Ολόκληρη η ανακοίνωση της γενικής διοίκησης του Εθνικοαπελευθερωτικού Ζαπατίστικου στρατού στα εγκαίνια του πέμπτου κογκρέσου του εθνικού ιθαγενικού κογκρέσου (CNI), στο CIDECI του Σαν Κριστόμπαλ δε λας Κάσας, Τσιάπας, 11 Οκτώβρη 2016:



Σύντροφοι και συντρόφισσες του Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου,

Αδέρφια της φυλής Wirrarikarri,

Αδέρφια της φυλής Nahua,

Αδέρφια της φυλής Purépecha,

Αδέρφια της φυλής Raramuri,

Αδέρφια της φυλής Cora,

Αδέρφια της φυλής Mayo Yoreme,

Αδέρφια της φυλής Yaqui,

Αδέρφια της φυλής Popoluca,

Αδέρφια της φυλής Mixteco,

Αδέρφια της φυλής Ñahñú, Ñatho,

Αδέρφια της φυλής Coca,

Αδέρφια της φυλής Totonaco,

Αδέρφια της φυλής Mazahua,

Αδέρφια της φυλής Maya,

Αδέρφια της φυλής Zoque,

Αδέρφια της φυλής Tzotzil,

Αδέρφια της φυλής Tzeltal,

Αδέρφια της φυλής Chol,

Αδέρφια της φυλής Tojolabal,

Αδέρφια της φυλής Mame,

Αδέρφια της φυλής Binni Zaá,

Αδέρφια της φυλής Chontal,

Αδέρφια της φυλής Chinanteco,

Αδέρφια της φυλής Kumiai,

Αδέρφια της φυλής Cuicateco,

Αδέρφια της φυλής Matlazinca,

Αδέρφια της φυλής Mazateco,

Αδέρφια της φυλής Mee–paa,

Αδέρφια της φυλής Mixe,

Αδέρφια της φυλής Nasaquue/Nasa,

Αδέρφια της φυλής Amuzgo,

Αδέρφια της φυλής Triqui,

Κοινότητες, εθνότητες, φυλές και γειτονιές των ιθαγενικών λαών που έχουμε ως σπίτι το Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο,

Σύντροφοι και συντρόφισσες της Εθνικής και Διεθνούς Έκτης,

Συντρόφισσες και σύντροφοι της ζαπατιστικής αποστολής στο 5ο Κογκρέσο του CNI,

Λάβετε όλες, όλοι, ολόες, τον ειλικρινή χαιρετισμό των αντρών, γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων που έχουμε ως κοινό όνομα εκείνο του Εθνικοαπελευθερωτικού Ζαπατιστικού Στρατού.

Και μαζί με τον χαιρετισμό, λάβετε τον ανυπόκριτο σεβασμό, θαυμασμό και την ειλικρινή τρυφερότητά μας.

Θέλουμε καταρχάς να ευχαριστήσουμε τις συντρόφισσές και τους συντρόφους από το CIDECI-Πανεπιστήμιο της Γης που όπως και άλλες φορές έτσι και αυτές τις μέρες βάζουν κουβέρτες, φαΐ και χώρο για να ακούσουμε και να μιλήσουμε.

Συντρόφισσες, σύντροφοι, συντροφόισσες,

Αδερφοί και αδερφές,

Αυτές τις μέρες συμπληρώνει 20 χρόνια ένα φως που γεννήθηκε στα χέρια των ιθαγενικών λαών αυτής της γης που ονομάζεται Μεξικό. Εκείνο το φως που ονομάστηκε και ονομάζεται Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο.

Σε εκείνη τη γέννηση είχαμε την τιμή να είμαστε παρόντες/ούσες, μέσω της αξέχαστης συντρόφισσάς μας διοικήτριας Ραμόνας, όπου μαζί, κοινότητες, εθνότητες, φυλές και γειτονιές των ιθαγενικών λαών ανάψαμε εκείνο το φως.

Φως οργάνωσης, αγώνα και δουλειάς και μιας μακριάς διαδρομής πάλης με αντίσταση και εξεγερσιακότητα.

Κι αυτό γιατί στη διάρκεια αυτών των 20 χρόνων αγώνα ενάντια στο κακό καπιταλιστικό σύστημα και τους κυβερνώντες του έχουμε λάβει μόνο υποτίμηση, καταλήστευση και εκμετάλλευση, φυλακές, δολοφονίες και εξαφανίσεις, εξαπατήσεις και ελιγμούς.

Και σε αυτή την επέτειο που γιορτάζουμε με αδερφά και συντροφικά λόγια, ως Ζαπατίστας που είμαστε, θέλουμε να επαναφέρουμε στη μνήμη όσους/ες μας λείπουν:

Τη μακαρίτισσά μας Διοικήτρια Ραμόνα, τον Μεγάλο Πατέρα Juan Chávez, τον Μεγάλο Εξεγερμένο τιμημένο Félix Serdán, τον αδερφό Efrén Capíz, και τα ονόματα που έχουν τις απουσίες που σήμερα και πάντα μας πονούν: τις ιθαγενείς γυναίκες, την ιθαγενή νεολαία, τους ιθαγενείς ενήλικες και ηλικιωμένους, τους μεγάλους μας σοφούς και σοφές, τους ιθαγενείς μετανάστες, όλους, όλες τις αγνοούμενες, δολοφονημένες, κακοποιημένες, ταπεινωμένες, εκπορνευμένες, ξεχασμένες, αντικείμενα διακωμώδησης, κοροϊδίας και υποτίμησης.

Και μαζί με εκείνες και εκείνους, ας φέρουμε επίσης στη μνήμη την αδικία και την ατιμωρησία, ως κρατική πολιτική, που παίρνει το πρόσωπο και το όνομα των 47 απόντων της Αγιοτσινάπα.

Ας αισθανθούν μαζί μας όλες αυτές τις οδύνες, όλες αυτές τις οργές που τώρα μας καλούν και μας ωθούν τη σκέψη για να κάνουμε κάτι για όσους/ες δεν είναι και για όσους/ες θα είναι.

Ας μιλήσουν στα χείλια μας, ας ακούσουν στις καρδιές μας.

Ας ζουν στο δικό μας συλλογικό είναι.

Ας ξέρουν ότι τους συντροφεύουμε στη σκέψη και στη δράση μας, ας το νιώσουν πως δεν είναι μόνοι.

Συντρόφισσες, σύντροφοι, αδερφοί, αδερφές,

Είπαμε πριν 20 χρόνια.

Δεν θα έρθει ούτε θα γεννηθεί τίποτα νέο σε αυτό το καπιταλιστικό σύστημα προς όφελος δικό μας, των ιθαγενικών λαών στο Μεξικό και στον κόσμο.

Αυτοί οι καπιταλιστές δεν θα ψάξουν ούτε θα σκεφτούν ποτέ κάποιο δρόμο αλλαγής για μια καλύτερη ζωή για εμάς τους ιθαγενικούς λαούς, τις εθνότητες, τις φυλές και τις γειτονιές.

Με το καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε δεν θα έρθει τίποτα καλό για εμάς τους φτωχούς πληθυσμούς της υπαίθρου και της πόλης.

Ανάμεσά τους δεν θα γεννηθεί αυτό που χρειαζόμαστε, αυτό που θέλουμε εμείς οι ιθαγενικοί λαοί του Μεξικού και του κόσμου.

Δεν προσδοκούμε από αυτούς άλλο παρά αδικίες, εκμετάλλευση και λοιπές κακίες εναντίον μας, εμάς των φτωχών του κόσμου.

Δεν θα υπάρξει τίποτα για εμάς από αυτά που θέλουμε και που χρειαζόμαστε, στα κόμματα που ήδη υπάρχουν, ούτε στα φαινομενικά νέα που θα έρθουν, γιατί είναι οι ίδιοι που μεταπηδούν από το ένα κόμμα στο άλλο.

Πολλά πράγματα έχουμε ζήσει και έχουμε σκεφτεί αυτά τα 20 χρόνια.

Γιατί έχουμε ζήσει με θανάτους και απελπισίες για πάνω από 500 χρόνια.

Αυτό μας δείχνει και μας λέει ότι δεν έχουμε τίποτα να ελπίζουμε από αυτό το κακό σύστημα και τους κακούς κυβερνώντες του, η ιστορία μας μάς λέει και μας δείχνει τη ζωή που έζησαν οι παππούδες και οι προπαππούδες και ο προπροπαππούδες μας.

Γι’ αυτό πριν 20 χρόνια είπαμε ότι πρέπει να οικοδομήσουμε το δικό μας μονοπάτι, το δικό μας πεπρωμένο που να έχει ελευθερία, δικαιοσύνη και δημοκρατία.

Γιατί πια δεν υπάρχει ούτε κάτι λίγο άξιο εμπιστοσύνης σε αυτό το καπιταλιστικό σύστημα στο οποίο ζούμε.

Γνωριστήκαμε στο διάλογο, το διάλογο που ζήτησε ο λαός του Μεξικού να συνομιλήσουμε με το κακό σύστημα που έγινε κυβέρνηση, που δεν κράτησε το λόγο του.

Το ίδιο το κακό σύστημα μας υπέδειξε να μην εμπιστευόμαστε τα λόγια του, που τα έχουμε δει εδώ και πάνω από 500 χρόνια, ότι δεν έχουν μπέσα.

Αλλά ο δικός μας ο διάλογος, ανάμεσά μας, οι γειτονιές, οι φυλές, οι εθνότητες και οι ιθαγενικοί λαοί, μας έχει ωφελήσει, γιατί είμαστε τώρα ως Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο.

Το να μιλάμε μεταξύ μας οι ιθαγενικοί λαοί ήταν και είναι πολύ απαραίτητο σήμερα πιο πολύ από ποτέ, γιατί τώρα επεκτείνεται η καταστροφή που κάνουν οι καπιταλιστές ενάντια στη μάνα γη και αυτό σημαίνει ότι θα καταστραφούμε επίσης, γιατί ζούμε σ’ αυτήν.

Ο διάλογος αναμεταξύ μας μάς κάνει καλό, μας βοηθά να καταλάβουμε, μας βοηθά να προσανατολιστούμε σε πολλά πράγματα στο νου της ζωής μας, αλλά μόνο αν την δουλέψουμε δίνει καρπούς, αν δεν δουλευτεί δεν δίνει καρπούς, η δουλειά είναι με τους λαούς, ο καρπός είναι με τους λαούς που δουλεύουν οργανωμένοι, και αγωνίζονται, προσπαθούν, θυσιάζονται, πάλι και πάλι αν χρειαστεί.

Αν δεν κάνουμε αυτή τη δουλειά, ποιος θα την κάνει;

Κανείς δεν θα ’ρθει, το γνωρίζουμε καλά.

Έτσι το λέμε. Πολλά πράγματα τα ξέρουμε και τα λέμε, λέμε, για παράδειγμα, «δεν ωφελεί να τσακωνόμαστε μεταξύ μας». Άλλο, «διαιρεμένοι δεν έχουμε δύναμη».

Σα να ’ναι ώρα πια να μην μένουμε μόνο σε όσα ξέρουμε και όσα λέμε, σα να ’ναι πια ώρα να δούμε αυτό που είναι η πραγματική ζωή μας: αδικία, μιζέρια και ανισότητα.

Πρέπει να οργανωθούμε για να πετύχουμε αυτό που καταλαβαίνουμε, αυτό που λέμε, ή να κάνουμε πράξη τα βήματα για να διορθωνόμαστε και να βελτιωνόμαστε όπου βλέπουμε ότι έχουμε λαθέψει.

Σύντροφοι, συντρόφισσες του Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου, σε αυτά τα 20 χρόνια σηκώσαμε το κεφάλι μας μαζί με το σώμα και την ψυχή μας και είπαμε να οργανωθούμε και να δουλέψουμε αγωνιζόμενοι.

Σήμερα πιστεύουμε ότι για αυτόν ακριβώς το λόγο βρισκόμαστε εδώ, για να δούμε, να ακούσουμε ο ένας τον άλλο, αυτά που έχουμε κάνει και πώς τα έχουμε κάνει. Τι μας λείπει να κάνουμε και πώς θα το κάνουμε.

Πού αποτύχαμε και πώς θα το διορθώσουμε και βελτιώσουμε.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε να είμαστε ενωμένοι, ύπαιθρος και πόλη.

Το οχυρό του αγώνα μας, της δουλειάς και της οργάνωσής μας, είναι το μέρος που ζούμε κάθε λαός και έπειτα σε κάθε εθνότητα, σε κάθε φυλή, σε κάθε γειτονιά, ως ιθαγενικοί πληθυσμοί.

Συντρόφισσες, σύντροφοι, συντροφόισσες της εθνικής και διεθνούς έκτης, σκεφτόμαστε ότι είναι το ίδιο, το οχυρό του αγώνα μας, της δουλειάς και της οργάνωσής μας είναι όπου ζείτε, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σχολείο, εργοστάσιο, σε κάθε πανεπιστήμιο και έτσι σε κάθε πόλη, δήμο, πολιτεία κλπ.

Αυτό επιτυγχάνεται μόνο με δουλειά και οργάνωση, εκεί θα γεννηθεί το πώς, το τι γίνεται σύμφωνα με την κατάσταση που ζούμε.

Σύντροφοι και συντρόφισσες του Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου, σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε να συνεχίσουμε τον αγώνα όπως το έκαναν οι πρόγονοί μας. Αντίσταση και Εξέγερση, αλλά πλέον με μια αλλαγή πραγματική που χρειαζόμαστε οι φτωχοί της υπαίθρου και της πόλης.

Χρειαζόμαστε να οικοδομήσουμε εμείς οι ίδιοι και ίδιες τον κόσμο που θέλουμε.

Συντρόφισσες και σύντροφοι της Έκτης του Μεξικού και του κόσμου.

Εμείς που είμαστε οι εκμεταλλευόμενοι και εκμεταλλευόμενες χρειαζόμαστε να είμαστε ενωμένοι/ες, ύπαιθρος και πόλη, και να οικοδομήσουμε τον κόσμο που θέλουμε.

Σκεφτόμαστε ότι σε αυτό πρέπει να αφιερώνουμε τις προσπάθειές μας, τις θυσίες μας στη δουλειά και στην οργάνωση, για να ξέρουμε τι να κάνουμε τη στιγμή που πρέπει.

ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ, από το να επικεντρωθούμε στην οργάνωσή μας, οι ιθαγενικοί λαοί της υπαίθρου και της πόλης.

Ιδίως εμείς οι γειτονιές, οι φυλές, οι εθνότητες και οι ιθαγενικοί λαοί, δεν έχουμε πλέον πού να καταφύγουμε. Δεχόμαστε επίθεση στην ύπαιθρο και στην πόλη, κανείς δεν θα έχει πού να καταφύγει.

Σήμερα χρειάζεται να σηκώσουμε τα βλέμματά μας, εμείς, οι εκμεταλλευόμενοι, και να οργανωθούμε, να δουλέψουμε και να αγωνιστούμε για να είμαστε οργανωμένοι μαζί, πόλη και ύπαιθρος.

Γιατί η αλήθεια είναι πως οι ιθαγενικοί λαοί στην ύπαιθρο και στην πόλη είμαστε μάρτυρες ότι το καπιταλιστικό σύστημα δεν έχει τίποτα καλό ούτε τόσο δα για μια καλύτερη ζωή για τους ιθαγενικούς λαούς και όσους μένουν στις πόλεις.

Σήμερα πραγματικά θέλουν να μας καταστρέψουν εξαλείφοντάς μας στη δουλεία του καπιταλισμού και συγχρόνως να καταστρέψουν τη μάνα μας τη γη και τη φύση της.

Σήμερα χρειαζόμαστε να μελετήσουμε ακούγοντας, βλέποντας, μαθαίνοντας, και εξασκούμενοι, πού και πώς είναι το κακό και πού και πώς είναι το καλό, αυτό πρέπει να γεννηθεί σε εμάς.

Πώς να βγούμε από το κακό και πώς να μπούμε στο καλό.

Να μελετήσουμε τις παρελθούσες ιστορίες μας, για να μην επαναλάβουμε το κακό, αλλά για να διορθώσουμε και να βελτιώσουμε.

Όσο ισχυροί κι αν είναι οι εκμεταλλευτές, κανείς δεν μπορεί να νικήσει τον οργανωμένο λαό.

Έτσι συντρόφισσες και σύντροφοι του Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου, σύντροφοι, συντρόφισσες και συντροφόισσες της έκτης του Μεξικού και του κόσμου, αδέρφια και αδερφές του Μεξικού και του κόσμου των από κάτω και αριστερά, οργάνωση και αγώνας για να γίνει ο κόσμος καλύτερος, με νοημοσύνη και σοφία συνεχίζουμε δουλεύοντας και οικοδομώντας.

Ιθαγενικοί λαοί του κόσμου, επιστήμονες του κόσμου, καλλιτέχνες του κόσμου, αν οργανωθούμε μπορούμε να σώσουμε τον κόσμο και να οικοδομήσουμε άλλον κόσμο καλύτερο, γι’ αυτό πρέπει να γίνουμε καλύτεροι αγωνιστές και αγωνίστριες.

Ενώ ψάχνουμε ο ένας τον άλλο και μιλάμε σύντροφοι και συντρόφισσες του Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου, μας αναλογεί να δείξουμε το παράδειγμα στις οικογένειές μας στο Μεξικό και στον κόσμο, ότι δεν υπάρχει κανείς που θα αγωνιστεί για να μας απελευθερώσει πέρα από μας τους ίδιους, τις ίδιες. Μας αναλογεί να δείξουμε το δρόμο.

-*-

Συντρόφισσες, σύντροφοι, συντροφόισσες, αδερφοί, αδερφές,

Ας ακούσει όποιος/α θέλει ν’ ακούσει.

Ας καταλάβει όποιος/α θέλει να καταλάβει.

Γιατί τώρα είναι η ώρα που αυτά τα χώματα θα ξανασπαρθούν με το βήμα των ιθαγενικών λαών.

Τώρα είναι η ώρα που αυτοί οι ουρανοί θα ξαναεντυπωσιαστούν από όλα τα χρώματα που είμαστε το χρώμα της γης.

Τώρα είναι η ώρα που η συλλογική καρδιά που είμαστε, θα γίνει ακόμη μεγαλύτερη. Θα γίνει σπίτι, παρηγοριά και έμπνευση αγώνα για καθένα που θεωρεί ότι είναι μόνος και σε αδιέξοδο.

Τώρα είναι η ώρα των λαών μας, των εθνοτήτων μας, των φυλών μας, των γειτονιών μας.

Τώρα είναι η ώρα να θυμίσουμε στον Αφέντη, στους εργατοπατέρες και στους επιστάτες του, ποιοι γέννησαν αυτό το Έθνος, ποιοι κάνουν τις μηχανές να δουλεύουν, ποιοι δημιουργούν την τροφή της γης, ποιοι σηκώνουν τα κτίρια, ποιοι ανοίγουν τους δρόμους, ποιοι υπηρετούν τις επιστήμες και τις τέχνες, ποιοι φαντάζονται και αγωνίζονται έναν κόσμο τόσο μεγάλο όπου πάντα υπάρχει ένα μέρος με φαΐ, κουβέρτα, ελπίδα.

Ακούστε το καλά, καταλάβετέ το καλά.

Τώρα είναι η ώρα του Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου.

Ας τρέμει το κέντρο της γης στο βηματισμό του.

Ας νικηθεί ο κυνισμός και η απάθεια στα όνειρά του.

Ας σηκωθεί με τη φωνή του όποιος/α δεν έχει φωνή.

Ας φωτιστεί η καταχνιά με το βλέμμα του.

Ας βρει σπίτι στην ακρόασή του όποιος/α σκέφτεται ότι είναι μόνος/η.

Ας συναντήσει η απελπισία παρηγοριά κι ελπίδα στην καρδιά του.

Ας εκπλαγεί εκ νέου ο κόσμος με την πρόκλησή του.

-*-

Ευχαριστούμε Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο.

Ευχαριστούμε για το παράδειγμά σου.

Ευχαριστούμε που δεν πουλήθηκες.

Ευχαριστούμε που δεν υποχώρησες.

Ευχαριστούμε που δεν παραδόθηκες.

Ευχαριστούμε για το αδερφικό σου βήμα, για την πάντα έτοιμη ακρόαση, για τα γενναιόδωρα λόγια.

Και το λέμε ξεκάθαρα ότι ο δικός μας αγώνας είναι για τη ζωή.

Για αυτό ζούμε, για αυτό πεθαίνουμε, για αυτό λέμε:

ΖΗΤΩ ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΟΙ ΦΥΛΕΣ, ΟΙ ΕΘΝΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΙΘΑΓΕΝΙΚΟΙ ΛΑΟΙ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

ΑΣ ΛΑΜΨΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ!

ΑΣ ΥΨΩΘΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΚΑΙ Ο ΒΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΙΘΑΓΕΝΙΚΟΥ ΚΟΓΚΡΕΣΟΥ ΚΑΙ ΟΣΟΙ/ΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟ!

Ευχαριστούμε για την ακρόαση, τα λόγια και την καρδιά σου.

Από το CIDECI–UNITIERRA, Τσιάπας, Μεξικό

Στο όνομα των ηλικιωμένων, των παιδιών, των γυναικών και των αντρών του Εθνικοαπελευθερωτικού Ζαπατιστικού Στρατού

Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μοϊσές

Κοινή ανακοίνωση του Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου και του Εθνικοαπελευθερωτικού Ζαπατιστικού στρατού για την επαίσχυντη αστυνομική επίθεση ενάντια στο Εθνικό Συντονιστικό Εργαζομένων στην Εκπαίδευση (Coordinadora Nacional de Trabajadores de la Educación, CNTE) και την ιθαγενική κοινότητα Nochixtlán της Οαχάκας.

Στο λαό του Μεξικού,
Στους λαούς του κόσμου,

Απέναντι στην επαίσχυντη καταστολή που υπέστησαν οι δάσκαλοι, οι δασκάλες και η κοινότητα του Nochixtlán στην Οαχάκα -με την οποία το μεξικανικό κράτος μάς θυμίζει ότι έχει εξαπολύσει πόλεμο εναντίον όλων- οι κοινότητες και οι φυλές που συμμετέχουμε στο Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο και στον Εθνικοαπελευθερωτικό Ζαπατιστικό Στρατό λέμε στην CNTE ότι δεν είναι μόνη, ότι γνωρίζουμε ότι το δίκιο και η αλήθεια είναι με το μέρος της, ότι η συλλογική αξιοπρέπεια με την οποία μιλά η αντίστασή της δεν μπορεί να χρεοκοπήσει και αυτό είναι το κυριότερο όπλο όσων είμαστε από κάτω.

Καταδικάζουμε την κλιμάκωση της καταστολής με την οποία επιχειρούν να επιβάλουν σε όλη τη χώρα την νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική μεταρρύθμιση που ονομάζουν «εκπαιδευτική», κυρίως στις πολιτείες της Οαχάκα, της Τσιάπας, του Γκερρέρο και του Μιτσοακάν. Με απειλές, καταδιώξεις, χτυπήματα, άδικες φυλακίσεις και τώρα δολοφονίες επιδιώκουν να σπάσουν την αξιοπρέπεια της αντιστεκόμενης CNTE.

Καλούμε τις φυλές μας και γενικότερα την κοινωνία των πολιτών να βρίσκονται πάντα στο πλευρό της αντιστεκόμενης CNTE, να ταυτιστούν μαζί της, καθώς η βία με την οποία επιδιώκουν να στερήσουν στ@ς δασκάλ@ς βασικές εργατικές διασφαλίσεις με αφορμή την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης είναι μια αντανάκλαση της βίας με την οποία καταληστεύουν τους ιθαγενικούς, αγροτικούς και αστικούς πληθυσμούς.

Όσοι απολαμβάνουν την εξουσία αποφάσισαν ότι η εκπαίδευση, η υγεία, οι ιθαγενικές και αγροτικές γαίες, ακόμη και η ειρήνη και η ασφάλεια, συνιστούν εμπόρευμα για όποιον μπορεί να τις αγοράσει, ότι τα δικαιώματα δεν είναι δικαιώματα αλλά προϊόντα και υπηρεσίες που μπορούν να υπεξαιρεθούν, να κλαπούν, να καταστραφούν, να παζαρευτούν όπως ορίζει το μεγάλο κεφάλαιο. Και επιδιώκουν να επιβάλλουν αυτή την ανωμαλία με αιματηρό τρόπο: δολοφονώντας και εξαφανίζοντας τ@ς συντρόφισσες/ους μας, στέλνοντάς σε φυλακές υψίστης ασφαλείας τ@ς εκπροσώπους μας, μετατρέποντας σε κυβερνητικό μάρκετινγκ τα αναίσχυντα βασανιστήρια και, με τη βοήθεια των πληρωμένων ΜΜΕ, εξισώνουν με τους εγκληματίες ό,τι πιο πολύτιμο έχει η μεξικανική κοινωνία, δηλαδή όσ@ς αγωνίζονται, δεν παραδίνονται, δεν πουλιούνται, δεν εγκαταλείπουν.

Απαιτούμε την άμεση παύση της καταστολής ενάντια στη CNTE που αντιστέκεται και την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση ΟΛΩΝ των πολιτικών κρατουμένων.

Καλούμε όλους τους λαούς της υπαίθρου και των πόλεων να βρίσκονται σε επιφυλακή και σε αλληλεγγύη στον αγώνα των δασκάλων, να οργανωθούμε με αυτόνομο τρόπο ώστε να είμαστε ενήμεροι και σε επιφυλακή σε αυτήν τη καταιγίδα που πέφτει πάνω σε όλ@ς μας, γνωρίζοντας ότι μια καταιγίδα, εκτός από θύελλα και χάος, μπορεί επίσης να φέρει ευφορία στη γη από όπου θα γεννηθεί ένας νέος κόσμος.

Από τα βουνά, τις πεδιάδες, τις κοιλάδες, τα φαράγγια και τις γειτονιές των κοινοτήτων, των φυλών και των ιθαγενικών λαών του Μεξικού

Ποτέ πια ένα Μεξικό χωρίς εμάς!

Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο
Εθνικοαπελευθερωτικός Ζαπατιστικός Στρατός
Μεξικό, 20 Ιουνίου 2016



πηγή enlacezapatista.ezln.org.mx

Μάης: Ανάμεσα στην απολυταρχία και την αντίσταση

Το ημερολόγιο; Μάης 2016.

Η γεωγραφία;

Θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε κομμάτι αυτής της χώρας που γδέρνεται μέχρι να ματώσει από τις εξαναγκαστικές εξαφανίσεις, την ατιμωρησία που έχει γίνει θεσμός, την έλλειψη ανεκτικότητας ως μορφή διακυβέρνησης, τη διαφθορά ως τρόπο ζωής μιας βρωμερής και δευτεροκλασάτης τάξης πολιτικών.

Αλλά επίσης θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε κομμάτι αυτής της χώρας που εξαγνίζεται από την επιμονή των συγγενών που δεν λησμονούν τους αγαπημένους τους, την πεισματική αναζήτηση της αλήθειας και της δικαιοσύνης, την εξεγερμένη αντίσταση απέναντι στα χτυπήματα, τις σφαίρες, τους φράχτες, την προσπάθεια οικοδόμησης μιας πορείας χωρίς αφεντικά, χωρίς σωτήρες, χωρίς καθοδηγητές, χωρίς ηγέτες· άμυνα, αντίσταση, εξέγερση· κραυγή που μεγαλώνει και βαθαίνει λόγω του πόνου και της οργής.

«Μεξικό»: έτσι καλείται συνήθως εκείνη η χώρα, αυτή η χώρα, που με τον δικό της τρόπο αντανακλά μια κρίση που κλονίζει όλο τον κόσμο.

Φαίνεται πως κάποια στιγμή στη σύντομη και έντονη ιστορία του 20ού αιώνα αυτή η χώρα υπήρξε διεθνές σημείο αναφοράς για τον τουρισμό. Περιγράφονταν τα τοπία της, η κουζίνα, η φιλοξενία του κόσμου της, το πόσο τέλεια ήταν η τέλεια δικτατορία της.

Αλλά πριν και κατά τη διάρκεια αυτής της εικόνας στο φυλλάδιο του τουριστικού πρακτορείου έγινε ό,τι έγινε. Όχι, δεν θα σας κουράσω με λεπτομέρειες που συνέβησαν στο άμεσο παρελθόν, για παράδειγμα τα τελευταία 30 χρόνια.

Το ζήτημα είναι ότι τα τελευταία χρόνια το «Μεξικό» είναι πλέον διεθνές σημείο αναφοράς για την κυβερνητική διαφθορά· την αγριότητα του εμπορίου ναρκωτικών· τη σύμπραξη, και όχι διείσδυση, του οργανωμένου εγκλήματος με τους θεσμούς· τις εξαναγκαστικές εξαφανίσεις· το στρατό που έχει αφήσει τα στρατόπεδα κι έχει βγει στους δρόμους και τα μονοπάτια· τις δολοφονίες και φυλακίσεις πολιτικών διαφωνούντων, δημοσιογράφων και άσχετου κόσμου· τα ‘warning’ των τουριστικών οδηγιών από το εξωτερικό· τον κυνισμό ως ιδιοσυγκρασία των ΜΜΕ και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης· τη ζωή, την ελευθερία και τα προσωπικά αγαθά που παίζονται στη θανάσιμη ρουλέτα της καθημερινής ζωής («αν δεν ήρθε η σειρά σου σήμερα, ίσως έρθει αύριο»). Αν είστε γυναίκα, κάθε ηλικίας, οι κίνδυνοι πολλαπλασιάζονται. Η γυναικεία φύση, μαζί με τη διαφορετικότητα, έχει προβάδισμα μόνο σε ένα πράγμα: είναι πιο πιθανό να υποστεί βία, εξαφάνιση, θάνατο.

Αλλά όλα αυτά τα ξέρετε ήδη. Αρκεί να έχετε ζήσει εδώ, σε αυτά τα εδάφη, κάτω απ’ αυτούς τους ουρανούς, λίγο, όχι πολύ, ας πούμε ανάμεσα στους πρώτους μήνες της ζωής και μέχρι τα 5 έτη, που ήταν η ηλικία των παιδιών που δολοφονήθηκαν στο βρεφονηπιακό σταθμό ABC, στο Ερμοσίγιο της Σονόρα στις 5 Ιούνη 2009, πριν από σχεδόν 7 χρόνια.

Ποιο ήταν το έγκλημα των νηπίων; Ήταν θύματα κακής τύχης; ενός σκοτεινού θεϊκού σχεδιασμού; της τυχαιότητας; Ή μήπως είναι και ήταν θύματα μιας τάξης πολιτικών που επιτρέπει για τον εαυτό της τα πάντα (όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι μια από τις εμπλεκόμενες στην υπόθεση -χωρίς να γίνει έρευνα εναντίον της- είναι ανάμεσα στις πιθανές υποψηφιότητες του Κόμματος Εθνικής Δράσης για την προεδρία του Μεξικού);

Έτσι το μέρος θα μπορούσε να είναι η Σονόρα, όπου, άλλωστε, το έγκλημα και η ξεδιαντροπιά δεν έχουν νικήσει τις οικογένειες των παιδιών του βρεφονηπιακού σταθμού ABC.

Ή θα μπορούσε να είναι η πολιτεία του Μεξικού, όπου η φυλή Ñatho του Αγίου Φραγκίσκου Xochicuautla πρόκειται να καταστραφεί και να θαφτεί κάτω από έναν απ’ τους αυτοκινητοδρόμους της μεγάλης πρωτεύουσας. Το έγκλημά τους; Η υπεράσπιση των δασών τους. Αλλά πάνω από τα ερείπια των σπιτιών τους, οι κάτοικοι συνεχίζουν την αντίσταση.

Ή θα μπορούσε να είναι η Οαχάκα, στην κοινότητα Binizza του διαμερίσματος Άλβαρο Ομπρεγόν, στο Juchitán, όπου ο πληθυσμός δέχτηκε επίθεση με σφαίρες από παραστρατιωτικούς του Κόμματος Εθνικής Δράσης (PAN) και του Κόμματος Δημοκρατικής Επανάστασης (PRD). Ποιο ήταν το λάθος τους; Η αντίσταση στην ιδιωτικοποίηση του αέρα που επιβάλλει ο μεγαλειώδης καπιταλισμός στο Istmo με τα καλούμενα «αιολικά πάρκα».

Ή ίσως θα μπορούσε να είναι η Βερακρούς, που ήδη είναι περιοχή κυνηγιού γυναικών, νέων, δημοσιογράφων, αντιπολιτευόμενων ή μη. Ή το Γιουκατάν, όπου ενάντια στους κατοίκους της κοινότητας Chablekal εφαρμόζεται η καλούμενη «αιγίδα» (Escudo) με την οποία οι διοικούντες προστατεύουν τη λεηλασία. Ή το Γκερρέρο, όπου όλο το Μεξικό μετονομάζεται σε «Αγιοτσινάπα».i Ή το Μορέλος, που έχει μετατραπεί σε τεράστιο μαζικό τάφο. Ή η Πόλη του Μεξικού όπου οι αντιπολιτευόμενες διαδηλώσεις απαγορεύονται καθώς εκεί κυριαρχούν τα αυτοκίνητα, ακόμη και πάνω στο Σύνταγμα. Ή η Πουέμπλα, οχυρό της ιδιωτικοποίησης του νερού και των αυτοκινητοδρόμων. Ή η Ταμαουλίπας, όπου, όπως και σε όλη τη χώρα, το Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα (PRI) συνιστά το θεσμικό παρακλάδι του οργανωμένου εγκλήματος. Ή οποιοδήποτε άλλο μέρος της δημοκρατίας που ονομάζεται «Ηνωμένες Πολιτείες του Μεξικού», με τα κύματα απολύσεων, λεηλασίας, ληστείας, εξαφανίσεων, καταστροφής, θανάτου… πολέμου.

Αλλά τελικά είναι η Τσιάπας. Και στην Τσιάπας βλέπουμε…

Την Τούξτλα Γκουτιέρρες, την πρωτεύουσά της. Μάης 2016. Μέτρια θερμοκρασία: 37 βαθμοί υπό σκιά. Υψόμετρο: 522 μέτρα από το επίπεδο της θάλασσας. Ημερομηνία: Μάης των αντιστεκόμενων και εξεγερμένων δασκάλων. Αλλά πριν, επιτρέψτε μας μερικές διευκρινήσεις:

1) Η καλούμενη «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» δεν είναι εκπαιδευτική: είναι εργατική. Αν ήταν εκπαιδευτική θα είχαν ληφθεί υπόψη οι δάσκαλοι και οι οικογένειες. Όταν η κυβέρνηση αρνείται να κάνει διάλογο για τη μεταρρύθμιση με τους δασκάλους και τις οικογένειες αναγνωρίζει ότι δεν ενδιαφέρεται για τη βελτίωση της εκπαίδευσης, αλλά τη «προσαρμογή των απολαβών» (αυτός είναι ο τρόπος που το κεφάλαιο αποκαλεί τις απολύσεις).

2. Δεν εφαρμόζει το νόμο: βιάζει το νόμο. Επικαλούνται την υπεράσπιση του συντάγματος (με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση), ενώ βιάζουν το σύνταγμα (τους νόμους που διασφαλίζουν βασικά δικαιώματα όπως το δικαίωμα του συνεταιρισμού, της διαμαρτυρίας και της ελεύθερης διακίνησης).

3. Αυτό που κάνουν τα πληρωμένα ΜΜΕ είναι άχρηστο. Διακηρύξεις παν κι έρχονται: «όλα υπό έλεγχο», «η πλειονότητα των σχολείων είναι σε λειτουργία», «το 90 και βάλε τοις εκατό των δασκάλων εργάζονται». Αλλά η πραγματικότητα δεν αναγνωρίζει αυτές τις διακηρύξεις, γιατί οι δάσκαλοι και οι δασκάλες βρίσκονται στους δρόμους. Οι οικογένειες στις κοινότητες έχουν δηλώσει ευθαρσώς ότι δεν πρόκειται να αποδεχτούν τους αντικαταστάτες, ότι δεν θα τους αφήσουν να μπουν στις κοινότητες και θα τους διώξουν.

4. Οι δάσκαλοι και οι δασκάλες δεν υπερασπίζονται προνόμια, αγωνίζονται στο τελευταίο ανάχωμα κάθε ανθρώπου: το ελάχιστο επίπεδο ζωής των ίδιων και των οικογενειών τους. Εκπλήσσεστε που κάποιος/α είναι έτοιμος/η να υπερασπιστεί το λίγο που του αναλογεί; Έναν απαξιωμένο μισθό, αίθουσες διδασκαλίας που μοιάζουν βομβαρδισμένες (και όντως είναι, αλλά από οικονομικές βόμβες), όχι μία αλλά πολλαπλές βάρδιες εργασίας, εξαιρετικά πολυάριθμες τάξεις; Εν συντομία: χαμηλό μισθό, άσχημες συνθήκες και πολύ γαμήσι. Πώς σας φαίνεται; Ακόμη κι έτσι, οι δάσκαλοι και οι δασκάλες πηγαίνουν στα σχολεία τους, διδάσκοντας στα παιδιά τα μονοπάτια των φυσικών και των ανθρωπιστικών επιστημών.

5. Ο στόχος της υποτιθέμενης εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης είναι να εξουδετερώσει εκείνη τη δασκάλα, εκείνο το δάσκαλο που προετοιμάστηκε για χρόνια και πρακτικά αφιερώνει όλη του/της τη ζωή σε αυτό το επάγγελμα. Σίγουρα με την πληρωμένη επιμονή των ΜΜΕ, έχει δημιουργηθεί η εικόνα των διεφθαρμένων ηγετών των δασκάλων. Αλλά αυτή η εικόνα είναι το καρότο που παγιδεύει το θύμα. Στόχος δεν είναι οι ηγέτες, αλλά όλοι οι δάσκαλοι και δασκάλες, συμπεριλαμβανομένων των δουλοπρεπών μελών του Εθνικού Συνδικάτου Εργαζομένων στην Εκπαίδευση. Τώρα, αν θέλετε ένα παράδειγμα διεφθαρμένων ηγετών, πάρτε τη διοίκηση αυτού του συνδικάτου.

6. Στόχος της μεταρρύθμισης είναι η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης. Στην πραγματικότητα, αυτή η ιδιωτικοποίηση βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Παρότι άφησαν τα σχολεία στην τύχη τους και υποχρηματοδοτούμενα δεν κατάφεραν να τελειώσουν με τη δημόσια εκπαίδευση στο Μεξικό λόγω του ανθρώπινου παράγοντα: τους δασκάλους και τις δασκάλες. Έτσι πλέον πρέπει να τους καταστρέψουν. Επιχειρούν μια καταστροφή που θα αναγκάσει τις οικογένειες -οι οποίες θα πρέπει να δουλεύουν σε βάρδιες- να στραφούν προς την ιδιωτική εκπαίδευση· ή να συμβιβαστούν ότι τα παιδιά τους θα διαμορφώνονται καταναλώνοντας τηλεόραση, ραδιόφωνο και ψηφιακά μέσα· ή στους δρόμους· ή ούτε κι αυτό. Το επάγγελμα του δασκάλου/ας δεν είναι αυτοσχεδιασμός ούτε ζήτημα κλίσης. Σπουδάζεται, απαιτεί προετοιμασία. Δεν έχει οποι@δήποτε την ικανότητα και τις γνώσεις για την εκπαίδευση. Γιατί στα σχολεία υπάρχει εκπαίδευση, όχι μόνο διδασκαλία. Δεν μπορεί οποι@δήποτε να αντιμετωπίσει μια ομάδα παιδιών σχολικής ή προσχολικής ηλικίας. Για αυτό το λόγο είναι απαραίτητες οι Αγροτικές Ακαδημίες Δασκάλων.

7. Σας έχουν πει ότι οι δάσκαλοι και οι δασκάλες είναι οκνηροί/ές και δεν θέλουν να κάνουν προετοιμασία; Ψεύδονται! Κάθε δάσκαλος και δασκάλα θέλει να βελτιώνεται, να είναι καλά προετοιμασμένος/η. Κάντε αυτό που δεν έχει κάνει η κυβέρνηση: μιλήστε με ένα δάσκαλο ή μια δασκάλα. Ακόμη καλύτερα, ακούστε τ@ν. Θα δείτε πώς, ενώ εκείν@ μιλά για την κατάστασή του/της, θα μοιάζει να περιγράφει τη δική σας.

-*-

Εμείς, οι Ζαπατίστας, προσπαθούμε να καταλάβουμε. Και για να καταλάβουμε πρέπει ν’ ακούσουμε. Όποτε υπάρχει δυνατότητα, καταφεύγουμε στην άμεση ενημέρωση. Σε αυτή την περίπτωση, στείλαμε μια ομάδα «Τρίτων Συντρόφων»ii (μη πληρωμένο ζαπατιστικό μέσο ενημέρωσης, μη αυτόνομων, μη ελεύθερων, μη εναλλακτικών, αλλά σίγουρα συντρόφων) και ακούσαμε βάσεις στήριξης των Ζαπατίστας που είναι δάσκαλοι και δασκάλες. Το ακόλουθο προέρχεται από μια από τις μαρτυρίες:

«Σύντροφε Εξεγερμένε Υποδιοικητή Μοϊσές, σε χαιρετώ και ελπίζω να βρίσκεται σε καλή υγεία και να κάνεις τις εργασίες του αγώνα.

Μετά το σύντομο χαιρετισμό μου, περνώ στην αναφορά: Παραβρεθήκαμε στη διαδήλωση των δασκάλων. Όχι μόνο δασκάλων, υπήρχαν και πολλές δασκάλες. Οι βρωμεροί αστυνομικοί τούς επιτέθηκαν και επίσης επιτέθηκαν στον κόσμο που περνούσε από κει. Χτύπησαν μέχρι και παιδιά. Αργότερα είδαμε ένα σύνθημα σ’ ένα τοίχο: «Αστυνομικοί: γαμιάδες ενάντια στο λαό, γατάκια ενάντια στο εμπόριο ναρκωτικών». Είδαμε ότι στη διαδήλωση οι δάσκαλοι ήταν ευχαριστημένοι. Δεν έχει σημασία που τους χτύπησαν, τους καταδίωξαν και τους πέταξαν αυτούς τους καπνούς που κόβουν την αναπνοή. Συνεχίζουν οι δάσκαλοι και οι δασκάλες, κι ακόμη κάποιες μαμάδες και μπαμπάδες των παιδιών που πηγαίνουν στο σχολείο και που οι οικογένειές στους στηρίζουν τους δασκάλους. Ήταν σαφές ότι δεν τους έφεραν βίαια, αλλά ήταν εκεί με τη θέλησή τους. Έχουν κινητοποιηθεί. Και ο κόσμος από τα σπίτια φωνάζει συνθήματα στήριξης των δασκάλων. Και στο δρόμο τους δίνουν νερό και φρούτα. Φαίνεται πως αγαπούν αυτούς τους δασκάλους που αγωνίζονται. Και τότε οι δάσκαλοι φωνάζουν το σύνθημα «έχουμε στήριξη που φαίνεται», κι ύστερα εγώ σκέφτηκα πως μπορεί να υπάρχει στήριξη που δεν φαίνεται, αλλά δεν υπάρχει σύνθημα γι’ αυτή.

Έπειτα πήγαμε να δούμε τους βρωμερούς αστυνομικούς που ακολουθούσαν την πορεία των δασκάλων για να τους καταδιώξουν. Είδαμε ότι η αστυνομία είναι ηττημένη. Μόνο λίγοι αστυνομικοί ήταν ενθουσιασμένοι και χτυπούσαν τις πλαστικές ασπίδες τους με τα κλομπ, υποτίθεται για εκφοβισμό αλλά δεν φόβιζαν κανέναν. Η πλειονότητα των αστυνομικών με το ζόρι περπατούσε, θαρρώ λόγω της ζέστης. Καίει ο ήλιος στην Τούξτλα. Και οι δάσκαλοι και οι δασκάλες πηγαίνουν σφαίρα γιατί είναι ευχαριστημένοι. Τραγουδούν και φωνάζουν συνθήματα. Τραγουδούσαν το «Venceremos» που κι εγώ άρχισα να τραγουδώ, αλλά μετά θυμήθηκα ότι ήμουν εκεί ως «Τρίτος Σύντροφος» και σταμάτησα. Οι αστυνομικοί κάθε φορά που σταματάει λίγο η πορεία, ψάχνουν γρήγορα να βρουν σκιά. Ο διοικητής τούς κάνει παρατηρήσεις γιατί δεν είναι συντεταγμένοι. Ακούσαμε έναν αστυνομικό να διηγείται σ’ έναν άλλο ότι καταδίωκε ένα κορίτσι κι ένα δάσκαλο, κι ότι ο δάσκαλος έτρεχε πιο γρήγορα απ’ το κορίτσι. Και γελούσε ο μαλάκας, λες και είναι αστείο να καταδιώκει κάποιος ένα κορίτσι. Και όταν τους δίνουν εντολή να προχωρήσουν, οι αστυνομικοί προχωρούν σέρνοντας τις ασπίδες τους. Κάποιοι φορούν μπότες με μέταλλο. Άλλοι έχουν ρόπαλα. Όταν περνούν, ο κόσμος στους δρόμους φωνάζει εναντίον τους, να φύγουν, να μην ενοχλούν πια τους δασκάλους. Κάποιοι τους μπαίνουν άσχημα. Οι αστυνομικοί τούς κοιτάζουν με οργή αλλά δεν σταματούν. Αυτοί που φωνάζουν είναι οικογένειες. Σε κάποια σπίτια έχει συνθήματα, αυτοσχέδια χαρτόνια που δηλώνουν υποστήριξη στους δασκάλους. Στους ραδιοφωνικούς σταθμούς ακούσαμε κόσμο που τηλεφωνά για να παρέμβει, αλλά όχι όπως άλλες φορές που διαμαρτύρονται για τους δασκάλους που κλείνουν τους δρόμους. Τώρα διαμαρτύρονται για την ομοσπονδιακή αστυνομία, ότι προκαλούν μόνο προβλήματα, ότι φαίνεται σα να έχουμε πόλεμο, ότι ούτε την εποχή της εξέγερσης των Ζαπατίστας δεν είχε τόση αστυνομία τους δρόμους της Τούξτλα. Κανείς δεν ευχαριστεί την κυβέρνηση, καθιστούν σαφές ότι το φταίξιμο είναι το κακών κυβερνήσεων. Και τότε από το ραδιόφωνο κόβουν το τηλεφώνημα γιατί φαίνεται πως δεν τους αρέσει αυτό που λέει ο κόσμος. Κι ύστερα οι εφημερίδες ξεδιάντροπα δεν έχουν καμία αναφορά. Και φαίνεται πως είναι πολύ απασχολημένοι οι δημοσιογράφοι γιατί στο Τσεναλό (Chenalhó) οι κομματικοί απήγαν άλλους κομματικούς. Αλλά οι δάσκαλοι κάνουν πολιτική, εξηγούν τον αγώνα τους κι ο κόσμος τους καταλαβαίνει. Ακούσαμε αυτά που λέει ο κόσμος. Δεν καταλαβαίνουν ούτε ακούν τις κυβερνήσεις. Τον Βελάσκο [κυβερνήτη της Τσιάπας] τον λένε «βουτυρόπαιδο» και διαμαρτύρονται για το «βουτυρόπαιδο», που είναι καλός μόνο για να βγάζει φωτογραφίες και να κάνει βόλτες. Και ύστερα λέγεται πως δεν είναι για να μείνει, κι ότι τσακώνονται οι πολιτικοί να δουν με ποιον θα τον αντικαταστήσουν. Και λένε πως «όποιος μείνει, θα είναι κλέφτης και ξεδιάντροπος». Δεν έχουν σεβασμό για την κυβέρνηση της πολιτείας.

Τους δασκάλους τους σέβονται και τους αγαπούν, τους δίνουν το νερό και τα φρούτα τους, τους χειροκροτούν. Μέχρι και οι οδηγοί που προσπερνούν την διαδήλωση κορνάρουν και κάνουν χειρονομίες υποστήριξης. Αλλά στην αστυνομία μόνο προσβολές. Ακούσαμε ένα δάσκαλο να εξηγεί τον αγώνα του: «Αφορά το ψωμί των παιδιών μας». Σε ένα μέρος, κοντά στην Τούξτλα, που ονομάζεται Τσιάπα δε Κόρσο, ο κόσμος οργανώθηκε και πήγε να διώξει την ομοσπονδιακή αστυνομία από κει. Δεν ήταν δάσκαλοι, ήταν οικογένειες. Τους χτύπησαν, τους πέταξαν δακρυγόνα, αλλά δεν τους έκαναν να υποχωρήσουν και τελικά έδιωξαν τους ομοσπονδιακούς. Όλα όσα διηγούμαστε τα είδαμε και επιστρέψαμε για να δώσουμε την αναφορά μας.

Αυτό που βλέπουμε είναι πως κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει τελικά, αλλά οι κακές κυβερνήσεις έχουν χάσει.

Αυτά είχα να πω.»

-*-

Και τώρα, ερωτήσεις για τις εξετάσεις αξιολόγησης της ομοσπονδιακής κυβέρνησης:

Αν μια κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να κάνει διάλογο και να διαπραγματευτεί με τους διαφωνούντες, τι διεξόδους τους αφήνει; Αν το μόνο επιχείρημα που χρησιμοποιεί είναι η βία, τι περιμένουν ως ανταπάντηση;

Από τα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού
Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μοϊσές                             Εξεγερμένος Υποδιοικητής Γκαλεάνο

Μεξικό, Μάης 2016

Σημειωματάριο του γατό-σκυλου:iii

Η ώρα της Αστυνομίας 2. Ο πωλητής αποσμητικών για μετροσέξουαλ, αυτή η μεταμοντέρνα εκδοχή του Gordolfo Gelatino [κωμικός ήρωας], Aurelio Nuño Mayer [γενικός γραμματέα, δηλ. υπουργός Παιδείας], πρέπει να παρατήσει την εκστρατεία που κάνει για την προεδρία και να αναγνωρίσει ότι η μεταρρύθμιση που προτείνει δεν είναι ούτε μεταρρύθμιση ούτε εκπαιδευτική. Είναι μόνο μια ξεδιάντροπη αναπροσαρμογή προσωπικού. Ένα κακοντυμένο αφεντικό με θεσμικά ρούχα χρησιμοποιεί έναν παρφουμαρισμένο εργατοπατέρα για να κλείσει θέσεις εργασίας.

Και για να είναι κανείς ηλίθιος εργατοπατέρας που φιλοδοξεί να γίνει καλός μπάτσος, ας ακολουθήσει τις ακόλουθες οδηγίες: Ας γράψει 100 φορές: «η δημόσια εκπαίδευση στο Μεξικό είναι μια επιχείρηση και ως τέτοια πρέπει να διοικηθεί». Α! και να μην μελετήσει ιστορία. Να ξεχάσει ότι το Πανεθνικό Συντονιστικό Εργαζομένων στην Εκπαίδευση γεννήθηκε το 1979 στην Τσιάπας. Και ότι γεννήθηκε ως απάντηση στην κυβερνητική αγριότητα.

-*-

Οι αγώνες που απελευθερώνουν τους δασκάλους, τις δασκάλες και τις οικογένειες δεν τελειώνουν το Μάη. Συνιστούν την απαρχή πολλών μηνών και αγώνων που θα δοθούν, κι όχι μόνο απ’ τους δασκάλους. Στις γεωγραφίες και τα ημερολόγια των από κάτω, η ιστορία δεν προσπερνά: γίνεται.

Δηλώνω παρών.
Μιάου-γαβ