ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
αναζητώντας τον Αλέξανδρο

σε συνδιοργάνωση με το Μουσείο Μπενάκη
παράταση έως την Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2024
ωράριο επίσκεψης Πέμπτη έως Κυριακή 12-3 & 6-9 μμ

Η μεγάλη έκθεση στο Ναύπλιο παρατείνεται έως την Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2024. Πρόκειται για την πρώτη συνεργασία του FOUGARO ARTCENTER με το Μουσείο Μπενάκη. Η έκθεση είναι αφιερωμένη στο έργο του γλύπτη Γιάννη Παππά και στον εμβληματικό έφιππο ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που βρίσκεται από το 2019 στη συμβολή των οδών Βασ. Όλγας και Βασ. Αμαλίας, στο κέντρο της Αθήνας.  

Η έκθεση με τίτλο «Γιάννης Παππάς | αναζητώντας τον Αλέξανδρο» εστιάζει στη δημιουργική διαδικασία της υλοποίησης του αριστουργηματικού γλυπτικού συνόλου, που διήρκεσε 32 χρόνια. Με τις πρώτες δοκιμές του Γιάννη Παππά να ξεκινούν το 1941, το έργο χυτεύτηκε σε μπρούντζο το 1973. Στην έκθεση αυτή, το κοινό θα έχει για πρώτη φορά την ευκαιρία να ακολουθήσει τη μακρά διαδρομή ολοκλήρωσης του γλυπτού μέσα από σχέδια, μελέτες, προπλάσματα, φωτογραφίες και τεκμήρια από το αρχείο του Εργαστηρίου Γιάννη Παππά, με τον μεγαλύτερο όγκο των εκθεμάτων να μην έχει παρουσιαστεί ποτέ ξανά. 

Δίχως να έχει προηγηθεί παραγγελία, ο Γιάννης Παππάς ξεκίνησε να επεξεργάζεται το έργο μέσα στην Κατοχή. Μέσα σε τρεις δεκαετίες ερεύνησε συστηματικά και επίμονα κάθε λεπτομέρεια του έργου, μέσα από αρχαία γλυπτά και ψηφιδωτά με παραστάσεις του Αλέξανδρου, κάνοντας εμβριθείς ανατομικές μελέτες αλόγων εκ του φυσικού, σχεδιαστικές σπουδές εφίππων αγαλμάτων της Αναγέννησης και, βέβαια, ατέλειωτες δοκιμές, αναζητώντας το ιδανικό αποτέλεσμα.

Τελικά, η αγάπη του Γιάννη Παππά για τον άνθρωπο οδήγησε στην απόδοση του Αλεξάνδρου όχι σαν ένοπλου στρατηλάτη και κατακτητή, αλλά ως πρεσβευτή της ελληνικότητας στις εσχατιές του τότε γνωστού κόσμου. Ο Έλληνας που λατρεύτηκε σαν θεός και απασχολεί την τέχνη και την επιστήμη ώς τις μέρες μας απαθανατίστηκε αριστοτεχνικά ως ουμανιστικό σύμβολο, ύστερα από τη συναρπαστική αναζήτηση ενός μεγάλου καλλιτέχνη.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
αναζητώντας τον Αλέξανδρο

σε συνδιοργάνωση με το Μουσείο Μπενάκη

FOUGARO GALLERY
έως την Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2024
ωράριο επίσκεψης: Πέμπτη έως Κυριακή 12-3 & 6-9 μμ
είσοδος: 5€ / 3€ για μαθητές, σπουδαστές, 65+, ομάδες άνω των 5 ατόμων
δωρεάν είσοδος για ΑμεΑ και τον συνοδό τους & μέλη του Μουσείου Μπενάκη

Σάββατο 19 Οκτωβρίου & Σάββατο 2 Νοεμβρίου
πούλμαν από Αθήνα (Μουσείο Μπενάκη Ελληνικού Πολιτισμού, Κουμπάρη 1)
αναχώρηση 10πμ | ξενάγηση από τον επιμελητή 12.30μμ | επιστροφή 5μμ

ελεύθερη συμμετοχή - μόνο με κράτηση θέσης στο 6943 056 387

επιμέλεια

Αντώνης Ι. Κοντρογιάννης

Θοδωρής Μπαργιώτας

συντελεστές
Christine Hollinetz, Βασίλης Μαρκάκης, Δημοσθένης Πιμπλής, Μάνος Δημητρακόπουλος 

φωτισμοί
Φίλιππος Κουτσαφτής 

Γιάννης Παππάς (1913 - 2005)

Ο Γιάννης Παππάς γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το 1922 η οικογένειά του εγκαθίσταται στην Αθήνα, όπου ολοκληρώνει τις γυμνασιακές σπουδές του.

Το 1930 εισάγεται στην École Supérieure des Beaux-Arts των Παρισίων με καθηγητή τον Jean Boucher. Το 1937 βραβεύεται με χρυσό μετάλλιο στη Διεθνή Έκθεση των Παρισίων.

Το 1939 επιστρέφει στην Ελλάδα και το 1940 παίρνει το Βραβείο Γλυπτικής στην Πανελλήνια Έκθεση. Την 28η Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου επιστρατεύεται και υπηρετεί στη ζώνη των πρόσω ως οπλίτης. Τον Απρίλιο του 1941 επιστρέφει από το μέτωπο. Όλα τα χρόνια της Κατοχής εργάζεται στο εργαστήριό του, στη συνοικία Ζωγράφου.

Τον Δεκέμβριο του 1944 κατατάσσεται στο Βασιλικό Ναυτικό και υπηρετεί στην Ανωτέρα Ναυτική Διοίκηση Αλεξανδρείας ως ναύτης. Παραμένει στην Αλεξάνδρεια ώς το 1952, όταν επιστρέφει στην Αθήνα, και εκλέγεται το 1953 καθηγητής των Εργαστηρίων Γλυπτικής της Α.Σ.Κ.Τ. Από το 1959 έως το 1969 υπηρετεί ως εκλεγμένος διευθυντής της Α.Σ.Κ.Τ.

Το 1972 γίνεται ο πρώτος Έλληνας καλλιτέχνης που εκλέγεται αντεπιστέλλον μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Αντιπροσωπεύει την Ελλάδα στην Biennale της Βενετίας με έργα γλυπτικής και ζωγραφικής και το 1980 εκλέγεται τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Από το 1981 ως το 1991 φιλοτεχνεί πολλά έργα σε δημόσιο χώρο στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις της επικράτειας.

Σημαντικές εκθέσεις

1992 αναδρομική έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη

1998 «Γιάννης Παππάς, Ζωγραφική 1936-1974» στο Μουσείο Μπενάκη

2006 «Γιάννης Παππάς (1913-2005). Σπουδές για το έφιππο» στο Μουσείο Μπενάκη

Παράλληλα με τη γλυπτική και τη ζωγραφική του, είχε μεταφράσει από τα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά κείμενα για την τέχνη, τη λογοτεχνία και τη φιλοσοφία.

Μουσείο Μπενάκη / Εργαστήριο Γιάννη Παππά
Ανακρέοντος 38, Ζωγράφου, Αθήνα
ώρες επισκέψεων: Τρίτη, Παρασκευή και Κυριακή, 10:00–14:00, είσοδος ελεύθερη
benaki.org

Ο χώρος που φιλοξενεί το εργαστήριο του Γιάννη Παππά βρίσκεται στην περιοχή Ζωγράφου, στο κτήριο που αποτελούσε την κατοικία της οικογένειας του δημιουργού
ώς τη δεκαετία του 1960. Το ακίνητο αυτό, μοναδικό δείγμα χώρου εργασίας ενός καλλιτέχνη αφοσιωμένου τόσο στη γλυπτική όσο και στη ζωγραφική, δωρήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη από την οικογένεια του γλύπτη. Βασικός στόχος της δωρεάς ήταν τα έργα του καλλιτέχνη να παραμείνουν συγκεντρωμένα στο φυσικό τους περιβάλλον. Το εργαστήριο, όπως επιθυμούσε και ο καλλιτέχνης, αποτελεί έως σήμερα χώρο εργασίας
για σπουδαστές και καλλιτέχνες.

«Pink October»

Ομαδική εικαστική έκθεση για την πρόληψη του καρκίνου του μαστού

  Το Σπίτι του ΜΑΝΑ

  2-31 Οκτωβρίου 2024

Κανέλλα Αράπογλου, Αμαλία Βεκρή, Αλέξανδρος Γεωργίου, Γεωργία Θεολόγου, Στέλλα Καπεζάνου, Aριστείδης Λάππας, Poka-Yio, Σεβίνα Τζάνου, Kατερίνα Τσιλεδάκη, Τόλης Τατόλας, Διονύσης Χριστοφιλογιάννης

                                        Επιμέλεια έκθεσης: Aλέξανδρος Κασσανδρινός

«Διαγνώστηκα με καρκίνο του μαστού το 2016. Ήταν βαθμού 3 (Grade III), επικίνδυνος. Έκανα χημειοθεραπείες, ακτινοθεραπείες... ήταν ένα οχτάμηνο δύσκολο, βάναυσο, αλλά μετά άρχισα να ξαναπαίρνω τα πάνω μου. Όλο αυτό σταματάει τη συνέχειά σου, σταματάει αυτό που έκανες, βίαια. Δηλαδή πρέπει να σταματήσεις. Και σε αλλάζει πάρα πολύ. Εμένα πιο πολύ με έφερε στο "τώρα", στο "σήμερα", με συνέδεσε με τον κόσμο γύρω μου και με έκανε να νιώθω πιο ανθρώπινη. Πριν το ζήσεις, πιστεύεις ότι είσαι νέος, ότι μπορείς να τα κάνεις όλα, τα πάντα, τέλεια, γρήγορα, φανταστικά... Αυτό σου δείχνει ότι είσαι άνθρωπος, ότι πρέπει να στηρίζεσαι στους άλλους, ότι είσαι ένα μέλος μιας κοινότητας, μιας ομάδας και πιστεύω ότι μου έδωσε κάποια καλά. Είδα πώς είναι να επιβιώνεις μέσα από τα συντρίμμια. Είδα πώς είναι να παλεύεις και να βγαίνεις νικητής. Είδα πώς είναι να βρίσκεις συμμάχους και να σου συμπαραστέκονται στον αγώνα σου. Και είδα πώς είναι να ξαναγεννιέται η ελπίδα για μια νέα ζωή. Βέβαια δεν θα το ευχόμουν σε κανέναν. Δεν θα ήθελα κανείς να το περάσει για να καταλήξει σε αυτά τα καλά, σίγουρα όχι. Απλώς, θέλω να πω πως με έχει αλλάξει, είμαι διαφορετικός άνθρωπος, καλύτερος». (μαρτυρία της Φ.Χ.)

Ο μη κερδοσκοπικός Οργανισμός ΜΑΝΑ αναθέτει σε έντεκα εικαστικούς να περάσουν το μήνυμα της πρόληψης μέσα από την τέχνη τους σε μια ομαδική έκθεση που θα λάβει χώρα από τις 2 εως την 31^η Οκτωβρίου στο Σπίτι του ΜΑΝΑ. Ο χώρος αυτός που λειτουργεί ως χώρος φροντίδας των ασθενών με καρκίνο και με κύριο στόχο την αποκατάσταση και την επανασύνδεση των γυναικών με τον κανονικό ρυθμό ζωής, όπως πριν την εμφάνιση της νόσου μετατρέπεται σε χώρο τέχνης περνώντας όχι μόνο το μήνυμα της πρόληψης, αλλά και το μήνυμα της προσφοράς, της υποστήριξης, της έμπνευσης και της ελπίδας.

Στην Ελλάδα αναφέρονται 4.500 περίπου νέες περιπτώσεις το χρόνο, ενώ υπολογίζεται ότι 1 στις 8 γυναίκες παγκοσμίως θα παρουσιάσει καρκίνο μαστού σε κάποια φάση της ζωής της.

Ο Οκτώβριος έχει καθιερωθεί ως ο μήνας ενημέρωσης και πρόληψης του καρκίνου του μαστού. Η πρόληψη της νόσου δεν συνδέεται μόνο με ένα σύστημα προληπτικών ιατρικών εξετάσεων, αλλά και με ένα επαναπροσδιορισμό της ύπαρξης μας, απρόσληπτης κατά κανόνα, στην οποία η τέχνη συμβάλλει πιο αποτελεσματικά, από κάθε άλλη πνευματική δραστηριότητα.

Για την έκθεση η Ιδρύτρια του ΜΑΝΑ , κα Randa Ghandour δηλώνει:            «Είμαστε πολύ χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι που το Σπίτι του ΜΑΝΑ πρωτοπορεί, φιλοξενώντας στους χώρους του την έκθεση Τέχνης “Pink October”. Σύμφωνα με τα στοιχεία από δεκάδες έρευνες παγκοσμίως, η Τέχνη συμβάλλει θετικά στην αντιμετώπιση του καρκίνου, μειώνοντας τη σωματική και συναισθηματική κόπωση καθώς ενισχύει συναισθήματα ικανοποίησης και ευχαρίστησης που πηγάζουν από την ομορφιά και την αισθητική. Για εμάς διαχρονική αποστολή αποτελεί η στήριξη των γυναικών και η συμβολή στην θετική τους ψυχολογία. Ας τιμήσουμε λοιπόν το φετινό Οκτώβριο «Μήνα Ευαισθητοποίησης για τον Καρκίνο του Μαστού» καλώντας όλες και όλους να θαυμάσουν από κοντά τα εξαιρετικά έργα των καλλιτεχνών μας και να γνωρίσουν από κοντά τι σημαίνει προσφορά ζωής.»

Ένα σύνολο εικαστικών έργων, έντεκα εικαστικών, αναμετριέται με το γεγονός της ασθένειας, ως υπαρξιακού προβλήματος. Κάθε έργο μοιάζει να αποτελεί θύρα, μέσω της οποίας ο θεατής εισέρχεται σε συμπαγή βιωματικό χώρο με αναφορές στις απειλητικές συνέπειες της νόσου ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει το κοινό απέναντι στη νόσο του καρκίνου : Κανέλλα Αράπογλου, Αμαλία Βεκρή, Αλέξανδρος Γεωργίου, Γεωργία Θεολόγου, Στέλλα Καπεζάνου, Aριστείδης Λάππας, Poka-Yio, Σεβίνα Τζάνου, Kατερίνα Τσιλεδάκη, Τόλης Τατόλας, Διονύσης Χριστοφιλογιάννης.

Tην έκθεση επιμελείται ο Αλέξανδρος Κασσανδρινός

Μέρος των εσόδων από τις πωλήσεις των έργων θα διατεθούν στο Σπίτι του Μάνα.

Εγκαίνια έκθεσης: 2 Oκτωβρίου 2024, 19:00-22:00, Σπίτι του ΜΑΝΑ, Ρηγίλλης 10- Αθήνα

Διάρκεια έκθεσης: 2-31.10.2024

Ώρες επίσκεψης: Δευτέρα, Τετάρτη 5μμ-8μμ- Σάββατο, Κυριακή 11πμ-5μμ

Επικοινωνία: communication lab

O μη κερδοσκοπικός Οργανισμός ΜΑΝΑ αποτελεί μία πρωτοποριακή πρωτοβουλία. Δημιουργήθηκε το 2018 με αφορμή την προσωπική μάχη και νίκη ιδρυτικού στελέχους του Οργανισμού με τον καρκίνο του μαστού. Μέσα από όλη αυτή την προσωπική διαδρομή εντοπίστηκαν πολλά και δύσκολα ζητήματα, που επηρεάζουν ουσιαστικά την ποιότητα της καθημερινής ζωής των γυναικών, που υποφέρουν από τη συγκεκριμένη νόσο.

Ο Οργανισμός ΜΑΝΑ δημιούργησε έναν ειδικό χώρο για την υποστήριξη και τη δωρεάν κάλυψη των εξειδικευμένων αναγκών των γυναικών με καρκίνο του μαστού ή γυναικολογικό καρκίνο, σεβόμενος πάντα την ανάγκη των ασθενών για απόλυτη διακριτικότητα και εχεμύθεια. Στον χώρο αυτό θα λάβει μέρος και η έκθεση.

 Ephemeral Flames

  Syros Cyclades Gallery

  Jannis Markopoulos

  Curated by Giorgos Altouvas

  Exhibition 28.09.2024-25.10.2024

  Opening 28.09.2024 18:00

Κύρια ιδέα: Εφήμερες φλόγες

 Το "Ephemeral Flames" είναι μια έννοια ενός φλεγόμενου δάσους που απεικονίζεται

  μέσα από τις καλές τέχνες. Το κομμάτι αποτυπώνει την παροδική φύση της φωτιάς,

  την καταστροφική του δύναμη και την εύθραυστη ισορροπία των οικοσυστημάτων.

  Από τον Αμαζόνιο μέχρι την Αρκτική, δάση σε όλο τον κόσμο

  καίγονται. Η συντριπτική πλειοψηφία των πυρκαγιών στον Αμαζόνιο και την Ινδονησία είναι

  ανθρωπογενής και εκ προθέσεως αποτέλεσμα της παράνομης αποψίλωσης των δασών

  και εκκαθάριση γεωργικών εκτάσεων. Το "Ephemeral Flames" προκαλεί μια σειρά συναισθημάτων στον θεατή.

 Υπάρχει μια αίσθηση δέους για την ακατέργαστη δύναμη της φύσης, που μετριάζεται από

  αίσθημα θλίψης για την απώλεια ζωής και οικοτόπων.

 Ωστόσο, υπάρχει επίσης μια αχτίδα ελπίδας, που συμβολίζεται από το

  ανθεκτικό πράσινο που κρυφοκοιτάζει μέσα από την καταστροφή, υπαινίσσεται

  τις δυνατότητες του δάσους για αναγέννηση.

 Συνολικά, το "Ephemeral Flames" είναι μια οδυνηρή υπενθύμιση του

  λεπτή ισορροπία της φύσης και την ανάγκη για διαχείριση και

  διατήρησης ενόψει των περιβαλλοντικών προκλήσεων.

 Η καύση των δασών είναι η αιτία για νέα αιολικά πάρκα.

  Οι ανθρωποειδείς ανεμόμυλοι είναι το σύμβολο των δασών που καίγονται.

 Μέρος δεύτερο PERMAFROST

  η απειλή της προϊστορικής λάσπης

Η υπερθέρμανση του πλανήτη μέσω της τήξης του υπεδάφους των εδαφών της Αρκτικής, γνωστή ως λιώσιμο του Μόνιμου Πάγου. Το λιώσιμο του υπεδάφους των εδαφών της Αρκτικής αποτελεί παράγοντα αυξανόμενης ανησυχίας για τους επιστήμονες. 19 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα βόρειας και αλπικής γης είναι μια μεγάλη αποθήκη άνθρακα που η ανθρωπότητα δεν μπορεί να χάσει στον αγώνα της ενάντια στην υπερθέρμανση του πλανήτη.

Ο παλαιότερος εκτεθειμένος μόνιμος παγετός στην Ευρασία, που εκτείνεται τα τελευταία 650.000 χρόνια, αυτό το αρχείο θα μπορούσε να αποκαλύψει πώς ο μόνιμος πάγος και η επιφανειακή βλάστηση ανταποκρίθηκαν σε παλαιότερα θερμά κλίματα. Μας δίνει ένα παράθυρο σε εποχές που ο μόνιμος παγετός ήταν σταθερός και σε στιγμές που διαβρωνόταν. Η υπερθέρμανση του πλανήτη προκαλεί πληγές σε ολόκληρη τη Σιβηρία. Οι εκρήξεις κλειστού αερίου μεθανίου σε μόνιμο πάγο απόψυξης έχουν κατακλύσει περιοχές της Αρτικής με τρύπες πλάτους δεκάδων μέτρων. Οι πολυκατοικίες καταχωρούνται και καταρρέουν σε ασταθές έδαφος, προκαλώντας ζημιές περίπου 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως στην οικονομία της Αρκτικής.

Ο μόνιμος παγετός περιέχει επίσης αναλαμπές αρχαίων οικοσυστημάτων και πολιτισμών της Αρκτικής. Δειγματοληψία παγιδευμένων φυτικών υπολειμμάτων, Θραύσμα γλυπτών, αντικειμένων και αρχαίων έργων τέχνης. Μερικές φορές, τα υπολείμματα αυτών των χαμένων πλασμάτων πέφτουν έξω από το κεφάλι σε εξαιρετική κατάσταση. Οι επιστήμονες ελπίζουν να βρουν ένα ζωντανό κύτταρο των Θραυσμάτων Γλυπτικής ώστε να επιχειρήσουν να κλωνοποιήσουν τα Έργα Τέχνης 50.000 ετών.

Έννοια τρίτου μέρους: Εξόρυξη βαθιάς θάλασσας

 Τα πολυμεταλλικά οζίδια καλύπτουν μεγάλες περιοχές του Ειρηνικού και του Ινδικού Ωκεανού και έχουν υψηλές συγκεντρώσεις πολύτιμων μετάλλων, όπως ο χαλκός, το νικέλιο και το κοβάλτιο.

Η εκμετάλλευση αυτών και άλλων μεταλλικών πόρων βαθέων υδάτων συζητείται ως εναλλακτική λύση στην εξόρυξη της ξηράς για τη μείωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων στα ευάλωτα χερσαία οικοσυστήματα, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζονται οι μεταβαλλόμενες πολιτικές εξαρτήσεις. Ωστόσο, το οικοσύστημα βαθέων υδάτων και οι επιπτώσεις των ανθρωπογενών

Οι διαταραχές σε αυτά τα οικοσυστήματα και τους κατοίκους τους είναι ελάχιστα κατανοητές.

Περιορίζοντας έτσι τις εκτιμήσεις επιπτώσεων και ανάκτησης καθώς και τη θέσπιση κανόνων διαχείρισης για την αποφυγή «σοβαρής βλάβης» στο οικοσύστημα.

Ανοιχτή πρόσκληση σε εικαστικούς

 Για συμμετοχή στην ομαδική, διεθνή έκθεση εικαστικών με τίτλο:

«Εικαστικά σύνολα - Visual ensembles»

1 – 5 Νοεμβρίου 2024, Μουσείο Ιστορίας Πανεπιστημίου Αθηνών (Παλαιό Πανεπιστήμιο)

(Θόλου 5, 105 56 Αθήνα)

Ο Όμιλος για την UNESCO Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος ολοκληρώνει τον εικαστικό του κύκλο για το έτος 2024, με τη διοργάνωση διεθνούς, ομαδικής έκθεσης εικαστικών τεχνών με τίτλο: «Εικαστικά σύνολα - Visual ensembles», η οποία θα πραγματοποιηθεί από 1 έως 5 Νοεμβρίου 2024, στον εκθεσιακό χώρο του Μουσείου Ιστορίας Πανεπιστημίου Αθηνών (Θόλου 5, 105 56, Αθήνα).

Το Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών είναι ένα κτίριο μοναδικής ομορφιάς και ιστορίας κάτω από την Ακρόπολη, γνωστό και ως «Οικία Κλεάνθους» ή «Παλαιό Πανεπιστήμιο». Η ιστορία του ανέρχεται πολύ πριν από τον 18ο αιώνα και το καθιστά ένα από τα ελάχιστα σωζόμενα κτήρια της προ-οθωνικής περιόδου. Επίσης, έχει το σπάνιο προνόμιο να στεγάζεται στο ίδιο κτίριο, το οποίο στέγασε το πρώτο Πανεπιστήμιο της ανεξάρτητης Ελλάδας (1837-1841) που ήταν και το πρώτο της Βαλκανικής χερσονήσου και της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου, όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του.

Στόχος του Ομίλου είναι η διοργάνωση αυτή, να αποτελέσει «σημείο συνάντησης» σύγχρονων δημιουργών από την Ελλάδα και το εξωτερικό, με κοινή αφετηρία την ανάγκη τους να εκφραστούν και να «συνομιλήσουν» με τον θεατή μέσα από την Τέχνη, παρουσιάζοντας τη δική τους ματιά στο χθες αλλά και την αγωνία τους για το σήμερα και το αύριο της ανθρωπότητας.

Στην έκθεση, θα λάβουν μέρος, μόνο 40 εικαστικοί δημιουργοί, με δημιουργίες όπως: τοπιογραφίες, προσωπογραφίες, έργα γλυπτικής, αγιογραφίας, χαρακτικής κ.ά. με απεικονίσεις ρεαλιστικές, εμπνευσμένες από την ιστορία, τον άνθρωπο, το περιβάλλον, αλλά και δημιουργίες μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης με συμβολισμούς, αναφορές σε αξίες, μορφές και ιστορίες της πραγματικότητας ή της φαντασίας και ως εκ τούτου, θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας, η οποία κατοχυρώνεται με τη δήλωση συμμετοχής.

Κάθε τεχνοτροπία και μέθοδος εικαστικής έκφρασης στα έργα είναι δεκτή, αρκεί αυτά να μην έχουν υβριστικό, συκοφαντικό και γενικά απρεπές περιεχόμενο, το οποίο προσβάλλει τα χρηστά ήθη.

Δηλώσεις συμμετοχής: από 1 Σεπτεμβρίου ως – αυστηρά - τη Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2024, στη γραμματεία του Ομίλου, μέσω email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., όπως περιγράφεται στους κατωτέρω ειδικούς όρους συμμετοχής και ο/η συμμετέχων/ουσα θα λαμβάνει απαντητικό με τον αριθμό προτεραιότητας.

Μετά το πέρας της καταληκτικής ημερομηνίας, δηλώσεις δε θα γίνονται δεκτές.

Σημαντικό: Η καταληκτική ημερομηνία παύει να ισχύει από τη συμπλήρωση του αριθμού των 40 συμμετοχών και μετά.

Αναλυτικά οι ειδικοί όροι, η αίτηση συμμετοχής, καθώς και λεπτομέρειες ή ανακοινώσεις για την έκθεση θα υπάρχουν στην ιστοσελίδα του Ομίλου: www.clubunesco.gr, καθώς και στο facebook στις σελίδες του:

https://www.facebook.com/groups/44986999454/ και https://www.facebook.com/pages/Club-for-Unesco-Art-Literature-and-Science-of-Greece/357515824393596

Για τον Όμιλο για την UNESCO Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος

           Η Πρόεδρος                                                                  Η Γενική Γραμματέας

  Δέσποινα (Νίνα) Διακοβασίλη Μαρία (Μάνια) Βλαχογιάννη

Στην γκαλερί Artevisione θα πραγματοποιηθεί μια ιδιαίτερη έκθεση Ιταλών καλλιτεχνών στην Ελλάδα. με τίτλο «Με το βλέμμα των Ιταλών…».

Τα έργα που εκτίθενται εκφράζουν την κριτική και αντικειμενική άποψη μιας ελληνικής πραγματικότητας ερμηνευμένης με διαφορετικές καλλιτεχνικές όψεις που ενισχύονται μεταφορικά από τις προσωπικότητες και τις εμπειρίες των Ιταλών καλλιτεχνών που ανήκουν σε διαφορετικές γενιές.

Η έκθεση τελεί υπό την αιγίδα του Ιταλικού Πολιτιστικού Ινστιτούτου με τη συνεργασία της Ιταλικής σχολής Αθηνών, του εκδοτικού οίκου 24 γραμματα του Γιώργου Δαμιανού και του Συνδέσμου Επιστημόνων Πανεπιστημίων Ιταλίας (ΣΕΠΙ).

 ΔΕΣ 2 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Στην έκθεση «Με το βλέμμα των Ιταλών…» συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:

• Ivo Branduardi
• Emmanouil Cassimatis-Damiano
• Nicola DePaoli
• Valentino Marengo
• Antonella Marandino
• Francesco Moretti
• Bruno Munari
• Pino Pandolfini
• Alessandro Pultrone
• Georgia Kokkini
• Angelo Saracini
• Diamanti Zissi

Γραφικά: Raffaello Saracini 

Κεντρική εικόνα θέματος: Λεπτομέρεια έργου του Francesco Moretti

Ταυτότητα Εκδήλωσης

Ημερομηνία:

Από: 09/09/2024 Εως: 17/09/2024

Εγκαίνια: Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2024 στις 7.00 μ.μ.
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη - Πέμπτη - Παρασκευή: 4 μ.μ. - 8 μ.μ. | Τετάρτη & Σάββατο: 11 π.μ. - 3 μ.μ.

Τοποθεσία:

ArteVisione, Πηλίου 5, Πλ. Κολιάτσου

• Gallery Artevisione

Πληροφορίες / Κρατήσεις:

Τηλ.: 2111113363 | ArteVisione

Η ομαδική έκθεση “So far, so close” (Τόσο μακριά, τόσο κοντά) παρουσιάζει έργα σύγχρονης Ιαπωνικής και Ελληνικής Χαρακτικής από τη συλλογή της Δημοτικής Πινακοθήκης Θεσσαλονίκης.

Στην έκθεση παρουσιάζονται πενήντα επτά έργα σύγχρονης χαρακτικής Ιαπώνων και Ελλήνων καλλιτεχνών, από τη συλλογή έργων της Δημοτικής Πινακοθήκης Θεσσαλονίκης.

Με μακρά ιστορία στην τέχνη της χαρακτικής, οι σύγχρονοι Ιάπωνες και Έλληνες χαράκτες, αξιοποιούν στα έργα τους στοιχεία της παράδοσης, τόσο στη χρήση των τεχνικών μέσων όσο και στη θεματολογία και τα συνδυάζουν με τη σύγχρονη εικαστική έκφραση.

Κοινός τόπος και για τους δύο είναι η έμφαση στην ακρίβεια του σχεδιασμού και της εκτέλεσης, η διαμόρφωση προσωπικού ύφους και μιας νέας οπτικής που απηχεί διεθνή αντίληψη και αισθητική.

Καλλιτέχνες: Michiko Hoshino, Arai Yoshimori, Masako Hasegawa, Tadashi Mohtoh, Shizuo Nishizawa, Matsuo Kato, Kohichi Yokoyama, Yukio Katsuda, Junichi Yoshimora, Emiko Horimoto, Isao Shiratori, Tadayoshi Imaizumi, Shohichi Shibata, Akira Tokuda, Kumamoto Kunimi, Μιχάλης Αρφαράς, Γιώργος Βαρλάμος, Νικόλαος Βεντούρας, Κώστας Γραμματόπουλος, Χρήστος Δαγκλής, Μαρία Ζιάκα, Άγγελος Θεοδωρόπουλος, Χρίστος Καράς, Τάκης Κατσουλίδης, Γιάννης Καψιδάκης, Γιάννης Κεφαλληνός, Άρια Κομιανού, Αλέξανδρος Κορογιαννάκης, Ράλλης Κοψίδης, Γιώργος Λαζόγκας, Κώστας Λαχάς, Παύλος Μοσχίδης, Γιώργος Μόσχος, Νίκος Νικολάου, Δημήτρης Παπαγεωργίου, Μαρία Πασαλή, Πολύκλειτος Ρέγκος, Ξενής Σαχίνης, Ρουμπίνα Σαρελάκου, Γιώργος Σικελιώτης, Τάσσος (Αναστάσιος Αλεβίζος), Παναγιώτης Τέτσης, Κάρολος Τσίζεκ, Αλέκος Φασιανός, Βασίλης Χάρος, Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας.

Επιμέλεια έκθεσης: Χαρά Θεοχάρους, Ιστορικός τέχνης Δημοτικής Πινακοθήκης Θεσσαλονίκης

Ταυτότητα Εκδήλωσης

Ημερομηνία:

Από: 06/08/2024 Εως: 21/09/2024

Εγκαίνια: Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2024 στις 20.00
Ώρες Λειτουργίας: Τρίτη - Σάββατο, 9.00-15.00

Τοποθεσία:

Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης - Casa Bianca, Βασ. Όλγας 182 & Θεμ. Σοφούλη, Θεσσαλονίκη

• Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης – Casa Bianca

Πληροφορίες / Κρατήσεις:

Τηλ. 2313 318538, 2310 427555

Πέθανε σε ηλικία 92 ετών η γκαλερίστα και ιδρύτρια του ΙΣΕΤ (Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης) Τζούλια Δημακοπούλου, μια από τις προσωπικότητες που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην προβολή και την ανάδειξη της σύγχρονης τέχνης στη μεταπολεμική Ελλάδα. 

Στην Τζούλια Δημακοπούλου ο κόσμος της τέχνης αλλά και ο κόσμος που ενδιαφέρεται για την τέχνη χρωστά πολλά. Στην γκαλερί Νέες Μορφές, μια ιστορική γκαλερί της Αθήνας, δεν παρουσίαζε μόνο  ατομικές εκθέσεις καθιερωμένων και νέων καλλιτεχνών, αλλά και θεματικές εκθέσεις, σε συνεργασία με ιστορικούς της τέχνης και επιμελητές. 

Αυτές οι διοργανώσεις συνοδεύονταν από ενημερωτικούς καταλόγους, διαλέξεις και συζητήσεις, ώστε να διαμορφώνουν αποδέκτες με κριτική στάση απέναντι στις καλλιτεχνικές εξελίξεις. Στα πενήντα χρόνια λειτουργίας της, μέχρι το 2009,  οι Νέες Μορφές συνέβαλαν αποφασιστικά στη διαμόρφωση της σύγχρονης ελληνικής τέχνης. 

Η Τζούλια Δημακοπούλου με τους βασικούς συντελεστές της γκαλερί αποφάσισαν να ιδρύσουν το ΙΣΕΤ (Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης) το οποίο αποτελεί ίσως την πιο σημαντική προσφορά της στην σύγχρονη τέχνη. Σκοπός του είναι η συγκέντρωση αρχειακού υλικού, για την καταγραφή, όσο το δυνατό πληρέστερα, της πορείας της ελληνικής τέχνης από το 1945 έως τις μέρες μας. 

Η Τζούλια Δημακοπούλου γεννήθηκε σε μια μεσοαστική οικογένεια που εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1940. «Έμαθα λίγο πιάνο και λίγα γαλλικά σε πολύ μικρή ηλικία. Πήγα σε πολλά σχολεία, αλλά από το σχολείο βγήκα αμόρφωτη, γιατί τις βασικές τάξεις τις κάναμε όπως νάναι, ήταν μέσα στον πόλεμο. Βγάζαμε τις τάξεις δυο  - δυο. Μέναμε στη μεριά της Πατησίων από την κάτω μεριά που τότε ακόμα ήταν πολύ ωραία».

Δεν κατάφερε να φοιτήσει στην Καλών Τεχνών. «Έδωσα στην Καλών Τεχνών αλλά με κόψανε. Πήγε λοιπόν ένας φίλος μου γλύπτης και ρώτησε τον Τόμπρο: «Καλή ήταν η Δημακοπούλου, γιατί την κόψατε; Έ! Όχι και να παίρνουμε όλο γυναίκες, του απάντησε, καλύτερα να μείνουν οι θέσεις για τους άντρες». Στην πραγματικότητα ήθελε να γίνει γιατρός, αλλά δούλεψε σαν σχεδιάστρια στο Υπουργείο Συντονισμού. 
Πήγε στο Παρίσι και έμεινε έξι μήνες τριγυρνώντας και βλέποντας ό,τι μπορούσε να δει ενώ στη συνέχεια μετακόμισε στο Μιλάνο. Έκανε σκηνογραφία και ζωγραφική, τέλειωσε κοστούμι και μόδα και από εκεί βρέθηκε στη Βενετία».

Στη Βενετία καταφέρνει να επισκεφθεί τον αρχιτέκτονα Κάρλο Σκάρπα, ένα εξαιρετικό και ιδιοφυή άνθρωπο όπως τον αποκαλούσε, ο οποίος επηρέασε τη ζωή της. «Μου λέει ο Σκάρπα: διαβάζουμε την ελληνική ποίηση σε ερασμιακά, εσύ πώς τη διαβάζεις; Και μου δίνει ένα βιβλίο με ποιήματα της Σαπφούς. Άρχισα λοιπόν να του διαβάζω. Όταν  έφτασα στη λέξη θάλασσα, μου λέει τι σημαίνει αυτό; Λέω «mare”. Ε γιαυτό μου λέει, είσαστε μεγάλος λαός. Γιατί η λέξη έχει τον ήχο της θάλασσας. Είναι η θάλασσα. Σαν ευαίσθητος άνθρωπος, έπιασε αμέσως τη διαφορά της γλώσσας. Μούπε αμέσως να μείνω και με έστειλε να μάθω αρχιτεκτονικό και προοπτικό σχέδιο. Αργότερα, με έστειλε μετά στην Πάντοβα να δούμε ένα σπίτι και να το επανασχεδιάσουμε. Πριν πάω μου είπε ότι αυτή είναι μουσικός και αυτός συγγραφέας. Και ότι έπρεπε να το λάβουμε υπόψιν μας αυτό. Ποτέ δεν πρέπει να σχεδιάζεις κάτι σαν να πρόκειται να κατοικήσεις εσύ. Θα το φτιάξεις για αυτούς που θα το χρησιμοποιήσουν. Αν ακούσεις κάποια πράγματα τόσο βασικά, με άδειο μυαλό, όπως ήμουν εγώ, σου δημιουργούν μια κατάσταση, μια φυσιογνωμία. Θέλω να πω ότι μερικά γεγονότα μου ήρθαν βολικά και έτσι ξεκίνησα. Όταν γύρισα εργάσθηκα σαν διακοσμήτρια και ξαναγύρισα στην Ιταλία για να σπουδάσω με μια υποτροφία ζωγραφική και ιστορία της τέχνης». 

Το 1957-8 ως διακοσμήτρια επέστρεψε  στην Ελλάδα και ένα χρόνο αργότερα με τον Ανδρέα Προκοπίου και την Διονυσία Προκοπίου ίδρυσαν τις Νέες Μορφές.

«Είχαμε νοικιάσει αρχικά, ένα χώρο τον οποίο διαχειριζόταν η Εθνική, της οποίας ο Ανδρέας ήταν συνταξιούχος, και του προσέφεραν μια καλή τιμή αγοράς για τα διπλανά, οπότε αγοράστηκαν και τα τρία μαγαζιά που ήταν μαζί, δίπλα.  Ο Άγγελος Προκοπίου, λοιπόν, πρότεινε να κρατήσουμε το ένα για διακοσμήσεις, και τα άλλα δύο για εκθέσεις. Έτσι ξεκίνησε. Τότε υπήρχαν μόνο ο Ζυγός και ο Χρηστάκης. Έπειτα ήμαστε μόνο εμείς, και έπειτα ήρθε η Μαριλένα (Λιακοπούλου) στο Χίλτον.

Εγώ βρέθηκα εκεί χωρίς να το καταλάβω, ήμουν άσχετη. Αλλά τότε υπήρχε ένα άλλο πνεύμα στην Αθήνα γιατί έρχονταν διευθυντές μουσείων, συλλέκτες, αμερικάνικες οργανώσεις –κυρίως από γυναίκες- που έρχονταν στην Ελλάδα για να δουν εκθέσεις. Όμως δεν είχαν πού να τις πάνε, γιατί τότε δεν υπήρχε Πινακοθήκη, και εκτός από τα ατελιέ μερικών μεγάλων καλλιτεχνών τους έφερναν και σε εμάς. Εξ αρχής δουλεύαμε διαφορετικά. Δεν ήταν μια στενά εμπορική γκαλερί. Οι Νέες Μορφές ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 59. Ο τίλος Νέες Μορφές δόθηκε από τον Άγγελο Προκοπίου και σημαίνει κάτι που αφορά σήμερα και το Ινστιτούτο. Νέες Μορφές με την έννοια ότι ο θεατής ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του, την μόρφωσή του, ότι είναι σαν οντότητα, βλέπει κάτι καινούργιο.

Το μυστικό των Νέων Μορφών ήταν πάντα ότι υπολόγιζε το κοινό. «Το κοινό το έβλεπα σαν τον εαυτό μου, μπροστά σε καινούρια πράγματα, και στο τι θα μου άρεσε να δω. Γι αυτό φρόντιζα πάντα να υπάρχει μια ποικιλία. Διαφορετικοί τρόποι έκφρασης. Αυτό ήταν πάντα στο μυαλό μου. Νέους και καταξιωμένους, καταξιωμένους και νέους. Έπρεπε να υπάρχει πάντοτε ένας σωστός τρόπος» λέει η Τζούλια Δημακοπούλου που πιστεύει πως ο πιο συγκλονιστικός ρόλος μιας γκαλερί είναι όταν σε φωνάζει ένας καλλιτέχνης να πας να δεις μια δουλειά. «Πηγαίνεις, λοιπόν, στο δικό του χώρο, στην ατμόσφαιρά του, και σου εξομολογείται τις πρώτες του σκέψεις και έχεις ένα διάλογο πια μαζί του. Υπάρχει κάτι που πρέπει να κάνεις όταν μπαίνεις για πρώτη φορά μέσα στο εργαστήριο ενός καλλιτέχνη, να αφήνεις τον εαυτό σου απέξω. Πρέπει να προσπαθείς να δεις με τα μάτια κοινού, και το τι προσπαθεί να κάνει. Γιατί αν πας με δεδομένες απόψεις, δεν πρόκειται να δεις τίποτα».

Ο γκαλερίστας όπως πίστευε η Τζούλια Δημακοπούλου διαλέγει ανάλογα με τη συγκίνηση που του προκαλεί εκείνη τη στιγμή ένα έργο προσπαθώντας να το δει αντικειμενικά. Έτσι, διάλεξε και ανέδειξε δεκάδες καλλιτέχνες. Μετά τη δύσκολη περίοδο της χούντας, στην οποία έκανε δυο σημαντικές εκθέσεις, η μια αφιερωμένη στο Χαλεπά και άλλη στον Στέρη, ενώ το 1980  ξεκίνησε μια συνεργασία με την Ελένη Βακαλό. «Η Βακαλό είχε μια ωραία, μεγάλη ιδέα, να γράψει αυτό το επικίνδυνο βιβλίο «Φυσιογνωμία της  μεταπολεμικής τέχνης», την οποία ήθελε να εμπλουτίσει με την ανάλογη μουσική, λογοτεχνία κλπ που τη δημιούργησε. Έτσι, ξεκινήσαμε να κάνουμε – σε τρεις φάσεις- τη φυσιογνωμία της μεταπολεμικής τέχνης, ενώ εγώ είχα αναλάβει και την επιμέλεια, να συγκεντρώνω το υλικό, τα βιογραφικά, τις φωτογραφίες των καλλιτεχνών».

Λίγα χρόνια νωρίτερα το 1976, αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη της στη Βασιλεία, όπου γίνονται οι μεγαλύτερες φουάρ διεθνώς. Με την επιστροφή της, άρχισε τις προσπάθειές της για την Art –Athina. Το 1987 ιδρύεται ο ΠΣΑΤ.  (Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αιθουσών Τέχνης) και ξεκινούν πάλι οι προσπάθειες για να γίνει μια Art Athina στην Ελλάδα. Στην πρώτη διοργάνωση, το 1993 συμμετείχαν 18 ελληνικές γκαλερί. Η Τζούλια Δημακοπούλου έμεινε πρόεδρος του ΠΣΑΤ για 18 ολόκληρα χρόνια, οι Νέες Μορφές έκλεισαν το 2009, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού της υπήρχε η ιδέα της ίδρυσης ενός κέντρου τεκμηρίωσης της σύγχρονης ελληνικής τέχνης. 

«Η προσπάθεια και η διαφοροποίηση αυτού που κάνουμε είναι η αντικειμενικότητα. Βέβαια, απόλυτα κανείς δεν μπορεί να είναι αντικειμενικός, αλλά μας ενδιαφέρει το περιβάλλον μέσα στο οποίο δημιουργήθηκε η τέχνη, και βάζουμε και κάποιον φυσικό ορίζοντα, -για να μην πηγαίνουμε πίσω- τη σύγχρονη τέχνη, δηλαδή, τέχνη που δημιουργήθηκε από το 1945 και έπειτα. Ώστε να περισώσουμε όσα πράγματα μπορούμε γιατί πολλά τα χάσαμε, και συγχρόνως έχουμε και την ευχαρίστηση ότι λόγω της μεγάλης φήμης που έχει αποκτήσει το ινστιτούτο, μας φέρνουν πράγματα.  Δεχόμαστε πολλά, από καλλιτέχνες που τα κληρονόμησαν από άλλους, από εκθέσεις, από προσκλήσεις, από καταλογάκια, τα δεχόμαστε όλα. Πιστεύω ότι σε αυτό τον τόπο λείπει η παράδοση. Γι αυτό και τη γκαλερί την κρατούσα τόσο καιρό, γιατί θεωρούσα αδικία να χαθεί κάτι που είχε βασιστεί σε κάποια συνέχεια.

Το φιλόδοξο και μακροπρόθεσμο πρόγραμμα του ΙΣΕΤ είναι η μεγάλη κληρονομιά που μας αφήνει η Τζούλια Δημακοπούλου που έχει αποδείξει την πίστη της στις δημιουργικές δυνάμεις, το πάθος και το όραμα για κάθε δημιουργική διαδικασία και περισσότερο από όλα για την διάσωση και την διαφύλαξη της σύγχρονης τέχνης. «Από την αρχή που είχαμε τις Νέες Μορφές, είχαμε γραφτεί στα αποκόμματα Τύπου για οτιδήποτε αφορούσε τα εικαστικά. Μας έστελναν, λοιπόν, τα πάντα και τα τοποθετούσαμε σε φακέλους. Η προσπάθεια ήταν να συγκεντρώσουμε τα αρχεία. Και σώσαμε αρκετά. Και αυτό που κάνουμε τώρα στο ινστιτούτο αν τα δουν σε πενήντα χρόνια θα τα δουν με άλλο μάτι και ίσως δουν πράγματα καινούργια που εμείς δεν έχουμε αξιολογήσει και δεν μπορούμε να τα δούμε». 

Το IΣΕT, πέρασε μέσω δωρεάς, το 2022 στην Εθνική Πινακοθήκη. «Η δωρεά στην Πινακοθήκη υπογραμμίζει την ανάγκη ύπαρξης φορέων που θα συμβάλουν συστηματικά στη μελέτη, στην έρευνα και στην πρόοδο της τέχνης. Χωρίς παρόμοια κέντρα έρευνας πολλά καλλιτεχνικά εγχειρήματα χάνονται στο πέρασμα του χρόνου, με αποτέλεσμα να μη δημιουργείται το πλαίσιο για ιστορικές και συγχρονικές συνδέσεις και αναφορές που είναι απαραίτητες για την εξέλιξη του πολιτισμού» πίστευε η Τζούλια Δημακοπούλου.

Οι καλλιτέχνες του Πολιτιστικού Ομίλου “Κέντρο Τέχνης– Aegean MarbleArt”, υπό την αιγίδα του “Πολεμικού Μουσείου Αθηνών” και του Δήμου Πάρου διοργανώνουν την 12η κατά σειρά παρουσίαση της περιοδεύουσας ομαδικής εικαστικής έκθεσης με τίτλο «ΠΑΡΟΣ: Αλς & Ναυς – 3000 Χρόνια Γαλάζιο και Λευκό Αιγαίον», στην Αίθουσα Τέχνης «Άγιος Αθανάσιος» στη Νάουσα της Πάρου το Σάββατο 24 Αυγούστου 2024 και ώρα 20.00.

• Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν με έργα τους στην έκθεση είναι: Γκέυ Αγγελή, Κίμων Αξαόπουλος, Σταυριέλενα Δημητρακοπούλου, Κώστας Ευαγγελάτος, Ειρήνα Κερντίλ, Μάρθα Κόλλια, Αλέκος Λιάπης, Παναγιώτα Μελέτη, Μανταλένα Μελισσουργάκη, Αλεξάνδρα Μπουλά, Ελένη-Ντίνια Μπούνταλη, Μαίρη Παλαιολόγου, Φωτεινή Παππά, Αθανάσιος-Παναγιώτης Προβελεγγιάδης, Δημήτρης Σίμος, Δέσποινα Σταθάκη, Κατερίνα Σταμπολίτη, Νανά Στεργιοπούλου, Ρένα Φλώρου
• Καλλιτεχνική διεύθυνση – επιμέλεια: Ph.D. Δημήτρης Πανταζίδης
• Συντονισμός εκδήλωσης: Δημήτρης Σίμος

Τα έργα της έκθεσης πραγματεύονται την Ελληνική παρουσία στο Αιγαίο στα 3000 και πλέον χρόνια, αποδίδοντας εικαστικά με ποικίλες αισθητικές τεχνοτροπίες τα σημαντικά γεγονότα της ιστορικής διαδρομής που διανύουμε.

Πρόκειται για εκδήλωση που απευθύνεται σε μικρούς, νέους και μεγάλους, οι οποίοι διακατέχονται από το αίσθημα αγάπης για τις Τέχνες, το Αιγαίο και τα 3000 χρόνια ιστορίας του.

Άλλωστε ο αγώνας για ελευθερία και αξιοπρέπεια είναι διαρκής και ως εκ τούτου συνεχίζεται… Παρουσιάζονται επίσης έργα γλυπτικής σε πέτρα και μάρμαρο, από την συλλογή του Κέντρου Τέχνης – Aegean MarbleArt.

Πηγή έμπνευσης των καλλιτεχνών αποτελούν οι μνήμες των ιστορικών γεγονότων και τα συναισθήματα που προκαλούν, οι προσωπικές εμπειρίες αναφορικά με το σπινθηροβόλο Ελληνικό πνεύμα στην διαχρονική του πορεία και στο πλαίσιο του σύγχρονου τρόπου ζωής. Διαχειρίζονται το θέμα με την αισθητική του χρώματος και της μορφής αποδίδοντας εικαστικά ο καθένας ξεχωριστά, με την τεχνοτροπία που τον διακρίνει δημιουργώντας ατομικό ή συλλογικό έργο.

Με αυτά τα δεδομένα ο εικαστικός πλούτος των έργων παραδίδεται προς θέαση και προβληματισμό στο φιλότεχνο κοινό.

Υπενθυμίζουμε πως η έκθεση αποτελεί την 12η διοργάνωση σε διάφορες πόλεις και νησιά της Ελλάδος όπως την Ιερά Πόλη Μεσολογγίου, στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών, στο Μουσείο Μπουμπουλίνας του Δήμου Σπετσών, στο Δήμο Μεγίστης (Καστελόριζο), στην αίθουσα του Βουλευτικού του Δήμου Ναυπλίου, στη Αλεξάνδρειο Συνεδριακό Κέντρο Λουτρακίου, στο πολιτιστικό κέντρο “Άγιος Αθανάσιος” του Δήμου Πάρου και στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά.

Επίσης έχει προγραμματιστεί να παρουσιαστεί η έκθεση και σε άλλες πόλεις και νησιά της Ελλάδος.

Παράλληλες εκδηλώσεις:

1. Εικαστικό δημιουργικό εργαστήρι για παιδιά με τίτλο: “Φτιάχνω την Αργώ και αρμενίζω το Αιγαίον” την Παρασκευή 23 Αυγούστου και ώρα 19:00.
2. Παρουσίαση του βιβλίου “Ασκληπειακή Αυτοθεραπευτική” του Ph.D. Δημήτρη Ι. Πανταζίδη την ημέρα των εγκαινίων, στο πλαίσιο της έκθεσης. Την παρουσίαση θα κάνει η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού κα. Άννα Κάγκανη με τη συνεργασία του βιβλιοπωλείου Πάρου “ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ”.

Ταυτότητα Εκδήλωσης

Ημερομηνία:

Από: 24/08/2024 Εως: 30/08/2024

Εγκαίνια: Σάββατο 24 Αυγούστου 2024, στις 20.00
Ώρες λειτουργίας: Καθημερινά 19:00 – 22:00

Τοποθεσία:

Αίθουσα Τέχνης «Άγιος Αθανάσιος», Νάουσα, Πάρος

Πληροφορίες / Κρατήσεις:

Τηλ.: 6980275555, 6937728564

«Διαγνώστηκα με καρκίνο του μαστού το 2016. Ήταν βαθμού 3 (Grade III), επικίνδυνος. Έκανα χημειοθεραπείες, ακτινοθεραπείες… ήταν ένα οχτάμηνο δύσκολο, βάναυσο, αλλά μετά άρχισα να ξαναπαίρνω τα πάνω μου. Όλο αυτό σταματάει τη συνέχειά σου, σταματάει αυτό που έκανες, βίαια. Δηλαδή πρέπει να σταματήσεις. Και σε αλλάζει πάρα πολύ. Εμένα πιο πολύ με έφερε στο “τώρα”, στο “σήμερα”, με συνέδεσε με τον κόσμο γύρω μου και με έκανε να νιώθω πιο ανθρώπινη. Πριν το ζήσεις, πιστεύεις ότι είσαι νέος, ότι μπορείς να τα κάνεις όλα, τα πάντα, τέλεια, γρήγορα, φανταστικά… Αυτό σου δείχνει ότι είσαι άνθρωπος, ότι πρέπει να στηρίζεσαι στους άλλους, ότι είσαι ένα μέλος μιας κοινότητας, μιας ομάδας και πιστεύω ότι μου έδωσε κάποια καλά. Είδα πώς είναι να επιβιώνεις μέσα από τα συντρίμμια. Είδα πώς είναι να παλεύεις και να βγαίνεις νικητής. Είδα πώς είναι να βρίσκεις συμμάχους και να σου συμπαραστέκονται στον αγώνα σου. Και είδα πώς είναι να ξαναγεννιέται η ελπίδα για μια νέα ζωή. Βέβαια δεν θα το ευχόμουν σε κανέναν. Δεν θα ήθελα κανείς να το περάσει για να καταλήξει σε αυτά τα καλά, σίγουρα όχι. Απλώς, θέλω να πω πως με έχει αλλάξει, είμαι διαφορετικός άνθρωπος, καλύτερος». (μαρτυρία της Φ.Χ.)

Ο μη κερδοσκοπικός Οργανισμός ΜΑΝΑ αναθέτει σε έντεκα εικαστικούς να περάσουν το μήνυμα της πρόληψης μέσα από την τέχνη τους σε μια ομαδική έκθεση που θα λάβει χώρα από τις 2 έως την 31η Οκτωβρίου στο Σπίτι του ΜΑΝΑ. Ο χώρος αυτός που λειτουργεί ως χώρος φροντίδας των ασθενών με καρκίνο και με κύριο στόχο την αποκατάσταση και την επανασύνδεση των γυναικών με τον κανονικό ρυθμό ζωής, όπως πριν την εμφάνιση της νόσου μετατρέπεται σε χώρο τέχνης περνώντας όχι μόνο το μήνυμα της πρόληψης, αλλά και το μήνυμα της προσφοράς, της υποστήριξης, της έμπνευσης και της ελπίδας.

Στην Ελλάδα αναφέρονται 4.500 περίπου νέες περιπτώσεις το χρόνο, ενώ υπολογίζεται ότι 1 στις 8 γυναίκες παγκοσμίως θα παρουσιάσει καρκίνο μαστού σε κάποια φάση της ζωής της.

Ο Οκτώβριος έχει καθιερωθεί ως ο μήνας ενημέρωσης και πρόληψης του καρκίνου του μαστού. Η πρόληψη της νόσου δεν συνδέεται μόνο με ένα σύστημα προληπτικών ιατρικών εξετάσεων, αλλά και με ένα επαναπροσδιορισμό της ύπαρξης μας, απρόσληπτης κατά κανόνα, στην οποία η τέχνη συμβάλλει πιο αποτελεσματικά, από κάθε άλλη πνευματική δραστηριότητα.

 ΔΕΣ 4 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Για την έκθεση η Ιδρύτρια του ΜΑΝΑ, κα Randa Ghandour δηλώνει: «Είμαστε πολύ χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι που το Σπίτι του ΜΑΝΑ πρωτοπορεί, φιλοξενώντας στους χώρους του την έκθεση Τέχνης “Pink October”. Σύμφωνα με τα στοιχεία από δεκάδες έρευνες παγκοσμίως, η Τέχνη συμβάλλει θετικά στην αντιμετώπιση του καρκίνου, μειώνοντας τη σωματική και συναισθηματική κόπωση καθώς ενισχύει συναισθήματα ικανοποίησης και ευχαρίστησης που πηγάζουν από την ομορφιά και την αισθητική. Για εμάς διαχρονική αποστολή αποτελεί η στήριξη των γυναικών και η συμβολή στην θετική τους ψυχολογία. Ας τιμήσουμε λοιπόν το φετινό Οκτώβριο «Μήνα Ευαισθητοποίησης για τον Καρκίνο του Μαστού» καλώντας όλες και όλους να θαυμάσουν από κοντά τα εξαιρετικά έργα των καλλιτεχνών μας και να γνωρίσουν από κοντά τι σημαίνει προσφορά ζωής.»

Ένα σύνολο εικαστικών έργων, έντεκα εικαστικών, αναμετριέται με το γεγονός της ασθένειας, ως υπαρξιακού προβλήματος. Κάθε έργο μοιάζει να αποτελεί θύρα, μέσω της οποίας ο θεατής εισέρχεται σε συμπαγή βιωματικό χώρο με αναφορές στις απειλητικές συνέπειες της νόσου ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει το κοινό απέναντι στη νόσο του καρκίνου.

Συμμετέχουν: Κανέλλα Αράπογλου, Αμαλία Βεκρή, Αλέξανδρος Γεωργίου, Τζιωρτζίνα Θεολόγου, Στέλλα Καπεζάνου, Aριστείδης Λάππας, Poka-Yio, Σαββίνα Τζάνου, Kατερίνα Τσιλεδάκη, Τόλης Ταλόλας, Διονύσης Χριστοφιλογιάννης.

Tην έκθεση επιμελείται ο Αλέξανδρος Κασσανδρινός.

Κεντρική φωτογραφία θέματος: Αμαλία Βεκρή

Ταυτότητα Εκδήλωσης

Ημερομηνία:

Από: 02/10/2024 Εως: 31/10/2024

Εγκαίνια: Τετάρτη 2 Oκτωβρίου 2024, 19:00-22:00

Τοποθεσία:

Σπίτι του ΜΑΝΑ, Ρηγίλλης 10, Αθήνα

Πληροφορίες / Κρατήσεις:

manaorg.com

Στην έκθεση “An Eye is All I am” παρουσιάζονται τα έργα τεσσάρων καλλιτεχνών: Δημήτρη Γκέτση, Κυβέλης Ζωή, Πάνου Τσαγκάρη και της Gianna Dispenza.Την έκθεση επιμελείται η Κατερίνα Νικολάου.

Δεν είσαι παρά ένα μάτι. Ένα τεράστιο και σταθερό μάτι που βλέπει τα πάντα, τόσο το αραγμένο σου σώμα όσο και εσένα, να κοιτάζεις που κοιτάζεσαι, ωσάν να είχε συστραφεί εντελώς μέσα στην κόγχη του και σε ατένιζε δίχως κουβέντα, εσένα, το εσωτερικό σου μαύρο, άδειο, σκυθρωπό, φοβισμένο, αδύναμο εσωτερικό σου. Σε κοιτάζει και σε καρφώνει. Δεν θα πάψεις ποτέ να σε βλέπεις. -George Perec, Un Homme qui dort

Ο George Perec μας καλεί να συνειδητοποιήσουμε τον εαυτό μας – μέσα στο χώρο – το χρόνο και το σώμα. Μας καλεί να αναμετρηθούμε με τον εσωτερικό κόσμο των σκέψεων και των πεποιθήσεων μας, αλλά και των επιθυμιών μας – ακόμα και αυτών που τα ίχνη τους χάνονται κάπου μακριά σε ένα φωτεινό φόντο.

Μια τέτοια αίσθηση λαμβάνουμε όταν ερχόμαστε σε επαφή με τα έργα του Πάνου Τσαγκάρη ο οποίος εστιάζει στην υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου. Τα έργα του αποπνέουν μια πνευματική αναζήτηση η οποία ξεκίνα από τον τρόπο δημιουργίας τους αφού μια εγκατάσταση από καθρέφτες δίνει το αρχικό έναυσμα. Βουτάει στο ασυνείδητο και μέσω μιας μεταμορφωτικής διαδικασίας, ολοκληρώνει τα έργα του. O Δημήτρης Γκέτσης δημιουργεί έναν παράξενο και ρευστό κόσμο, όπου οι μορφές και τα σύμβολα διαλύονται ή επαναπροσδιορίζονται διαρκώς. Δουλεύει παραδοσιακά τη χειροποίητη χύτευση πολυεστέρα και υαλοβάμβακα, αντλώντας έμπνευση από τα σύμβολα και τους μύθους της αρχαίας και αναγεννησιακής τέχνης. Χέρια που κρύβονται μέσα σε κοχύλια, χέρια που έχουν μάτια, χέρια κλαδιά προσκαλούν το θεατή να αφεθεί σε μια ονειρική εμπειρία.

 ΔΕΣ 2 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Η Gianna Dispenza μας απευθύνει μια έντονη χειρονομία μέσα από το τολμηρό, δυναμικό και γαλήνιο συγχρόνως έργο της. Για τη συγκεκριμένη έκθεση παρουσιάζει μια σειρά έργων που εκτίθενται πρώτα φορά – στρέφει το βλέμμα της στις Άρπυιες, τα μυθολογικά πλάσματα όπου συχνά απεικονίζονται ως μισό πουλί και μισό γυναίκα, ενσαρκώνοντας τις άγριες και ανεξέλεγκτες δυνάμεις της φύσης. Στο έργο της Dispenza, ωστόσο, η συγκεκριμένη φιγούρα παραπέμπει σε μια μεταμορφωτική δύναμη όπου το χάος και η αναταραχή μετασχηματίζονται σε αρμονία και ομορφιά. Το σύνολο του έργου της Κυβέλης Ζωή προσεγγίζει με ιδιαίτερο τρόπο τη σχέση μεταξύ θεατή και θεάματος, δίνοντάς μια διαφορετική θέαση και ερμηνεία του κόσμου. Στις συνθέσεις της κυριαρχεί μια αίσθηση θεατρικότητας, όπως σημειώνει και η ίδια “δεν αναφέρομαι πάντα σε μια συγκεκριμένη αφήγηση, ωστόσο, με συναρπάζει η ιδέα να προσφέρω ένα είδος οπτικού μυστηρίου -που πρέπει να ανακαλυφθεί από τον θεατή.”

Κεντρική φωτογραφία θέματος: Dimitris Gketsis, Ghosts in the shell IV, 2023, Resin with fiberglass, aluminum and copper leaf, pvc mirror, Courtesy the artist, The Breeder gallery

Ταυτότητα Εκδήλωσης

Ημερομηνία:

Από: 10/08/2024 Εως: 15/09/2024

Εγκαίνια: Σάββατο 10 Αυγούστου 2024, στις 19:00
Ωράριο λειτουργίας: Τετάρτη με Δευτέρα, 20.00 - 01.00

Τοποθεσία:

Baraka Art Space, Παλιό Λιμάνι, Σπέτσες

Πληροφορίες / Κρατήσεις:

Τηλ: 6971710484 | barakaartspace.com