Στη φόρμα διαμαρτυρίας του κινήματος SOSTE το νερό ανταποκρίθηκαν 15.000 άτομα στέλνοντας περίπου 3.500.000 email στους βουλευτές


Την περασμένη Τετάρτη ψηφίστηκε στη Bουλή το νομοσχέδιο που περνάει την ΕΥΑΘ στο νέο Υπερταμείο για 99 χρόνια.
Ανοίγει έτσι ο δρόμος της ιδιωτικοποίησης και αλλάζει ο σκοπός της ΕΥΑΘ, από την παροχή καθαρού και ποιοτικού νερού στο να αποπληρώνει Χρέος.
Το μοντέλο «μερικής» ιδιωτικοποίησης με ΣΔΙΤ είχε εφαρμοστεί στο παρελθόν στο Παρίσι και το Βερολίνο, και αφού απέτυχε, το νερό επαναδημοτικοποιήθηκε.
Είχε όμως προλάβει να αυξηθεί η τιμή του και να υποβαθμιστεί η ποιότητα του δικτύου.


Για τις εξελίξεις αυτές μιλήσαμε με τον Γιώργο Αρχοντόπουλο, πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων της ΕΥΑΘ και ιδρυτικό μέλος της πρωτοβουλίας SOSTE το νερό.


Ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις σου μετά την ψήφιση στη Βουλή, από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, του νομοσχεδίου που περνά την ΕΥΑΘ στο Υπερταμείο; Τι αισθάνεσαι έχοντας υπάρξει υποψήφιος στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ;

Πρώτα απ’ όλα αισθάνομαι ευθύνη απέναντι στον κόσμο. Τόσο τον κόσμο που στήριξε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, όσο, κυρίως, τον κόσμο που συμμετείχε στο κίνημα για το νερό. Θέλω να τονίσω το εξής: Πριν γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, πασχίζαμε να αποδείξουμε ότι αυτός δεν αποτελούσε την ταυτότητα του κινήματος, ότι δεν πρέπει και δεν θέλει να το καπελώσει. Υπήρχαν πολλοί που ήταν δύσπιστοι απέναντι στην εμπλοκή του ΣΥΡΙΖΑ στα κινήματα, ενώ για κάποιους ήταν η δικαιολογία ώστε να μην συμμετέχουν ενεργά. Τώρα αγωνιζόμαστε για να αποδείξουμε ότι εμείς παραμείναμε σταθεροί στις θέσεις του κινήματος ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που άλλαξε την πολιτική του.

Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο δύσκολο διάστημα έχουμε εισπράξει και ειρωνεία, έχουμε ακούσει και το «εμείς τα λέγαμε», όμως η αντίδραση της πρώτης πελάτισσας που αντίκρισε την κλειστή, λόγω κινητοποίησης, πόρτα της ΕΥΑΘ την περασμένη Τρίτη μας γέμισε κουράγιο: «Καλό αγώνα παιδιά. Όχι και το νερό, δε γίνεται». Απέναντι σ’ αυτόν τον κόσμο αισθάνεσαι την ευθύνη αλλά και την ανάγκη να συνεχίσεις τον αγώνα. Να βγούμε μπροστά όπως και τότε, να διατηρήσουμε στην πράξη την αξιοπιστία μας και τη δυναμική μας.

Πολλά κυβερνητικά στελέχη αρνήθηκαν ότι πρόκειται για ιδιωτικοποίηση, προσπαθώντας να υπεραμυνθούν των επιλογών τους. Πως σχολιάζεις την παρουσίαση της ιδιωτικοποίησης ως «αξιοποίηση της εταιρίας μέσω του Υπερταμείου»;

Μοναδική αξιοποίηση της ΕΥΑΘ είναι το να μετατραπεί σε πραγματικό πόλο παραγωγικής ανασυγκρότησης, τόσο για την πόλη της Θεσσαλονίκης όσο και για την ευρύτερη περιοχή. Η ΕΥΑΘ έχει έναν ετήσιο τζίρο περίπου 80 εκατομμυρίων, συνεργάζεται με δεκάδες μικρότερες επιχειρήσεις, ενώ έχει και τη δυνατότητα να επεκτείνει τη δραστηριότητα της και σε κοντινούς νομούς. Όταν προτείναμε στην προηγούμενη διοίκηση να επενδύσει η εταιρεία σε μια δική της μονάδα παραγωγής εδαφοβελτιωτικών, με βάση τη λυματολάσπη, η απάντηση ήταν «αυτά δεν γίνονται». Δεν μπορεί να μην υπάρχει μια συνεχής συνεργασία με το Πανεπιστήμιο σε προγράμματα που προκύπτουν από τις πραγματικές ανάγκες της εταιρίας. Αντί αυτών όμως προωθούνταν, όπως γίνεται παντού τα τελευταία χρόνια, το μοντέλο της εξάρτησης από εργολάβους.

Αυτή την στιγμή προωθείται ένα μοντέλο ΣΔΙΤ, με στρατηγικό επενδυτή που αποκτά τον έλεγχο της πώλησης και της διαχείρισης του νερού. Τέτοια παραδείγματα τα έχουμε δει παγκοσμίως και παντού έχουν αποτύχει, αφού πρώτα έφεραν αυξήσεις στα τιμολόγια και υποβάθμιση της ποιότητας του νερού και των δικτύων. Το να επιμένουν κάποιοι σ’ αυτήν την επιχειρηματολογία, όταν μάλιστα υποστήριζαν τα αντίθετα πριν γίνουν κυβέρνηση, αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει κανένας κεντρικός σχεδιασμός για τα κοινά αγαθά.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται παγκοσμίως μια τάση επανακρατικοποίησης του νερού. Ποιος ο ρόλος του παγκόσμιου κινήματος που φαίνεται να αναπτύσσεται σχετικά με το νερό;



Τα τελευταία 15 χρόνια, σε 37 χώρες και 237 πόλεις επανακρατικοποιήθηκε ή επαναδημοτικοποιήθηκε το νερό, κάτι που αποδεικνύει ότι η ιδιωτικοποίηση έχει αποτύχει. Ο ρόλος του κινήματος ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού παγκοσμίως είναι καθοριστικός και δεν είναι τυχαίο ότι παρουσιάζονται τέτοια κινήματα σχεδόν παντού! Βέβαια αυτό δε σημαίνει πως όλα είναι ρόδινα και δεν συναντάμε εμπόδια. Για παράδειγμα με τις 1.800.000 υπογραφές που μαζεύτηκαν από το πανευρωπαϊκό κίνημα, η πρόταση του Right2water υπερψηφίστηκε από το Ευρωκοινοβούλιο όμως η Κομισιόν δεν έχει κάνει τίποτα ακόμη σε αυτή την κατεύθυνση.

Ο ρόλος του κινήματος είναι να γεννάει ιδέες που δίνουν στον κόσμο τη δυνατότητα και τη θέληση να συμμετέχει. Δείτε για παράδειγμα τι έγινε με το δημοψήφισμα για το νερό στη Θεσσαλονίκη. Σαν γεγονός, γράφτηκε στην ιστορία της πόλης, και αν και ανεπίσημο η δυναμική του είναι τέτοια που χρειάζεται πολύ θράσος για να αμφισβητηθεί. Την περασμένη βδομάδα φτιάξαμε μια φόρμα διαμαρτυρίας και μόλις σε μία μέρα, σχεδόν 15.000 άτομα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μας στέλνοντας περίπου 3.500.000 email στους βουλευτές διαμαρτυρόμενοι για την ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών.

 

Μετά τις τελευταίες εξελίξεις ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις σας για τα επόμενα βήματα, τόσο σε τοπικό όσο και σε πανελλαδικό επίπεδο;

Το τελευταίο πολυνομοσχέδιο για το Υπερταμείο ήρθε και σφυρηλάτησε την δικτύωση που είχαμε με την ΕΥΔΑΠ. Στρεφόμαστε σε κοινούς αγώνες πλέον, όπως έγινε και με τη διαδικτυακή φόρμα διαμαρτυρίας που φτιάχτηκε από το Sosτε το νερό, αλλά χρησιμοποιήσαμε και για την ΕΥΔΑΠ κινητοποιώντας ακόμη περισσότερο κόσμο. Δε μπορούμε να είμαστε σκόρπιοι, δεν το επιτρέπουν οι καιροί. Χρειαζόμαστε τη δικτύωση ακόμη και αν πολλές φορές η φύση των προβλημάτων μας διαφέρει. Όλοι όσοι αγωνιστήκαμε ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ, το Sosτε το νερό, το Σωματείο της ΕΥΑΘ, και όλοι οι φορείς και οι πολίτες που ήταν δίπλα μας, αγωνιστήκαμε ενάντια στο μνημονιακό καθεστώς που βλέπει το νερό ως ένα ακόμη προαπαιτούμενο. Όλοι εμείς πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα αυτόν από εκεί που τον αφήσαμε, στο νικηφόρο δημοψήφισμα του 2014. Είναι σημαντικό να γνωρίζουν αυτοί που παίρνουν αποφάσεις ότι θα μας βρουν απέναντι τους, σε ένα οργανωμένο κίνημα έτοιμο να δράσει και να δώσει απαντήσεις.

Ενάμιση χρόνο μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζει να υλοποιείται κανονικά το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, που αποτελεί βασική μνημονιακή υποχρέωση. Ποιες είναι οι σκέψεις σας, με βάση και την εμπειρία του κινήματος του νερού απέναντι στη μόνιμη δικαιολογία «δεν υπάρχει εναλλακτική»;

Η διεθνής και ιδιαίτερα η ευρωπαϊκή εμπειρία των νικηφόρων αγώνων του νερού είναι από μόνη της μια αδιαμφισβήτητη απάντηση πως εναλλακτικές υπάρχουν, και τις επιβάλουν οι πολίτες και οι αγώνες τους. Δεν μπορεί να μην υπάρχει εναλλακτική. Αν δεν υπήρχε τότε θα μιλούσαμε Γερμανικά τώρα. Δεν μπορεί να στερείς από τις επόμενες γενιές τη δυνατότητα να επιλέξουν μια καλύτερη, μια διαφορετική προοπτική για τη ζωή τους. Είναι μεγάλη η ευθύνη σου όταν λες δεν γίνεται αλλιώς.

Η δική μας δουλειά από δω και πέρα είναι να ανοίγουμε καινούργιους δρόμους, ειδικά τώρα που είδαμε που μας οδήγησαν οι πεπατημένες. Δεν εννοώ ότι θα είναι εύκολο, ούτε αγνοώ το ότι ο αντίπαλος θα κάνει τα πάντα για να σε συντρίψει. Δεν εννοώ πως είναι απίθανο ακόμα και να ηττηθείς. Τότε ακριβώς είναι όμως που θα πρέπει να φανείς δυνατός, και παρά την ήττα να ξαναπροσπαθήσεις, να σηκωθείς και να παλέψεις. Διορθώνεις τα λάθη σου και μαθαίνεις από αυτά. Η συνεχής προσπάθεια να δημιουργήσουμε εναλλακτικές είναι αναγκαία, αφενός για να γνωρίζουν οι επόμενες γενιές ότι προσπαθήσαμε, αφετέρου για να μάθουν από εμάς τι πήγε στραβά και να μην επαναλάβουν τα δικά μας λάθη.

Γῆν καί ὕδωρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο οι Πέρσες ζητούσαν γῆν καί ὕδωρ απ’ τις πόλεις και τους λαούς που τους παραδίδονταν. Στο τέταρτο βιβλίο, ο Ηρόδοτος αναφέρει για πρώτη φορά τον όρο γῆν καί ὕδωρ στην απάντηση του βασιλιά Ιδαθύρσου των Σκυθών προς τον βασιλιά Δαρείο.

Στο πέμπτο βιβλίο, ο Δαρείος στέλνει αγγελιαφόρους που ζητούν γῆν καί ὕδωρ από τον βασιλιά Αμύντα των Μακεδόνων. Και στο έκτο βιβλίο, στέλνει αγγελιαφόρους σε όλη την Ελλάδα που ζητούν γῆν καί ὕδωρ για τον βασιλιά.

Η απαίτηση για γῆν καί ὕδωρ συμβόλιζε ότι αυτοί που παραδίδονταν στους Πέρσες παραιτούνταν από κάθε δικαίωμα πάνω στη γη τους και στα αγαθά της. Δίνοντας γῆν καί ὕδωρ αναγνώριζαν την περσική εξουσία πάνω σε όλα. Ακόμα και οι ζωές τους άνηκαν στον Βασιλιά των Περσών. Μετά από αυτή την αναγνώριση, ακολουθούσαν διαπραγματεύσεις για τις υποχρεώσεις και τα προνόμια των υποτελών.

Όταν οι Πέρσες αγγελιαφόροι απαίτησαν από τον βασιλιά Λεωνίδα στη Σπάρτη γῆν καί ὕδωρ, οι Σπαρτιάτες τους πέταξαν σε ένα βαθύ πηγάδι, λέγοντάς τους πως θα τα βρουν εκεί.

Η φράση γῆν καί ὕδωρ , ακόμα και στα νέα ελληνικά, συμβολίζει την υποταγή άνευ όρων σε έναν κατακτητή

Γιώργος Αρχοντόπουλος


αναδημοσίευση από ergasianet.gr

Τι σημαίνει η ένταξη μιας ΔΕΚΟ στο νέο υπερταμείο για 99 χρόνια; Οι εταιρείες που εντάσσονται στο υπερταμείο θα μπορούν να πωληθούν σε ιδιώτες ή εξ ολοκλήρου ή ένα σημαντικό ποσοστό τους το οποίο συνήθως συνοδεύεται με το management της εταιρείας.

Πώς επη­ρε­ά­ζει την ΕΥΑΘ η έντα­ξη της στο νέο Υπερ­τα­μείο; Με την ει­σα­γω­γή της ΕΥΑΘ στο Υπερ­τα­μείο ου­σια­στι­κά αλ­λά­ζει ο σκο­πός και ο ρόλος της εται­ρεί­ας. Σή­με­ρα σκο­πός της ΕΥΑΘ είναι να πα­ρέ­χει κα­θα­ρό και ποιο­τι­κό νερό, καθώς και ασφα­λείς συν­θή­κες υγιει­νής στους Θεσ­σα­λο­νι­κείς. Πλέον ο σκο­πός της ΕΥΑΘ στο Υπερ­τα­μείο θα είναι η απο­πλη­ρω­μή του Χρέ­ους, κάτι που συ­νε­πά­γε­ται ανα­γκαία αύ­ξη­ση κερ­δών για το σκοπό αυτό, η οποία ανα­πό­φευ­κτα θα επι­διω­χθεί με αύ­ξη­ση της τιμής του νερού. Το νερό, λοι­πόν, με­τα­τρέ­πε­ται σε είδος προς κερ­δο­σκο­πία, ένα ΕΜΠΟ­ΡΕΥ­ΣΙ­ΜΟ είδος, όπως π.χ. ένα ανα­ψυ­κτι­κό ή μια μπύρα! Εκ των πραγ­μά­των δεν υπάρ­χει πλέον χώρος για δια­φά­νεια, συμ­με­το­χή των πο­λι­τών, οι­κο­λο­γι­κές και βιώ­σι­μες πρα­κτι­κές και άλλες μη χρη­μα­το­θη­ρι­κές πα­ρα­μέ­τρους.

Είναι η πώ­λη­ση του 23% της ΕΥΑΘ ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση; Σή­με­ρα το 74% της ΕΥΑΘ ανή­κει στο Δη­μό­σιο μέσω του ΤΑΙ­ΠΕΔ. Το επι­χεί­ρη­μα της κυ­βέρ­νη­σης είναι ότι που­λώ­ντας το 23% σε ιδιώ­τη, το δη­μό­σιο θα συ­νε­χί­σει να έχει τον έλεγ­χο αφού θα κα­τέ­χει το 51%. Αυτό δεν ισχύ­ει: ο πρω­θυ­πουρ­γός ανα­κοί­νω­σε στη ΔΕΘ ότι θα μπει στρα­τη­γι­κός επεν­δυ­τής (και) στην ΕΥΑΘ, δη­λα­δή ο ιδιώ­της -πέρα από το 23%- θα έχει λόγο ΚΑΙ στη διοί­κη­ση της εται­ρεί­ας. Πρό­κει­ται λοι­πόν για μια έμ­με­ση ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση, για ένα ΣΔΙΤ (Σύ­μπρα­ξη Δη­μό­σιου και Ιδιω­τι­κού Τομέα). Εκ­θέ­σεις της ίδιας της Πα­γκό­σμιας Τρά­πε­ζας προ­τρέ­πουν πλέον τις πο­λυ­ε­θνι­κές να στα­μα­τή­σουν τις πλή­ρεις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις και να στρα­φούν στα ΣΔΙΤ, ως πιο επι­κερ­δείς και χα­μη­λό­τε­ρου ρί­σκου επεν­δύ­σεις.

Αφού το Δη­μό­σιο θα ελέγ­χει το 51% πώς είναι ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση; Το ίδιο μο­ντέ­λο ακο­λου­θή­θη­κε στο Πα­ρί­σι και στο Βε­ρο­λί­νο. Η εται­ρεία ύδρευ­σης τε­λι­κά επέ­στρε­ψε στον δήμο. Τα απο­τε­λέ­σμα­τα του ΣΔΙΤ ήταν:

• Αύ­ξη­ση της τιμής του νερού.
  
  
• Υπο­βάθ­μι­ση της ποιό­τη­τάς του, λόγω των επεν­δύ­σε­ων που ΔΕΝ έκανε (για λό­γους οι­κο­νο­μί­ας) η ιδιω­τι­κή εται­ρεία.
  
  

Κα­τό­πιν αυτών ο δήμος ανα­γκά­στη­κε να σπά­σει τη σύμ­βα­ση με τον ιδιώ­τη, γε­γο­νός που οδή­γη­σε σε απο­ζη­μί­ω­ση ύψους σχε­δόν 1 δισ. ευρώ από την πλευ­ρά του δήμου. Να το­νί­σου­με ότι στη σύμ­βα­ση πα­ρα­χώ­ρη­σης της ΕΥΑΘ το 2014 είχε επί­σης προ­βλε­φθεί ανά­λο­γος όρος απο­ζη­μί­ω­σης του ιδιώ­τη, ακόμη και των πι­θα­νών μελ­λο­ντι­κών του κερ­δών σε πε­ρί­πτω­ση που το Δη­μό­σιο τον έδιω­χνε!

Όπως σε όλα τα μο­ντέ­λα ΣΔΙΤ, το κρά­τος ή η κοι­νό­τη­τα αφή­νει τη δια­χεί­ρι­ση στον ιδιω­τι­κό τομέα, υπο­στη­ρί­ζο­ντας ότι το Δη­μό­σιο εξα­κο­λου­θεί να κα­τέ­χει το 51% ή πα­ρα­πά­νω. Αυτό δεν είναι τί­πο­τα πε­ρισ­σό­τε­ρο από ένα επι­κοι­νω­νια­κό κόλπο, για να νο­μί­ζουν οι πο­λί­τες ότι εξα­κο­λου­θεί να είναι υπό δη­μό­σιο έλεγ­χο.

Δε θα αυ­ξη­θούν οι θέ­σεις ερ­γα­σί­ας λόγω των επεν­δύ­σε­ων των ιδιω­τών; Στο Βε­ρο­λί­νο ΧΑ­ΘΗ­ΚΑΝ 7.000 θέ­σεις ερ­γα­σί­ας από μι­κρο­με­σαί­ες επι­χει­ρή­σεις που συ­νερ­γά­ζο­νταν με την εται­ρεία ύδρευ­σης, λόγω των απο­ε­πεν­δύ­σε­ων που έγι­ναν στο όνομα της οι­κο­νο­μί­ας και της κερ­δο­σκο­πί­ας των ιδιω­τών.

Δεν θα ωφε­λη­θεί η ΕΥΑΘ από την τε­χνο­γνω­σία του ιδιώ­τη με τον οποίο θα συ­νερ­γα­στεί; Όχι. Τα πα­ρα­δείγ­μα­τα διε­θνώς έχουν δεί­ξει ότι οι ιδιω­τι­κές εται­ρεί­ες δη­μιουρ­γούν μι­κρό­τε­ρες θυ­γα­τρι­κές οι οποί­ες στη συ­νέ­χεια «που­λά­νε» εξει­δι­κευ­μέ­νες υπη­ρε­σί­ες στην εται­ρεία ύδρευ­σης, οδη­γώ­ντας σε μια πλήρη εξάρ­τη­σή της από αυτές. Η απο­χώ­ρη­ση έμπει­ρων στε­λε­χών λόγω συ­ντα­ξιο­δό­τη­σης και η μη ανα­νέ­ω­ση του προ­σω­πι­κού της εται­ρεί­ας δη­μιουρ­γούν ένα «έλ­λειμ­μα γνώ­σης» και οδη­γούν σε μια κα­τά­στα­ση ομη­ρί­ας της από τις συ­νερ­γα­ζό­με­νες θυ­γα­τρι­κές, που έχουν τε­λι­κά και όλη την τε­χνο­γνω­σία. Ακόμη κι αν επα­να­κρα­τι­κο­ποι­η­θεί η ΕΥΑΘ, θα πα­ρα­μεί­νει όμη­ρος των θυ­γα­τρι­κών αυτών.

Το Δη­μό­σιο θα έχει τον έλεγ­χο, πως μπο­ρεί να αλ­λά­ξει η δομή της ΕΥΑΘ; Ακόμη κι αν η ΕΥΑΘ τε­λι­κά επα­να­κρα­τι­κο­ποι­η­θεί, η εται­ρεία ύδρευ­σης δε θα είναι ποτέ ίδια με πριν. Η όλη δομή της εται­ρεί­ας θα έχει αλ­λά­ξει. Ακόμη κι αν το κρά­τος ή ο δήμος είναι ο μο­να­δι­κός ιδιο­κτή­της, θα εξα­κο­λου­θεί να εξαρ­τά­ται από τις θυ­γα­τρι­κές εται­ρεί­ες των πο­λυ­ε­θνι­κών και θα ανα­γκα­στεί να αγο­ρά­σει τη γνώση που είχε κλα­πεί από αυτήν. Το πα­ρά­δειγ­μα του Βε­ρο­λί­νου (όπως και άλλες πε­ρι­πτώ­σεις) δεί­χνει ότι, από τη στιγ­μή που αυτή η νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη δομή εγκα­θι­δρυ­θεί σε μια εται­ρεία ύδρευ­σης, στη συ­νέ­χεια και παρά την επα­να­κρα­τι­κο­ποί­η­ση, η λο­γι­κή του κέρ­δους πα­ρα­μέ­νει.

Τι θα γίνει με το κοι­νω­νι­κό τι­μο­λό­γιο της ΕΥΑΘ; Η ΕΥΑΘ σή­με­ρα ως δη­μό­σια εται­ρεία ασκεί κοι­νω­νι­κή πο­λι­τι­κή, είτε με μειω­μέ­νο τι­μο­λό­γιο σε ευ­πα­θείς ομά­δες είτε ακόμη και με την πα­ρο­χή ΔΩ­ΡΕ­ΑΝ νερού σε οι­κο­νο­μι­κά ασθε­νείς οι­κο­γέ­νειες. Ο ιδιώ­της θα έρθει στην ΕΥΑΘ για να κερ­δί­σει, κα­νείς δεν εγ­γυά­ται τη συ­νέ­χι­ση του κοι­νω­νι­κού προ­γράμ­μα­τος.

Αφού το 51% θα ανή­κει στο Δη­μό­σιο τι κερ­δί­ζει ο ιδιώ­της; Οι ιδιω­τι­κές εται­ρεί­ες έχουν εγ­γυ­η­μέ­νο κέρ­δος, που προ­βλέ­πε­ται στη σύμ­βα­ση που υπο­γρά­φουν. Για να εξα­σφα­λι­στεί αυτό, οι συμ­βά­σεις:

• είναι πάντα μα­κρο­πρό­θε­σμες, συχνά για 30 χρό­νια
  
  
• εγ­γυώ­νται κέρ­δος για όλη τη διάρ­κεια της σύμ­βα­σης (η τιμή που η κυ­βέρ­νη­ση του Βε­ρο­λί­νου κα­τέ­βα­λε για τις με­το­χές Veolia και RWE βα­σί­στη­κε στο εγ­γυ­η­μέ­νο κέρ­δος τους μέχρι το 2028!)
  
  
• είναι μυ­στι­κές, επει­δή το αντι­κεί­με­νο της δια­πραγ­μά­τευ­σης υπά­γε­ται στο πλαί­σιο του εμπο­ρι­κού δι­καί­ου
  
  
• όλη η δια­χεί­ρι­ση είναι στα χέρια της ιδιω­τι­κής εται­ρεί­ας (αυτό μπο­ρεί να κα­λύ­πτε­ται από χω­ρι­στές συμ­φω­νί­ες μέσα στη σύμ­βα­ση).
  
  

Τι είναι το fix price; Είναι ένα κόλπο για να πει­στεί η κοινή γνώμη ότι δεν επη­ρε­ά­ζε­ται η τιμή του νερού. Για μια μικρή πε­ρί­ο­δο (π.χ. 5 χρό­νια), η τιμή πα­ρα­μέ­νει στα­θε­ρή σύμ­φω­να με τη σύμ­βα­ση, στη συ­νέ­χεια όμως ο ιδιώ­της ανε­βά­ζει την τιμή σύμ­φω­να με τα συμ­φέ­ρο­ντα του, στο Πα­ρί­σι οι αυ­ξή­σεις έφτα­σαν το 260%.

Η κυ­βέρ­νη­ση ισχυ­ρί­ζε­ται ότι η μπο­ρεί να ελέγ­ξει τον ιδιώ­τη μέσω της Ρυθ­μι­στι­κής Αρχής Υδά­των. Η Ρυθ­μι­στι­κή Αρχή Υδά­των δεν έχει συ­στα­θεί ακόμη, την υπο­κα­θι­στά η ει­δι­κή γραμ­μα­τεία υδά­των. Σε ερώ­τη­ση μας το 2014 πως θα επο­πτεύ­ει τον ιδιώ­τη που θα μπει στην ΕΥΑΘ η απά­ντη­ση ήταν: « με εξω­τε­ρι­κούς συ­νερ­γά­τες», δη­λα­δή θα βά­λουν έναν το­πι­κό ιδιώ­τη συ­νερ­γά­τη να επο­πτεύ­ει τις με­γα­λύ­τε­ρες πο­λυ­ε­θνι­κές του νερού!

Συμ­φέ­ρει η πώ­λη­ση του 23% της ΕΥΑΘ; Πόσα θα ει­σπρά­ξει η κυ­βέρ­νη­ση (η τρόι­κα); Με ση­με­ρι­νή τιμή με­το­χής, η αξία του 23% εκτι­μά­ται γύρω στα 30.000.000 ευρώ. Η ΕΥΑΘ έχει κα­θα­ρά κέρδη 14.000.000 ευρώ το χρόνο, ενώ έχει και 50.000.000 ευρώ στα απο­θε­μα­τι­κά της. Γί­νε­ται εύ­κο­λα κα­τα­νοη­τό ότι σε δύο χρό­νια ο ιδιώ­της θα κάνει από­σβε­ση των χρη­μά­των του.

Η αξία του 23% είναι κυ­ριο­λε­κτι­κά στα­γό­να στον ωκε­α­νό του χρέ­ους!

* Ο Γιώρ­γος Αρ­χο­ντό­που­λος είναι πρό­ε­δρος του Συλ­λό­γου Ερ­γα­ζο­μέ­νων στην ΕΥΑΘ