Η DUKE PRODUCTIONS παρουσιάζει, από την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου, και κάθε Παρασκευή στις 23:45, στο Θέατρο Αλκμήνη, το θεατρικό έργο ΔΡΑΚΟΥΛΑΣ, βασισμένο στο ομώνυμο έργο του Μπραμ Στόουκερ

O Κόμης Δράκουλας, ένας αρχαίος βρικόλακας, προσπαθεί να μετακομίσει από την Τρανσυλβανία στην Αγγλία για να διαδώσει την κατάρα των Νοσφεράτου.

Ο Δράκουλας, συμβολίζοντας το απόλυτο κακό, τον διάβολο, το σκοτάδι, προσπαθεί να βγει από τις σκιές απομυζώντας ζωή από τους ήρωες. Οι ήρωες του έργου-μποέμ της εποχής, παλεύουν ο καθένας με τον προσωπικό του δαίμονα· τον καλούν και αντιμετωπίζουν κυρίως τον εαυτό τους. Ο βρικόλακας μεταμορφώνεται σε αυτό που επιθυμούν. Αφού τους σαγηνεύει, στο τέλος τους καταστρέφει και τους αφανίζει, αφήνοντας τους ήρωες κενούς και μεταμορφωμένους. 

 

Σημείωμα Σκηνοθέτη

Ο παράδεισος και η κόλαση είναι μέσα μας!

Το βαθιά θρησκευτικό έργο του Στόουκερ αναδεικνύει με χειρουργική σεμνότητα, μαύρο χιούμορ και λογοτεχνική τόλμη το διαφορετικό και πώς αυτό φλερτάρει με τις σκιές. Η θεατρική απόδοση επιχειρεί να αναδείξει, ή –καλύτερα– τολμά να παραστήσει όλα όσα ο συγγραφέας υπονόησε και δεν άγγιξε. Επιδιώκει να πλάσει σύμβολα μέσα από τις εικόνες και να υπογραμμίσει τα πάθη των ηρώων, που τους φέρνουν κοντά στον θάνατό τους· τον προσωπικό τους θάνατο, το προσωπικό τους αδιέξοδο, το προσωπικό τους έρεβος. Η αιώνια πάλη φωτός και σκότους, η μίξη του φυσικού και του υπερφυσικού/μεταφυσικού, καθώς και η αλληλεπίδρασή τους στον εξωτερικό και εσωτερικό κόσμο, συνθέτουν το γοτθικό θρίλερ που παραμένει και θα παραμένει αενάως επίκαιρο και ουσιώδες. Η αφήγηση ξεδιπλώνεται παραστατικά σαν ανάσα. Οι εικόνες αναπηδούν σαν ένα ρυθμικό στοπ-καρέ. Είναι μια αλυσίδα γεγονότων και ανθρώπων που συμπλέκει και συνδέει αναπόδραστα τον χορό του θανάτου.

 

Θάνος Αγγέλης

Σημείωμα Επιστημονικού Συμβούλου

Στην αρχαιότητα το θέμα του κακού προβάλλεται ως το αντίθετο του καλού, του αγαθού. Η κακία είναι ο αντίθετος δρόμος της αρετής και ο άνθρωπος διαλέγει μεταξύ των δύο. Σε κάποιες όμως ανατολικές παραδόσεις, το κακό ενυπάρχει στο καλό και αντιστρόφως, πράγμα που καταλήγει σε έναν δυϊσμό. Στην ιουδαϊκή και χριστιανική παράδοση το κακό δεν θεωρείται ως αρχή/εξουσία. Λαμβάνει υπόσταση από τον Εωσφόρο (αυτός που φέρει την αυγή), τον εκπεσόντα άγγελο που επιχείρησε να σφετεριστεί την εξουσία του Θεού. Έτσι στον χριστιανισμό αποτυπώνεται ως διάβολος, ως σατανάς. Οι Πατέρες της Εκκλησίας θεωρούν ότι το κακό δεν έχει οντολογική υπόσταση και θεωρείται ως το «μη ον», ως η στέρηση του αγαθού, που προκύπτει από την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου που το επιλέγει μετά το προπατορικό αμάρτημα και συνδέεται με την έννοια της αμαρτίας. Στο έργο επιχειρείται μία αποδόμηση, μία ανατροπή της παραδεδομένης χριστιανικής αντίληψης, κυρίως της δυτικής Εκκλησίας. Το παραδοσιακά θεωρούμενο κακό, ο Σατανάς και όσοι υπηρετούν το κακό, προσεγγίζεται ανατρεπτικά. Ο Δράκουλας αποτελεί ένα νέο σύμβολο, που επιτρέπει μια ανάγνωση μετασχηματισμού του φαινομενικά κακού σε ένα αρχέγονο καλό εν τω βάθει.

Εμμανουήλ Πλούσος Διδάκτωρ Κλασικής Φιλολογίας

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ 

 

Θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ Αλκμήνης 8 – 12, 11854

Τηλέφωνο 2103428650 (σκηνή Intermedia)

 

Μπραμ Στόουκερ

 

ΔΡΑΚΟΥΛΑΣ 

Μετάφραση / Κείμενο: Θάνος Αγγέλης / Έλενα Αγγελοπούλου 

Σκηνοθεσία: Θάνος Αγγέλης 

Σκηνογραφία: Νίκος Κασαπάκης 

Κίνηση: Ρούλα Κουτρουμπέλη 

Πρωτότυπη Μουσική: Σταύρος Καρτάκης 

Φωτισμός: Αλέξανδρος Καραΐσκος / Μανώλης Μπράτσης

 

Κατασκευή κουστουμιών: Amidoune Diongue Συνεργάτης Κινησιολόγου: Παναγιώτης Αργυρόπουλος Επικοινωνία: Λυδία Ζαχαράκη

Επιστημονικός Σύμβουλος: Δρ. Εμμανουήλ Πλούσος Φωτογραφίες: Στάθης Σταθαράς / Παντελής Κονσολάκης Trailer: Thanos Angelis / Παντελής Κονσολάκης

Ερμηνεύουν (με αλφαβητική σειρά): Μαρκέλλα Αργυροπούλου, Γιάννης Δημητράκης, Βασίλης Κονταξής, Βαγγέλης Κρανιώτης, Βαρβάρα Λάρμου, Θοδωρής Μπουρδέκας, Νίκος Πολοζιάνης, Μαλβίνα Φραγγελάκη 

 

Ημέρες και ώρες παραστάσεων : Παρασκευή στις 23.45 , Σάββατο 21 και 28 Δεκεμβρίου στις 23 : 45

Τιμές εισιτηρίων: 18 ευρώ, 14 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων, Α.Μ.Ε.Α.)

 

Διάρκεια παράστασης: 95 λεπτά (χωρίς διάλειμμα) 

 

Παραστάσεις από την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2024 έως την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2025.

Extra παραστάσεις Σάββατο 21 και 28 Δεκεμβρίου 

Προπώληση: στο ταμείο του θεάτρου, στο 6984417545 και 

https://www.ticketservices.gr/event/alkmini-drakoulas/

Παραγωγή: Duke Productions / Χρίστος Δούκας

Το γενετικό υλικό που προέρχεται από ένα γράμμα που έγραψε ο Βλαντ ο «παλουκωτής» θα αποκαλύψει άγνωστες λεπτομέρειες για τον ιστορικό χαρακτήρα, ελπίζουν οι επιστήμονες.

Ο Βλαντ, γνωστός και ως Βλαντ Δράκουλας, ήταν τρεις φορές ηγεμόνας της Βλαχίας (μεταξύ του 1448 και του θανάτου του γύρω στο 1477 ) και αποτέλεσε αργότερα την έμπνευση για τον διάσημο κόμη βαμπίρ του Ιρλανδού συγγραφέα Μπραμ Στόκερ στο μυθιστόρημά του Δράκουλα του 1897.

Τώρα, περισσότερα από 500 χρόνια μετά το θάνατό του, οι επιστήμονες πήραν «βιομόρια» από επιστολές που έγραψε ο διαβόητος πολέμαρχος.

Ο Γκλεμπ και η Σβετλάνα Ζιλμπερστάιν ελπίζουν ότι το γενετικό υλικό που έχει μείνει στα γράμματα, όπως ο ιδρώτας, τα δακτυλικά αποτυπώματα και το σάλιο του, θα δώσουν νέες πληροφορίες για τη ζωή του άνδρα.

Το ζεύγος, που ονομάστηκε “ντετέκτιβ πρωτεϊνών”, λέει ότι μπορεί να δημιουργήσει μια εικόνα όχι μόνο της σωματικής διάπλασης της ιστορικής προσωπικότητας, αλλά και των περιβαλλοντικών συνθηκών – όπως η υγεία, ο τρόπος ζωής και η διατροφή του.

Αυτό, ελπίζουν, θα δώσει στον κόσμο μια καλύτερη ιδέα για το πώς ζούσε ο Βλαντ, που ήταν διάσημος για το σούβλισμα των εχθρών του με παλούκια, στη Ρουμανία του 15ου αιώνα.

Ο Γκλεμπ και η Σβετλάνα Ζιλμπερστάιν, οι οποίοι γεννήθηκαν στο Καζακστάν και οι οποίοι επιθυμούν να είναι γνωστοί ως «ιστορικοί χημικοί», δήλωσαν ότι εξήγαγαν το γενετικό αποτύπωμα τον Μάιο του τρέχοντος έτους, ακριβώς 125 χρόνια μετά τη δημοσίευση του Δράκουλα του Στόκερ. «Ήταν μυστηριώδες το γεγονός ότι εξάγουμε τα μόρια του Δράκουλα την ημέρα που το μυθιστόρημα του Μπραμ Στόκερ δημοσιεύτηκε πριν από 125 χρόνια», δήλωσε ο Γκλεμπ Ζιλμπερστάιν στην εφημερίδα The Guardian.

«Δεν σχεδιάσαμε συγκεκριμένα αυτή την ημερομηνία. Όλη τη νύχτα, μετά την εξαγωγή των μορίων του Δράκουλα, έβρεχε, τα σκυλιά ούρλιαζαν και οι αστραπές έπεφταν. Ήταν πραγματικά μια πολύ μαγευτική ατμόσφαιρα. Ο κόμης Δράκουλας ευλόγησε την απελευθέρωσή του από το ρουμανικό αρχείο».

Η επιστολή φέρει ημερομηνία 4 Αυγούστου 1475 και γράφτηκε στους πολίτες του Σιμπίου από έναν άνδρα που περιγράφεται στο κείμενο ως «πρίγκιπας των υπεραλπικών περιοχών». Ενημερώνει τους κατοίκους της πόλης ότι σύντομα θα ζούσε στο χωριό τους. Στο κάτω μέρος υπέγραφε με το τρομακτικό όνομά του: Βλαντ Δράκουλας.

Ο κ. Ζιλμπερστάιν δήλωσε στην εφημερίδα The Guardian ότι η πρώτη δουλειά του ίδιου και του επιστημονικού συνεργάτη του είναι να βρουν τυχόν βιοχημικά ίχνη που έχουν απομείνει από την εποχή που το γράμμα χειρίστηκε ο Βλαντ. «Όταν βρεθούν «ιστορικά βιομόρια», αρχίζουμε να τα αναλύουμε. Δηλαδή, να προσδιορίσουμε τη μοριακή σύνθεση και την ηλικία των ιστορικών μορίων. Προσδιορίζουμε κυρίως πρωτεΐνες και μεταβολίτες», δήλωσε στην εφημερίδα.

Ενώ το DNA το οποίο χρησιμοποιείται για την ταυτοποίηση ατόμων από ιστορικά λείψανα, παραμένει το ίδιο καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου και υποβαθμίζεται ελάχιστα με την πάροδο του χρόνου. Ως εκ τούτου, οι ερευνητές ενδιαφέρονται επίσης να βρουν πρωτεΐνες, οι οποίες είναι τα μόρια που κωδικοποιεί το DNA. Ενώ το DNA παρέχει μια στατική καταγραφή της καταγωγής ενός ατόμου, οι πρωτεΐνες παρέχουν ένα ιστορικό σχόλιο για την υγεία και τις συνήθειές του.

Τέτοια μόρια, που μεταβολίζουν την τροφή μας, για παράδειγμα, είναι πιο σταθερά από το DNA και παρέχουν καλύτερες πληροφορίες για πράγματα όπως «οι περιβαλλοντικές συνθήκες, η υγεία, ο τρόπος ζωής, η διατροφή του ιστορικού προσώπου στο οποίο ανήκαν τα ιστορικά μόρια», δήλωσε ο κ. Ζιλμπερστάιν στον Guardian.

Στο πρώτο τους πείραμα, εξήγαγαν γενετικό υλικό από ένα χειρόγραφο του βιβλίου «Ο αφέντης και η Μαργαρίτα» του Ρώσου συγγραφέα Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ.

Οι επιστήμονες βρήκαν στις σελίδες του γράμματος ίχνη από πρωτεΐνες μορφίνης και παθολογίας των νεφρών, είπε, αποδεικνύοντας ότι το έγραψε ενώ έπαιρνε φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση του πόνου στα νεφρά.

Στην περίπτωση του Βλαντ, ο Ζιλμπερστάιν δήλωσε στην εφημερίδα εκεί ότι αναμένουν να «λάβουν ένα στιγμιότυπο ενός μοριακού πορτρέτου του όταν έγραφε ή υπέγραφε αυτές τις επιστολές».

Πηγή: www.dailymail.co.uk/news