημα που οδήγησε στον βίαια θάνατο 400.000 ανθρώπους που μένει στη σκιά της Ιστορίας. Λίγοι ασχολούνται με το θέμα κι αυτοί που έδωσαν λόγο στη Δικαιοσύνη ήταν ακόμα λιγότεροι!

Το γιατί θα το ανακαλύψετε στις επόμενες γραμμές.

Ο Χίτλερ στο βιβλίο του «Ο Αγών» μου γράφει κάποια στιγμή ότι «μόνο οι υγιείς πρέπει να κάνουν παιδιά».

Την αόριστη αυτή θέση την εφάρμοσε από το 1933 όταν στείρωσε χιλιάδες Γερμανούς πολίτες με σωματική ή πνευματική αναπηρία θεωρώντας ότι έτσι φροντίζει για την υγεία των συμπολιτών που που θα έρθουν στον κόσμο.

Υπάρχει μια ιστορία. Κάποια στιγμή ένας πατέρας του έστειλε μια επιστολή. Ζητούσε να σκοτώσει το νεογέννητο παιδί του επειδή ήταν «πνευματικά καθυστερημένο». Ο Φύρερ έστειλε τον προσωπικό του γιατρό που βεβαίωσε το γεγονός -παντελώς ηλίθο το χαρακτήριζε στην αναφορά του – και έδωσε άδεια στον πατέρα να του κάνει θανατηφόρα ένεση. Στα επίσημα βιβλία φυσικά καταχωρήθηκε ως «θάνατος εξ αιτίας καρδιακής ανεπάρκειας». Ήταν 25 Ιουλίου 1939. Λίγο πριν ξεκινήσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Το γεγονός αυτό κινητοποίησε τον κρατικό μηχανισμό που καθιέρωσε μια «καρτέλα υγείας» για κάθε παιδί που γενιόταν στη χώρα. Ένας γιατρός κατέγραφε πιθανές αναπηρίες του νεογέννητου. Σε αυτές τις περιπτώσεις ακολουθούσε ο θάνατος!

Έτσι με μια υπογραφή. Χωρίς κανένα άλλο έλεγχο…

Δύο στους τρεις σταυρούς στην «καρτέλα» ήταν αρκετοί να οδηγήσουν το παιδί σε ίδρυμα για «ιατρική φροντίδα» όπως έλεγαν στους γονείς που δεν ήταν τίποτε άλλο από μια κλινική εξόντωσης!

«Διαφωτιστικό» φυλλάδιο του υπουργείο Υγείας που δείχνει τους κινδύνους για τη χώρα εάν οι ψυχικά ή σωματικά ασθενείς αποκτήσουν παιδιά!

Η μόνη διαμάχη που ξέσπασε μεταξύ των γιατρών ήταν ο τρόπος του θανάτου. Πολλοί υποστήριξαν ότι η ένεση μορφίνης ήταν επώδυνη και πρότειναν τον θάνατο από πείνα ως πιο φυσιολογικό!

Το πρόγραμμα ευγονικής ονομάστηκε Τ4 από τη διεύθυνση της αρμόδιας υπηρεσίας ευγονικής. Στο στόχαστρο δεν μπήκαν μόνο τα νεογέννητα, αλλά και όλοι οι άνθρωποι που είχαν κάποια αναπηρία. Τύφωση, κώφωση, ευλογιά, ακόμα και ο αλκοολισμός θεωρήθηκε «διαβατήριο για το θάνατο».

Χιλιάδες άνθρωποι με προβλήματα οδηγήθηκαν σε ειδικούς χώρους για να δεχτούν τις θανατηφόρες ενέσεις. Στο πρόγραμμα μετείχε σχεδόν όλο το ιατρικό δυναμικό της χώρας.

Ακόμα και εκκλησιαστικά ιδρύματα που παρείχαν φιλοξενία στα άτομα αυτά έβλεπαν τους σττρατιώτες να εισβάλλουν και να παίρνουν τους τροφίμους.

Με τον καιρό έγινε γνωστή η τύχη τους. Καθολικοιί και Προτεστάντες ιερείς άρχισαν να αντιδρούν.

Οι αντιδράσεις ήταν τόσοι έντονες που ο Χίτλερ υποχρεώθηκε να αναγγείλει τη διακοπή του προγράμματος. Επίσημα τουλάχιστον, στα τέλη Αυγούστου του 1941.

Το προσωπικό ενός ιδρύματος που υτποδεχόταν τους «ασθενείς» σε γλέντι δτη διάρκεια μιας γιορτής

Όμως το πρόγραμμα δεν σταμάτησε ποτέ. Εξακολουθούσε να εφαρμόζεται μυστικά. Οι θάλαμοι αερίων, αλλά και τόσοι άλλοι τρόπου θανάτωσης εφαρμόστηκαν και τελειποιήθηκαν εκεί στους νοσούντες ψυχικά ή σωματικά. Τώρα μπορούσαν να εφαρμοστούν και στους υγιείς. Στους Εβραίους, στους αιχμαλώτους πολέμου, στους αντιφρονούντες.

Μόλις τα τελευταία χρόνια έχει ανοίξει η συζήτηση και άρχισαν να δημιουργούνται τα πρώτα Μνημεία για τα θύματα του προγράμματος Τ4

Μετά τον πόλεμο ήταν τόση η έκταση του ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού που συμμετείχε στο πρόγραμμα ώστε ήταν αδύνατη η τιμωρία τους. Αρκετοί από αυτύς μάλιστα είχαν κάνει πειράματα για τις επιστημονικές τους εργασίες πάνω στα θύματα τους..

Με συνοπτικές διαδικασίες η νέα Γερμανία αποφάσισε να… ξεχάσει τη θλιβερή ιστορία. Άλλωστε οι περισσότεροι από τους ανθρώπους αυτούς δεν είχαν συγγενείς να ενδιαφερθούν, να φωνάξουν. Οι επιζώντες είχαν το νου τους στην επιβίωση στα δύσκολα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Η ανοχή με τα χρόνια έγινε «συνωμοσία της σιωπής» και μόλις τα τελευταία χρόνια, όταν οι υπεύθυνοι είχαν βιολογικά εκλείψει άρχισαν να δημιουργούνται τα πρώτα μνημεία στους άτυχους εκείνους ανθρώπους…

Πηγή: newsbreak.gr

75 χρόνια από τα εγκλήματα των ναζί στη Μουσιωτίτσα

Σάββατο, 21/07/2018 - 18:00

Ήταν Κυριακή 25 Ιουλίου του 1943, όταν τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής, έπνιξαν στο αίμα τη Μουσιωτίτσα, χωριό του σημερινού Δήμου Δωδώνης.

Για αντίποινα στη συμμετοχή των κατοίκων της περιοχής σε δολιοφθορές, αλλά και για το θάνατο Γερμανού αξιωματικού σε κοντινή περιοχή, εκτελέστηκαν 152 άτομα, μεταξύ αυτών και γυναικόπαιδα, πολλοί εκ των οποίων υπέστησαν φριχτά βασανιστήρια.




Εκείνες τις μέρες, πάνω από τη Μουσιωτίτσα έκανε χαμηλές πτήσεις γερμανικό αεροπλάνο το οποίο πετούσε προκηρύξεις, γραμμένες στα ελληνικά. Καλούσαν τους κατοίκους να μην φύγουν από τα σπίτια τους.

Την Κυριακή 25 Ιουλίου, ξεκίνησε συντονισμένη επίθεση από τέσσερα περιφερειακά σημεία, με τέσσερις ομάδες στρατού και με στόχο να αποκλειστεί η έξοδος από το χωριό.

Εκτός από τις ετήσιες εκδηλώσεις τιμής και μνήμης, που οργανώνει ο Δήμος και ο Σύλλογος Νέων Μουσιωτίτσας, παραμένει ανοιχτό και το ζήτημα της διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων.

Το ολοκαύτωμα στο Ηπειρώτικο χωριό, αποτελεί ζωντανή μαρτυρία ιστορίας και τροφοδοτεί και τους αγώνες του σήμερα, τόσο για το θέμα των αποζημιώσεων, όσο και ευρύτερα ενάντια στο φασισμό – ναζισμό.

Σε μαρμάρινη στήλη στο χωριό έχουν γραφτεί τα παρακάτω:



Εδώ είναι τόπος ιερός

Χώρος αγιασμένος
Με κλάμα και με δάκρυα
Με αίμα ποτισμένος
Εδώ δεν κείτονται κορμιά
Μόνο ψυχές πετούνε
Αγνών αθώων άκακων
Ψυχές π’ ανθοβολούνε
Η Ελλάδα ολόρθη στέκεται
Δάφνο στεφανωμένη
Η ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
Αιώνια πάντα μένει
«1943 Ιουλίου 25»
Χ.Α.