Διεκδικούν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, μείωση του ωραρίου εργασίες στις 10 ώρες τη μέρα από 16, ίση αμοιβή ανδρών και γυναικών, καμία φυλετική διάκριση. Υψώνουν ο ανάστημά τους απέναντι στους εργοδότες, στους εργοστασιάρχες και στην κυβέρνηση. Και παρ’ όλη την τρομοκρατία κατεβαίνουν σε μαχητικές διαδηλώσεις. Εργοδότες και κυβέρνηση, μπροστά στην απειλή της γενικευμένης αντίδρασης χρησιμοποιούν όλους τους μηχανισμούς και τις δυνάμεις καταστολής και βάφουν με αίμα τις διαδηλώσεις.

Η 8η Μάρτη δεν είναι «γιορτή της γυναίκας»! Είναι ημέρα μνήμης και τιμής για μια από τις πιο σημαντικές στιγμές του εργατικού κινήματος, αφού έβαζε στην πρώτη γραμμή τα ζητήματα κατά της εκμετάλλευσης, κατά των φυλετικών διακρίσεων, κατά της διάκρισης στην αμοιβή ανδρών και γυναικών.

Σήμερα η 8η Μάρτη βρίσκει τις γυναίκες σε θέση δυσχερή! 163 χρόνια μετά θα περίμενε κανείς τουλάχιστον τα βασικά αιτήματα του 1857 να έχουν ικανοποιηθεί! Κι όμως! Σήμερα για μια ακόμη φορά οι γυναίκες βρίσκονται να εργάζονται πιο πολλές ώρες μέσα κι έξω από το σπίτι με μικρότερους μισθούς, βρίσκονται να πρέπει να «διαλέξουν» ανάμεσα στη δουλειά και στη μητρότητα, βρίσκονται να απολύονται λόγω εγκυμοσύνης, βρίσκονται να κατέχουν το ρεκόρ στα ποσοστά ανεργίας, βρίσκονται χωρίς κοινωνική προστασία για αυτές και τις οικογένειες τους, βρίσκονται να αποτελούν τον «σάκο του μποξ» για την εκτόνωση των ορέξεων και του θυμού, βρίσκονται περισσότερο κοινωνικά αποκλεισμένες, βρίσκονται να μην μπορούν να ταΐσουν τα παιδιά τους, βρίσκονται να μην έχουν ελεύθερο χρόνο, βρίσκονται να είναι πρόσφυγες και μετανάστριες σε βάρκες στο Αιγαίο και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των νησιών.

Βρίσκονται όμως και πιο αποφασισμένες να παλέψουν ενάντια στην βαρβαρότητα και στην εκμετάλλευση, ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και των πολιτικών του μνημονίου, ενάντια στις κοινωνικές και φυλετικές διακρίσεις, ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στην φυλετική εκμετάλλευση και τον κοινωνικό αποκλεισμό

Φέτος, 163 χρόνια μετά, στις 8 Μάρτη πρέπει να υψώσουμε την φωνή μας, όλες κι όλοι, απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που το μόνο που κάνουν είναι αυξάνουν τις ανισότητες και να καταργούν δικαιώματα σε όλα τα επίπεδα και σε όλα τα πεδία.

Η 8η Μάρτη είναι µια ευκαιρία να διαδηλώσουμε μαζί, ενάντια στο σεξισμό, στην εκμετάλλευση, στην πατριαρχική δομή της κοινωνίας.

Η 8η Μάρτη είναι η ηµέρα των γυναικών, αλλά εμείς διεκδικούμε να είναι δικές τους όλες οι µέρες του χρόνου.

Το συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα οφείλει να παλέψει με όλες του τις δυνάμεις για τα δικαιώματα τους στην εργασία, στην οικογένεια, στην κοινωνία, στη ζωή.

Να διεκδικήσουμε δομές και δικαιώματα που θα απελευθερώνουν τις γυναίκες και θα βελτιώνουν τη ζωή όλων των εργαζομένων, μέσα κι έξω από τη δουλειά.

Οι εργαζόμενες και εργαζόμενοι αγωνίζονται για:

• μόνιμη και σταθερή εργασία, με πλήρη δικαιώματα
• προστασία της εργαζόμενης μητέρας και της μητρότητας
• ίση αμοιβή για ίση εργασία
• κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, προστασία της Κυριακάτικης αργίας και του ελεύθερου χρόνου
• παιδικούς σταθμούς στους χώρους δουλειάς
• πραγματική δημόσια – δωρεάν παιδεία & υγεία
• δωρεάν ολοήμερα σχολεία και παιδικούς σταθμούς
• παροχή παιδικών κατασκηνώσεων.

Άρωμα Γυναίκας
Γιορτάζουμε την ημέρα της Γυναίκας
με ένα tango balle maske party

Σε μία μοναδική ατμοσφαιρική βραδιά με άρωμα γυναίκας, όπου η αισθησιασμός του tango συνδυάζεται με την εορταστική διάθεση του καρναβαλιού, ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας δήμου Αθηναίων  τιμά την Ημέρα της Γυναίκας με ένα tango balle maske party,  που διοργανώνει την Παρασκευή 8 Μαρτίου (Παγκόσμια Ημέρας της Γυναίκας) στις 20:30 στο φουαγιέ του Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο Μαρία Κάλλας.

Στην αποκριάτικη καρναβαλίστικη μιλόνγκα, υπό τους ήχους ζωντανής μουσικής, συμπράττουν τέσσερις από τους σημαντικότερους μαέστρους του tango στην Ελλάδα, ο Μάριος Στρόφαλης, ο Αργεντινός Ρομάν Γκομέζ, ο Κώστας Βλαχόπουλος και η Έλλη Δαδήρα, οι οποίοι συναντιούνται  την Ημέρα της Γυναίκας για να γοητεύσουν τους λάτρεις του είδους και να παρασύρουν το κοινό στους παθιασμένους ρυθμούς των αισθησιακών tango, μιλόνγκας και αργεντίνικου βαλς.

Συντελεστές:
Πιάνο, ακορντεόν- τραγούδι: Μάριος Στρόφαλης
Μπαντονεόν, κιθάρα, πιάνο: Ρομάν Γκομέζ
Χρωματική φυσαρμόνικα: Κώστας Βλαχόπουλος
Τραγούδι- ακουστικό μπάσο: Έλλη Δαδήρα
Συμμετέχει ο Τj Σέργιος Τσαγκάρης

Πληροφορίες:
Ημερομηνία: Παρασκευή 8 Μαρτίου 2019, ώρα: 20.30

Γενική είσοδος: 5€

Προπώληση εισιτηρίων:
Ταμεία του θεάτρου: Τ. 210 3642540
Τρίτη - Παρασκευή: 10.00 - 19.00
Σάββατο: 10.00 - 16.00
Κυριακή: 11.00 - 16.00
Δευτέρα: κλειστά

Ωράριο τις ημέρες παραστάσεων:
Τρίτη - Παρασκευή: 10.00 - 20.30
Σάββατο: 10.00 - 14.00 και 3 ώρες πριν την έναρξη της παράστασης
Κυριακή: 3 ώρες πριν την έναρξη της παράστασης

Και στο δίκτυο της viva.gr

 

Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο Μαρία Κάλλας
Ακαδημίας 59, 106 79 – Αθήνα
Τ. 210 3642540
Προσβασιμότητα:
Το Ολύμπια Δημοτικό Μουσικό Θέατρο Μαρία Κάλλας είναι προσβάσιμο με αναπηρικό αμαξίδιο, ενώ στο ισόγειο λειτουργούν ειδικά διαμορφωμένες τουαλέτες.

#ApokriaStinAthina #OlympiaNewEra

Ένας στους πέντε ανθρώπους σε όλον τον κόσμο πιστεύει πως οι γυναίκες είναι κατώτερες των ανδρών και πρέπει να μένουν στο σπίτι και πως οι άνδρες είναι πιο ικανοί στον χώρο εργασίας και στο σχολείο, σύμφωνα με μια παγκόσμια έρευνα τα αποτελέσματα της οποίας δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα.

Σχεδόν το σύνολο των 17.550 ανθρώπων που έλαβαν μέρος στην έρευνα συμφωνούν πως οι άνδρες και οι γυναίκες πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα, αλλά τρεις στους τέσσερις ερωτηθέντες απάντησαν πως οι γυναίκες εξακολουθούν να βιώνουν κοινωνική, πολιτική και οικονομική ανισότητα.

«Είναι ενθαρρυντικό πως η τεράστια πλειονότητα τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών σε όλο τον κόσμο πιστεύουν στις ίσες ευκαιρίες αλλά την ίδια στιγμή οι περισσότεροι εξακολουθούν να πιστεύουν πως η πραγματική ισότητα δικαιωμάτων δεν έχει φθάσει ακόμη», είπε η Κούλι Κάουρ-Μπάλαγκαν, διευθύντρια στην Ipsos MORI που πραγματοποίησε την έρευνα.




πηγή ergasianet

Η ΛΑ.Ε με αφορμή την 8η Μάρτη 2016 ,απευθύνει θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό σε όλες τις γυναίκες στην χώρα μας, στην Ευρώπη στον κόσμο ολόκληρο. Σε όλες τις γυναίκες που εργάζονται κάτω από δύσκολες συνθήκες, στις άνεργες, στις νέες γυναίκες που αναζητούν μάταια μια θέση εργασίας παρά τα αυξημένα τυπικά τους προσόντα, τις μετανάστριες που διωγμένες από τον τόπο τους διεκδικούν το δικαίωμα στην ζωή σε μια άλλη χώρα.

Έχουν περάσει 159 χρόνια (8 Μάρτη 1857) από τη πρώτη καταγεγραμμένη στην ιστορία απεργία εργαζομένων γυναικών που διαδήλωσαν και διεκδίκησαν μείωση των ωρών εργασίας, ίση αμοιβή με τους άνδρες και ανθρώπινες συνθήκες ζωής και δουλειάς.

Η συγκέντρωση πνίγηκε στο αίμα, αποτέλεσε όμως την αρχή για διεκδικήσεις και κατακτήσεις δικαιωμάτων από τις γυναίκες στον επαγγελματικό, κοινωνικό και πολιτικό τομέα.

Σήμερα όμως σε συνθήκες νεοφιλελευθερισμού και εφαρμογής στην χώρα μας την χώρα των καυαστροφικών μνημονίων, τα πάντα ανατρέπονται και αμφισβητούνται.

Οι γυναίκες παρά το μορφωτικό τους επίπεδο αποτελούν το 65% των μερικά απασχολούμενων εργαζομένων, και το 63% των ανέργων νέων .

Τα μνημόνια διαλύουν το κοινωνικό κράτος , το βάρος του οποίου επωμίζονται επιπρόσθετα οι γυναίκες.

Το τρίτο μνημόνιο ιδιαίτερα που εφαρμόζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ψήφισαν όλα τα μνημονιακά κόμματα (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ) αποτελεί την χαριστική βολή σε εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές και συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στην ενίσχυση των ανισοτήτων εις βάρος των γυναικών. Οι γυναίκες όμως που έχουν αγωνισθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια για την κατάκτηση δικαιωμάτων είναι και τώρα παρούσες στους κοινωνικούς αγώνες, στις απεργίες, στα συνδικάτα, στις γειτονιές στις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης.

Η 8η Μάρτη 2016 βρίσκει την χώρα μας στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι.

Οι πολιτικές λιτότητας που εξακολουθούν να εφαρμόζονται οδηγούν την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας σε εξαθλίωση, και η υποταγή συνολικά στις πολιτικές της ΕΕ ανατρέπουν κάθε έννοια εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.

Οι γυναίκες όμως μαζί με τον Ελληνικό λαό εξακολουθούν να αγωνίζονται για εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη για ειρήνη για εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών και κατά όλων των αδύνατων, για μια καλύτερη ζωή για όλους και κυρίως για την νέα γενιά.

Η ΛΑ.Ε χαιρετίζει τις γυναίκες που αγωνίζονται και διεκδικούν το δικαίωμα στην εργασία, στο κράτος πρόνοιας, στην αξιοπρέπεια , στην ελπίδα.

Η ΛΑ.Ε χαιρετίζει και στέκεται δίπλα σε όλες τις πληττόμενες και αγωνιζόμενες γυναίκες και ιδιαίτερα σε αυτές που υπό άθλιες συνθήκες ζουν το δράμα της προσφυγιάς και της μετανάστευσης.